Home Blog Pagina 14

Jeugdleden welkom: FC Drunen wil weer groeien van onderaf

fc Drunen
-
0
Jeugdleden welkom: FC Drunen wil weer groeien van onderaf

DRUNEN – Bij FC Drunen draait het al jaren om meer dan alleen de bal. Gezelligheid, betrokkenheid en laagdrempeligheid vormen de kern van de club. Maar ondanks die sterke basis, kampt de jeugdafdeling met teruglopende aantallen. Jeugdsecretaris Jeroen Laros (51) trekt samen met andere vrijwilligers aan de bel – én aan de kar.

Jeroen is via zijn zoon Timo (JO17) bij FC Drunen terechtgekomen. “Ik ben zelf een RKDVC-man van oorsprong,” vertelt hij. “Maar Timo had het daar op een gegeven moment niet meer naar zijn zin. FC Drunen was een logische overstap: kleinschaliger, gemoedelijk, een club waar iedereen elkaar kent.” Inmiddels is Jeroen niet alleen leider bij de JO17, maar ook jeugdsecretaris – een rol die hij sinds anderhalf jaar met enthousiasme vervult. “Wedstrijdzaken, scheidsrechters regelen, trainers ondersteunen – het is veel, maar ik doe het graag.”

De zorgen zijn echter tastbaar. Op dit moment heeft FC Drunen slechts twee jeugdteams: de JO17 (die als combinatie speelt met jongens én meisjes van 14 tot 16 jaar en een trainingsgroep (JO11). “We hebben in de JO11 dit seizoen zelfs moeten stoppen met competitievoetbal omdat we simpelweg te weinig kinderen hadden,” zegt Jeroen. “En dat terwijl ze de eerste periode kampioen werden. Daarna viel het uit elkaar.’’

De situatie is niet uniek voor FC Drunen, benadrukt hij. “Kleine dorpsverenigingen in de regio kampen allemaal met dezelfde problemen. Er is simpelweg minder animo voor sportclubs bij kinderen. De verleiding van schermtijd, andere hobby’s, en grotere clubs met bredere selecties is groot.”

Toch zit men bij FC Drunen niet stil. “We proberen zichtbaar te zijn op evenementen zoals het Paasfestijn in Drunen, waar we met voetbaldartbord gestaan hebben. We nodigen kinderen uit om vrijblijvend mee te trainen. Geen kosten, gewoon komen kijken of het iets voor je is.” Ook het netwerk van huidige leden wordt actief benut. “We vragen ouders en spelers: ken je iemand die op voetbal wil? Neem ze een keer mee. Die persoonlijke benadering past ook bij ons.”

De club zet breed in op inclusiviteit. “Bij ons is iedereen welkom, jongen of meisje, sterk of beginnend. We willen vooral dat kinderen plezier hebben en erbij horen. Meisjes mogen bij ons tot en met de JO18 gewoon meespelen met de jongens, en sommigen doen dat ook met succes.”

Ondanks de krapte zijn er ook lichtpuntjes. De JO17 is een hechte groep en heeft zich dit seizoen goed ontwikkeld. “Ze zijn echt gegroeid, voetballend én als team. En belangrijker: ze blijven plezier houden.”

Op de lange termijn droomt Jeroen van een heropbouw van onderaf. “We willen starten met een welpenclub voor kinderen van vier tot zes jaar. Als je daar begint, leg je een fundament voor de toekomst.” De club werkt hard aan het creëren van een warme en toegankelijke omgeving. “Wie bij FC Drunen begint, blijft vaak lang hangen. De sfeer is uniek. We hebben vrijwilligers genoeg – mensen zetten zich hier echt in voor elkaar.”

Klik hier voor meer artikelen over FC Drunen
Klik hier voor meer informatie over FC Drunen

Nieuwe generatie aan het roer: Milan (20) hoofd jeugdopleiding onderbouw Haarsteeg

vv Haarsteeg
-
0
Nieuwe generatie aan het roer: Milan (20) hoofd jeugdopleiding onderbouw Haarsteeg

HAARSTEEG – Van F-jeugd tot hoofd jeugdopleiding onderbouw: het pad van Milan van Leeuwen (20) laat zien hoe VV Haarsteeg inzet op groei van binnenuit. Samen met Joost Klerks, verantwoordelijk voor voetbalzaken binnen de club, blikt hij terug én vooruit. “We willen zelf opleiden – niet alleen spelers, maar ook trainers, coördinatoren en scouts.”

Van Leeuwen begon ooit zelf als spelertje in de F8. Inmiddels is hij actief als speler van het tweede elftal én als jeugdfunctionaris. “Ik geef al zes jaar training en wilde tijdens mijn stage vorig seizoen eens iets anders doen dan alleen een team trainen,” vertelt hij. “Zo ben ik technisch coördinator geworden bij de JO10. Aankomend seizoen maak ik de stap naar hoofd jeugdopleiding onderbouw. Een mooie nieuwe uitdaging.”

Die stap is onderdeel van een bredere verandering in de jeugdorganisatie van Haarsteeg. “Tot voor kort hadden we één HJO voor de hele jeugdopleiding,” legt Klerks uit. “Maar toen die wegviel, merkten we hoe kwetsbaar dat eigenlijk is. We hebben nu bewust gekozen voor meerdere coördinatoren: voor onderbouw, middenbouw en bovenbouw. Dat geeft meer stabiliteit en aandacht voor iedere lichting.”

Van Leeuwen begeleidde als technisch coördinator onder andere trainers. “Ik gaf tips voor trainingen, dacht mee als er problemen waren, en gaf feedback. In het begin was dat best spannend – ik ben jong en dan sta je toch tegenover ouders. Maar de sfeer was heel positief. Iedereen wil het beste voor de spelers.”

