Home Blog Pagina 7

‘Er zijn wat spelers weg, dus het heeft even tijd nodig’

De degradatie inmiddels verwerkt, kijkt Olivier Vreugde met Victoria’03 uit naar een mooi seizoen. En dus hoopt de middenvelder in die derde klasse opnieuw hoge ogen te kunnen gooien. “Het is voor ons als team goed om een stapje lager te gaan voetballen.”

En dat terwijl er volgens de 21-jarige voetballer vorig seizoen toch stiekem nog wel wat meer in had gezeten. “Na de eerste seizoenshelft stonden we behoorlijk hoog, daarna kregen we last van blessures en werd het roeien met de riemen die we hadden.” Dat het schip deed zinken, wisten ze in Oudenbosch uiteindelijk dus niet te voorkomen. Met degradatie via de nacompetitie tot gevolg. “Met het team dat we hadden, waren we in principe gewoon een leuke tweedeklasser!”

Beter doen
Toch is zijn gevoel nu wezenlijk anders. “We wisten dat er spelers weg zouden gaan, dus hebben we dit seizoen een ander doel. Met nieuwe jongens, is het vooral even wennen. Daarom is het goed dat we in die derde klasse spelen.” Iets wat ze bij Victoria’03 gedurende het seizoen, ook wel een beetje aan zagen komen. “Drie wedstrijden na de winterstop, wisten we dat het moeilijk ging worden. Een lastige reeks en te weinig punten gepakt.” Tijd om dat dit jaar anders te doen. “Ik ken wat ploegen, dus ik denk dat het realistisch is om bovenin mee te draaien.” Helemaal na vorig seizoen. “Die ervaring nemen we mee. En we zijn gedreven, om het samen beter te doen. Dan gaan we echt niet voor de middenmoot.” Al ligt er een behoorlijke uitdaging, is Vreugde eerlijk. “Er zijn in totaal zes spelers weg, dus dat heeft even tijd nodig. Veel oefenen en trainen, om te kunnen spelen zoals we willen spelen.” Met hem als één van de aanjagers van de groep. En dat klinkt logischer, dan het daadwerkelijk is. “Dit is pas mijn tweede jaar bij het eerste. Op mijn vierde ben ik hier begonnen, daarna heb ik voor de grap een jaartje op hockey gezeten en ben ik ook nog één seizoen naar Hoeven gegaan.” Maar ook als voetballer, nam Vreugde het niet altijd even serieus. “Ik heb lang in een vriendenteam gespeeld, eerst het derde, later het tweede. Dat vond ik toch leuker.” Tot het kwartje bij hem viel. “Als ik er nog alles uit wilde halen, moest ik het op deze leeftijd doen.”

Spel verdelen
Een lastige keuze, maar wel eentje waar Vreugde achteraf blij mee is. “Later zit het er niet meer in. Nu kan ik er nog serieus voor gaan.” Want talent, heeft de jongeling wel. “Ik kon altijd goed voetballen, mocht ook meedoen bij het eerste, maar vond met mijn vrienden voetballen dan toch leuker.” Iets wat hij nu eigenlijk nog steeds doet. “Jongens waarmee ik ben opgegroeid, voetballen er nu nog. Sommigen zijn net als ik doorgeschoven naar één. Om dan na een lange periode weer samen te spelen, is heel leuk.” Hoelang dat nog is, weet de student fysiotherapie echter nog niet. “Ik heb zeker de ambities om hogerop te gaan, dus sta in de toekomst open voor een stap.” Al komt de inwoner van Oudenbosch voorlopig nog vol plezier op zijn fietsje naar de club. Om ‘lekker balletjes te geven’. “Vroeger speelde ik heel aanvallend, tegenwoordig wat meer verdedigend. Op zes het spelletje verdelen vind ik toch het leukste.” Maar, zo lacht hij. “Ik ben ook niet vies van een duel!”

Klik op Victoria’03 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Victoria’03 voor meer informatie over de club.

Moerse Boys moet na degradatie vooral realistisch blijven

Al snel werden de ogen bij Moerse Boys na de degradatie van afgelopen jaar, gericht op dit seizoen. Want met de nieuwe spelers die moeten worden ingepast, is spelen in die tweede klasse nog niet eens zo verkeerd, denkt aanvoerder Bart van den Broek. “Dit is voor nu het niveau waarop we thuishoren.”

Want na twee degradaties op rij, moeten ze ook bij Moerse Boys voorlopig even realistisch zijn, beseft ook de 30-jarige Van den Broek. “We hebben vier jaar lang in de hoofdklasse, tegenwoordig vierde divisie gespeeld, maar de laatste seizoenen zijn er te veel belangrijke spelers gestopt. Dat heeft ons opgebroken”, vertelt hij. “Die successen waren een samenloop van goede lichtingen, waar andere gasten zich weer aan op konden trekken, het viel allemaal net goed samen. Daardoor wilden jongens van buitenaf ook graag aansluiten.”

Lastig verhaal
Het leverde een aantal fraaie seizoenen op in Zundert, tot drie jaar geleden. Inmiddels vinden we de oranjehemden dus terug in de tweede klasse. “Als je degradeert, is dat altijd een teleurstelling. Toch ging de blik al snel op dit seizoen. We moeten opnieuw een aantal spelers inpassen, dat gaat beter in die tweede klasse, dan in die eerste.” Desondanks had Van den Broek het gevoel dat er iets meer dan degradatie via de nacompetitie had ingezeten. “Na de winterstop waren we nagenoeg compleet, voetbalden we ook goed, tot we weer te maken kregen met blessures. Daar was onze selectie gewoon te smal voor.” En dus was het vanaf dat moment eigenlijk al snel duidelijk, is Van den Broek eerlijk. “We wisten dat de tweede seizoenshelft daardoor een lastig verhaal ging worden. Terwijl we daarvoor echt stappen aan het maken waren én regelmatig controle hadden over wedstrijden.” Hard werken en veel energie leveren, om toch punten te kunnen pakken, was het enige dat Moerse Boys kon blijven doen. “En dan is het geen toeval meer dat je keer op keer niet wint.” Ook niet in de nacompetitie. “Daar begonnen we nog wel met een goed gevoel aan, maar toen hebben we gewoon van een heel goede Limburgse club verloren. Die zijn uiteindelijk ook gepromoveerd.”

