Home Blog Pagina 10

Dalil Benazza  debuteert als 15-jarige in Bergambacht 1

vv Bergambacht
-
0
Dalil Benazza  debuteert als 15-jarige in Bergambacht 1

Op 1 februari 2025 werd een jongensdroom werkelijkheid voor Dalil Benazza. Op slechts 15-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van VV Bergambacht. “Ik had net mijn eigen wedstrijd bij de O17 gespeeld toen trainer Wilfred Vat de kleedkamer binnenkwam. Hij vroeg of ik bij het eerste wilde aansluiten. In de tweede helft zat ik ineens op de bank en vijf minuten voor tijd mocht ik invallen tegen Lekkerkerk,” blikt Dalil terug.

Een veelzijdige speler met een duidelijke voorkeur

Dalil is inmiddels 16 jaar en heeft zich in korte tijd opgewerkt tot een vaste waarde bij Bergambacht 1. De linksbenige rechtsbuiten voelt zich het meest thuis op de flank, waar hij met zijn acties en balbehandeling het verschil probeert te maken. “In de jeugd heb ik veel gescoord. Bij het eerste is dat nog niet gelukt, maar dat komt vanzelf,” zegt hij optimistisch. Naast zijn favoriete positie heeft hij in de jeugd ook ervaring opgedaan als middenvelder en verdediger, maar zijn hart ligt onmiskenbaar voorin: “Lekker de actie aangaan en scoren.”

Een route langs Excelsior en schoolbelang

Dalil begon met voetballen bij Bergambacht, maar werd op jonge leeftijd gescout door Excelsior, waar hij zes jaar speelde. “Mijn vader haalde me daar weg omdat hij school belangrijker vond,” vertelt Dalil. “Daarnaast was het toen bij Excelsior niet zo goed georganiseerd.” Inmiddels zit hij in 4 VWO in Schoonhoven en weet hij school en voetbal goed te combineren. “Mijn resultaten zijn prima. Ik wil eerst mijn VWO afronden en dan opnieuw kijken naar een kans bij een profclub.”

Football Ambitions en professionele begeleiding

Elke zondag traint Dalil bij Football Ambitions in Utrecht, een instituut dat zich richt op talentontwikkeling naast het veld. Denk aan voeding, mental coaching en stages bij BVO’s. Hij speelt daar bij de O19-talenten en nam recentelijk nog deel aan een internationaal toernooi in Portugal. “Dat is een mooie aanvulling op wat ik bij Bergambacht leer. Ik ontwikkel mezelf op verschillende vlakken.”

Dromen, discipline en inspiratie

Dalil droomt van een carrière in het profvoetbal, zonder zijn studie uit het oog te verliezen. “Mijn droom is om profvoetballer te worden én mijn VWO-diploma te halen. Met mijn hobby mijn geld verdienen en mijn leven opbouwen, dat zou geweldig zijn.” Hoewel hij geen uitgesproken voorkeur heeft voor een club, noemt hij PSV als een van zijn favorieten: “Toen ik bij Excelsior speelde, vond ik het altijd bijzonder om tegen hen te spelen.”

Wat hem bijzonder maakt, is niet alleen zijn ambitie, maar ook zijn betrokkenheid bij anderen. Dalil motiveert teamgenoten om te blijven voetballen en zet zich in om jeugd te inspireren te sporten en in zichzelf te geloven. “Ik wil niet alleen zelf beter worden, maar ook anderen helpen groeien.”

Toekomst bij Bergambacht

Komend seizoen blijft Dalil verbonden aan Bergambacht, waar hij zijn plek in het eerste elftal verder wil verstevigen. Met zijn talent, discipline en nuchtere instelling lijkt hij een veelbelovend pad te bewandelen. Of dat uiteindelijk naar het profvoetbal leidt, zal de toekomst uitwijzen.

Klik op v.v. Bergambacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Bergambacht voor meer informatie over de club.

Pascal Bek: De Rotterdamse ruggengraat van VV Nieuwerkerk

vv Nieuwerkerk
-
0
Pascal Bek: De Rotterdamse ruggengraat van VV Nieuwerkerk

Nieuwerkerk aan den IJssel – Bij voetbalvereniging VV Nieuwerkerk zijn er maar weinig mensen zo actief, uitgesproken en betrokken als Pascal Bek. Als coördinator van de jeugdteams van JO13 tot en met JO19 én de recreatieve zaterdagteams, inclusief O23, is hij inmiddels verantwoordelijk voor maar liefst 27 teams binnen de vereniging.

Van voetbalvader tot coördinator

Pascal raakte bij de club betrokken toen zijn zoon Joey op zesjarige leeftijd begon met voetballen. Wat begon met hand- en spandiensten, groeide al snel uit tot een vaste functie binnen de club. “Toen mijn team, Zaterdag 5, overstapte naar de senioren, was er geen coördinator meer. Dus ben ik dat er gewoon bij gaan doen.”

Inmiddels is Pascal al zeven jaar actief als jeugdcoördinator en vervult hij een cruciale rol in het reilen en zeilen van de club.

Zorg, verantwoordelijkheid en structuur

In 2024 werd Pascal geveld door een longontsteking. Die periode bracht hem tot nadenken: “Ik kon veel via mijn telefoon doen, maar ik vond dat het niet afhankelijk mag zijn van één persoon. Als er iets met mij gebeurt, moet het werk doorgaan.” Vanuit dat besef besloot hij mede-coördinatoren te betrekken bij de organisatie. Toch erkent hij dat niet iedereen zit te wachten op de moeilijke gesprekken die de rol met zich meebrengt. “Je moet ook kunnen omgaan met lastige situaties met trainers, spelers of ouders. Daar haken veel mensen op af. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Als iets eerlijk is, is het goed.”

Rotterdamse roots

Pascal is een echte Rotterdammer, met het hart op de tong. Zijn directe manier van praten is bekend binnen de club. “Soms flap ik er wat uit en denken mensen: huh?” grapt hij zelf. Zijn eigen voetbalcarrière speelde zich af bij club Eureka, waar zijn ouders in de kantine stonden en zijn oom voorzitter was. “Ik was het type dat meer rode kaarten kreeg dan wedstrijden speelde. Als iemand me schopte, sloeg ik terug. Niet heel handig in het voetbal.”

