Home Blog Pagina 6

‘Doelstelling niet gehaald’

0

KLAASWAAL – De eerste termijn van drie jaar voorzitterschap van Johan Zevenbergen bij het Klaaswaalse SSS loopt in september ten einde. Dus maakt de preses voorzichtig de eerste (tussen)balans op.

,,De club staat er goed voor. We hebben de laatste jaren op onze accommodatie een verduurzaamheidsslag gemaakt door onder andere ledverlichting aan te brengen. Financieel gaat het goed en ook op vrijwilligersgebied mogen we niet klagen. Natuurlijk is er druk op het keukenpersoneel, maar we zijn blij met het aantal vrijwilligers dat SSS heeft. Daarmee kunnen we ook de focus leggen op de finaledag van de Hoeksche Waard Bokaal, die dit jaar op ons complex plaatsvindt.’’

Op sportief gebied draaide de in de derde klasse uitkomende hoofdmacht een ‘gemiddeld’ seizoen en dat was niet volgens de verwachtingen op voorhand. ,,Daar kunnen we eerlijk over zijn: we hebben de doelstelling – plaatsing voor de nacompetitie – niet gehaald’’, geeft Zevenbergen ruiterlijk toe. ,,Dat is eigenlijk wel een teleurstelling, want we hadden toch gehoopt bovenin mee te doen. Meteen na de winterstop begonnen we goed, maar daarna bleek het allemaal toch te wisselvallig. We verloren verschillende wedstrijden en daardoor deden we niet meer mee. Na de nederlaag bij Zinkwegse Boys, de enige streekderby dit seizoen, wisten we dat nacompetitie niet meer haalbaar zou zijn. De competitie in Zuid I is ons overigens niet slecht bevallen, want het was leuk om ook eens bij andere verenigingen te komen.’’

De rol als voorzitter bevalt Johan Zevenbergen tot nu toe goed. ,,Voor een tweede termijn moet ik in september herkozen worden. Zoals het er nu naar uitziet ga ik ook daadwerkelijk voor die tweede termijn.’’

Klik hier voor meer informatie over SSS
Klik hier voor meer artikelen over SSS

Dromen van profbestaan op De Trekdam

Veel jeugdvoetballers hebben die geweldige droom om ooit een grote speler van het kaliber Messi, Mbappé of Jude Bellingham te worden. Dromen die zeker gekoesterd werden door de deelnemers aan de Jonger Oranje Talentendag, die onlangs ook het complex van voetbalvereniging ’s-Gravendeel werd gehouden.

’S-GRAVENDEEL – Grote bedrijvigheid op een maandag op sportpark De Trekdam is geen wekelijkse kost. Hoe anders was dat op de dag dat de Jonger Oranje Talentendag het Kildorp aandeed en het complex overspoeld werd met spelers in de leeftijd van 5 tot en met 13 jaar die heel graag hun vaardigheden wilden laten zien om zich zo  – hoe jong ook – in de kijker te spelen.

’s-Gravendeel was daarmee gastheer van één van de grootst opgezette talentendagen die Nederland op voetbalgebied rijk is. De Jong Oranje Talentendag, zo wordt ook expliciet aangeven, is er vooral ook voor scouts van profclubs die de gelegenheid krijgen om talent te spotten, om jeugdige talenten op te pikken die aan de vooravond van mogelijk een geweldige voetbalcarrière staan.

Scoutingsgarantie

Het principe van de Jonger Oranje Talentendag is simpel: deelnemers hoeven geen lid te zijn van een club en krijgen een eigen hesje met daarop een uniek nummer zodat zij makkelijk te herkennen zijn voor de scout. Want, zo staat het ook duidelijk omschreven, iedere talentendag waar ook in Nederland heeft een 100% scoutingsgarantie. Talentenspotters uit de regio of er net buiten krijgen de gelegenheid om de spelers te bekijken, te signaleren en in kaart te brengen.