Een eer
Degradatie of niet, aan een vertrek bij ‘zijn’ Moerse Boys, heeft Van den Broek geen moment gedacht. “Ik voetbal hier nu sinds mijn vijfde en eigenlijk heb ik nooit overwogen om weg te gaan. Echt aanbiedingen heb ik ook niet gehad, dus dan is het misschien makkelijker om te blijven, maar ik zou het ook niet zo snel hebben gedaan.” Want, zo merkt hij. “Vanuit de jeugd is er heel veel binding met het eerste. Dat gaat over generaties heen. Bijvoorbeeld door jongens die training geven.” Meer dan voetbal dus. “Het voelt daarom voor mij als een eer om voor Moerse Boys te spelen. En het ging natuurlijk lang ook heel goed.” Extra bijzonder, naar zo nu blijkt. “Je gaat nog meer beseffen, hoe knap we het al die jaren eigenlijk hebben gedaan. Om op dat niveau te spelen, met voor 90 procent eigen jongens.” Realistisch om daar ooit weer terug te keren, is het voorlopig dan ook niet. “Ik denk niet dat we in die tweede klasse heel makkelijk zomaar bovenin mee gaan doen. We hebben er een aantal jonge jongens bij, dus het is lastig om wat dat betreft een voorspelling te doen.” Een echte doelstelling, heeft Van den Broek dan ook nog niet. “Hopelijk krijgen we vooral weer vastigheid in het voetballen, dan moet een plek bij de eerste vijf misschien wel mogelijk zijn. Maar ik besef me ook dat het heel pittig kan worden.” Een mooie uitdaging dus. Ook voor hemzelf. “Het is nu aan mij om die gasten op sleeptouw te nemen. Daar haal ik mijn plezier uit.” Helemaal als nieuwe aanvoerder. “Dat is voor mij echt een eer! Al was ik sowieso altijd wel mondig, dus wat dat betreft ben ik niet veranderd.” Ook niet qua spel. “Ik geef altijd veel energie en ga voorop in de strijd. Iemand met veel loopvermogen, snelheid en voetbalinzicht.” Aan stoppen denkt de ‘back’ dan ook nog niet. “Zolang ik fit ben, ga ik nog een paar jaar door.” Helemaal als het spel straks ook weer beter wordt, lacht de inwoner van Zundert. “Als we meer vastigheid en patronen krijgen in balbezit, worden we minder slordig en hoef je niet zo vaak weer terug. Dan kost voetballen ook minder kracht.”

Klik op Moerse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Moerse Boys voor meer informatie over de club.

Trainer Dennis van der Steen over Senna Kortekaas:

0

“Senna is vorig seizoen vervroegd overgegaan naar de senioren en heeft heel veel gespeeld in het eerste elftal. Hij heeft het heel goed gedaan als centrale verdediger, daar zijn we wel trots op.

Het is mooi dat jongens van de club op die manier doorstoten naar de hoofdmacht. Senna is een jonge jongen die verdedigend al heel sterk is, bovendien is hij goed aan de bal. Hij is snel en kopsterk. Eigenlijk bezit Senna alles wel. En dat voor een jongen van 19 jaar. Misschien dat hij nog iets meer initiatief kan aan de bal, maar nogmaals, hij doet het gewoon hartstikke goed. Ik ben heel gelukkig met hem in onze defensie.”

Vorig seizoen eindigde Maasdijk als tweede in de competitie. “Het was een topjaar”, zegt Van der Steen. “We promoveerden net niet, maar we deden het fantastisch met een ongekend aantal punten. Maar dit jaar is de vierde klasse weer sterker geworden en we zitten in een zwaardere poule met veel Rotterdamse clubs. We proberen hoog in de middenmoot te spelen en als het meezit zien we in de winterstop wel verder. Veel clubs hebben er goede spelers bij, wij niet. Dat wordt best pittig. We missen onze topscorer, Scott van de Graaf, zelfs een groot deel van het seizoen van de eerste seizoenshelft vanwege een wereldreis. We moeten gewoon weer plezier hebben en wedstrijden winnen, maar zeker niet gaan roepen dat we om de bovenste plekken mee gaan doen. We willen er weer een mooi seizoen van maken met z’n allen. We doen het met allemaal jongens, zoals Senna, uit eigen de jeugd die bij ons de kans krijgen. Dan maakt het me extra trots als we draaien zoals we vorig seizoen deden.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Senna Kortekaas duidelijk over tweede jaar: ‘Ik eis meer van mezelf’

0

Senna Kortekaas is begonnen aan zijn tweede seizoen in de hoofdmacht van vierdeklasser Maasdijk. De verdediger, pas 19 jaar, kijkt met enigszins gemengde gevoelens terug op zijn eerste jaar in het team van trainer Dennis van der Steen. Een jaar vol nieuwe ervaringen en uitdagingen, vertelt hij. “Het was een leuk jaar, maar het begin was wel even wennen.”

