Home Blog Pagina 7

G-voetbal blijft belangrijk bij Zinkwegse Boys

VoetbalJournaal
-
0
G-voetbal blijft belangrijk bij Zinkwegse Boys

Als enige club in de Hoeksche Waard biedt Zinkwegse Boys G-voetbal aan, met een wedstrijdteam en een trainingsgroep. Afgelopen zomer dreigde het G-team echter in gevaar te komen door een tekort aan begeleiders voor de competitiewedstrijden op zaterdag.

ZINKWEG – Lia Zoeteman, al jarenlang betrokken bij de G-voetballers, deed daarom een dringende oproep via de sociale media van de club: ‘geen wedstrijdbegeleiders = geen voetbal voor onze spelers’. Gelukkig lukte het net op tijd om twee nieuwe begeleiders, Bart van Gilst en Bert Spier, te vinden. Zo kon het team de competitie toch starten, ondanks dat uitwedstrijden vaak langer duren dan de wedstrijd zelf.

Zinkwegse Boys wil voetbal voor iedereen toegankelijk maken en G-voetbal speelt daarin een centrale rol. Met zo’n veertig G-spelers heeft de club zelfs een ledenstop afgekondigd om de kwaliteit van de begeleiding te waarborgen. Het trainingsteam van ongeveer twintig spelers, van 10 tot 50+ jaar, wordt begeleid door vier trainers die veel persoonlijke aandacht kunnen geven.

Naast de reguliere trainingen en competitiewedstrijden organiseert het G-team diverse activiteiten, zoals zaalvoetbal in sporthal Duyvesteyn, een playbackshow, en de jaarlijkse wedstrijd tegen HW Wonen. Het competitieteam nam ook deel aan het 10-jarig jubileum van De Jonge Spartaan en sloot het seizoen af met een gezellige barbecue.

Volgens Zoeteman draait het G-voetbal niet alleen om sport, maar vooral om plezier, fanatisme en saamhorigheid. “Onze spelers zijn enorm gemotiveerd en willen écht winnen. Het is geweldig om te zien hoeveel plezier ze wekelijks beleven aan hun favoriete sport,” aldus Zoeteman.

Klik op Zinkwegse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zinkwegse Boys voor meer informatie over de club.

‘Op het veld staan blijft het leukste wat er is’

VoetbalJournaal
-
0
‘Op het veld staan blijft het leukste wat er is’

Meer structuur, een groeiende meidenafdeling en steeds meer gediplomeerde trainers. Na zeven jaar als jeugdvoorzitter, kan Bas Grijsen bij VVGZ niet anders dan trots en tevreden zijn. En dus voelt de inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht zich helemaal thuis bij de club uit Zwijndrecht. “Het is heel leuk om het enthousiasme van al die kinderen te zien.”

Inmiddels dus in de rol van jeugdvoorzitter, maar het begon voor Grijsen (54) ooit als jeugdtrainer. “Vervolgens word je jeugdcoördinator en rol je er vanzelf in.” Bij een leuke vereniging, zoals hij VVGZ na al die jaren noemt. “Ik kom nu ruim zeventien jaar bij de club en in die tijd, hebben we met z’n allen veel voor elkaar weten te krijgen. Dat vind ik het mooie van deze club. Echt een stukje warmte en dat hechte clubgevoel.”

