Home Blog Pagina 8

SVS 35+: De oude vossen verliezen wel hun haren, maar niet hun streken

0

Bij elke amateurvoetballer die boven de 30 jaar is, schiet de gedachte om te stoppen met voetballer wel eens door het hoofd. Veel spelers van het derde en vierde elftal van SVS kwamen vorig seizoen voor dit dilemma te staan. Gaan we door of hangen we onze schoenen aan de wilgen? Onder leiding van Aram Koedood en andere spelers besloten zij om in de 35+ categorie te gaan spelen.

Eigenlijk is het op een redelijk natuurlijke manier gegaan. Het team waar ik al heel lang in speel zijn op de zaterdag al zeker een jaar of tien bij elkaar.  We zijn begonnen op de zondag en gingen op een gegeven moment fuseren met het oud eerste elftal. Toen werd SVS een zaterdagclub en zijn we op de zaterdag in een laag seniorenelftal gaan spelen. Die kern van een man of 12 is eigenlijk nog steeds bij elkaar en we probeerde altijd rond de vierde klasse te voetballen.  Elk jaar wordt het natuurlijk lastiger om te blijven voetballen. Je tegenstanders worden steeds jonger en wij steeds ouder. Je vraagt je dan met zijn allen wel af hoelang het nog leuk blijft.  Toch is het lastig om de knoop door te hakken wat te gaan doen in een volgend seizoen. Uiteindelijk zijn we twee keer samengegaan met een jonger team en hadden we ook leuke seizoenen, maar de kwaliteit lag wel behoorlijk uit elkaar. Wij waren eigenlijk jarenlang het derde elftal en het team van Kevin Wijtenberg was altijd het vierde. We kenden elkaar natuurlijk wel en gingen wel met elkaar om, maar ja we speelden in een ander elftal. Zij zaten eigenlijk met hetzelfde dilemma als ons team.

Vorig seizoen, we zaten toen al in de zesde klasse, werden we laatste. We werden aan alle kanten voorbijgelopen door jonge gasten die misschien niet zo goed konden voetballen, maar wel allemaal een conditie als een paard hadden. We zitten allemaal rond de 40, met een aantal jongens van een jaar of 35. We kwamen bij een kantelpunt. Gaan we stoppen met voetbal of gaan we iets nieuws beginnen. Toen het vierde eigenlijk hetzelfde probleem had zijn de oudere gasten uit beide teams samengegaan en hebben we een veteranenteam opgericht. Begin van het seizoen hadden we 26 man!  Dat was in het begin wel enorm wennen aan elkaar. Zoals gezegd kenden we elkaar van de club, maar niet qua voetbal. Dus we zijn met zijn allen uit eten geweest en ik kan wel zeggen na driekwart seizoen dat het de beste keuze ooit die we ooit gemaakt hebben.

Wat is eigenlijk het verschil tussen het gewone seniorenvoetbal en 35+?

Het grootste verschil is dat er bij de 35+ meer technisch wordt gevoetbald en er minder druk wordt gezet. Je krijgt dus meer ruimte om te voetballen. Je speelt wel eens tegen oud-eerste elftalspelers die de 50 jaar al naderen en die kunnen geen sprint meer inzetten, maar tikken kunnen ze wel. De wedstrijden worden niet meer op snelheid beslist, maar met combinatiespel. Daar moesten wel enorm aan wennen in het begin, maar dat gaat steeds beter. Belangrijkste is om lekker simpel te voetballen.

De derde helft

Zoals voor veel recreatieteams is de derde helft ook voor SVS 35+ enorm belangrijk. “We staan erom bekend. Onze snelheid op het veld is misschien minder geworden, maar aan de bar niet”, zegt Aram over de derde helft.

Actief binnen de club

Een aantal spelers van het 35+ team is ook actief bij activiteiten. “SVS heeft met Nicole Buijs en Ingrid den Otter twee dames die fantastische dingen organiseren bij de club. Wij hebben een tijdje terug met een aantal spelers een pub quiz georganiseerd en we organiseren ook de darttoernooien bij SVS. Eén van de spelers is sinds kort jeugdvoorzitter en meerdere jongens verzorgen trainingen bij jeugdteams. Het is heel belangrijk dat je als speler ook iets terug doet voor de club.

Competitie

In de competitie gaat het momenteel erg goed en zelfs het woord kampioenschap in de mond genomen. Op het moment van publicatie staat SVS 35+ nog bovenaan, maar kan concurrent PPSC nog langszij komen en eventueel op doelsaldo SVS passeren. Wat Aram wel opvalt is dat de grensrechters bij het 35+ nog partijdiger zijn dan bij de normale senioren. Iets met oude vossen en hun streken.

Voor meer artikelen over SVS, klik hier.
Voor meer informatie over SVS, klik hier.

De Ukkenleague van Spirit: waar het voetbalhart al op jonge leeftijd gaat kloppen

0

Op zaterdagochtend gonst het van de energie op de velden van Spirit in Ouderkerk aan den IJssel. Niet vanwege een kraker in de tweede klasse of een talentvolle JO17-selectie, maar door tientallen kinderen van vier tot zeven jaar oud. De Ukkenleague is dan in volle gang: een regionale competitie voor de allerkleinsten, opgezet met zorg, enthousiasme en een flinke dosis voetbalplezier.

