Home Blog Pagina 152

Sem Rozendaal breekt door bij ASV Arkel

asv Arkel
-
0
Sem Rozendaal breekt door bij ASV Arkel

De 20-jarige middenvelder is na een seizoen ‘rijpen’ in het tweede elftal doorgebroken bij ASV Arkel 1. Kritisch op zichzelf is hij enorm, maar is volgens trainer Jerome Ceton ontzettend talentvol. Sem Rozendaal is trots om in het eerste van zijn jeugdclub te voetballen.

In de jeugd werd hij overal opgesteld. Van aanvaller tot verdediger. Zijn jeugdtrainers vonden altijd wel een manier om te talentvolle Rozendaal in hun elftal te passen. Vanaf de C’tjes had hij dan toch zijn favoriete positie gevonden. Naar eigen zeggen speelt hij het beste op ‘8’. Dankzij zijn loopvermogen en instelling komt hij op deze positie het beste tot zijn recht. ,,Ik durf wel te zeggen dat ik een veelzijdige middenvelder ben, want ook dit seizoen heb ik alle posities op het middenveld wel gehad’’, beschrijft de jonge spelverdeler.

Allround

,,Ik denk niet dat ik unieke eigenschappen heb’’, is de student Future Planet Studies bescheiden. Wel is hij ontzettend allround. ,,Misschien is dat ook wel de reden dat ik vaak wordt opgesteld, ik kan op veel plekken worden ingezet en kan goed in dienst van het elftal spelen’’. Hij kan dan ook zeker zeggen dat hij nu echt is doorgebroken. Hij maakt duidelijk meer minuten dan vorig seizoen. Waar hij vorig seizoen nog vaak in het tweede moest spelen om aan minuten te komen, heeft hij dit seizoen nog niet mee hoeven doen met het tweede elftal van ASV Arkel.

In zijn eerste jaar bij de senioren was dat vaak nog wel zo. Hij zat vaak bij de tweede formatie van de vereniging uit Arkel, om vervolgens op de bank te moeten zitten bij het eerste. Bij uitwedstrijden ging hij direct mee, en als beide elftallen van Arkel thuis speelden was hij bij allebei betrokken. ,,Ik vond het vorig seizoen niet erg om op de bank te zitten bij het eerste’’, blikt hij terug. ,,Maar’’, zegt hij, ,,dit seizoen vind ik dat wel vervelend, omdat ik nu gewend ben om te spelen’’.

De hort op

Spelen doet hij nu veel in het eerste elftal. Samen met de jongens waar hij ook naast het voetbal goed bevriend mee is. Jens Cornelissen, Han Dubbeldam, Jordi van Mill, Dennie Kleijn, Youri de Jong en Tomas Viset zijn goede vrienden van hem en spelen ook in het eerste van ASV Arkel. Ook na de voetbal gaat de vriendengroep vaak met elkaar de hort op. Ook in de zomervakantie maken de voetballers van Arkel een trip met de vriendengroep. ,,Daarnaast zijn ook alle andere gasten van het team top’’, vertelt Rozendaal. Ook de oudere gasten uit het team hebben de jonge balansbewaker goed opgevangen in het elftal. ,,Ik kan veel leren van de ervaren spelers’’, benadrukt hij.

Zoals eerder al gezegd is de talentvolle speler nog altijd kritisch op zichzelf. Hij heeft in zijn ogen te vaak balverlies en is hij slordig. ,,Ik moet daar constanter in worden’’, is hij eerlijk. ,,Ook mijn rendement moet omhoog’’, vindt hij. Hij wacht namelijk nog altijd om zijn eerste goal voor de ploeg van Jerome Ceton ,,Ik was in de jeugd ook niet echt een doelpuntenmaker, want ik heb niet zo’n goed schot. Ik denk dat ik wat aanvallersinstinct moet ontwikkelen’’, meent hij.

Rendement

Als Rozendaal zijn rendement kan opkrikken, kan Arkel zich wellicht verzekeren van nog een jaar in de derde klasse. De vereniging uit het gelijknamige dorp is namelijk nog niet gehandhaafd. Dat is ook het grote doel van Rozendaal en de rest van de ploeg. De middenvelder hoopt nog heel wat jaren voor de Arkelse formatie te voetballen, maar focust zich vooral op het handhaven van dit seizoen in de derde klasse C.

Bron foto’s: Rick den Besten

Klik op ASV Arkel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ASV Arkel voor meer informatie over de club.

Jules en Jesse de Gans samen in het centrum van Ameide

vv Ameide
-
0
Jules en Jesse de Gans samen in het centrum van Ameide

De voetbalbroers van VV Ameide spelen sinds de winterstop samen in het eerste elftal van het gelijknamige dorp. De ploeg van Pieter van Zessen is na de winterstop bezig aan een ijzersterke reeks, mede dankzij het kersverse centrale duo De Gans. In een duo-interview maken we kennis met de voetballers.

De zaterdagvierdeklasser wist zelfs een periode te pakken. Maar al te uitbundig werd het nog niet gevierd, want aan de andere kant was Ameide nog niet veilig gespeeld. Dat kwam door de dramatische start van dit voetbalseizoen. Een wissel in het centrum zorgde voor een opmars en Ameide zette een sterke serie naar na de winterstop.