De formule die daarbij gehanteerd wordt, is ook heel overzichtelijk en dus ook in ’s-Gravendeel. Er worden overal partijtjes vier tegen vier gespeeld, waarbij de deelnemende spelers volop speeltijd krijgen en nooit langs de kant hoeven te bivakkeren. De partijtjes verlopen kort en snel, spelers komen vaak aan de bal zodat meteen duidelijk wordt wie getalenteerd is en zich duidelijk onderscheidt van de rest.

Het draait echter niet alleen om het etaleren van de aanwezige vaardigheden, maar de Jonger Oranje Talentendag is toch vooral ook bedoeld als een ontwikkelmoment. Omdat er sprake is van duidelijke leeftijdscategorieën spelen de deelnemers louter tegen leeftijdsgenoten. Dat is wel zo eerlijk, aldus de organisatoren van de talentendag die toch vooral ook wijzen op het plezier dat de deelnemers moeten beleven aan deze dag.

Want het gaat niet alleen om de beste willen zijn of in de kijker spelen: de dappere deelnemers die zich hebben ingeschreven en gemeld voor deze dag moeten toch vooral veel plezier beleven aan hun komst naar – in dit geval – De Trekdam. Geen megadruk op de schouders om per se te laten zien hoe goed iemand is, maar samen met de vrijwilligers van de huisvestende club en de aanwezige coaches van de talentendag een leuke dag beleven waarin het plezier van de voetbalbeleving bovenaan prijkt. Want één ding is ook zeker: ook als scouts de naam van een speler niet noteren in hun boekje, dan moet diegene wel een ervaring voor het leven beleven.

Klik op de link voor meer artikelen over vv ’s-Gravendeel
Klik op de link voor meer informatie over vv ’s-Gravendeel

Fokke van Bockel: ‘Bij Rijsoord staan altijd mensen op’ 

Fokke van Bockel (50) woont in het rustige Brabantse dorp De Moer, een gemeenschap van zo’n 750 inwoners. Hoewel zijn thuisbasis inmiddels in het zuiden ligt, klopt zijn voetbalhart al jaren in Ridderkerk bij VV Rijsoord. In het dagelijks leven werkt Fokke als interim schoolleider in het onderwijs, maar in zijn vrije tijd is hij met volle overtuiging actief in het amateurvoetbal. Als speler, vrijwilliger en lid van de technische commissie.

Zijn voetbalroots liggen bij De Zwerver in Kinderdijk, waar hij jarenlang actief was als jeugd- en seniorenspeler. Op zijn 27e maakte hij de overstap naar VV Rijsoord. “Ik woonde al een paar jaar in Ridderkerk en voetbalde in de zaal met Johan de Rooij. De stap naar Rijsoord voelde toen logisch en goed,” vertelt Fokke. Hij speelde enkele seizoenen in de eerste selectie onder onder andere Ron Timmers, de nieuwe hoofdtrainer voor komend seizoen. Daarna koos hij bewust voor het plezier in een vriendenteam, waar hij nu nog steeds speelt in Rijsoord 4. “De kleedkamersfeer blijft voor mij het mooiste van het voetbal: samen napraten over die ene actie of gewoon slap ouwehoeren met een drankje erbij.”

Zijn betrokkenheid bij de club bleef niet beperkt tot het veld. “Ik heb altijd een mening gehad over het spelletje, en er ook vaak ideeën bij,” zegt hij met een glimlach. Eerder kwam vrijwilligerswerk niet uit vanwege werk en privé, maar afgelopen seizoen vond hij de ruimte om zijn bijdrage te leveren. Sindsdien maakt hij deel uit van de technische commissie. Samen met Mattijs Bekkers richt hij zich op het scouten van nieuwe spelers. “Met een groep ‘Kraaien’ bezoeken we geregeld wedstrijden in de regio. Het is mooi om dat samen te doen met anderen die net zo betrokken zijn.”

