‘Trots dat hij hetzelfde pad bewandelt bij Westlandia’

0
321
westlandia-jo7

Meedoen is belangrijker dan winnen. Vanaf vandaag is dat niet alleen meer de Olympische gedachte, maar ook het motto van Westlandia JO7. Want of ze nou verliezen of winnen, het plezier wordt er niet minder om. “Ze hebben het bij 0-4 achter net zo naar hun zin!”

Was getekend, Sonny Kastelein. Begeleider op de zaterdagochtend. Dus hij kan het weten. “Lekker de wei in, iedereen aan het voetballen. Het is heerlijk om ze zo te zien huppelen.” Om die Olympische gedachte meteen nog maar een beetje meer kracht bij te zetten, neemt de betrokken ouder ons in gedachte mee naar het veld. “We spelen vier tegen vier, soms vijf tegen vijf, ligt eraan hoeveel er zijn. Maar heel af en toe, hevelen we ook spelers over naar de tegenstander. Als die er niet goed genoeg hebben. Laatst speelde mijn zoontje, tegen zijn eigen team. Die waren wel blij met ‘die lange’. Het gaat om het plezier, niet om de puntjes.”

Speciaal liedje
Plezier dat de jeugdspelertjes van de JO7 ook maken op woensdagmiddag, maar dan zonder de 41-jarige Kastelein. “We hebben zes ouders die training geven, aan in totaal dertig kinderen. Vier begeleiders zijn er zeker altijd.” In het weekend, wordt de groep gesplitst. “Ik ga met vijftien spelers de deur uit én iemand anders ook: JO7-A en JO7-B.” Maar eigenlijk, is die hele wedstrijd in principe van ondergeschikt belang, lacht de trainer. “De penalty’s, na afloop, vinden ze eigenlijk het leukste!” Sterker nog, bij Westlandia hebben ze er zelfs een speciaal liedje voor bedacht. “Dan zingen ze: ‘Deurtje open, of deurtje dicht’, afhankelijk van of wij moeten scoren of keepen!” Ook Kastelein, kent zijn klassiekertjes inmiddels. “Ik ben betrokken sinds mijn zoon vier is, hij is nu zes. Eerst als trainer. Dan doe je met die kleintjes tikkertje, schieten, op de bal zitten, dat soort dingen.” En het mooiste van allemaal, voor het voetbaldier: “Ik heb hier zelf ook altijd gevoetbald en rondgelopen. Westlandia is echt een familieclub. Ondanks dat het één van de grootste clubs van Nederland is, is het heel erg hecht.” En dat heeft hij gemerkt. “Een periode kwam ik er minder, dan kom je na acht jaar weer terug en voelt het alsof je maar één dag bent weggeweest: ‘Leuk dat je er weer bent’. Alsof je gister de deur dichtdeed.” Want voor Kastelein, voelt het als een soort reünie. “Je geeft nu eigenlijk training, met oude voetbalmaten. Hun kinderen, voetballen hier dan ook weer allemaal.” 

Soort droom
En wat is er mooier, dan om dat samen met je zoon te beleven. “Elke zaterdag is een feestje! Ik ben best wel trots, dat hij nu eigenlijk hetzelfde pad bewandelt.” De sfeer thuis, laat zich dan ook raden. “Daar gaat het natuurlijk veel over voetbal, over de wedstrijd. Tegen wie we moeten, of dat ‘ie vorige keer een hattrick had gescoord.” Het doet hem terugdenken aan zijn eigen tijd, als jong ventje. “Het is leuk om zijn plezier te zien, omdat ik dat zelf vroeger ook altijd had. Dan is het mooi voor hem, als ik dan langs de kant sta. Mijn ouders waren gescheiden, dan is dat toch minder.” Herkent hij iets van zichzelf als voetballer, in zijn zoon? “Die kleine scoort veel en vooral die lange benen, heeft hij wel van mij. Ik was van origine een aanvaller, dat spel zie ik soms al een beetje terug in hem.” Een fanatieke voetbalcoach, in de goede zin van het woord. Want uiteindelijk, draait het natuurlijk allemaal om plezier. “Ik geniet dat mijn zoon er, samen met die andere jongetjes, loopt en dat ze het ongelooflijk leuk vinden. Het enthousiasme van die voetballertjes, maar ook hun ouders, die er staan in weer en wind… Dat is toch een soort clubgevoel.” En, zo beseft Kastelein zich tegelijkertijd. “Het is ook een beetje kneuterig, maar dat maakt het leven mooi.” De inwoner van Naaldwijk kan er geen genoeg van krijgen. “Het is toch een soort droom, als je zelf twintig jaar gevoetbald hebt, dat je zoon het dan ook heel leuk vindt. Maar als hij op ballet gaat, ga ik ook mee hoor!” Voorlopig houden ze het samen nog maar even bij voetballen. “Zolang hij voetbalt, blijf ik meegaan. Als trainer of om ballen op te pompen, ik ben er toch!”

Klik op RKVV Westlandia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKKV Westlandia voor meer informatie over de club.