“Het niveau ligt duidelijk hoger dan in de jeugd. Niet alleen het spel, maar ook de trainingen zijn een stuk intensiever.” Kortekaas begon zijn voetbalcarrière op vierjarige leeftijd bij Maasdijk en heeft sindsdien altijd met veel plezier bij de club gespeeld. “Ik speel hier nu al vijftien jaar en heb altijd genoten van de gezelligheid na de wedstrijden en trainingen. Het is een fijne club waar ik me echt thuis voel.”

Robin van der Ende
Maar de overgang van de jeugd naar de senioren was toch even slikken. “In de jeugd is het vooral veel voetballen, maar bij de senioren komt er veel meer bij kijken. Het is harder werken, meer tactiek en je wordt echt uitgedaagd om jezelf te verbeteren.” In zijn eerste seizoen wist Kortekaas wel meteen een basisplaats te veroveren. Hij speelde voornamelijk naast de ervaren centrale verdediger Robin van der Ende, die eerder bij Excelsior Maassluis speelde.

“Van Robin heb ik ontzettend veel geleerd. Hij heeft me laten zien hoe je positie moet kiezen en het spel moet lezen. Vooral in het begin sprak ik veel met hem, en dat heeft me echt geholpen om me aan te passen aan het seniorenniveau. Nu merk ik dat ik die rol ook begin over te nemen en probeer ik mijn teamgenoten te helpen.” Het afgelopen seizoen was succesvol voor Maasdijk, met een tweede plaats in de competitie achter kampioen FC Zoetermeer. “We zaten er echt goed bij,” herinnert Kortekaas zich. Maasdijk eindigde op vier punten van de nummer één.

Mis in nacompetitie
“Helaas ging het mis in de nacompetitie. In de eerste ronde verloren we, en dat was ongelukkig. Het was de eerste keer dat ik zo’n spanning voelde, maar nu weet ik wat ik kan verwachten en denk ik dat ik daar dit seizoen geen last meer van zal hebben.” Een van de hoogtepunten van het seizoen waren de derby’s tegen andere Westlandse clubs, Maasdijk tegen Quintus. “Zo’n wedstrijd wil je echt niet verliezen,” zegt hij met een lach. “Je voelt de spanning in de club, iedereen praat erover. Dat geeft extra druk, maar het maakt het ook juist leuker.”

Voor het komende seizoen zijn de verwachtingen hoog. “Ons doel is hetzelfde als vorig jaar: promotie. We hebben vorig seizoen laten zien dat we het kunnen, dus ik denk dat het zeker mogelijk is. Er zitten wel een paar nieuwe clubs in onze poule, dus het zal spannend worden om te zien hoe we tegen die clubs presteren. Maar uiteindelijk moeten we ze toch allemaal verslaan.”

Geen excuses meer
Kortekaas omschrijft zichzelf als een voetballer die graag van achteruit opbouwt en het fysieke duel niet schuwt. “Ik ben misschien niet de grootste en sterkste, maar wel eentje die altijd vooropgaat in de strijd. Ik hou van duels en probeer altijd te voetballen, niet zomaar de lange bal te geven.” Voor zijn tweede seizoen heeft hij ook persoonlijke doelen gesteld. “Ik wil meer van mezelf eisen, vooral in de grotere wedstrijden. Geen excuses meer, ik wil er gewoon staan.”

Naast zijn eigen ambities houdt Kortekaas ook zijn jongere broertje Kayne in de gaten, die begint aan zijn eerste jaar in de onder 19. “Hij moet zijn best doen, en ik hoop echt dat het hem lukt om het eerste team te halen. Voor mijn vader zou het geweldig zijn om ons allebei in het eerste te zien spelen. Hij is er bij elke wedstrijd sinds ik voetbal.”

Thuis
Wat de toekomst brengt, weet Kortekaas nog niet. “Voor nu heb ik het prima naar mijn zin bij Maasdijk. Ambities om hogerop te gaan, daar denk ik nog niet over na. Het is hier gezellig en ik voel me thuis. Dat is voor nu het belangrijkst.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Berry Jansen: ‘Ik voel ook nu die spanning nog bij Quintus’

0

Berry Jansen en Quintus. Mensen in Kwintsheul weten niet beter. Al sinds zijn vijfde loopt hij rond op de vereniging en inmiddels jaren later – Berry is nu 53 jaar – is er eigenlijk niets veranderd. Nou ja, hij voetbalt al enige tijd niet meer. “Ik heb het volgehouden tot mijn 41ste. Toen had ik het wel gezien.”

Op 37-jarige leeftijd maakte Jansen nog deel uit van de selectie van Quintus en na wat jaren in het tweede en derde team, wilde hij wat anders gaan doen. “En dan ga je verder als vrijwilliger. Ik ging training geven aan de b-jeugd, was ook nog even coördinator, en toen kwam er een plek vrij in de technische commissie. En in die commissie zit ik nu nog steeds, we zijn zeven jaar verder. Het werd me een beetje aangesmeerd hoor, maar ik kan inmiddels wel zeggen dat het wel iets voor mij is”, lacht hij.

En waarom deze functie hem past, kan Jansen ook haarfijn uitleggen. “Ik heb als speler altijd die spanning gehad van het moeten winnen. Het ging ergens om, het moest goed zijn. Dat heb ik in deze functie ook wel. Ik zit dicht op de selectie, praat met spelers, met de technische staf, met als doel met z’n allen vooruit te komen. Ik loop tussen de jongens. Met sommige gasten heb ik zelf nog gevoetbald. Dit past wel bij me. Het prestatieve.”

