Home Blog Pagina 13

Joey Hubers bergt keepershandschoenen bijna op bij Goes-zaterdag

GOES – Eigenlijk was het dit seizoen al de bedoeling dat Joey Hubers (28) zou stoppen als keeper. Hij zou als een soort van teammanager gaan fungeren bij Goes-Zaterdag, maar door omstandigheden kwam dat er nog niet van, stond diverse wedstrijden onder de lat en viel zelfs enkele keren in als spits.

“Dat was in eerste instantie niet echt de bedoeling allemaal. Ik heb enkele seizoenen geleden een flinke blessure opgelopen waarbij ik de achterste kruisband afscheurde. Sindsdien heb ik na trainingen en wedstrijden altijd twee dagen last en dat begint toch echt wel door te wegen. Als je na het uitoefenen van je favoriete sport zoveel last hebt, dan moet je goed nadenken hoe lang je dit wilt volhouden. Ik had de keus gemaakt om te stoppen, maar de situatie besliste helaas anders, want ik ben een clubjongen en wilde het schip dan niet zomaar verlaten.”

In de 4e Klasse B van het zaterdagvoetbal was het voor Goes het allerbelangrijkste om te handhaven. Zeker gezien het gegeven dat er een aantal sterkhouders waren vertrokken om elders te gaan spelen. “De voorbereiding verliep niet vlekkeloos en de resultaten zorgden niet voor een positief gevoel. Dus handhaving was het belangrijkste voor ons. Dat hebben we uiteindelijk nog relatief eenvoudig behaald, al bleek dit seizoen er wel eentje van uitersten. Winnen of verliezen, er zat niets tussenin. Je zag al in de warming up vaak hoe het zou lopen. We konden van elke tegenstander winnen, maar soms ook kansloos verliezen. Best bizar wel eigenlijk.”

Hubers was eigenlijk voorbestemd om als stand-in te gaan dienen, tot de keeper al snel geblesseerd raakte en toch moest keepen. “Maar met Giovanni Lamars hebben we een jonge, talentvolle keeper die zich goed ontwikkelt. Daardoor ben ik de laatste weken al geregeld ingevallen als spits en scoorde ik onlangs tegen Veere nog de winnende. Dus ik ben op meerdere vlakken wel van waarde gebleken en dat is toch wel een gaaf gevoel.”

Het spelletje vaarwel zeggen zal de Goesenaar naar eigen zeggen zeker niet doen, want als hij niet meer op het veld moet opdraven, dan zal hij probleemloos aan de zijlijn plaatsnemen en daar een ondersteunende rol gaan vervullen. “Als een soort tussenpersoon tussen staf en spelersgroep. Want het is echt een geweldige groep die we bij Goes-zaterdag hebben. Een hechte groep, prima trainers, goede staf. Het klopt gewoon en daar maak ik gewoon nog heel graag onderdeel van uit.”

Hij had al aangegeven dat het nu toch écht wel voorbij is als actief speler, maar ook dat blijkt nog niet in beton gegoten… “Nee haha, ik hoorde al geluiden vanuit groep en staf dat men wil dat ik nog niet de handschoenen opberg. De selectie voor volgend seizoen ziet er goed uit en er komen weer een aantal jongens terug die naar elders waren vertrokken. Dat geeft een mooie kwaliteitsimpuls voor ons. Er is nog geen nieuwe tweede keeper gevonden om achter Giovanni te fungeren als back-up. Zolang die er niet is zal ik hem ondersteunen en de ploeg helpen waar nodig.”

De goalie begon ooit in de jeugd van SSV’65, verkaste naar Goes en keerde weer terug bij SSV’65 en weer Goes. “Daar ging ik vanuit de A-jeugd naar het tweede en trainde mee bij het eerste . Tegen FC Dordrecht heb ik ook nog een pot gekeept. Daarna ben ik nog bij Apollo’69 en Patrijzen eerste keeper geweest. Uiteindelijk ging ik terug naar SSV’65 om er met wat maten in een vriendenteam te spelen. Maar na twee jaar miste ik de sportieve prikkel en koos toen met een paar man voor Goes-Zaterdag. Daar zit ik nog steeds en zal ik, in welke rol dan ook, de komende jaartjes nog wel betrokken blijven.”

Klik op vv Goes voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Goes voor meer informatie over de club.

Danny Erkelens en ZSC’62 weten vege lijf te redden op laatste speeldag

SCHARENDIJKE – Vorig seizoen moest ZSC’62 in de 4e Klasse C tot de laatste speeldag aan de bak om degradatie te ontlopen. Het redde zichzelf toen nét en werd zesde. Een kalenderjaar later bleef het ook tot de laatste seconde spannend. Dankzij een 3-3 tegen Bevelanders wisten Danny Erkelens en zijn ploegmaats het vege lijf te redden.

“Het is een seizoen geweest waarin we soms individueel en als team te veel zijn bezig geweest met randzaken en daardoor in wedstrijden niet thuisgaven. Dan weet je dat je het in deze competitie enorm lastig krijgt. In een vierde klasse die een stuk sterker was dan vorig seizoen met de komst van een aantal voormalig derdeklassers”, zegt de middenvelder.