Boksen als uitlaatklep

Zijn temperament vond een betere uitlaatklep in het boksen. Vijf jaar trainde hij bij Theo Huizenaar in een houten barak in Kralingen. “Ik dacht dat ik Cassius Clay was,” zegt hij lachend. Op zijn negentiende liep hij een ernstige schouderblessure op die zijn bokscarrière beëindigde.

Geweldsincident op het veld

In 2023 werd Pascal samen met zijn zoon Joey slachtoffer van mishandeling na een zondagwedstrijd tegen NOC Kralingen. Nadat de keeper van VV Nieuwerkerk werd aangevallen, sprongen vader en zoon tussenbeide. “We zijn toen door bijna het hele team van NOC mishandeld. De keeper durfde geen aangifte te doen, maar wij hebben dat wel gedaan. De daders zijn gepakt en kregen een taakstraf en moesten een schadevergoeding betalen.”

Pascal uit stevige kritiek op de KNVB: “Veel van die spelers stonden niet eens geregistreerd. De bond neemt daar geen enkele verantwoordelijkheid in.”

Eerlijk, kritisch en betrokken

De gebeurtenis heeft zijn kijk op vrijwilligerswerk bij de club niet milder gemaakt. “Het valt niet mee om vrijwilliger te zijn bij Nieuwerkerk. Je ziet mensen waarvan je denkt: noodzakelijk kwaad. Maar dat is mijn mening. Uiteindelijk gaat het om het compromis dat goed is voor de club.”

Hij staat bekend als iemand die zijn verantwoordelijkheid serieus neemt. “Mijn opa zei altijd: als je iets doet, moet je het goed doen. Dat probeer ik ook.”

Toekomst en loyaliteit

Over stoppen denkt hij weleens na. “Maar ik heb Joey beloofd zijn trainer te blijven zolang hij voetbalt. Hij zei ooit: ‘Tot ik net zo oud ben als Sjaak Swart’. Toen dacht ik dat hij míjn leeftijd bedoelde, maar hij bedoelde die van Sjaak Swart zelf. Dus eigenlijk heb ik levenslang,” zegt Pascal met een glimlach.

Lessen en inzichten

Wat hij vooral heeft geleerd? “Niet het achterste van je tong laten zien bij het indelen van de teams. In het begin zei ik te snel iets wat later niet haalbaar bleek. Dat leer je met ervaring.”

Pascal Bek is een man met een mening, een verleden, en bovenal een groot hart voor VV Nieuwerkerk. Zijn betrokkenheid is niet altijd makkelijk, maar zonder mensen zoals hij zou een club simpelweg niet kunnen bestaan.

Klik op vv Nieuwerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Nieuwerkerk voor meer informatie over de club.

Spirit MO9: De meiden trekken hun benen niet terug tegen jongens

vv Spirit
-
0
Spirit MO9: De meiden trekken hun benen niet terug tegen jongens

Bij Spirit in Ouderkerk aan den IJssel is het meidenvoetbal in volle ontwikkeling, en in de MO-9 is het enthousiasme en de betrokkenheid van zowel de ouders als de trainers duidelijk zichtbaar. Femke Latour (39) en Richard Vink (46), beiden trainers en leiders van het team, dragen hier met veel passie hun steentje aan bij. “Het is echt een leuk team om te trainen en coachen,” zegt Femke, terwijl Richard het enthousiasme van de meiden en hun ouders benadrukt. Dit seizoen is hun tweede seizoen samen als trainers van het MO-9-team, en de vooruitgang die ze zien, maakt hen trots.

Van speelster naar trainer

Femke’s eigen voetbaloorsprong ligt bij CVV Zwervers in Capelle aan den IJssel, waar ze jarenlang zelf actief was. “Ik was gestopt met voetballen, maar een aantal jaren geleden vroeg een oud-teamgenootje of ik bij de 30+ dames van Spirit wilde gaan spelen,” vertelt Femke. Het was een uitnodiging die ze niet afsloeg, en al snel ontdekte ze dat haar dochter het voetballen ook leuk vond. Na haar tijd bij de Ukken sloot haar dochter zich aan bij het MO-9-team van Spirit, en Femke werd gevraagd om haar te begeleiden als trainer en leider.

“Ik wilde dat graag samen doen,” zegt Femke. “Eerst met Joey van Dongen, maar vorig seizoen is Richard ook als trainer ingestapt. Dit is het tweede seizoen dat we samen trainen.” Richard, die zelf altijd bij DCV heeft gevoetbald vertelt: “Toen mijn dochter ook begon met voetballen, besloot ik de stap naar trainer te zetten.”

Een hechte en enthousiaste groep

Het MO-9-team heeft een bijzonder dynamiek, niet alleen omdat de meiden elke week hun best doen, maar ook door de betrokkenheid van de ouders en de positieve sfeer rond het team. Femke en Richard trainen de meiden op dinsdag, terwijl twee andere trainers op donderdag hun input geven. Op zaterdag zijn ze samen met Charise Hoogendoorn-Rook verantwoordelijk voor de coaching tijdens de wedstrijden. “De ouders zijn ontzettend betrokken, en de meiden hebben echt plezier,” zegt Femke. Richard voegt eraan toe: “Het is een echt leuk team om mee te werken. Het is mooi om te zien hoe iedereen elkaar ondersteunt.”

Wat het team bijzonder maakt, is niet alleen de sfeer, maar ook de positieve coaching tijdens wedstrijden. “Tijdens de wedstrijden is de coaching altijd positief. Dat is een groot verschil met wat we soms op andere velden zien,” zegt Richard.

Tegen jongens en de focus op ontwikkeling

Het MO-9-team speelt regelmatig tegen jongensteams, wat in het begin niet altijd even makkelijk was. “In de eerste wedstrijden waren de meiden soms wat afwachtend, omdat ze onder de indruk waren van de jongens,” vertelt Femke. “Maar nu zien we echt vooruitgang. De meiden staan sterker in hun schoenen en zijn niet bang om te spelen tegen jongens.” Dit seizoen speelt het team veel tegen jongens, wat hen de kans biedt om hun spel te verbeteren. “In een seizoen spelen we vier verschillende competities, en we hebben vaak tegen meisjesteams gespeeld, waar we het heel goed deden. Nu zijn we hoger ingedeeld en spelen we veel tegen jongens,” zegt Richard.

