Home Blog Pagina 15

Het draait bij de G-teams van VFC om respect en vertrouwen

VoetbalJournaal
-
0
Het draait bij de G-teams van VFC om respect en vertrouwen

Gert Veldhoen, Peter Stouten, Yvonne van Noort en Ed de Koning hebben één gemeenschappelijke deler: Het G-voetbal bij VFC. G-voetbal is voetbal voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking. Bij VFC spelen er twee teams in de competitie, G1 en G2.

Het is een drukke bedoeling bij VFC. Maar liefst vier mensen zijn aangeschoven om hun verhaal te vertellen over het G-voetbal bij VFC. Gert en Peter zijn de trainers van G1 en G2. Ze begeleiden de G1 tijdens de wedstrijden. Yvonne is samen met Diny verantwoordelijk voor de G2. Ed is bestuurslid en verantwoordelijk voor het G-voetbal bij de Kwekkers.

“Het G-voetbal bij VFC bestaat al ruim 30 jaar bij de club. We zijn enorm trots op de G-afdeling. Momenteel spelen er twee seniorenteams bij de club. Uitbreiding is lastig omdat de club helemaal vol zit. Eén misverstand wordt snel uit de wereld geholpen. Omdat er binnen de reguliere competitie werd gewerkt met A t/m F en de mensen met een beperking ook wilden voetballen, werd voor de volgende letter in het alfabet gekozen en dat werd het G-voetbal”, zegt Ed over het G-voetbal.

Het gevoel en respect dat je krijgt is onbetaalbaar

“Het gevoel wat je krijgt, de waardering die je krijgt van mensen die daar zo blij mee zijn. Daar doen wij het voor”, Gert Veldhoen klinkt bijna emotioneel als hij het zegt en Peter Stouten beaamt de uitspraak van Gert. Peter en Gert zijn zeer ervaren trainers en hebben vrijwel alle teams die er zijn wel getraind. Van F’jes tot senioren. Het G-voetbal is iets heel aparts. Of je wint of verliest, de spelers geven je het gevoel van respect. De spelers zijn goudeerlijk en je moet ze niet in de maling nemen”, zeggen de trainers bijna in koor. Yvonne is begonnen als trainster van een meidenteam en toen de plek vrijkwam bij het G2 team is ze erbij gekomen en ze is heel enthousiast over het team.

Niet teveel spelers in een team

De twee groepen bestaan uit vijftien spelers. Meer kunnen er ook niet bij, anders zijn de trainers continu bezig met het wisselen van spelers. Bij het G-voetbal wordt er 8×8 gespeeld op een half veld. De spelers zitten in de leeftijd van 18 tot een jaar of 50. De G2 zat dit seizoen eerst te hoog ingedeeld en zijn op verzoek van VFC nu op hun eigen niveau ingedeeld. “De competitie is nu redelijk gelijkwaardig en daardoor is het plezier binnen het team veel meer terug”, legt de Koning uit.

Niveauverschil tussen de G1 en G2

Er zit een groot verschil in het niveau tussen de G1 en G2. Alhoewel het niveau van de G2 duidelijk is gegroeid. De spelers van G1 willen gewoon winnen. Als ze verliezen ontvangen de trainers s-avonds appjes van de spelers over wat het team beter zou kunnen doen. Ze zijn best fanatiek.

Belangrijke skills als trainer van een G-team

De trainers benadrukken dat ze alles op gevoel doen. “We weten dat er bij ons 3 of 4 spelers uit de bocht kunnen vliegen. Dan moet je alle zeilen bijzetten om dat tegen te houden. We zijn nu al zover dat als spelers het aan voelen komen ze direct kunnen wisselen, even afkoelen en dan een gesprekje tussen trainer en speler. We zijn heel hard aan het werk met die gasten” vertelt Gert.

Respect en voetbalhumor

Belangrijk onderdeel is het vertrouwen dat de trainers moet hebben bij de spelers. Je moet ze ook niet in de maling nemen. De trainers zien de spelers dan ook als spelers zonder beperking.  Voetbalhumor is trouwens ook aanwezig bij het G-voetbal. De humor is nog wel meer misschien dan bij de reguliere teams. Het gevoel met de groep is enorm belangrijk. Als je dat er niet in kan brengen, moet je nooit als trainer voor die groep gaan staan. Voor de buitenwacht is het heel lastig om vriendschappen te sluiten. Als je beperkt bent is de wereld al heel klein, maar bij ons is niemand beperkt.

Dankbaar

De trainers maken duidelijk dat ze het heel dankbaar vinden wat ze doen bij VFC en zijn zeker nog niet van plan om te stoppen. “Wij lopen al heel wat jaren mee. Maar dit is het mooiste wat er is. De eerlijkheid, puurheid en het respect”, zeggen ze in koor. Het gaat dan ook goed met het G-voetbal. Er komen steeds meer mensen kijken om te supporteren. Dat is natuurlijk ook geweldig voor die gasten!

Klik op VFC Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VFC Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Marno van Heusden: aanvoerder van BZC met focus op team en plezier

VoetbalJournaal
-
0
Marno van Heusden: aanvoerder van BZC met focus op team en plezier

Voor veel voetballers is hun club meer dan een plek om een balletje te trappen; het is een gemeenschap, een plek waar vriendschappen ontstaan en waar persoonlijke ontwikkeling hand in hand gaat met sportieve ambitie. Voor Marno van Heusden, 24 jaar en afkomstig uit Zuilichem, geldt dat zeker. Hij begon zijn voetbalcarrière in de jeugd bij Zuilichem en vond uiteindelijk zijn plek bij BZC, waar hij sinds 2014 speelt, nadat hij samen met een aantal teamgenoten daar terechtkwam. “Ik ben in Zuilichem begonnen met voetballen en het is uiteindelijk BZC geworden. Ik vind het hartstikke gezellig en heb het heel goed naar mijn zin bij BZC,” vertelt Marno.

Het afgelopen seizoen kreeg hij een nieuwe verantwoordelijkheid: hij werd benoemd tot aanvoerder van het eerste elftal. “Het is een teken van vertrouwen vanuit de trainer en de club, en dat geeft een goed gevoel,” zegt hij. Voor Marno betekent aanvoerder zijn niet dat hij zich boven het team stelt. “Iedereen is gelijk en moet elkaar accepteren. Niemand is meer of minder, ook ik niet ondanks dat ik aanvoerder ben.” Zijn rol als leider gaat verder dan alleen het dragen van de aanvoerdersband. Hij probeert het team te coachen, jonge spelers te begeleiden en teleurstellingen of tegenslagen om te buigen in motivatie. “Als er iets misgaat, probeer ik iedereen weer te motiveren en de gezichten dezelfde kant op te krijgen,” legt hij uit.