Harry Oudshoorn: nooit zelf gevoetbald, maar alles voor het spel

Éen van de drijvende kracht achter de Ukkenleague is Harry Oudshoorn (45), technisch jeugdcoördinator bij Spirit voor de Ukken. Opvallend: Harry heeft nooit zelf bij een club gevoetbald. “Maar ik ben altijd met voetbal bezig geweest. Van mijn club Feyenoord mis ik geen wedstrijd,” lacht hij. Toen zijn zoon wilde gaan voetballen, twijfelde het gezin tussen DCV en Spirit. De positieve verhalen trokken hen over de streep.

“Mijn zoon ging keepen en toen er een keeperstrainer nodig was, ben ik erin gerold. En toen mijn tweeling later ook ging voetballen, ben ik me verder gaan verdiepen in het Ukkenvoetbal.” Wat begon als betrokken ouder aan de zijlijn, groeide uit tot het coördinatorschap over een van de meest unieke initiatieven in de regio.

Een regionale competitie voor de kleinsten

De Ukken zijn de jongste voetballers: kinderen van 4 tot en met 7 jaar. Spirit biedt voor deze groep een speciaal programma, waarbij wekelijks getraind en gespeeld wordt. Maar het bijzondere is dat het niet stopt bij de clubgrenzen van Spirit. De Ukkenleague is regionaal opgezet en wordt inmiddels gedragen door meerdere verenigingen uit de Krimpenerwaard.

“Clubs als Bergambacht, Lekkerkerk, Dilettant, Gouderak en Ammerstol doen regelmatig mee,” vertelt Harry. “Niet iedere club heeft elk seizoen een eigen Ukken-team, dus het is belangrijk om goed contact te houden. Het draait om samenwerken, niet om concurreren.” Hoewel de meeste wedstrijden bij Spirit plaatsvinden, wijkt de organisatie soms uit naar andere verenigingen wanneer de velden vol zijn. “Zo betrek je de regio ook echt actief bij het Ukkenvoetbal.”

Voetballen als profs: Champions League-sfeer bij de Ukken

Om het voor de jongste spelers extra leuk te maken, heeft de Ukkenleague een uniek concept: teams worden ingedeeld in de ‘Champions League’ of ‘Europa League’. Elke ploeg speelt in een shirt van een bekende Europese club. “De eerstejaars noemen we de Europa League. Daar zie je dan shirts van Fiorentina, Bayern München, Manchester United en ga zo maar door,” legt Harry uit. “Veel Ukken kennen voetbal vooral van televisie, dus het is leuk om die fantasie werkelijkheid te laten worden.”

Ruim 25 jaar Ukkenvoetbal – met liefde gecoördineerd

De Ukkenleague bestaat al meer dan 25 jaar. Harry is inmiddels ruim tien jaar betrokken bij de organisatie. “Je bent soms best wat tijd kwijt aan het vinden van de juiste contactpersonen – mensen wisselen, kinderen gaan door – maar de samenwerking met de clubs is echt goed,” zegt hij.

Elke donderdag verzamelt Harry van de clubs en spelers de informatie over wie er op zaterdag komt. Op basis daarvan maakt hij een speelschema. “Zo zorgen we dat elk team twee wedstrijden van 2x 20 minuten speelt en proberen we de krachtsverschillen zo klein mogelijk te houden.”

Op de wedstrijddagen zelf is hij vaak niet aanwezig, mede omdat hij ook trainer van een jeugdteam van zijn zoons is,  Maar een vast trio organisatoren: Ivo Raadgever, Danny Koenen en Jeroen Boudesteyn verzetten dan het werk. Zij zetten de velden uit, delen de shirts uit en zorgen dat alles soepel verloopt.

Ouders en vrijwilligers

Naast de kinderen is er ook volop aandacht voor ouders en vrijwilligers. “Voor Spirit is de Ukkenleague een eerste kennismaking met potentiële nieuwe vrijwilligers. We zorgen dat mensen zich welkom voelen en goed worden wegwijs gemaakt in de club.” Normen en waarden zijn belangrijk binnen de Ukkenleague. “We informeren ouders vooraf duidelijk over onze gedragscode. Zo zorgen we dat het een positieve, veilige en sportieve omgeving blijft.”

Trainer Arie Hoogendijk: hét gezicht van de Ukken

Een bijzondere vermelding krijgt Arie Hoogendijk, die al sinds jaar en dag van de Ukkenleague de trainingen verzorgt. “Hij is het gezicht van het Ukkenvoetbal,” zegt Harry trots. “Hij kent deze leeftijdscategorie door en door en weet precies hoe hij jonge kinderen moet stimuleren en motiveren. Zijn bijdrage is onmisbaar.”

Spirit als regionale motor voor jeugdvoetbal

Spirit wil meer zijn dan een grote club. “Wij willen een regionale rol vervullen, ook als partnerclub van Feyenoord,” zegt Harry. “Dat betekent dat we het belangrijk vinden dat jonge kinderen kunnen voetballen, ongeacht bij welke club ze spelen. We hebben geen behoefte om kinderen weg te halen bij andere clubs. Als ze graag naar Spirit willen komen, vinden ze hun weg vanzelf wel.”

De Ukkenleague laat zien hoe voetbal op jonge leeftijd draait om plezier, spel en samenwerking – niet om winnen. En dat is precies waarom het al zo lang een succes is.

