Home Blog Pagina 161

Tussenjaar voor vrouwen Bergambacht

De vrouwentak van Bergambacht komen dit seizoen voor het eerst niet uit in de reguliere elf-tegen-elf competitie. Een alternatief is gevonden in 7 tegen 7, maar dat is wel tijdelijk. “Het is een tussenjaar”, benadrukt trainer Kelvin Potuijt.

Na jaren actief te zijn geweest in de reguliere competitie moest Bergambacht afgelopen zomer een impopulair besluit nemen: met nog twaalf speelsters over van het team van vorig seizoen was het ondoenlijk om een heel seizoen af te werken.

“Het was even slikken voor iedereen”, zegt Potuijt. Waar voorheen terugtrekken van een elftal het einde van het vrouwenvoetbal betekende, was er voor Bergambacht echter een alternatief: de 7 tegen 7-competitie. “De KNVB zet zich de afgelopen jaren erg in competities op te zetten om iedereen te laten voetballen. Daar verdient de bond een compliment voor. In ons geval betekende het dat we konden aanschuiven bij de 7 tegen 7-competitie 18-plus, dat gespeeld wordt volgens een echte competitievorm met negen teams met een uit- en thuiswedstrijd. We hebben bewust voor deze vorm gekozen omdat deze een stuk serieuzer is dan de 7 tegen 7-competitie in toernooivorm.”

Belangrijk voor Bergambacht is dat de club zijn speelsters aan het voetballen houdt. “Als dit alternatief er niet was geweest, hadden we alle vrouwen zeker kwijt geraakt. Dat zou voor de vereniging een enorme aderlating zijn, omdat de vrouwen inmiddels een belangrijk onderdeel uitmaken. Ze zorgen voor gezelligheid en zijn actief als vrijwilliger”, vervolgt Potuijt.

Inmiddels zegt de trainer dat hij en zijn speelsters van een nood een deugd hebben gemaakt. “Het was zeker in het begin even wennen. We trainen op dinsdag en op vrijdag spelen we om de week een wedstrijd. Het voetbal is met 7 tegen 7 heel anders dan 11 tegen 11. Ook als trainer moet je creatief zijn. We begonnen het seizoen met een kerstboomtactiek, met drie verdedigers, twee middenvelders en een aanvaller. Inmiddels hebben we het juiste systeem gevonden: 3-1-2.”

“Het veld is kleiner en daardoor is het spel ook anders”, weet Potuijt. “Maar dat is zeker geen nadeel. Met elf tegen elf zag je nog wel eens dat er een lange peer naar voren werd gegeven, bij zeven tegen zeven word je verplicht om te voetballen.”

Een ander voordeel is dat Potuijt op vrijdagavond fitte speelsters heeft. “Die meiden gingen vrijdag nog wel eens stappen, maar dat maakt nu niet meer uit, haha.”

Hoewel Bergambacht het experiment inmiddels omarmd heeft, is het volgens Potuijt niet de bedoeling dat de vrouwen voor langere tijd in de zeven-tegen-zeven competitie gaan uitkomen. “We willen graag op zaterdag voetballen, tussen de andere teams. We hebben nu wel een groepje supporters die speciaal voor de meiden op vrijdag komen, maar dat is toch anders. We zien het echt als een tussenjaar.”

Dat kan Bergambacht doen omdat er versterking op komst is van het MO20-team. “We hebben bewust voor dat team gekozen. Drie speelsters van vrouwen 1 konden qua leeftijd nog meespelen en maken ook deel uit van dat team. Het is ook een team met potentie. We hadden ze in eerste instantie ingeschreven voor de tweede klasse, maar ze hebben in de eerste fase alle wedstrijden gewonnen. Daardoor spelen ze nu in de eerste klasse. Dat team moet volgend seizoen met de speelsters van zeven tegen zeven het nieuwe vrouwenteam gaan vormen.”

Klik op v.v. Bergambacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Bergambacht voor meer informatie over de club.

Dig Besuijen doet na veertien seizoenen een stap terug bij VCK

0

Al een kwart eeuw loopt Dig Besuijen (30) rond op het sportpark van VCK uit Koudekerke. Op zijn zeventiende debuteerde hij er in de hoofdmacht, maar deze zomer deed hij weloverwogen een stap terug naar het tweede elftal. ‘Het is na veertien seizoenen welletjes geweest en tijd voor de jonge garde om het stokje over te nemen.’

Toch heeft de verdediger de beslissingen niet lichtzinnig genomen, maar er goed en bewust over nagedacht. In de voorbereiding deed hij nog mee bij het team dat onder de nieuwe trainer Kees Westerweele uitkomt in de derde klasse, nadat het uit de tweede klasse degradeerde. Besuijen besloot voor aanvang van de competitie zijn beslissing kenbaar te maken. “Dat had te maken met een aantal verschillende factoren. De belangrijkste was wel mijn werk als hovenier. Ik heb een eigen bedrijf en dat is flink fysiek aanpoten. Dat combineren met het voetballen in een eerste elftal was pittig. Dat heb ik een aantal jaren gedaan, ook toen ik een paar flinke blessures had opgelopen. Dat wilde ik niet langer en was een voorname reden om het voetballen op een lager pitje te zetten. Het zijn mijn klanten die mijn boterhammen betalen en natuurlijk niet VCK.”