Een team met potentie

Marno prijst de sfeer binnen het team. “We kennen elkaar allemaal en de sfeer is op dit moment goed,” zegt hij. Die onderlinge band vertaalt zich op het veld in een collectieve inzet: de grootste kracht van BZC ziet hij in de focus en het vermogen om voor elkaar te werken. Tegelijkertijd erkent hij dat er altijd ruimte is voor verbetering. “Onze focus erbij houden en elke wedstrijd 100% ervoor gaan, is iets waar we samen aan kunnen werken. Soms denken we dat 85% ook genoeg is, maar dat gaat niet.”

Het team onderging de afgelopen tijd enkele veranderingen. Er zijn een aantal spelers vertrokken en jonge talenten uit de jeugd stroomden door. Dat betekent dat het seizoen een uitdaging is geworden, maar ook kansen biedt. “We willen altijd bovenin meedoen, maar we moeten ook realistisch blijven. Als we een periode pakken, zou dat al heel mooi zijn,” zegt Marno. Tegenstanders zoals Asperen en Vuren zijn interessant, al kijkt hij niet bewust uit naar specifieke duels. Voor Marno draait het om consistentie en het samen brengen van het team, niet om persoonlijke rivaliteit.

Persoonlijk leiderschap

Als leider probeert Marno een voorbeeld te zijn zonder zichzelf op de voorgrond te plaatsen. Hij is er voor de jonge spelers, betrekt ze bij het team en helpt ze leren van hun fouten. “Gewoon met die jongens praten, ze er bij betrekken. Als ze iets goed doen, vertel ik dat, en als ze iets fout doen, probeer ik ze te helpen zodat ze ervan kunnen leren,” legt hij uit.

Zijn persoonlijke benadering is praktisch en realistisch. Marno heeft geen specifieke profspeler als voorbeeld, en hij gelooft niet in bijgeloof voor wedstrijden. Zijn focus ligt op het spel en de voorbereiding: op wedstrijddagen zorgt hij dat hij ruim op tijd aanwezig is en klaar om samen met zijn team het beste te laten zien. “Meestal doe ik ’s ochtends niet zoveel, en rond 13:00 verzamelen we op het veld. Ik ben er altijd ruim op tijd.”

Toekomstvisie

Marno kijkt ook vooruit naar zijn eigen toekomst en die van BZC. “Als ik fit mag blijven, hoop ik over vijf jaar nog in het eerste van BZC te voetballen. En ik hoop dat we tegen die tijd een stabiele derdeklasser zijn.” Als aanvoerder wil hij vooral een positieve indruk achterlaten binnen de club. “Ik hoop dat ik een goede indruk van mezelf achterlaat. Ook als ik stop, zal ik zeker nog vaak bij de club komen.”

Tot slot laat hij een glimlach zien als hij nadenkt over een luchtige gedachte: mocht hij ooit een bekende profspeler mogen uitnodigen om met BZC mee te doen, zou dat niemand minder zijn dan Lionel Messi. “Die heeft alles gewonnen wat er te winnen valt, en het zou vet zijn om hem bij BZC te hebben.”

Marno van Heusden belichaamt de balans tussen plezier en verantwoordelijkheid, tussen persoonlijke ambitie en teamgeest. Voor BZC is hij niet alleen een speler, maar een leider, een mentor en een voorbeeld van toewijding en betrokkenheid, zowel op als naast het veld.

Klik op BZC’14 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BZC’14 voor meer informatie over de club.

Ariën van Heijningen: rustige kracht en vaste waarde in het eerste elftal van Well

VoetbalJournaal
-
0
Ariën van Heijningen: rustige kracht en vaste waarde in het eerste elftal van Well

Voor Ariën van Heijningen draait voetbal niet alleen om het spel zelf, maar vooral om de mensen en de sfeer eromheen. Hij begon zijn voetbalcarrière bij Gameren en Kerkwijk, maar al vroeg voelde hij zich aangetrokken tot Well. “Ik ben bij Well terechtgekomen door mensen in mijn omgeving. Het was altijd gezellig buiten het veld, dus ik dacht dat het binnen het veld ook wel zo zou zijn. Een paar jaar geleden heb ik al eens bij Well gespeeld in de onder 15, en dat beviel zo goed dat ik hier ben gebleven.”

Nu maakt Ariën deel uit van het eerste elftal, waar hij al jarenlang een vaste waarde is. Vanaf jonge leeftijd speelt hij het liefst centraal achterin, een positie die hem alles biedt wat hij nodig heeft om zijn spel te ontwikkelen. “Het geeft overzicht over het hele veld. Ik probeer de rust te bewaren en de juiste pass te vinden om de aanval op gang te brengen. Als ik mezelf zou omschrijven, dan ben ik een rustige voetballer met overzicht en een goede trap. Maar eerlijk is eerlijk: ik kan slecht tegen mijn verlies. Als het niet goed gaat, kan ik daar best in blijven hangen.”

Team, vriendschap en sfeer

Bij Well gaat het om meer dan alleen techniek en tactiek; de teamgeest speelt een grote rol. “De sfeer binnen het team is top. Buiten het veld is het altijd gezellig; op donderdagen en zaterdagen zijn we graag met velen in de kantine. Op het veld kan er zo nu en dan nog eens op elkaar gezeken worden, maar dat hoort er allemaal bij.”

Ariën heeft binnen het team sterke vriendschappen opgebouwd, vooral met Justin en Jaylin. “We kennen elkaar al heel lang en hebben vaak samen gevoetbald. Dat merk je ook tijdens de wedstrijden: soms vinden we elkaar blindelings.” Die onderlinge band helpt het eerste elftal om als een eenheid te functioneren, zowel in de wedstrijden als daarbuiten.

Ook de supporters maken een groot verschil. “Bij Well zijn er altijd veel supporters, ongeacht het weer. Warm of koud, zon of regen, ze zijn er altijd. Dat geeft een extra dimensie aan het spelen bij deze club.” Voor Ariën is die betrokkenheid van het publiek een belangrijke motivatie, zeker tijdens speciale duels.

Hoogtepunten en derbygevoel

Een van de mooiste momenten van Ariën bij Well blijft een overwinning na een lange periode van tegenslag. “Na zeventien maanden wonnen we weer eens een wedstrijd. De ontlading was enorm; het voelde alsof al het werk en geduld eindelijk beloond werd.”

Hoewel hij geen vaste rituelen heeft voor een wedstrijd, kijkt hij elk seizoen uit naar de derby tegen Kerkwijk. “Het is niet zozeer het voetbal zelf, maar alles wat eromheen gebeurt: de supporters, de sfeer, de rivaliteit. Daar kijk je het hele seizoen naar uit, en het geeft net dat beetje extra motivatie.”

Persoonlijke doelen en toekomst

Dit seizoen heeft Ariën duidelijke doelen gesteld voor zichzelf. “Ik wil een steady seizoen draaien en belangrijk zijn voor het team. Ik ben in het verleden veel geblesseerd geweest en hoop dat dat dit seizoen anders zal zijn. Voor de toekomst zou het mooi zijn als we over een paar jaar promotie maken naar de vierde klasse, maar voor nu ligt de focus op fit blijven en goed voetbal laten zien.”