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

Samen Sterk voor SPV’81: Sponsorcommissie zet club letterlijk en figuurlijk in het zonnetje 

0

Wat begon als een spontaan gesprek langs het voetbalveld van SPV’81, groeide uit tot een daadkrachtig initiatief dat de club een stevige impuls geeft. Edwin Wiltenburg,  voetballer en vader van drie voetballende kinderen , en Gerdine Kok, voetbalmoeder en partner van een voormalig gevreesde spits, keken tijdens een wedstrijd naar de sponsorborden en concludeerden dat er werk aan de winkel was. “Die borden kunnen wel een opfrisbeurt gebruiken,” dachten ze allebei. Bovendien viel op dat er nog genoeg ruimte was voor nieuwe sponsoren. 

Met hun gedeelde liefde voor de club en de wens om SPV’81 levendig en toekomstbestendig te houden, volgde al snel het besluit: “Als we denken te weten hoe het moet, moeten we het misschien gewoon gaan doen.” En zo werd, langs het veld, de sponsorcommissie geboren.

Sponsorcommissie groeit snel 

Het bleef niet bij twee enthousiastelingen. Martine Boele, lid van de jeugdcommissie en voetbalmoeder, en Jeffrey de Leeuw, speler, leider en vaste kracht achter de bar, sloten zich al snel aan. Samen vormen zij de huidige sponsorcommissie, die sindsdien actief werkt aan de zichtbaarheid van sponsoren én de financiële versterking van de club.

Opknappen sponsorborden was de eerste actie van de commissie 

Een van de eerste acties was het opknappen van de bestaande sponsorborden. Daarnaast werd de samenwerking gezocht met De Mediagraaf, zodat nieuwe reclameborden professioneel gedrukt konden worden Ook werd er een informatieve flyer ontwikkeld en werden diverse nieuwe sponsoren enthousiast gemaakt om zich aan de club te verbinden.

Mooi contact met VV Cabauw 

De samenwerking tussen SPV’81 en Cabauw laat zien hoe voetbal mensen bij elkaar brengt – niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten. Tijdens derby’s is de onderlinge verbondenheid duidelijk merkbaar, met sportiviteit en gezelligheid in de hoofdrol. Ook op het gebied van sponsoring wisselen de clubs ideeën en informatie uit, wat de onderlinge band verder versterkt.

Sponsoring op maat 

De commissie benadrukt dat er voor iedereen een passende manier van sponsoring is. Dat varieert van een reclamebord langs het veld tot het sponsoren van een team of evenement. Voor slechts €30 per jaar kunnen betrokkenen zich al ‘Vriend van de Club’ noemen. Zelfs anoniem bijdragen als stille sponsor is mogelijk. “Elke bijdrage, hoe klein of groot ook, is van grote waarde voor SPV’81,” aldus de commissie.

Persoonlijke aanpak loont 

Wat de aanpak van SPV’81 onderscheidt, is de persoonlijke aandacht voor sponsoren. Er wordt actief contact gezocht met ondernemers, waarbij oprechte interesse wordt getoond in hun werkzaamheden en drijfveren. De commissie zoekt naar samenwerking en denkt mee over hoe club en sponsor elkaar kunnen versterken. Die waardering wordt niet alleen uitgesproken, maar ook zichtbaar gemaakt — via borden, sociale media en in de dagelijkse praktijk op de club.

“Sponsoren zijn geen bijzaak, maar een onmisbare schakel in de voetbaltoekomst van SPV’81,” benadrukken de initiatiefnemers.

Vooruitkijken: nieuwe plannen in de maak 

De ambities van de sponsorcommissie reiken verder. Zo is inmiddels een groot tv-scherm aangeschaft waarop vanaf het nieuwe seizoen digitale advertenties van bedrijven te zien zullen zijn — een moderne toevoeging aan het sponsorpakket. Ook wordt gewerkt aan een sponsorwand in de kantine, waar alle sponsoren een prominente plek krijgen.

Met deze en toekomstige plannen bouwt SPV’81 verder aan een gezonde, betrokken én toekomstgerichte vereniging, waar sportiviteit en gemeenschap hand in hand gaan.

Klik op SPV’81 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPV’81 voor meer informatie over de club.

 

VV Capelle JO13-2 in actie voor KiKa

0

Met trots kan VV Capelle JO13-2 melden dat zij trainingspakken dragen met het logo van KiKa, Stichting Kinderen Kankervrij. Het team van trainer Jesse Schotman is door de ouders in nieuwe trainingssets en trainingspakken gestoken. Het idee werd geopperd om de achterzijde van de trainingsvesten te bedrukken met het logo van een goed doel. Uit een enquête bleek dat van de diverse goede doelen, verbonden aan kinderen of de voetbalsport, KiKa de grote voorkeur had.

Positieve reactie van KiKa

Teammanager René de Kok kreeg direct een uiterst positieve reactie vanuit KiKa: “Wat fijn dat jullie in actie komen voor KiKa en ons logo willen gebruiken op jullie sportshirt.” KiKa heeft uiteraard al een heel grote naamsbekendheid, waar ze heel blij mee zijn, en daar dragen de spelers van VV Capelle JO13-2 graag nog een extra steentje aan bij. Zij zullen het logo met trots dragen. Wanneer zij het shirt dragen vertegenwoordigen ze immers niet alleen onze voetbalvereniging, maar nu ook KiKa, als ‘ambassadeur’.