De commissie bestaat uit ervaren clubmensen: Joop Warner, Patrick Rutten, Gair Ollong, Cees van de Heerik, Aart Kranendonk, Ruud Schmidt, Mattijs Bekkers en Fokke zelf. “Iedereen heeft zijn eigen rol en invalshoek. Dat levert soms stevige discussies op, maar altijd met wederzijds respect. Verschillende karakters zorgen juist voor goede balans.” De hoofdtrainer is verantwoordelijk voor het wedstrijdplan; de commissie ondersteunt en adviseert, maar laat die verantwoordelijkheid bewust bij de staf.

De ambitie van de club is helder: bouwen aan een herkenbare, regionale selectie waarin ook plek is voor eigen jeugd. “We willen zo hoog mogelijk voetballen met de kwaliteit die we in huis hebben. Komend seizoen in de derde klasse hopen we al meteen om de bovenste plekken mee te doen.”

Ook binnen de jeugdafdeling zijn grote stappen gezet. “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zeggen ze. En dat proberen we echt in praktijk te brengen. Er staat een bloeiende jeugdafdeling en de damesafdeling zit zelfs vol — we hebben daar momenteel een ledenstop.” Het doel is om binnen drie jaar structureel jeugdspelers door te laten stromen naar de eerste en tweede selectie, en daarbij ook het tweede elftal op reserve eerste klasse- of hoofdklasseniveau te laten spelen. “Als we over een paar jaar weer in de tweede of eerste klasse spelen met een mix van regionale krachten en eigen talent, dan zijn we op de goede weg.”

Toch blijft Rijsoord bovenal een familieclub. “Wat deze club bijzonder maakt, is dat er altijd mensen opstaan. Als er iemand wegvalt, neemt een ander het stokje over — of dat nu om het fluiten, koffiezetten of lijnen trekken gaat. Zó draait een vereniging.” Hij doet dan ook een duidelijke oproep: “Kijk of je iets kunt betekenen, al is het maar een uurtje per week. En als je dat niet kunt, laat dan in elk geval je waardering blijken voor de mensen die het wél doen.”

Voor Fokke is het duidelijk waarom hij zich blijft inzetten voor VV Rijsoord. “Voetbal is misschien de belangrijkste bijzaak in het leven, maar het brengt mensen samen. En daar draait het uiteindelijk om.”

Klik op VV Rijsoord voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rijsoord voor meer informatie over de club.

Björn Wagenaar start eigen voetbalschool bij SV Poortugaal

Björn Wagenaar gaat zijn voetbalschool starten bij SV Poortugaal. De trainer die ook speler is in het eerste elftal onthulde dat hij iets terug wilde doen voor de club. Wagenaar praatte ons uitgebreid bij over de oprichting, visie en ambitie van de voetbalschool bij SV Poortugaal.

Als voetballer laat Wagenaar het vaak afhangen van zijn technische kwaliteiten. De middenvelder die op de flanken van Poortugaal te vinden is, houdt ervan om alles voetballend op te lossen. “Ik denk dat ik een technische speler ben. Ik heb inzicht in een spelletje en mijn kwaliteit is wel dat ik altijd goed sta en de bal wil hebben. Maar wat er nog beter kan is denk ik mijn loopvermogen”, zo vertelde Wagenaar.

Maar zoals heel veel inzichtelijke middenvelders overkomen, is het dat ze ook het trainersvak inrollen. En zodoende begon Wagenaar al met het trainen van een jeugdelftal bij SV Poortugaal. “Ik train inderdaad de O14 van Poortugaal. Dat is hartstikke leuk om te doen en de bedoeling is echt dat we de jongens beter maken. We zijn ook kampioen geworden dus dat is hartstikke mooi. Het leuke aan het trainersvak is dat je soms dingen ziet als je zelf niet in het veld staat. Je bent dan heel erg bezig met je eigen omgeving, maar als je overzicht hebt op het hele veld, dan zie je nog veel meer.”

