Home Blog Pagina 15

Raymond Brekelmans: ‘Voetballen met vrienden is toch het leukste’

Raymond Brekelmans was er op jonge leeftijd al snel uit. “Ik wil gewoon lekker met vrienden voetballen.” En dat terwijl de nu 27-jarige voetballer bij Spijkenisse alle jeugdselectie elftallen doorliep en er wellicht wel een mooie carrière in het verschiet lag. Via Hekelingen belandde hij bij Simonshaven, waar hij als aanvoerder bezig is aan zijn vijfde seizoen.

Voor het eerst dit seizoen is Brekelmans aanvoerder van Simonshaven, nadat Patrick van Veelen afgelopen zomer met voetbalpensioen ging. “Het aanvoerderschap bevalt me goed, die rol past ook wel bij me. Ik neem graag verantwoordelijkheid op het veld, ben verbaal aanwezig en coach de jongens ook veel.”

En toch kwam het voor Brekelmans als een verrassing toen hem gevraagd werd om aanvoerder te worden aan het begin van het seizoen. “Ik was er ook helemaal niet mee bezig. Je bent toch het verlengstuk van de trainer en je moet ook het vertrouwen krijgen van je teamgenoten als aanvoerder. Ja, ik vind het wel leuk.”

Nooit spijt

Spijt heeft de controlerende middenvelder van Simonshaven nooit gehad van zijn vertrek bij Spijkenisse. “Nee, echt niet. Ik heb heel de jeugd bij Spijkenisse doorlopen, tot de A, en speelde ook in de selectie-elftallen. Toen was ik overigens nog centrale verdediger. We speelden landelijk, echt op hoog niveau, maar op een gegeven moment haalde ik er niet veel voldoening meer uit.”

Er is meer dan voetbal, dacht Brekelmans. “Het was pittig, drie keer in de week trainen en de hele zaterdag op pad. Als je landelijk speelt, moet je ook door het hele land wedstrijden spelen. Het werd gewoon te veel. De combinatie met school en later met werk, ik was er wel klaar mee.”

Hekelingen

Brekelmans overwoog om helemaal te stoppen met voetballen, maar belandde uiteindelijk bij Hekelingen. “Eigenlijk wel logisch ook, want mijn vrienden speelden daar. Ze zeiden: ‘kom lekker hierheen joh!’ Nou, dat deed ik. Sommige jongens ken ik al vanaf de eerste klas van de basisschool, daarmee speel ik nu nog samen bij Simonshaven. Ik vind dat toch het leukste. “

Drie jaar speelde Brekelmans bij Hekelingen. “Eerst nog een jaartje A, daarna in de selectie. En vervolgens zijn we met de hele vriendengroep naar Simonshaven gegaan. En ambities om nog op een hoger niveau te voetballen heb ik niet. Eigenlijk dus ook nooit gehad. Ik voetbal puur voor mijn plezier en plezier ik bij deze vereniging.”

Simonshaven heeft een leuke groep, vindt Brekelmans. “Echt een hechte groep. Niet alleen met de spelers, ook de staf en alles eromheen. Met alle vrijwilligers die hier rondlopen. Bij Spijkenisse voelde ik in de jeugd echt de druk om te presteren, om echt het maximale eruit te halen op landelijk niveau, dat is nu minder. Ja, natuurlijk willen we winnen en op een zo hoog mogelijk niveau spelen, maar het is ook plezier hebben met vrienden.”

Verbindingsspeler

Brekelmans is sinds zijn tijd bij Hekelingen middenvelder. “Controlerend. Ik ben echt een verbindingsspeler. Toen ik centrale verdediger was, vond ik dat ook echt een mooie positie. Ik waardeerde die rol ook, maar nu zou ik niet meer van het middenveld af willen. Ik vind het echt een mooie positie.”

Bij Simonshaven voelt Brekelmans zich duidelijk thuis. “Het is een heel warme club. Echt een familieclub. Klein maar gezellig. De prestaties zijn dit seizoen helaas een beetje wisselvallig. We hadden er meer van verwacht, dat zeker. Ik had wel gehoopt dat we constanter zouden zijn, maar echt een rol van betekenis spelen we niet. Dat is jammer!”

Brekelmans is 27 jaar en wil voorlopig ook blijven voetballen. “Zo lang mogelijk. Of ik ooit trainer word weet ik niet, dat vind ik echt een lastige. Eerst gewoon lekker zelf nog wat jaren op het veld staan, dan zien we daarna wel verder.”

Klik op SV Simonshaven voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Simonshaven voor meer informatie over de club.

 

Jubileum voor Almkerk: ‘De voetbal maakt het dorp bruisend’

Bij een jubileum, horen natuurlijk festiviteiten. En nadat Almkerk het 75-jarig bestaan vanwege corona niet kon vieren, pakt de club vijf jaar later groots uit. De voorbereidingen voor begin juli, zijn dan ook in volle gang, vertelt Leonie van Suijlekom als lid van de activiteitencommissie. “Het geeft veel voldoening als mensen er plezier aan beleven.”