De groei van de club maakt deze structuur steeds noodzakelijker. “We hebben volgend seizoen bijvoorbeeld vier JO14-teams en vier JO15-teams, waarvan één voor meiden. En ook in de onderbouw komen er steeds meer teams bij,” aldus Klerks. “Dan heb je een groot apparaat nodig. Onderling contact is cruciaal. Samen sterk, noemen we dat hier – niet alleen op het veld, maar ook in de organisatie.”

Die filosofie draagt verder dan alleen structuur. De club probeert jeugdspelers actief te betrekken bij het begeleiden en trainen van jongere groepen. “Als jongens in de middenbouw hun maatjes als assistent-trainer zien staan, is de kans groter dat ze zelf ook mee willen doen,” zegt Klerks. “Zo groeien we met elkaar.”

Naast de trainingen van de club zelf biedt Haarsteeg ook ruimte aan aanvullende begeleiding vanuit eigen gelederen. Zo is er een speler uit het tweede elftal – student fysiotherapie en sport & bewegen – die zich richt op loop- en coördinatietraining voor jeugdspelers. Volgend seizoen loopt hij stage bij PSV JO17, maar daarnaast helpt hij spelers uit alle leeftijden binnen de club. “Hij maakt filmpjes van hun looptechniek en geeft daarop persoonlijke feedback,” zegt Klerks. “Dat gaat over kleine dingen: loop je op je tenen of juist op je hakken? Het helpt spelers om net dat beetje sneller, sterker of stabieler te worden.”

Soms leidt die opleidingsfilosofie tot bijzondere stappen. Onlangs maakten twee jongens van de JO11, Ilyes Benelayyachi en Bartek Grzebinski, de overstap naar Willem II. “Ze speelden hier al zes jaar en staken er technisch bovenuit,” zegt Klerks. “Ik heb ze vier jaar mogen trainen en begeleiden. Ze speelden een lichting hoger dan hun leeftijd. Natuurlijk is het jammer als zulke jongens vertrekken, maar we zijn ook trots. En de deur blijft altijd open.”

Van Leeuwen kijkt met vertrouwen naar zijn nieuwe rol. “Ik weet nog niet waar ik uiteindelijk wil eindigen, maar ik wil sowieso iets voor de club blijven betekenen. Hier krijg je de kans om te groeien – als speler, als trainer en als mens.”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van VV Haarsteeg

Een eeuw Uno Animo: Willem II zorgt voor feestelijke aftrap

vv Uni Animo
-
0
Een eeuw Uno Animo: Willem II zorgt voor feestelijke aftrap

LOON OP ZAND – Op 1 juli 2026 bestaat voetbalvereniging Uno Animo exact 100 jaar. De voorbereiding op dat bijzondere jubileumjaar is al volop in gang. Paul van Laere (33), al sinds 1997 lid van de club, is een van de drijvende krachten achter de organisatie. “We willen van Uno 100 een feest maken voor iedereen: jong en oud, actief lid of oud-speler, vrijwilliger of supporter.”

Van Laere begon als jeugdspeler, doorliep alle teams en kwam uiteindelijk in het tweede elftal terecht. “Het eerste was een stap te ver, maar ik heb er jaren met plezier gespeeld.” Blessures, vooral aan zijn enkels, zorgden ervoor dat hij uiteindelijk even afstand nam. “Tot een paar jaar geleden. Mathijs Knapen vroeg of ik als assistent aan wilde sluiten bij het tweede. Zo pakte ik het weer op.” In die rol promoveerde hij mee naar de eerste reserveklasse. Inmiddels is hij betrokken bij Uno 3, waar hij samen met een staf van zes man opnieuw kampioen werd.

Naast zijn rol op het veld is Van Laere ook achter de schermen actief. Al bij het negentigjarig bestaan hielp hij met de organisatie. “We hebben toen een beachsoccer-toernooi op het parkeerterrein opgezet, met vrachtwagens vol zand van een bevriende hovenier, en ’s avonds een feest in de kantine.” Dat jubileum werd met een kleine club opgezet, iets dat nu herhaald wordt. “In januari 2023 is een appgroep gestart met zes man: een mix van wat jongere en oudere vrijwilligers. Vanuit die groep is het gaan rollen. Soms was het maanden rustig, maar dan komt er weer een idee, en gaan we verder.”

De officiële aftrap van het jubileumjaar vindt plaats op zaterdag 5 juli 2025 met een oefenwedstrijd van Uno 1 tegen Willem II. “Via een sponsor is dat al vaker geregeld, en Willem II speelt al twaalf jaar bijna jaarlijks een of meerdere oefenwedstrijden bij ons. Ze waarderen onze faciliteiten, het veld ligt er altijd goed bij.” Voor deze jubileumeditie werd de band opnieuw aangehaald. “Voor Willem II én ons een mooie kans.” Na afloop volgt een feestavond met muziek en een dj. Daarmee wordt de toon gezet voor het jubileumjaar.

Na deze seizoensopening volgt een jaar vol activiteiten. Iedere maand staat er iets op het programma, voor een verschillende leeftijdscategorie. “We willen meerdere keren pieken, maar wel gespreid. Denk aan een jeugd-kickoff met voetbalactiviteiten, een LED-toernooi met verlichte lijnen en hesjes, een darttoernooi, pubquiz, Oktoberfest, carnaval en de Sinterklaasviering. Iedere generatie krijgt iets.” Sommige evenementen staan al jaren op de kalender, andere zijn nieuw of worden in een ander jasje gegoten.