Vier mensen
De technische commissie van Quintus bestaat uit vier mensen, met naast Jansen ook Ed Louwerens, Ruud Kester en Edwin Grootscholten. Laatstgenoemde is met zijn bedrijf tevens hoofdsponsor van de club. “Dat loopt prima. We zijn onder meer verantwoordelijk voor het aanstellen van een trainer. Je kiest met z’n allen. Dat is leuk, maar ook lastig, want je moet het wel met elkaar eens zijn”, grapt hij.

Toen Jansen startte in de technische commissie was Niels Drabbe trainer van de hoofdmacht van de club. “Vervolgens zijn we een jaar later op zoek gegaan naar een opvolger, dat werd Richard Langeveld. Hij heeft vier jaar bij ons gezeten, tot 2023. Zijn opvolger, Ramon Hageraats, hebben we met z’n drieën gekozen. Het is wel leuk hoe dat gaat. Ed Louwerens, Edwin Grootscholten en ik deden die gesprekken destijds samen.”

Profiel
“Je kijkt echt naar wat voor trainer een groep nodig heeft. Welk profiel past bij zo’n selectie. Toen we Langeveld aanstelden, wilden ook echt een wat oudere trainer, Drabbe daarvoor was weer een andere type. Vorig jaar zochten we naar iemand die echt boven de groep staat. Een echte baas. Die hebben we met Ramon wel gevonden.”

Jansen kent Hageraats ook al langer. “Hij heeft tijdens actieve carrière nog een paar wedstrijden bij ons onder de lat gestaan, en toen Langeveld solliciteerde was Ramon ook langs geweest. Toen werd hij het net niet.”

Snel vergeten
Vorig seizoen was er voor de hoofdmacht een om snel te vergeten, zegt Jansen. “Veel blessures, een te kort aan spelers. Ja, dat was niet best. Zeker omdat juist de kwaliteitsspelers geblesseerd raakten. Nee, het was niet echt een leuk jaar. We zijn er op het laatste moment in gebleven.”

“Als technische commissie hebben we wel gekeken waar we spelers konden halen. Nou, dat is gelukt. We hebben er aardig wat spelers bij en zeker de terugkeer van Angelo Zwirs is een verrassing. Van FC ’s-Gravenzande naar de vierde klasse. We wisten dat hij ooit terug zou keren, maar niet dat het zo snel zou gebeuren. Voor ons geweldig. We willen zeker nacompetitievoetbal bereiken. Dat is wel het doel.”

Fit gestopt
Jansen is niet weg te slaan bij Quintus. “Ik woon al mijn hele leven in het dorp. Ik woon achter de club. Als je hier vanaf je vijfde loopt, betekent de club automatisch veel voor je. Ik ben echt een jongen van de club, als speler heb ik ook geen jaar gemist. Ik was nooit geblesseerd. En ik stopte ook fit. Dat kunnen niet veel voetballers zeggen.”

Klik op vv Quintus voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Quintus voor meer informatie over de club.

Van Defensie tot DIA: Het Verhaal van Verzorger John Hauf

0

TETERINGEN – Iedereen die weleens bij DIA over de vloer is gekomen, kent hem waarschijnlijk wel: verzorger John Hauf (68). Maar hoe de ex-verzorger van het BIMS (Bureau Internationaal Militair Sport) voetbalteam op het sportpark aan de Donkerstraat zijn plekje vond? ‘’Het voelt als een tweede thuis, als ik op de club kom’’, vertelt Hauf.

Hauf is al sinds 2008 niet meer weg te denken van het complex van RKVV DIA. De inmiddels gepensioneerde praktijkassistent bij Defensie drillt de Teteringse voetballers al jarenlang om ze weer helemaal trainingsfit over te leveren aan hun coaches. Daarbij hanteert hij de ‘tough love’-behandeling: ‘’Ik ben keihard en altijd eerlijk naar de spelers toe. Dat is het beste voor ze en dat weten ze. Daarnaast ben ik ook een soort vertrouwenspersoon. De jongens vertellen toch vertrouwelijke dingen over hun leven. Je bouwt zo echt een band over de jaren.’’

Maar hoe kwam Hauf ooit bij DIA terecht? Om zijn carrièrepad te omschrijven duikt Hauf een tijdje het verleden in: ‘’Na acht jaar als medewerker Buro Bedrijfs Economie bij de luchtmacht dacht ik bij mezelf: ‘Wil ik dit mijn hele leven blijven doen?’. Het eerlijke antwoord daarop was: nee. Ik wilde graag iets medisch doen, dus heb ik de aanvraag gedaan om een opleiding tot praktijkassistent te mogen volgen binnen Defensie. Dat was de beste keuze die ik ooit gemaakt heb.’’

Na twee jaar lang elke dag naar Valkenswaard en Utrecht te hebben gereden voor zijn opleiding kon Hauf aan de slag. In die tijd begon hij ook als sportverzorger bij een handbalvereniging in Oosterhout: ‘’Dat is echt een gemene sport, dus ik had veel te doen’’, lacht Hauf. ‘’Maar na vier jaar werd ik benaderd door het BIMS of ik daar de verzorger van het veldvoetbalteam wilde worden. Voetbal is echt mijn sport, dus ben ik vol voor die uitdaging gegaan.’’

Vijftien jaar lang reisde Hauf samen met het voetbalteam van het BIMS de hele wereld over voor toernooien. Zo kwam hij in Zuid-Korea, Ecuador, Brazilië, de VS, Canada en in landen over heel Europa: ‘’De landen met dienstplicht waren het beste’’, legt Hauf uit. ‘’Daar zaten natuurlijk gewoon professionals tussen.’’