Goede klik

Jules vindt het mooi om te zien hoe zijn broertje ontwikkelt in het centrum. ,,Hij wordt iedere wedstrijd beter’’, aldus Jules. De broers hadden nooit de kans om samen te voetballen, gezien het leeftijdsverschil. ,,Het is wel bijzonder, want het is voor het eerst dat het zo uitpakt’’. De voetballers zijn naast teamgenoten en broers, ook gewoon vrienden. De klik is er binnen én buiten het veld. ,,We kunnen lezen en schrijven met elkaar’’, benadrukt de ervaren verdediger.

De twee vullen elkaar dan ook goed aan. ,,Eigenlijk lijken we best wel veel op elkaar’’, zegt Jules. ,,Ik ben een voetballende verdediger en probeer altijd op te bouwen. Vroeger was ik altijd spits en doelpuntenmaker en later ben ik pas naar achteren geschoven. Ik schuw het duel ook niet en als het hard gewerkt moet worden, ga ik voorop in de strijd’’, zegt Jules over zijn eigen kwaliteiten. Zijn broer Jesse lijkt zoals gezegd best wel op zijn broer. Jesse is gewend om op het middenveld te spelen, dus ook hij is handig met de bal en heeft een goede passing. Het echte verdedigen leert hij van zijn oudere broer. Jules weet dat hij zijn broertje kan helpen in het veld. ,,Ik probeer hem in het veld te coachen. Dat neemt hij gelukkig aan’’, vertelt hij. Naast het veld is Jesse volgens Jules de slimmere van de twee, dus Jules is blij dat hij zijn broertje ook nog ergens in kan helpen.

Geweldige doelpunten

Jules zag zijn broertje doorbreken in het eerste elftal. Jules speelt al vanaf zijn zestiende in het eerste en heeft bakken vol ervaring. Het is ook ervaring waar Jesse op dit moment veel van leert. ,,Ik leerde buiten het veld al veel van hem, omdat hij mijn oudere broer is, maar in het veld leer ik helemaal veel. Ik probeer gewoon hetzelfde te doen wat hij doet, want dat gaat meestal goed. Hij is een fantastische voetballer’’, vertelt Jesse. ,,Jules heeft dit seizoen ook een aantal geweldige doelpunten gemaakt, dus dat moet ik ook proberen na te doen’’, grapt hij.

Jesse speelde lange tijd in het tweede. Door zijn drukke studentenleven was hij niet altijd bereid om twee keer in de week te trainen en dat zorgde er eigenlijk voor dat hij geen kans kreeg in het eerste. Onder Pieter van Zessen, huidig trainer van Ameide 1, maar voorheen Ameide 2, speelde hij vaak als ‘6’ in het tweede elftal. Sinds dit seizoen lukt het Jesse meestal wel om iedere training aanwezig te zijn. Er kwam in december een plekje vrij in het centrum van het eerste. Pieter had altijd al het vertrouwen in Jesse en gaf hem, vlak na zijn aanstelling als hooftrainer, ook de kans in het eerste elftal. Het pakte goed uit, want de ploeg wist een periode te pakken.

Voor de ouders van de voetbalbroers is het natuurlijk ook geweldig om te zien hoe hun kinderen schitteren in hetzelfde voetbalshirt. Merkt ook Jesse: ,,Het is mooi om je trotse vader langs de kant te zien. Hij is ook helemaal voetbalgek, dus het is ook leuk voor hem’’, sluit Jesse af.

Klik op VV Ameide voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ameide voor meer artikelen over de club.

Wil Sleeuwits is een echte Leerdam Sporter

Leerdam Sport 55
-
0
Wil Sleeuwits is een echte Leerdam Sporter

De 75-jarige Wil Sleeuwits is Leerdam Sporter in hart en nieren. Al vanaf jongs af aan is hij dat, want zijn ouders waren al echte Leerdam Sporters. Waar de ouders van Wil al zorgden voor velen opbrengsten voor de vereniging, heeft de enthousiaste Wil daar zelf later ook een handje in geholpen bij de sponsorcommissie.

Wil Sleeuwits, een naam die bijna bij ieder Leerdam Sport ’55-lid wel bekend is. Een naam doordrenkt met passie voor de sport en de club. Als hem wordt gevraagd naar wat het betekent om een echte Leerdam Sporter te zijn, spreekt hij met een glimlach, een vonk van trots en veel herinneringen komen naar boven. ,,Natuurlijk is het leuk, anders hou je het niet zo lang vol’’, begint Wil. ,,Mijn ouders waren al echte Leerdam Sporters. Ze zaten aan de kassa en verkochten de entreekaartjes. Ook de Eredivisie-toto briefjes werden door diverse supporters bij ons thuis afgeleverd’’, vervolgt hij. Het verhaal van Wil Sleeuwits is dus niet alleen zijn eigen verhaal, maar ook dat van zijn familie en van de club zelf. ,,Ik heb de trend voortgezet’’, zegt hij. Al zat hij niet aan de kassa, want dat bestaat niet meer. Het is tegenwoordig gratis om naar de wedstrijden te komen kijken.

Er werden volgens Wil behoorlijk wat tickets verkocht, want Leerdam Sport acteerde toen in de tweede klasse. ,,Het voetbal leefde. Zondag stond voor iedereen uit de regio in het teken van voetballen. Gemiddeld kwamen er wel zes á zevenhonderd man kijken bij de wedstrijden. In de grote wedstrijden konden dat er ook wel duizend zijn’’, vertelt hij.