De kroon op het werk wordt het jubileumweekend van woensdag 1 tot en met zaterdag 4 juli 2026. “Op woensdag, de officiële verjaardag, komt er een reünie, een clubmuseum, mogelijk een vertegenwoordiger van de KNVB en een terugblik met oud-leden. Voor zaterdag willen we Loonstars terughalen. Een soort meerkamp uit ons dorp, dat een tijdje geleden is gesneuveld. Iedereen in het dorp deed mee en speelde ludieke spellen.” Het doel is helder: het hele dorp betrekken bij het jubileum van de club die er al een eeuw lang middenin staat.

Klik hier voor meer artikelen over Uno Animo
Klik hier voor meer informatie over Uno Animo

‘Kozakken Boys ademt voetbal en professionaliteit’

Kozakken Boys
-
0
‘Kozakken Boys ademt voetbal en professionaliteit’

Vanaf komend seizoen, vervult Robert Hooijmans de rol van Hoofd Jeugdopleiding bij Kozakken Boys. En daar heeft de 44-jarige inwoner van Den Bosch, die sinds dit jaar als trainer vanuit de voetbalschool van Jordy Thomassen training geeft aan jeugdspelers van de club, vooral heel veel zin in. “Er ligt een mooie uitdaging en qua naam, is het natuurlijk een grote stap.”

Een stap die de huidig Hoofd Jeugdopleiding van Emplina zonder aarzelen neemt. “Er heerst hier echt een topsportklimaat en Kozakken Boys is door het hele land bekend.” Dus toen Hooijmans in gesprek raakte met Anne Ippel en Arjen Borsje, was de tweejarige overeenkomst snel beklonken. “We trainen sinds augustus vanuit de voetbalschool van Jordy Thomassen intern bij de club, dus ik was er al bekend.” Nadat hij er jaren eerder, eens was geweest tijdens een wedstrijd van zijn zoon, vertelt de voetbaltrainer. “Dan kom je echt ergens binnen. Het complext ademt voetbal en professionaliteit.”

Juiste weerstand

Toch hoopt Hooijmans daar na de zomer, dus nog iets aan toe te voegen. “Aan de onderkant van de jeugdopleiding, is er nog wel wat werk aan de winkel. Het verschil in niveau met de rest, is nu vrij groot.” Zijn opdracht, is dan ook simpel. “We willen de jeugd van onderaf stapjes gaan laten maken, zodat ze dichter op de teams daarboven komen te zitten. Daar ligt voor mij, en ons, de uitdaging.” Hoe hij dat wil gaan doen? “Vanaf een bepaalde leeftijd moet je gaan selecteren. Niet alleen om iedereen de juiste weerstand te kunnen bieden, maar ook zodat spelers met hetzelfde niveau bij elkaar komen te zitten.” Door zijn werk met de voetbalschool op maandag bij Kozakken Boys, kan Hooijmans daar gelukkig al een kleine inschatting van maken. “In het begin was dat wel even wennen, omdat we natuurlijk anders trainen dan in clubverband. We proberen spelers, in de leeftijdscategorie van de JO7 tot en met de JO12, in alle facetten van het voetbal verder te ontwikkelen. Dus bijvoorbeeld op technische vaardigheden, traptechniek of één tegen één. Alles om het individu beter te maken.” In samenwerking dus met Thomassen, die op zijn beurt vanaf komend seizoen het shirt zal dragen van de derdedivisionist. “In totaal heeft zijn voetbalschool nu 450 leden en juist het trainen van spelers op verschillende niveaus, heeft zo zijn charmes. Daar genieten wij van. Of spelers nu uiteindelijk naar een derdeklasser of naar een BVO gaan.”

Glimlach

Ervaring die Hooijmans mooi mee kan nemen, naar zijn rol als HJO bij Kozakken Boys. “Ik ben straks verantwoordelijk voor de trainers én de trainers zijn verantwoordelijk voor de spelers.” En dus zal hij vanaf het begin, vooral gaan kijken hoe er getraind wordt. “Wat dat betreft stap ik echt weer opnieuw binnen bij een nieuwe vereniging en begin ik op nul.” Toch kijkt Hooijmans daar ontzettend naar uit. “Gewoon het bij de club werkzaam zijn, de uitdaging aangaan en de onderkant beter maken. Daar zijn we in feite al mee begonnen, door middel van de voetbalschool.” Om vervolgens jeugdspelers, door te laten stromen naar het eerste elftal. “Het zou fantastisch zijn als spelers uit het dorp, uiteindelijk op divisieniveau komen te spelen.” Ontwikkelen, is voor Hooijmans dan ook altijd de basis. “Als spelers naar je toekomen, om te vertellen dat ze de enkele schaar kunnen, is dat geweldig. Maar ook als een speler een contract tekent bij een BVO. Dat maakt je trots als trainer.” Simpelweg door plezier, te koppelen aan een hoge intensiteit. “Iedereen moet met een glimlach komen én gaan.” En dat geldt ook, voor de jeugdspelers die volgend seizoen onder zijn leiding bij Kozakken Boys spelen. “Iedere speler is anders en heeft een eigen doel, maar daar gaan we samen aan werken!” Bij de club, die iedereen in Nederland kent. “Ik ben een voetbaldier, dus natuurlijk kende ik Kozakken Boys hiervoor al. Wie weet er nou niet dat ze ooit tegen Ajax hebben gespeeld?”

Klik op Kozakken Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Kozakken Boys voor meer informatie over de club.