Zijn loyaliteit aan Well is groot. “Ik ben nu niet bezig met dromen over andere clubs. Ik zit erg lekker op mijn plek, en zolang dat zo blijft, blijf ik graag bij Well.” Dat gevoel van verbondenheid met de club en het team maakt hem niet alleen een betrouwbare verdediger, maar ook een voorbeeld voor jongere spelers en een stille leider binnen het eerste elftal.

Een speler die het verschil maakt

Hoewel Ariën zichzelf omschrijft als rustig, is zijn invloed op het veld duidelijk. Met zijn overzicht en precisie vanuit de verdediging helpt hij het spel op te bouwen, terwijl zijn betrokkenheid buiten het veld bijdraagt aan de hechte teamgeest van Well. Samen met zijn teamgenoten, de trouwe supporters en zijn eigen inzet, belichaamt Ariën van Heijningen waar Well voor staat: voetbal met passie, plezier en ambitie.

Klik op WSV Well voor de laatste artikel over de club.
Klik op WSV Well voor meer informatie over de club.

DVO’32: de sociale spil van de Westwijk

VoetbalJournaal
-
0
DVO’32: de sociale spil van de Westwijk

In de Vlaardingse Westwijk vervult voetbalclub DVO’32 een rol die veel verder gaat dan sport alleen. Waar de wijk kampt met armoede, jeugdproblematiek en criminaliteit, biedt de club structuur, ontmoeting en kansen. Onder leiding van voorzitter Kees Zegers is DVO’32 uitgegroeid tot een sociaal middelpunt waar voetbal hand in hand gaat met maatschappelijke betrokkenheid.

Maatschappelijke rol in een kwetsbare wijk

Sinds 2017 staat Kees Zegers aan het roer van DVO’32, een club die diep geworteld is in de Westwijk in Vlaardingen. Voor de gemeente en de wijkbewoners vervult DVO’32 een rol die veel verder reikt dan alleen het voetbalveld. “Wij zijn eigenlijk de spil in de maatschappelijke functie van de Westwijk,” benadrukt Zegers.

De Westwijk staat bekend als een achterstandswijk waar armoede, criminaliteit en jeugdzorgproblematiek samenkomen. Terwijl de gemeente veel zaken formeel organiseert, belanden die initiatieven in de praktijk vaak bij DVO’32. Organisaties die activiteiten voor de wijk opzetten, kloppen regelmatig bij de club aan om gebruik te maken van de velden of het complex.

Dat de club zelf eigenaar is van het complex en de velden huurt van de gemeente, zorgt soms voor spanning. De gemeente Vlaardingen zou de accomodatie graag in eigen beheer krijgen, maar de onderhandelingen verlopen moeizaam. Toch blijft Zegers hoopvol dat er een oplossing komt waarbij het belang van de club en de wijk voorop staat.

Samenwerkingen en initiatieven

DVO’32 werkt intensief samen met verschillende maatschappelijke organisaties. Zo is er een nauwe band met Minters, een organisatie die zich inzet voor jongeren in de wijk. Verschillende spelers uit de selectie zijn daarbij betrokken en begeleiden kinderen tijdens sport- en spelactiviteiten in de kantine of op de velden.

Daarnaast zijn er samenwerkingen met Vlaardingen in Beweging en Stroomopwaarts, waarbij mensen die willen re-integreren in de samenleving terecht kunnen bij DVO’32 om te sporten en elkaar te ontmoeten. Ook lokale scholen, zoals het Vos College en Lentiz College, maken dagelijks gebruik van de faciliteiten. Voor hen zijn kleedkamers beschikbaar gesteld, tegen een kleine vergoeding.

Een belangrijk initiatief is ook de samenwerking met de Laureus Foundation, die sport inzet als middel om maatschappelijke problemen aan te pakken. Dankzij dit programma kunnen kinderen op woensdag- en vrijdagmiddag onder begeleiding sporten. Aanvankelijk leverde dit geen extra leden op, maar sinds dit seizoen is er een O15-team dat via deze constructie lid is geworden van DVO’32 – een belangrijke stap vooruit.

Sport als middel tegen criminaliteit

De realiteit in de Westwijk is dat veel jongeren in aanraking komen met criminaliteit en drugs. Hoewel niet altijd zichtbaar, weet de club dat sommige leden in het circuit zitten. Toch ziet Zegers dat sport bijdraagt aan positieve verandering. Trainers spelen daarin een cruciale rol: door jongeren structuur te bieden, worden ze socialer en minder vatbaar voor verkeerde keuzes.

Toch blijft het ledenaantal onder druk staan. Een groot deel van de jeugd – zo’n 85% – kan alleen meedoen dankzij het Jeugdfonds Sport, dat de contributie betaalt. Voor deze kinderen maakt dat een wereld van verschil.

Uitdagingen na corona

Net als veel andere verenigingen heeft DVO’32 het zwaar gehad na de coronaperiode. Het sportgedrag van jongeren veranderde: vechtsporten en gamen trekken steeds meer aandacht. Ook het werven van vrijwilligers is een groot probleem. Barpersoneel of bestuursleden zijn nauwelijks te vinden, waardoor de toekomst van de club afhankelijk is van een kleine groep mensen die nu veel op zich neemt.

Toch blijft de club een belangrijke ontmoetingsplek. Zo gebruiken vrouwen uit de Westwijk in de zomer het complex om samen te picknicken – iets wat in de wijk zelf nauwelijks mogelijk is.

Toekomst en fusiegesprekken

Vooruitkijkend ziet Zegers zowel kansen als bedreigingen. Er wordt gesproken over een fusie met Deltasport, waarvan het hoofdveld moet wijken voor de bouw van een zwembad. Ondanks dat de culturen van beide clubs goed zouden matchen, is er bij Deltasport nog terughoudendheid. Ook met CION zijn gesprekken gevoerd, maar die club kiest ervoor zelfstandig te blijven.

Een belangrijk discussiepunt blijft het complex. Het is getaxeerd op 800.000 euro, maar de gemeente biedt slechts 250.000 euro. DVO’32 wil dat bedrag misschien accepteren, mits de gemeente investeert in directe verbeteringen en verduurzaming.

Meer dan een voorzitter

Naast zijn rol bij de club heeft Kees Zegers een achtergrond als bouwkundige en jarenlang gewerkt als projectleider en opzichter bij een woningcorporatie in Alphen aan den Rijn. Al sinds 1966 is hij lid van DVO’32, en zijn betrokkenheid bij de vereniging is onveranderd groot.

“Als club hebben we het moeilijk, maar er zit wel toekomst in,” zegt Zegers. Of het nu gaat om fusies, maatschappelijke projecten of sportieve prestaties, één ding is duidelijk: DVO’32 is in de Westwijk veel meer dan alleen een voetbalclub.