Ten opzichte van vorig seizoen zag men bij de ploeg uit Scharendijke een aantal spelers stoppen en kreeg men te maken met een reeks aan blessures. “Zelf heb ik ook een tijd last gehad van een blessure. Eigenlijk gaat het al drie jaar op en af. In februari 2024 ben ik aan mijn enkel geopereerd en daardoor is het gewricht verre van optimaal. Maar aan stoppen denk ik nog niet, want zolang je kan lopen kan je doorgaan toch? Ik speel elke wedstrijd of training wel met last. Niet ideaal, maar je went eraan. Toch moet ik regelmatig ook wedstrijden laten schieten omdat ik simpelweg teveel hinder heb om te voetballen.”

De 26-jarige Erkelens begon in de jeugd bij ZSC’62, speelde daarna nog voor Zierikzee, FC De Westhoek en een jaartje senioren bij MZC’11. “Maar ik wilde hier op het dorp gewoon lekker met mijn vrienden voetballen en ben teruggekeerd. Toen ik een keer wedstrijdje met het derde meedeed klapte die enkel dubbel en begon de ellende. Na de operatie heb ik een nieuwe kunstenkelband maar het is minder soepel dan hoe het ooit was. Dit seizoen heb ik ook weer dertien wedstrijden gemist en dat is balen. Want je wilt je team helpen maar dat ging dus vaker niet dan wel helaas.”

Als hij fit is dan vindt hij zichzelf terug als laatste man of op ‘zes’. “Dat is afhankelijk van de keuzes die de trainer daarin maakt. Het zijn wel heerlijke posities om te spelen en mijn energie kwijt te kunnen. Ik ben een speler die het van mijn inzicht moet hebben en kan op die twee posities de boel wegzetten en corrigeren waar nodig. Ik ben fanatiek en dat straft zichzelf soms af door in wedstrijden te stevig de duels aan te gaan. zéker met die enkel. Maar ik blijf positief ingesteld als persoon, want dat werkt in mijn ogen het beste. Ik ben blij dat we in vierde klasse blijven en daar hoop ik komend seizoen weer wat meer wedstrijden te spelen. Want het is een prachtig spelletje en dat hoop ik, ook met deze soms tegensputterende enkel, nog wel een aantal seizoenen te doen. Dit seizoen was in vele opzichten heel wisselvallig en moesten we tot het laatst vol aan de bank om het vege lijf te redden. Maar het is gelukkig weer gelukt.”

Klik op ZSC’62 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ZSC’62 voor meer informatie over de club.

Gezelligheid bij Borssele zorgt ervoor dat de club nog leeft

BORSSELE – Hoewel dit seizoen is besloten om het tweede elftal op te heffen, is bestuurslid en aanvoerder Mike Heesters tevreden over het afgelopen seizoen het feit dat de vaste kern van spelers al jarenlang zorgt voor stabiliteit. ‘De gezelligheid onderling zorgt ervoor dat de club nog altijd enorm leeft.’

Vanaf 2008 is Heesters al actief bij de club en de meesten van zijn ploeggenoten maken ook al zo’n tien tot twaalf jaar deel uit van de selectie. Even waren er wat jongens van elders, ook uit Zeeuws-Vlaanderen, naar Borssele gekomen en vormden een tweede team. “Helaas zijn daarvan wat gasten gestopt dit seizoen en werd het steeds moeilijker om twee teams te bemannen. Daarop hebben we gesprekken gehad en zijn de Zeeuws-Vlaamse jongens overgestapt naar clubs als RIA W en Spui. Nu hebben we een groep van achttien actieve leden en dat is voor één team prima te doen.”

Het streven van Borssele was altijd om twee teams in competitie te hebben, maar volgens Heesters is het prima voor dit moment. “We hebben geen jeugd en de gemiddelde leeftijd van onze groep is tussen de drieëndertig en achtendertig jaar oud. Hopelijk kunnen we daarmee op dit niveau nog een aantal jaren vooruit, want iedereen heeft het enorm naar de zin en dat blijkt ook wel. Negentig procent van de ‘harde kern’ is wekelijks actief. De gezelligheid die hier heerst en de onderlinge vriendschap die we hebben zorgen ervoor dat de club nog altijd leeft.”

In de reserve-vijfde klasse ken de club een wisselend sportief seizoen. “We hebben een recordaantal gelijke spelen gehad, wat duels gewonnen en verloren. Maar tachtig procent van die gelijke spelen hadden we eigenlijk kunnen of moeten winnen. Alleen de leeftijd en conditie speelde ons te vaak parten. Veel vriendenteam in de competitie bestaan ook uit gasten van achttien of negentien jaar en dan leg je het conditioneel gewoon af. Geen schande, maar wel zonde want anders hadden we zeker hoger kunnen staan op de ranglijst.”