‘Altena is een soort sociale ontmoetingsplek’

vv Altena
-
0
‘Altena is een soort sociale ontmoetingsplek’

Van 25 tot en met 28 juni, doen ze bij voetbalvereniging Altena iedere dag wel ‘iets’. Want als je 80 jaar bestaat, moet dat natuurlijk gevierd worden. En met Amy de Graaf als één van de organisatoren, kan het niet anders dan een groot feest worden. “Het is heel bijzonder als je dat mag meemaken.”

En in haar geval, dus ook organiseren. “Ik heb Media en Entertainment gestudeerd, dus daar heb ik altijd al wel wat mee gehad.” Twee jaar geleden, nam ze dan ook plaats in het bestuur van de club. “Daar doe ik de communicatie en verzorg ik verschillende activiteiten. Zo hebben we al eens een pubquiz of een crazy bingo gedaan. Naast natuurlijk de nodige feestjes.” Feestjes die ook in de week van 25 tot en met 28 juni voldoende op de planning zullen staan. “We doen iedere dag wel iets.” Want 80 jaar, word je ook als voetbalclub maar één keer. “Daar zijn we heel trots op natuurlijk!”

Vol programma

Om die trots te laten blijken, hebben ze bij Altena een fraai programma in elkaar gedraaid, vertelt De Graaf (31). Te beginnen met de reünieavond. “Iedereen die bij ons heeft gevoetbald, is welkom. Om gezellig samen te komen, bij te kletsen en de trekking van de jubileumloterij mee te maken. Dat doen we op woensdag, in de kantine.” Loten voor die loterij zijn te koop via de jubileumpagina op de website van de club, net als kaarten voor de muziekbingo op donderdag. “Die houden we in de grote feesttent.” Ook vrijdagavond, staat de tent als het goed is helemaal vol. “Een speler van het derde elftal bij ons, is ook DJ. Die komt gezellig een feestje bouwen.” Toch zal De Graaf, de volgende morgen weer fris en fruitig moeten zijn. “Dan hebben we eerst een kidsochtend, met allerlei voetbalspelletjes en ‘s middags spelen we een jubileumwedstrijd met oud-spelers, tegen FC De Rebellen.” De zaterdag wordt afgesloten, met de welbekende derde helft. “Dat wordt een ouderwetse Hollandse Avond!” Kortom, het programma zit bomvol. “Het is een hele organisatie, maar gelukkig zijn we toe aan de laatste loodjes. Dat wil zeggen vrijwilligers, maar ook sponsoren regelen.” Hoe dan ook, De Graaf doet het met liefde. “We vinden dat Altena een plek moet zijn waar jong én oud kan samenkomen. Het draait niet alleen om voetbal. Eigenlijk is het een soort sociale ontmoetingsplek. En daar dragen activiteiten in het dorp, alleen maar aan bij.”

Voetbalfamilie

Als speelster van de zeven tegen zeven, kan De Graaf het weten. “Ik ben op mijn 21ste begonnen met voetballen bij de dames.” Rijkelijk laat dus. “Tot mijn twintigste, heb ik op majorette gezeten. Iets compleet anders.” Tot vrienden haar zo ver kregen, om te gaan voetballen. “Meestal sta ik achterin, zodat ik lekker een beetje kan beuken. Ik moet het niet van mijn techniek hebben.” Maar dus wel van haar inzet. Ook buiten het veld. “Bij een vereniging, draait het om vrijwilligers. Dan is het fijn als iedereen zijn steentje daaraan bijdraagt. Dat is ook hard nodig.” In haar geval, is dat overigens ook niet zo gek. “Mijn opa is voorzitter geweest, mijn vader zat in het eerste en mijn broertje is nu aanvoerder. Wat dat betreft kom ik echt uit een voetbalfamilie en voelt Altena als een familieclub. We zijn eigenlijk altijd op de voetbal.” De kracht van de club, is voor De Graaf dan ook allesbehalve moeilijk om te omschrijven. “Die zit hem in de sfeer die leeft. Er staan dan wel geen duizenden supporters meer langs de kant, maar veel jeugd komt terug en wil bij de senioren spelen. En daarnaast, zie je zoveel mensen die dagelijks met de vereniging bezig zijn. Anders hadden we ook nooit 80 jaar bestaan.” De Graaf, voorheen lid van de jeugdcommissie, hoopt dan ook dat het vlaggenschip weer op een hoger niveau gaat spelen. “Dat trekt ook weer mensen én spelers aan.” Al zal ze zelf, sowieso wel blijven komen. “Als het kan, ga ik kijken. Soms ook bij uitwedstrijden.” Haar betrokkenheid, zal dan ook niet snel minder worden. “Hopelijk kunnen we nog lang feestjes blijven organiseren, zodat we de sfeer buiten het voetballen om kunnen behouden. Altena is echt een sociale ontmoetingsplek.” Ook voor de inwoonster van Nieuwendijk zelf. “Ik woon hartstikke dichtbij, dus ik kan lekker lopend naar de club!”

Klik op Altena voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Altena voor meer informatie over de club.

‘We willen weer een leuke dorpsclub worden’

vv Be Ready
-
0
‘We willen weer een leuke dorpsclub worden’

Een volledig nieuwe staf voor het eerste en tweede, een ander beleid en terug naar het zijn van een leuke dorpsvereniging. Joost van Ophoven en Stefan Hoogesteger hebben het er als technische commissie van derdeklasser Be Ready maar druk mee. Toch doen de twee mannen het sinds november vol positieve energie. “Het belang van de club staat altijd voorop.”