Klik op vv DVO’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv DVO’32 voor meer informatie over de club.

Stille kracht Mailyson Lopez beleeft hoogtepunt met Zwaluwen Vlaardingen

VoetbalJournaal
-
0
Stille kracht Mailyson Lopez beleeft hoogtepunt met Zwaluwen Vlaardingen

Het kampioenschap van Zwaluwen Vlaardingen in de vierde divisie was onverwacht, maar verdiend. Voor middenvelder Mailyson Lopez, inmiddels dertig jaar en bezig aan zijn vierde seizoen bij de club, betekende het een sportief hoogtepunt in een carrière die hem langs vele wegen voerde. Zijn verhaal weerspiegelt de veerkracht en saamhorigheid die de basis vormden voor het succes.

Van achtervolger naar kampioen

Halverwege de competitie leek er nog weinig op een titel te wijzen. Zwaluwen stond in de winterstop negen punten achter op XerxesDZBl. Onder leiding van trainer Luigi Bruins begon de ploeg echter aan een indrukwekkende inhaalrace. De achterstand werd omgebogen in een voorsprong van vijf punten en Zwaluwen kroonde zich tot kampioen. Het leidde tot een uitbundig feest en een gevoel van saamhorigheid dat tot ver buiten Vlaardingen merkbaar was.

De prestatie markeerde een nieuw hoofdstuk in de clubgeschiedenis. Waar Zwaluwen in de seizoenen ervoor nog genoegen moest nemen met een tiende en vijfde plaats, stond er dit keer een selectie die elkaar blindelings vertrouwde. De filosofie van Ubuntu – de overtuiging dat je pas echt mens kunt zijn in relatie tot anderen – werd door Bruins geïntroduceerd en groeide uit tot symbool van de titel.

De weg van een stille kracht

Lopez gold als een van de stabiele factoren in het elftal. Zijn voetbalreis begon op de pleintjes, aangemoedigd door zijn vader die zelf international was voor Curaçao. Na jeugdperiodes bij onder meer Bolnes, Slikkerveer en SC Feyenoord volgden diverse stappen in het amateur- en profvoetbal.

Een stage bij Cambuur Leeuwarden leek het begin van een profcarrière te worden. Daar speelde hij voor het beloften team, maar een hamstringblessure gooide roet in het eten. Toen de trainer en technisch directeur die vertrouwen in hem hadden vertrokken, werd zijn contract niet verlengd.

Daarna koos Lopez voor een avontuur in Cyprus bij Achyronas Liopetriou. Sportief leverde dat speelminuten op, maar buiten het veld was het een moeilijke tijd. Het salaris werd niet altijd uitbetaald en zonder steun van zijn zaakwaarnemer moest hij terugvallen op familie om rond te komen. Het verblijf in Cyprus werd een harde leerschool.

Na terugkeer in Nederland speelde Lopez voor Achilles’29 en opnieuw SC Feyenoord, voordat hij via Rijsoord bij Zwaluwen terechtkwam. In Vlaardingen vond hij de stabiliteit die hij eerder zocht.

Warm bad in Vlaardingen

Zwaluwen wordt door spelers vaak omschreven als een warme club, met trouwe supporters en vrijwilligers die een hechte gemeenschap vormen. Dat klimaat vormde de basis voor de titel. De spelersgroep ontwikkelde zich tot een eenheid die ook buiten de club om samen optrok. Die vriendschappelijke banden maakten het verschil in de beslissende fase van het seizoen.

Het kampioenschap geldt voor Lopez als een van de hoogtepunten in zijn loopbaan, naast zijn periode bij Cambuur. Tegelijkertijd bouwt hij buiten het voetbal aan zijn toekomst: hij runt een eigen timmerbedrijf en werkt onder meer in opdracht van grote aannemers.

Nieuwe uitdagingen

Inmiddels richt Zwaluwen zich op het avontuur in de derde divisie. De selectie onderging veranderingen: belangrijke spelers zoals Eric Fortes en O’Neal Maatsen vertrokken, terwijl er acht nieuwe krachten werden aangetrokken. De club hanteert behoudende doelstellingen en mikt op handhaving, al leeft in de spelersgroep de ambitie om bij de beste elf te eindigen. Daarnaast wil Zwaluwen zich in het bekertoernooi zo ver mogelijk knokken.

Wat het nieuwe seizoen ook brengt, de herinnering aan het kampioenschap en de saamhorigheid van Ubuntu blijft overeind. Voor Zwaluwen en voor Lopez was het bewijs dat een hechte groep in staat is het onmogelijke te bereiken.

Klik op vv Zwaluwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Zwaluwen voor meer informatie over de club.

VV Hedel viert 70 jaar: een rijke historie, een bruisend jubileum en ambitieuze toekomstplannen

VoetbalJournaal
-
0
VV Hedel viert 70 jaar: een rijke historie, een bruisend jubileum en ambitieuze toekomstplannen

Voetbalvereniging Hedel, de trotse dorpsclub uit Gelderland, viert dit jaar een bijzondere mijlpaal: het 70-jarig bestaan. Voor Patrick Janse, lid van de jubileumcommissie, is dit een moment van trots en betrokkenheid. “Een jubileum is altijd mooi, maar dit is de eerste keer dat ik als bestuurslid bij zo’n mijlpaal betrokken ben. Dat maakt het extra leuk,” vertelt hij. Voor de club zelf biedt het jubileum de kans om terug te blikken op zeven decennia vol voetbalplezier, prestaties en gemeenschap, maar ook om vooruit te kijken naar de ambities voor de komende jaren.

Geschiedenis en herinneringen

VV Hedel werd opgericht op 21 juni 1955 en groeide door de jaren heen uit tot een stabiele vereniging in de regio. In de beginjaren stond de club vooral bekend om haar betrokkenheid bij het dorp en de inzet van vrijwilligers die het clubleven draaiende hielden. Volgens Janse springen enkele kampioenschappen en promoties er voor hem persoonlijk uit. “Diverse kampioenschappen zijn mooie prestaties waar je toch jaren later nog leuk op kunt terugkijken.”

De afgelopen decennia heeft de club zich sterk ontwikkeld, zowel in ledenaantal als in ambities. In de afgelopen drie jaar groeide het ledenbestand met ongeveer 120 leden, wat nieuwe uitdagingen én kansen met zich meebrengt. “De ambitie verandert vanzelf wanneer de club groeit. We willen de vereniging beter op de kaart zetten,” legt Janse uit. Tegelijkertijd merkt hij dat de sfeer niet per se beter is geworden. “Mensen hebben tegenwoordig meer hobby’s en gaan sneller naar huis na een training of wedstrijd. Dat is iets waar we bewust op letten en proberen te compenseren met gezamenlijke activiteiten en evenementen.”