Maar de ambities van Wagenaar gaan verder dan dat. Poortugaal had de wens om een voetbalschool te gaan starten en dat gaat vanaf volgend seizoen gebeuren. Wagenaar kijkt er enorm naar uit om daar als een van de trainers aan de slag te gaan. “Ik heb daarover afgelopen jaar met de club gezeten. We waren een beetje aan het kijken hoe we de club op sommige vlakken konden verbeteren. Daar kwam de voetbalschool uit. Dat leek mij heel leuk en ook qua werk past het heel erg goed bij mij.”

Bij Voetbalschool SV Poortugaal draait het om méér dan alleen voetballen. Kinderen krijgen hier deskundige begeleiding van trainers die gediplomeerd zijn of bezig zijn met hun opleiding. Tijdens de trainingen staat de ontwikkeling van voetbaltechniek centraal, maar minstens zo belangrijk is de aandacht voor persoonlijke groei. Door middel van gerichte oefeningen en teamgerichte spelvormen leren de kinderen niet alleen beter bewegen met de bal, maar ook samenwerken, communiceren en omgaan met winst en verlies.

De voetbalschool biedt een veilige en stimulerende omgeving waar plezier altijd voorop staat. Het gaat erom dat ieder kind zich op zijn gemak voelt, fouten mag maken en met vertrouwen het veld op durft. Dat draagt niet alleen bij aan de sportieve ontwikkeling, maar ook aan het zelfvertrouwen dat kinderen meenemen naar school en thuis. Zo vormt SV Poortugaal een plek waar sport en plezier samenkomen en waar kinderen in meerdere opzichten kunnen groeien.

“We willen bij Poortugaal door middel van verschillende onderwerpen zoals techniek veel beter worden. De club is heel erg aan het groeien en nu hopen we ook op dat technische vlak te verbeteren. Daar hoop ik mijn steentje aan bij te dragen. Ik speelde zelf vroeger altijd op gras, waardoor ik mijn technische vaardigheden later heb ontdekt. Misschien als ik dat eerder had gehad, dat ik dan verder was geweest.”

Naast het technische aspect zijn er nog veel meer onderwerpen waar de voetbalschool van Poortugaal aandacht aan zal besteden. Zo zullen de spelers training krijgen van een gediplomeerde trainer of voormalig prof, wordt er aandacht besteed aan samenwerken en persoonlijke aandacht. De eerste trainingen van de voetbalschool zullen plaatsvinden in september op het complex van Poortugaal.

Klik op SV Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Poortugaal voor meer informatie over de club.

Gert-Jan Bravenboer blikt terug op zijn terugkeer als voorzitter van VV Smitshoek

Gert-Jan Bravenboer keerde dit seizoen terug als voorzitter van VV Smitshoek. Nadat hij met pensioen ging, volgde hij Simon Kelder op die na zes jaar aftrad als voorzitter. Bravenboer vertelde uitgebreid over zijn terugkeer als voorzitter, zijn ambities en ontwikkeling bij Smitshoek.

Al op achtjarige leeftijd werd Bravenboer lid van Smitshoek. Hij voetbalde daar tot zijn 22e, alleen was dat in zijn eigen woorden geen succes. Meteen daarna trad hij toe tot het bestuur, waar hij de functie van vicevoorzitter en penningmeester kreeg toegewezen. In 1991 volgde hij op 34 jarige leeftijd Jos Borsboom op als voorzitter. Na een bestuursperiode van 16 jaar trad hij in 1995 af. In september vorig jaar ging Bravenboer met pensioen, wat op dat moment de aftredend voorzitter Simon Kelder als een goede mogelijkheid zag om Bravenboer wederom te benaderen.