Dat is dan ook precies, wat Suijlekom (35) bij Almkerk al een aantal jaar doet. “Vrienden van mij zaten al in de activiteitencommissie, toen ben ik ook lid geworden.” Met het 80-jarig jubileum en alle activiteiten in juli, nu extra bijzonder. “Door het jaar heen organiseren we allerlei feestjes, maar dit is natuurlijk nog leuker.” En wonend naast het voetbalveld, kan ze het na ruim vijftien jaar bij de club, als geen ander weten. “Als ik te laat ben, kan ik met een sprintje altijd nog net op tijd komen.” Voornamelijk als speelster van de dames. “Ik sta nog steeds op het veld. Volgend seizoen sluit ik aan bij de 30+.”

Gezelligheid

Maar eerst, moet er dus nog een jubileumweek worden georganiseerd. “Eigenlijk ben ik altijd wel een beetje van het organiseren geweest, dat heeft er altijd gewoon ingezeten.” Helemaal in een klein dorp als Almkerk, vertelt ze. “Daardoor is het ook echt een dorpsclub en kom je elkaar overal tegen.” Inclusief de bijbehorende gezelligheid. “Het geeft veel voldoening als het druk is tijdens onze feestjes en mensen er heel veel plezier aan beleven.” Reden genoeg om daar, van 2 juli tot en met 12 juli, in het kader van het jubileum samen voor te zorgen. “We organiseren onder andere een jeugddag, met een workshop voor kinderen, maar ook een bierproeverij met hapjes en drankjes. Puur voor een gezellig samenzijn.” Maar natuurlijk, is er nog veel meer. “Bekende Almkerkers komen, in een pak, optreden tijdens de Masked Singer. Dat kunnen oud-leden, vrijwilligers of trainers zijn. In de coronaperiode hebben we dat al eens digitaal gedaan, dus ik ben heel benieuwd hoe dat uit gaat pakken.” Tot slot wordt het jaarlijkse mixtoernooi van Arie Verwoerdt gehouden, staan er de nodige feesten op het programma, speelt het eerste elftal van de club op 15 juli een wedstrijd tegen FC Den Bosch en mag uiteraard ook een reünie niet ontbreken. “Daarvoor hebben we al veel oud-leden uitgenodigd, maar zijn we ook druk bezig met het verzamelen van foto’s en krantenknipsels. Zodat we samen herinneringen op kunnen halen. Daar zit behoorlijk wat tijd in.” De festiviteiten worden afgesloten, met een reüniewedstrijd. “Dan spelen oud-leden tegen elkaar. Met hopelijk ook een wedstrijd met voormalige vrouwelijke leden.”

Hoogtepunt

Suijlekom zelf, houdt zich vooral bezig met de feestweek, vertelt ze. “De grote dingen, zoals een tent, zijn inmiddels allemaal geregeld. Het zit hem nu vooral in de details, als het regelen van vrijwilligers. Al zit ook daar, behoorlijk wat tijd in. Gelukkig zijn we er behoorlijk ver mee.” Promotie maken en de puntjes op de ‘i’ zetten dus. “Eigenlijk wilden we dit allemaal al doen tijdens het 75-jarig bestaan, maar toen kwam corona.” Stiekem een beetje extra bijzonder, is de verjaardag van de club nu dan ook wel, vindt Suijlekom. “Het is gaaf dat iets al zolang bestaat. In Almkerk draait veel om de voetbal, dat maakt mede het dorp bruisend.” Mede door de komst van het vrouwenvoetbal, lacht ze. “Daar zijn we vroeg mee gestart. En je merkt, dat meiden en dames zorgen voor gezelligheid en binding met de club. Dat is heel belangrijk.” Binding die de verdediger zelf, ook altijd zal houden. Ondanks dat ze na dit jaar stopt met voetballen op zaterdag en als lid van de activiteitencommissie. “Het is mooi geweest. Wat dat betreft, is zo’n jubileum natuurlijk ook wel stoppen op je hoogtepunt!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Almkerk.

Timmermans droomde van debuut bij Achilles Veen

Hoewel hij door een liesblessure de rest van het seizoen aan de kant staat, kan Willem Timmermans bij vierdedivisionist Achilles Veen terugkijken op een geslaagd seizoen. Want nadat de aanvaller begon bij het tweede, maakt het kind van de club de laatste weken steeds meer minuten bij het eerste. “Het is in het begin wel even aanpoten geweest.”

Want ondanks dat de 23-jarige Timmermans ook vorig seizoen al onderdeel uitmaakte van de selectie van Achilles Veen, moest hij lang wachten op de nodige minuten. “Afgelopen jaar ging ik eigenlijk altijd nog met het tweede mee, maar de laatste tijd speel ik heel veel.” Sinds Capelle-uit, kan de aanvaller zich nog goed herinneren. “Toen mocht ik voor het eerst in de basis beginnen en dat ging eigenlijk wel prima. Daarna heb ik acht wedstrijden op rij gespeeld.” En niet voor niks. “De trainingen gingen steeds beter en dan krijg je ook meer vertrouwen. Ik kom natuurlijk ‘maar’ van de jeugd af en heb nooit bij een BVO gespeeld. Dat is in het begin wel even aanpoten geweest.”