Een van de tradities die volgens Janse absoluut behouden moet blijven, is de jaarlijkse paardenmarkt. “Dat blijft één van de mooiste voetbalweekenden. Het halve dorp loopt dan uit op het voetbalveld en de ambiance is geweldig. Het is een moment waarop de club echt het hart van het dorp wordt.”

Het jubileum: een week vol activiteiten

Het 70-jarig jubileum van VV Hedel wordt groots gevierd met een week vol activiteiten voor jong en oud. Janse vertelt dat het organiseren van de festiviteiten een grote gezamenlijke inspanning vergde. “We hebben een grote groepsapp aangemaakt met ongeveer 80 mensen waarvan we dachten dat ze iets wilden bijdragen. Uiteindelijk zijn er zo’n 35 personen actief betrokken geweest bij de organisatie van alles.”

De jubileumweek bevatte een breed scala aan activiteiten. Sportieve evenementen, sociale bijeenkomsten en unieke ervaringen voor de leden stonden centraal. Een van de hoogtepunten was de ondernemersavond, waarin scheidsrechter Bas Nijhuis centraal stond. “Die avond heeft echt veel indruk gemaakt en wordt nog steeds besproken,” aldus Janse.

Daarnaast was er speciale aandacht voor oud-spelers en vrijwilligers. Zo werd een wedstrijd georganiseerd waarbij oud-spelers uit de jaren 90, 00 en 10 het opnamen tegen het huidige eerste elftal. “Het was geweldig om iedereen weer eens op het veld te zien en herinneringen op te halen,” vertelt Janse. Ook andere evenementen, zoals een voetbalpubquiz, mix-toernooien en ouder-kindactiviteiten, droegen bij aan de feestelijke sfeer en betrokkenheid van de gemeenschap.

Clubcultuur en vrijwilligers

VV Hedel onderscheidt zich volgens Janse als een prettige en goed georganiseerde vereniging. “Of we uniek zijn ten opzichte van andere clubs weet ik niet, maar we zijn gewoon een vereniging waar alles redelijk tot goed geregeld is.” Vrijwilligers zijn daarbij essentieel. “Zij houden de club draaiende. De groei van het ledenaantal loopt helaas niet synchroon met de groei van het aantal vrijwilligers, waardoor de druk soms hoog is. Hopelijk komt daar snel verandering in.”

De club speelt een belangrijke rol in het sociale leven van Hedel. “Een teamsport verbindt altijd mensen. In een klein dorp zoals Hedel kom je elkaar vaak tegen, maar je leert elkaar echt beter kennen als je drie keer per week op het veld staat of langs de lijn staat als supporter. Het gaat niet alleen om sport, maar ook om gemeenschap en saamhorigheid.”

Toekomst en ambitie

Voor de komende jaren zijn de ambities van VV Hedel duidelijk en breed. Sportief wil de club met het eerste elftal een stabiele derdeklasser worden. “Om dat te bereiken investeren we in de jeugdopleiding, zorgen we voor meer gediplomeerde trainers en zorgen we dat de jeugdteams op een hoger niveau gaan acteren,” legt Janse uit.

Daarnaast heeft de club duidelijke ambities op het gebied van vrouwen- en meisjesvoetbal. “Dat gaat al hard vooruit, maar we willen deze lijn doorzetten. Het maakt de mix op de club leuker en geeft extra sfeer. Het is een belangrijke pijler voor de toekomst van VV Hedel.”

Ook op het gebied van accommodatie zijn er concrete plannen. De club werkt samen met de gemeente aan verbouwing en nieuwbouw van kleedkamers, een nieuwe bestuurskamer en een extra veld, inclusief een kunstgrasveld op het hoofdveld. “Deze voorzieningen zijn essentieel om de groei van de club te ondersteunen en de sportieve ambities te kunnen realiseren,” zegt Janse.

Persoonlijke herinneringen en trots

Voor Janse zelf zijn de mooiste herinneringen verbonden aan kampioenschappen, promoties en zijn eigen afscheidswedstrijd. “Dat was echt een geweldige dag,” vertelt hij. Trots kijkt hij terug op de veerkracht en de groei van de club: “Ons clubje groeit nog steeds en er zit veel potentie in.” Zijn wens voor de komende jaren is eenvoudig: jeugdteams op een hoog niveau, uitbreiding van het vrouwenvoetbal en een eerste elftal dat de top van de derde klasse haalt.

VV Hedel: een club met verleden, heden en toekomst

VV Hedel laat met het 70-jarig jubileum zien dat het een vereniging is waar geschiedenis, gemeenschap en ambitie samenkomen. Het jubileum is niet alleen een moment om terug te kijken, maar ook om vooruit te kijken. De club zet in op jeugdontwikkeling, vrouwen- en meisjesvoetbal en een stabiele eerste klasse, en blijft tegelijkertijd een ontmoetingsplek voor het hele dorp. Samenwerking, betrokkenheid en plezier zijn de kernwaarden die VV Hedel de komende jaren verder willen uitbouwen.

Dankzij de inzet van vrijwilligers, de betrokkenheid van leden en oud-leden en de steun van de gemeenschap kan VV Hedel met vertrouwen de volgende decennia tegemoetzien. Het 70-jarig bestaan is een mijlpaal die niet alleen de prestaties van het verleden viert, maar ook de basis legt voor een bloeiende toekomst.

Klik hier voor meer artikelen over VV Hedel.
Klik hier voor meer informatie over VV Hedel.

Pascal van Delden wil Roda Boys op sleeptouw nemen: “Ik voel de verantwoordelijkheid om goals te maken”

VoetbalJournaal
-
0
Pascal van Delden wil Roda Boys op sleeptouw nemen: “Ik voel de verantwoordelijkheid om goals te maken”

Bij Roda Boys loopt sinds dit seizoen een ervaren spits rond met een indrukwekkende staat van dienst. Pascal van Delden (35), afkomstig uit Gorinchem, maakte afgelopen zomer de overstap naar de dorpsclub uit Aalst. Met zijn ervaring, scorend vermogen en oog voor teamgenoten wil hij een belangrijke rol vervullen in het keurkorps van trainer Giel Goesten.

Van Hoornaar tot Aalst

Van Delden groeide op in Hoornaar en zette daar zijn eerste voetbalstappen bij SteDoCo. Hij doorliep er de gehele jeugdopleiding en haalde uiteindelijk het eerste elftal, waarmee hij meedeed in de derde klasse tot en met de toenmalige Topklasse. “Ik heb daar twee kampioenschappen en twee promoties via de nacompetitie meegemaakt,” blikt hij terug. “Na een minder seizoen in de Topklasse koos ik voor Unitas, waar ik opnieuw successen vierde met twee kampioenschappen en nog een promotie.”

Na vier seizoenen bij Unitas besloot Van Delden het rustiger aan te doen. Hij belandde bij Schelluinen in de derde klasse, waar hij opnieuw kampioen werd, maar ook degradatie meemaakte. “Na vijf seizoenen bij Schelluinen vond ik het tijd voor een nieuwe stap. En zo ben ik bij Roda Boys terechtgekomen.”