Normen en waarden staan hoog in het vaandel bij VV Capelle

Gepast gedrag is dan natuurlijk vanzelfsprekend, iets wat VV Capelle ook hoog in het vaandel heeft staan. De speciale Normen en waarden Commissie van VV Capelle heeft recent de regels nogmaals aangescherpt. VV Capelle is dan ook trots op het KiKa-logo op de trainingsshirts van JO13-2. Ruben de Wit, jeugdbestuurslid VV Capelle: “Ik ben trots dat we een team hebben met zo’n mooi goed doel op de trainingsshirts.”

Meer dan alleen een logo

VV Capelle JO13-2 is trots het logo van KiKa te mogen dragen en zal dus als een ware ambassadeur optreden. Iedere wedstrijd zal voor de aftrap aan de tegenstander een informatieve folder worden overhandigd, zodat ook de tegenstanders weten waarom dit logo wordt gedragen en om ook hen bewust te maken waar KiKa voor staat en waarom het team dit een warm hart toedraagt. Gedurende het seizoen zal er vanuit het team ook een actie worden opgezet om geld in te zamelen en ook op die wijze een bijdrage te leveren aan het doel van KiKa.

Doel van KiKa (visie en missie)

Ieder kind kankervrij. Dat is de visie van KiKa. KiKa gelooft dat dit mogelijk is door het financieren van onderzoek naar kinderkanker. Zij richten zich exclusief op kinderkankeronderzoek. Kinderen hebben andere behandelingen nodig dan volwassenen. Het doel van KiKa is dat geen enkel kind meer hoeft te overlijden aan deze verschrikkelijke ziekte. KiKa zet zich dagelijks in om zoveel mogelijk geld op te halen voor onderzoek dat bijdraagt aan betere behandelingen en kwaliteit van zorg, minder pijn tijdens behandelingen, meer kans op genezing en een hogere kwaliteit van leven voor patiënten, ook na behandeling.

Prestaties van het team ook steeds beter

Capelle O13-2 begon dit seizoen in de derde klasse. Daar werd op slechts één doelpunt het kampioenschap aan XerxesDZB gelaten. Wel promoveerde het team naar de tweede klasse. Daar had het team het heel moeilijk, maar wist het zich te handhaven. In het derde en laatste deel van de competitie bleek dat er veel progressie is gemaakt. De ploeg bevindt zich keurig in de middenmoot en won in de laatste wedstrijden van de koploper en noteerde ook een gelijkspel tegen de nummer twee. Een prachtige prestatie van dit mooie en bijzondere team, staf en de ouders.

Klik op vv Capelle voor meer artikelen over de club.
Klik op vv Capelle voor meer informatie over de club.

Sterk deelnemersveld op het 31e CVV Zwervers U13 toernooi

Op 8 en 9 juni 2025 wordt er op Sportpark Couwenhoek gestreden om de U13 Cup. De voorbereiding voor de 31e editie is in volle gang. Vanuit CVV Zwervers kwam vorig jaar wel een noodkreet dat het bijna niet meer te realiseren is door de oplopende kosten. Toch heeft de club meer sponsoren binnen gehaald dan andere jaren, waardoor ook de 31e editie weer door kan gaan

Intensieve voorbereiding

Vanaf het moment dat Club Brugge vorig jaar de beker in ontvangst mocht nemen als winnaar van de U13 Cup 2024 is de voorbereiding voor de editie van 2025 alweer van start gegaan. Vorig jaar kwam vanuit de organisatie wel de waarschuwing dat met name door de hoog opgelopen kosten een volgende editie wel eens lastig zou kunnen worden om de begroting rond te krijgen. Toch is dat wederom gelukt. Er werden meer advertenties verkocht voor de toernooikrant en de toernooigids. In de kantine prijkt al jarenlang het Vriendenbord. Daar hangen nu 140 bordjes met vrienden van het

Wederom een prachtig deelnemersveld op Sportpark Couwenhoek

Zoals altijd staan er weer prachtige namen op de deelnemerslijst van het toernooi. Vaste gasten zoals Paris St Germain, Feyenoord, KRC Genk en Ajax doen mee. Ook Liverpool, Borussia Dortmund, Glasgow Rangers, FC Midtjylland, Malmö FF, Everton en het Portugese Benfica maken hun opwachting. Ook de thuisclub doet uiteraard mee met het toernooi.

Concurrentie vanuit België

De 31e editie heeft last van concurrentie van het O13 toernooi van Bassevelde. Normaliter wordt dit toernooi eind mei gespeeld, maar de aankomende editie wordt door omstandigheden ook tijdens het pinksterweekend afgewerkt. “Daarom kunnen Club Brugge en AZ bijvoorbeeld niet deelnemen aan ons toernooi. De clubs zijn daar overigens niet blij mee”, zegt de coördinator hierover.  Dat is jammer, want Club Brugge kan daardoor zijn titel niet verdedigen.

Beroemde spelers gaven acte de préséance op het toernooi

Het toernooi kent een rijke historie met deelnemende spelers. Zo speelden de Nederlandse internationals Calvin Stengs, Georgino Wijnaldum, Frenkie de Jong, Royston Drente, Lutsharel Geertruida, Jorrel Hato  en Teun Koopmeiners op het toernooi. Bekende buitenlandse spelers waren er ook genoeg. Een kleine greep uit deze spelers: Thibaut Courtois, Kaj Havertz, Leon Goretzka, Hector Fort, Divock Origi en Ethan Mbappe. Wie weet zitten er bij de 12 clubs die dit jaar deelnemer weer een paar grootheden in de dop bij.