Een andere reden was ook, dat de ervaren kracht het plezier op de zaterdag steeds een beetje meer begon te verliezen. “Ik heb altijd vooral genoten van het groepsgebeuren en alle zaken er omheen. Niet zozeer het spelen van de wedstrijden. Waar andere juist daarvoor het voetbal zo leuk vinden, daar haalde ik mijn voldoening en plezier uit andere aspecten. Het groepsgebeuren vind ik een heel mooi proces en zorgt bij mij voor de broodnodige ontspanning. Maar dat aspect kan ik ook vinden op een lager niveau bij het tweede elftal in mijn ogen. Bovendien hebben ze bij het eerste een heel mooie, jonge én gretige spelersgroep nu, dus is het aan hem om het nu over te pakken op het veld.”

Als voetballer had Besuijen overigens wel bepaalde doelstellingen die hij heel graag wilde behalen bij VCK. Het aanvoerderschap, promoveren en kampioen worden stonden op zijn ‘voetbalbucketlist’. “En die drie zaken heb ik allemaal weten te realiseren. Van mijn twintigste tot mijn vijfentwintigste was ik aanvoerder bij het eerste elftal, dus daar kon al vrij vroeg een vinkje achter. Promotie maakte ik als eens mee bij het eerste en in 2022 werden we dus kampioen. De tweede klasse een keer als speler meemaken was mooi. Alleen een degradatie had ik nog niet meegemaakt, al is dat nou niet direct een prestatie om op je bucketlist te zetten haha… Jammer dat die uiteindelijk ook in de rugzak vol voetbalervaringen erbij is gekomen.”

Dat hij in de voorbereiding nog meedeed bij het eerste elftal had voor Besuijen overigens ook een duidelijke reden. “Bij het tweede was toen nog geen trainer en ik wilde ook niet van fanatiek twee keer trainen bij het eerste na veertien jaar ineens terugvallen naar een team wat met een klein groepje zonder trainer wat zou aanklooien. Een paar jongens hebben dat stukje opgepakt en de zaken zijn nu ook bij het tweede goed geregeld. Dus toen dat bekend werd heb ik direct gezegd een stap terug te doen. Een aantal jongens waarmee ik altijd in de jeugd en in het eerste heb gespeeld, die voetballen nu ook in het tweede. Dus daar haal ik dan ook weer plezier en voldoening uit. Bovendien komen er vanuit de JO19 wat jonge gasten ook bij het tweede door. Het is de bedoeling om daar met onze ervaring een bijdrage aan te leveren en hen op termijn klaar te stomen voor de stap naar het eerste elftal. Om dan op die manier daar mijn bijdrage aan te kunnen leveren, dat is wel een mooie nieuwe voetbaldoelstelling.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

Raymond van der Kort voorziet Bergambacht van nieuw elan

De resultaten van de eerste maanden van de competitie zijn bemoedigend, maar voor de nieuwe Bergambacht-trainer Raymond van der Kort geen reden om zijn ploeg uit te roepen tot kampioenskandidaat. “De tijd dat je in de vierde klasse tegenstanders oprolde, is voorbij.”

Het huwelijk tussen Bergambacht en Van der Kort kwam afgelopen seizoen enigszins per toeval tot stand. Bergambacht leek met Jerry de Groot als trainer dit lopende seizoen in te gaan, de oefenmester uit Vleuten zou verbonden zijn aan tweedeklasser Benschop.

De Groot zag bij nader inzien toch af van een extra seizoen aan de Bergambachtse Sportlaan en ook voor Van der Kort eindigde het aangegane avontuur sneller dan verwacht. In april besloten club en trainer de samenwerking te verbreken. “Ik had me eigenlijk al verzoend op een jaar niks doen”, zegt Van der Kort (43). “In mei zijn alle clubs voorzien van een trainer. Ik had niet verwacht dat er nog een vereniging zou komen.”

Van der Kort geeft toe dat hij aanvankelijk niet wild-enthousiast was toen Bergambacht belde. “Je kijkt als trainer toch ook naar het niveau. Benschop was tweedeklasser, Bergambacht was net gedegradeerd naar de vierde klasse. Ik ben desondanks toch het gesprek aangegaan. Als je het verhaal van een club niet aanhoort, weet je ook niet hoe de vlag erbij hangt.”