Rood-witte shirt

Wil kwam uiteindelijk zelf ook in het eerste elftal. Als voetballer heeft hij een decennium lang het rood-witte shirt van het eerste elftal gedragen, van 1971 tot 1981. ,,In het begin was ik een aanvaller’’, herinnert hij zich. ,,Ik heb zelfs wat doelpunten gemaakt. Dat zag ik later toen ik de clubbladen aan het doorlezen was, want eigenlijk was ik dat helemaal vergeten’’, grapt Wil. Hij werd voorstopper, want met zijn postuur kon hij daar beter zijn ei in kwijt. ,,De ballen kwamen nu op me af, dus ik kon lekker klimmen in de kopduels’’, meent Wil.

Na zijn actieve carrière op het veld nam Sleeuwits een nieuwe rol op zich binnen de club. Hij werd leider van de pupillen tot de A-junioren. ,,Van 1984 tot 1990 was ik leider en trainer’’, vertelt Wil. Op dat moment was hij al bijna dertig jaar lid van de vereniging, want hij schreef zich in 1956 in. Maar zijn betrokkenheid beperkte zich niet tot het coachen van jong talent. In 1979 richtte hij samen met een andere voormalige eerste elftalspeler, Otto van der Paat, de sponsorcommissie op. ,,We hebben het hele complex voorzien van reclameborden’’, vertelt hij trots. ,,Ons oude complex had een mooie uitstraling. Er kwamen veel mensen kijken, dus de reclameborden waren aantrekkelijk. Het voetbal leefde toen wel meer’’, aldus Wil. Dat is behoorlijk veranderd, want op een gegeven moment ging iedereen, zoals Wil het mooi kan vertellen; lopen van de zondag naar de zaterdag.

Aan alle mooie dingen komt een eind. Ook aan de tijd van Wil zijn toewijding aan de vereniging. Er wordt hem de vraag gesteld: Waarom bent u gestopt? Wil antwoordt: ,,Het punt is, als je het zo lang doet, raak je energie kwijt. Je moet ruimte maken voor andere mensen met nieuwe ideeën’’, is Wil eerlijk. In 2022, na bijna veertig jaar dienstbaarheid aan Leerdam Sport ’55, besloot Wil Sleeuwits plaats te maken voor een nieuwe generatie. ,,Dick Kruijs, Marcel van Leusden, John Klok, Ton van Lent en Dick de Jong’’, noemt hij hun namen op. Het zijn vrienden van elkaar en zijn goed op elkaar ingespeeld. Ik wilde geen sta-in-de-weg zijn. Ik heb de verantwoordelijkheid volledig overgedragen’’. Maar betekent stoppen met de sponsorcommissie bij Leerdam Sport ’55 het einde van Sleeuwits’ betrokkenheid bij de vereniging? Niet helemaal. ,,Ik zal op de achtergrond aanwezig zijn’’, zegt hij. ,,Als het gevraagd wordt zal ik helpen, maar de verantwoordelijkheid neem ik niet meer’’.

Tafeltennis & kleinkinderen

Hij wijdt zijn tijd nu aan tafeltennis, een sport die hij al 25 jaar beoefent. ,,Je moet concentreren en actief zijn’’, legt hij uit. ,,We hebben de zaal op maandag dus dan trainen we met elkaar. Ik speel in de lagere teams vanwege mijn leeftijd’’.

Bij de vraag over zijn plannen voor de toekomst, moet Wil lachen. Hij is al geruime tijd gepensioneerd, maar is nu echt nergens meer verantwoordelijk voor. ,,Ik ga genieten van mijn kleinkinderen’’, antwoordt hij. Het zijn de kleinkinderen waar hij zijn passie voor sport mee deelt. ,,Ik breng ze naar hun activiteiten, drummen en tennissen. Daar zit best veel tijd in, hoor’’, sluit hij af.

Klik op Leerdam Sport’55 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Leerdam Sport’55 voor meer informatie over de club.

Verdediger Kevin Nikolov helemaal terug na zware blessure

gvv Unitas
-
0
Verdediger Kevin Nikolov helemaal terug na zware blessure

De 26-jarige Kevin Nikolov zit op zijn plek bij GVV Unitas. De Nederlands-Macedonische verdediger zit in zijn eerste seizoen bij de derde divisionist uit Gorinchem. Hij raakte in de eerste wedstrijd van het seizoen zwaar geblesseerd tegen Baronie. Nu is hij weer terug en maakt hij indruk op het één na hoogste amateurniveau van Nederland.

Hij kwam van zaterdageersteklasser VV Nivo Sparta en maakte dus een behoorlijke stap naar derde divisionist GVV Unitas. Hij ging twee niveaus hoger voetballen, maar leek deze stap zonder enige moeite te zetten. Hij liet bij de Gorcomse vereniging gelijk zien wat hij kon en stond vanaf de start van het seizoen aan de aftrap. Hij maakte indruk in de voorbereiding en mocht het laten zien. Lang duurde zijn eerste competitiewedstrijd voor Unitas niet, want al na twintig minuten werd hij omver gelopen en schoot zijn kuitbeen uit de kom en scheurde hij zijn enkelbanden in.

Nummer 17

Nu is hij weer terug. Spelend met nummer zeventien staat hij centraal achterin in de ploeg van Hans de Jong. Dat heeft volgens de sterke centrale verdediger een speciale reden. ,,Het is het nummer waar ik op de basisschool mijn eerste prijsje mee won. Mijn lootje had nummer zeventien. Ook mijn moeder had zoiets meegemaakt met nummer zeventien. Toen ik bij Nivo Sparta kwam zei ik: ‘Geef mij maar een nummer’. Ik kreeg nummer zeventien, dat kon geen toeval zijn. Dus dat nummer hou ik voor altijd’’.