Toekomstplannen en de groei van Spirit

Het is nog niet helemaal duidelijk welk team Femke en Richard volgend seizoen gaan trainen, maar ze hebben besloten om ook dan door te gaan. “Onze dochters gaan volgend seizoen naar de MO-10, dus we kijken nog waar we ons kunnen inzetten,” zegt Richard. De groei van het meidenvoetbal bij Spirit blijft echter niet onopgemerkt. Femke en Richard zijn enthousiast over de ontwikkelingen binnen de club, die zich al langere tijd inzet voor het vrouwen- en meidenvoetbal.

“Spirit heeft het vrouwenvoetbal al een tijd geleden omarmd en is er serieus mee aan de slag gegaan. Er is een coördinator die nauw betrokken is bij alle teams, en die zorgt ervoor dat de trainers goed ondersteund worden,” legt Femke uit. “Er is veel passie binnen de club, en wat ik zo mooi vind, is dat bijna iedereen in de begeleiding van de meiden zelf een voetbalverleden heeft. Dat maakt een groot verschil.”

Opleidingen en samenwerking met Feyenoord

Naast de ontwikkeling van de meiden biedt de club haar trainers ook volop kansen om zich verder te ontwikkelen. “Toen ik begon met de MO-9, was er een cursus voor vrouwen over voetbaltechnische functies, die door de club zelf werd georganiseerd,” zegt Femke. “Daar heb ik aan meegedaan. Het ging vooral over hoe je kinderen op deze leeftijd het beste kunt benaderen. We leren altijd om plezier voorop te stellen en de speelsters als individuen te zien.”

De samenwerking met Feyenoord is eveneens waardevol. “Het is geweldig dat we als trainers kunnen meelopen met de trainers van Feyenoord. We krijgen veel waardevolle tips en oefeningen aangereikt die we kunnen gebruiken in onze trainingen,” vertelt Richard.

De stappen die het team maakt

Het MO-9-team heeft in de afgelopen maanden enorme stappen gezet. “Het is fantastisch om te zien hoe het team en de individuele spelers zich ontwikkelen,” zegt Femke. “In totaal spelen er nu twaalf meiden in de MO-9 van Spirit.”

Hoewel het seizoen nog niet helemaal voorbij is, kijken Femke en Richard alvast naar een mooie afsluiting voor het team. “We willen met de hele groep nog een mooie afsluiting regelen. Het was een superjaar, met geweldige ouders erbij. Het team is zo’n hechte groep, en het is jammer dat het wellicht een beetje gaat uiteenvallen volgend seizoen. Maar we blijven zeker betrokken bij Spirit.”

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

CVV Zwervers viert 95-jarig bestaan: een club met een rijke geschiedenis en een warm hart

cvv Zwervers
-
0
CVV Zwervers viert 95-jarig bestaan: een club met een rijke geschiedenis en een warm hart

Op vrijdag 21 februari 2025 bestond CVV Zwervers precies 95 jaar. Wat begon als een kleine vereniging met 25 leden, is uitgegroeid tot een bruisende club met ruim 1.200 leden, waarvan er ruim 900 actief voetballen.

De eerste poging tot oprichting vond al plaats op 19 juli 1922, onder de naam D.V.S. (Door Vriendschap Sterk). Kort daarna werd de naam veranderd in CVV Zwervers. Toch hield de club het toen niet lang vol en werd op 10 augustus 1926 opgeheven. Pas op 21 februari 1930 lukte het om de vereniging definitief nieuw leven in te blazen – en met succes, want 95 jaar later is CVV Zwervers nog altijd springlevend.

De naam ‘Zwervers’ is overigens niet ontstaan doordat de club op vijf verschillende locaties in Capelle aan den IJssel heeft gespeeld. De oprichters Oosterom, Heuvelman en Noorlander bedachten de naam tijdens hun zwerftochten door de Capelse dreven – een verwijzing naar hun wandelingen vol voetbalplannen en dromen. Toevallig bestaan er in de regio ook nog twee clubs met vrijwel identieke namen: De Zwerver (Kinderdijk) en IJVV de Zwervers (Rotterdam-IJsselmonde)

Sportieve hoogte- en dieptepunten

Sportief kende de club in de afgelopen tien jaar een absoluut hoogtepunt: het eerste elftal speelde toen in de eerste klasse. Een stuk minder rooskleurig was het in de jaren vijftig, toen het vlaggenschip afzakte naar de derde klasse van de Goudse Voetbalbond. “Dat was echt in de krochten van de kelderklasse,” blikt voorzitter Ger Jacobs terug.

Een toernooi van wereldformaat

Sinds 1993 organiseert CVV Zwervers het prestigieuze internationale U13-toernooi. Elk jaar slaagt de organisatie erin om topclubs naar Capelle aan den IJssel te halen. Voetballers van onder andere FC Barcelona, Paris Saint-Germain, Atlético Madrid, Juventus en Bayern München stonden hier al op het veld. Het toernooi wordt dan ook beschouwd als het mooiste jeugdtoernooi in de regio.

Van Zwervers naar Oranje

In de 95-jarige geschiedenis zijn er zeven spelers die via CVV Zwervers de stap naar het profvoetbal wisten te maken. Vier van hen haalden zelfs het Nederlands Elftal: Rinus Terlouw, André Hoekstra, Bart Latuheru en Nick Viergever. Antoine van der Linden en Jacco Beerthuizen speelden jarenlang in het betaalde voetbal en Zepiqueno Redmond maakte afgelopen seizoen zijn debuut in Feyenoord 1.

Een trotse voorzitter en betrokken vrijwilligers

Voorzitter Ger Jacobs is al 25 jaar bij de club betrokken. Wat begon als een rol langs de lijn als ouder, groeide in 2013 uit tot een bestuursfunctie. “Het ging toen niet goed met de club. Het bestuur viel weg, ik kon stoppen met werken, en samen met een paar anderen hebben we gezegd: we gaan ervoor,” vertelt hij.