Toen hij het stokje bij het BIMS overdroeg ging de praktijkassistent aan de slag bij de Commando’s in Roosendaal. In die tijd begon hij ook als verzorger bij ‘t Zand in Tilburg. Daar zat hij vier jaar, maar hij werd bijna elk jaar benaderd door DIA: ‘’John Rooijakkers kende ik nog uit de tijd bij Defensie; zo is het contact ontstaan. Maar elke keer als hij me benaderde had ik net mijn contract verlengd. De vierde keer was scheepsrecht in dit geval.’’

En de rest was geschiedenis. Sinds 2008 zit Hauf in zijn eigen ‘hok’ op de club, waar hij niets tekortkomt: ‘’Als ik een cursus wil volgen, wordt dat verzorgd door de club. Ik heb alle spelers van kleine jochies tot grote mannen zien opgroeien. Ik heb ondertussen een geel-zwart hart.’’

Klik hier voor meer informatie over RKVV DIA.
Klik hier voor meer artikelen over RKVV DIA.

Trainster Annelies Barendse hoefde niet lang na te denken: ‘Spelletje is zo leuk’

0

Annelies Barendse is sinds dit seizoen trainster van het eerste vrouwenteam van KMD. Onbekend is ze niet met de vereniging, allesbehalve zelfs. Ze speelde in de jaren tachtig zelf bij KMD en is inmiddels ook alweer 13 jaar verbonden aan het meidenvoetbal bij de club. “Mijn twee dochters spelen ook in het eerste team.”

Barendse houdt van voetbal, vertelt ze. “Ik vind dit spelletje zo leuk. Ik geef al jaren training en met enorm veel plezier. De meeste meiden van het eerste team ken ik al heel wat jaartjes, en dan doel ik niet alleen op mijn dochters Laura en Marit. Sommige meiden hebben mij zelfs al elf jaar als trainer. Ik hoefde niet lang na te denken toen ze mij vroegen om dit te gaan doen.”

Zelf voetbalde Barendse van haar 15de tot 47ste jaar. “Maar wel veel in de zaal, dat vond ik ook altijd leuk. Op het veld heb ik tot ik mijn 27ste gespeeld. Bij KMD, daarna FC ’s-Gravenzande en vervolgens in de zaal bij Westlandia. Dat werd later FC Westland. Ook training geven vind ik leuk. Sowieso in de buitenlucht zijn is al heerlijk, en als ik een bijdrage kan leveren om meiden beter te maken, is dat gewoon heel fijn.”

Overgangsjaar
Het eerste vrouwenteam van KMD speelde jarenlang recreatief voetbal. “Vorig seizoen hebben ze zich met het doorgeschoven MO20-team voor het eerst ingeschreven in de derde klasse. Het was echt een overgangsjaar. Ik was nog geen trainster, maar ik ging altijd naar mijn kinderen kijken. Ik was er dus eigenlijk iedere wedstrijd wel bij als supporter.”

“De meiden moesten echt wennen aan het niveau. Het was echt wel een stapje, ineens in de derde klasse spelen. Spelen tegen oudere speelsters, van 28 of 30 jaar. Meiden die fysiek sterker zijn. Dat waren ze bij de MO20 natuurlijk niet gewend. Bij ons lopen ook nog tieners. Dit jaar hopen we wel te profiteren van dat jaartje ervaring. Ik denk dat ze de strijd wel aan kunnen en gewoon lekker mee kunnen draaien”, aldus Barendse.

Eerste vijf
Te hoog van de toren blazen wil de nieuwe trainster van KMD 1 niet. “Het doel is ook echt om lekker mee te draaien, om met plezier te voetballen. Daar begint alles mee. En we willen voetballen met een bepaalde visie. Niet lange ballen vooruit, maar echt voetballen, combineren. Ik hoop dat we in een poule met twaalf teams bij de eerste zes kunnen eindigen.”

Dat haar dochters zijn gaan voetballen doet het voetbaldier Barendse goed. “Ja, met de welbekende paplepel hè! Ze hebben wel een jaartje gehandbald, maar ze kwamen er al snel achter dat ze voetbal leuker vonden. En ja, moeder vindt dat ook leuk. En vader ook trouwens.”

Kleinschalig
“Mijn dochters zijn heel fanatiek, maar heel ambitieus zijn ze niet. Het is niet zo dat hogerop willen. Ze vinden het gewoon gezellig bij KMD, met die andere meiden. En gezellig is het ook. Iedereen kent elkaar hier. Het is lekker kleinschalig, het blijft leuk en gezellig.”

Barendse speelde zelf in de jaren tachtig jaren in de hoofdmacht van KMD. “Weet je wat leuk is? Dat we ieder jaar nog een reünie hebben van dat elftal. Dit jaar gingen we naar Alkmaar, waar een mijn teamgenoten van destijds nu woont. Gaan we herinneringen ophalen. Om maar aan te geven wat een mooie tijd het was.”

“Ik hoop dat ik dat ook mee kan geven aan de volgende generatie. Dat het hartstikke leuk is, voetballen en het verenigingsleven, en dat je er mooie contacten aan over kan houden. Dus bij deze gelijk een oproep: als er nog meiden zijn die zin hebben om te voetballen, er is bij KMD nog ruimte voor speelsters. We kunnen op elk niveau nog leden gebruiken. Voor het eerste, tweede en derde elftal. Kom gezellig onze kant op!”

Klik op KMD voor de laatste artikelen over de club.
Klik op KMD voor meer informatie over de club.

De cirkel is rond voor nieuwe jeugdvoorzitter Maasdijk

0

Martin de Zeeuw wordt de nieuwe jeugdvoorzitter van Maasdijk. De clubman volgt Edwin de Kleijn op. Dat gaat officieel gebeuren in november, tijdens de Algemene Ledenvergadering. Op die dag neemt ook Ivo Peeters afscheid als voorzitter van de vereniging.

