Home Blog Pagina 1271

CvdW FC ’s-Gravenzande – Henk van Geest

Henk van Geest vervult bij FC ’s-Gravenzande meerdere functies. Zo is hij niet alleen de vaste DJ van de club, maar is hij ook het boegbeeld van de supportersvereniging en activiteitencommissie. Voetbal is zijn grote passie, maar helaas moest hij zelf al vroeg stoppen met de sport vanwege een achillespees-ontsteking.

CvdW FC ’s-Gravenzande – Henk van Geest

Na jarenlang niet meer bij de club geweest te zijn, raakte hij toch weer betrokken bij ’s-Gravenzande. Dit kwam door het feit dat zijn zoontje wilde gaan voetballen. Toen werd van Geest kenbaar gemaakt dat de club (toen nog VV ’s-Gravenzande) op zoek was naar vrijwilligers. Daarnaast was er toen een positie vrij als jeugdtrainer van het team waar zijn zoon in zou gaan spelen. Van Geest nam deze taak op zich en werd zodoende dus jeugdtrainer. Naast zijn functie als jeugdtrainer, werd hij ook de vaste DJ van de club om zodoende de 3e helft gezellig te houden. Uiteindelijk is hij gestopt als jeugdtrainer toen zijn zoontje stopte met voetballen.

Functies als vrijwilliger
Van Geest: ‘’Als je eenmaal begint als vrijwilliger, dan komt van het een het ander. Omdat ik best veelzijdig ben, ben ik met verschillende dingen bezig/ bezig geweest.’’ Zo organiseer ik momenteel feesten en jeugdactiviteiten, daarnaast ga ik al tien jaar als begeleider mee met het jaarlijkse jeugdkamp. Vorig jaar ben ik niet mee geweest met het kamp, zodat ik op vakantie kon met mijn gezin. Toch miste ik het kamp wel.’’

Momenteel ondersteunt van Geest ook de supportersvereniging en momenteel proberen hij en de andere vrijwilligers dat wat meer in een hipper jasje te steken. Van Geest: ‘’Bijvoorbeeld met het kopen van lootjes, daar moeten wij de jongeren wat meer bij betrekken. Zo passen wij de prijzen aan die gewonnen kunnen worden. Zo was dit eerst bijvoorbeeld een pondje paling of een taart. Een taart is natuurlijk heel lekker, maar wat moet je nou op een zaterdagmiddag met een taart?’’

Zodoende kan de supportersvereniging, waar nodig, de club ondersteunen door geld beschikbaar te stellen, zowel voor de senioren als de jeugd. ‘’Wij steunen dus niet alleen het eerste door middel van sfeeracties, maar ook de rest van FC ’s-Gravenzande. Betreft de sfeeracties hebben wij eens een fietstocht naar Westlandia georganiseerd. Daarvoor hadden wij rood-blauwe parka’s gekocht voor de deelnemers en uiteindelijk gingen er zo’n 300 man mee. Deze acties dragen eraan bij dat mensen lid worden van de supportersvereniging.’’

Wat FC ‘s-Gravenzande zo mooi maakt
Henk van Geest vindt dat de mensen die de club ondersteunen, de club zo mooi maken. ‘’Zo nemen wij nu afscheid van iemand die 40 jaar de keuken draaiende heeft gehouden en dit wordt dan weer opgevangen door mensen die de club willen helpen en die een passie voor koken hebben. Iedereen vult uiteindelijk de gaatjes toch weer op.’’

Toen de plaatselijke VV en SV besloten om te fuseren, was Henk van Geest een groot voorstander van deze fusie. ‘’Nu hebben wij een hele mooie en grote club. Daarnaast hebben wij nu de juiste mensen op de juiste plaatsen en zijn wij als club zijnde erg goed bezig. Als de club goed draait, dan wil je toch graag wat doen voor je club.’’

Verwachting aankomend weekend:
In de eerdere ontmoeting dit seizoen heeft FC ’s-Gravenzande met 6-1 gewonnen van VV Zwaluwen. In de tussentijd heeft Zwaluwen wel meer punten gehaald in vergelijking met de club uit ‘s-Gravenzande. Van Geest: ‘’Afgelopen weekend hebben wij met 5-1 gewonnen nadat het tot de rust zeer gelijk opging. De ruststand was vorige week 1-1 en uiteindelijk hebben wij gewonnen met 5-1. Ik verwacht dat wij deze lijn door kunnen trekken.’’