Heel lang nodig om na te denken, had het duo eind vorig jaar dan ook niet, vertelt Hoogesteger (51). “Joost en ik zijn ondertussen echte Be Ready-mannen geworden, dus we wilden de club niet in de steek laten.” Toch vraagt de situatie, om een nadere uitleg. “Er was een verschil in visie tussen het bestuur en de vorige TC, dus besloten ze uit elkaar te gaan. Daardoor was er op dat moment eigenlijk verder niks. Maar er moest wel met spelers en trainers gepraat worden. Toen hebben wij besloten het op te pakken.” Een aantal maanden verder, wacht het tweetal nog op versterking, vult de 47-jarige Van Ophoven zijn collega aan. “We zijn samen onder andere verantwoordelijk voor alle senioren, dus zoeken eigenlijk nog twee mensen die ons kunnen helpen.”

Eigen middelen

Want naast het voeren van nauw overleg met de hoogste jeugdteams, houden de twee inwoners van Hank zich met name bezig met het eerste en tweede van de club. “Een volledig nieuwe staf, voor allebei de teams, maar ook het inventariseren van de spelers die weggaan of blijven.” En vooral in dat laatste, zit veel tijd, vertellen ze. “Door een nieuw beleid, gaat daar wel het één en ander in veranderen”, legt Van Ophoven uit. “We willen graag weer terug naar een leuke en goede dorpsclub, met minder spelers van buitenaf.” Oftewel. “De jeugd uit Hank de kans geven om in het eerste te komen. Zodat het team voor iedereen uit het dorp een soort spiegel wordt, met herkenbare jongens.” In hopelijk de derde klasse, al wordt dat met de aankomende nacompetitie nog spannend genoeg. “We gaan ervan uit dat we erin blijven.” Al is er anders ook geen man overboord, zegt Hoogesteger. “Be Ready moet minimaal vierde klasse spelen. Dat is de ambitie die we samen hebben uitgesproken. Maar uiteindelijk is ons doel, om met eigen middelen zo hoog mogelijk te spelen.” En dat begint natuurlijk, bij het hebben van een goede spelersgroep. “Daarom hebben we de afgelopen tijd veel gesprekken gevoerd. Om te kijken welke jongens de ambitie hadden om te blijven én om te zien of er spelers zijn in lagere elftallen, die hun kans kunnen grijpen bij het eerste.” Onder meer door ze geleidelijk aan mee te laten trainen, aldus Van Ophoven. “Dat geldt ook voor de jeugd. Vooral om ze te motiveren én te enthousiasmeren.”

Eenheid

Vooral op dat gebied, viel volgens de twee mannen dan ook nog genoeg te winnen. “Be Ready was de laatste jaren een beetje te veel bezig met de korte termijn. Het eerste stond bovenaan en dat zorgde voor een splitsing in de club. Joost en ik, willen graag weer eenheid creëren.” Eenheid, onder meer tussen één en twee. “Daar zat een afstand tussen, waardoor jongens van het tweede niet met het eerste mee wilden doen, bleek uit de gesprekken. Dat moet weer één club worden. Dat is voor ons Be Ready, allemaal samen.” En dat kost tijd. Maar levert vooral ook een hoop plezier op. “Als we af en toe een biertje kunnen doen, zijn we tevreden. We hebben er gewoon heel veel zin in!” Niet voor niks. “Ondanks de vele mutaties, behouden we onze vier seniorenelftallen, plus de JO19. De staf is in principe zo goed als rond, dus we zijn al redelijk geslaagd.” Toch, zo voegt Van Ophoven snel toe. “Behoud van de derde klasse zou helemaal de kers op de taart zijn.” Met de club waar hij sinds een jaar of zeventien komt. “Oorspronkelijk voetbalde ik altijd bij Dussense Boys, tot ik twintig jaar geleden in Hank kwam wonen. Daarna heb ik hier onder meer nog bij de 35+ gevoetbald en ben ik jeugdtrainer geweest.” Hoogesteger, verruilde op zijn beurt heel wat jaren geleden Veerse Boys voor Be Ready. “Uiteindelijk heb ik nog een jaar of zes in de selectie gespeeld, om vervolgens jeugdtrainer en lid van de jeugdcommissie te worden.” Met voetballende kinderen, weet het tweetal dan ook als geen ander hoe belangrijk het hebben van goede jeugdtrainers is. “Die zijn lastig te vinden. En daarnaast, is het ook moeilijk om de jeugd te binden en te zorgen voor aanwas. Ze hebben allemaal wat anders te doen. Dat is een grote uitdaging.” Een uitdaging, die ze de komende jaren maar wat graag aangaan. “Het is nu even veel werk, maar straks komen we in rustiger vaarwater en komen er mensen bij. Het bestuur staat achter ons, dus we willen echt iets neerzetten.” Te beginnen op zondag 17 augustus, ter voorbereiding op het nieuwe seizoen. “Om de vereniging een boost te geven, spelen we dan met de Be Ready Legends, het oud-eerste, tegen het nieuwe eerste. Dat is toch een mooie opening?”

Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.

Trainer Van Mourik bracht BZS van ‘mentaal broos’ naar ongeslagen kampioen

vv BZS
-
0
Trainer Van Mourik bracht BZS van ‘mentaal broos’ naar ongeslagen kampioen

BEUSICHEM – Een ongeslagen kampioen word je niet zomaar. Het is het resultaat van jaren bouwen, bijsturen, leren van tegenslagen en groeien in vertrouwen. Vraag dat maar aan Andries van Mourik (52), die in zijn derde seizoen als trainer van BZS 1 de ploeg naar het kampioenschap van de vijfde klasse leidde. “We zijn mentaal en voetballend enorm gegroeid. Daar ben ik trots op.”