Rust pakken

Mede daardoor, voelt zijn doorbraak voor Timmermans extra speciaal. “Ik ben hier op mijn derde begonnen met voetballen, toen ik nog maar net kon lopen.” Het zaadje, werd vervolgens al snel geplant. “Op zaterdagmiddag ging ik altijd bij het eerste kijken en soms ging ik zelfs met de bus mee. Dan is het wel bijzonder, dat je er nu zelf speelt. Dat is stiekem toch altijd wel een droom geweest.” Het moment, kan Timmermans zich dan ook goed herinneren. “Ik mocht mee naar Zwaluwen en op de terugweg, kwamen ze vertellen dat ik het jaar daarop vast bij het eerste zou zitten. Dat was heel mooi.” Toch had de inwoner van Veen wel even nodig om gewend te raken, is hij eerlijk. “Vooral door het verschil in baltempo. Bij het tweede kon je voorin een actie maken, de bal verliezen en even rust pakken. Dat is nu wel anders. Je hebt veel minder momenten om uit te rusten. Mede door de snelheid van het spel en het fysieke aspect.” Inmiddels gaat dat beter. “Dat komt natuurlijk ook door de trainingen.” Helaas zullen ze daar bij Achilles Veen wat dit seizoen betreft, weinig meer aan hebben. “Ik ben tegen Heerjansdam geblesseerd geraakt aan mijn lies, dus het is einde seizoen.”

Lijn doortrekken

En daarmee is Timmermans deze competitie zeker niet de enige, bij de vierdedivisionist. “Dat is wel een beetje het verhaal van dit seizoen. We zijn enorm ongelukkig geweest met blessures.” Met een plek vlak boven de nacompetitie voor degradatie, tot gevolg. “Daarnaast hebben we ook een paar keer pech gehad met buitenspelgoals die onterecht werden afgekeurd, dat hadden we drie weken op een rij. Anders hadden we die wedstrijden zomaar kunnen winnen.” Tevreden, zijn ze in het Brabantse dorp dan ook niet. “Met ons team, is een elfde plek gewoon niet goed. We horen minimaal in de top vijf thuis.” Zorgen om degradatie, maakt hij zich echter niet. “Maar dan zullen we nog wel wat punten moeten pakken.” Zonder de inbreng van de rechtsbenige linksbuiten. “Ik ben snel zat en heb genoeg creativiteit, dus ik houd ervan om mijn back op te zoeken.” Kwaliteiten waar ze in Veen al flink wat jaren van kunnen genieten. “Achilles Veen is niet zo’n grote club. Dat is in de jeugd een nadeel, omdat je moeilijk kunt selecteren, maar daardoor is het wel heel gezellig en kent iedereen elkaar.” Aan een vertrek, heeft Timmermans dan ook nog nooit gedacht. Alhoewel. “Als je tussen het eerste en tweede in zit, is het niveauverschil enorm. Daarom wilde ik vorig jaar eigenlijk weggaan, om ergens anders minuten te kunnen maken.” Met in de toekomst mogelijk meer minuten in het verschiet, hoeft dat voorlopig niet. “Ik hoop deze lijn door te kunnen trekken en veel te leren van die andere jongens. Hopelijk word ik dan ooit een vaste basisspeler!”

Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.

Voorzitter: ‘Waar kroegen sluiten en kerken leeglopen, blijft RKDVC verbinden’

0

DRUNEN – RKDVC bestaat tachtig jaar, en dat blijft in Drunen niet onopgemerkt. De club pakt deze maand flink uit met een feestweek, sportdagen en een jubileumwedstrijd tegen FC De Rebellen. Maar achter het jubileum zit meer dan alleen een volle feesttent en een druk programma. Voor voorzitter Thijs Fokker (38) staat het jaar symbool voor iets groters: “Onze vereniging verbindt mensen – en dat is anno 2025 belangrijker dan ooit.”

Fokker is zelf sinds zijn jeugd verbonden aan de club. Hij speelde in diverse jeugdteams, was jeugdtrainer, lid van de sponsorcommissie en is inmiddels tweeënhalf jaar voorzitter. “Die ambitie had ik niet,” lacht hij. “Maar mensen dichtten het me al toe toen ik in de A1 zat. Ik heb vaak een mening – dan moet je er ook iets mee doen.”

Onder zijn voorzitterschap zette het bestuur in op verjonging, verbreding en structuur. “We hadden een te smal bestuur met overlappende portefeuilles. Nu hebben we elf functies, negen zijn al ingevuld. Dat maakt de club sterker.” En die club staat er goed voor: RKDVC telt twaalfhonderd leden, meer dan vijftig jeugdteams, een groeiende meidenafdeling én een robuuste organisatie. “Onze jeugdopleiding staat in de top van Nedeland. Dat zegt iets.”

Het jubileumjaar werd op 15 mei feestelijk afgetrapt, precies tachtig jaar na de oprichting in 1945. Fokker, in zijn speech: “Tachtig jaar voetbal. Tachtig jaar kameraadschap. En vooral: tachtig jaar samen herinneringen maken.” De club ontstond na de oorlog uit een fusie van straat- en kloosterjongens en is sindsdien niet meer weg te denken uit het Drunense straatbeeld. “Van kleedkamerloos veld aan de Kanaaldijk naar een modern complex met negentien kleedkamers,” zegt hij trots. “Maar tegelijkertijd is er weinig veranderd. Het is nog steeds een club waar iedereen welkom is.”

In de jubileumcommissie speelde Fokker bewust geen hoofdrol. “Die credits gaan naar anderen, waaronder Martijn van Nunen en Serge Dumoulin. Ik wil in het bijzonder onze archivaris Leon van Bijnen bedanken. Hij weet letterlijk alles van iedereen. Een gouden vent.”

