Van fluiten voor volle voetbalstadions, naar jeugdtrainer bij Seolto. Oud-topscheidsrechter Jack van Hulten heeft zijn roeping als oefenmeester van de JO19 helemaal gevonden. In Zevenbergen dus, hoe kan het ook anders. “Voor mij is er maar één club, die vereniging zit in mijn DNA!”
Al moet Van Hulten meteen een gevoelige ontboezeming doen. “Ik ben begonnen bij de buurman, toen ik achttien was kwam ik naar Seolto.” Inmiddels 42 jaar later, zit hij er nog steeds. Niet zo gek, vertelt de vrijwilliger. “We letten op elkaar, een veilige cultuur, bij een sociale vereniging.” Ook op jeugdvoetbal gebied loopt het op rolletjes. “De laatste jaren zijn we goed bezig. Dat gaat van mond-tot-mond. Voor ons internationale toernooi, meldt bijna iedere BVO zich aan!” Een goed teken dus. Iets waar de 60-jarige Van Hulten de afgelopen jaren, behalve als jeugdtrainer, de nodige bijdrage aan heeft geleverd. “Waar hulp nodig is, ben ik. Als je het naar je zin hebt, doe je dat. Ik wil ook helemaal geen ‘nee’ zeggen.” En dus is zijn lijstje aan vrijwilligerstaken, behoorlijk divers. “Voorzitter, lid van de sponsorcommissie en betrokken bij het organiseren van activiteiten.”
In de wind Klik op Seolto voor de laatste artikelen over de club.
Sterker nog. “ik herinner me nog goed, het 40-jarig jubileum, stond ik toiletten schoon te maken! Dat soort zaken moeten toch ook gewoon gebeuren.” Net als het geven van training. “In het verleden had ik wel mijn diploma’s gehaald, maar door het fluiten, waren die verlopen. Toen heb ik opnieuw mijn UEFA C gedaan en ben ik weer aan de slag gegaan.” Eerst bij Rijen en Virtus, om een seizoen of drie geleden weer terug te keren op het oude nest. “Er was een vacature, bij de JO19, dat leek me wel wat. Had ik op zondag tenminste ook weer gewoon een vrije dag!” In een lichting met best wat aardige voetballers veroverde Van Hulten het kampioenschap en promoveerde hij naar de eerste klasse. Toch is dat voor hem als trainer niet het allerbelangrijkste. “Die jongens moeten zich vooral kunnen ontwikkelen, richting het eerste. Dat is mijn doel.” Naast plezier maken natuurlijk. “Met mijn drukke baan bij Defensie, vind ik het heerlijk om twee keer per week op het veld in de wind te staan. Mijn zoon voetbalt ook in het team, dus ze komen geregeld bij ons over de vloer. Het is één grote vriendengroep.” Van Hulten begint te glunderen, zodra hij erover vertelt. “Die gasten houden je jong. De dynamiek vind ik geweldig. Ik leer zelf ook van ze, tijden veranderen. Jeugd van vroeger, noem ik mezelf altijd.” Vanwege een blessure aan zijn heup kan de voormalig arbiter zelf niet meer hardlopen en dus zit hij regelmatig op de fiets. Al kruipt het bloed toch ook waar het niet gaan kan. “Bij hoge nood, fluit ik nog wel eens een wedstrijdje. Puur om mijn steentje bij te dragen.”
Mist hij zijn carrière als topscheidsrechter niet af en toe? “Soms kriebelt het om eerlijk te zijn wel, maar het is goed geweest. Ik kan terugkijken op een mooie periode, aan alles komt een einde.” Toch heeft hij nog regelmatig contact met oud-collega’s en kreeg hij onlangs zelfs een rol binnen het Betaalde Voetbal aangeboden. Van Hulten hield bewust de boot af. “Ik geniet gewoon lekker van het leven.” En dat doet hij dus vooral, op het veld. “Die jongens duidelijk proberen te maken dat je zo simpel mogelijk moet spelen. Wedstrijden evalueren en bespreken, zodat ze situaties gaan herkennen.” Met de aanstelling van Thomas de Ridder, als Hoofdjeugdopleiding bij Seolto, hebben ze daarin een goede stap gezet, vindt Van Hulten. “We streven naar gediplomeerde trainers, zodat bepaalde principes heel herkenbaar worden. Bijvoorbeeld van drukzetten of kantelen.” Toch staat voetbalplezier, nog altijd wel op één. “Proberen te winnen, maar wel op een leuke manier. Kinderen moeten zichzelf kunnen zijn, fouten durven maken en daar weer van leren. Als je ze dan ziet genieten…” Met een goed gevoel, onder de poorten door, het sportpark op. Van Hulten doet het zelf al jaren. “Hier zijn zoveel hechte vriendschappen ontstaan, Seolto is echt een familiegevoel. Dat voelt denk ik iedereen.” En voorlopig, blijft hij dat nog wel even doen. “Welk team is nog even afwachten, maar ik ga zeker door. Gewoon spelers helpen gelukkig te zijn in dat voetbaltenuetje!”
Klik op Seolto voor meer informatie over de club.