De voormalig trainer van Schoonhoven kwam enthousiast terug van zijn eerste gesprek. “De klik was er, maar ook belangrijk de manier waarop de club naar de toekomst keek en hoe men tegen voetbal aankeek. Dat werd later bevestigd in een gesprek dat ik met de spelers had. Daarin gaven de spelers aan dat ze graag progressie wilden maken op voetbalgebied. Ze hebben mij overtuigd dat Bergambacht de juiste club voor mij was, ondanks dat het geen tweede of derde klasse is.”

Het enthousiasme van toen is er nog steeds bij Van der Kort, die bij Schoonhoven een naam opbouwde als trainer die stond voor verzorgd voetbal. “We hebben een hele gretig en jonge groep met een gemiddelde leeftijd van 22 jaar. De jongens staan open om dingen te leren. Ik krijg van de club ook de vrijheid om mijn visie over te brengen. Ik ben een trainer die jong talent een kans geeft. Leeftijd is voor mij niet belangrijk. Goed genoeg is oud genoeg. Inmiddels spelen er jongens in de basis die vorig seizoen in het tweede of bij de A-jeugd speelden.”

Van der Kort moet bij Bergambacht vooral een aanvallende puzzel oplossen. De club raakte afgelopen zomer zijn twee topscorers kwijt. “Dat Pieter Meijer naar Schoonhoven vertrok, daar baalden we wel van”, reageert Van der Kort. “We zijn in één klap tweederde van onze doelpunten kwijtgeraakt. Directe vervangers hadden we niet, we hebben de oplossing gezocht in een andere speelwijze voorin. Robin van Eijk of Twan Schmidt, die vorig seizoen nog aan de buitenkant speelde, staan nu in de spits. We spelen met veel dynamiek, met veel wisselende posities.”

In een krantenartikel kort na zijn aanstelling bij Schoonhoven werd Van der Kort tikie-taka-trainer genoemd. “Dat is een beetje zijn eigen leven gaan leiden. Hoewel het alweer zeven jaar geleden is werd dat bij de eerste training ook meteen door de spelers van Bergambacht aangehaald. Dat is destijds veel te zwaar aangezet. Ik ben wel een trainer die hecht aan  goed positiespel en een mannetje meer creëren op het veld. Maar voor mij zijn de spelers leidend. De kwaliteiten van de spelers bepalen hoe we spelen, niet andersom.”

Klik op v.v. Bergambacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Bergambacht voor meer informatie over de club.

Overleden clubicoon Paul Telussa geëerd tijdens jubileumfeest

0

Wat een feestelijke dag moest worden op 9 september jl., kreeg voor Jong Ambon nog een extra emotioneel tintje. Tijdens de viering van het 65-jarig bestaan van de club werd er ook op indrukwekkende wijze stilgestaan bij het overlijden van clubicoon en voormalig trainer Paul Telussa. Op de warme septemberzaterdag speelde Jong Ambon tegen een verzameling (oud)voetballers van alle clubs waar Telussa ooit trainer was.

“Dat was echt indrukwekkend en prachtig ook om te zien dat zovelen waren gekomen om óf te kijken naar de wedstrijd óf om zelf een balletje mee te trappen. Het geeft voor mij ook aan hoeveel mijn vader door velen werd gewaardeerd. Eigenlijk was het de bedoeling om die wedstrijd al eerder te spelen toen hij nog leefde, maar dat is er nooit van gekomen. Op deze manier hebben we hem op een heel mooie en respectvolle manier kunnen herdenken”, zegt Melvin Telussa, voorzitter van Jong Ambon en zoon van de overleden voetbaltrainer.

Telussa had, ondanks dat hij bij diverse clubs in Zeeland werkzaam was als trainer, altijd een warme verbondenheid met de jubilerende vereniging. “Mijn vader was en is altijd een man van de club gebleven. Dat maakte voor mij het jubileumfeest wel dubbel en ook lastig omdat ik nu ook voorzitter ben. Toch hebben we er met elkaar een geweldige dag van gemaakt en ik weet zeker dat hij het zo had gewild.”

Gedurende de snikhete zaterdag, waar het kwik zelfs de eenendertig graden haalde, was het een goed feest voor jong en oud. “Er was eten, drinken en muziek, terwijl er ook werd gevoetbald. Jong en oud kon elkaar ontmoeten en herinneringen ophalen gerelateerd aan onze jubilerende vereniging. Zelf heb ik ook nog even meegespeeld met de All-Stars, een team oud-spelers die allemaal onder mijn vader hebben getraind bij onder meer Hoek, Terneuzen, Middelburg en Jong Ambon.”

