Het zal straks voor veel vaste voetballiefhebbers bij Unitas’30 even wennen worden. Maar na zestien jaar in de kantine, is het voor Annie Heeren echt mooi geweest. Ondanks dat ze het altijd met liefde en plezier heeft gedaan en iedereen ontzettend gaat missen, vindt ze het tijd. “Ik word straks 75, dan moet je een keer stoppen.”
“Ik heb het altijd heel graag gedaan!” Is haar eerste en veelzeggende reactie als haar werk in de kantine van Unitas ter sprake komt. En dat werk, dat bestond uit een hoop dingen. “Dat was best een behoorlijke verantwoording. Bestellingen doen, vrijwilligers inplannen en regelen, schoonmaken en activiteiten organiseren. Eigenlijk heb ik heel de kantine gerund, als je het zo bekijkt.” Niet zelden stond ze ook nog achter de bar. “Dat was het leukste om te doen!” En dat allemaal begon, toen haar zoon rond het 75-jarig jubileum van de club vroeg of ze niet kon komen helpen. “Er stond een grote tent, maar ze hadden te weinig personeel. Toen belde hij mij op: Kom je helpen tappen?”
Missen
Dat liet Annie, die 30 jaar lang een eigen horecazaak had, zich geen twee keer zeggen. “Er gaat bij mij geen druppel over het glas hoor, dat kan ik wel!” Met veel plezier, maar ook veeleisend. “Je moet toch regelmatig aanwezig zijn. Dan is het koffieapparaat kapot, dan is er weer dit, dan weer dat.” Toch gaat ze het ontzettend missen, vertelt ze. “De mensen ga ik het meeste missen, vooral de jeugd. Die kleine kindjes in die voetbalpakjes, dat was altijd heerlijk om te zien.” Nooit ging ze dan ook met tegenzin vanuit Hoeven naar Etten-Leur. “Ik heb er nooit een hekel aan gehad, eigenlijk alleen maar genoten. Nooit dat ik dacht: och, moet ik weer? Anders had ik het ook nooit zo lang kunnen doen natuurlijk.” Helemaal kwijt zijn ze haar niet, bij Unitas. “Ik ga nog wel naar de club hoor, als het eerste moet spelen. Dat was ook altijd zo leuk, als het rustig was konden we even snel buiten gaan kijken.” Ze zullen Annelies, zoals ze eigenlijk heet, in ieder geval niet snel vergeten. “Iedereen kent mij als ‘Annie’, dus zeg dat maar hoor!”
Klik hier voor meer artikelen over Unitas’30.
Klik hier voor meer informatie over Unitas’30.