Van Mourik kwam drie jaar geleden in Beusichem terecht. Na een rustjaar in coronatijd – na eerdere periodes als hoofdtrainer bij Theole en Teisterbanders – werd hij benaderd door een bekende uit het trainersvak. “Het voelde weer goed om aan de slag te gaan. De club had een jonge selectie met potentie, maar ook met een rugzak: een degradatie, twee coronaseizoenen, weinig vertrouwen. Dat was de uitdaging.”

Wat hij aantrof was een talentvolle groep die niet in zichzelf geloofde. “Ze waren fysiek niet fit, mentaal broos en hadden moeite om als team te functioneren.” In zijn eerste seizoen legde Van Mourik daarom de nadruk op fysieke en mentale weerbaarheid. “We lieten het resultaat even los en bouwden aan fitheid en teamgeest. Na de winterstop ging het lopen: we wonnen zeven wedstrijden op rij en pakten de laatste periodetitel.”

Een leerzaam moment volgde in de nacompetitie, waar BZS een voorsprong uit handen gaf. “Dat was pijnlijk, maar ook een teken: we waren er nog niet. Het gaf precies aan waar we mentaal nog stappen moesten maken.”

In seizoen twee streed BZS lange tijd met Hedel om het kampioenschap, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een nacompetitieplek. “We verloren in het seizoen twee keer van Hedel, dus zij waren de terechte kampioen. In de nacompetitie troffen we een sterke degradant uit de vierde klasse. Daar konden we nog niet mee omgaan.”

Het leermoment werd meegenomen naar seizoen drie. “We wilden vaker tegen goede tegenstanders oefenen. In de competitie werden we te weinig geprikkeld, en daardoor mis je weerbaarheid.” BZS zocht daarom oefenduels met vierdeklassers als RKTVC, vv Alem en FC Delta Sports uit Houten. “Dat hielp. We leerden omgaan met weerstand.”

In de competitie bleek BZS al snel ongenaakbaar. “Er kwamen een paar nieuwe ploegen bij, ook uit de vierde klasse. We moesten even aftasten, maar al snel werd duidelijk: wij zijn de dominante ploeg.” Het team bleef het hele seizoen ongeslagen en stelde het kampioenschap ruim voor het einde veilig. “Dat maakt de ontlading iets minder groot dan wanneer je het op de laatste speeldag beslist. Maar het is en blijft een uniek moment.”

Volgens Van Mourik is de groei van het team vooral mentaal zichtbaar. “We kwamen dit seizoen een paar keer op achterstand, maar bleven rustig en geloofden in ons spel. Dat zelfvertrouwen hadden we drie jaar geleden niet.”

Sterk punt van BZS? “Voor dit niveau hebben we veel voetballend vermogen. We durven van achteruit te spelen, creëren overtal via het middenveld. We zijn dynamisch en technisch verzorgd.” Zwakkere punt? “Standaardsituaties tegen. We zijn daar soms wat gemakzuchtig in. Maar in de competitie zijn we er weinig op getest. In de vierde klasse zal dat anders zijn.” Want daar ligt nu de volgende uitdaging. “Elke week tegen een gelijkwaardige tegenstander, dat vraagt om constante scherpte. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we dat aankunnen.”

Klik op BZS voor de laatste artikelen over de club
Klik op BZS voor meer informatie over de club

Topvoetbal in Beesd: LevelUp maakt indruk met MO16- én JO14-toernooi

VoetbalJournaal
-
0
Topvoetbal in Beesd: LevelUp maakt indruk met MO16- én JO14-toernooi

BEESD – Meiden- en jongensvoetbal van hoog niveau, in het hart van de Betuwe. Dat is wat Dadier Casal (26), oprichter van voetbalschool LevelUp, drie jaar geleden voor ogen had toen hij een eigen toernooi begon bij vv BRC in Beesd. Inmiddels zijn de toernooien van LevelUp uitgegroeid tot een vaste waarde in de regio én daarbuiten. In mei organiseerde Casal twee grote evenementen op Sportpark Molenzicht: eerst het MO16-toernooi met onder andere PEC Zwolle, Club Brugge en KRC Genk, en twee weken later een indrukwekkend JO14-toernooi met zestien teams uit Nederland en België.

“Het begon als een extraatje voor onze eigen spelers”, blikt Casal terug. “Maar het werd veel groter dan dat. De animo groeit elk jaar en de wedstrijden worden alleen maar beter. We krijgen aanvragen van profclubs, buitenlandse academies en bekende voetbalscholen – dat zegt genoeg.”

MO16: Derde editie, derde zege De Graafschap

Op zondag 11 mei vond de derde editie van het meidenvoetbaltoernooi plaats, dit keer voor MO16-teams. Het werd een zonovergoten dag vol toeschouwers, indrukwekkend spel en zinderende finales. “Alles klopte: het weer, de sfeer, de organisatie. En natuurlijk was het mooi om te zien hoeveel mensen erop af kwamen”, vertelt Casal.

De openingsceremonie vond plaats om 11.00 uur, waarna op vier velden tegelijk werd afgetrapt. Tien topteams streden om de beker, met als winnaar wederom De Graafschap, dat voor de derde keer op rij de titel pakte. “Ze zijn goed, maar dit keer hadden ze ook geluk”, erkent Casal. “In de finale tegen AZ bleef het 0-0, waarna er maar liefst 18 penalty’s nodig waren om een winnaar aan te wijzen. Negen per team. Dat was zenuwslopend.”