In het jubileumweekend staat onder meer een feestavond, reünie en sportdag op het programma. Ook wordt er gespeeld tegen FC De Rebellen, met bekende namen als Glenn Helder, Stefanie van der Gragt en scheidsrechter Roelof Luinge. “En wie weet sluit ons eerste elftal het weekend wel af met promotie via de nacompetitie,” zegt Fokker hoopvol. “Dat zou het helemaal af maken.”

RKDVC is volgens Fokker meer dan alleen een voetbalclub. “In een tijd waarin verenigingen belangrijker worden – kerken en cafés verdwijnen – blijven wij een plek waar mensen samenkomen.” De club telt inmiddels 337 vrijwilligers. “Of je nu een lijn trekt op het veld of bardienst draait: iedereen draagt bij.”

Toch is niet alles vanzelfsprekend. “Vrijwilligers blijven vinden is een uitdaging. Maar we zien ook: als je mensen vraagt om één taak, zeggen ze sneller ja. Veel handen maken licht werk.” Bijzonder is ook het steunend lidmaatschap: ruim honderd oud-leden of ouders dragen zo jaarlijks financieel bij aan de club.

De club wil de komende jaren blijven bouwen. Niet per se naar een hoger niveau, maar wel aan meer betrokkenheid en verbinding. “Of we ooit de hoofdklasse halen? Misschien. Maar belangrijker is dat RKDVC een plek blijft waar iedereen zich thuis voelt. Waar kinderen leren samenwerken, ouders elkaar ontmoeten en vrijwilligers hun verhaal kunnen vertellen.”

Klik op RKDVC voor de gepersonaliseerde clubpagina.

Van afscheid naar promotiedroom: Van Ool en Hubeek keren terug na één zomer

0

WASPIK – Eén zomerstop. Zo lang duurde het ‘afscheid’ van Tom van Ool (31) en Wayne Hubeek (32) van het eerste elftal van VV Waspik. Na jaren in het vlaggenschip besloten ze – samen met twee teamgenoten – dat het mooi was geweest. Maar al snel borrelde het gevoel van verlangen op. Onder voormalig teamgenoot en sinds dit seizoen hoofdtrainer Rob IJpelaar keerden ze terug. En dat bleek precies de juiste beslissing.

“Het idee was helder,” vertelt Van Ool. “We zouden met z’n vieren stoppen en in het derde gaan ballen. Maar ik voelde al snel: dit is het niet. Het begon weer te kriebelen.” Hubeek herkent dat gevoel. “Ik wilde nog te graag deel uitmaken van het vlaggenschip. We waren niet klaar met het eerste.” Een belletje naar IJpelaar – zelf jarenlang speler en inmiddels hoofdtrainer – was genoeg. De deur stond wagenwijd open.

Beiden groeiden op bij Waspik. Van Ool begon er als klein jongetje, had een tussenstop van vijf jaar bij RKC Waalwijk, en keerde daarna bewust terug. “Ik wilde in mijn eigen dorp spelen, met mijn vrienden. De droom van professioneel voetballen had ik al opzij gezet.” Hubeek startte zelfs iets eerder met voetballen bij Olympia’60 uit Dongen, omdat je bij Waspik pas met vijf jaar mocht beginnen. “Maar zodra het kon, ging ik naar Waspik. En ik ben nooit meer weggegaan.”

Die lokale verbondenheid is voelbaar in alles. Van Ool: “VV Waspik is een typische dorpsclub. Jongens van hier, geen poespas of geld. Daar voel ik me thuis.”

Ze sloten pas ná de voorbereiding weer aan bij de selectie. Toch groeiden ze snel weer in hun rol. Van Ool op zijn vertrouwde positie als verdedigende middenvelder (“duels, stofzuigen, creatieve jongens aan het werk zetten”), Hubeek als centrale verdediger (“ik moet het van mijn snelheid hebben om ballen achter de laatste lijn op te pikken”).

Ondanks de fysieke ongemakken die met de leeftijd komen, stond Van Ool er nagenoeg elke week. “Ik heb veel minuten gemaakt. Pijntjes horen erbij, maar ik voel dat ik nog van waarde ben. Dat is mijn persoonlijke hoogtepunt.” Hubeek vult aan: “Met mijn ervaring en coaching wilde ik van waarde zijn voor het team. Uit bij Right Oh speelde ik mijn beste wedstrijd. Ik was er – na de thuiswedstrijd van hen verloren te hebben – op gebrand om hun sterke en snelle spits uit te schakelen en volgens mij is dat prima gelukt.”

Sportief kende Waspik een sterk seizoen. In het najaar boekte de ploeg de ene na de andere overwinning. “We begonnen fantastisch,” vertelt Van Ool. “We speelden fris, met veel vertrouwen. Zelfs tegen degradanten uit de derde klasse konden we prima mee.” Maar de strijd met S.V. Terheijden werd op kleine details beslist. “In de eerste wedstrijd versloegen we ze thuis nog, maar uit ging het mis. Ze kozen voor een directere speelstijl, dat werkte nét iets effectiever. Wij hadden meer balbezit, maar creëerden te weinig.”