In tegenstelling tot veel andere verenigingen heeft CVV Zwervers geen tekort aan vrijwilligers. “Op maandag, woensdag en vrijdag is onze onderhoudsploeg actief. Veertien mannen in blauwe overalls met ons clublogo zorgen voor het terrein: onkruid wieden, vuilnis opruimen, gras maaien. Ze weten precies wat ze moeten doen – een fantastische groep mensen,” zegt Jacobs trots.

Hoewel 95 jaar officieel geen jubileum is, vond het bestuur het belangrijk om stil te staan bij deze mijlpaal. “Als je 95 jaar bestaat en het als club zo goed doet, dan vier je dat met je vrijwilligers. Gewoon informeel, een drankje erbij. Dat voelt goed,” aldus de voorzitter.

Klik op CVV Zwervers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Zwervers voor meer informatie over de club.

Van speelster tot trainster: Kayleigh van Ee wil het voetbalplezier terugbrengen bij DCV

DCV Krimpen
-
0
Van speelster tot trainster: Kayleigh van Ee wil het voetbalplezier terugbrengen bij DCV

Na jarenlang zelf op het veld te hebben gestaan, neemt Kayleigh van Ee (26) vanaf komend seizoen een nieuwe rol op zich bij voetbalvereniging DCV. De oud-speelster wordt de nieuwe trainster van het damesteam. Een nieuwe stap, geboren uit noodzaak én liefde voor het spelletje.

“Ik vind voetbal nog steeds fantastisch,” zegt Kayleigh met een brede glimlach. “Of ik nou zelf speel, fluit of langs de lijn sta, zolang ik er maar mee bezig ben.” Die passie voor het spel is de rode draad in haar verhaal, dat begint op vijfjarige leeftijd als ze haar eerste stappen op het veld zet bij DCV.

Toch is haar weg niet zonder omwegen gegaan. Op haar achttiende stopt ze met voetballen om zich toe te leggen op een andere tak van sport: het scheidsrechtersvak. Ze fluit voor de KNVB en blijft ook actief bij haar club. Een verhuizing naar Noord-Brabant zorgt voor een tijdelijke pauze, maar zodra ze weer terug is in Capelle, keert ze terug naar het veld – ditmaal weer als speelster.

Tot het noodlot toeslaat: “Ik kreeg twee vervelende enkelblessures. Een echte diagnose is nog niet gesteld, maar doorspelen was geen optie meer.” Het besluit om te stoppen viel haar zwaar. “Ik moest iets anders gaan doen binnen het voetbal. Training geven leek me geweldig, en ik ben blij dat ik nu die kans krijg.”

Kayleigh gaat het team trainen waarin ze zelf speelde. Een natuurlijke overgang, zo blijkt. “Ik heb dit seizoen al een paar keer ingevallen als trainster en dat werd goed ontvangen. De vraag kwam zelfs vanuit de groep zelf. Dat gaf me echt het gevoel dat dit klopte.”

Dames 1  valt komend seizoen uit elkaar. Een aantal speelsters blijft wel actief bij DCV en sluit aan bij dames 2, dat daarmee het nieuwe vrouwen 1 wordt. Waar dat team zal gaan uitkomen, is nog onduidelijk. “Als we in de vijfde klasse spelen, kunnen we misschien wel voor het kampioenschap gaan. In de vierde klasse wordt het een mooie uitdaging,” zegt ze ambitieus.

Wat voor haar echter vooropstaat, is plezier. “Dit seizoen was pittig. De resultaten vielen tegen en het plezier ebde soms weg. Dat wil ik terugbrengen. We willen er een hecht team van maken waar iedereen welkom is. Op dit moment hebben we zo’n 14 à 15 meiden, dus versterking is welkom!”

Kayleigh heeft haar UEFA-C Youth diploma behaald bij Alberda Sport en Bewegen, en combineert haar voetbalactiviteiten met haar werk als herstelcoach bij Reakt, een organisatie die samenwerkt met Antes. “Ik werk met mensen met psychische klachten of verslavingsproblemen. Met sport kunnen zij hun energie kwijt en dat helpt hen enorm. Het mooie is dat ik ze mag begeleiden bij de leuke dingen.”

Hoewel ze het grote scheidsrechters circuit voorlopig achter zich heeft gelaten, fluit Kayleigh nog wel wedstrijden bij DCV. “Op een gegeven moment kreeg ik de kans om door te stromen in het talententraject van de KNVB, maar de druk was te hoog. Ik zat nog op school en kon die combinatie niet aan. Dan moet je keuzes maken.”

Ze blikt ook nog even terug op haar eigen beginjaren. “Ik wilde ooit bij CKC voetballen, waar mijn broer speelde, maar ik mocht alleen meetrainen en pas vanaf mijn achtste wedstrijden spelen. Toen ben ik bij DCV begonnen, eerst bij de jongens. In het eerste meidenteam kwamen we in een jongenscompetitie. De tegenstanders dachten: ‘dat winnen we wel even’. Maar wij werden kampioen. Dat zegt alles over dat team,” vertelt ze lachend.

Met de steun van vrouwencoördinator René Gerlach, die een belangrijke rol speelt in de vrouwenafdeling van DCV, kijkt Kayleigh vol vertrouwen vooruit. “Ik wil bouwen aan iets moois. Een team dat met plezier en ambitie op het veld staat. Dáár ga ik voor.”

Klik op DCV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DCV voor meer informatie over de club.

Edwin de Koning neemt na vijf seizoenen afscheid bij VV Smitshoek

vv Smitshoek
-
0
Edwin de Koning neemt na vijf seizoenen afscheid bij VV Smitshoek

Na vijf seizoenen bij VV Smitshoek gaat hoofdtrainer Edwin de Koning de club uit de Derde divisie verlaten. De 57-jarige is vanaf komend seizoen de hoofdtrainer van Heerjansdam in de Vierde divisie. De Koning praatte ons uitgebreid bij over zijn avontuur bij Smitshoek.

Nadat De Koning maar liefst tien jaar lang aan het roer stond bij v.v. Hellevoetsluis, belandde hij in de profielschets van toptrainers Simon Kelder, Leo Beenhakker en Mario Been voor het hoofdtrainerschap van Smitshoek. Na een aantal positieve gesprekken, tekende De Koning voor twee seizoenen bij de club die de ambitie had om met veel jeugd te floreren in de toenmalige Hoofdklasse.