Toch was AZ de ploeg die het meest indruk maakte. “Ze speelden aanvallend, creatief, en wilden de wedstrijd in twintig minuten beslissen. Altijd druk vooruit, altijd op zoek naar de voetballende oplossing.” Niet voor niets werden hun speelster Jet Snoek en keepster Jennifer Leek uitgeroepen tot de beste van het toernooi.

Voor de meiden van LevelUp zelf liep het sportief wat minder. “We speelden tegen sterke tegenstanders als Groningen, Utrecht en De Graafschap, en verloren helaas alles – behalve de laatste, die ging via penalty’s.” Toch is Casal trots. “Qua techniek en balbehandeling zijn BVO-teams verder. Maar qua inzet en lef hadden wij er meer uit kunnen halen. We hebben pechmomentjes gehad, dat hoort erbij. Maar voor onze meiden was het een geweldige ervaring.”

JO14: Profclubs uit België zorgen voor show

Twee weken later, op 25 mei, was het opnieuw raak op Sportpark Molenzicht. Dit keer met een JO14-toernooi, waarin zestien teams het tegen elkaar opnamen. Opvallend was het brede deelnemersveld, met onder meer bekende voetbalscholen als Soon On Top en Talent Factory, profclubs als Beerschot en KVC Westerlo uit België en een Nederlandse BVO in NEC.

Het toernooi kende een poulesysteem, waarna teams doorstroomden naar een Champions League- of Europa League-route. De CL-titel ging naar Westerlo, en in de Europa League won TVC Breda de finale.

Casal genoot vooral van de Belgische teams: “Beerschot en Westerlo speelden op een ander tempo. We kwamen Beerschot twee keer tegen met LevelUp – de eerste keer werd het 0-0 en hadden we geluk. Ze bleven maar gaan, met veel dynamiek. Dat zijn jongens die zes wedstrijden lang op hetzelfde niveau presteren. Onze jongens zijn dat niet gewend, dus dat was leerzaam.”

LevelUp JO14 draaide een solide toernooi: “In de groepsfase twee keer gelijk, één keer winst – goed voor de tweede plek. Daarna verloren we van finalist Soon On Top (3-1) en van Beerschot (3-0), maar we sloten af met een 1-0 overwinning en werden uiteindelijk zevende. Ons doel was de Champions League bereiken, en dat is gelukt.”

De samenwerking met vv BRC loopt volgens Casal soepel. “Na afloop hebben we geëvalueerd en zij waren tevreden. Geen wanklank gehoord. Het was druk – parkeren tot aan het dorpsplein – maar dat is juist mooi: een levendig sportpark, blije gezichten, meiden én jongens die stralen.”

Wat Casal met LevelUp nastreeft, wordt bij elk toernooi voelbaar. “Wij willen jeugdspelers uit de regio – zowel jongens als meiden – laten voelen hoe het is om op niveau te spelen. Dat je jezelf meet met anderen, dat je groeit, leert en geniet. En dat het meisjesvoetbal daarin net zo belangrijk is als het jongensvoetbal. Het verdient een podium.”

Instappen bij een ploeg zonder punten: ‘Basis gelegd voor volgend seizoen’

DSS 14
-
0
Instappen bij een ploeg zonder punten: ‘Basis gelegd voor volgend seizoen’

VARIK/HEESSELT – Halverwege het seizoen instappen bij een ploeg zonder punten: voor veel trainers klinkt het als een vrij onaantrekkelijke uitdaging. Toch besloot Geoffrey van der Boor (40) in februari zijn geplande entree bij DSS’14 met een halfjaar te vervroegen. ‘’Ik zag het als een kans om alvast te bouwen aan de toekomst.’’

De club uit Heesselt besloot in de winterstop het roer om te gooien en klopte eerder dan gepland bij Van der Boor aan. “We hadden al een akkoord voor komend seizoen. De klik was er direct, zowel met de club als met de aanvoerders. Toen de vraag kwam of ik het al wilde overnemen, hoefde ik niet lang na te denken.” En zo stond de voormalig doelman, die zelf onder meer bij Feyenoord en RKC in de jeugd actief was, plots op dinsdagavond voor de groep.

Het begin was zwaar. DSS’14 had nog geen punt gepakt en kreeg in de eerste weken onder zijn leiding zware klappen te verduren. De uitslagen – 6-0 tegen Noordeloos, 0-4 tegen SVS’65, 0-6 tegen ASH – spraken boekdelen. “Maar ik zag progressie. We moesten conditioneel een enorme inhaalslag maken, zijn spelpatronen gaan inslijpen en hebben volop geïnvesteerd in sfeer. Het gevoel moest weer terug.”

Van der Boor, die eerder hoofdtrainer was bij de JO15-1 van Unitas uit Gorinchem en technische rollen vervulde bij onder andere FC Lienden en SV Buren, gelooft in een opbouwende aanpak. “Geen paniekvoetbal, maar duidelijke trainingsdoelen. Veel positiespellen, werken aan techniek en kracht, en een positieve benadering.”

En die aanpak wierp z’n vruchten af. Hoewel DSS’14 in de eerste zes wedstrijden onder zijn leiding geen doelpunt wist te maken, brak de ban in de slotfase van het seizoen. Tegen Well werd het 3-3, gevolgd door een knap gelijkspel tegen Leerdam Sport (2-2). “Daar viel alles op z’n plek”, blikt hij tevreden terug. “We begonnen te voetballen zoals we dat maandenlang hadden getraind. De jongens voelden het ook: we zijn écht gegroeid.”