Niettemin kijkt Heesters positief terug en vooruit. “Het is zonde dat we maar één team meer over hebben, maar voor de continuïteit is dit even beter zo. Anders hadden we te weinig voor twee teams en teveel jongens voor één elftal. De saamhorigheid van iedereen die er nu speelt is goed en dat moeten we vooral koesteren. Omdat die groep zo hecht is blijft ook iedereen hier spelen. Sommigen kunnen misschien een hoger niveau wel aan maar blijven toch. Dat zegt iets over de club én de groep. We hebben dan niet alle wedstrijden gewonnen, maar de derde helft…. Als die ook zouden meetellen dan waren we glansrijk kampioen geworden denk ik.”

Klik op SV Borssele voor meer informatie over de club.
Klik op SV Borssele voor meer artikelen over de club.

39e editie Borsele Sloepoort Cup in XXL-variant wordt omarmd door clubs

NIEUWDORP – Met een ongekend sterk deelnemersveld heeft de organisatie van de 39e editie van de Borsele Sloepoort Cup een dijk van een programma samengesteld. Alle drie de hoogst spelende Zeeuwse clubs, Hoek, Kloetinge én Goes komen op het BSC XXL Voetbal Event in actie. ‘Clubs komen graag naar Nieuwdorp. Onze formule slaat aan bij trainers en past perfect in hun voorbereiding.’, zegt secretaris Peter de Vos.

Met maar liefst zesentwintig eerste elftallen, tien 35+ teams, twee regio-elftallen én een G-voetbaltoernooi zit het programma ramvol. “Het is natuurlijk prachtig dat zowel Hoek, Kloetinge als Goes hier een oefenwedstrijd spelen. Hoek speelt tegen Halsteren, Kloetinge oefent tegen de O21 van Willem II en Goes zal onder de nieuwe trainer Giovanni Siereveld aantreden tegen Sparta O21. In het rijke verleden van het toernooi hebben we geregeld ook buitenlandse profclubs hier actief gehad. Het is mooi dat we op deze manier weer opnieuw BVO’s naar Nieuwdorp kunnen halen. Door de jaren heen hebben bovendien ook heel veel Zeeuwse voetballers ooit wel een keer hier deelgenomen.”

Er wordt in Nieuwdorp op 2 augustus afgetrapt om 14.00 uur met een wedstrijd tussen de twee regioteams. Daarna spelen Kloetinge-Willem II -O21 (15.30 uur), Goes – Sparta O21 (17.00 uur) en Hoek-Halsteren (18.30 uur) tegen elkaar.

Voor de overige Zeeuwse eerste elftallen staan er op 12,13 en 16 en op 19,20 en 23 augustus poule- en finalewedstrijden op het programma. “Met onder meer ’s Heer-Arendskerke, HVV’24, Walcheren, SVOD’21, Hontenisse, MZC’11, Arnemuiden, Terneuzen, De Meeuwen, Steen en Luctor Heinkenszand hebben we daar ook een hoop sterke Zeeuwse en Zeeuws-Vlaamse teams aan de aftrap staan.”

Ook in de B-categorie komen in Nieuwdorp tal van vierde- en vijfdeklassers in actie verdeeld over verschillende poules. Op vrijdag 3 september staat het 3e BSC 35+ toernooi geprogrammeerd waaraan maar liefst tien regionale 35+-teams zullen deelnemen. Het BSC Toernooi 2025 zal op zaterdag 13 september worden afgesloten met een G-voetbal toernooi dat voor de vijftiende keer wordt georganiseerd. “Daar komen twaalf Zeeuwse- en Brabantse teams van G-voetballers in actie en belooft ook weer een hele happening te worden. We hebben dus een overvol programma verdeeld over ruim een maand waarin heel veel clubs naar Nieuwdorp zullen afreizen. We zijn als club, organisatie en vrijwilligers heeft blij en trots dat we na al die jaren zo’n deelnemersveld mogen verwelkomen en kijken er naar uit om voetballende Zeeland en een stukje Brabant op onze velden in actie te zien.”

Klik op SV Nieuwdorp voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Nieuwdorp voor meer informatie over de club.

Door knieblessure en studie kent seizoen Ruben Kloet twee gezichten

WOLFAARTSDIJK – Met nog volop kans op het grijpen van een periode zal Ruben Kloet de laatste wedstrijden van het seizoen bij Wolfaartsdijk dolgraag minuten willen maken. Want door een blessure en studieverplichtingen kwam hij na de winterstop nauwelijks in actie voor zijn club.

“Ik liep de laatste wedstrijd voor de winterstop een knieblessure op. Een zogenoemde ‘jumpers knee’. Ik heb daarna nauwelijks nog wedstrijden gespeeld, mede ook omdat ik niet meer kon trainen. Dat had ook te maken met mijn studie, waarvoor ik nu stage loop bij een bedrijf in Rotterdam. In die stad woon ik ook sinds vorig jaar, samen met mijn tweelingbroer Martijn. Trainen in Zeeland was daardoor ook niet mogelijk en dan is het lastig om in conditie te blijven en wedstrijden te spelen.”