Het eerste jaar van De Koning bij Smitshoek verliep, mede door de coronapandemie, moeizaam. “Doordat we heel aangepast moesten trainen in tweetallen en dat soort dingen, konden we moeilijk het spel spelen wat we eigenlijk wilden. Uiteindelijk werd er ook een streep gezet door dat seizoen en bleven we in de Hoofdklasse”, zo vertelt De Koning.

In het tweede seizoen plantte De Koning de zaadjes voor wat uiteindelijk een zeer succesvolle periode zou gaan worden. “Ik kreeg er wat spelers bij waardoor we wat anders konden gaan spelen. Met wat meer kwaliteit haalden we de zesde plaats in de Hoofdklasse en zag je voor het eerst echt een stijgende lijn. We konden ook veel dominanter op de helft van de tegenstander spelen.” Ook liet De Koning spelers uit eigen jeugd debuteren, waardoor niet alleen het gewenste resultaat in de Hoofdklasse werd gehaald, maar ook het stukje identiteit van Smitshoek werd uitgedragen.

Met een nieuwe TC en een aantal ijzersterke impulsen voor het eerste elftal, waren de vooruitzichten voor het derde en vierde seizoen uitstekend voor De Koning. De hoofdtrainer werd voorzien van voormalig Eredivisionisten Luigi Bruins en Ryan Koolwijk, waardoor de hoog uitgesproken ambitie ook steeds realistischer werd. “Zij waren enorm belangrijk. Ze wilden ook niet afbouwen, maar hadden echt plezier in het voetballen en maakten andere spelers beter.” Smitshoek veroverde uiteindelijk de tweede plek en kreeg daarom toegang tot de nacompetitie. Dat ging net mis in de beslissende wedstrijd tegen Odin. “Voor ons was dat een grote teleurstelling”, aldus De Koning, die op dat moment niet wist dat hij in zijn vierde seizoen wél de klus ging klaren.

Wat Smitshoek en De Koning in de voorgaande drie seizoenen opgebouwd habben, daar plukten zij in het vierde seizoen de vruchten van. Met nog twee extra spelers, Ilano Silva Timas en Djanini Lopes Mendes en een naamswijziging van de Hoofdklasse naar Vierde divisie, grepen De Koning en Smitshoek de tweede periode, die zij later wisten om te zetten in promotie. “Ik had geleerd dat spelers aan het einde van het seizoen meer vermoeidheid krijgen. Daarom liet ik na de tweede periode meer jeugdspelers en wissels spelen, zodat iedereen fris was voor de nacompetitie.”

Smitshoek zette in de finale tegen Achilles Veen de periodetitel om in promotie, waardoor De Koning geschiedenis schreef bij de club uit Barendrecht. Voor het eerst in de geschiedenis van de club bereikte Smitshoek de Derde divisie. “Daar zijn we als groep heel trots op. We wisten dat het moeilijk ging worden, maar dit was het doel.”

Nadat de vier versterkingen met ingang van het nieuwe seizoen vertrokken, bleek de Derde divisie toch een maatje te groot te zijn voor Smitshoek. Na 33 duels is gebleken dat zij een stapje terug moeten doen en volgend jaar weer uitkomen in de Vierde divisie.

Ondanks de degradatie kijkt De Koning met veel plezier terug op zijn avontuur bij Smitshoek. “Het was een fantastische ontdekkingsreis, waar ik elke dag van heb genoten. Ik heb altijd mijzelf kunnen zijn op een leuke manier. Ik kijk terug op een fantastische periode en heb er heel veel geleerd.”

Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.

Wouter Korteweg keert terug bij RVVH als keeperstrainer- en coördinator: ‘Keepen is echt een kunst’

RVVH
-
0
Wouter Korteweg keert terug bij RVVH als keeperstrainer- en coördinator: ‘Keepen is echt een kunst’

Vanaf volgend seizoen heeft RVVH een keeperstrainer met een enorme rugzak aan ervaring aangesteld. Wouter Korteweg maakt dan de stap van Smitshoek naar de club uit Ridderkerk. Korteweg praatte ons uitgebreid bij over zijn ervaringen, het keepersvak en zijn toekomst bij RVVH.  

Zowel als speler als trainer, heeft Kortweg een schat aan ervaring. Al in de F’jes begon hij te keepen bij RVVH, waarna hij ook het doel verdedigde bij Spartaan, XerxesDZB, Kozakken Boys, Smitshoek, Neptunus, en Spirit. “Het was een klassiek verhaal hoe ik ben begonnen. Ik had een klasgenootje waarvan zijn vader trainer was bij RVVH. Daar begon ik toen in de F5. Na de D’tje vertrok ik naar Spartaan en keepte ik in de divisies. Daar begon ik echt door te krijgen dat ik van het keepersvak mijn werk ging maken.”

Korteweg maakte zijn werk van het keepen en ging zelfs internationaal. De gepassioneerde keeper vertrok naar Zweden om daar een jaar het doel van Södertälje FK te verdedigen. “Ik maakte die stap toen ik 19 was. Ik ging daar voor het eerst op mijzelf wonen waardoor ik vooral persoonlijk stappen maakte. Toen ik bij Kozakken Boys mijn debuut maakte op mijn 16e, was er toevallig een technische man van hun op de tribune. Zo kwam ik in contact met hun, maar ik moest eerst mijn VWO afronden. Toen ik dat had gedaan heb ik heel brutaal teruggebeld en ben ik daar gaan keepen.”

Na één seizoen keerde Korteweg terug in Nederland, maar spijt van zijn Zweedse avontuur heeft hij nooit gehad. “Het was echt een fantastische tijd, ik kan het iedereen aanraden. Stiekem heb ik soms nog een beetje heimwee naar mijn tijd in Zweden. Ik heb daar heel veel geleerd.”