Het was een memorabele dag, waar ook de geluiden weer opkwamen om met de club voor de derde keer een reis naar Ambon te gaan maken. “Dat klopt inderdaad. Twee keer eerder hebben we dat al gedaan en ik heb altijd gezegd dat we erover moesten nadenken, wanneer de club schuldenvrij zou zijn. Dat moment is er nu, dus wat mij betreft is dat misschien wel een mooie nieuwe mijlpaal voor deze prachtige club om naartoe te werken. Ik ben trots dat ik voorzitter mag zijn van Jong Ambon en heb niet het gevoel dat ik al ‘klaar’ ben. Er liggen mooie uitdagingen om met z’n allen aan te werken en daar gaan we onze schouders onder zetten”

Klik hier voor meer informatie over Jong Ambon
Klik hier voor meer artikelen over Jong Ambon

Geerman wil dit seizoen vooral meer gaan scoren bij SV Walcheren

0

Was Geraldi Geerman in het verleden een echte gevoelsvoetballer, daar was vaak voor trainers en medespelers ook geregeld ‘oncoachbaar’. Maar dat is vandaag de dag toch wel een tikje anders geworden bij de 30-jarige buitenspeler van SV Walcheren. Bij de tweedeklasser wil hij dit seizoen vooral zelf meer gaan scoren. ‘Het rendement op dat vlak kan en moet zeker omhoog.’

Gelukkig heeft de selectie van SV Walcheren dit seizoen in de persoon van Wesley de Smit een extra scherpschutter aan de selectie kunnen toevoegen. Terwijl er ook vanuit de jeugd een aantal talenten aan de poort kloppen van het eerste elftal. Toch is Geerman nog altijd basisspeler en naast zijn aanvallende impulsen ook belangrijk in de coaching naar de jongere medespelers. “Omdat ik altijd gewend ben om te voetballen op mijn gevoel was ik, zeker als het tegenzat, moeilijk te coachen. Ik koos toen vaak de moeilijkste oplossing en bleef daarin volharden. Maar nu je wat ouder bent, dan ga je ook dingen inzien en neem je de ervaringen mee. Nu heb ik ook veel vaker oog voor medespelers en had daardoor vorig seizoen veel assists en speelde meer in dienst van de ploeg.”

Met Nick Corré hebben Geerman en zijn ploeggenoten een nieuwe trainer voor de groep staan, al is de speelwijze niet heel veel gewijzigd. “Wat wel anders is, dat is de mindset bij de spelers. We zitten écht op één lijn en de gezichten staan dezelfde kant op. De voorbereiding was niet heel goed, maar toch denk ik absoluut dat we met deze selectie mee moeten kunnen doen in de linkerrij van de tweede klasse. Daarvoor hebben we zonder meer voldoende kwaliteit. Met een nieuwe trainer is er wel een verfrissende wind gaan waaien in elk geval. Ook is er een prima samenwerking tussen het eerste en tweede elftal en krijgen veel jongens de kans zich ook te bewijzen. Talenten krijgen kansen en dat is voor de toekomst een prima ontwikkeling. Daarnaast is het ook goed voor de onderlinge concurrentie en dat houdt iedereen ook scherp.”

Geerman begon in de jeugd van RCS en debuteerde Sportpark De Alblas als achttienjarige in het eerste elftal. Daarna speelde de aanvaller onder meer voor VC Vlissingen, Zeelandia-Middelburg en opnieuw RCS. Actief in de eerste- tweede-, derde- en vier jaar in de hoofdklasse, slachtoffer van een enkelbreuk en zichzelf uiteindelijk terugvindend in het tweede elftal in Oost-Souburg. “Toen kreeg ik de vraag of ik interesse had in een nieuwe kans op een mooi niveau bij Walcheren en heb ik een paar seizoenen geleden de overstap gemaakt. Mede omdat ik toch nog één keer wilde proberen mijn niveau te halen en tot op heden lukt dat vrij behoorlijk gelukkig. Ik hoop die lijn dit seizoen weer verder door te kunnen trekken.”

Klik op SV Walcheren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Walcheren voor meer informatie over de club.

Nicole Buijs is allesdoener bij SVS

0

SVS viert dit seizoen het 40-jarig jubileum en dat doet de Capelse club met activiteiten het hele voetbaljaar door. Eén van de trekkers is Nicole Buijs, die als enige vrouwelijke bestuurslid van het regelen is. “Ik ben een duizendpoot. Op mijn werk en de club.”

Buijs is net terug van de schoonmaakdienst op sportpark Schenkel. Na een herfstachtig voetbalweekeinde heeft zij met andere vrijwilligers de kleedkamers onder handen genomen. “Het is weer spik en span”, zegt ze. “Ze kwamen iemand tekort, dan ben ik nooit te beroerd om bij te springen.”

Buijs (49) is zo’n type waar door de club nooit tevergeefs een beroep op gedaan wordt. Haar lijst van vrijwilligerstaken is de afgelopen jaren fors langer geworden. “Ik doe het altijd nog zelf”, zegt ze gevat. “Weet je, als er dingen geregeld moeten worden, steek ik mijn vinger op in het bestuur. Op mijn werk pak ik als secretaresse ook van alles op, bij de club doe dat eigenlijk automatisch. Ik bemoei me met veel zaken niet, maar als er iets

gedaan moet worden met de clubkleding of kantine dan bekommer ik me er graag over. Het zijn vaak praktische zaken zoals de uitgiften van de clubbetaalpassen en de contantgeldstromen in de kantine.”