Stappen maken

Dat hij de sprong van Nivo Sparta naar GVV Unitas zo makkelijk maakte, is ook geen toeval. Nikolov speelde vroeger namelijk in de jeugd van RKC. Op het moment dat zijn contract niet werd verlengd moest hij vertrekken. Hij koos ervoor om bij zijn vrienden te gaan voetballen. Het werd Nivo Sparta, maar dat was eigenlijk onder zijn niveau. ,,Ik heb er altijd met plezier gevoetbald’’, zegt Nikolov over zijn tijd in Zaltbommel. Totdat, GVV Unitas op de deur klopte. ,,Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik een stap wilde maken. Ik ben nog jong en toen Unitas op mijn pad kwam twijfelde ik geen moment’’, vertelt de verdediger.

Bij GVV Unitas lag hij opnieuw direct lekker in de groep, wat hem de ruimte gaf om zichzelf te laten zien. ,,Ik ging er volle bak voor en voelde geen druk. Dat pakte goed uit in de voorbereiding en de trainer sprak het vertrouwen in mij uit’’, blikt Nikolov terug. Het voordeel van de verdediger was dat hij heel fit aan kwam, omdat hij net uit de nacompetitie met Nivo Sparta kwam. Hij speelde met de ploeg uit Zaltbommel voor lijfsbehoud in de eerste klasse, wat uiteindelijk niet lukte. ,,Ik was wel gelijk klaar om te vlammen bij mijn nieuwe club’’, vertelt hij.

Onverwachts

,,Ik had verwacht dat ik het lastig zou vinden om het ergens anders zo goed naar mijn zin te hebben als met mijn vrienden bij Nivo Sparta. Ik speelde met mijn vriendengroep’’, aldus Nikolov. Maar wat er bij Unitas gebeurde, verbaasde hem: ,,Het ging eigenlijk heel onverwachts. Het is een geweldig elftal met goede persoonlijkheden. Ik had verwacht dat als het niveau hoger werd, dat er minder vriendschappen en persoonlijkheden in het elftal zouden zitten, maar daar zat ik helemaal naast’’.

Zelfs nu de resultaten minder zijn, blijft het team volgens Nikolov bij elkaar. ,,Er is geen gezeik en we blijven dicht bij elkaar’’, vertelt hij. Dat is ook de reden waarom de centrale verdediger vertrouwen heeft in het lijfsbehoud van zijn ploeg. Ook mistten we wat scorend vermogen. Met Ray Versluis hebben we een geweldige spits en een leuke gast in erbij in het elftal, dat is lekker. Het belangrijkste is dat we vertrouwen in onszelf en dat we blijven knokken om ons veilig te stellen’’, sluit Nikolov af.

Klik op GVV Unitas voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GVV Unitas voor meer informatie over de club.

Mark Timmer en zijn liefde voor het amateurvoetbal

HSSC 61
-
0
Mark Timmer en zijn liefde voor het amateurvoetbal

Dat het amateurvoetbal een grote impact heeft op ons sociale leven is duidelijk. Voor Mark Timmer, het 51-jarige bestuurslid van HSSC’61 is het nog veel meer dan dat. Hij ademt amateurvoetbal en is groot liefhebber van het jeugdvoetbal en met name de onder 23 competitie. ,,We worden gelukkig van het voetbal.’’

Ooit kwam Mark terecht bij HSSC’61. Toen zijn kinderen jong waren zag hij hoe leuk het was bij de club uit Hei- en Boeicop. ,,Op een gegeven moment is het meer dan ontspanning, het wordt belangrijk in je leven. Met leuke mensen om je heen is het al snel leuk. Het is leuk om daar onderdeel van te zijn’’, zegt de enthousiasteling.

Bevlogen supporter

,,Mark is ontzettend bevlogen als supporter en een amateurvoetbal liefhebber. Met name in zijn enthousiasme als sponsor van het jeugdvoetbal in de regio is Mark bijzonder’’, waren de woorden van HSSC’61-voorzitter Frank Lakerveld. Want bevlogen is hij. Met zijn bedrijf, Van der Wal Interieurs, is hij sponsor van de onder 23 competitie. ,,We genoten vroeger al van deze wedstrijden en doen dat nu nog steeds. Het zijn de grootste talenten uit de regio die het tegen elkaar opnemen’’, vertelt Mark.

Volgens Mark is deze competitie heel belangrijk voor het amateurvoetbal. ,,Het is leuk als verenigingen uit de regio jongens uit de eigen jeugd in het elftal hebben staan. Zo kunnen mensen naar hun buurjongen of buurmeisje komen kijken’’, benadrukt de liefhebber. Met de onder 23 competitie wordt de stap van de jeugd naar de senioren volgens Mark een stuk kleiner. Op deze manier komen er volgens hem veel sneller jongens in het eerste elftal. ,,Het eerste elftal is toch het vlaggenschip van je verenging’’, zegt Mark. ,,Vorig jaar degradeerden we uit de derde klasse, wat we allemaal heel erg vonden. Maar na een tijdje vonden we het toch niet heel vervelend, want nu spelen we met allemaal clubs uit de regio. Dat is toch wel heel gezellig, aangezien je iedere club goed kent. Deze gezelligheid is ook wat het amateurvoetbal zo leuk maakt’’, meent Mark.