De Zeeuw, die het jeugdbeleid in de komende jaren vorm gaat geven, is een Maasdijker in hart en nieren. De rol die hij op zich gaat nemen, past bij hem. Althans, als we kijken naar het verleden. “Ik woon al mijn hele leven in Maasdijk en mijn vader en opa hebben allebei dezelfde functie in de jeugd vervuld. Het voelt alsof de cirkel nu rond is,” vertelt De Zeeuw met een lach. Hij loopt al enige tijd mee met De Kleijn, de huidige jeugdvoorzitter, om zich voor te bereiden op de taak die hem te wachten staat.

De betrokkenheid van de familie De Zeeuw bij Maasdijk gaat verder. Martins vader, Martien de Zeeuw, was ook nog voorzitter voordat de huidige voorzitter, Ivo Peeters, aantrad. “Twee van mijn kinderen zitten ook op voetbal, vertelt Martin, en als je ziet wat de jeugdafdeling betekent voor een club als Maasdijk, dan wil je daar iets voor doen. Het is een vorm van betrokkenheid die ik belangrijk vind.”

Bijzondere jaren
Hoewel De Zeeuw nieuw is in bestuurlijke functies, is hij geen onbekende met verantwoordelijkheid en leiderschap. Zeven jaar lang runde hij een sierteeltbedrijf en ook op het voetbalveld heeft hij zijn sporen verdiend. Vanaf zijn achttiende speelde hij in het eerste team van Maasdijk en beleefde hij bijzondere jaren. Voornamelijk als linksbuiten, maar later ook als spelverdeler op het middenveld. “Vond ik een mooie positie, op 8.” Tussendoor acteerde hij nog twee jaar bij Naaldwijk, waar hij ook kampioen werd onder leiding van trainer Edgar Kuntz.

“Bij Maasdijk heb ik mooie jaren beleefd als voetballer, maar wel vaak met spelers van buitenaf die het niveau omhoog tilden. Met Raymond van Dullemen heb ik een mooie tijd gehad. Een spits die ook in Engeland heeft gevoetbald (Northampton Towns, red.). Van hem leerde ik veel. Hij bracht echt iets extra’s voor ons. We speelden vooral in de derde klasse in die tijd. In de tweede klasse heb ik nooit gespeeld met Maasdijk. Toen we meer met eigen jongens speelden, schipperden we altijd tussen de derde en vierde klasse in.”

Identiteit
En toch is het voor een club als Maasdijk belangrijk dat de basis uit eigen jeugd bestaat, vindt De Zeeuw. Zoals dus nu het geval is. “Dat is de identiteit van de club.” Nu hij de stap maakt naar het jeugdvoorzitterschap, heeft hij een duidelijke visie voor ogen. “De jeugd is de toekomst van de club, en ik wil ervoor zorgen dat ze met plezier blijven voetballen en zich sportief kunnen ontwikkelen.”

“We hebben een goede organisatie, maar er zijn altijd mogelijkheden om stappen te maken. Vooral op het gebied van trainingen en begeleiding van onze jeugdtrainers zie ik wel wat ruimte voor verbetering,” zegt hij.

Derde team
Zijn ambitie om de jeugdafdeling verder te versterken, komt niet alleen voort uit zijn eigen ervaring als voetballer, maar ook uit zijn tijd als coach van het derde team van Maasdijk. “Ik heb twee jaar lang het derde team gecoacht, en het was mooi om te zien hoe de jongens zich ontwikkelden en doorgroeiden naar het tweede team. Die overgang van jeugd naar senioren is iets waar ik me op wil focussen”, vertelt hij.

Meniscusoperaties
De Zeeuw, 37 jaar inmiddels, heeft in zijn eigen voetbalcarrière ook te maken gehad met blessures. Drie keer is hij aan zijn meniscus. Hoewel hij na zijn laatste operatie het advies kreeg om kniebelastende sporten te vermijden, kan hij het sporten niet loslaten. “Ik ben eigenwijs,” geeft hij lachend toe. “Dat weet ik ook. Sporten is gewoon echt een belangrijk deel van mijn leven. Voetballen, padellen, tennissen. Gelukkig kan ik ook nog wel golfen, dat vind ik heerlijk.”

“Ik had voor mezelf altijd een sportieve carrière uitgestippeld. Voetballen tot mijn 35ste, daarna tennissen en rond mijn 50ste gaan golfen. Nou, het tennissen heb ik grotendeel overslagen. Met mijn knie kan ik wel lekker golfen. Een leuk kutspel, noem ik het altijd. Ja, het is ontspanning en je komt in de mooiste natuurgebieden, maar als je een bal niet goed slaat, kan je niemand de schuld geven. Het is soms best frustrerend. Het is heel veel oefenen en oefenen en hopen dat het beter gaat”, lacht hij.

Wat betreft de toekomst van Maasdijk ziet de nieuwe jeugdvoorzitter het zonnig in. “De jeugdafdeling groeit nog steeds, en het damesvoetbal zit ook in de lift. We doen het goed met open dagen en andere initiatieven om de jeugd enthousiast te houden. Maasdijk wordt als dorp ook steeds groter, dus er is genoeg potentieel”, zegt De Zeeuw. “We hebben ieder jaar meer aanmeldingen dan afmeldingen. Dat is alleen maar positief.”