“Simon vroeg mij om na te denken over de organisatiestructuur bij Smitshoek en om dat beter te laten functioneren. Toen liep ik het risico dat mensen zagen dat ik veel tijd over had natuurlijk. Voor mij was de doorslaggevende factor dat de huidige posities binnen de club bekleed worden door mensen met kwaliteit en dat twee enthousiaste vrouwen zijn toegetreden. Zij hebben mij toen over de streep getrokken en het bevalt tot nu toe goed om weer voorzitter te zijn”, zo geeft Bravenboer aan.

Bravenboer heeft Smitshoek op heel veel verschillende vlakken zien veranderen in de afgelopen dertig jaar. Toen hij zelf nog voetbalde, was er per leeftijdscategorie maar één team en inmiddels is dat gigantisch uitgebreid. Momenteel geniet de club een status van zeer gerespecteerd in de regio Barendrecht en heeft het een gigantisch ledenaantal van maar liefst 1800 mensen. “Ik ben altijd bij de club betrokken gebleven dus ik heb alles meegemaakt. Vanaf begin deze eeuw zijn we gigantisch gegroeid. Het is niet meer te vergelijken met vroeger. We waren vroeger een boerenclubje en nu zijn we landelijk zelfs enorm groot. Dat is wel heel bijzonder.”

Na de aanstelling van Bravenboer als voorzitter, is hij meteen aan de slag gegaan met een vernieuwde missie, visie en strategie. De huidige voorzitter geeft aan dat Smitshoek in de toekomst wil gaan bouwen aan een eerste elftal met meer spelers vanuit de eigen jeugdopleiding. “Een kleine koerswijziging is om de jeugd meer kansen te geven. We willen zodoende de jeugdopleiding meer professionaliseren en op die manier spelers klaarstomen voor het eerste elftal.”

Smitshoek bereikte afgelopen seizoen het hoogste niveau in de geschiedenis van de club. Onder leiding van hoofdtrainer Edwin de Koning, dwong het promotie af van de vierde naar de derde divisie. Dat niveau bleek dit seizoen net iets te hoog te zijn en dus zal Smitshoek aankomend seizoen weer uitkomen in de derde divisie. Bravenboer vindt het jammer dat Smitshoek is gedegradeerd, maar ziet in een niveau lager ook weer mogelijkheden voor jeugdspelers om sneller te excelleren. “Sportief gezien is de derde divisie aantrekkelijker want dan speel je bij de 50 beste clubs van het land. Ik denk als je het echt in je hebt dat de derde divisie moet kunnen. De vierde divisie lijkt op die manier makkelijker, maar dat moeten we natuurlijk ook niet onderschatten.”

Over het algemeen is Bravenboer enthousiast en tevreden over zijn terugkeer als voorzitter. De Smitshoeker in hart en nieren verwacht dan ook dat aankomend seizoen positief zal verlopen voor de club uit de regio Barendrecht. “Ik ben blij dat alle posities binnen de club nu goed bezet zijn. Ik kan nu de grote lijnen bewaken en ik hoef niet de gaten dicht te lopen. Het gaat allemaal steeds beter en het doel is om de jeugd naar een hoger niveau te tillen en de clubcultuur met gezelligheid en een goede sfeer te blijven bewaken.”

Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.

Mitchel van de Graaf: Van jeugdspeler tot sponsor, met het hart bij RVVH 3

Voor Mitchel van de Graaf is RVVH niet zomaar een voetbalclub. Het is een plek waar zijn liefde voor voetbal begon en waar hij tot op de dag van vandaag actief is als sponsor en speler van het derde elftal. Wat begon met een paar scheenbeschermers en voetbalschoenen van de Aldi, groeide uit tot een levenslange betrokkenheid bij een club die voelt als familie.

Voor Van de Graaf viel het in eerste instantie niet mee om zich aan te kunnen sluiten bij een voetbalclub. De ondernemer moest eerst flink zijn best doen bij zijn ouders voordat hij op voetbal mocht. “Mijn ouders werkten toen beiden fulltime en dus was om 7 uur op zaterdagochtend verzamelen wel een dingetje. Uiteindelijk na veel zeuren heb ik ze kunnen overtuigen en mocht ik op voetbal bij RVVH.”