,,Ik vind het amateurvoetbal verschrikkelijk leuk’’, zegt Mark nog eens duidelijk. Met name dus door de doorstroom van eigen jongens uit de jeugd, maar ook door het teamverband binnen een vereniging. ,,Je zet met z’n allen wat neer. Het is een echte teamprestatie om de vereniging en jeugdelftallen te onderhouden’’, zegt hij. ,,Met elkaar probeer je ervoor te zorgen dat alle jeugdelftallen een goede trainer hebben, de lijnen op de velden goed zijn gelegd en de shirts gewassen zijn’’.

Als bestuurslid probeert hij hier een handje in te helpen. Hij zorgt ervoor dat ieder elftal zijn eigen kledingsponsor heeft. ,,Wij leasen geen kleding. In ieder elftal zit wel een ouder met een eigen onderneming. Zo niet, dan kent iedereen altijd wel iemand die wilt helpen met het sponsoren van de shirts. Bovendien, is dit een goede investering voor de bedrijven, want het jeugdvoetbal geeft altijd een glimlach en staat op deze manier ook goed voor je bedrijf’’.

,,Geef mij maar het amateurvoetbal’’

Mark vertelt hoe iedereen gelukkig wordt van het amateurvoetbal. ,,Ik ga ook graag naar Feyenoord, maar geef mij toch maar een potje amateurvoetbal’’. Met een anekdote beschrijft hij nogmaals zijn liefde voor het amateurvoetbal: ,,Ik was laatst bij het vijfde elftal kijken. In dat elftal spelen de vedettes van HSSC’61. Kees Middelkoop, een speler die vroeger wat hoger voetbalde, scoorde een met geweldige lob over de keeper vanaf dertig meter. We hebben het er nog over, want het was echt een wereldgoal. We lachen en gieren nog steeds met z’n allen over deze goal. Zo mooi ga ik ze dit jaar niet meer zien. Dat is toch fantastisch.

Klik op HSSC’61 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSSC’61 voor meer informatie over de club.

‘Voor mij was er qua club maar één optie en dat was Corn Boys’

Corn Boys
-
0
‘Voor mij was er qua club maar één optie en dat was Corn Boys’

In de jeugd was Leroy Maas al op jonge leeftijd op Sportpark ‘t Sas te vinden. Niet zo vaak als opa en clubicoon Daan Maas, maar hij doorliep er alle jeugdcategorieën en was actief in het eerste. Nadat een verblijf van meer dan tien jaar in Brabant, keerde hij met zijn vriendin en dochtertje terug naar Zeeuws-Vlaanderen. De woonplaats werd Hoek, maar de keus qua voetbalclub was voor Maas simpel. ‘Er was maar één optie en dat was Corn Boys.’

Toen de aanvallende middenvelder tien jaar geleden naar Breda vertrok pendelde hij nog een aantal seizoenen heen en weer om bij Corn Boys te trainen en wedstrijden te spelen. “Maar op een gegeven moment werd dat moeilijker. Het kostte me best wat aan benzine en kostbare tijd. Daarbij had ik ook een periode met vrij veel hamstringblessures. Dat gaf een deuk aan mijn motivatie en ben toen bijna vier jaar helemaal gestopt met voetballen. Tussendoor hadden we ook nog een huis gekocht in Etten-Leur en hebben we een dochtertje gekregen. Dus voetbal heb ik toen bewust ‘geparkeerd’ en de voetbalschoenen opgeborgen.”

Maar inmiddels woont Maas met zijn vriendin en dochtertje van anderhalf in Hoek en begon het ook weer te kriebelen om terug te keren op het voetbalveld. “En dat wilde ik alleen doen bij Corn Boys. Daar ben ik opgegroeid, ken er iedereen en voelt vertrouwd. Dat was bij mijn terugkeer begin dit seizoen ook echt het geval en dat voelde heerlijk. We begonnen goed aan de competitie, al was dat wel vertekend omdat we Aardenburg, HBC’22 en Cadzand troffen qua tegenstanders. Toen leek het ineens heel wat, maar de vijf duels erna tegen de sterkere ploegen wonnen we niet. We moeten vooral realistisch zijn en ervoor zorgen dat we boven de rode streep blijven.”

Daar hadden Maas en zijn ploeggenoten tegen Schoondijke een prima mogelijkheid voor, maar de oranjehemden lieten na om de winst te pakken. “Het was misschien wel de slechtste wedstrijd van onze kant. We hadden een flinke stap kunnen zetten naar overleven in de vierde klasse maar dat hebben we niet gedaan. Het is vaak nog te wisselvallig. De ene week heel goed, de andere door de ondergrens en dan sta je terecht in de gevarenzone. We hebben in mijn ogen zeker een groep die vierde klasse aankan, maar we zullen dan toch het besef moeten hebben dat het niet vanzelf gaat.”

Met de teruggekeerde Maas op het middenrif heeft de ploeg een echte aanjager teruggekregen, maar niet altijd kan de ploeg wekelijks met de sterkste elf aantreden. Logischerwijs is het dan soms ook lastig om constant te presteren. “Dat klopt, maar wekelijks dan het maximale te geven en proberen om zo goed mogelijk voor de dag te komen vanaf minuut één, dat moet je toch kunnen opbrengen? Dat ontbreekt soms en dat heeft ons misschien wel onnodige punten gekost die je op het laatst kunnen opbreken. We staan nu zesde en veilig, maar v.v. Spui zit er kort achter. Het zal tussen ons twee gaan wie in mei net boven of net onder de rode streep staat. Als wij dat dan blijken te zijn, dan hebben we dat volledig aan onszelf te wijten.”