Trainers opleiden

Ook als voorzitter van het jeugdbestuur. “Het is gewoon heel leuk om na te denken over de ontwikkeling van onze jeugdafdeling.” Een takenpakket, waar Grijsen veel voldoening uit haalt. “Dat gaat van vergaderen en trainers aanstellen tot overleg voeren met coördinatoren. Maar ook het fluiten van wedstrijden of het maken van de teamindelingen.” Kort gezegd. “Het jeugdbeleid ten uitvoer brengen, samen met de Hoofd Jeugdopleiding en de mensen van de technische commissie.” Hoe ze dat bij VVGZ in de praktijk proberen te doen? “Dit jaar zijn we begonnen met het aanbieden van de VC1-cursus vanuit de KNVB, omdat we het belangrijk vinden om trainers op te leiden en handvatten te geven. Daar deden 30 trainers van ons aan mee!” Maar ook het meidenvoetbal, zit in de lift, zo blijkt. “We zijn een aantal jaar geleden gestart met een MO10, sinds dit seizoen hebben we drie teams.” En niet alleen bij de MO11, MO13 en MO15, merkt Grijsen de stijgende populariteit. “Ieder jaar organiseren we een clinic met Jaimy Ravensbergen, speelster van de FC Twente Vrouwen. Om het meidenvoetbal in de regio meer aandacht te geven en meiden enthousiast te maken.” Daarnaast, is de club ook actief buiten het veld, vertelt Grijsen. “We proberen zoveel mogelijk activiteiten te organiseren, zoals een FIFA-toernooi, Sinterklaas of natuurlijk het mini-kamp.” Vooral dat laatste, spreekt bij veel VVGZ’ers tot de verbeelding. “Ieder jaar zijn dat zo’n 150 kinderen, die een heel weekend lang gratis op de club komen slapen. Dat is fantastisch!”

Meer structuur

Saamhorigheid die bijdraagt, aan de prestaties, denkt Grijsen. “Met onze selectieteams, willen we graag minimaal in de hoofdklasse spelen. Juist ook om aansluiting te krijgen én te houden met de senioren.” Want de visie, is helder. “Dat is waar we voor staan als VVGZ. Een eerste elftal, met eigen jongens.” Iets waar Grijsen in de afgelopen zeven jaar, meer dan zijn steentje aan heeft bijgedragen. “We hebben qua bestuur vooral meer structuur aan de jeugd gegeven. Door het aanstellen van een Hoofd Jeugdopleiding, verschillende coördinatoren en een technische commissie.” Bij een club, waar hij zelf nooit heeft gevoetbald. “Ik kom oorspronkelijk uit de regio Haarlem en ben hier naartoe verhuisd. Mijn schoonfamilie is fanatiek verbonden aan VVGZ, dus raak je vanzelf betrokken, als je zoon gaat voetballen.” Zelf als voetballer de hele rechterflank bestreken, geniet Grijsen nu van het enthousiasme van anderen. “Dat plezier vind ik mooi om te zien. Uiteindelijk, is de jeugd de toekomst van de club.” Een toekomst, waar ze zich bij VVGZ hard voor in moeten blijven zetten, vindt hij. “Het behouden van leden in de leeftijdscategorie ouder dan vijftien, is wel een zorg. Dat blijft een uitdaging.” Hoe hopen ze dat te doen? “We hebben een enquête gehouden, om te kijken wat we zouden moeten doen om het nóg leuker te maken. Daar zijn we naar op zoek.” Aan zijn bevlogenheid, zal het in ieder geval niet liggen. In welke rol dan ook. “Ik zou in de toekomst heel graag weer een team willen trainen. Dat blijft uiteindelijk toch het leukste wat er is. Op het veld staan en de jeugd enthousiast maken voor het voetbalspel!”

Klik op VVGZ voor meer artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

Strijensche Golfclub biedt ook ruimte aan Footgolf

VoetbalJournaal
-
0
Strijensche Golfclub biedt ook ruimte aan Footgolf

De Strijensche Golfclub staat bekend om haar prachtige negenholes-baan aan het Molenwegje en de culinaire hoogstandjes in het restaurant. Wat nog niet iedereen weet: de accommodatie is ook perfect voor footgolf.

STRIJEN – Overdag zijn de golfers op de baan druk met hun swings en putts, maar voetballiefhebbers kunnen hier ook uitstekend hun voetbalkunsten kwijt. In september was De Strijensche het toneel van het NK Footgolf, een evenement waar Michael Wilkes als grote motor aan meewerkte.