Na de nederlaag in Terheijden was de titel uit zicht. Toch bleef de groep gemotiveerd. “We zijn niet in elkaar gezakt,” aldus Van Ool. “We zijn gewoon doorgegaan en hebben de nacompetitieplek keurig veiliggesteld.”

Dankzij de sterke eindklassering slaat Waspik de eerste ronde van de nacompetitie over. De ploeg stroomt direct in, in de finale, waarin het DBN ’22 of Steensel zal treffen.

Klik op VV Waspik voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Waspik voor meer informatie over de club.

NEO’25 viert honderdjarig bestaan: ‘De kracht van deze club zit in de mensen’

0

SPRANG-CAPELLE – Voetbalvereniging NEO’25 bestaat een eeuw en dat wordt het hele jaar gevierd. Voorzitter Thijs Kramer (29) leidt het jubileumjaar in goede banen. Als jonge voorzitter is hij de verpersoonlijking van de frisse wind binnen het bestuur. “Wat mij trots maakt? Dat zoveel mensen zich met hart en ziel inzetten voor deze club.”

Kramer voetbalt al sinds zijn zevende bij NEO’25. Zijn ouders zijn niet van oorsprong uit Sprang-Capelle, maar via school en voetbal groeide hij op in en met de club. Vier jaar geleden trad hij toe tot het bestuur als penningmeester, inmiddels is hij drie jaar voorzitter. “In deze rol kan ik meer betekenen voor de club, dan op het veld’’, lacht hij. ‘’Het is uitdagend, zeker in combinatie met mijn werk, maar het geeft ook enorm veel voldoening. Je ziet direct waar je het voor doet.”

NEO’25 is een club waar traditie en vernieuwing hand in hand gaan. “We hebben bewust gekozen voor een bestuur met een jonge kern. Onze leden zijn loyaal, maar we willen ook blijven vernieuwen.” Een mooi voorbeeld daarvan is de komst van een kunstgrasveld, gerealiseerd in samenwerking met de gemeente, na jaren van problemen met wateroverlast.

Ook op maatschappelijk vlak neemt de club verantwoordelijkheid. “Op onze seniorenshirts stond al langer KiKa, betaald door externe sponsoren,” vertelt Kramer. “Tijdens mijn periode hebben we eenzelfde constructie opgezet voor de jeugdshirts, nu met Villa Pardoes als goed doel. Dat is een vakantieverblijf in Kaatsheuvel voor ernstig zieke kinderen. Zo willen we met NEO’25 ook iets terugdoen voor de samenleving.”

De voorbereidingen voor het honderdjarig bestaan begonnen al tweeënhalf jaar geleden. “We hebben een speciale jubileumcommissie opgericht met subgroepen voor verschillende onderdelen. In totaal zijn zo’n vijftig vrijwilligers betrokken, waarvan een handvol echt de kar trekt.” Het jubileumjaar werd in mei 2024 al symbolisch afgetrapt met een speciaal toernooi, en kreeg extra glans met een grote loterij.

Op vrijdag 9 mei dit jaar vond de officiële receptie plaats, met een speciale fotowand, een vernieuwde galerij van oud-kampioenen en een fietstocht langs historische locaties van de club. “Arnoud de Bie heeft prachtig werk geleverd met verhalen uit het verleden. Mari van Ee en Anna Leuveren hebben verder door jarenlang foto’s te maken voor de prachtige fotowand gezorgd.”

In juni barst het feest écht los. Vanaf 7 juni staat er een beachsoccertoernooi op het programma, met op 9 juni een editie voor de jeugd. Ook een grote feestavond, een reünie en een jubileumviering voor alle leden en oud-leden staan gepland. “We willen dat iedereen zich aangesproken voelt.”

Voor Kramer is het jubileumjaar vooral een moment van reflectie én vooruitkijken. “We groeien gestaag, maar willen bewust niet té snel. De kracht van NEO’25 zit in de mensen, in de verbinding. Je komt hier niet alleen voetballen, je wordt onderdeel van iets groters.”

Waar hij de club over tien jaar ziet? “Met een sterke jeugdafdeling, een stevig fundament aan vrijwilligers, en misschien nog een paar maatschappelijke initiatieven erbij. Als we blijven bouwen aan wie we zijn, dan staat NEO over tien jaar nog net zo stevig als nu.’’

Klik hier voor meer artikelen over NEO’25 .
Klik hier voor meer over NEO’25.

Woudrichem verbaast zichzelf: ‘Promotie zou een toetje zijn’

Na een uitstekende reeks en het winnen van de tweede periode, maakt derdeklasser Woudrichem zich op voor de nacompetitie. En dus kan het seizoen straks eigenlijk alleen nog maar mooier worden, vertelt centrale verdediger Wessel de Jong. “Promotie zou voor ons echt een toetje zijn.”

Want als De Jong (24) heel eerlijk is, had niemand daar bij Woudrichem op voorhand rekening mee gehouden. “Aan het begin van het seizoen hadden we niet het idee dat we zouden willen promoveren.” Toch zou dat over een aantal weken, dus zomaar kunnen gebeuren. Tenminste. “Natuurlijk moet je er altijd alles aan doen om niet te verliezen, maar nog een jaartje derde klasse zou beter voor ons zijn. Zodat we met een jong team, rustig verder kunnen bouwen.”