Gespreid bedje
En hoe ziet hij zijn eigen rol als jeugdvoorzitter? “Nou, ik stap in een gespreid bedje. Dat is gewoon zo. De organisatie staat goed, en er zijn niet veel zaken die drastisch veranderd hoeven te worden. Maar ik wil wel dat we als club blijven groeien, vooral op het gebied van voetbaltechnische begeleiding. De juiste trainers en coaches zijn essentieel om de jeugd met plezier te laten voetballen en om hen te helpen het beste uit zichzelf te halen.”

Sterke band
Als jeugdvoorzitter staat De Zeeuw voor de taak om de jeugdafdeling van Maasdijk naar een hoger niveau te tillen. Met zijn ervaring, zowel binnen als buiten het veld, en zijn sterke band met de club, lijkt hij de juiste man op de juiste plaats. “Het is een eer om deze rol te mogen vervullen, en ik kijk ernaar uit om samen met iedereen bij Maasdijk verder te bouwen aan een mooie toekomst voor onze jeugd.”

“En het is leuk toch! Toen ik voetbalde in de jeugd, was mijn vader jeugdvoorzitter. Nu word ik jeugdvoorzitter met twee kinderen spelend in de jeugd van Maasdijk. Ik vind dat wel mooi. Wat ik zeg, het maakt de cirkel wel een beetje rond.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Na half uur was op eerste training seizoen voor Steven de Koster al voorbij

0

MIDDELBURG – Een misstap tijdens de eerste training in de voorbereiding. MZVC-verdediger Steven de Koster wist direct dat het foute boel was. ‘Ik voelde alles kraken en scheuren in mijn knie.’ Foute boel bleek het zeker, want na dertig trainingsminuten is het seizoen van de Middelburger al over.

“Mijn gevoel was helaas goed, want uit een MRI-scan bleek dat de voorste kruisband volledig af is en dat er een scheur zit in de meniscus en de kniebanden… Een fikse tegenvaller want ik had juist de gehele zomer doorgetraind om topfit aan het seizoen te kunnen beginnen. Ik was ook topfit en was een hoop kilo’s kwijtgeraakt, maar na een half uur zat het er helaas op..”

De Koster is een zoals hij zichzelf omschrijft ‘bonkige’ verdediger van bijna twee meter. “Ik was te zwaar qua spiermassa en daar wilde ik wat aan doen om tijdens het voetballen daarvan profijt te hebben. Hard getraind, veel gelopen en ik voelde me goed om dit seizoen vol voor een basisplaats te gaan weer. Had er ook zin in en had samen getraind met onze spits Lars Huisson. Hij werkte aan zijn herstel na een afgescheurde kruisband. Nu is hij weer fit en overkomt het mij… Heel zuur.”

Het was even een mentale tik voor de 22-jarige centrale verdediger, maar toch ervaart hij veel support vanuit de spelersgroep en de club. “Dat doet wel goed, want ik weet dat er nu nog een flik traject zit aan te komen. Ik wacht nog op een operatie en ga dan daarna gedoseerd aan mijn herstel werken. Dit seizoen is voor mij al verloren en richt me maar alvast op het volgende. Uiteraard blijf ik wel betrokken bij de groep, want ook buiten het veld gaan we veel met elkaar om en zijn we hecht. Nu hebben ze er voor dit seizoen sowieso een extra supporter bij.”

De Koster komt uit de jeugd van buurman Zeelandia, maar vier jaar geleden koos hij voor een overstap naar MZVC om bij een vriendenteam aan te sluiten. “Dat was een verademing. Ik voel me hier enorm thuis en zit op mijn plek. Trainer Henk Willemse haalde me bij het tweede en hij staat nu bij het eerste voor de groep. Heel fijn en ook qua spelersgroep is het heerlijk om bij deze club te voetballen. Dit seizoen dan maar als supporter om dan daarna hopelijk sterker terug te komen.”

Klik op MZVC voor meer artikelen over de club.
Klik op MZVC voor meer informatie over de club.

Dick Boereboom: ‘Belletje van 30 seconden was blijven hangen’

0

“Een uur in de auto zitten om naar een club te gaan? Dat is niets voor mij. Vanuit mijn huis in Ypenburg trek ik een cirkel van 25 minuten rijden, en binnen die straal zijn er maar weinig clubs die me echt aanspreken. VELO is er daar één van. Alle ingrediënten kloppen wel.”

Dat zegt Dick Boereboom (51), sinds dit seizoen trainer van het eerste elftal van VELO. Een oefenmeester met achttien jaar ervaring in het vak. Iemand die al langer met een schuin oog naar VELO kijkt. “In 2019, toen ik klaar was bij Nootdorp, heb ik al eens een belletje gewaagd richting VELO, maar toen hadden ze echt op die dag net Kevin van der Geest vastgelegd. Dat was dus een telefoontje van 30 seconden. Jammer maar helaas.”

Vijf jaar later is de match wel daar. “Grappig hoe dat kan gaan”, lacht Boereboom. “Blijkbaar was dat korte belletje van 30 seconden blijven hangen bij VELO, want toen Kevin vertrok bij de club, kreeg ik een appje, en dat had weer te maken met dat telefoontje van vijf jaar eerder. Ik zat goed bij BVCB, waar ik een mooie tijd heb gehad, maar na een tweede gesprek met VELO was ik er wel uit en wilde ik het doorzetten.”

Gevoelsmens
“Ik ben een gevoelsmens en het voelde gewoon goed met de mensen waar ik mee sprak. Je kunt altijd je neus stoten, dat kan overal, maar alle ingrediënten zijn hier wel aanwezig. De faciliteiten zijn perfect en er staan veel toeschouwers langs de kant. Ook dat is leuk. Ik heb VELO wel een paar keer zien spelen, ja, dan krijg je een gevoel. En dat gevoel is goed.”