Volgens exploitant Bernhard Kiers, zelf geen voetgolfspeler, vereist de sport een andere techniek dan golf. “Waar je met een golfclub gemakkelijk afstanden overbrugt, moet een footgolfer de coördinatie en traptechniek met zijn voet bepalen. De afslag bij footgolf is totaal anders dan bij golf, met veelvuldig gebruik van de boogbal.”

De negen holes van De Strijensche zijn uitermate geschikt voor een footgolf-toernooi. “Naast het NK hebben we nog weinig marketing gedaan voor footgolf. Het blijkt een leuke activiteit voor voetballers van alle leeftijden en niveaus, maar de vraag is nog beperkt,” zegt Kiers.

Het NK Footgolf, verspreid over drie dagen, trok veel deelnemers en bood als extra prijs een ticket naar het WK Footgolf in Mexico. Kiers ziet veel potentie: “We hebben nog geen vast footgolfarrangement, maar onze pitch- en puttruimte is beschikbaar, en met de zesholes-footgolfbaan kunnen we eenvoudig uitbreiden. Achttien holes footgolf kan wel, maar dan moeten we de planning aanpassen, omdat golf en footgolf niet tegelijkertijd kunnen plaatsvinden. Maar dat is technisch goed uitvoerbaar.”

Zo combineert De Strijensche Golfclub sportplezier en innovatie, en opent ze haar deuren voor een nieuwe generatie sporters die van voetbal en precisie houden.

Van den Berg kan alle rollen vervullen

VoetbalJournaal
-
0
Van den Berg kan alle rollen vervullen

Bezoek een thuiswedstrijd van Heinenoord en je ziet de meest opmerkelijke metamorfoses. Arie van den Berg, het bestuurlijk boegbeeld van de vereniging, vervult tijdens en rond een thuisduel van de eersteklasser diverse rollen.

Naast gastheer is Van den Berg toch vooral nauw betrokken bij het reilen en zeilen van de hoofdmacht. En dus zit de preses op de tribune of hangt hij over de omheining. Nee, Van den Berg maakt onderdeel uit van de begeleidingsstaf en zit niet zo ver af van trainer Ivan Divkovic. En dus deelt hij tijdens een thuiswedstrijd lief en leed met de andere stafleden en reservekeepers die in de nabijheid vertoeven. Na afloop is Van den Berg dan weer de grote animator in de kantine bij het grote rad van avontuur, waarbij hij ook aandacht heeft voor de aanwezige klanten in de kantine.

Ondanks de drukke werkzaamheden en zijn plek in het bestuur bij Excelsior vervult Van den Berg die taak graag bij zijn eigen ‘cluppie’, met wie hij de tijden nog meemaakte op het allerhoogste amateurniveau. „Inmiddels spelen we op het vierde amateurniveau. Promotie naar de vierde divisie is geen must, maar ik denk dat we met deze selectie wel een prominente rol kunnen en moeten spelen.”

Klik hier voor meer informatie over SV Heinenoord
Klik hier voor meer artikelen over SV Heinenoord

‘Ze merken het snel genoeg als ik serieus ben’

VoetbalJournaal
-
0
‘Ze merken het snel genoeg als ik serieus ben’

Nadat hij al een aantal jaar actief was als assistent-trainer, wilde Pepijn Boogert bij Groote Lindt graag op eigen benen staan. En inmiddels als hoofdtrainer verantwoordelijk voor de JO15-2 van de club, bevalt hem dat voorlopig meer dan prima. “Het is heel leuk, maar ook wel een uitdaging!”

En dat komt niet alleen door zijn leeftijd, vertelt de pas negentienjarige Boogert. “Er is onderling best wel wat niveauverschil tussen de spelers.” Hoe hij daarmee om probeert te gaan? “Door bepaalde jongens extra opdrachten of meer verantwoordelijkheid te geven. Bijvoorbeeld maximaal twee keer raken.” Een aanpak, die zijn vruchten afwerpt, heeft de inwoner van Zwijndrecht gemerkt. “Vooral voetballend, gaat het goed! Alleen hebben we weinig aanvallers, dus dat is lastig.” Aan de inzet en het enthousiasme, ligt het in ieder geval niet. “Het is een leuk, leergierig én hardwerkend team.”