Acceptatie

Toch spreken de resultaten van Woudrichem dit seizoen boekdelen, beseft ook De Jong. “Als je in de afgelopen veertien wedstrijden slechts één keer hebt verloren, kun je wel stellen dat het goed gaat.” En dat alles, ondanks een moeizame start. “Daarna raakten we ingespeeld op elkaar, begonnen we erin te geloven en kwam er steeds meer onderlinge acceptatie.” Vooral dat laatste, is volgens De Jong een belangrijke pijler van het succes. “We doen het allemaal met eigen jongens, dus willen er volle bak voor gaan. Dat is toch een beetje die Woudrichemse mentaliteit.” Al verdient ook trainer Pascal Smits, de complimenten, meent De Jong. “Die zorgt er altijd voor dat we goed voorbereid zijn.” De goede lijn van vorig seizoen, is dit jaar dan ook ogenschijnlijk moeiteloos doorgetrokken. “Daardoor weten we dat we het kunnen, alleen is het geen makkelijke competitie. Je kunt zomaar van één van de onderste ploegen verliezen. Dat maakt het soms best lastig.” Ontevreden, zijn ze in Woudrichem voorlopig dan ook allerminst. “Het is nu gewoon zaak om de laatste paar wedstrijden te knallen en zo hoog mogelijk te eindigen.” En dan op naar de nacompetitie. “Het is hartstikke mooi dat we die periode hebben. Promotie zou voor ons echt een toetje zijn.”

Oorlog

Ruimte voor ontwikkeling, ziet De Jong dan ook nog genoeg. “We kunnen heel goed compact spelen, maar moeten voetballend nog wel het één en ander verbeteren. Met name het opbouwen van achteruit.” Een verbeterpunt waar volgend seizoen mooi aan gewerkt kan worden, vindt de inwoner van Woudrichem. “Wie weet zit er dan nog wel meer in…” Met de club, waar hij sinds zijn vijfde ‘officieel’ speelt. “Daarvoor ging ik al met mijn vader mee, toen die nog bij het eerste zat.” Des te mooier, vindt De Jong het dan ook dat hij nu zelf voor het vlaggenschip speelt. “Ik ben hier letterlijk en figuurlijk opgegroeid, dus ik ken iedereen. Als je al die mensen dan langs de lijn ziet staan, is dat heel mooi.” Want fanatieke supporters, heeft Woudrichem genoeg. “Of het nu goed of slecht is, ze zijn er altijd. Het motiveert om daarvoor te mogen spelen.” Als het aan De Jong ligt, blijft hij dat dan ook nog wel even doen. “Voorlopig zit ik hier goed, dus hopelijk kan ik zo lang mogelijk in het eerste blijven spelen.” Om uiteindelijk, ooit die stap naar de tweede klasse te kunnen maken. Al vindt De Jong één ding, eigenlijk nóg veel belangrijker. “Ik hoop vooral dat de club nooit spelers gaat betalen en we het echt met eigen jongens blijven doen. Anders speel ik liever vierde klasse.” In zijn geval, als centrale verdediger. “Voetballend ben ik wat minder, daardoor moet ik het vooral hebben van mijn inzet, fanatisme en mentaliteit.” En dat gaat De Jong, die zich na een lastige start van het seizoen in de basis knokte, vrij aardig af, lacht hij. “Je speelt als voorstopper een beetje een wedstrijd in een wedstrijd met de spits, zeg ik altijd. In het veld mag het best oorlog zijn. Dan moet je de strijd aangaan en het gevoel geven dat er niks te halen valt.” Om na afloop, de balans op te maken. “Ik weet na de wedstrijd altijd precies hoeveel duels ik gewonnen of verloren heb.” Al heeft hij sinds kort, andere dingen aan zijn hoofd. “Tegen Schelluinen heb ik mijn onderbeen en kuitbeen gebroken. Daardoor lig ik er waarschijnlijk een maand of zes uit.” Inmiddels is De Jong, nadat hij diezelfde avond nog werd geopereerd, begonnen aan zijn revalidatie. “Hopelijk gaat dat de komende tijd goed!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Woudrichem.

Nicky Vermeule gaat voor handhaving bij DwO’15

DRIEWEGEN/OVEZANDE – Na het vertrek van Kevin van Iersel terug naar Luctor Heinkenszand moest er bij DwO’15 een nieuwe aanvoerder worden gekozen. De nieuwe trainer Renaldo Jacobs koos voor middenvelder Nicky Vermeule (25) , die met trots zijn nieuwe rol vervult bij de zaterdag vierdeklasser.

“De trainer kwam in de voorbereiding naar me toe en vroeg me of ik het zag zitten om aanvoerder te worden bij DwO’15. Natuurlijk mooi dat een trainer dat vertrouwen in je uitspreekt. En bovendien was ook de spelersgroep het er unaniem mee een. Niet dat het me nu extra druk geeft ofzo, want ook zonder band om de arm ben ik van nature wel een speler die zichzelf laat horen. Ook wel iemand die anderen neerzet en coacht. Dus wat dat betreft is het niks nieuws. Maar het is wel mooi om in zo’n rol je club te vertegenwoordigen.´

Vermeule keerde vorig seizoen vanuit Luctor Heinkenszand terug op het oude nest, nadat hij DwO’15 in 2020 voor de huidige tweedeklasser had verruild. Een bewuste keuze was het voor de middenvelder wel om terug te keren. “Jazeker. Ik heb altijd in Ovezande gewoond en in de jeugd van DwO’15 gespeeld tot mijn negentiende. Toen kwam Luctor en ik wilde graag eens kijken wat er voor mij op sportief vlak inzat. In mijn vierde en laatste seizoen heb ik heel veel gemist vanwege een studie in het buitenland. Dus was het ook logisch dat de trainer andere keuzes maakte. En ook in de seizoenen ervoor was ik geen onbetwist basisspeler maar wisselde tussen het tweede, wisselspeler en af en toe eens spelen. Het is een leuk niveau, maar miste wel de druk van het spelen in een eerste elftal. Dus toen heb ik besloten om terug te gaan naar DwO’15 om met mijn vrienden in het eerste te gaan voetballen.”