Henk van Geest voorspelt een 1-4 overwinning voor FC ’s-Gravenzande tegen VV Zwaluwen.

CvdW FC ’s-Gravenzande – Henk van Geest

 

VoetbalJournaal Zwijndrecht H.I. Ambacht Heerjansdam – Voorjaar 2018

Lees hier de krant

VoetbalJournaal Dordrecht – Voorjaar 2018

Lees hier de krant

Zegers staat voor avontuur bij SKNWK

Volgend jaar staat Ralph Zegers aan het roer bij vierdeklasser SKNWK. Voor veel mensen een verrassende stap, maar de trainer ziet dat zelf anders. “Ik voel me nergens te goed voor en een gezellige dorpsclub past bij mij”, zo vertelde hij in het programma CTV Voetbal.

Na periodes bij HVV’24 (hoofdtrainer) en Zeelandia Middelburg (assistent), begon Zegers dit seizoen als trainer bij JVOZ-O17. Echter maakt hij daar het seizoen niet af, want na de nodige strubbelingen besloot hij in onderling overleg om een punt te zetten achter de samenwerking. “Ik had in mijn eentje, zonder assistent of leider, 21 spelers onder mijn hoede. Daardoor moest ik veel spelers, maar ook ouders teleurstellen. Ouders kregen naar mijn idee steeds meer te vertellen, toen leek het ons niet verstandig om op deze manier verder te gaan. Het is mij gewoon een beetje tegengevallen bij JVOZ.”

Na jaren trainer te zijn geweest bij de senioren, maakte Zegers dus een uitstapje naar de jeugd. Tijdens zijn periode bij JVOZ heeft hij ondervonden dat het trainen van jeugd een andere tak van sport is in vergelijking met de senioren. “Je hebt met veel meer randzaken te maken. Die jongens zijn ondertussen ook bezig met school, ouders spelen een rol en de manier van communiceren op het gebied van teleurstellingen is veel belangrijker.” Ondanks dat het avontuur kort was en geen succes genoemd mag worden, heeft hij geen spijt van zijn keuze en kijkt hij positief naar de toekomst. “Ik wil gewoon weer lekker met die gasten op het veld staan, dat blijft toch het leukste wat er is!”

 

Ook als verdediger blijft Colin Goudt ‘aanvaller’

Oude Maas

“Colin? Die moet je af en toe gewoon zijn gang laten gaan. Dan gaat hij dribbelen en blijft hij dribbelen. Tot in het zestienmetergebied van de tegenstander.” Collega-centrumverdediging Fredson Lucas krijgt een grote glimlach op zijn gezicht als maatje Colin Goudt het bij wedstrijden van Oude Maas op zijn heupen krijgt.

“Ik hou gewoon van avontuur”, reageert Goudt, die toevallig ook nog eens ‘expediteur’ van beroep is. “Ik mag dan tegenwoordig verdediger zijn, dat gevoel van aanvallen zit in me. Die hang naar avontuur, die drang naar het doel van de tegenstander. Daar is niks mis mee, denk ik. Zeker zo lang dat op een verantwoordelijke en georganiseerde wijze gaat. Als ik ga, neemt Chris da Silva, onze verdedigende middenvelder, mijn plaats over.”

Opvallend is de rol van de 26-jarige inwoner van Brielle (‘Ik woonde in Hoogvliet en ben sinds kort verhuisd’) wel. “Ik ben in de loop der jaren eigenlijk steeds verder in het elftal gegaan. Ik ben begonnen als rechtshalf, daarna kwam ik op ‘zes’, vervolgens op de rechtsbackpositie en nu sta ik alweer een aantal seizoenen in het centrum van de verdediging. Trainer Warry van Wattum heeft me er neergezet. Hij had toen het idee dat ik met mijn loopvermogen veel zou kunnen corrigeren. Dat had hij goed gezien.”

Zijn ‘hang’ naar avontuur komt niet tot uitdrukking in een bestaan als clubhopper, want Goudt speelt al sinds de D-jeugd bij Oude Maas. “Dit is alweer mijn negende seizoen in het eerste elftal. Ik heb het een keertje een blauwe maandag geprobeerd bij FC Binnenmaas, maar dat was echt een blauwe maandag. Na twee weken had ik zoiets: dit is het niet en ben ik snel weer terug naar Oude Maas gegaan.”