Ondanks dat het qua resultaten nog niet altijd tot hosanna leidt, daar geniet de geboren Sassenaar wel optimaal van zijn terugkeer op het veld bij de vierdeklasser. “Zeker weten! Het is heerlijk om weer te voetballen bij de club waar het begon. Het was aanpoten in alles. Qua conditie, qua balgevoel en qua ritme. Dat kost tijd en begint steeds meer terug te komen. Hopelijk kunnen we handhaven, dat zou de terugkeer helemaal geslaagd maken.”

Klik op Corn Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Corn Boys voor meer informatie over de club.

Aanvaller Rody van der Linden voelt zich steeds comfortabeler bij Steen

V.V. Steen
-
0
Aanvaller Rody van der Linden voelt zich steeds comfortabeler bij Steen

Hoewel hij al zo’n vijf seizoenen van de eerste selectie deel uitmaakt, begint Rody van der Linden pas nu zichzelf steeds comfortabeler te voelen bij Steen. Steeds vaker begint hij aan de aftrap en groeit het vertrouwen bij de lichtvoetige aanvaller.

“In de beginjaren schommelde ik eigenlijk constant wat heen en weer tussen het eerste en tweede De laatste paar ben ik wel vast selectielid, maar niet wekelijks basisspeler. De trainers hebben ook verschillende opties in de voorhoede om voor te kiezen en dan is het afhankelijk van speelwijze, de kracht van de tegenstander of de vorm van de spelers zelf waarvoor men kiest. Gelukkig heb ik nu al geregeld de voorkeur gekregen en daardoor voel ik steeds meer vertrouwen. Bij mezelf maar ook vertrouwen van anderen en dat is wel prettig als voetballer.”

Van der Linden speelt als zo’n jaartje of achttien aan de Badhuisweg en heeft het er meer dan goed naar zijn zin. “We hebben een geweldige groep spelers en het klikt onderling enorm goed. Ook met die gasten van het tweede, dus de saamhorigheid is groot. Er is altijd wel reuring hier en op zondagen komt er veel publiek kijken naar onze wedstrijden en dat is wel gaaf natuurlijk.”

En de prestaties van Steen in de derde klasse zijn zeker niet onverdienstelijk te noemen dit seizoen, met een plek in de middenmoot. Toch moeten Van der Linden en zijn ploegmakkers met een schuin oog naar onderen blijven kijken, omdat er twee teams rechtstreeks degraderen en voor drie ploegen het lot van de nacompetitie wacht. “Daar willen we zeer zeker niet bij zitten dus is het voor ons belangrijk om zeker de duels tegen de ploegen onder ons te winnen.”

Zoals tegen Breskens bijvoorbeeld. Daarin was Van der Linden met een schitterend doelpunt erg belangrijk. Ik scoorde vlak nadat een Breskens-verdediger rood kreeg de 2-0 en die zorgde voor een stukje bevrijding. Bij ons als team, maar ook wel bij mezelf. Ik heb die actie in huis alleen moet ik vaker durven om te schieten. Dit keer pakte het goed uit en dan voetbal je wel een stukje lekkerder moet ik zeggen. Al had ik daarvoor misschien nog wel en grotere kans. Het hadden dus eigenlijk twee goals moeten zijn die middag.”

Waar de 26-jarige buitenspeler in het tweede af en toe als diepe spits speelde en in de jeugd ook op de flanken van het middenveld, daar voelt hij zich toch als typische buitenspeler het fijnste. “Ik heb wel snelheid en maakt graag de actie, zowel binnendoor als buitenom. Op trainingen werk ik hard aan mijn tweebenigheid, want dat maakt je voor een verdediger nog onvoorspelbaarder. Daarnaast zorgt het ook dat ik op beide flanken uit de voeten kan en dat vergroot mijn kansen op speeltijd ook natuurlijk. In een selectie met meerdere aanvallers is dat voor een speler dus extra prettig.”

Maar wat moet er nou gebeuren om ervoor te zorgen dat hij niet meer moet afwachten tot bij de bespreking of hij die middag wel in de basis zal starten? “Dan moet ik toch proberen minder bescheiden te zijn denk ik. Meer durf tonen, de actie durven maken én durven om de trekker over te halen. Elke wedstrijd het maximale eruit halen en effectiever zijn qua doelpunten en assists. Ik ben steeds beter op weg daar naartoe in elk geval. Het aantal basisplaatsen groeit dus dat is voor mij een belangrijke graadmeter.”

Nu is het voor iedereen bij Steen primair zaak om derdeklasser te blijven. “Zonder nacompetitie erin blijven is ons absolute doel. Het is een klasse waarin iedereen van elkaar kan winnen of verliezen, dus we gaan nog flink aan de bak moeten. Al zijn we wel op de goede weg.”

Klik op VV Steen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Steen voor meer informatie over de club.

‘Wanneer we het niet redden in derde klasse hebben we dat zelf verpest’

V.V. Breskens
-
0
‘Wanneer we het niet redden in derde klasse hebben we dat zelf verpest’

In mei 2023 werd Tim van Hasselt (33) met v.v. Breskens kampioen in de 4e Klasse. Dit seizoen gaat het voor de Bressiaanders een niveau hoger allemaal een stuk minder crescendo. Tot teleurstelling van de routinier die vindt dat zijn ploeg te vaak zichzelf niet heeft beloond.

