Rolf Rombouts (39) is de trotse jeugdvoorzitter van de Dongense voetbalclub Olympia’60. De jeugdafdeling groeit als kool en de organisatie staat goed. Rombouts wil voor continuïteit zorgen en hier en daar de club vooruit helpen.

Vijf jaar geleden kwam Rombouts bij Olympia’60 terecht via zijn dochter, die ging voetballen. “Mijn schoonvader is een van de oprichters van de club en het grootste deel van mijn schoonfamilie speelt bij Olympia’60. De keus was voor mij dan ook niet zo moeilijk.” Stilletjes langs de lijn toekijken is niets voor Rombouts, hij is een bekende vrijwilliger in Dongen als onder meer oud-voorzitter van de Zomerspelen. Hij begon al gauw als trainer en stroomde twee jaar geleden door naar de jeugdcommissie van de Dongense voetbalvereniging. Toen de positie van jeugdvoorzitter vrij kwam, werd hij naar voren geschoven. “Ik vind het te makkelijk om langs de lijn te staan mopperen, doe er dan daadwerkelijk iets aan.”

Sindsdien heeft hij een goed beeld gekregen van Olympia’60. “Heel veel dingen lopen al prima, we bestaan over twee jaar 60 jaar en het zou dan ook raar zijn als we veel moeten aanpassen en opzetten. Het is wel zo dat je als nieuweling altijd dingen ziet die beter kunnen, zeker nu we zo gegroeid zijn.” Want Olympia’60 is in de afgelopen jaren van een klein clubje uitgegroeid naar een veel grotere voetbalvereniging. “We hadden jarenlang zes of zeven jeugdteams, volgend jaar hebben we er al 22. Dat heeft wat gevolgen voor de organisatie en accommodatie.”

De visie van de jeugdvoorzitter en de club is duidelijk: plezier staat voorop. “Ouders weten dat hun kinderen bij Olympia’60 in een gemoedelijke en gezellige sfeer terechtkomen. Het is nog net iets meer ongedwongen dan bij andere clubs. Wij zorgen ervoor dat teams ook in sociaal opzicht kloppen, het gaat niet alleen om de prestatie. Daarnaast organiseren we best wat activiteiten buiten het voetbalveld, waarmee je een familiaire sfeer creëert binnen je club. Denk dan aan het Weekendkamp.” Rombouts prijst de jeugdcommissie en zijn collega-bestuurslid Jeroen Timmermans voor hun werk in de jeugdafdeling.

Om ook jongens en meisjes die prestatievoetbal willen spelen een plekje te geven, mikt Olympia’60 vanaf de JO13 met elk eerste team op de tweede klasse. “Want het is voor niemand leuk als we betere spelers met mindere samen moeten laten voetballen. Wij noemen dat passend indelen.”

Als Rombouts op woensdagavond het sportpark Crispijn op loopt en 150 jongens en meisjes enthousiast ziet trainen, geeft hem dat genoeg voldoening en energie om weer vele uren tijd in het werk te steken. “Iedereen kan bij Olympia’60 lid worden. Jongens en meisjes kunnen hier met veel plezier voetballen op hun eigen niveau.”

Geoffrey Mateussen, de 33 jarige voetballer van Brabantia, begon zijn voetballoopbaan bij LEW. Volgens Geoffrey een echte familie club. Daar heeft hij in het 1^e, 2^e en 3^e gespeeld. “Als ik kon voetballen ging ik voetballen’, spreekt de voormalig jeugdtrainer van Brabantia, LEW en De Valk. Dit jaar word alweer zijn derde jaar als jeugdscout van de pupillen bij PSV”.

Het mooiste vond Geoffrey de derby’s in de omgeving van Strijp. Daar kwamen altijd veel mensen kijken. Van het 1^e tot en met het 6^e, het zat altijd bom en bom vol. Op zijn 20^e is hij bij LEW weggegaan en heeft zich een jaar bij de Woensels Boys aangesloten. Ook al is dat  kort, Geoffrey is daar nog wel altijd welkom. Het jaar daarna speelde hij voor Nieuw Woensel en is daarna weer terug naar LEW gegaan. Geoffrey kreeg toen een staalmat in zijn oog en moet sindsdien met een bril op voetballen. “Het ging van kwaad tot erger, spelers wisten me uit te dagen door mijn aan mijn bril te trekken”.

Bij LEW ging het bergafwaarts. Daardoor hebben ze besloten om een elftal bij Brabantia te beginnen. Nu zit hij al zeven jaar bij Brabantia met allerlei vrienden bij elkaar. Daar zijn ze in de 6^e klassen begonnen en maar liefst vier jaar achter elkaar kampioen geworden. Na twee keer gepromoveerd te zijn werd het toch iets te zwaar, niet qua niveau maar conditioneel. Daarom hebben ze besloten om toch terug naar de 5^e klasse te gaan. “We hebben afgelopen tijd ook nog een paar grote toernooien gewonnen en qua gezelligheid zit het in ieder geval ook zeker goed”.

Tot nu toe gaat het seizoen nog niet zo goed als het had kunnen gaan. De eerste twee bekerwedstrijden gingen onnodig verloren. “We zijn twee keer slap begonnen, maar als we gewoon onze kansen afmaken kunnen we er echt een leuk seizoen van maken. Bij ons telt voorlopig de derde helft nog, maar als we iets kunnen pakken is het mooi meegenomen en dan zal er wel weer en mooi feestje aankomen”. Ook blijven ze altijd met ongeveer dertig man in de kantine hangen, bij winst maar ook bij verlies. Sommige oud LEW leden zijn nog wel betrokken in het team, maar dan als staf zoals: materiaalman, grensrechter en trainers. Ook ziet het team er heel verzorgt uit. Ze krijgen tenues. Trolleys, tassen, noem het maar op. Er wordt gezegd dat ze er echt uit zien als een selectie team, maar dan op een lager niveau.

Naar de vader van Geoffrey, Harrie Mateussen, is een toernooi vernoemd. Namelijk: De Harrie Mateussen cup. Harrie was de kantinebeheerder en was in Strijp best wel bekend, een echte clubman. We organiseren het elk jaar en er doen altijd dertig teams aan mee. “Het toernooi is echt een groot Strijps feest met bekende artiesten waar ongeveer 1200 man op af komt”. Er is een jeugd- en veteranentoernooi en er worden dingen geregeld voor de kleinere kinderen, kortom er is voor iedereen wat leuks. Oud LEW leden van vroeger komen van heinde en verre om mee te feesten, een babbeltje te maken en natuurlijk een biertje te drinken. “Dat is echt super, elk jaar is het wel echt één van de hoogte punten van het seizoen”.

Als Geoffrey wordt gevraagd wat zijn mooiste ervaringen zijn die hij heeft meegemaakt, dan heeft hij er drie die gelijk naar boven komen. Als eerste de laatste wens van zijn vader: om nog een keer naar de wedstrijd van de vrouw van Geoffrey (Angela Christ) te kijken. De tweede ervaring is het kampioenschap van zijn vrouw, die Europees kampioen is geworden met het Nederlands vrouwen elftal. Zijn derde moment is het eerder benoemde Harrie Mateussen cup die hij elk jaar mee helpt organiseren.