Maar Korteweg keerde in Nederland terug met een doel, namelijk keeperstrainer worden. Al van jongs af aan had hij door dat hij het trainersvak wilde leren. “Ik combineerde dat al in de jeugdopleiding. Dat had te maken met dat het in die tijd niet veel geregeld werd bij meerdere clubs. Ik wilde dat oppakken en keepers van training voorzien.” Deze hobby liep uiteindelijk zo uit de hand dat Korteweg bij Excelsior Rotterdam belandde. Daar heeft hij keeperstrainingen verzorgd voor onder andere de O21 en de vrouwen.

Korteweg is niet van het stilzitten en zal naast zijn werkzaamheden bij Excelsior, ook het keepersvak bij zijn oude liefde RVVH uitrollen. Daar zal hij de trainingen verzorgen voor het eerste elftal en zal hij fungeren als het hoofd van de geïntroduceerde keepersopleiding. “We gaan werken met een compleet nieuw keepersteam. Er komen meerdere nieuwe keepers voor het eerste elftal en voor de O23. Het wordt heel interessant om te kijken hoe we iedereen als keeper en als persoon beter kunnen maken. De doelstelling is om met mij op een manier te gaan werken waardoor we ons kunnen onderscheiden. Het liefst op technisch, tactisch en mentaal gebied.”

Met Korteweg heeft RVVH een keeperstrainer die niets aan het toeval wil overlaten en op alle facetten invloed wil uitoefenen om niet alleen keepers beter te maken, maar ook om het keepersvak op een positieve manier uit te laten stralen. “Ik wil keepers het stukje aandacht geven wat ze vaak tekortkomen. Ik ben enorm bezeten van het vak, maar soms moet je ook over grenzen heen gaan om toppers te creëren. Daarom hebben we ook voor de jeugdopleiding van RVVH een visie ontwikkeld waarin we keepers beter willen maken, maar waarin ze het ook leuk vinden om te keepen. Ik zweer erbij dan ook dat keepen echt een kunst is.”

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

De cirkel is rond voor Van der Zeeuw: ‘Keuze op gevoel’

VVGZ
-
0
De cirkel is rond voor Van der Zeeuw: ‘Keuze op gevoel’

Afsluiten met een kampioenschap en stoppen op je hoogtepunt. Zo zou je het afscheid van Jerrel van der Zeeuw als voetballer gerust kunnen noemen. Want nadat de verdediger afgelopen seizoen met VVGZ 2 net naast de titel greep, was het dit jaar wel raak. “Het is echt een keuze op gevoel.”

Een mooier afscheid, bestaat er voor de 32-jarige Van der Zeeuw dan ook eigenlijk niet. “Zeker na vorig seizoen, toen we net geen kampioen werden, maar wel de beker wonnen.” De doelstelling voor dit jaar, was simpel. “We hebben bij elkaar gezeten met de vraag: wat willen we? Toen was het doel, kampioen worden, makkelijk in te vullen.” Makkelijk werd het, ondanks een voorsprong van acht punten op Oranje Wit, uiteindelijk niet. Des te mooier misschien wel. “Voor het eerst sinds de invoering van de hoofdklasse, hebben we het kampioenschap gepakt. Wat dat betreft gaan we echt de geschiedenisboeken in.”

Topscorer

Maar vanzelf, komt zo’n titel natuurlijk niet. En dus pakten ze er bij VVGZ 2 maar eens een bord bij, in aanloop naar het seizoen, vertelt Van der Zeeuw. “Wat hebben we nodig om kampioen te worden? Meer goals, minder doelpunten tegen, dezelfde trainingsopkomst maar meer intensiteit en de dingen blijven doen, die we al deden.” Met een groep die grotendeels bij elkaar bleef, was dat laatste geen al te grote uitdaging. “En we kregen de eerste seizoenshelft ook zelfs nog de spits van het eerste erbij, Koen Kuipers. Die lag er vanwege een blessure twee jaar uit en kwam zichzelf bij ons optrainen.” Met succes. “We hebben hem met alle plezier opgetraind. Hij werd met twintig doelpunten meteen topscorer!” Het goede gevoel, begon gedurende de competitie dan ook snel te groeien, herinnert Van der Zeeuw. “Als je een aantal keer makkelijk wint, weet je in ieder geval dat je weer bovenin mee gaat doen.” Met een goede serie na de winterstop, werd dat gevoel alleen nog maar versterkt. “We hebben heel het seizoen eerste gestaan. En toen we thuis met 3-2 van concurrent Oranje Wit wonnen, nadat we 0-2 achterstonden, wisten we dat het binnen was. Dat was dé wedstrijd.”

Extra bijzonder

Met uiteindelijk een terecht kampioenschap tot gevolg, zo vindt Van der Zeeuw. “Ik vond ons zeker de beste.” Hoe dat kwam? “Een goede mix van jong en oud. Maar we hadden ook een brede groep.” Sterker nog. “Soms kwamen er jongens van één terug en moest de trainer écht keuzes maken. Dat is een luxe, al levert het natuurlijk ook teleurgestelde jongens op.” Toch merkte je daar tijdens trainingen weinig van, vertelt hij. “Met de trainingsopkomst was niks mis. Dat is toch lekkerder trainen dan met een mannetje of tien.” Misschien vormde dat, uiteindelijk wel de basis voor het succes. “Dit is waarvoor ik ben teruggekomen. Dat je dan kampioen wordt, is heel bijzonder.” Want op uitstapjes naar Smitshoek en drie seizoenen bij Papendrecht na, droeg de inwoner van Zwijndrecht altijd het shirt van VVGZ. “In totaal heb ik negen jaar bij het tweede gespeeld, verdeeld over twee periodes.” Onder leiding van teammanager Joop Bezemer. “Die is al 45 jaar leider, maar was nog nooit kampioen geworden in de hoofdklasse.” Dat maakt het voor Van der Zeeuw, dan ook nog net een beetje extra bijzonder. “Joop geeft zijn hele leven voor het tweede elftal. Dan is dit toch hartstikke mooi?”