Buijs was jarenlang leidster van het elftal van haar zoon. “Die is inmiddels 21 jaar en is naar een andere vereniging gegaan afgelopen zomer. Vorig seizoen maakte hij nog deel uit de selectie. Als leidster van dat team vond SVS dat ik mee moest op het trainingskamp in de winter naar Spanje. Daar had ik eigenlijk niet zo trek in, als enige vrouw met vijftig mannen. Ingrid den Otter, waar ik op de club heel veel mee doe, is toen ook mee gegaan. We hebben het reuze gezellig gehad.”

“Ik ben jarenlang alleen leidster geweest, de laatste vijf jaar ben ik ook andere dingen gaan doen. Ik sta op zaterdag achter de bar en ben lid van de activiteitencommissie. Ik ben op het gegeven moment ook gevraagd voor het bestuur. Toen de vraag kwam wie het voortouw wilde nemen voor de jubileumviering werd al snel naar mijn kant gekeken. We hebben een

jubileumcommissie opgezet met twee bestuursleden en vier andere leden uit alle geledingen van de vereniging. Op 1 april bestonden we precies veertig jaar. In die periode hebben we het startsein gegeven voor het jubileumjaar met een jeugdactiviteit en groot feest. Volgend jaar ergens in mei houden we het slotfeest.”

Het is de bedoeling dat het hele jaar door activiteiten worden gehouden. “We hebben onlangs voor de eerste keer een oktoberfest gehouden en recent ook een Halloweenfeest gevierd. Er staat voor dit jaar nog een crazybingo en een pubquiz voor de jeugd op het programma. Ideeën zijn er genoeg, alleen hebben we wel besloten om de activiteiten nu één voor één te organiseren. Op een gegeven moment waren we bezig met meerdere activiteiten en dat liep door elkaar. Dat werkte niet lekker. We moeten ook goed kijken wat we doen, want het kost wel geld. De bomen bij SVS groeien in financieel opzicht zeker niet tot in de hemel. Ons budget is niet oneindig.”

Buijs noemt SVS een ‘no-nonsens club’. “Wij zijn van ‘doe maar normaal, dan doe je gek genoeg’. We zijn een hele open club. Het is even wat minder geweest met de gezelligheid, maar die is wel helemaal terug. Dat komt ook omdat de verbinding tussen jeugd en seniorenselectie is verbeterd.”

Voor meer artikelen over SVS, klik hier.
Voor meer informatie over SVS, klik hier.

In gesprek met Romano Rijndorp van TSC Oosterhout

Afgelopen week spraken we met Romano Rijndorp, een 17-jarige voetballer uit Breda, die tegenwoordig zijn kunsten vertoond bij TSC Oosterhout. De middenvelder kwam afgelopen seizoen over van 4e klasser TVC Breda waarmee hij in het seizoen 21-22 kampioen wist te worden en hoopt dit jaar een goed seizoen te draaien met zijn nieuwe club in de 1ste klasse.

Rijndorp, geboren en getogen in Breda heeft een passie voor voetbal die al begon toen hij nog maar een kleuter was. ‘Ik ben begonnen bij TVC Breda toen ik 4/5 jaar oud was. Ik heb hier heel de jeugd doorlopen. Hier heb ik lang in het zelfde team gespeeld totdat dit team uit elkaar viel en ik bij een ander team ben gaan spelen, maar wel nog steeds bij TVC. Ik heb hier een vol seizoen gespeeld en hierna ben ik het gaan combineren met zondag 1 van TVC Breda waar ik op mijn 15-jarige leeftijd mocht debuteren. Nu zit ik bij TSC in het eerste op zondag’.

In het verleden is Rijndorp ook een beeld geweest bij verschillende BVO’s maar dit liep om uiteenlopende redenen op niets uit. Het ene avontuur eindigde omdat hij te lief was en het andere avontuur liep stuk door een reorganisatie bij de desbetreffende BVO.

Naast zijn sportieve prestaties zet hij zijn educatie voort door de opleiding Sport en Bewegen te volgen aan het Curio College in Breda. In het kader van zijn opleiding loopt Romano stage bij Sport BSO Flekss en de Soccer Academy van Ogi Peric.