Een ontsteking door een soort overbelasting hield hem dus weg van het voetbalveld.  Via de fysiotherapeut in Rotterdam, zelf oefeningen te doen en te gaan hardlopen revalideerde hij en eind april sloot hij weer aan. “Ik ben wel geregeld in het weekend naar Wolfaartsdijk terug geweest maar kon niet van waarde zijn. Eind april heb ik weer meegetraind en hoop nu in het slot toch nog wedstrijdminuten te kunnen maken.”

Hij werd als controlerende middenvelder in 2023 kampioen met zijn club. “Toen woonde ik ook in Rotterdam, trainde minder maar speelde wel mee. Vorig seizoen degradeerden we uit de derde klasse en speelde in centraal achterin, net zoals dit seizoen overigens. “Dat we vorig seizoen degradeerden kwam in mijn ogen ook mede omdat er een hoop gasten voor studie in grotere steden wonen en amper konden trainen. Dat zie je dan toch terug tijdens wedstrijden helaas. Ook dit seizoen zijn er minder jongens op training, zoals ik zelf. Maar nu doen we nog aardig bovenin mee. Het zou mooi zijn mochten we nog een prijs kunnen pakken. Ik ben blij dat ik fit ben en probeer op donderdagen te trainen.”

Volgend seizoen is het nog onduidelijk wat de linksbenige Kloet gaan doen. “Ik blijf ook dan in Rotterdam en zal hier gaan werken. Even naar Zeeland om te gaan trainen wordt logistiek even kijken hoe dat uitpakt, want van deur tot deur is het een reis van twee uur. Dus of dat gaat gebeuren weet ik nog niet. Ik zal wel bij de club blijven spelen, maar hoe en in wel elftal dat zal de toekomst leren. Ik ben in elk geval blij dat ik nu weer fit ben en hoop nog van waarde te zijn.”

Klik op VV Wolfaartsdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Wolfaartsdijk voor meer informatie over de club.

‘Als voorzitter ben je verrassend weinig met voetbal bezig’

Arno de Man is sinds bijna drie jaar voorzitter van voetbalvereniging Spijkenisse. Een rol die hem goed bevalt, maar zeker niet altijd over rozen gaat. “Er zijn altijd onderwerpen die zich aandienen waar je niet op zit te wachten,” zegt hij. “Als voorzitter ben je verrassend weinig met voetbal zelf bezig. Het gaat vooral om randzaken: beleid, organisatie, mensen.”

Toch gaat zijn betrokkenheid bij de club al veel verder terug dan het voorzitterschap. Zijn vier zoons voetbalden, de jongste ook nog een paar jaar bij Hekelingen. Zelf was De Man teammanager van dat eerste elftal van Spijkenisse toen Adrie Poldervaart trainer was. “Zeven jaar lang heb ik dat met veel plezier gedaan. Adrie is een fanatieke, maar warme persoonlijkheid, heel prettig om mee samen te werken. Ik volg hem nog steeds met belangstelling. Het is leuk dat hij het zo ver heeft geschopt.”

Zijn eigen sportieve achtergrond is breed: naast voetbal was hij op de middelbare school actief met basketbal, speelde hij vijftien jaar competitie-tennis in Barendrecht, en in de winter werd er gehockeyd. “Maar een echte bestuurdersachtergrond in het voetbal had ik niet, totdat ik een paar jaar geleden met pensioen ging na een lange loopbaan bij Vopak.”

Arsenal Soccer School

Bij dat internationale bedrijf werkte hij maar liefst 42 jaar, waarvan de laatste jaren als global change manager. De Man woonde en werkte onder meer in Bahrein en Saoedi-Arabië. “Een bijzondere tijd. We hebben daar met ontzettend veel plezier gewoond. Mijn vrouw voelde zich er ook thuis, ze verkocht tweedehands spullen voor het dierenopvangcentrum. In Bahrein coachten we samen zelfs een damesteam, en waren betrokken bij een lokale vestiging van de Arsenal Soccer School, waar we een opleiding volgden tot gecertificeerd assistent-trainer.”

In 2012 keerde Arno terug naar Nederland, weer naar het hoofdkantoor van Vopak in Rotterdam. Tien jaar later besloot hij dat het mooi geweest was. “Na 42 jaar is het ook goed,” zegt hij. “Hoewel ik het werk soms nog wel mis, heb ik mijn tijd goed kunnen vullen. Naast mijn voorzitterschap bij Spijkenisse doe ik ook nog wat consultancy en zit ik in het pensioenfonds van Vopak. En we reizen veel, vooral naar de Verenigde Staten, waar we vrienden hebben. We hebben alle uithoeken van de wereld wel bezocht. Voor werk, of voor ons plezier.”

Even schrikken

Zijn betrokkenheid bij Spijkenisse begon opnieuw toen hij tegen een paar mensen binnen de club zei dat hij wel iets wilde doen. Hij dacht zelf aan de werkploeg of een team begeleiden. “Maar toen vroegen ze me als voorzitter. Daar schrok ik wel even van. Na een paar gesprekken besloot ik de uitdaging aan te gaan.”