Veel voldoening

Waar Boogert zijn eigen draai aan kan geven. Precies de reden waarom hij graag hoofdtrainer wilde worden. “Ik ben drie jaar lang assistent-trainer geweest, en het leek me leuk om op eigen benen te staan. Dus had ik dat aangegeven bij Ruud Pols, onze jeugdcoördinator.” Want aan ervaring, ondanks zijn nog jonge leeftijd, geen gebrek. “Voor het CIOS, moest ik stagelopen. Dat heb ik natuurlijk bij Groote Lindt gedaan.” Op die opleiding, behaalde Boogert ook zijn VC2-diploma, vertelt hij. “Ik moest op school een profiel kiezen, dat werd uiteraard ‘voetbal’. Dat sprak me het meeste aan. Zo ben ik eigenlijk in het trainersvak gerold.” Heel gek, is dat gezien zijn verleden én heden, ook niet. “Op mijn vierde ben ik begonnen met voetballen bij Pelikaan, tot we tijdens corona niet mochten trainen en een vriend van mijn vader, vroeg of ik niet eens bij Groote Lindt mee wilde doen.” En zo geschiedde. “Dat vond ik meteen heel leuk!” Vol enthousiasme, maakte Boogert op zijn veertiende, vervolgens de overstap naar de club uit Zwijndrecht. “Het voelde heel relaxed en iedereen was aardig. Echt een hechte familieclub.” Eén waar hij nu, naast voetballer van de O23, dus ook jeugdtrainer is. “Ik haal er heel veel voldoening uit. Als ik die gasten dan over dat veld zie rennen…” Maar ook van tactische ingrepen kan Boogert, samen met zijn twee assistenten Sven Franzen en Martijn Kreukniet, enorm genieten. “Als er iets in je hoofd zit, je past het aan én het werkt, vind ik dat mooi om te zien.”

Alles aan doen

Hoe zou hij zichzelf als trainer verder omschrijven? “Ik houd ervan om de voetballende oplossing te zoeken. Daarom vind ik het ook helemaal niet erg als iets fout gaat. Zo lang ze het maar nog een keer proberen en lekker blijven voetballen.” En als team spelen. “Dat vind ik misschien wel het belangrijkste. Iedereen moet keihard werken.” Te beginnen, op de training. “Op dinsdag doen we vaak positiespel, pass- en trappen en afwerken. Op donderdag trainen we specifiek op opbouwen en drukzetten, in een grote partij.” Samen dus, met zijn twee assistenten. “Daardoor kunnen we per team, heel gericht coachen. Onder meer door stopmomenten te gebruiken.” Aan fanatisme, bij Boogert dan ook geen gebrek. Al draait het volgens hem niet alleen om winnen. “Als we er alles aan hebben gedaan, kan ik ermee leven als we verliezen. Anders baal ik er wel echt van.” Maar, zo weet hij ook. “Voor die gasten is resultaat heel belangrijk. Dat zorgt ook voor vertrouwen. En heeft daardoor indirect invloed op de ontwikkeling.” Ziet hij zijn jonge leeftijd als een voor- of juist een nadeel? “Omdat ik nog jong ben, sta ik misschien wel dichter op de groep. Daarnaast ben ik best wel mondig, dus die jongens merken het snel genoeg als ik serieus ben. Af en toe moet er juist ook ruimte zijn voor een lolletje, het blijven pubers. Daar moet je niet te streng voor zijn.” Weet Boogert misschien ook wel een klein beetje, uit eigen ervaring. Als speler van de O23. “Bij Pelikaan stond ik altijd centraal achterin, maar bij Groote Lindt werd ik vanaf het begin op zes gezet.” De bal ophalen, het spel verdelen én duels spelen. “En waar mogelijk, probeer ik het spel aan te sturen. Dan trek ik wel mijn mond open!” Het leverde de voormalig assistent-trainer van de JO13-1, JO13-2 en de JO15-1, onlangs zijn debuut in het vlaggenschip van de club op. Hoe ziet hij de toekomst voor zich? “Ik zou het leuk vinden om bij Groote Lindt een selectieteam te trainen. Daar is het niveauverschil toch wat kleiner.” Om na het opdoen van de nodige ervaring én het halen van zijn volgende trainersdiploma, ooit trainer te worden bij een eerste elftal. “Maar pas nadat ik zelf gevoetbald heb!”