Wat heeft Boereboom aangetroffen bij VELO? “Een jonge selectie waar je jaren mee vooruit kunt. Het ziet er heel goed uit met de lichting vanuit de jeugd. We hebben zeker de ambitie met VELO om hogerop te komen, maar we weten tegelijkertijd dat het niet makkelijk wordt. Er zijn meer goed georganiseerde voetbalclubs op dit niveau, met budgetten. En ja, die voetbalpiramide doet wel z’n werk. De eerste klasse is zwaar. We kunnen onze borst natmaken, maar ik vind wel dat wij in de top-4 moeten spelen in een mooie competitie.”

FC Den Haag
Terug naar de voetballer Dick Boereboom. “Ik was een aanvaller. Ik heb bij TONEGIDO gespeeld en daarvoor bij ADO Den Haag, toen nog FC Den Haag. Van 1990 tot 1996 was dat. In totaal zat ik drie jaar bij de selectie. Een bijzondere periode met veel mooie herinneringen. We speelden twee keer nacompetitievoetbal, zaten er gewoon tienduizend mensen op de tribune. Dat vergeet je niet meer.”

“Joh, toen ik bij het eerste kwam was ik 19 jaar. Zo dun als een rietje, echt. Maar ik liep dwars door iedereen heen, ik was niet bang aangelegd. Dat werd gewaardeerd in Den Haag door de fans. Ze scandeerden mijn naam, dat was een hoogtepunt natuurlijk. Op die leeftijd. En ik had het geluk dat ik gelijk scoorde bij mijn eerste invalbeurt. Tegen Excelsior was dat. In totaal kwam ik in drie tot 35 wedstrijden. Prima. Meer zat er niet in. Ik was een soort van supersub en had Harry van der Laan en later Rick Hoogendorp voor me. Dan wordt het lastig.”

“In die tijd nam Cor Lems, speler van FC Den Haag, mij echt onder zijn hoede. Hij was een soort voetbalvader voor me. Cor was niet bang en hij zag dat ik dat ook niet was. Hij kwam vaak voor me op en gaf me tips. Ik denk dat je bij de ploegen die ik later getraind heb ook zag dat spelers niet bang aangelegd waren. Dat was toch een beetje mijn jus, denk ik. Ik hoop dus bij VELO ook.”

Scheidsrechter
Na jarenlang een vaste waarde te zijn geweest bij TONEGIDO startte Boereboom zijn trainersloopbaan. “Ja, maar eigenlijk wilde ik eigenlijk ook scheidsrechter worden”, lacht hij. “Ik vond het trainerschap in mijn nadagen als voetballer ook leuk, maar het scheidsrechter zijn trok me ook.”

Toch koos Boereboom voor het trainersvak. “Heel simpel, ik streef altijd het hoogste na en eigenlijk was ik met mijn 32 jaar al te oud om echt door te stoten als scheidsrechter. En dus ging ik voor mijn trainerspapieren in 2006.”

Boereboom heeft inmiddels een imposant rijtje clubs achter zijn naam staan. HBS, Quintus, DUNO, Nootdorp en BVCB. “Als ik mezelf moet typeren als trainer dan denk ik dat ik eerlijk en duidelijk ben. Ik hou van werken en presteren. En ik probeer altijd up-to-date te blijven. Voetbal verandert. Mensen veranderen, dus ook voetballers. Daar moet je als trainer in mee gaan. Ik vind het mooi om van verschillende karakters een team te maken. Dat geeft veel voldoening.”

Ziekenhuisklok
In zijn periode als trainer bij DUNO belandde Boereboom een lange periode in de ziekenboeg. “Ik heb tien weken in het ziekenhuis gelegen en moest daarna nog lang revalideren. Inmiddels ruim tien jaar geleden. Ik ging voor een operatie aan mijn galblaas naar het ziekenhuis, maar ze raakten mijn lever. Toen kwam ik een malle molen terecht van onderzoeken en operaties. Vreselijk. Toen zat ik wel even lastig, psychisch. Echt, ik kan nog steeds geen ziekenhuisklok zien.”

Boereboom herstelde, ‘ik had veel steun van mijn vrouw en kinderen’, en pakte het trainerschap weer op. “Ik heb ook nooit overwogen om te stoppen. Voetbal hoort bij mijn leven. Maar je gaat wel relativeren, dat is zeker.”

Na een lange en succesvolle periode bij BVCB in Bergschenhoek hoopt Boereboom op minstens zo’n mooie tijd bij VELO. “Ik heb het bij BVCB heel erg naar mijn zin gehad, 4,5 jaar lang. We hebben altijd top-4 gespeeld in de eerste klasse. Dat was voor die club uniek. En als je presteert is het altijd leuk, zo is het gewoon. Ik wilde via de voordeur weggaan en dat is gelukt. Misschien had ik wel acht jaar bij BVCB kunnen blijven, maar bij Nootdorp zat ik daarvoor 5,5 jaar, en dat was achteraf een jaartje te lang. Dat wilde ik voor zijn.”

Tot slot
Boereboom kijkt veel naar voetbal op televisie. “Ook om zelf nog te leren. Weet je dat ik echt kan genieten van Arne Slot. Kijk waar hij vandaan komt, de stappen die hij heeft gemaakt. Ik vind het mooi hoe Slot een groep neerzet. Iedereen gaat voor hem door het vuur. Bij al zijn clubs. Hij kan zo goed managen. Dat probeer ik ook, maar dan op een heel andere niveau. Als het voor Slot lukt in Engeland hebben we eindelijk weer een echt goede en belangrijke trainer in Nederland.”

Klik op VELO Wateringen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VELO wateringen voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.