Het voorzitterschap brengt de nodige uitdagingen met zich mee. De club heeft een wachtlijst van zo’n 100 mensen, en de beschikbare velden en kleedkamers zijn overbezet. “We zijn met de gemeente in gesprek, maar het aanleggen van een bijvoorbeeld een kunstgrasveld kost al snel acht ton”, aldus De Man, die ook hoopt dat de hoofdmacht van de club een stap kan maken. “We willen met het eerste elftal graag terugkeren naar de vierde divisie, en de interne organisatie verder professionaliseren.”

Wat hem drijft is de verbondenheid. “Een voetbalvereniging is in de kern nog steeds hetzelfde als vroeger. En het mooie is: we zijn er voor iedereen. Jongens willen graag bij ons voetballen, we spelen natuurlijk ook op hoog niveau. Dat verklaart ook de wachtlijst wel!”

De Man is inmiddels 67, en zijn blik op het leven is veranderd, zeker sinds hij opa werd. “Dat zet dingen in perspectief. Naar het buitenland verhuizen doen we niet meer, maar we kijken met een glimlach terug op alles wat we hebben mogen meemaken in Bahrein. We hebben er veel vrienden en kennissen aan overgehouden. En er komen nog mooie dingen aan, ook bij Spijkenisse!”

Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.

Daan Bourgonje: ‘Ik ben toe aan een nieuwe omgeving’

Daan Bourgonje (28) vertrekt na tien jaar bij Spijkenisse. Hij speelt in het nieuwe seizoen voor XerxesDZB. “Waarom? Ik merk na tien jaar dat ik toe ben aan een nieuwe omgeving. Bij een club waar ik me opnieuw moet bewijzen, op een hoger niveau. Het is eigenlijk een combinatie van een aantal dingen.”

Maar, geeft Bourgonje direct aan, het is niet makkelijk om Spijkenisse achter te laten. “Ik heb het hier tien jaar lang heel erg naar mijn zin gehad. Natuurlijk is het lastig, we hebben de laatste jaren echt een super team. Het zijn vrienden, ook buiten het veld. Zo’n band ontstaat als je zo lang met elkaar samenspeelt.”

En toch voelde Bourgonje dat het klaar was. Dat hij een nieuwe prikkel nodig had. “Een andere omgeving die sportief gezien net wat meer motiveert. En ik ben ook nog op een leeftijd dat ik het kan doen. Dat speelde zeker mee in mijn keuze. XerxesDZB speelt ook weer een niveau hoger en ik heb een goed beeld van deze vereniging.”

Concurrenten

Want met Spijkenisse heeft Bourgonje regelmatig tegen zijn nieuwe club gespeeld. Sterker nog, vorig seizoen was XerxesDZB een directe concurrent en deden de Rotterdammers Spijkenisse zelfs flink pijn in de competitie. “Ja, vorig seizoen gaven we een 4-2 voorsprong weg in de slotfase. Toen werd het nog 4-5. Een bizarre wedstrijd. Dat was een belangrijke in de titelstrijd, een forse tik voor ons. XerxesDZB werd dat jaar ook kampioen!”

Ook de trainer van XerxesDZB, Damiano Vaudo, speelde een rol in de komst van Bourgonje naar XerxesDZB. “Ik ken Damiano nog van mijn periode bij Nieuwenhoorn. Hij heeft me wel overtuigd. Vorig jaar sprak ik hem ook al, toen hij wist dat hij trainer zou worden. Toen verlengde ik nog bij Spijkenisse. Maar ditmaal kreeg hij me wel zo ver.”

“Zijn voetbalopvatting spreekt me heel erg aan. Hij wil echt voetballen, zo min mogelijk de lange bal, maar veel over de grond. Dat vind ik fijn, want dan word ik als middenvelder veel meer betrokken bij het spel. Damiano komt zelf ook uit Hellevoetsluis, voetbalde net als ik vroeger ook bij Nieuwenhoorn, alleen speelde hij iets hoger in de jeugd.”

Reistijd

Bourgonje woont nog steeds in Hellevoetsluis, maar de reistijd naar Rotterdam heeft hem niet tegengehouden om voor het roemruchte XerxesDZB te kiezen. “Eigenlijk scheelt het helemaal niet zo veel met Spijkenisse. Ik denk dat ik, met die nieuwe Blankenburgverbinding, tien minuten langer onderweg ben. En er gaat een trainingsdag af. XerxesDZB traint twee keer per week, Spijkenisse drie keer.”

Bij Spijkenisse vinden mensen het jammer dat Bourgonje vertrekt. “Maar ze gunnen mij deze stap wel. En ze begrijpen het ergens ook wel na zoveel jaar bij Spijkenisse. Ik heb een enorme groei doorgemaakt bij deze club. Toen ik kwam was ik 18 jaar. Ja, dan maak je wel een ontwikkeling mee.”

Toch zijn er nog steeds verbeterpunten, vindt hij. “Die zijn er altijd. Zeker in de laatste jaren ben ik wat slordiger aan de bal soms. En ik moet af en toe minder veilig spelen, meer een actie maken. Maar goed, wie weet hoe ik me ontwikkel bij XerxesDZB.”