Op de vraag naar zijn toekomstambities, geeft Romano aan dat hij hoopt op een succesvol seizoen met TSC Oosterhout. Zijn droom is om het professionele voetbal te bereiken, maar hij is realistisch genoeg om te beseffen dat dit niet gemakkelijk is. ”Ik hoop sowieso nog op een paar mooie voetbaljaren bij TSC en misschien daarna nog wel
een stapje hoger als dit zou lukken”

Dit seizoen bij TSC verloopt wisselvallig, met hoogte- en dieptepunten. Het team heeft een veelbelovende start gehad met 6 punten uit 2 wedstrijden, maar heeft sindsdien wat moeite gehad. Ze staan momenteel in de middenmoot van de ranglijst en zijn nog altijd actief in de beker. “Het zou mooi zijn als we met TSC ons kunnen handhaven als promovendi zonder nacompetitie en alles daarboven is een mooie bonus,
de kwaliteiten in onze selectie zijn daar absoluut voor aanwezig”. Wat betreft zijn persoonlijke doelen in het voetbal streeft Romano ernaar een betere voetballer te worden en zich zowel technisch als fysiek te verbeteren

Het nieuwe avontuur bevalt de pas 17-jarige middenvelder tot nog toe goed, mede door de goede ontvangst die hij heeft gekregen bij TSC. “Ik ben nog niet super lang bij de club, maar tot nu toe ben ik erg tevreden over de trainers en hun trainingen. Ook de spelers om mij heen zijn erg goed, vangen me vanaf minuut 1 heel goed op wat heel fijn is bij een nieuwe club. Alles binnen de club is goed geregeld, overal heeft TSC wel vrijwilligers voor die alles doen voor de club”

Klik op TSC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op TSC voor meer informatie over de club.

Sander van der Ploeg waakt over Spirit-jeugd

0

Sander van der Ploeg, de nieuwe jeugdvoorzitter van Spirit, is trots op wat zijn club bij de jeugd de afgelopen tien jaar heeft neergezet. Maar hij realiseert zich ook dat er geen tijd is om op je lauweren te rusten. “Voordat je het weet mis je de slag.”

Van der Ploeg meldt zich op deze dinsdag voor een vergadering met het jeugdbestuur. “Het is eigenlijk een voortzetting van vorige week”, zegt hij lachend. “De agenda was aanleiding voor de nodige discussie en die zetten we vanavond voort.”

Het geeft maar aan dat de jeugdafdeling van de Ouderkerkse club altijd in beweging is. “Er zijn altijd zaken die opgepakt moeten worden”, vervolgt Van der Ploeg. “We hebben zevenhonderd jeugdleden en groeien nog steeds. Je wilt graag dat alles op organisatorisch vlak op rolletjes loopt. En op technische vlak wil je als vereniging ook mee met de tijd.”

Van der Ploeg heeft zelf drie voetballende zonen bij Spirit. Toen zijn oudste zoon begon met

voetballen aan de Ouderkerkse Sportlaan werd hij meegesleurd naar de club. “Als ik er toch ben kan ik net zo goed wat doen. Zo is het voor mij begonnen. Ik ben leider geweest, trainer. Eigenlijk heb ik allerlei functies uitgeoefend. Vanwege mijn drukke baan werd het echter steeds lastiger om op vroege tijden ’s avonds op de club te zijn. Toen de club een opvolger zocht voor jeugdvoorzitter Armand Cretz heb ik aangegeven dat ik daar wel open voor stond. De vergaderingen zijn wat later op de avond. Op deze manier kan ik me ook verdienstelijk maken voor de club.”

Van der Ploeg, die zelf nooit voetbalde, maar wel op een zeer aanvaardbaar niveau handbal speelde, kwam in een redelijk gespreid bedje terecht. Spirit heeft al jaren een goede organisatie staan. “Door de groei staat dat wel onder druk”, bekent Van der Ploeg. “Net als elke andere vereniging staan wij ook voor de uitdaging om voldoende trainers en begeleiders van de teams te vinden. Waarin we wel verschillen van de meeste andere clubs is dat we kunnen terugvallen en vertrouwen op een hechte groep mensen.”

Spirit heeft zo de luxe dat het per leeftijdscategorie beschikt over een hoofdtrainer, een coördinator en een wedstrijdsecretaris. “Ik denk dat we met alles bij elkaar zo’n honderd vrijwilligers hebben in de jeugd. Dat is iets waar we trots op zijn, maar het zorgt er ook voor als je zaken wilt aanpassen dat het even tijd nodig hebt om het te laten landen. Vernieuwende ontwikkelingen horen bij het hedendaagse voetbal. Je wilt als club die ontwikkelingen blijven volgen.”

Het aantal jeugdspelers mag dan flink zijn gegroeid, Spirit houdt vast aan twee pijlers die het jaren geleden al stevige omarmde: veiligheid en plezier. Van der Ploeg: “Kinderen moeten bij ons in een veilige omgeving kunnen voetballen. Die bescherming vinden we erg belangrijk. Daarnaast willen we dat ze plezier hebben. Uiteraard proberen we een zo goed mogelijk opleiding te geven, maar plezier staat voorop. Goed opleiden en plezier hebben kan natuurlijk ook prima samen. Zijn we ambitieus? Tot een bepaalde hoogte. Het is meer het gevolg van hoe we werken. Onze

filosofie is dat we iedereen, maar dan ook iedereen de mogelijkheid willen geven om zich op eigen niveau maximaal te ontwikkelen. Dat geldt voor de JO13-1 maar ook voor een speler van de JO15-3.”