Hij bleef zijn club in goede en slechte tijden trouw. “Ik heb ooit mijn debuut gemaakt in de vijfde klasse. Dat kun je je bijna niet meer voorstellen, maar negen jaar geleden speelden we met Oude Maas dus op dat niveau.”

Hij degradeerde met de club uit Poortugaal uit de tweede klasse, maar hij beleefde er vooral ook hoogtepunten. “Dat jaar daarop werden we kampioen onder leiding van Warry van Wattum. Halverwege de competitie stonden we dertien punten achter op buurman Rhoon. Op de laatste speeldag wonnen we van ze. Die inhaalrace, maar ook de eenheid van de spelersgroep geven dat kampioenschap extra glans. Eigenlijk waren het twee topjaren, want een seizoen later promoveerden we met praktisch hetzelfde elftal naar de eerste klasse.”

Sportief ging het Oude Maas vorig seizoen ook voor de wind. Goudt en zijn ploeggenoten haalden zelfs de nacompetitie met als inzet promotie naar de hoofdklasse. Buiten het veld was het echter onrustig doordat de club in financieel zwaar weer verkeerde. “Het is natuurlijk niet leuk als er mensen op Facebook dingen schrijven als ‘beter met eigen jongens in de derde klasse’. Dat steekt en slaat ook nergens op.”

Goudt is bezig aan zijn laatste seizoen in het shirt van Oude Maas. Zijn club gaat fuseren met buurman Poortugaal. Hij is ‘nieuwsgierig’ naar de fusieclub. “Ik denk dat voor alle spelers hetzelfde geldt: ze willen graag de sportieve uitdaging aan. Daarom is het belangrijk dat we ons in ieder geval handhaven. Poortugaal speelt op zondag nergens meer voor, wij hebben nog wel een doel. En ik ben er heilig van overtuigd dat we ons rechtstreeks gaan veilig spelen. We hebben onnodige punten laten liggen, maar ik zie het goedkomen.”

 

Regillio van Buuren schrikt niet van degradatiestrijd

Nieuwenhoorn

Vijf jaar had Nieuwenhoorn uitgetrokken om op zaterdag eersteklasser te worden. Het project ‘Eilands Glorie’ verliep echter voortvarender dan verwacht. In twee jaar tijd promoveerde de club uit Hellevoetsluis van de derde naar de eerste klasse.

Van Buuren is dus weer terug op het niveau waar hij met zijn vorige club Brielle speelde, in de eerste klasse. In Brielle was zijn uitzicht op speeltijd twee seizoenen geleden gering. “In mijn laatste seizoen was ik al een soort van twaalfde man. Dat voelde al niet fijn, maar toen de technische beleidsbepalers het plaatje voor het seizoen daarop gingen invullen, was voor mij al snel duidelijk dat ik veertiende, vijftiende en misschien wel nummer zestien zou worden. De tweede viool spelen, daar had ik geen zin in. Ik was 27 jaar en dat is een leeftijd waarop je elke week moet spelen. Spelplezier is mij heel veel waard”, aldus Van Buuren, die tegenwoordig in het ‘hart’ van de defensie opereert.

Nieuwenhoorn, in het verleden zeer succesvol op de zondag – het speelde jarenlang in de hoofdklasse – , pikte de van origine aanvaller op. “De club was naar de zaterdag gegaan en had plannen om weer hogerop te gaan. Aan dat project ‘Eilands Glorie’ wilde ik me graag verbinden.”

Van Buuren moest wel accepteren dat hij met Nieuwenhoorn in de derde klasse moest beginnen. “We hadden al wel een heel goede selectie. We speelden in de derde klasse, maar het elftal was ingekocht voor een hoger niveau. We werden dan ook met vlag en wimpel kampioen en wonnen de beker.”

Dat Nieuwenhoorn een goed elftal had, bleek een seizoen later. De ploeg van het eiland Voorne-Putten greep weliswaar naast het kampioenschap, maar promoveerde via de nacompetitie. “Er kwam een extra plaats vrij, dat was ons geluk. Drie jaar eerder dan gepland dwongen we al promotie naar de eerste klasse af. Als je die kans krijgt, zeg je natuurlijk geen ‘nee’.”

Tegelijkertijd wist men in Hellevoetsluis dat in de eerste klasse groeistuipen aan het licht zouden komen. “We zitten als club nog midden in de opbouw. Het was de bedoeling dat alles rustig zou meegroeien met het niveau. De organisatie, de selectie, de ontwikkeling van de spelers. Alles is in een stroomversnelling gekomen.”