Zijn mooiste jaar bij Spijkenisse? “Het kampioensjaar 2016/2017. Toen we promoveerden naar de derde divisie. Toen begon ik ook echt te spelen. Wel een switchen tussen basis en bank. Maar na de promotie had ik in de derde divisie echt een basisplaats. Totdat ik maart mijn kruisband afscheurde. Daarom is die titel een jaar eerder mijn hoogtepunt. Ik speelde niet alles, maar een kampioenschap maakt gewoon veel indruk.”

Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.

Sebastiaan van der Velden: ‘Kolpa van der Hoek wil echt iets bijdragen’

0

Sebastiaan van der Velden is managing partner van Kolpa van der Hoek Makelaars & Taxateurs, maar vindt toch tijd om vier avonden per week en een zaterdag op het voetbalveld van OVV te staan. Waar haalt hij die tijd vandaan? Toen Sebastiaan nog een tiener was, stopte hij met voetballen, maar de passie voor de sport werd weer helemaal aangewakkerd toen zijn jongste zoontje het voetbalvirus te pakken kreeg. Sterker nog, Kolpa van der Hoek is inmiddels hoofdsponsor van OVV.

Rockanje, OHVV, Abbenbroek, SCO ’63, Poortugaal en zelfs even bij VV Hoeven: een indrukwekkend cv voor een amateurvoetballer die op zijn 18e zijn voetbalschoenen aan de wilgen hangt. Maar dit is het verhaal van Sebastiaan van der Velden. “Toen ik achttien was en bij Poortugaal speelde, besloot ik te stoppen. Ik zat bij het tweede elftal, maar ik miste de dynamiek. Vaak zie je in een tweede team spelers die net niet het eerste elftal halen, of oud-eerste elftalspelers, vaak boven de dertig. Die kloof was te groot, zowel qua leeftijd als fysiek. Ik miste de klik, de chemie. Toen mijn vrienden gingen stappen en een biertje dronken, koos ik vrij snel voor hen.”

Voetbalvirus

En stoppen was voor Van der Velden op dat moment ook echt stoppen. Voetbal speelde lange tijd geen rol meer in zijn leven. “Ja, ik heb nog even bij een bierteam van WRW gespeeld, maar daarna pas weer toen mijn jongste besmet raakte met het voetbalvirus. Ik heb drie kinderen; de oudste twee hebben niets met voetbal, maar de jongste is er helemaal gek van!”

Zoals het vaak gaat, volgt vader zijn zoon naar de club. Van het één komt het ander. “Ik ging natuurlijk kijken en werd gevraagd om die jongens te trainen.” Het virus van zijn zoon Julius waaide direct over op hem. Inmiddels heeft hij meerdere trainerscursussen afgerond en spreekt hij met evenveel passie over OVV en voetbal als over zijn werk bij Kolpa van der Hoek.

“Als kind ben je je niet bewust van het reilen en zeilen binnen een vereniging. Je leeft in je eigen bubbel, speelt je wedstrijden. Nu ik een andere rol heb, zie ik dat mensen echt voor de club leven. Dat valt me pas nu op.”

Mooi opleidingsplan

En eigenlijk is Van der Velden ook één van die mensen. Hij is niet alleen trainer, maar maakt ook deel uit van de voetbaltechnische commissie van OVV. “Daar werd ik voor gevraagd toen er verschuivingen waren. Er was nieuw bloed nodig. En eerlijk gezegd, deze rol past goed bij me. Zo hebben we met Peter Versaevel, onze hoofd opleidingen,  een mooi opleidingsplan gemaakt om de trainers te trainen. “Iedere trainer zet meerdere avonden in de week, goedbedoeld een aantal trainingen uit. Maar passen deze bij de leeftijdscategorie of het niveau van de spelers? Door de trainers te trainen geef je ze de juiste bagage mee om de kinderen echt iets te leren en meer plezier te laten beleven.

OVV is een bloeiende vereniging, vertelt Van der Velden. “Sinds de nieuwbouw in Oostvoorne merk je dat er veel nieuwe energie is, een frisse wind. De teams aan de onderkant stromen vol, ouders doen mee, de sponsoropbrengsten nemen flink toe. Ja, dat is bijzonder om te zien.”

“Wat ik ook mooi vind, is dat mijn ouders vroeger naar mij kwamen kijken als kind. Als ik een wedstrijd moest spelen. Nu staat mijn moeder langs de kant te kijken naar mijn zoon. Echt leuk. En de verhalen van de jongste zijn zo herkenbaar. Hij wil alles delen. Net zijn vader!”

Vier avonden per week is Van der Velden op de club te vinden, en natuurlijk ook op wedstrijddagen. En dat terwijl hij managing partner is van Kolpa van der Hoek, een persoonlijk en slagvaardig makelaarskantoor met meerdere vestigingen, waaronder één in zijn woonplaats Oostvoorne.