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

 

Doelpunten maken zit Bas Ketting in het bloed

Hij woonde vijf jaar geleden nog in Rotterdam, verhuisde vervolgens naar Klundert en is nu spits bij het eerste. En met een vader die ook van doelpunten maken zijn hobby had gemaakt, is dat allesbehalve gek. “Ik ging altijd met mijn opa bij hem kijken”, vertelt de negentienjarige Bas Ketting.

Maar we beginnen natuurlijk even bij het begin. Want hoe komt iemand uit Rotterdam, opeens terecht in Klundert? Het antwoord is eigenlijk best simpel. “Mijn ouders wilden weg uit de stad, toen kwamen ze dit huis tegen. En ik kon als jochie van veertien natuurlijk moeilijk nee zeggen…” Achteraf maar goed ook, lacht Ketting. “Ik heb hier een leuke vriendengroep opgebouwd, daar voetbal ik nu mee!”

Vaderlijk advies

Al was dat best even wennen, vertelt hij. “Dit wordt mijn tweede volledige seizoen bij de senioren. Ik kwam er eerst halverwege bij, toen ging het eigenlijk wel goed. Op dat moment dacht ik: het valt best mee.” Maar vorig jaar, werd het voor de spits toch een stukje lastiger. “Dat was anders! In het begin weten ze natuurlijk niet hoe je speelt, later gaan ze zich daarop instellen.” Gelukkig, hoeft Ketting het nooit alleen te doen. Helemaal niet nu zijn vader Mark assistent-trainer is geworden. “Vorig seizoen kwam hij erbij. Eerst als spitsentrainer, nu als assistent. Het verandert voor mij niet veel. Alleen staat hij nu naast de trainer. Tips gaf ‘ie mij toch altijd al wel, nu ben ik vooral blij dat hij ook andere jongens kan helpen.” Want dat zijn vader verstand heeft van voetbal én doelpunten maken, dat mag duidelijk zijn. “Hij is vroeger zelf ook topscorer geweest, onder meer bij Poortugaal en OSV. Na de wedstrijd hebben we het er samen natuurlijk altijd nog even over. Wat ik er zelf van vond en wat er beter kan.” Over wat dat gaat? “Hoe je moet lopen bijvoorbeeld.” Of Bas qua speelstijl ook op vader Mark lijkt, weet hij niet precies. “Ik ging altijd met mijn opa bij hem kijken, maar ik kan het mij niet meer echt herinneren. Gelukkig hebben we nog wel foto’s!” Hoogste tijd voor Ketting-junior, om nu zelf naam te gaan maken. “Ik ben een snelle spits, iemand die graag de bal in de diepte krijgt én met een goed neusje voor de goal.”

Verwachtingen

Iets dat ze maar wat goed kunnen gebruiken bij Klundert. Ook afgelopen seizoen. “We hebben ons gehandhaafd in de derde klasse, dus dat was goed.” Al overheersen toch vooral gemengde gevoelens, bij Ketting. “Rond de winterstop, stonden we bovenaan. Daarna hebben we het wel een beetje weggegeven, door heel vaak gelijk te spelen. Een verklaring? Die heb ik niet.” Alhoewel, is hij vooral zelfkritisch. “Vorig jaar maakte ik er tien, dat vind ik te weinig. In dat halve seizoen ervoor, had ik er acht in zeven wedstrijden. Dus wat dat betreft…” De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen, beseft de aanvaller zich. “Van mezelf, maar ook van anderen. Dan is het vervelend als het er niet uitkomt, dat is teleurstellend.” Want de lat, die ligt hoog. “Scoren is heel belangrijk, als spits zijnde. Dus dat houd ik natuurlijk bij.” Maar zeggen hoeveel hij er dit jaar gaat maken, wil Ketting niet doen. “Ik heb een aantal in mijn hoofd…” Mocht hij dat aantal daadwerkelijk halen, kunnen er mooie dingen gaan gebeuren in Klundert. “Vorig seizoen zijn we zesde geworden, het zou mooi zijn als we het nu iets beter kunnen doen.” Hoe dat gaat lukken? “Door constant te blijven en het niet weer weg te geven. Als we dat vol kunnen houden, heb ik er wel vertrouwen in!” Qua spelersgroep, is er in ieder geval weinig veranderd. “We hebben er drie spelers bij en voor de rest is iedereen eigenlijk gebleven, dus dat is heel fijn.” Hijzelf ook, maar dat zou in de komende jaren zomaar een keer kunnen veranderen. “Ik heb wel de ambitie om het ooit op een hoger niveau te proberen, dat zou ik wel willen. In de eerste klasse of misschien vierde divisie…”

Klik op V.V. Klundert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Klundert voor meer informatie over de club.