“Natuurlijk ligt het niet alleen aan de punten die je niet pakt, maar zijn er meerdere oorzaken te benoemen waardoor we ons in de degradatiezone bevinden. Er zijn behoorlijk wat momenten geweest dat we moeten scoren en dat niet doen, terwijl we dan kort daarna zelf een goal tegen kregen en de wedstrijd verloren. Dat zijn zure momenten en tekenend voor ons seizoen. Jongens die vorig seizoen in blakende vorm staken en van een halve kans een goal maakten die hebben het nu lastig. En dan zie je dat je te weinig punten pakt, zéker in een competitie waar heel veel ploegen aan elkaar gewaagd zijn.”

De geboren Amsterdammer doorliep zijn gehele jeugd als voetballer bij AFC. Toen zijn vader een relatie kreeg met een Zeeuwse verhuisde Van Hasselt naar Breskens en stapte met zijn voetbaltas de poorten van Sportpark Baersande door. “Daarna ging ik naar JVOZ en na één jaartje in de opleiding kon ik kiezen uit drie clubs: Vitesse, Cercle Brugge en Zulte Waregem. Ik koos voor de laatste en heb daar tweeënhalf jaar gespeeld tot aan de beloften. Ook trainde er met de selectie mee maar vanwege mijn studie was het niet langer te combineren en ben toen gestopt.”

Uiteindelijk belandde de middenvelder via Terneuzense Boys en VC Vlissingen weer in Breskens. “Dat was in het begin wel even schakelen qua niveau, want die twee seizoenen bij Vlissingen waren echt van hoog niveau met onder andere Arjan Human en Jonathan Constancia. Toch wilde ik meer voor mijn plezier voetballen met vrienden op een leuk niveau. Dat gaf en geeft me meer voldoening dan op een hoger niveau wekelijks vol aan de bak te moéten.”

Inmiddels is Van Hasselt aanvoerder en bezig aan zijn tiende seizoen bij Breskens en wil hij vooral met zijn ervaring proberen om de jonge spelers die de selectie herbergt te sturen en coachen. “Dat is echt heel gaaf om te kunnen doen. Je wilt ze helpen om door te groeien naar een hoger niveau. We zitten op dit moment als je reëel kijkt naar onze prestaties en kwaliteiten misschien net tussen derde en vierde klasse in. Het ene jaar speelt je mee voor de titel en het andere jaar is het aanpoten. Dat is leerzaam, zeker voor jonge spelers. Maar het is vooral belangrijk dat we proberen om dit seizoen te overleven.”

Dat wordt, zeker gezien de geringe verschillen tussen de onderste zes ploegen, een fiks karwei. “Heb je een paar slechte weken of sta je niet sterk door blessures of schorsingen kan je zomaar een aantal plekken zakken op de ranglijst. En dat geldt ook de andere kant op. Het is voor ons zaak om uiteindelijk wel op de beslissende momenten te scoren en kansen te verzilveren zodat je wedstrijden wint of broodnodige punten pakt. Ik heb in al die jaren als voetballer nog nooit in een competitie gespeeld waarin echt iedereen van elkaar kan winnen of verliezen. Als we het redden hebben we het uitstekend gedaan als promovendus. Lukt het niet dan hebben we het in mijn ogen zelf verpest.”

Klik op VV Breskens voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Breskens voor meer informatie over de club.

Middenvelder Rik Impens kijkt terug op een prachtige periode bij HSV Hoek

HSV Hoek
-
0
Middenvelder Rik Impens kijkt terug op een prachtige periode bij HSV Hoek

Het was in de zomer van 2017 dat een jonge middenvelder overkwam van Hamme en neerstreek in Hoek. De ‘zoveelste’ Belgische versterking voor de derde divisionist die op Sportpark Denoek zijn kunsten zou komen vertonen. Zeven jaar later kan ontegenzeglijk worden opgetekend dat Rik Impens meer dan verdienstelijk is gebleken voor HSV Hoek. Na zeven seizoenen keert hij terug naar België en gaat er spelen voor FC Lebbeke.

“Toen ik bij Hoek neerstreek speelde men nog in de hoofdklasse. We promoveerde naar de Derde Divisie en als promovendus speelde we zelfs nacompetitie voor promotie naar de Tweede Divisie. Helaas lukte dat niet en sindsdien is de ambitie er nog altijd bij de club maar zijn we daarna nooit meer constant genoeg gebleken om die grote stap te kunnen maken.”

Impens groeide in zijn periode aan de Lovenpolder uit tot een onbetwiste basisspeler en speelde in totaal meer dan honderdzeventig wedstrijden voor de club. Daarin scoorde hij meer dan zestig goals en had ontelbare assists. “Als voetballer is tot op heden de periode bij Hoek wel mijn beste en mooiste te noemen. Ik had graag nog een achtste seizoen er aan vastgeknoopt, maar jammer genoeg kwam er vanuit de club nooit echt een concreet voorstel. Ik heb me denk ik voldoende getoond in de periode dat ik voor Hoek heb gespeeld, ben met doelpunten en assists belangrijk geweest voor de ploeg en inmiddels ook aanvoerder geworden. Zaken waarop ik enorm trots ben overigens en dat pakt niemand me ooit nog af.”