Inmiddels heeft hij ook een baan als event marketeer bij Damen Yachting in Vlissingen. Daarvoor moet hij geregeld op reis naar het buitenland en dan is op het niveau van vierde klasse allemaal net iets makkelijker te combineren dan wanneer je op een hoger niveau speelt. “Neemt niet weg dat ik wel zo fanatiek ben dat ik er het liefste zoveel mogelijk wil zijn en belangrijk wil zijn voor het elftal. Een hoger niveau is leuk, maar alleen als je ook écht kan spelen en jezelf kan laten zien en ontwikkelen. Voor mij is dit nu een prima niveau en een bewuste keuze.”

Hoewel DwO’15 sportief gezien niet het seizoen draait waarop men vooraf had gerekend, heeft Vermeule het uitstekend naar zijn zin. “Absoluut! Het is een geweldige club, we hebben een fanatieke trainer en een jong team. Daarin zit heel veel potentie alleen is het er tot op heden dit seizoen veel te weinig uitgekomen. Daardoor staan we in de gevarenzone en dat is in mijn ogen totaal onnodig. Vooral voor de winterstop hebben we te veel en te vaak onnodig punten laten liggen en moet je nu tot het laatst vol aan de bak. De jeugdigheid en persoonlijke fouten deden ons in de laatste fase van wedstrijden de das om jammer genoeg.”

Het doel voor nu is helder: handhaven in de vierde klasse ondanks dat de captain ook ziet dat het niveau flink is gestegen ten opzichte van voorgaande seizoenen. “Als je naar de linkerrij kijkt… Dat zijn allemaal ex-derde klassers. De middenmoot was voor ons het doel, maar dat hebben we helaas niet gebracht. Toch blijven we er vol voor gaan tot het eind, want ik vind absoluut dat we minimaal in de vierde klasse thuishoren. Daar gaan we alles aan doen.”

Klik op DWO’15 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DWO’15 voor meer informatie over de club.

Jeffrey Zoeteweij ziet weer volop plezier en drukte bij Hansweertse Boys

HANSWEERT – Sinds zijn vijfde speelt hij al bij Hansweertse Boys, tussendoor was hij ook nog een seizoen in de jeugd van Kapelle actief en twee jaar bij v.v. Wemeldinge. Maar inmiddels mag Jeffrey Zoeteweij zich (35) al enkele seizoenen de oudste selectiespeler noemen bij het eerste elftal. Dat komt sinds enkele jaren uit in de reserveklasse. ‘Een goede keuze voor Hansweertse Boys, zéker gezien het plezier en de saamhorigheid.’

“Toen we nog standaardvoetbal speelden waren er veel spelers van buiten het dorp en die waren meestal na de wedstrijden direct vertrokken. Nu zijn het allemaal jonge gasten van het dorp, aangevuld dan met een paar ouderen zoals ik. Er wordt voor elkaar geknokt en iedereen blijft weer plakken. De derde helft is weer belangrijk geworden en bovendien ook druk in de kantine. Dus op meerdere vlakken is het voor de club een prima besluit geweest.”

Met Glazenwasserij Zoeteweij heeft Jeffrey zijn eigen bedrijf, is bezig aan zijn achtentwintigste voetbalseizoen, speelt tennis bij LTC Hansweert en is drie tot vier keer per week in de sportschool te vinden. “Actief ben ik zeker en sportief ook. Met de conditie en fitheid zit het wat dat betreft wel goed. Jaren geleden heb ik ooit een keer mijn enkel gebroken en daar heb ik geregeld nog wel last van. Toch weerhoudt het me niet om te blijven voetballen. Het is leuk om met die jonge gasten op het veld te staan, bovendien ga ik ook buiten het veld met ze om en houd dat me gewoon nog lekker jong he haha.”

Dat de jonge gasten voornamelijk van het eigen dorp komen is volgens Zoeteweij, die doorgaan links of rechts aan de zijkant speelt, goed voor de herkenbaarheid. “Je merkt dat er veel meer binding is en je ziet het ook in de kantine na afloop. Ook langs de lijn is het weer drukker dan een paar jaar terug. Toen zag je het plezier wegvloeien en was het steeds lastiger een team op de been te brengen. Daarnaast verloren we op het laatst met flinke cijfers en dat motiveerde ook niet echt iemand nog, mij ook niet. Nu in de reserve-vijfde klasse is dat toch anders. Je speelt tegen tweede- en derde elftallen, maar wel allemaal clubs uit de regio. Dat is leuk en dat je nu ook regelmatig ook weer eens een wedstrijd doet ook veel, ongeacht het niveau waarop je speelt.”