Klik hier voor meer informatie over Groote Lindt
Klik hier voor meer artikelen over Groote Lindt

‘Alle ballen op Sanzio’ lijkt het motto in Heinenoord

VoetbalJournaal
-
0
‘Alle ballen op Sanzio’ lijkt het motto in Heinenoord

‘Alle ballen op Sanzio’ lijkt het devies bij eersteklasser Heinenoord in de openingsfase van het seizoen. Aanvaller Sanzio Dieterich neemt een groot deel van de doelpuntenproductie voor zijn rekening en bewijst dat hij met zijn naderende 31ste verjaardag nog lang niet op zijn retour is.

In zijn vierde seizoen bij de club uit de Hoeksche Waard oogt Dieterich scherper dan ooit. In de eerste negen competitiewedstrijden scoorde Heinenoord dertien keer, waarvan acht treffers afkomstig waren van de Dordtenaar. “Maar dat doe ik niet alleen,” benadrukt hij. “Ploeggenoten als Ramy Salem en Marlon Slabbekoorn zorgen ervoor dat ik in scoringspositie kom.”

Vooral in november kwam de spits uitstekend op dreef. Tegen promovendus IFC was hij met een hattrick volledig verantwoordelijk voor de 3-1 overwinning. “Ik voel me fit en zit goed in mijn vel. Met drie jonge kinderen moet je goed naar je lichaam luisteren, maar dat gaat prima. Ouder dan dertig voel ik me absoluut niet.”

Na een teleurstellend vorig seizoen, waarin Heinenoord onder zijn niveau presteerde, lijkt de ploeg dit jaar slimmer en volwassener te spelen. “We hebben nu een duidelijk speelplan en kunnen schakelen tijdens wedstrijden. Dat maakt ons lastig te bestrijden,” aldus Dieterich. De recente reeks overwinningen bracht de ploeg terug in de subtop.

De ambities zijn duidelijk. “Iedereen kan van elkaar winnen in deze klasse, maar wij willen meedoen om de bovenste plekken. De stap naar de vierde divisie zou prachtig zijn.” Met zijn scoringsdrift en ervaring speelt Dieterich daarin een sleutelrol. En juichen tegen oude clubs? “Daar doe ik niet moeilijk over. Ik speel nu voor Heinenoord en daar sta ik volledig achter.”

Klik hier voor meer informatie over SV Heinenooord
Klik hier voor meer artikelen over SV Heinenoord

Strijen heeft spiraal definitief omgebogen

VoetbalJournaal
-
0
Strijen heeft spiraal definitief omgebogen

De tekenen van herstel waren vorig seizoen al nadrukkelijk zichtbaar en die tendens zet zich ook in de beginfase van de huidige competitie door: de neergaande spiraal voor de hoofdmacht van Strijen is definitief omgebogen en de ‘Kanaries’ zingen in de vierde klasse absoluut een toontje mee. Dit seizoen onder leiding van nieuwe trainer Brian Roquas.

STRIJEN – De ommekeer kwam in het afgelopen seizoen onder Roquas’ voorganger Shane van Bogaert, die in de tweede helft van de competitie de gevoelige snaar bij de spelers had gevonden waardoor Strijen zich opeens meldde als een serieuze gegadigde voor de nacompetitie. Een verlenging van het seizoen kwam er niet, maar de basis voor een vervolg was wel al gelegd.