Zijn stijl van voetballen en zijn strijdlust viel in de smaak bij de supporters van de ambitieuze Zeeuws-Vlaamse club. Toch zal hij komend seizoen niet meer naar Hoek rijden, maar stuurt hij zijn auto richting Lebbeke. “Het is een bewuste keuze geweest. Toen bleek dat Hoek niet meer concreet zou worden, heb ik zelf de knoop doorgehakt en bekend gemaakt dat ik zou vertrekken. Nadat ik de club had ingelicht en het wereldkundig werd heb ik verschillende aanbiedingen gehad. Die heb ik naast elkaar gelegd en daarna weloverwogen voor FC Lebbeke gekozen. De club speelt op een gelijkwaardig niveau als Hoek en heeft de ambitie om door te groeien. Daar wil ik graag mijn bijdrage aan leveren.”

Tot dit tijd is hij echter speler van Hoek waarmee hij zo mooi en goed mogelijk het seizoen en dus zijn ‘Ollandse’ periode wil afsluiten. “Voor mij is het nog altijd een eer om voor deze prachtige club te voetballen en wil graag nog een aantal klinkende resultaten neerzetten met elkaar. Ik heb me altijd als een vis in het water gevoeld binnen de stijl van voetballen. In Nederland wordt gevoetbald om te winnen en er wordt vaak ook heel technisch gespeeld. Dat het dit seizoen nog niet wil lopen zoals we voor ogen hadden, dat is lastig te duiden. Wel is het een gegeven dat we niet een heel brede selectie hebben voor dit niveau. De selectie is kwalitatief sterk, maar er moet niet teveel gebeuren in de zin van blessures of schorsingen, want dan wordt direct de spoeling dun om uit te kunnen putten.”

Terugkijken op zijn tijd bij Hoek dat kan Impens met niet minder doen dan met veel voldoening. “Het waren intense jaren, maar wel sportief hele mooie. Gepromoveerd, nacompetitie gespeeld, drie keer tegen Eredivisionisten ons kranig geweerd en maar liefst vijf seizoenen de aanvoerdersband gedragen. Ik vertrek hier als basiskracht en aanvoerder met trots door de voordeur. Voor altijd zal ik supporter blijven van HSV Hoek en ik hoop dat men hier met heel veel positiviteit aan mij zal terugdenken. Na die zeven mooie jaren ben ik mezelf stiekem toch een beetje Hoekenees gaan voelen.”

Klik op HSV Hoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSV Hoek voor meer informatie over de club.

Niels de Krijger ziet eerste klus als hoofdtrainer als een mooi leerproces

VV Cadzand
-
0
Niels de Krijger ziet eerste klus als hoofdtrainer als een mooi leerproces

Hij was al een jaar of zeven actief binnen de jeugd van v.v. Cadzand, maar kreeg vanuit de club de vraag of hij interesse had om Peter Koster op te volgen als hoofdtrainer. Niels de Krijger pakte die kans met beide handen aan en geniet ook in zijn tweede seizoen van de ontwikkeling die zijn ploeg, maar zeker ook hijzelf doormaakt. 

“Het is geweldig om met deze jonge groep te kunnen en mogen werken. Het is een mooi leerproces dat met vallen en opstaan gaat. Jonge spelers maken fouten en dat moet je incalculeren. Zelf ben ik een jonge hoofdtrainer en maakt dus ook nog fouten in deze voor mij nieuwe rol. Maar met Rudi Cornelis en Peter Nieskens heb ik twee heel ervaren assistenten in de staf en die zijn voor mij van onschatbare waarde. Zij hebben zoveel meegemaakt, zowel als speler en als trainer dat ik daarvan heel veel kan leren.”

Als jeugdtrainer was De Krijger vooral bezig met het opleiden van spelers, terwijl bij het eerste elftal er veel meer komt kijken. “De impact van een eerste elftal is veel groter dan bij de jeugd. Gelukkig is men hier bij Cadzand heel erg realistisch en stelt men ook geen hoge doelen aan mij als trainer of aan de spelersgroep. We wisten vooraf aan dit seizoen dat het enorm moeilijk ging worden, zeker omdat de helft van de teams zou degraderen. Wij maakten ons dan ook niet direct veel illusies en zullen komend seizoen vanuit de vijfde klasse een nieuwe start maken en blijven doorbouwen. Elke training en wedstrijd maken de jongens stappen in hun ontwikkeling en het voor mij als trainer geweldig om ze daarin te ondersteunen en begeleiden.”

De Krijger is woonachtig in Oostburg, waar hij zelf voetbalde bij huidig competitiegenoot SV Oostburg. De club ook waar zijn zoontje in de jeugd speelt. Bij Cadzand zit de oefenmeester naar eigen zeggen echt prima op zijn plek. “Ik ben een rustige trainer die graag midden in de groep staat. Het voetbal is belangrijk, maar dan wel gekoppeld aan een goede sfeer. Het is prettig dat er een mix is van wat jongens met ervaring zoals Maxim Wille, Tarik Kadric en Joep Kools. Maar ook jong talent. Samen deze gasten stapje voor stapje naar een hoger niveau brengen dat is mijn drijfveer. Daarvoor krijg ik hier alle tijd en ruimte en dat is een prettige omgeving om in te werken. Voorlopig zit ik hier nog prima en ook volgend seizoen gaan we door op de ingeslagen koers.”

Klik op vv Cadzand voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Cadzand voor meer informatie over de club.

1...151152153...1.418Pagina 152 van 1.418

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.