 

Het tweede van Virtus is een hit

Ze waren een hit op internet, hebben een drukbezocht Instagram-account en maken ieder weekend samen de grootste lol. Dat het opzetten van Virtus 2 een goede keuze was, is inmiddels wel duidelijk. “Maar we willen ook echt winnen hoor”, vertelt speler Wouter van Hassent.

Dus waren ze er dit jaar, maar meteen vroeg bij. In de week van 21 augustus, begonnen de mannen onder leiding van Brian Machielse met de eerste training. “Voor de goede voorbereiding, hè!” Bij de club, waar Van Hassent al zijn hele leven speelt. “Ik begon in de E’tjes van Virtus, toen ik een jaar of tien was. Daarna altijd gebleven. Vorig seizoen hebben we dit team opgestart.” Met succes. “We hebben er nu drie nieuwe spelers bij, echte versterkingen!” En dat is maar goed ook, begint de negentienjarige te lachen. “We waren met een mannetje of dertien, soms veertien. Dus het is wel lekker dat we er nu een paar meer hebben.” Ook bij de vereniging, zijn ze daar maar wat blij mee. “In goed overleg, hebben we bij het oprichten van ons vriendenteam, afgesproken dat we op zaterdag zouden spelen. Puur omdat we op zondag niet konden. Dat mocht, als we maar een voorbeeld zouden zijn voor de jeugd. Om te laten zien wat je na de JO19 ook kunt gaan doen.”

Platte kar

En een voorbeeld, dat zijn de spelers van Virtus 2. “Wedstrijden fluiten, meedoen met activiteiten en na de wedstrijd blijven hangen in de kantine. Zorgen voor binding met de club.” Vooral met dat laatste, hebben ze maar weinig moeite. “Doe een paar drankjes, dat hoef je tegen ons niet te zeggen.” Met de gezelligheid, zit het volgens Van Hassent dan ook wel goed. “Virtus is voor veel jongens vertrouwd én er is nu ook steeds meer aandacht voor de ‘lagere’ teams. Daar wordt veel tijd in gestoken.” Net als in de training. “We zijn best fanatiek hoor! Positiespelletjes, dan gaan we helemaal kapot.” En dat is niet voor niks, vertelt hij. “Vorig jaar werden we derde, dat was netjes voor ons eerste seizoen, maar nu gaan we écht voor het kampioenschap. Ons doel is om aan het einde op die platte kar te staan!” Maar vanzelf, gaat dat ook in de vijfde klasse natuurlijk niet. “We hebben een vrij jong team, omdat eigenlijk heel de JO19 is doorgeschoven. De versterkingen zijn gelukkig wat ouder. Want het voetbal, is nu een stuk meer fysiek.” Toch heeft Van Hassent er veel vertrouwen in. “Eindelijk een eigen keeper! Vorig jaar heb ik nog vijf wedstrijden gekeept én soms leenden we er eentje…” Toch deed ook dat, natuurlijk geen moment af aan het onderlinge plezier. “Het is eigenlijk al een vriendengroep van kleins af aan. We zijn samen op vakantie geweest naar ‘Cherso’, dat was een chaos.” Ook op internet. “Een filmpje van ons, werd 50.000 keer bekeken op Dumpert.”

Complimenten

Het levert als vanzelfsprekend veel gezellige avondjes op. “Ieder weekend zoek je elkaar weer op. Een grote groep gaat ook vaak samen naar NAC.” Maar ook in zo’n team, is er sprake van frustratie. “Die schop je er op de training af en toe uit, haha!” Met de populariteit, zit het in ieder geval wel goed. “Soms moeten we zeggen dat er echt niemand meer bij kan. Je merkt dat veel jongens van de JO19 bij Virtus, nu doorgaan bij de senioren, in plaats van dat ze stoppen.” Aan stoppen denkt Van Hassent in ieder geval voorlopig niet. Ook niet als hij per ongeluk nog een keertje moet keepen. “Toen ik keepte, wonnen we van de kampioen! Ik heb als keeper nog nooit verloren.” Toch staat de inwoner van Langeweg, dit seizoen een stukje verder naar voren. “Spits, of vanaf de flank. Ik ben snel en kop graag. Echt zo’n smerige aanvaller. Lekker sleuren, hier en daar een duwtje. Een beetje Wout Weghorst!” Maar dan met iets minder doelpunten. “Het liep vorig jaar nog niet zo lekker, toen maakte ik er slechts vijf.” De lat voor deze competitie, ligt een stuk hoger. “Als we kampioen worden én ik eindig in de dubbele cijfers, dan komt er een zanger op ons feest.” Dat feest is dan ongetwijfeld

te volgen via hun Instagram-account. “We zijn heel actief, bijna 300 volgers! Op ‘matchday’ en met opstellingen. Daar krijgen we veel complimenten over.” Nu nog over hun spel…

Klik op VV Virtus voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Virtus voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.