Schwung

Na het vertrek van Van Bogaert staat Strijen dit seizoen onder leiding van de gelouterde trainer Brian Roquas, die met een flinke staat van dienst naar het Keendorp kwam. Roquas (foto) had eerder al Brian Roquas trainerswerkzaamheden bij clubs als Soccer Boys, WDS, SHO, Spartaan’20, Kogelvangers, Neptunus-Schiebroek en Rhoon. Bij die club was hij slechts één seizoen werkzaam. Al aan het begin van dit kalenderjaar maakte hij zijn vertrek bekend. ,,In een eerder stadium had ik al contact met Strijen gehad, maar toen was het nog niet rondgekomen. Nadat ik bekend had gemaakt dat ik aan het einde van het seizoen bij Rhoon zou vertrekken, is de zaak met Strijen wel snel tot een afronding gekomen.’’

En zo kon de opvolger van Shane van Bogaert zich al enigszins oriënteren op zijn nieuwe club, die na een kleine vrije val op de competitieladder en met een steeds krapper wordende selectie naar de vierde klasse was afgedaald. Daar kende ‘Strien’ vorig seizoen ook een lastige start, maar gedurende het seizoen kwam de schwung er duidelijk in. Met als resultaat dat de geel-zwarten flink herrezen.

Balans

Die tendens zet zich ook dit seizoen door, al moet Strijen het in de beginfase van de competitie in de vierde klasse F vooral hebben van de wedstrijden op het eigen complex aan de Sportlaan. In de eerste acht wedstrijden bouwde Strijen in eigen huis een ongeslagen reeks op, maar werd er van de vier uitbeurten maar één in winst omgezet. Toch heeft Roquas er alle vertrouwen in dat zijn ploeg de opgaande lijn gaat doortrekken in dit kalenderjaar en gaat meedoen voor de prijzen, met nacompetitiedeelname als beoogd resultaat.

Wel heeft de nieuwe oefenmeester gesleuteld aan de balans, zo liet hij weten. ,,De balans in het elftal was wel een klein beetje zoek. Het verschil tussen routine en doorgebroken jeugdspelers was niet optimaal, dus daarin heb ik wat moeten schuiven. Maar ik ga ervan uit dat de jeugdspelers die vorig seizoen al ingepast zijn, dit seizoen een grote stap maken, waardoor het uiteindelijk wel naar elkaar toe zal groeien.’’

Klik hier voor meer informatie over VV Strijen
Klik hier voor meer artikelen over VV Strijen

’s-Gravendeel wil meer voetbalvormen aanbieden

VoetbalJournaal
-
0
’s-Gravendeel wil meer voetbalvormen aanbieden

Voetbal in alle mogelijke vormen aanbieden. Dat is één van de uitgangspunten die het bestuur van voetbalvereniging ’s-Gravendeel nadrukkelijk omarmt. Naast het reguliere competitievoetbal voor jongens en meisjes, mannen en vrouwen, kijkt de club daarom steeds breder naar uitbreiding van het voetbalaanbod op sportcomplex De Trekdam.

Voorzitter Leo de Vlaming is een groot voorstander van het Wij-gevoel binnen de vereniging en dat blijft niet bij woorden alleen. Achter de poorten van De Trekdam wordt dit gedachtegoed ook daadwerkelijk in de praktijk gebracht. Een mooi voorbeeld daarvan is het kaboutervoetbal, dat vorig seizoen werd geïntroduceerd en vanaf het eerste moment een groot succes bleek.

Iedere woensdag melden de allerkleinste voetballers zich trouw op het complex om spelenderwijs kennis te maken met de bal. Al snel groeide de groep naar vijftien enthousiaste ‘kabouters’. Die groep bleef gedurende het hele seizoen stabiel en kent ook aan het begin van het nieuwe seizoen nog altijd veel aanwas.

Volgende stappen

Hoewel het kaboutervoetbal nog in de opstartfase zit, wil ’s-Gravendeel doorpakken. De club onderzoekt dit seizoen of er geoefend kan worden tegen leeftijdsgenootjes van omliggende verenigingen. Zo kunnen de jongste spelers spelenderwijs ervaring opdoen en wennen aan samenspelen, bewegen en vooral plezier maken. Tegelijkertijd betekent dit dat de opleiding binnen de club al op zeer jonge leeftijd begint.