Optelsom

Mooi, was ook het feestje, lacht Van der Zeeuw. “We zijn naar Rotterdam geweest. Dat is best laat geworden…” Ondanks alle indrukken, tijdens de kampioenswedstrijd. “Alleen de opkomst al. Jeugdspelers met fakkels, vlaggen en noem maar op. Dat was echt eerste elftal-waardig.” Desondanks, hangt Van der Zeeuw zijn voetbalschoenen na de zomer dus aan de wilgen. “Het was een optelsom van kleine dingetjes. De trainer gaat weg, ik was een beetje klaar met de verplichting om ergens aan vast te zitten én een teamgenoot raakte zwaar geblesseerd. Dat zijn dan dingen waar je naar gaat kijken.” En dus kreeg de routinier zo rond de winterstop, het gevoel dat het wel eens mooi geweest zou kunnen zijn. “Ik vond het wel even prima om vrij te zijn en dan ga je er toch over nadenken. Uiteindelijk heb ik het een tijd lang voor me uitgeschoven, omdat je de ene week wel door wilt en de andere weer niet. Tot een paar weken terug, toen heb ik het voor mezelf besloten.” Hoe kijkt hij terug op zijn jaren in het rood met wit? “Ik ben gewoon gek van het spelletje, dus eigenlijk heb ik overal van genoten. Van de trainingen, alles eromheen en natuurlijk de kleedkamer. Dat was voor mij het belangrijkste onderdeel. Onze ploeg was één groot vriendenteam. Dat maakt het zo leuk.” Van ‘oude lullen’ tot tieners. “Met sommigen had je het over tactiek en anderen hadden nog een tienerbrein.”

Wedstrijdspanning

Stoppen met wat hij het liefste doet, voelt voor Van der Zeeuw dan ook nog wat dubbel. “Op vrijdag doe ik soms nog mee bij de zeven tegen zeven. Ik vind voetbal zó leuk, dat het bijna bijzaak is met wie ik het doe. Al was het met onze groep bij het tweede, wel extra leuk.” Tot hij bij zichzelf begon te twijfelen. “Het is een keuze op gevoel. Doorgaan was voor mij eigenlijk altijd een no-brainer, maar ik had de laatste maanden niet meer dat ultieme plezier als ik ging trainen…” Toch kunnen ze hem komend seizoen altijd bellen. “Ik blijf rustend lid. Fysiek kan ik ook nog altijd mee.” Helemaal zonder de Zwijndrechtse vereniging, kan Van der Zeeuw dan ook eigenlijk niet. “VVGZ is echt mijn club! Ik heb hier vanaf de F’jes altijd gespeeld.” Kortom, de cirkel is rond. “In mijn eerste periode verloren we de bekerfinale. Dat hebben we vorig seizoen goed gemaakt. En nu hebben we ook het kampioenschap binnen.” De centrale verdediger, die ook een paar keer zijn opwachting voor het vlaggenschip van de club mocht maken, gaat straks vooral de zaterdagen missen. “Die wedstrijdspanning en het samen ergens naartoe leven.”

Marathon

Spanning die hij nu hoopt te vinden in het hardlopen. “Daar heb ik mezelf helemaal in gevonden. Ik sta ingeschreven voor de halve marathon van Eindhoven en volgend jaar, hoop ik de hele marathon van Rotterdam te lopen.” Raar, maar waar, lacht Van der Zeeuw. “Ik vond het eerst altijd verschrikkelijk om te doen. Dan kreeg je in de zomer zo’n schema mee om fit te blijven…” Maar nu, bevalt het hem dus uitstekend. “Lekker even je hoofd leegmaken. Er komt toch een bepaald stofje vrij, waar je energie van krijgt. Ondanks dat het natuurlijk heel anders is dan voetballen.” Voetballen, gaat hij voorlopig dan ook even niet doen. Behalve zo nu en dan bij de 35+. “Eerst een jaar zonder, en dan kijken we wel. Of ik ooit trainer wil worden? Dat weet ik nog niet. Voor nu ben ik blij dat ik even van die verplichting af ben!”

Klik op VVGZ voor meer artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

Danny Haasdijk hoopt stiekem op promotie met Rijsoord naar de tweede klasse

vv Rijsoord
-
0
Danny Haasdijk hoopt stiekem op promotie met Rijsoord naar de tweede klasse

Rijsoord is momenteel een ijzersterke middenmotor in de derde klasse van de regio Barendrecht, maar stiekem hoopt het in de toekomst op nog meer. Zo ook reserve-aanvoerder Danny Haasdijk, die ervan overtuigd is dat zijn team nóg hogerop kan.

Haasdijk is een rasechte Ridderkerker die zich enorm thuis voelt bij Rijsoord. De aanvallende middenvelder speelde in de jeugd bij verschillende clubs op hoog niveau, maar beseft heel goed dat zijn hart bij Rijsoord ligt. “Ik voetbal al sinds dat ik vier ben. Ik startte bij Rijsoord, maar daarna heb ik vanwege sportieve redenen bij RVVH gespeeld en keerde ik daarna meteen weer terug. Mijn hart ligt hier en nu speel ik mijn zesde seizoen in het eerste. Het is een warme familieclub”, zo vertelt Haasdijk zelf.

Nadat Haasdijk in het seniorenvoetbal terechtkwam, hakte hij de knoop door en wilde hij terugkeren bij Rijsoord. Naast dat het zijn club is, wilde hij ook meer aan voetballen toekomen. “Ik zat tussen het eerste en tweede elftal in en ik wilde gewoon spelen. Voor mijn gevoel was het daarom een goede stap om weer terug te keren bij de club waar ik altijd heb gespeeld. Het was dus logisch om terug te gaan naar Rijsoord.”

Haasdijk kreeg wat hij wilde toen hij terugkeerde op vertrouwde bodem. De aanvallend ingestelde middenvelder kwam op de 10-positie terecht in het eerste elftal en gooide daar hoge ogen. “Ik ben echt een aanvallende middenvelder. Ik zwerf een beetje over het veld en moet het van mijn techniek hebben, want ik ben niet de breedste of sterkste. Dit seizoen scoorde ik niet veel of leverde ik niet al te veel assists, maar dat ging in de voorgaande jaren. Ik krijg hier en daar nog wel eens te horen dat ik te moeilijke dingen doe”, vertelt hij lachend.