Daarom schrikt Van Buuren niet dat Nieuwenhoorn in de eerste klasse in een degradatiestrijd is verwikkeld. “Het is een logisch gevolg, we wisten dat we een paar keer tegen een flinke zeperd zouden aanlopen. Het verschil tussen tweede en eerste klasse is groter dan tussen derde en tweede klasse. Ik ben van mening dat ons spelersmateriaal goed genoeg is om er in te blijven. We zullen hard moeten werken als team, als dat besef er is, eindigen we op een veilige plaats.”

Wrok richting Brielle koestert de vertegenwoordiger in luchtfilters niet. “Die mensen die het destijds voor het zeggen hadden, zijn inmiddels weg. Ja, het afscheid had allemaal wat netter gemogen, maar Brielle is verder gegaan en ik ook. Ik voel me op mijn plek bij Nieuwenhoorn. Veel oud-eerste elftalspelers zijn betrokken bij het technische beleid van de club. Die leggen de lat hoog. Dat vind ik ook het fijne aan Nieuwenhoorn. Ze kijken hier verder dan de uitslag alleen. Resultaat is belangrijk, maar de manier waarop er gevoetbald wordt óók. Daaraan kun je zien dat deze club een groot verleden heeft.”

 

 

SJC wint ook van RKHVV

Het werd uiteindelijk een eenvoudige en duidelijke overwinning voor SJC. Niet dat er op het vertoonde spel geen aanmerkingen zouden kunnen worden gemaakt. Dat zeker niet. En de uitslag had ook nogeens, veel ruimer kunnen uitvallen, wanneer er beter met de kansen zou zijn omgesprongen. Maar de realisten stelden eenvoudig vast dat de koppositie deze middag niet in gevaar is geweest.

Direct in het begin was er even een gevaarlijk ogende situatie voor het SJC-doel. Dit nadat de grensrechter buitenspel over het hoofd zag. Maar al in de 3e minuut was er het eerste schot op doel, vanaf rand 16, van Tom Duindam. En even later zag Rick van Dijk zijn inzet via de keeper corner gaan. Kenmerkend voor deze middag was dat SJC in het vijandelijke strafschopgebied de bal met regelmaat liet rond gaan zonder dat RKHVV er een voet tussen kreeg. Maar ook dat er geen kans werd gezien om doeltreffend uit te halen.

Zo’n situatie was er in 8e minuut, waarbij er wel een voet tussen kwam. En waar de scheids een overtreding in zag. Jordy Groot benutte de toegekende strafschop feilloos.

Na bijna een kwartier leek Benji Broekhof zijn tegenstander te slim af te zijn, helaas zag hij  zijn inzet gekeerd. Maar de goal kwam er wel. Het was weer eens David Verweij, die vanuit een spelhervatting, slim binnen kopte: 2-0.

Sjaak Polak liet direct even vanaf de dug-out van zich horen. ‘Blijven doordekken, dwing ze de lange bal te spelen’,hoorden we hem roepen.

En SJC behield het initiatief’. Hierdoor kwamen er een aantal mooie momenten voor Benji Broekhof. De jonge SJCer liet zien dat hij behendig, balvaardig en ook nog een heel snel is.’We gaan steeds meer genieten van wat die jongen allemaal kan’, klonk het vanuit de technische staf.

Terwijl  het derde doelpunt een kwestie van tijd leek, viel dit vooralsnog  echter niet.

Ook al, omdat er van hoogstaand spel, zeker geen sprake was. Vlak voor rust nog was Stef van der Zalm op links er nog wel door heen, helaas werd zijn inzet een prooi voor de doelman.

Na de thee zagen we dat Mike Verhoek in de kleedkamer was achtergebleven. Een pittige op hem  gepleegde charge, vlak voor rust, had al voor verzorging gezorgd. Kennelijk wilde Sjaak Polak,met de topper tegen Silvolde in het vooruitzicht,met hem geen risico lopen. Juriaan van Duin verhuisde hierdoor naar het centrum en Raymond van Heijningen verving hem als rechtsback.