Overtuigd door topscorerstitel

De komst naar Aalst kwam niet vanzelf. Pas in april vorig seizoen klopte trainer Giel Goesten bij hem aan. “Hij was op zoek naar een spits en had me dat jaar zien spelen tegen Jan van Arckel. Ik werd topscorer van de competitie met 22 goals, en dat is hem blijkbaar opgevallen. Na een aantal gesprekken kreeg ik er een goed gevoel bij en besloot ik de overstap te maken.”

Wat Van Delden aantrekt in Roda Boys is vooral de cultuur. “Het is een warme dorpsclub, dat herken ik van mijn tijd bij SteDoCo. Dat voelt vertrouwd en goed. Het is een mooie mix van spelers uit de regio en jongens van buitenaf. De sfeer is prettig, iedereen werkt hard voor elkaar, maar er is ook tijd om na een training of wedstrijd samen een drankje te doen. Die balans is belangrijk.”

Eerste meters in Aalst

Het seizoen is nog pril, maar Van Delden voelt zich inmiddels thuis. “In de voorbereiding was het even wennen aan de groep en de speelwijze van de trainer. Dat gaat steeds beter. Met mijn ervaring probeer ik vooral de jongere spelers te helpen met tips en slimmigheidjes. Tegelijkertijd voel ik de verantwoordelijkheid om goals te maken. Dat is tenslotte mijn positie en wat ik het liefste doe.”

De teller staat momenteel op vijf doelpunten: twee in oefenwedstrijden en drie in bekerduels. “Ik hou mijn goals altijd bij en de trainer filmt onze wedstrijden, dus dan kijk je de volgende dag toch even terug. Ik loop graag één op één gemiddeld, dus ik ben tevreden met mijn start.”

Ambitieus maar realistisch

Op de vraag naar zijn persoonlijke doelen is Van Delden duidelijk: “Ik wil belangrijk zijn voor het team, mijn ervaring delen en natuurlijk zoveel mogelijk scoren. Tegen de trainer heb ik gekscherend een aantal goals genoemd, maar dat wil ik dan ook wel waarmaken of in de buurt komen.”

Over de toekomst van Roda Boys spreekt hij voorzichtiger. “Ik ga geen uitspraken doen over promoties of niveaus. Voor mij draait het erom zolang mogelijk te voetballen, zolang ik er plezier in heb en mijn lichaam het aankan. Ik bekijk het per seizoen.”

Buiten het veld

Het leven van de spits draait niet alleen om voetbal. Overdag werkt hij en ’s avonds staat hij op het trainingsveld. “Zaterdag is al jaren mijn voetbaldag. Tegen het einde van een seizoen merk je wel dat het soms wat moeizamer gaat, maar zodra de zomerstop voorbij is, heb ik er altijd weer zin in.”

Zijn liefde voor voetbal reikt verder dan alleen zijn eigen prestaties. Grote voorbeelden zijn voor hem Ronaldinho, Iniesta en Xavi, maar ook hedendaagse sterren als Lewandowski en Lamine Yamal kan hij waarderen. Het mooiste moment uit zijn carrière blijft echter dichtbij: het kampioenschap met SteDoCo in de hoofdklasse A. “Dat team was echt iets bijzonders.”

Boodschap aan de jeugd

Tot slot richt Van Delden zich graag tot de jeugd van Roda Boys. “Blijf plezier houden, leer van trainers en spelers waar je naar opkijkt, maar doe vooral wat je leuk vindt.”

Met zijn ervaring, scorend vermogen en nuchtere blik lijkt Pascal van Delden de ideale aanwinst om Roda Boys dit seizoen op sleeptouw te nemen. En of dat nu met een doelpunt, een slimme tip aan een jongere ploeggenoot of simpelweg met een goed gesprek na afloop van de wedstrijd is, de spits laat zien dat zijn waarde verder reikt dan alleen de doelpunten.

Klik op Roda Boys voor meer artikelen.
Klik op Roda Boys voor meer informatie over de club.

Damesvoetbal bij DSC groeit: “We willen promoveren en verder uitbouwen”

VoetbalJournaal
-
0
Damesvoetbal bij DSC groeit: “We willen promoveren en verder uitbouwen”
Het vrouwenvoetbal in Nederland zit al jaren in de lift, en ook bij DSC Kerkdriel is dat duidelijk merkbaar. Waar het damesvoetbal ooit een bijzaak was, is het inmiddels uitgegroeid tot een stevige pijler binnen de club. Met zeven meisjesteams en één damesteam staat de toekomst er rooskleurig voor. “We zijn trots op wat we hebben neergezet, maar we willen nog verder groeien,” vertelt speelster Iza Steenbekkers.
Van pionieren tot vaste waarde

DSC kent een lange, soms grillige geschiedenis met het damesvoetbal. Al in het seizoen 1974-1975 werd er gestart met een vrouwenteam, maar na twee seizoenen stopte dit weer. In 1979 volgde een herstart, waarna er opnieuw een periode van wisselende activiteit volgde. Pas na 2007, met de invoering van het jeugdplan, begon het echt te lopen. Inmiddels is het meisjesvoetbal stevig ingebed bij de club, met teams van MO10 tot MO20.

“Toen ik begon voetbalde ik eerst een aantal jaar met de jongens mee,” blikt Steenbekkers terug. “Later kwamen er steeds meer meisjesteams bij en dat maakte het voor ons alleen maar leuker. Nu is er een hele duidelijke lijn van de jeugd naar het eerste damesteam.”

Ambitie: promotie naar derde klasse

Het huidige vrouwenteam van DSC komt uit in de vierde klasse. Vorig seizoen eindigde het elftal op de vijfde plaats. “Daar waren we tevreden mee, maar dit jaar willen we meer,” legt Steenbekkers uit. “Onze ambitie is om mee te doen om promotie naar de derde klasse. We hebben een brede selectie van twintig meiden, dus iedereen moet zich bewijzen. Dat zorgt voor scherpte en maakt het een stuk serieuzer.”

De doorstroming vanuit de jeugd loopt soepel. Afgelopen seizoen maakten vijf speelsters de stap van de MO20 naar het eerste team. Daarmee is het fundament gelegd voor de toekomst.

Uitdagingen en stabiliteit

Zoals bij veel clubs was het opzetten en behouden van een stabiel damesteam geen eenvoudige opgave. Trainers, leiders, een vlagger: het was vaak zoeken. “Twee seizoenen geleden kregen we Hans Brekelmans als trainer,” vertelt Steenbekkers. “Dat was even wennen, want hij is behoorlijk fanatiek en wij waren dat niet gewend. Maar uiteindelijk heeft het ons veel gebracht. We hebben nu een vaste trainer, een vlagger en twee leidsters. Dat geeft stabiliteit en motivatie om door te gaan.”

