Na 350 wedstrijden voor het eerste en ruim vijftien jaar bij de selectie, was het voor Gerwin van den Nieuwendijk na afgelopen seizoen mooi geweest. De verdediger besloot de deur bij Flakkee achter zich dicht te trekken, maar kijkt terug op een mooie tijd. “Als klein jochie woonde ik bijna op ‘de Pallandt’.”

Of het nou zaterdag of zondag was, Van den Nieuwendijk was bij Flakkee te vinden. Zo ging het vanaf zijn vijfde jarenlang door, want de nu 34-jarige inwoner van Middelharnis voetbalde nooit ergens anders. “Echt een trouwe hond. In die tijd heb ik er natuurlijk wel veel zien vertrekken, maar voor mij is het overal hetzelfde. Waarom zou ik dan niet lekker hier blijven? Met al mijn vrienden.” Afgelopen zomer kreeg hij, na een bijzonder aantal wedstrijden, nog een verdiend afscheid. Al wist hij zelf ook niet dat het er zoveel waren. “Ze zeggen het, dus dan geloof ik het maar! Vanaf mijn zestiende ging ik al met de selectie mee en een jaar of vijftien speelde ik in het eerste, eigenlijk ben ik nooit geblesseerd geweest. Dan valt dat aantal misschien nog mee.”

Andere tijd
Al op jonge leeftijd trok hij het geel met blauwe shirt om zijn schouders. “Eerst moest ik mijn zwemdiploma halen, daarna mocht ik op voetbal. Lekker dichtbij, dat was makkelijk.” Ook in de daaropvolgende jaren dacht hij nooit aan een vertrek, al werd het hem nog even moeilijk gemaakt. “Een vaste groep vrienden, lekker een biertje doen en op het fietsje naar huis. Dat was ideaal. Toen Spartaan kwam, zijn mijn twee broers en vader daarheen gegaan en is mijn moeder daar bardienst gaan draaien. Ik bleef als enige van de familie bij Flakkee.” Waar hij zelf niet weg te slaan was van het sportpark, ziet Van den Nieuwendijk dat het in deze tijd net iets anders is. “Vroeger verzon je bijna een reden om wel te gaan, nu zoeken ze steeds vaker argumenten om niet te komen. Je durfde vroeger zelf echt niet de trainer te bellen om zomaar af te melden, nu zijn ze daar veel makkelijker in.” Mede daardoor vond hij het na al die jaren wel mooi geweest, al weet de oud-speler zelf ook niet precies waarom hij nou is gestopt. “Het was altijd maar hollen en vliegen. Ik heb nu twee kinderen, dan moest je weer oppas regelen en het kost gewoon veel tijd. Ik zit nog in de groepsapp, als ik dan dingen voorbij zie komen, ben ik wel blij dat ik me daar niet meer druk om hoef te maken.”

Stukje vastigheid
Bij zijn afscheid kondigde Van den Nieuwendijk aan nog wel bij het derde mee te gaan doen, maar dat is er tot op heden nog niet van gekomen. “Ik mis het voetbal eigenlijk ook gewoon niet. Als je na een dag werken thuiskomt, ben je ook wel blij dat je zit.” Heel veel hoogtepunten heeft hij niet, eentje springt er bovenuit. “Ik lag om half vier in bed, had zondagochtend bardienst en ‘s middags scoorde ik zeven keer.” Illustratief voor hem als voetballer. “Ik was er eigenlijk altijd, maar ik was niet bloedfanatiek. Ruzie maken over een potje voetbal was niks voor mij. Nu merk je wel dat de jeugd steeds brutaler wordt, vroeger kreeg je dan even een tikje en accepteerde je het meteen.” Toch hoopt Van den Nieuwendijk, die begon als middenvelder maar eindigde als laatste man, stiekem een voorbeeld te zijn voor de rest. “Als iedereen de 350 wedstrijden haalt, krijg je wel een stukje vastigheid. Ik wilde als voetballer altijd wel winnen, maar vond het ook belangrijk om het een ander naar zijn zin te maken. ‘Maak jij hem dan maar’.” Wie weet maakt hij in de komende tijd zijn rentree op het trainingsveld. “Een potje trainen en lekker in de kantine zitten. Al zou ik het vooral voor mijn gezondheid moeten doen!”

Klik op Flakkee voor het meest recente artikel van de club.