Ruim dertien jaar was Johan Lamens dag en nacht in touw voor voetbalvereniging SV Lopik. Met een team enthousiaste mensen bracht hij structuur in de opleiding, was jeugdvoorzitter en bestuurslid voetbaltechnische zaken en moest soms tegen heilige huisjes schoppen. Dat riep weerstand op, maar Lamens nam onlangs met gepaste trots afstand van zijn vrijwilligersfunctie. Nu heeft hij eindelijk tijd om bij zijn vier zoons te kijken, die allemaal bij SV Lopik voetballen.

Johan Lamens moet lachen om de vraag. De voormalig bestuurder van voetbalvereniging Lopik praat zo enthousiast over de club en het beleid, dat het gerechtvaardigd is om te vragen waarom hij eigenlijk is gestopt. De passie druipt er nog vanaf bij de 55-jarige key accountmanager. ,,Het is gewoon too much”, geeft Lamens aan. ,,Ik heb een heel drukke baan en bij Lopik had ik er een baan naast. Het koste mij twintig uur per week. Daarnaast heb ik mijn gezin. Ik heb vier zoons die allemaal bij Lopik spelen, maar zie ze eigenlijk te weinig voetballen.”

Hij bedoelt het niet eens als klacht, eerder als constatering. Lamens stopte sinds 2003 zijn ziel en zaligheid in de vereniging. Toen zijn zoontje dat jaar op 6-jarige leeftijd ging voetballen, was Lamens senior erbij. Langzaam rolde hij in de vereniging. Eerst als jeugdcoördinator van de F-pupillen, later kreeg hij de E’tjes en D’tjes er ook bij en werd hij algeheel jeugdcoördinator. Als jeugdvoorzitter nam hij zitting in het bestuur en schoof daarna door naar de functie van bestuurslid voetbaltechnische zaken.

In de jaren dat hij zich met een groep enthousiaste mensen om zich heen inzette voor SV Lopik zag Lamens veel ten goede veranderen bij de club. ,,In het begin zag ik goedwillende trainers en ouders, maar was er te weinig kader om structuur aan te brengen. Mijn buurman die verderop in de straat woont, vroeg of ik iets voor de club wil betekenen. Zo rolde ik er langzaam in. SV Lopik stond in de omgeving toch bekend als de club die de lange bal speelt en veel strijdlust toont, niet altijd in de goede zin van het woord. Trainers en ouders waren vooral bezig met het creëren van hun eigen team. Vanaf de D tot en met de A mocht er niet meer aan die teams worden gezeten. In de vereniging zat iedereen op zijn eiland en dacht niemand in het clubbelang.”

De ommezwaai betekende wel dat Lamens tegen heilige huisjes moest schoppen. Dat levert weerstand op, in het bijzonder van mensen die de club al lang dienen. ,,In 2009 schreven we ons eerste beleidsplan. We hebben een visie uiteengezet hoe we de jeugd willen opleiden op voetbalgebied en formuleerden per leeftijdscategorie aan aantal doelstellingen. Dat was niet ingewikkeld, want in de TC 3-opleiding stonden die uitgangspunten al. Daar zijn we mee begonnen door trainers in de onderbouw oefenstof te geven van mijnvoetbaltrainer.nl. In de bovenbouw ligt de nadruk meer op de teamfunctie en wordt er meer wedstrijdgericht getraind. Uiteindelijk moeten alle teams aanvallend en verzorgd voetbal spelen.”

Lamens en zijn team kwamen ook tot de conclusie dat de Lopik-trainers begeleiding moeten krijgen. Daarvoor stelde de club per leeftijdscategorie een technisch coördinator aan. In de praktijk is dat de eerste trainer van die categorie. ,,Die is verantwoordelijk voor die trainers. Dat ging met vallen en opstaan. Later hebben we onze hoofdtrainer – Bertus van Schaik – uitbreiding van zijn uren gegeven. Hij is als technisch manager verantwoordelijk voor de technische coördinatoren per leeftijdscategorie.”

Lopik kwam ook in contact met All Sports Academy van René van der Kooij. ,,Wij hadden nog geen uitgewerkte visie op de speelwijze. Daarom is er in overleg met All Sports Academy een technisch plan samengesteld waarmee we de praktijk in konden. We willen in alle facetten 1-4-3-3 spelen. De technische coördinatoren en selectietrainers komen eens in de zes weken bij elkaar om de oefenstof voor de komende zes weken door te spreken. Dat wordt allemaal begeleid door Bertus van Schaik en Mitch Maas, trainer van All Sports Academy. Dat is allemaal voor de selectieteams. Voor de basisteams komen de trainers ook één keer in de zes weken bij elkaar. Zij krijgen dan vooral oefenstof op basis van techniek.”