Rijsoord bombardeerde Haasdijk vanwege zijn ervaring tot reserve-aanvoerder, wat inhoudt dat hij de band mag dragen als Kevin Versteeg niet aanwezig is. “Natuurlijk is dat leuk en geeft dat een trots gevoel. Volgend jaar krijgen we een nieuwe trainer, dus weet ik niet of ik dat dan nog steeds ben. Maar als ik niet de aanvoerder ben, geef ik met alle liefde de band aan mijn grote vriend Kevin”, zo luidde Haasdijk duidelijk.

Momenteel verkeert Rijsoord op de vijfde plaats in de derde klasse van de regio Barendrecht. De achterstand op koploper De Zwerver bedraagt elf punten, wat inhoudt dat er hier en daar nog wat moet veranderen, willen zij in de toekomst hogerop komen. “Ik denk zeker dat het er wel in zit. Iedereen is fit en is altijd aanwezig. Aan de spelers is er totaal geen gebrek en ik denk met het materiaal dat we hebben, dat we dat kunnen redden. We zijn heel voetballend ingesteld en houden ervan om samen te spelen. Als we onder druk staan en we hebben een man minder, dan proberen we het nog steeds voetballend op te lossen. De sfeer is ook goed, iedereen gaat goed met elkaar om en we hebben het ook al veel over volgend jaar. De eerste periode hebben we ook teveel punten weggegeven, maar daarna hebben we de knop omgezet. Mede daardoor is ook de sfeer heel goed.”

Voordat Haasdijk zich met Rijsoord gaat voorbereiden op het aankomende seizoen, wil hij namens de club nog even één iemand in het zonnetje zetten. “Bij ons loopt Sjaan al mijn hele leven op Rijsoord rond als vrijwilliger. Zij is een geweldige clubvrouw die alles doet en al haar hele leven bezig is met Rijsoord. Ze doet van alles, van kleding wassen tot koffie zetten of snoepjes uitdelen aan kinderen. Zij is helemaal top. De laatste tijd gaat het minder goed met haar gezondheid en gaat ze achteruit. Via deze weg willen we haar een hart onder de riem steken en laten weten dat ze goud waard is voor ons.”

Klik op VV Rijsoord voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rijsoord voor meer informatie over de club.

Aron Debidin hoopt met Rhoon hoge ogen te gooien in de derde klasse

vv Rhoon
-
0
Aron Debidin hoopt met Rhoon hoge ogen te gooien in de derde klasse

VV Rhoon hoopt komend seizoen voor promotie te gaan in de derde klasse. Nadat bleek dat de tweede klasse een maatje te groot bleek te zijn, moet de club uit de regio Barendrecht het een niveau lager proberen. Een van de sleutelspelers daarin moet Aron Debidin worden die dit seizoen terugkeerde bij zijn oude club.

Ondanks dat hij pas 22 jaar is, heeft Debidin al een schat aan ervaring. Al vanaf jongs af aan is hij verliefd geworden op het voetbal. “Toen ik mijn zwemdiploma haalde, ben ik meteen gaan voetballen. Toen was ik zes jaar. Ik begon met voetballen bij VV Rhoon met mijn vriendjes uit mijn klas en daar vormden wij een soort van ‘dream team’. We werden vijf jaar op rij kampioen en versloegen onze naaste concurrenten zoals WCR, Oude Maas en Poortugaal. Daarna wilde ik hogerop en speelde ik bij Spartaan’20 op het hoogste niveau van Nederland. Daar heb ik ook echt gespeeld met jongens die nu profvoetballer zijn geworden”, zo laat Debidin weten.

Over zijn eigen kwaliteiten is Debidin duidelijk. De technische middenvelder die op de 6-positie speelt heeft een uitstekende balans tussen de overtuiging van zichzelf en arrogantie. “Mijn voorkeur gaat uit naar de 6-positie. Ik hou ervan om de bal te hebben en betrokken te zijn bij de opbouw. Ik ontloop het liefst de duels en ik wil het voetballend oplossen. Bescheidenheid siert de persoon, maar ik weet wel wat ik kan. Het gaat vaak nog met pieken en dalen, dat is inderdaad iets wat ik moet verbeteren.”

Na zijn avontuur bij Spartaan’20, vertrok Debidin naar SV Poortugaal waar hij het uiteindelijk tot het eerste wist te schoppen. “Veel van mijn vrienden gingen naar Poortugaal en zij speelden hoger dan Rhoon. Ik wilde zelf op niveau blijven voetballen dus zodoende ben ik daarheen gegaan.” Nadat hij via de O19 doorstootte naar de selectie, lukte het niet helemaal om door te breken en speelde hij zijn meeste wedstrijden in het tweede. Na meerdere gesprekken besloot Debidin om terug te keren naar zijn oude jeugdliefde: VV Rhoon. “Het is daar altijd heel hecht en het eerste is nauw met elkaar betrokken. In combinatie ook met advies van mijn vader die hoog heeft gespeeld, besloot ik om terug te gaan naar Rhoon.”

Eenmaal teruggekeerd bij Rhoon, sloeg het noodlot toe voor Debidin. “Ik scheurde mijn enkelband af op vakantie, waardoor ik meteen de eerste elf weken moest missen. Daarna speelde ik mijzelf wel weer in de basis, maar had ik af en toe last nog van mijn hamstring en mijn lies. Daarom was het seizoen een beetje wisselvallig.”

Rhoon kwam dit seizoen niet verder dan de laagste plaats in de tweede klasse. Voor Debidin een domper, aangezien het spel van zijn team helemaal niet tegenviel dit seizoen. “Ik denk dat we prima speelden, met name in de eerste helft. Alleen waren onze tegenstanders conditioneel misschien wat sterker. Hierdoor kwam er gedurende de wedstrijden meer slordigheid in en trokken we het net niet over de streep.”

Maar waar een deur dichtgaat, gaat er ergens anders eentje open. Debidin verwacht aankomend seizoen in de derde klasse met Rhoon hoge ogen te gooien. “Onze aanvoerder wordt onze trainer. Ik verwacht dat er veel gaat veranderen en dat we met een schone lei kunnen beginnen. Daarbij komt een van onze sterkhouders terug na een half jaar reizen. Misschien met een andere manier van spelen dat volgend jaar alles op zijn plaats kan vallen.”

Klik op VV Rhoon voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rhoon voor meer informatie over de club.

1...91011...1.378Pagina 10 van 1.378

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.