Hierna kwam er een periode waarin zich vooral bij SJC toch nog een aantal mogelijkheden voor deed. We noteerden er een voor Stef van der Zalm, Benji Broekhof en voor Tom Duindam. De coach wisselde ook de licht geblesseerde Rick van Dijk uit voorzorg, Jeroen Dedel was de vervanger. Timo Ruigrok werd ,vanwege een eerder opgelopen gele kaart, ook vervangen, hij door Abbas Al Tamimy.  RKHVV kon, ondanks hun veranderde tactiek, nauwelijks iets gevaarlijks terug doen. En SJC combineerde, zoals al eerder, in hun strafschop gebied bijna eindeloos door. In de 65 e minuut zag Benji Broekhof in zo’n situatie de bal tegen de binnenkant 2e paal komen. Het terug stuitende leder viel zomaar in de armen van de verbouwereerde doelman. In de daarop volgende zelfde situatie was het dan wel raak. Jeroen Dedel zag zijn schot via een been in het net verdwijnen: 3-0.

Dat RKHVV hierna een paar mogelijkheden kreeg is niet verwonderlijk. Maar de onzeker ogende gasten zagen geen kans om binnen de 16 effectief te zijn.

De wedstrijd in zijn geheel werd er ook bepaald niet fraaier op. Maar dat SJC  winnend de eindstreep zou halen stond voor de ruim 300 toeschouwers wel vast.

Na afloop ging het slechts over de komende wedstrijd op Paas-zaterdag tegen concurrent Silvolde. Welke ploeg, na tegen Achillus 1894 eerst lang te hebben achter gestaan, er toch nog een 2-2 gelijkspel uit wist te slepen.

Met nog 8 wedstrijden voor de boeg wordt het nu toch wel een beetje spannend. Geïnteresseerde realisten, en eveneens de optimisten, zien dat het de jongens van het eerste elftal serieus is. En dat de honger naar succes bepaald niet is gestild. De optimisten zien een kampioenschap aan de horizon. De realisten wijzen erop dat er nog een lange weg is te gaan.  Winst tegen Silvolde, op het eerste deel van die lange weg, zou zowel realisten als optimisten, heel erg welkom zijn.

 

 

 

CvdW: FC ’s-Gravenzande – Introductie

Deze editie is FC ’s-Gravenzande de Club van de Week. Deze week zullen er meerdere interviews worden afgenomen met mensen die nauw betrokken zijn bij de club uit ’s-Gravenzande. Daarnaast zal er ook een voorbeschouwing plaatsvinden met het oog op de uitwedstrijd tegen v.v. Zwaluwen van aankomend weekend.

FC ’s Gravenzande is een vereniging uit ’s-Gravenzande en is opgericht op 1 juli 2010. De huidige club is voortgekomen uit een fusie tussen ’s-Gravenzandse SV & ’s-Gravenzandse VV.  Het eerste elftal van de club is momenteel actief in de Hoofdklasse.

FC ’s-Gravenzande is een club waarbij alle teams actief zijn op zaterdag. De club telt, op het moment, 20 seniorenteams, twee vrouwenelftallen,  1 VE-elftal (veteranenelftal), een G-elftal, een 7×7 team en in de jeugd telt de club 61 jongensteams en 11 meidenteams.

De wedstrijden van FC ’s-Gravenzande worden gespeeld op het Juliana Sportpark.

Het seizoen tot nu toe
Het seizoen begon voor FC ’s-Gravenzande al op 2 september 2017. Op deze dag stond de wedstrijd ’s-Gravenzande tegen SteDoCo op het programma. Deze wedstrijd werd, na het laatste fluitsignaal, een dag om snel te vergeten. ‘s-Gravenzande verloor deze eerste wedstrijd namelijk met 0-3 van SteDoCo. Een week later ging ook de uitwedstrijd tegen Ter Leede verloren (1-0).

Na een begin dat onder de lijn der verwachting lag, werd dus steeds belangrijker om wat punten over de streep te trekken. Dit gebeurde op 23 september voor het eerst, waar de uitwedstrijd tegen AFC gewonnen werd met 3-5 door de club uit ’s Gravenzande.

Tot en met 28 oktober waren de resultaten zeer wisselvallig. Een goed voorbeeld van de wisselvalligheid van het team is het feit dat op 14 oktober FC ’s-Gravenzande met 6-1 wist te winnen van v.v. Zwaluwen, maar een week later met 5-1 verloor uit bij Achilles Veen.