Daarnaast kijkt ’s-Gravendeel verder dan alleen jeugdvoetbal. In navolging van Zinkwegse Boys, momenteel de enige vereniging in de Hoeksche Waard met G-voetbal, onderzoekt de club of er voldoende draagvlak is om deze voetbalvorm aan te bieden. Hiervoor wordt gekeken naar zowel de animo onder potentiële spelers als naar vrijwilligers die deze doelgroep kunnen begeleiden.

Walking football

Ook walking football staat op de wensenlijst. Deze populaire voetbalvorm voor 60-plussers wint bij steeds meer verenigingen terrein en ’s-Gravendeel wil daarin niet achterblijven. Inmiddels hebben zo’n vijftien geïnteresseerden aangegeven graag deel te nemen zodra het initiatief van start gaat.

Walking football is laagdrempelig en draait niet om snelheid of fysiek contact, maar om spelinzicht, beweging en sociale verbondenheid. Ervaring is niet vereist, waardoor de instap voor iedereen toegankelijk is. De kans is dan ook groot dat bezoekers van De Trekdam binnenkort niet alleen jeugd- en seniorenvoetbal zien, maar ook walking footballers in actie.

Klik op de link voor meer artikelen over vv ’s-Gravendeel
Klik op de link voor meer informatie over vv ’s-Gravendeel

Leo de Vlaming is zeker geen tussenpaus

VoetbalJournaal
-
0
Leo de Vlaming is zeker geen tussenpaus

Vorig jaar stapte Leo de Vlaming naar voren als opvolger van Eric Hoekman, die zijn voorzittershamer bij voetbalvereniging ’s-Gravendeel neerlegde. Aanvankelijk deed hij dat met het label interim-voorzitter, maar sinds de meest recente algemene ledenvergadering is dat woord definitief verdwenen.

Het leek er aanvankelijk op dat De Vlaming slechts tijdelijk het voorzitterschap zou waarnemen. “Maar inmiddels zit ik er aan vast,” zegt hij met een glimlach. “De situatie van vorig jaar heeft er eigenlijk toe geleid dat ik nu voorzitter ben.” Omdat er destijds nog geen officiële opvolger was, nam hij het stokje tijdelijk over. “Dat gaf mij ook de ruimte om te ontdekken of deze rol bij mij paste. En eerlijk gezegd is het me meer mee- dan tegengevallen.”

Tijdens de laatste ledenvergadering meldde zich geen tegenkandidaat, waardoor De Vlaming officieel werd benoemd. In ’s-Gravendeel is hij al jarenlang een bekend gezicht, onder meer door zijn ondernemerschap. “Een voorzitter is tegenwoordig geen vanzelfsprekendheid meer,” benadrukt hij. “Kijk maar naar clubs in de regio die helemaal geen voorzitter hebben.”

Volgens De Vlaming is het steeds lastiger om vrijwilligers te vinden binnen sportverenigingen. Om die reden schreef hij een brief aan alle leden. “Iedereen ziet bij binnenkomst dat we een prachtig complex hebben en dat deze club van ons allemaal is. Maar dat betekent ook dat we samen verantwoordelijkheid moeten nemen. Als er geen bezetting is in de kantine, moeten we niet wegkijken, maar zelf inspringen.”

Boven de kantine hangt niet voor niets de spreuk ‘Niet ik, niet jij, maar wij’. “Die mentaliteit kost tijd,” erkent De Vlaming. “Mensen zitten tegenwoordig niet te wachten op verplichtingen. Maar als je positief blijft en mensen benadert zonder dwang, zijn ze vaak wél bereid iets te doen. Met stroop vang je nu eenmaal meer vliegen dan met azijn.”

Hoewel hij nu voorzitter is, voelt dat voor hem niet als een grote verandering. “Ik ben geen voorzitter die alleen aanstuurt. Ik doe nog steeds mee in de sponsorcommissie en verzorg de inkoop. Dat kost me geen moeite, dat vind ik juist leuk.” Zijn uitgangspunt is duidelijk: “Niemand is groter dan de club.”