Voor komend seizoen gaat Zoeteweij honderd procent nog door bij het eerste elftal. “Het spelletje is zonder meer veel te leuk en het is voor die jonge jongens ook goed dat er een paar oudere spelers tussenlopen op zaterdag. Ik heb wel besloten om niet meer doordeweeks te trainen, mede door die enkel. Met tennis en in de sportschool houd ik mijn conditie dan op peil. Op zaterdagen zal ik er zeker wel bijzijn om te spelen. Al heb ik aangegeven dat jonge gasten die trainen de voorkeur moeten krijgen. Zolang ik wekelijks een halve wedstrijd kan spelen vind ik het prima. Dan zorg ik wel dat ik daarna in de derde helft de jongens op sleeptouw neem. Want ook dat stukje is belangrijk in mijn optimale voetbalbeleving. En dat stukje zit hier bij Hansweertse Boys wel goed.”

Klik op vv Hansweertse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Hansweertse Boys voor meer informatie over de club.

‘Voer een gesprek en je merkt vanzelf hoeveel kennis er rondloopt’

“Er zit zoveel kennis in de club Rockanje waar we geen weet van hebben,” zegt Patrick Warbout enthousiast. De 42-jarige Rockanjenaar is sinds februari voorzitter van de Voetbal Technische Commissie van zijn dorpsclub. “We draaien volledig op vrijwilligers, maar dat betekent niet dat we geen ambitie hebben. We willen juist stappen zetten richting meer professionaliteit.”

Waar het allemaal om draait? Voetbalplezier. “Dat is echt het allerbelangrijkste. Iedereen die zich bij Rockanje aanmeldt, moet met een glimlach het veld op stappen. Dáár begint het mee. En dat bereik je door saamhorigheid, samen ergens voor gaan. Leuke activiteiten, een fijne sfeer, en natuurlijk ook goede begeleiding op het veld. Trainers die begrijpen hoe je kinderen in hun ontwikkeling meeneemt.”

Zelf voetbalde hij jarenlang bij Rockanje. “Maar op m’n 25ste moest ik stoppen na een nare blessure; ik scheurde mijn enkelbanden af. Dat was echt balen, ik miste het voetbal daarna wel degelijk. Toen mijn zoontje begon te voetballen, stond ik weer regelmatig op het veld. En toen begon het weer te kriebelen.”

Pittige combinatie

Sinds begin dit jaar is Warbout actief binnen het bestuur. “Ik vind het super om mee te helpen bij het coördineren van de jeugdafdeling. In het dagelijks leven ben ik werkzaam op het Helinium in Hellevoetsluis. Niet meer voor de klas, maar leidinggeven zit wel in mijn systeem. Maar ik geef toe: het is pittig in combinatie met werk. Elke dag ben ik wel met de club bezig. Er komt veel bij kijken.”

Naast zijn bestuurswerk traint hij het team van zijn zoon. “Twee keer per week training, op zaterdag een wedstrijd, en af en toe doe ik zelf mee met de veteranen. En eerlijk is eerlijk: dat gaat wonderbaarlijk goed, zelfs met die enkel.”

Maar daar stopt het niet. “Ik kijk trainingen, zit in vergaderingen, en denk mee over de toekomst van Rockanje.” En die toekomst ziet hij positief tegemoet. “Onze jeugdafdeling groeit, ook bij de meisjes. Het schoolvoetbal van vorig jaar heeft ons echt veel nieuwe leden gebracht.”

Direct contact

Vrijwilligers zijn daarbij onmisbaar. “Ze zijn niet altijd makkelijk te vinden, maar ik geloof in de kracht van direct contact. Gewoon iemand aanspreken op de club, langs het veld. Niet via een oproep op de website. Als je een goed gesprek voert, merk je vanzelf hoeveel kennis er eigenlijk rondloopt. En dat is precies de kennis waar we als club zoveel aan hebben.”

De jeugdafdeling telt inmiddels zeventien teams. “Dat is best veel. Voor corona waren het er een stuk minder. Rockanje is echt gegroeid, maar je moet wél actief blijven. Je gezicht laten zien. Bijvoorbeeld bij het schoolvoetbal, of bij het Oranjefestival dat we organiseerden. Dat is een initiatief van de KNVB. Superleuk. Mensen proeven dan wat van het verenigingsleven. En vergeet niet: de meeste kinderen zitten hier op dezelfde school. Zo groot is Rockanje nou ook weer niet.”

Warbout zelf is een echte Rockanjenaar. “Ik woon hier al m’n hele leven, in precies twee huizen: mijn ouderlijk huis en mijn huidige woning. Wat ik mooi vind, is dat mijn vader sinds kort ook actief is bij de club. Hij zit bij de maandagploeg. Dat zijn de mensen die zorgen dat alles er piekfijn uitziet. Echte clubmensen, vaak al tientallen jaren betrokken. Daar heb ik bewondering voor.”

Naast zijn zoontje, gaat ook de dochter van Warbout binnenkort kijken of voetbal wat voor haar is. “Ik hoop het echt, dat zou ik zo leuk vinden. Maar goed, als ze iets anders gaat doen is dat ook goed natuurlijk. Ze traint in ieder geval binnenkort mee.”

Klik op vv Rockanje voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Rockanje voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.