Een mooi vak

“Als je eenmaal bezig bent, wil je niet meer stoppen,” zegt hij over zijn werkzaamheden bij OVV. “Het geeft me energie, net zoals mijn werk bij Kolpa van der Hoek. Wij hebben echt een mooi vak, weet je dat? De hele dag ben je bezig, binnen en buiten, met klanten. Je spreekt met mensen, maakt deals, en je wordt verplicht bijgeschoold waardoor je jezelf blijft ontwikkelen. En dat allemaal in een vertrouwde omgeving. Ja, ik vind dat echt mooi.”

“Net als ons team bij Kolpa van der Hoek. Wij vieren onze successen samen. We delen die in een groepsapp. Vorig jaar is niemand bij ons vertrokken. En dat in een wereld waar altijd veel verloop is. Onze groep bleef bij elkaar, we zijn alleen maar uitgebreid met Kolpa!”

Kolpa van der Hoek is betrokken bij veel clubs in de regio. “Als wij als kantoor actief zijn bij een club, leveren we altijd een bijdrage. Bij OVV is dat inmiddels groter geworden, ook door mijn persoonlijke betrokkenheid. De hoofdsponsor stopte ermee, en wij sprongen in dat gat. Het was een no-brainer. We zijn goed zichtbaar in de gebieden waar we actief zijn en willen echt iets bijdragen.”

Transparanter

Van der Velden zei het al: de wereld waarin hij werkt, verandert continu. “Maar dat maakt het werk alleen maar interessanter. Deze wereld is transparanter geworden, ter bescherming van de consument. Dat vind ik een goede zaak. Het helpt het vertrouwen in deze markt. Het wordt voor makelaars die de grenzen opzochten nu veel moeilijker gemaakt. En daardoor wordt het voor ons weer makkelijker!”

Klik op OVV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op OVV voor meer informatie over de club.

‘Voor mij is GHVV ’13 altijd echt een uitje’

0

GHVV ’13 is een stukje van mijn leven”, zegt Wim Barendrecht (63), vrijwilliger van de Geervlietse voetbalvereniging, die in 2016 ontstond na een fusie tussen PFC en HVV Bernisse. “En sinds vijf jaar we gevestigd op het huidige complex. Die coronaperiode was verschrikkelijk natuurlijk, maar het gaf ons wel de tijd om op een rustige manier de verhuizing te regelen.”

Want in de eerste periode na de fusie schipperden de teams nog heen en weer tussen de oude complexen van de clubs. “Ik ben zelf een Bernisse-man. Daar kwam ik vanaf 1998, toen mijn zoons daar gingen voetballen. Ik raakte steeds meer betrokken. Als leider, als trainer van de F tot de A-tjes, en later ook voor het onderhoud van het complex. En nu ben ik bij GHVV ’13 Coördinator onderhoud en beheer.”

Samensmelting

Als Barendrecht begint te praten over voetbal en over GHVV ’13 valt het eigenlijk nooit stil. De club betekent veel voor hem. “Ik vind echt dat de clubs destijds goed in elkaar zijn overgevloeid. Die samensmelting is naar mijn idee zonder al te veel problemen verlopen. Ik weet goed dat we in de eerste jaren de ene keer op het complex van PFC waren, de andere keer bij Bernisse. De onderhoudsploeg was snel één groep.”

In 2020 werd het nieuwe complex in gebruik genomen, tijdens de pandemie. “We hebben vanwege corona wel de hele verhuizing kunnen regelen. Er gebeurde in bepaalde periodes bijna niets op de voetbalvelden, dat gaf ons wel de tijd om alles goed in te richten en écht goed op te starten. Een bijzondere periode wel. We hebben er echt veel kinderziektes uit kunnen halen.”

Het nieuwe complex van GHVV ’13 wordt nu zo’n vijf jaar gebruikt. “We werken al die jaren met een harde kern van mensen. We werken met een vaste onderhoudsgroep, en er is een vaste kern schoonmakers. Waar we heel sterk in zijn, vind ik, is dat we goed in staat zijn om geld in te zamelen voor de vereniging. Denk aan statiegeld van flesjes bijvoorbeeld. We besparen daarmee restafval en schenken geld aan de club. Dat levert alles bij elkaar zeker wat op.”

Harde kern

Barendrecht benadrukt wel dat extra handen altijd welkom zijn. “We hebben een harde kern, maar als je belt is er altijd wat iets te doen. Mensen die wat willen betekenen voor de club kunnen zo aanschuiven voor een bak koffie en dan zien we wel wat er te doen is. Ik kan me voorstellen dat het bijvoorbeeld voor mensen die met pensioen gaan ook leuk is om op deze manier actief te blijven.”

De trouwe vrijwilliger is uiteindelijk ook blij met de fusie van een aantal jaren geleden. “Maar toen het zo ver was, vond ik het best lastig. Dat geef ik ook gewoon toe. Maar ik heb er ook vanaf het begin af aan begrip voor gehad en heb ook voor een fusie gestemd. Het was financieel niet meer haalbaar om de clubs zo in stand te houden. GHVV ’13 betekent veel voor me. Het is een groot deel van mijn sociale leven. Toen mijn zoons stopten met voetballen ben ik gebleven. Het is gezellig, je bent met elkaar. Eigenlijk is het gewoon een hobby van me.”