Winnaars van het toernooi

De historie van de U13 Cup kent mooie winnaars. De afgelopen tien jaar wonnen Bayer Leverkusen, Feyenoord (4x), Borussia Dortmund, Paris St. Germain, Barcelona en Club Brugge het toernooi. Dat is toch een lijst waar iedere voetballiefhebber zijn vingers bij aflikt! Feyenoord is de recordhouder wat betreft het aantal overwinningen van de U13 Cup: Maar liefst zes keer ging de beker mee naar Varkenoord. Sparta won vier keer, PSV en Borussia Dortmund zegevierden drie keer op Sportpark Couwenhoek.

Klik op CVV Zwervers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Zwervers voor meer informatie over de club.

Michel van Noort (58): Heel bijzonder om samen met mijn zoon DCV te gaan trainen

Michel van Noort, een bekende naam binnen de regionale voetbalwereld, heeft een mooie carrière achter de rug. Van actieve voetballer naar trainer, zijn reis door het amateurvoetbal heeft alles te maken met passie voor het spel, toewijding en de liefde voor het ontwikkelen van jonge talenten. Afgelopen voorjaar besloot de geboren Rotterdammer te stoppen als trainer bij Nieuwerkerk om meer aandacht aan zijn gezin te geven. Maar zoals dat vaak gaat in de voetbalwereld, was zijn afscheid van de zijlijn slechts van korte duur. Vanaf volgend seizoen zal hij samen met zijn zoon Youri aan het roer staan bij DCV, de club uit Krimpen aan den IJssel, waar hij zijn ervaring en liefde voor het vak wil overbrengen.

Een mooie spelerscarrière

Hoewel Michel van Noort nu al een aantal jaren in Rotterdam woont, ligt zijn geschiedenis in Krimpen aan den IJssel. Als vierjarige verhuisde hij vanuit Rotterdam naar Krimpen, maar begon zijn voetballoopbaan bij Alexandria’66 in Rotterdam. Het was voor hem vanzelfsprekend om daar te spelen, aangezien een groot deel van zijn familie betrokken was bij de club. “Mijn ouders brachten me altijd naar de club, maar toen ik ouder werd, moest ik zelf op de fiets naar Rotterdam om te trainen. Uiteindelijk ben ik na een paar jaar bij Alexandria’66 overgestapt naar DCV, dat dichter bij huis was,” vertelt Michel. Na zijn periode bij DCV, waar hij uitgroeide tot een gewaardeerde speler, keerde hij terug naar Alexandria’66. Daar speelde hij nog jaren in het eerste elftal, voordat hij besloot zijn actieve voetbalcarrière te beëindigen.

Van speler naar jeugdtrainer

Na zijn actieve voetballoopbaan besloot Michel de overstap naar het trainersvak te maken. Zijn eerste stappen als trainer zette hij bij CVV Zwervers in Capelle aan den IJssel, waar hij begon als jeugdtrainer. “De technische commissie vroeg of ik als jeugdtrainer wilde helpen om het team dat ik trainde te begeleiden in het eerste elftal,” zegt Michel. Na CVV Zwervers trainde hij de jeugd bij DCV. De zoektocht naar nieuwe uitdagingen bracht hem naar Dilettant, Spirit en SC Excelsior. Bij deze clubs was Michel hoofdtrainer.

In deze periodes leerde hij het trainersvak goed kennen, maar het was niet altijd eenvoudig. “Bij SC Excelsior moest ik echt alles zelf doen. Wat me het meeste tegenstond was dat de kantine na de wedstrijd meteen dicht ging. Je kon niet eens rustig wat eten of een drankje doen na afloop van de wedstrijd.” Na het stoppen bij SC Excelsior besloot Michel meer tijd aan zijn gezin te besteden, waarbij hij zijn voetballende kinderen wel trainde. “Op een gegeven moment konden ze zichzelf goed redden, en ben ik bij FC Binnenmaas gaan werken. Een mooie club met een fantastisch clubgebouw.”

FC Binnenmaas

Bij FC Binnenmaas kreeg Michel de kans om veel jeugdspelers in te passen op verzoek van het bestuur. Gedurende zijn drieënhalf jaar bij de club, ook tijdens de coronaperiode, heeft hij veel jeugdige talenten kansen gegeven om zich te ontwikkelen.

Het avontuur bij Nieuwerkerk

Momenteel is Michel nog trainer bij Nieuwerkerk, waar hij in 2023 het stokje overnam van Ron Luijten. De start was allesbehalve makkelijk. Na zes wedstrijden stond het team op slechts twee punten. Toch slaagde Van Noort erin om zijn team om te vormen en leidde hij hen naar de achtste plek in de Tweede Klasse D. Dit seizoen gaat het beter. Voor de winterstop stond de ploeg in de

middenmoot, maar de winterstop ging de knop om en pakten ze periodetitel en spelen nu nacompetitie. Ondanks de teleurstelling over het mislopen van de titel, is hij optimistisch over de toekomst van het team.

De overstap naar DCV

Hoewel Michel dus nog steeds actief is als trainer van Nieuwerkerk, heeft hij inmiddels de beslissing genomen om volgend seizoen bij DCV aan de slag te gaan. De club benaderde hem met een bijzonder voorstel. “Ze vroegen of ik samen met mijn zoon Youri aan de slag wilde bij het eerste elftal. Hij is bezig met het behalen van zijn UEFA B-licentie en wil heel graag een eerste elftal gaan trainen. Ze gaven ons het podium om dat te doen.” Michel heeft enthousiast ja gezegd, en volgend seizoen zal hij beginnen als hoofdtrainer bij DCV, met Youri als zijn assistent. Het plan is om Youri binnen een paar jaar als hoofdtrainer aan het roer te zetten. “Het is heel bijzonder om samen met je zoon te trainen,” zegt Van Noort met een glimlach.