Toen brak de maand november aan en ging de eerste wedstrijd van deze maand verloren met 3-0 tegen Argon (uit). De twee weken hierna werden beide wedstrijden gewonnen. Zo won FC ’s Gravenzande met 2-0 van zowel Smitshoek als Hoek. Echter resulteerde de laatste wedstrijd van de maand wederom in een nederlaag. Het uitduel werd met 3-1 verloren van Swift.

Gelukkig wist het team de rug te rechten na deze nederlaag en wist het de eerste wedstrijd van december overtuigend te winnen met 1-4 van Rijsoord. ’s-Gravenzande wist deze vorm vast te houden tot de winterstop, want de twee wedstrijden die hierop volgden werden ook gewonnen. Zo eindigde de thuiswedstrijd tegen Noordwijk in 6-3 en de uitwedstrijd tegen RVVH in 0-4.

Na de winterstop gingen de eerste drie wedstrijden verloren: thuis tegen Achilles Veen (1-2), uit tegen Rijnvogels (3-1) en thuis tegen Ter Leede (0-4). Op 24 februari wist de club uit ’s-Gravenzande een punt te halen uit de wedstrijd tegen SteDoCo (2-2). Op 10 maart stond een thuiswedstrijd tegen AFC op het programma en deze wedstrijd werd beslist in het voordeel van de thuisploeg (3-2). Afgelopen weekend (24 maart) wist ’s-Gravenzande  wederom drie punten te bemachtigen door de thuiswedstrijd tegen RVVH met 5-1 te winnen.

Momenteel staat FC ’s-Gravenzande op de negende plaats met 30 punten uit 21 wedstrijden (9 gewonnen, 3 gelijk en 9 verloren).

 

Fredson Lucas wil voorbeeld zijn voor zijn ploeggenoten bij v.v. Oude Maas

Fredson Lucas baalt. Een paar dagen voor het  interview heeft de aanvoerder van v.v. Oude Maas verstek moeten laten gaan in een competitiewedstrijd. “Ik had de waterpokken”, vertelt de inwoner van Rotterdam.

“Mijn dochtertje van één jaar heeft me besmet. Waterpokken blijk je één keer in je leven te krijgen. De meeste mensen krijgen het als kind, ik heb dat overgeslagen. Om de andere spelers niet te besmetten, heb ik twee trainingen en wedstrijden overgeslagen. Ik was in quarantaine.”

Voor een speler, die het teambelang voorop heeft staan, voelde die afwezigheid Lucas zwaar. “Het zijn niet de makkelijkste tijden voor ons als team, dan wil je er graag bij zijn en staan. Als dat dan door wat voor reden niet kan, voelt dat niet fijn.”

Lucas, die bij v.v. Oude Maas het centrum van de verdediging vormt met Colin Goudt, is zo’n speler waar je als trainer altijd van op aan kan. Een teamspeler pur sang. Vandaar ook dat trainer Ton van Bremen Lucas, bezig aan zijn tweede seizoen bij de Poortugaalse eersteklasser, aanvoerder maakte.

“Hij had het me vorig seizoen ook al gevraagd”, zegt Lucas. “Maar ik vond dat geen goed moment. Ik was net nieuw bij v.v. Oude Maas en wilde me eerst voetballend bewijzen.” Dit seizoen accepteerde Lucas de aanvoerdersband wel. “Ik voel me verantwoordelijk voor de groep. Ik probeer altijd positief te zijn, een voorbeeld voor de ploeg.”

Oude  Maas kreeg afgelopen jaar nogal wat over zich heen. Financiële problemen, selectiespelers die de club tijdens het seizoen verlieten. “Bij mijn vorige club, SHO in Oud-Beijerland, konden we tijdens de training altijd elf tegen elf spelen. Bij Oude Maas niet. We zijn al blij met twaalf, dertien, veertien man. Een x-aantal spelers is tijdens het seizoen gestopt. In mijn ogen doe je dat niet.”

Oude Maas heeft nu ook nog eens te maken met de ‘fusieperikelen’ met buurman Poortugaal. “Dat geeft geen onrust, hoor”, verzekert Lucas. “Het is uiteraard onderwerp van het gesprek in de kleedkamer, maar niet op een negatieve manier. Ik ben ervan overtuigd dat deze spelersgroep en trainer heel graag het seizoen op een zo’n goed mogelijke manier willen afmaken. Daarna zien we wel verder.”

