Wat is er mooier dan dagelijks rondlopen bij je favoriete club en praten over voetbal? Voor Cees Elsten bij RSV zijn er weinig dingen te bedenken die hij liever zou doen, heel gek is het dan ook niet dat hij al sinds zijn twaalfde kind aan huis is bij RSV. De club die als een rode draad door zijn leven loopt.
Als ‘vrije verdediger’ begon hij op twaalfjarige leeftijd aan het hoofdstuk dat RSV heet. Maar dat het verhaal uit zoveel bladzijdes zou bestaan, had hij toen ook nog niet kunnen bedenken. “Je ging gewoon op de voetbal, dit was lekker dichtbij en bijna iedereen van school ging naar RSV. Achteraf heb ik daar geen spijt van. Nee, zeker niet!” Al op zeventienjarige leeftijd kwam Elsten in het eerste, dat hield hij drie jaar lang vol, totdat een dubbele beenbreuk hem noopte te stoppen op het hoogste niveau. “Daarna ben ik nooit meer de oude geworden. Heb nog tot mijn 47ste in lagere elftallen gespeeld, op een gegeven moment ging het te snel.”
‘Stik graag’
Maar dat was voor de 67-jarige Elsten natuurlijk allesbehalve een reden om RSV de rug toe te keren en dus pakte hij het werk als vrijwilliger op. “Ik was 27 jaar toen ik begon als jeugdleider, vervolgens heb ik in het jeugdbestuur gezeten en later ook nog in het seniorenbestuur. Inmiddels ben ik terreinmeester, al noem ik het ‘manusje van alles’.” Die titel lijkt hij zichzelf niet onterecht te hebben gegeven, als je hoort wat hij allemaal doet voor de club. “Sinds een jaar of 30 doe ik de belijning, schoonmaken, de gebouwen onderhouden en de bebossing rond het sportpark netjes houden. We zitten langs een bos, dus dat is best wat werk.” Maar het meest blij is hij toch wel met de nieuwe sproeiers, dat scheelt hem vooral een hoop tijd. “Vroeger moesten we dat gewoon doen door buizen op het veld te leggen. Nou, in warme zomers, stond je daar een tijdje hoor. Tegenwoordig is het ondergronds, is het alleen maar op een knopje drukken en de sproeiers gaan aan!” Maar waarom nou precies hij al deze taken op zich heeft gekregen, weet hij eigenlijk ook niet zo goed. “Ik ben er gewoon ingerold denk ik. Zat natuurlijk altijd op voetbal, dan ga je helpen. Maar ik doe het ‘stik graag’ hoor.” Hij geniet er dan ook maar wat van. “Het is een hartstikke mooi sportpark, zo aan de rand van het bos. Gewoon lekker bezig zijn, thuis op de bank gaan zitten is toch ook niks?”
Voetbalpraat
Natuurlijk doet hij het niet alleen. Samen met de ‘maandagochtendploeg’ houden ze de boel netjes, ook zijn broer helpt vaak mee. “Die doet de netten en ook heel veel voor de jeugd. Het is mooi om het samen te doen, misschien zit het wel een beetje in de familie.” Een echte vriendenvereniging, die niet zonder zijn vrijwilligers kan, vertelt Elsten. “Het is heel belangrijk dat mensen dat willen doen, maar je moet er ook de tijd voor hebben hè?” Met de waardering zit het dan ook wel goed. “Dat merk je vanuit het bestuur, dat laten ze vaak genoeg blijken. Als alles er weer netjes uitziet, geeft dat toch een stukje voldoening. Spelers hebben er niet eens altijd erg in denk ik, wat we allemaal doen.” Als er wordt gevoetbald staat hij natuurlijk ook als supporter langs de lijn. Zo maakte hij de nodige kampioenschappen mee, maar zijn hoogtepunt ligt toch echt buiten het veld. “Het bouwen van de kantine en de kleedlokalen, in 1993. Allemaal met vrijwilligers.” Toch heeft hij één favoriete bezigheid. “Het trekken van de lijnen. Als je dan achter je kijkt en je ziet dat ze netjes recht staan, dat geeft een goed gevoel!” Zijn ze altijd even netjes recht? “Haha, niet altijd. Maar het gaat nooit echt mis hoor!” Tot slot kan de inwoner van Rucphen niet wachten tot hij weer naar de kantine mag. “Op donderdagavond, na de training, uitleggen hoe het wel of niet moet. Dat blijft toch het mooiste dat er is!”
Klik hier voor meer informatie over RSV
Klik hier voor meer artikelen over RSV