Heropbouw bij DCV

Dit seizoen is DCV helaas gedegradeerd naar de tweede klasse, maar Michel is vastbesloten om snel weer terug te keren naar de eerste klasse. Ondanks dat er verschillende spelers stoppen of vertrekken heeft de club goede aanwinsten kunnen binnenhalen. “We gaan met een kleine, maar sterke selectie het nieuwe seizoen in,” zegt Michel. Nieuwe aanwinsten zoals Javan Hagens, Luciano Ramos Bosselaar en Shay van Liempd moeten helpen om de club weer naar het juiste niveau te tillen.

Michel van Noort kijkt met vertrouwen naar de toekomst. En het mooiste is: hij doet het samen met zijn zoon Youri.

Klik op DCV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DCV voor meer informatie over de club.

SC Zoelen JO14 kroont zich tot kampioen: ‘Deze ploeg gaat door het vuur voor elkaar’

ZOELEN – Het is een seizoen om in te lijsten voor SC Zoelen JO14. Onder leiding van trainer Cornelis Onink en zijn vaste compagnon Marto van Malsen, werd het team overtuigend kampioen in de derde fase van de competitie. Na eerdere tweede en derde plekken in voorgaande fases, liet de ploeg dit keer niets aan het toeval over. “Vanaf dag één geloofden we erin”, aldus Onink. “En de jongens hebben het geweldig waargemaakt.”

Cornelis Onink (37) is vrachtwagenchauffeur van beroep en trainer met passie. Al jarenlang verbonden aan SC Zoelen – eerst als jeugdspeler, later bij het eerste elftal – traint hij inmiddels zijn tweede team bij de club. “Mijn zoon kwam bij in de JO14 terecht en toen de vorige trainer ermee stopte, ben ik erin gerold. Samen met Marto, die al langer meedraait met deze groep. Voorheen trainde ik de JO10.”

In de eerste fase eindigde Zoelen als vijfde. Een grote verandering die plaatsvond? “We zijn toen begonnen met een vaste keeper”, blikt Onink terug. “Er werd daarvoor tussen drie jongens gerouleerd en dat gaf onrust. Sinds we een vaste doelman hebben, heeft dat veel stabiliteit gebracht. En de jongens die eerst op doel stonden, zijn nu juist van waarde als veldspeler, waaronder mijn zoon. Daar ben ik alleen maar trots op.”

In de tweede fase zat er al meer lijn in het spel. “We eindigden bovenaan, maar grepen net naast de titel. Dat was een teleurstelling, maar ik heb ze gezegd: we kunnen het. Het is tijd dat wij kampioen worden.” En dat gebeurde. In de derde fase was SC Zoelen JO14 oppermachtig en werd het met maar liefst negen punten voorsprong kampioen.

De ontlading kwam in de kampioenswedstrijd tegen Tricht. “Ze begonnen zenuwachtig, maar toen het eenmaal ging lopen vielen de doelpunten vanzelf. Het was mooi om te zien hoe het team er stond.” Een ander hoogtepunt was de wedstrijd tegen BRC. “Daar hadden we eerder van verloren. Dit keer kregen we de opmerking dat we te veel dispensatiespelers hadden, dus hebben we er eentje op de bank gehouden. In de rust bleek dat het gewoon mocht, maar het gaf onze jongens een boost. Ze kwamen terug van 0-2 naar 4-2. Ze waren er extra op gebrand om te winnen – dat tekent hun karakter. Ik nam het die trainer niet kwalijk. Vond het wel slim zelfs, en had het waarschijnlijk zelf ook geprobeerd.”

Onink ziet dat de groep als team gegroeid is. “In het begin was het veel ego, nu is het echt een collectief. Ze begrijpen de patronen, herkennen situaties en blijven gaan. Het uithoudingsvermogen is enorm. Als iemand in de problemen zit, lossen ze het samen op. Dat maakt deze ploeg zo bijzonder.”

Het kampioenschap werd groots gevierd, met een huldiging op de platte kar door Zoelen. “Luid zingend en springend door het dorp – het was één grote ontlading. Na al die keren nét niet, voelde dit als een bevrijding.”

Volgend seizoen speelt het team in de derde klasse van de JO15. Een stap omhoog, met nieuwe uitdagingen. “We hebben een jonge ploeg – sommigen zijn pas 12 of 13. Ons doel is handhaving, maar als we blijven groeien zoals nu, kunnen we verrassen. En dromen mag altijd.”

Klik op SC Zoelen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Zoelen voor meer informatie over de club.

Hoe het Spring Tournament van Focus’07 een internationaal begrip werd

CULEMBORG – Wat ooit begon met een lijstje mailadressen en een goed idee, is uitgegroeid tot een van de best georganiseerde jeugdtoernooien van Nederland: het Spring Tournament van Focus’07. In maart vond de derde officiële editie plaats op sportpark Parijsch, waar twaalf (inter)nationale topclubs streden in de leeftijdscategorie Onder-13. Robert Puddu (58) is een van de geestelijk vaders van het toernooi. “Dat het zó groot zou worden, had ik nooit gedacht.”