In de jacht naar punten wordt Oude Maas volgens Lucas gehinderd door het gebrek aan een scorend vermogen. “Elke eersteklasser heeft een scorende spits nodig. Heb je die niet, dan wordt het lastig. Dat is een beetje ons verhaal. We hebben voorin Elvis Versluis lopen. Hij heeft een fraaie actie in huis en een mooie pegel in zijn benen, maar met alles op Elvis lukt het niet. We zullen in de tweede competitiehelft een oplossing moeten vinden voor ons doelpuntenprobleem. We hebben voor de rest kwaliteit genoeg om minimaal middenmoter te worden.”

Met zijn samenwerking met Colin Goudt zit het wel goed. “Hij maakt af en toe van die gekke acties. Dan begint hij van achteruit met dribbelen en eindigt dan in de zestien van de tegenstander. Ik vind dat wel mooi. Ik mag dat wel, die lef en bravoure.”

 

Simone Maissan is van meerdere markten thuis bij v.v. Wieldrecht.

Simone Maissan vervult de secretarisfunctie binnen het bestuur van v.v. Wieldrecht. Ongeveer 24 jaar geleden is zij bij de club terecht gekomen, doordat zij haar man leerde kennen. Haar man speelde toen in het tweede elftal van Wieldrecht. Momenteel vervult zij, naast haar functie als secretaris, nog enkele andere functies binnen de club.

Simone MaissanVoordat Maissan betrokken raakte bij Wieldrecht, heeft zij bij haar voormalig basketbalclub ook vrijwilligerswerk gedaan en zat zij op negentienjarige leeftijd al in het bestuur. Toen zij betrokken raakte bij Wieldrecht, is ze begonnen met bardiensten. Daarna heeft Maissan enkele jaren niks gedaan vanwege de kinderen.

Andere functies bij Wieldrecht
Momenteel zit Maissan nog in de activiteitencommissie, de kampcommissie en sinds kort lid van de toernooicommissie. Een jaar of 5 geleden is Maissan benaderd door de toenmalige voorzitter Peter Tempelaar om te komen notuleren voor het bestuur. Toen er enkele jaren geleden een
nieuw bestuur kwam, werd zij benaderd om
secretaris te worden.

Vijf jaar geleden is ze ook begonnen met de organisatie van het jaarlijkse voetbalkamp. Sinds 2016 vindt dit kamp plaats in Someren (‘Somerkamp’) . De 40 jaar hiervoor werd dit gehouden in Boekel, het zgn. ‘Boekelkamp’. Het Somerkamp vindt elk jaar plaats in de meivakantie gedurende 4 dagen met jeugdleden van 9 t/m 18 jaar oud. Zelf gaat ze met dit kamp mee als ‘kampmoeder’.

Functies bij de basketbal
Naast haar functie in het bestuur, is Maissan ook vier jaar lang de manager geweest van het Nationale Damesteam van het Rolstoelbasketbal. Vanwege deze taak is Maissan mee geweest naar o.a. de Paralympische Spelen in Sydney.

Na twee jaar lang meegelopen te hebben met de toenmalige manager vier jaar lang intensief manager geweest te zijn, heeft Maissan uiteindelijk besloten om te stoppen. ‘’Zo had ik op dat moment andere wensen, namelijk trouwen en kinderen. Daarnaast stopte er veel leden van de staf en bleef ik eigenlijk alleen over.’’

Maissan: ‘’Als je in een EK-/ WK- of paralympisch jaar zit, dan is bijna ieder weekend een trainingsweekend. Daarnaast werkte ik ook nog 40 uur in de week en zodoende vloeit de energie ook wel een beetje weg. Ik heb er een geweldige tijd gehad en kijk er met veel plezier en hele leuke herinneringen op terug. ‘’

Memorabele momenten
Een van de momenten waar Maissan regelmatig op terugkijk, is het jaarlijkse voetbalkamp van v.v. Wieldrecht. ‘’Dat je merkt dat de kinderen het naar hun zin hebben gehad en dat sommige kinderen zeggen dat als ze wisten dat het zo leuk was, dat zij dan al eerder mee hadden gegaan. Twee jaar geleden hadden we veertig kinderen die meegingen en dit jaar moest ik een stop inlassen bij zestig.’’

Maissan gaf aan dat de kampcommissie nu wel moet gaan nadenken om de inschrijving anders te organiseren, zodat er meer mensen mee kunnen gaan. Momenteel beschikt Wieldrecht over een locatie waar 90 man in past. ‘’Daar zit dus nog wel wat rek in.’’

v.v. Wieldrecht

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.