“Ik ben zeker wel twee keer per week op de club te vinden. Ik doe ook secretariaatdiensten op zaterdag, als het uitkomt met mijn werk. Voor mij is het echt een uitje. Met de barmedewerkers sluiten we de boel af op zaterdag en hebben we met z’n allen een hartstikke leuke dag gehad. Dit is mijn hobby. Kijk, sommige mensen onderhouden oldtimers, ik onderhoud met een geweldige ploeg het complex van GHVV ’13.”

Klik op GHVV’13 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GHVV’13 voor meer informatie over de club.

Youri de Cock: ‘Als je alles pakt, geeft dat een heerlijk gevoel’

Met grote bewondering kijkt Rozenburg-keeper Youri de Cock al jaren naar Manuel Neuer, de ervaren Duitse doelman van Bayern München. “Zijn manier van uitkomen, die één-op-één situaties, daarin is hij echt uniek.”

De Cock (23) speelt sinds de zomer van 2024 bij Rozenburg. Hij begon zijn voetballoopbaan bij SCO ’63 en belandde via Hekelingen en SC Botlek uiteindelijk bij zijn huidige club. “Stephan van Asperen, onze keeperstrainer, heeft daar wel een belangrijke rol in gespeeld”, geeft De Cock aan. “Hij ging van SC Botlek naar Rozenburg en vroeg of ik mee ging. Ik heb geen seconde getwijfeld. Ik zag het helemaal zitten.”

Een keuze waar De Cock geen moment spijt van gehad. “Ik heb het hier enorm naar mijn zin. Rozenburg is een fijne club, met goede faciliteiten. Ik ben vanaf het eerste moment in de groep opgenomen. Een groep jonge gasten, en goede trainers. Toen ik kwam wist ik niet of ik eerste doelman zou worden, dat hadden we niet direct besproken. Maar toen ik mijn tas kreeg met nummer 1 erop, was dat gelijk een leuke binnenkomer.”

Nooit zo tof

Bij SC Botlek kwam De Cock in de jaren ervoor niet veel aan spelen toe in het eerste team.  “En ik had ook nog een knieblessure. Alles bij elkaar was het beter om ergens anders te kijken. Rozenburg kende ik vooral van de wedstrijden die ik in de jeugd tegen ze speelde. Ik vond het nooit zo tof om tegen Rozenburg te spelen, zeg ik eerlijk. Het waren altijd ontzettend lastige uitwedstrijden. Dat was in de jeugd al zo. En ik denk dat ploegen ook niet graag tegen ons in Rozenburg spelen. We zijn echt heel stug. Zoals ik Rozenburg dus ook ken.”

Voor De Cock is dit seizoen zijn eerste volledige als eerste keeper bij een eerste elftal. “Het grappige is dat ik pas rond mijn veertiende begon met keepen. Bij SCO ’63 was ik spits, bij Hekelingen liep ik later in de jeugd op de 10-positie. Toen zochten we een keeper en heb ik mezelf naar voren geschoven. Als ik op straat voetbalde, stond ik wel eens op doel. Voor mij heeft het goed uitgepakt.”

Wat vindt De Cock zo leuk aan keepen? “Je moet toch een beetje gek zijn om al die ballen op je af te laten schieten, toch? Maar ik vind het fantastisch. Ik weet nog goed dat ik naar het WK 2014 keek op televisie, naar Manuel Neuer van Duitsland. Dat vond ik echt geweldig. Als je er echt lekker in zit als doelman, heb je een heel ander gevoel dan een veldspeler.”

Dezelfde handschoenen

De naam van Neuer is al een paar keer gevallen. Voor De Cock is de Neuer, die inmiddels al 39 jaar is, een voorbeeld. “Hij speelt al jaren bij Bayern München, maar ik volgde hem al toen hij bij Schalke 04 onder de lat stond. Toen ik in de jeugd speelde had ik ook zijn handschoenen. Datzelfde type. Nog steeds de beste handschoenen die ik ooit gehad heb. Een paar maanden geleden ben ik er weer naar op zoek gegaan, in een retrozaak, maar ik heb ze niet gevonden.”

“Op Champions League-avonden kijk ik altijd. Niet alleen naar Neuer hoor, Alisson Becker van Liverpool vind ik ook fantastisch. Hoe hij uitkomt, zichzelf groot maakt, laag bij de grond… geweldig. Alisson is een soort kat op de grond. Dat heeft Neuer ook. En zijn reflexen zijn fantastisch.”

In Nederland is De Cock fan van de blessuregevoelige Justin Bijlow van Feyenoord. “Het is jammer dat hij telkens geblesseerd raakt. Maar neem die wedstrijd van Feyenoord dit seizoen tegen Bayern München. Hij had alles. Die redding op dat schot van Harry Kane van dichtbij, ongelofelijk. Als je er zo goed in zit, alles pakt, geeft dat echt een heerlijk gevoel. Ik vond Maarten Stekelenburg vroeger bij Ajax ook sterk. Alleen jammer dat hij voor de verkeerde club speelde”, lacht De Cock.

Klik op VV Rozenburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rozenburg voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.