Puddu is al sinds de oprichting van Focus’07 betrokken bij de club. Toen zijn zoon op voetbal wilde, rolde hij het vrijwilligerswerk in. “Ik begon als jeugdtrainer, samen met een andere vader. Focus was toen net ontstaan, na de fusie.” Na zijn jaren als trainer – onder meer ook van zijn dochter – groeide hij door naar het jeugdbestuur, de sponsorcommissie en de kledingcommissie.

Het idee voor het toernooi ontstond zo’n zeven jaar geleden. “Samen met een teamgenoot van het 35+-elftal dachten we: laten we iets doen voor spelertjes die net overstappen van een half naar een heel veld. Die in de lente van hun voetbalcarrière zitten. Voor hun beleving en ontwikkeling.” Met een groot bestand aan mailadressen begonnen ze simpelweg clubs te benaderen. “In het begin deden ploegen als Vitesse, De Graafschap en Beerschot mee. Maar wij wilden méér.”

Als partnerclub van FC Utrecht waren de lijntjes kort met Focus’07. Via hoofd jeugdopleiding Robin Pronk kwamen ze in contact met jeugdtrainer Nathan Wiener (inmiddels werkzaam bij AZ), die dankzij zijn netwerk clubs als Ajax, Feyenoord, Bayer Leverkusen en Club Brugge wist te strikken. “Vanaf dat moment is het hard gegaan,” zegt Puddu. “We kozen bewust voor een eendaags toernooi met twaalf teams – precies het aantal kleedkamers dat we hebben. Alles moest kloppen. En het overtrof alle verwachtingen.”

Wat het Spring Tournament volgens hem onderscheidt? “De gastvrijheid. We regelen vervoer vanaf het vliegveld, maaltijden, verblijf – alles. De clubs worden echt in de watten gelegd. Daarnaast hebben we een topteam voor media. Er worden filmpjes gemaakt met drones, en de aftermovie staat vaak tien minuten na de finale al online.”

Dit jaar won FC Utrecht de finale van Anderlecht. Die laatste ploeg maakte volgens Puddu de meeste indruk. “Ze speelden fris, dynamisch voetbal. Er liep een klein opdondertje rond met een lange paardenstaart – echt een fenomeen. Hij werd niet voor niets uitgeroepen tot beste speler van het toernooi.”

Voor Focus’07 is het toernooi inmiddels hét uithangbord geworden. “We ontvingen zo’n 1500 tot 2000 bezoekers. Ze komen voor het voetbal, de sfeer, de beleving. Veel kinderen dromen er nu al van om ooit mee te mogen doen. Dan hoor je zo’n jochie zeggen: ‘Nog twee jaar, dan mag ik ook.’ Dát is precies waarom we het doen.”

De toekomst ziet er rooskleurig uit. Clubs staan in de rij voor deelname, en de editie van 2026 is al in voorbereiding. “We hebben al drie toezeggingen, waaronder clubs van absolute Europese topklasse die hier nog niet eerder waren. Namen mag ik nog niet noemen, maar geloof me: het wordt groter dan ooit.”

Klik op Focus ’07 voor de laatste artikelen over de club
Klik op Focus’07 voor meer informatie over de club

MEC’07 trekt ambitieuze trainer met profvoetbalverleden aan

MAURIK – Een nieuw gezicht langs de lijn bij MEC’07 komend seizoen: Seref Kaya (36) is de nieuwe hoofdtrainer van het eerste elftal. De Tielenaar maakt daarmee zijn debuut als hoofdtrainer in het seniorenvoetbal. MEC’07 liep promotie naar de vierde klasse mis, na uitschakeling in de eerste ronde van de nacompetitie, maar de ambities blijven onveranderd. Kaya: “We moeten in de vijfde klasse bovenin meedraaien. Daar ligt de lat.”

Kaya groeide op in Tiel en begon zijn voetballoopbaan bij TEC. Op zijn negende maakte hij de overstap naar FC Den Bosch, waar hij jarenlang de jeugdopleiding doorliep. Via een zaakwaarnemer kreeg hij op jonge leeftijd een kans om te tekenen bij een internationale profclub, maar dat liep anders dan gehoopt. “Als ik het over mocht doen, was ik gebleven. Misschien had ik mijn debuut bij Den Bosch dan wel kunnen maken.”

Na zijn terugkeer in Nederland volgde een lange periode in het amateurvoetbal, onder meer bij DOVO, TEC en Theole, waar hij jarenlang aanvoerder was en uiteindelijk zijn actieve loopbaan afsloot.

De trainersloopbaan van Kaya begon bescheiden: als assistent bij een zaterdagteam van TEC. “Maar als je me vijf jaar geleden had gevraagd of ik nu voetballer of hoofdtrainer zou zijn, had ik voetballer gezegd’’, lacht Kaya, die bij als aanvoerder van Theole begon met het trainen van jeugdteams. ‘’Van de JO19 tot de Onder-23. Maar nu weet ik het zeker: mijn doel is om ooit trainer te worden van een BVO.”

Nu Kaya zijn kicksen aan de wilgen heeft gehangen, werd het tijd voor de volgende stap als trainer: het seniorenvoetbal. Toen hij via social media zag dat MEC’07 een nieuwe trainer zocht, twijfelde hij geen moment. “De gesprekken met het bestuur en de spelersraad gaven me direct een goed gevoel. We klikten meteen.”

