Na dertien jaar als jeugdtrainer bij VVR, was Rob Hanegraaf nog één keer toe aan iets anders. Die nieuwe uitdaging vond hij vorig seizoen bij Moerse Boys en trekt hij ook nu, met alle liefde en plezier, nog lekker door. “Mijn vrouw was het er eerst niet mee eens, maar is inmiddels bijgedraaid!”
En dat laatste is niet zo gek, want de 53-jarige Hanegraaf is wat dat betreft weer helemaal opgebloeid. “Eerst kreeg ik bijna ‘ruzie’ thuis, dat lag heel gevoelig. Maar dit geeft zoveel nieuwe energie.” Geboren en getogen in Rijsbergen, was het ook voor hem een sprong in het diepe. “Bij VVR heb ik ook altijd gevoetbald, tot ik op mijn 39ste de jeugd ging trainen.” Zijn voetballende kinderen, trainde hij in die dertien jaar, gek genoeg nog nooit. “Die vonden mij veel te fanatiek.” Hanegraaf moet toegeven, dat zou kunnen kloppen. “Meestal ben ik vrij aardig, tot ik een keer moet ingrijpen. Drie keer per jaar moet je even een punt maken.”
Indrukwekkend
Voor het tweede jaar op rij is het voetbaldier verantwoordelijk voor de JO13 van Moerse Boys, een uitdagende lichting. “Vorig jaar hadden we een heel jong team, dat was best wel pittig. Veelal tegen tweedejaars, die fysiek een stuk verder waren, daar hebben we veel van geleerd.” Het voordeel van jeugdvoetbal, vindt Hanegraaf. “Je kunt heel veel bereiken en ziet spelers echt veranderen. Vooral het enthousiasme werkt aanstekelijk.” Net als bij de rest van de club. “Het bevalt hier heel goed. Een duidelijke structuur, taakverdeling en goede coördinatoren. De sfeer is prettig.” Inmiddels is hij er wel aan gewend, maar in het begin was dat wennen. “We hadden een BBQ met alle vrijwilligers, toen dacht ik de eerste keer: zijn het er zoveel? Dat was echt indrukwekkend.” En dat merk je aan alles, vertelt Hanegraaf. “Ondanks dat de vereniging relatief klein is, speelt het eerste op een heel hoog niveau. Op het vlaggenschip zijn ze hier echt trots.” Maar zoiets, komt natuurlijk niet vanzelf. “Je merkt dat ze heel veel dingen doen, om dat voor elkaar te krijgen. Een voetbalschool, met veel spelers van ‘één’, het is bijzonder om die binding te zien.” Wat te denken van het camerasysteem, boven het hoofdveld. “Die kunnen we gebruiken voor analyses. De club staat wat dat betreft heel erg open voor vernieuwing.”
Geduld hebben
Na dertien jaar bij VVR, dus een nieuwe omgeving. “Als ik nog eens wat anders wilde, moest ik het nu doen. Moerse Boys was wat dat betreft een makkelijk bruggetje, veel van mijn jeugdvrienden zaten daar.” Toch heeft Hanegraaf nog altijd een warm gevoel bij zijn vorige vereniging. “Op het moment dat ik door Rijsbergen loop, kom je een hoop jongens tegen die je training hebt gegeven. Dat is wel leuk. Die heb je toch op een andere manier leren kennen.” Vooral tijdens het trainen, volgens een duidelijk structuur. “Veel positiespel en partij. Altijd positiegericht.” Maar één ding, blijft natuurlijk het belangrijkste. “Oog hebben voor spelers, ze moeten het vooral heel erg leuk vinden.” En dus voert de trainer veel gesprekken en niet alleen over voetbal. “Ook over andere dingen, zoals de Formule 1. Als ze het maar naar hun zin hebben.” Resultaten helpen daarbij, maar zijn niet heilig. “Ik vind het belangrijker hoe ze voetballen, daar moeten we stappen in maken.” Want uiteindelijk, hebben ze maar één doel: “Op langere termijn, moet het niveau omhoog, zodat spelers de stap naar het eerste kunnen maken. We zijn op de goede weg en moeten soms ook gewoon een beetje geduld hebben.” Hanegraaf is er in ieder geval bij. “Werken met een groep die echt wil, dat hoop ik zeker nog een aantal jaar te doen!”
Klik op Moerse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Moerse Boys voor meer informatie over de club.