Ook qua betrokkenheid merkt DSC dat het damesvoetbal steeds serieuzer wordt genomen. “Natuurlijk zijn er veel meer jongensteams, maar wij voelen ons gesteund door het bestuur en de sponsoren. Als er problemen zijn, wordt er meegedacht. Dat geeft vertrouwen.”

Teamgevoel en cultuur

Waar het team minstens zo trots op is, is de hechte band. “We hebben echt een fijne groep,” zegt Steenbekkers. “Op het veld zijn we fanatiek, maar na de wedstrijd is alles weer goed. We organiseren regelmatig teamuitjes en zijn zelfs twee keer samen op vakantie geweest. Dat schept een band die je niet zomaar ergens vindt.”

Dat vertaalt zich ook naar de clubcultuur. Na trainingen en wedstrijden zit het team vaak in de kantine, waar ook de andere DSC-teams bij elkaar komen. “Die mix van gezelligheid en fanatisme maakt het speciaal. Het is niet alleen sportief, maar ook sociaal een waardevolle ervaring.”

Groei en inspiratie

De populariteit van het meidenvoetbal in Kerkdriel groeit zichtbaar. Steeds meer jonge meisjes melden zich aan. “Voetbal wordt gelukkig niet meer gezien als een typische jongenssport,” legt Steenbekkers uit. “De meiden krijgen meer aandacht en worden serieuzer genomen. Dat maakt het ook aantrekkelijker om te beginnen.”

Inspiratie komt bovendien van hogerop. “De OranjeLeeuwinnen hebben veel betekend voor de populariteit. Hun successen zorgen ook bij ons voor meer aanmeldingen en enthousiasme. Het laat zien dat je ver kunt komen als je er hard voor werkt.”

Een mooi voorbeeld binnen de club is Lynn Vos, voormalig jeugdspeler van DSC en nu actief bij FC Utrecht. Ze is inmiddels assistent-trainster van het damesteam. “We leren ontzettend veel van haar,” zegt Steenbekkers. “Ze heeft ervaring op professioneel niveau en geeft die kennis met plezier door.”

Toekomstvisie

De komende jaren wil DSC verder bouwen aan een stevige structuur. Het doel is om meerdere selectieteams op te zetten, zodat vrouwen op verschillende niveaus kunnen voetballen. “Een goed fundament is belangrijk,” benadrukt Steenbekkers. “De jeugd heeft de toekomst. Als de basis goed staat, plukken we daar later de vruchten van.”

Voor meisjes die nog twijfelen om te beginnen met voetbal, heeft Steenbekkers een duidelijke boodschap: “Gewoon doen! Kom een keer langs voor een proeftraining. Je krijgt er niet alleen een goede conditie van, maar ook een heleboel leuke vriendinnen bij.”

Een anekdote die het teamgevoel mooi onderstreept, wil ze nog kwijt: “We zijn met het hele team twee keer op vakantie geweest. In Mallorca kwamen we vaak in Megapark, en dat hebben we later gewoon naar de DSC-kantine gehaald met een Megapark-feest. Dat was echt legendarisch en laat precies zien hoe hecht wij zijn.”

Klik op DSC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DSC voor meer informatie over de club.

Mari Bouman, onmisbaar voor BZC’14

VoetbalJournaal
-
0
Mari Bouman, onmisbaar voor BZC’14

Bij elke amateurclub zijn er mensen die niet wekelijks de headlines halen, maar die wél onmisbaar zijn. Bij BZC’14 in Brakel is dat zonder twijfel Mari Bouman, de verzorger van het eerste elftal. Terwijl spelers en trainers vaak in de schijnwerpers staan, is Bouman degene die achter de schermen zorgt dat zij hun werk kunnen doen. Met zijn kennis, toewijding en enorme clubhart is hij inmiddels een vertrouwd gezicht binnen de vereniging.

Mari komt uit Zuilichem en heeft daar lang gevoetbald en verzorgd. Maar liefst elf jaar was hij een gewaardeerd lid van de staf van Brakel en is vervolgens ook bij Wilhelmina’26 en Roda Boys verzorger geweest. Daarna ging hij aan de slag bij BZC’14, waar hij inmiddels ook niet meer weg te denken is.

Een clubman in hart en nieren

BZC’14 is nog een jonge fusieclub, ontstaan in 2014 uit de samenwerking tussen vv Brakel en vv Zuilichem. Het eerste elftal speelt in de derde klasse K, waar de competitie vaak pittig en fysiek zwaar is. Precies daar komt iemand als Mari Bouman om de hoek kijken. Spelers weten dat zij bij hem terecht kunnen voor een behandeling, een luisterend oor of simpelweg een geruststellend woord voorafgaand aan de wedstrijd.

Mari houdt ervan om deel uit te maken van het eerste elftal van BZC’14. “Het is heel mooi om ergens bij te horen. Maar het mooiste is om spelers zo optimaal mogelijk het veld in te sturen. Ik ben op dinsdag om 19:00 uur op de club en dan help ik spelers die een beetje klachten hebben. En op donderdag doe ik eigenlijk hetzelfde en ik drink dan een beetje koffie met de mensen of de spelers.”

Wie Mari spreekt, merkt al snel dat hij meer is dan alleen de man met de sporttape. Hij is een bindende factor binnen de selectie. “De jongens moeten zich fit voelen, maar ook vertrouwen hebben dat er iemand klaarstaat als er iets misgaat,” zegt hij zelf vaak. Het gaat hem dus niet alleen om spieren en blessures, maar vooral ook om mensen. Voor de spelers van het eerste elftal is hij dan ook niet alleen een verzorger, maar ook een soort klankbord. “Als spelers net even buiten de boot vallen of op de bank moeten zitten, dan praat ik een beetje met ze. Dan kunnen ze ook een beetje hun ei bij mij kwijt.”

En dat klankborden betaalt zich terug, want Mari is geliefd bij de spelers. “Het gaat heel erg goed. Vorig jaar degradeerden we, maar nu hebben we met Jorco de Kok een nieuwe trainer. Hij heeft zelf op goed niveau gespeeld en hij heeft ook nodige aspiraties. Ik ken hem van PSV en van Roda Boys, dus ik denk dat het een goede zet is dat hij nu de nieuwe hoofdtrainer van BZC’14 is.”

Voor Mari draait het niet alleen om sport, maar vooral ook om de sociale kant van het verenigingsleven. Hij kent de spelers door en door, weet wanneer iemand gespannen is of juist een steuntje in de rug nodig heeft. Daarmee is hij niet alleen verzorger, maar ook vertrouwenspersoon. Het maakt dat hij binnen BZC’14 een vaste waarde is, iemand die de clubcultuur ademt.