Wie denkt een rustige trainer te krijgen, komt bedrogen uit. Kaya laat zich gelden. “Ik ben fan van Diego Simeone, vooral om zijn intensiteit en coaching. Dat zie je ook terug bij mij. Ik ben aanwezig, vurig en betrokken. Maar qua spel sta ik voor iets anders – ik wil dominant, aanvallend voetbal zien, gebaseerd op een goede organisatie.”

Tactisch wil Kaya niet vasthouden aan één systeem, maar juist kunnen schakelen. “Als team moet je flexibel zijn. We gaan niet telkens aanpassen aan de tegenstander, maar wel realistisch zijn. Je wint wedstrijden door slim te spelen.”

MEC’07 greep naast promotie, maar Kaya kijkt vooruit. “We gaan de vijfde klasse in, dat is nu de realiteit. Maar we hebben een goede mix van jonge en ervaren spelers. We moeten minimaal in de top drie spelen, met zicht op promotie. Ik zie veel potentie, maar daar hoort hard werken bij.”

In elke linie hoopt hij de selectie nog te versterken. “Elke trainer heeft een netwerk. Ik kijk wat ik mee kan nemen, maar het moet passen bij de groep.”

Wat mogen spelers, staf en supporters verwachten? “Een trainer die er vol voor gaat,” zegt Kaya. “Maar ik kan maar twintig procent bepalen – de overige tachtig procent moeten de spelers zelf invullen. Dat begint met inzet, discipline en samen beter willen worden. Ik zorg voor het plan, zij moeten het uitvoeren. Maar áls we dat samen doen, kan er hier echt iets moois ontstaan.”

Klik op MEC’07 voor het laatste artikel van de club

Laponder: ‘Wij zijn misschien het tweede, maar wel het vlaggenschip van Ophemert’

OPHEMERT – Geen team in Ophemert met een hechtere kern dan het tweede elftal, als het aan leider Corné Laponder ligt. Al jaren is het de ploeg waar vriendschap en verenigingsgevoel hand in hand gaan – en waar de prestaties er zeker niet onder lijden. Toch bleef er na dit seizoen, waarin de ploeg als vierde eindigde in de zesde klasse, een bittere nasmaak hangen bij Laponder. “Als we niet zoveel hadden moeten schuiven met spelers, hadden we echt mee kunnen doen om de titel.”

Laponder is sinds 2017 betrokken bij Ophemert 2, met een onderbreking van één seizoen vanwege werk in de weekenden. “Het team was al een vriendengroep voordat ze naar de senioren gingen”, vertelt hij. “En toen de oudere garde doorschoof naar het vrijdagavondvoetbal, werd dit het tweede elftal. Wat mij betreft is dit de kernploeg van de vereniging. Ik weet dat sommigen dat anders zien, maar zo voelt het voor mij. Het is het hart van VV Ophemert.”

Het seizoen kende een valse start, met een nederlaag tegen RKTVC, maar Ophemert rechtte al snel de rug en won zes keer op rij, afgetrapt met een overtuigende zege op kampioen Buren (1-4). Maar vlak voor de winterstop kreeg de ploeg te maken met een domper: vier spelers werden doorgeschoven naar het eerste elftal om blessures op te vangen. Laponder: “Logisch en begrijpelijk. Zo werkt dat bij een kleine club, maar het was wel een klap voor ons. Zeker omdat we later zelf ook met blessures te maken kregen.”

Daarna werden wedstrijden verloren die onder normale omstandigheden wél gewonnen hadden kunnen worden. “We hebben het seizoen uitgespeeld met karakter, maar ik weet zeker: met een fitte en complete groep hadden wij kampioen kunnen worden.”

Twee wedstrijden die dat onderstreepten, waren SC Zoelen-uit (5-1) en het thuisduel met Buren (1-1) – de latere kampioen. “Tegen Zoelen speelden we op een achterveldje in de regen en hadden we te maken met blessures. Het zat er gewoon niet in die dag. Tegen Buren, die toen kampioen konden worden, liet wij juist onze potentie zien. Wij hielden ze op een gelijkspel, waardoor we ze van de titel afhielden. En er zaten jongens bij die op hoog niveau hebben gespeeld. Dan zie je dat wij met dit team écht iets kunnen.”

Dat team bestaat uit een mix van jonge en ervaren spelers, met als blikvanger spits Remco Moret, die op zijn leeftijd nog steeds wedstrijden kan kantelen. “Maar het is niet één speler die het verschil maakt,” benadrukt Laponder. “Het is een ploeg waarin iedereen voor elkaar werkt, ook als het niet loopt. En dat maakt me trots.”

Trots is hij sowieso op ‘zijn’ club. “VV Ophemert is een echte dorpsclub. Eigen jongens, betrokken vrijwilligers, korte lijntjes. Hier staat men nog voor elkaar klaar. Mensen als Gerrit Stap, die laatst werd gehuldigd, maken de club tot wat het is. En ik probeer zelf ook bij te dragen, onder meer als sponsor.’’ Zijn beste vriend, Ibo Öcal, is onlangs voorzitter geworden.

Komend seizoen krijgt het team hulp van een bekende naam: Addie Kusters, de nieuwe trainer van het eerste elftal, zal ook de trainingen van Ophemert 2 oppakken. “Hij heeft ervaring, weet wat het is om een groep beter te maken én plezier te brengen. Ik verwacht dat hij het beste uit deze jongens kan halen.”

Klik op VV Ophemert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ophemert voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.