Binnen ’s-Gravendeel gebeurt volgens De Vlaming veel moois. “We zijn bezig met verduurzaming en werken aan een voetbaltechnisch plan voor de jeugd. Dat soort ontwikkelingen geven energie. Dáár doen we het uiteindelijk voor.”

Klik op de link voor meer artikelen over vv ’s-Gravendeel
Klik op de link voor meer informatie over vv ’s-Gravendeel

Jacco vindt een leven lang gezelligheid bij ASWH

VoetbalJournaal
-
0
Jacco vindt een leven lang gezelligheid bij ASWH

Jacco Stehouwer is al zijn hele leven verbonden aan ASWH. En hoewel hij er nooit meer weg zal gaan, is hij geen uitgesproken voetballiefhebber. Hoe dat zit? Jacco vertelt bevlogen over zijn band met de club die voor hem vooral draait om mensen, verbinding en gezelligheid.

Geboren en getogen in Hendrik-Ido-Ambacht kende Jacco als vanzelf de weg naar Sportpark Schildman. Met vrienden begon hij ooit te voetballen bij ASWH, maar al na een half jaar bleek het spel zelf niet zijn passie. Toch verdween hij niet van de club. Integendeel. De sfeer, de gezelligheid en het gevoel van saamhorigheid trokken hem steeds weer terug naar de vereniging.

De inmiddels 45-jarige Jacco herinnert zich nog goed hoe hij als tiener langs de lijn stond bij ASWH 1. Na afloop volgde steevast de derde helft in de kantine: lootjes kopen bij het rad van avontuur, een kerststol of een tas boodschappen winnen en vooral samen lachen met vrienden en bekenden. Met een drankje erbij voelde alles simpel en goed – geluk in zijn puurste vorm.

Na zijn verhuizing naar Ridderkerk raakte ASWH een tijd op de achtergrond. Jacco was druk met werk en werkte aan zijn droom: een eigen onderneming. Die droom werd werkelijkheid in 2019 met de oprichting van JSS Safety & Consultancy. Wat begon vanuit huis, groeide al snel uit tot een professioneel bedrijf. In april 2025 betrok Jacco een eigen pand in Ridderkerk, met fijne werkplekken en ruimte om klanten te ontvangen.

De band met ASWH werd opnieuw aangehaald toen hij werd gevraagd iets te betekenen voor het team van zijn neefje. Samen met zijn vriend Peter Alderliesten, wiens zoon in hetzelfde team speelt, verzorgde hij trainingspakken voor de spelers. Een zichtbare en gewaardeerde bijdrage, waarmee Jacco weer vaker op het sportpark te vinden was.

Terug op bekende grond, bij wedstrijden van zijn neefje, laaide de liefde voor ASWH opnieuw op. Als ondernemer wilde Jacco iets terugdoen voor de maatschappij en bijdragen aan datgene waar hij zelf zoveel plezier aan beleeft: het verenigingsleven. Door ASWH te sponsoren ondersteunt hij een plek waar kinderen leren samenwerken, zich ontwikkelen en vriendschappen voor het leven sluiten – in een warme en gezellige omgeving.

Met trots kijkt Jacco naar zijn eerste reclamebord langs het veld. Inmiddels zijn dat er al vier. In januari 2024 sloot hij zich aan bij de ASWH Business Club. Daar vond hij, net als vroeger, gelijkgestemden met wie hij evenementen bezoekt, bedrijven leert kennen en onder het genot van een hapje en drankje praat over ASWH, het leven en het ondernemen.

Bij wedstrijden van ASWH 1 is Jacco dan ook regelmatig te vinden. En bij mooi weer? Dan staat deze levensgenieter steevast op het horecaplein – precies daar waar voor hem alles samenkomt.

Klik op ASWH de laatste artikelen over de club.
Klik op ASWH voor meer informatie over de club.

1...678...1.441Pagina 7 van 1.441

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.