Voor Mari betekent BZC’14 dus veel. Voor de verzorger van het eerste elftal is de fusieclub van Brakel en Zuilichem, een belangrijk onderdeel van zijn leven. “De club is heel belangrijk voor mij. Ik ben dinsdag, zaterdag en zondag op de club en ik vind het heel leuk om ergens bij te horen en een beetje mee te leven.”

Dit seizoen gaat BZC’14 het opnemen in de vierde klasse van de regio Bommelerwaard. Onder leiding van de nieuwe coach Jorco de Kok hopen zij snel weer door te kunnen stoten naar de derde klasse.

Klik op BZC’14 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BZC’14 voor meer informatie over de club.

VV Kerkwijk viert tachtig jaar voetbal en verbondenheid

VoetbalJournaal
-
0
VV Kerkwijk viert tachtig jaar voetbal en verbondenheid

In 2025 bestaat VV Kerkwijk tachtig jaar. Een bijzondere mijlpaal voor de dorpsclub uit de Bommelerwaard, die sinds de oprichting in 1945 niet alleen een plek bood om te voetballen, maar vooral ook een sociale ontmoetingsplaats is geworden. Het jubileum wordt uitgebreid gevierd, en dat is niet meer dan terecht: VV Kerkwijk is al decennialang een vaste waarde in de regio.

Oprichting in naoorlogse tijd

De officiële oprichting van VV Kerkwijk vond plaats op 1 juni 1945, kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Toch lag de basis voor georganiseerd voetbal in het dorp al eerder. In 1933 was er al een club onder de naam D.V.O. (Door Vrienden Opgericht), maar die hield tijdens de oorlogsjaren op te bestaan. De behoefte aan sport, ontspanning en saamhorigheid was direct na de bevrijding groot, en daarom besloten enthousiaste dorpsbewoners het voetbal weer nieuw leven in te blazen. Zo ontstond VV Kerkwijk in zijn huidige vorm.

Dat de club meteen een centrale rol in het dorpsleven ging spelen, was geen verrassing. In een kleine gemeenschap als Kerkwijk was het voetbalveld een plek waar jong en oud samenkwam. Niet alleen om te spelen, maar ook om elkaar te ontmoeten en verhalen te delen.

Vandaag de dag speelt VV Kerkwijk op Sportpark De Drie Morgen aan de Molenstraat. Met twee wedstrijdvelden, trainingsfaciliteiten en een karakteristiek clubgebouw beschikt de vereniging over een accommodatie die voldoet aan de wensen van een moderne amateurclub. Het sportpark is inmiddels een begrip in de regio, waar op zaterdagen van vroeg in de ochtend tot laat in de middag volop gevoetbald en geleefd wordt.

Kerkwijk pakt uit vanwege jubileum

Een vereniging als VV Kerkwijk kan alleen bestaan dankzij vrijwilligers. Al tachtig jaar lang zijn het de mensen achter de schermen die de club draaiende houden. Bestuursleden, trainers, leiders, barvrijwilligers, scheidsrechters, terreinbeheerders: stuk voor stuk dragen zij bij aan het succes van de vereniging.

Die betrokkenheid is ook in 2025 onverminderd groot. Waar veel clubs kampen met een gebrek aan handen, weet VV Kerkwijk telkens weer mensen te mobiliseren. Vaak zijn het hele families die generatie op generatie hun bijdrage leveren. Grootouders die vroeger zelf hebben gevoetbald, zien hun kleinkinderen nu in de jeugd spelen en schenken daarna koffie in de kantine. Die warme gemeenschapssfeer is misschien wel de grootste kracht van de club.

Op het jubileum zelf zal er behoorlijk uitgepakt worden. “We trappen af met een algemene receptie, daar zijn alle leden welkom en zullen voormalig trainers, scheidsrechters, alles wat je kan bedenken uitgenodigd worden. Dat zal op vrijdag 13 juni van start gegaan. Dan de 14e daarop komt er een zeskamp en een playbackshow. De maandag daarop zal de klaverjasvereniging bijeenkomen uit het dorp. Die komen dan voor een toernooitje. Vervolgens speelt het eerste elftal op de 17e een wedstrijd tegen het regioteam, op woensdagmiddag is er een clinic voor de jeugd dat geleid word door trainers van FC Den Bosch en voor de rest hebben we nog een pubquiz, feestavond met de nodige artiesten daarbij”, zo liet wedstrijdsecretaris Erik Verheij weten.

Enorme voorbereidingen door jubileumcommissie

Al meer dan een jaar geleden startte Kerkwijk de voorbereidingen voor het jubileum. Kevin van Zanten – hoofd van de jubileumcommissie – praatte ons uitgebreid bij over het werk achter de schermen. “Al in juni 2024 zijn we bij elkaar gaan zitten, toen zijn de eerste vergaderingen begonnen. Er heeft echt heel veel tijd ingezeten. Dit kan je zeker niet elk jaar doen maar door veel werk, veel voorbereiden en veel te zitten met elkaar is dit het geworden. Naarmate we dichterbij kwamen gingen we natuurlijk meer tijd eraan besteden, maar er hebben echt heel wat uren in de voorbereiding gezeten.”

Door de coronapandemie werd een streep gezet door het 75-jarig jubileum. Van Zanten benadrukt daarbij dat dit een stimulans was om bij het 80-jarig jubileum, dubbel zo groot uit te gaan pakken. “Toen hebben we alles doorgeschoven en hebben we gezegd: ‘We gaan nog groter uitpakken.’ En het is een behoorlijk succes geworden gelukkig.”

En dat is zeker gelukt. Als het aan Van Zanten ligt, is het een zeer geslaagd feest geworden in Kerkwijk. “Ik spreek niet namens iedereen, maar ik hoor nog steeds van veel mensen de complimenten voor wat we allemaal hebben neergezet. En dat is natuurlijk superleuk om te horen.”

Maar liefst negen dagen lang werd het jubileum in gang gezet. Van Zanten was logischerwijs enorm druk, maar kon er stiekem ook van genieten. “In de weken ernaar toe kwam het wel mijn spuigaten uit”, vertelt hij lachend. “Maar op een gegeven moment konden wij ons biertje drinken en ook genieten. Het was echt ontzettend leuk en alles is goed verlopen.”

Met 80 jaar achter de rug kan VV Kerkwijk met trots vooruitkijken. Het bestuur wil de komende seizoenen werken aan stabiliteit voor het eerste elftal en tegelijkertijd ruimte creëren voor groei bij de jeugd. Daarnaast blijft de club inzetten op maatschappelijke projecten en op een laagdrempelige, gastvrije cultuur.

Of de sportieve successen straks komen in de vorm van promoties of memorabele derby-overwinningen, dat is voor de supporters uiteindelijk bijzaak. Wat telt, is dat de club ook na tachtig jaar nog altijd springlevend is en een centrale plek inneemt in Kerkwijk en omgeving.

Klik op vv Kerkwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kerkwijk voor meer informatie over de club.

1...141516...1.413Pagina 15 van 1.413

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.