Bijzonder is de manier waarop zijn ploeg het geloof vasthield, ondanks de resultaten. “In de wedstrijd tegen Well voelden we dat we iets te verliezen hadden, maar ook dat we het konden. Tegen Leerdam speelden we bij vlagen fantastisch. Vijf grote kansen in de eerste helft, en dan toch met 0-2 achter de rust in. Maar de groep rechtte de rug en knokte zich terug. Dat mentale aspect, die weerbaarheid: daar ben ik het meest trots op.”

Het nieuwe seizoen staat inmiddels voor de deur en Van der Boor kijkt er reikhalzend naar uit. “We gaan door op de ingeslagen weg. Deze groep blijft vrijwel intact, en er komen wat versterkingen bij. Als nummer laatst is het natuurlijk al snel gezegd dat we omhoog willen kijken’’, lacht de oefenmeester. ‘’Maar het staat buiten kijf dat we beter willen presteren dan dit afgelopen jaar. De basis is gelegd – nu is het tijd om te oogsten.”

Klik op DSS’14 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DSS’14 voor meer informatie over de club.

De twee passies van Vincent Bieling: voetballen en reizen

vv Vierpolders
-
0
De twee passies van Vincent Bieling: voetballen en reizen

Zijn gevoel voor Vierpolders? “Ik vind dit echt een unieke club. Ons eerste elftal is ook echt een vriendenteam. Met jongens uit Vierpolders en Brielle, die elkaar door en door kennen. Dat werpt ook echt zijn vruchten af. Het is altijd gezellig op de club. Altijd!”, zegt speler Vincent Bieling.

Bieling kwam dit seizoen nog niet heel vaak in actie. Een ingescheurde enkelband zorgde ervoor dat hij zich lang langs de kant stond te verbijten. “Nee, dat is niet heel fijn hè. Het gebeurde in een oefenwedstrijd tegen Brielle. Die enkel was dik en blauw. Ja, dan weet je het wel. Ik heb in  het verleden ook een scheenbeen gebroken. Verder ben ik redelijk blessurevrij. Het is echt vervelend, want je wilt van betekenis zijn voor je club.”

Bieling houdt van voetballen, maar ook van reizen. Mooie verre reizen, het liefst ook net wat langer dan de vaak gebruikelijke twee of drie weken. “Ik kom net terug uit Curaçao met mijn vriendin. Ja, daardoor heb ik weer wat wedstrijden gemist. Een workation. Genieten van het lekkere weer en ondertussen ook werken.”

Afrika

De spits van Vierpolders houdt van voetballen, maar het vliegtuig pakken is minstens net zo’n grote hobby van hem. “Vorig jaar ben ik naar Afrika geweest, een reis met drie vrienden. Ongelofelijk indrukwekkend. Autootje gehuurd en in Botswana en Namibië rondgereden. Een ervaring die ik nooit meer vergeet. De landschappen onderweg, de safaribelevenissen. We hebben alle dieren wel gezien, geloof ik.”

Hij lacht: “Ja, dan ben je daar met je vrienden. Met een tent op het dak van de auto, zo’n enorme landcruiser weet je wel. Soms sliepen we echt in de wildernis, soms wat luxer in een lodge. We zochten wel echt die combinatie. Maakten we een kampvuur, en was er niemand in de buurt. Geweldig, toch? Ik ben ook in Kenia geweest en Zuid-Afrika, maar daar zijn iets meer mensen.”

“Met vrienden was dit de eerste keer, zo’n lange reis. Maar ik hou wel van reizen ja. Ik heb al eens een wereldreis gemaakt, naar bijna alle continenten. Azië, Afrika, Nood-Amerika, Europa… fantastisch! Het meest verraste me Jordanië, maar ook de Filipijnen, de natuur van Costa Rica en de cultuur in Colombia. Hoe mensen daar leven. Maar ik zeg je eerlijk: ik miste het voetbal toen wel hoor. Als je een maandje weg bent is dat minder erg, maar een jaar is lang hoor. Dan mis je de club, je vrienden.”

Topscorer

Het huidige voetbalseizoen kan voor Bieling vanwege het vele blessureleed een beetje als verloren worden beschouwd. “Maar volgend seizoen wil ik weer een lekker jaar draaien. Vorig seizoen zat ik wel lekker in. Ik werd topscorer ook, dat vind ik als spits wel fijn. Dat je ook daadwerkelijk je waarde hebt met goals. Daar heb ik wel een neusje voor. Ik was dat jaar ook echt fit. Ik sportte veel. Padel bijvoorbeeld. Dat wierp echt zijn vruchten af.”

“Als ik volgend seizoen fit ben, en lekker gedreven, kan ik echt wel weer mijn steentje bijdragen”, denkt Bieling. “We hebben echt een elftal met kwaliteit. En misschien moeten we elke wedstrijd als een derby gaan zien. Want dat zie ik wel. Voor een derby kunnen we ons enorm opladen, maar tegen een ploeg die we minder goed kennen, valt het soms wel eens tegen. Dat kan niet. Met dit materiaal, de kwaliteit die we hebben, is er veel meer voor ons uit te halen denk ik.”

De volgende reis? “Naar de landen die eerder opnoemde wil ik zeker nog  een keer terug. Reizen naar onbekende bestemmingen heeft me altijd getrokken. Dat begon al toen ik 16 jaar was, en ik voor een stage naar Bali ging. Op die leeftijd heel eng, maar ook ontzettend gaaf. Ik wilde eigenlijk niet meer terug toen, ha ha. Het is gaaf om andere dingen van de wereld te zien.”

Klik op VV Vierpolders voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Vierpolders voor meer informatie over de club.

1...131415...1.378Pagina 14 van 1.378

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.