Bij SV Lopik beginnen ze de vruchten te plukken van het beleid. De C1, B1 en A1 hebben goede lichtingen die kunnen doorgroeien naar de eerste klasse. Toch ziet Lamens ook nog voldoende uitdagingen voor Lopik. ,,Ik hoop dat het huidige beleid wordt doorgezet. Daarnaast is de komst van een kunstgrasveld noodzakelijk, al wil de gemeente geen cent bijdragen. Waar ik ook trots op de ben, is de continue aandacht voor sportiviteit en respect. Tweemaal per seizoen reiken wij de sportiviteitsprijs uit aan een team. Weet je, ik heb dan afscheid genomen als bestuurslid, maar het gaat niet om mij. Ik heb samengewerkt met een heel leuke groep mensen. Met z’n allen hebben we de afgelopen jaren best veel neergezet.”

Met de IJFC dames naar hoofdklasse is doel van coach

Marcel van  den IJssel wil altijd graag winnen, maar het mag niet ten koste van het plezier gaan. ,,Ik kies daarom nooit voor de sterkste elf spelers, maar laat iedereen aan de beurt komen om zo iedereen zoveel mogelijk gelijke speelminuten te geven.’’ De Benschopper(44) is met zijn derde seizoen bezig met het vrouwenvoetbal bij IJFC.

 INGEROLD
Van den IJssel, die de kost verdiend als zelfstandig calculator voor schilder en onderhoudswerken voetbalde zelf in de jeugd bij Benschop, VVIJ en later in de senioren bij Benschop. Hij raakte al vroeg in zijn loopbaan geblesseerd en koos toen voor het trainersvak in het damesvoetbal. ,,Ja, daar ben ik gewoon in gerold. Vrouwen zijn gedreven en willen graag samen leren. Dat paste goed bij mij. Het gaat mij erom iets te presteren met een groep die ervoor gaat en maakt het mij niet uit in welke klasse dat is. Maar er moet wel een drive in zitten en iedereen moet zijn grenzen opzoeken. Je speelt tenslotte om te winnen, want bij teveel plezier en te weinig prestaties gaat het bij mij wel wringen.’’

LANGE ADEM
Inmiddels heeft hij er al twintig jaar opzitten tussen het ‘zwakke geslacht’. De mentaliteit bevalt hem uitstekend ,,Bij de vrouwen maak je meer een groepsproces mee. Ze communiceren meer en willen alles weten. Als je dat kunt combineren, dan heb je een fantastische groep.’’ Hij krijgt daarbij hulp van teammanager Wilma Dorresteijn die zijn taken in de kleedkamer overneemt. ,,Er zijn altijd vrouwendingetjes, zoals niet lekker zijn of niet goed in de vel zitten. Dat soort dingen kunnen vrouwen maar beter onder elkaar bespreken.’’ De bevlogen oefenmeester is geen clubhopper. ,,Ik ben een man van de lange adem. Als ik het ergens naar mijn zin heb en ik denk dat we wat met elkaar kunnen bereiken, kan ik bij wijze van spreken zomaar tien jaar blijven.’’

HOOFDKLASSE
Van den IJssel roemt zijn pupillen, maar wil niemand uit de groep uitlichten. ,,Natuurlijk lopen er betere speelsters rond. Maar namen noem ik niet. Weet je, dit is een team wat het van het collectief moet hebben. De groep is hecht en we hebben weinig verloop ieder jaar. Dat zegt toch genoeg?’’ Hij heeft net een krachttraining achter de rug. Tijdens de winterstop houdt hij zijn pupillen fit in de zaal. ,,We moeten er klaar voor zijn. Nu spelen we in de eerste klas. Dat is best hoog, want alleen de hoofdklasse, topklasse en de eredivisie zitten daarboven. Momenteel draaien we goed mee. Het doel is hoofdklasser worden, misschien via de nacompetitie en wie weet wel door de titel te pakken.’’

RUSTIGE TRAINER
Aan enthousiasme ontbreekt het niet bij de Benschopper, die van zichzelf zegt een rustige trainer te zijn. ,,Ik ben geen schreeuwer langs de lijn. Ik ben zelflerend, want ik heb geen enkele cursus gevolgd. Dat was niet te combineren met mijn baan als zelfstandige. Maar ben wel ambitieus. Of het nou met een zesdeklasser of hoofdklasser is maakt me niet uit. Zolang de groep maar wil winnen en leren heb ik het naar mijn zin.’’

© Ton Zoeren