Van de Graaf komt uit een echte voetbalfamilie. Ook zijn familie van moeders kant is voor een groot deel verliefd op de bal. “Al snel wist ik dat dit mijn sport zou zijn. Dat is ook niet zo gek met de achtergrond van mijn moeders familie, die allemaal voetbalgek zijn, die toen en nu nog steeds zelf ook nog op het veld staan.”

Inmiddels speelt Van de Graaf na jarenlang in de selectie te hebben gespeeld in een vriendenteam, namelijk het derde elftal van RVVH. Omdat hij wat terug wilde doen voor de club, besloot hij daar ook te gaan sponsoren en inmiddels sponsort hij ook de jeugd, wat zijn vader eerder al deed. “Deze club is onderdeel van mijn leven, al heel lange tijd en hopelijk nog langer. Als je in de mogelijkheid bent iets terug te doen dan is dat geen verantwoordelijkheid maar wel mooi om te doen.”

Daarbij wil Van de Graaf ook een signaal afgeven aan andere potentiële sponsors. Volgens hem is het cruciaal dat RVVH voorzien wordt van een aantal sterke impulsen. “Ik ben hoofdsponsor van de jeugd en doe daarnaast voor het derde elftal wel wat sponsoring, maar probeer ook andere sponsors de kans te geven. Niet enkel in het derde elftal maar ook zo in de jeugd. Het komt ons uiteindelijk allemaal ten goede dat de jeugd er mooi bij loopt met het clubbelang voorop.”

Bij het derde elftal voelt Van de Graaf zich als een vis in het water. Volgens hem is voetballen in een vriendenteam puur plezier. “Het derde elftal is ontstaan, gesmeed en verder ontwikkeld op basis van vrienden die altijd actief zijn bij RVVH. Dat was al voordat ik bij het derde elftal kwam. Dat is de kracht van het derde elftal en dat mag niet veranderen. Niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten geeft dat zo’n team en dus de club erg veel sjeu. Je kan ons denk ik wel een beetje als spil zien tussen de lagere elftallen en het tweede net als de aansluiting naar het eerste. Er zijn zo ook jongens binnen het team actief in de jeugd, daar waar ik ook hoofdsponsor ben en zijn het ook de jongens van het derde die hun beste been voor zetten als er scheidsrechters te kort zijn voor de jeugd op de zaterdag. Dat maakt dit team zo speciaal.”

RVVH is dus niet alleen voor Van de Graaf om een balletje te trappen. Hij hoopt dan ook dat de club uit Ridderkerk voorlopig hetzelfde zal blijven. “Belangrijk vind ik dat de club toegankelijk blijft. De faciliteiten moeten voldoende goed zijn om aantrekkelijk te zijn en daarnaast is het belangrijk dat het goede clubgevoel blijft.”

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

Manuela Grootenboer is zeer ambitieus met vrouwenafdeling RVVH

Binnen de Ridderkerkse voetbalvereniging RVVH is het vrouwen- en meidenvoetbal al jaren een belangrijk onderdeel van de clubcultuur. Een van de drijvende krachten achter deze ontwikkeling is Manuela Grootenboer. Als voormalig speelster en huidig vertegenwoordiger van de damesafdeling is zij nauw betrokken bij de groei van het vrouwenvoetbal binnen de vereniging.

Voor Grootenboer is RVVH bijna een tweede thuis. Ze geeft zelf aan dat de club voor een groot gedeelte zich vasthoudt aan plezier en ambitie. “RVVH is een vereniging waar prestatie en plezier hand in hand gaan, laagdrempelig en tegelijkertijd ambitieus. We hebben oog voor elkaar, werken samen als team en creëren ruimte voor talentontwikkeling”, zo gaf Grootenboer zelf aan.

Grootenboer begon zelf met voetballen bij RVVH en rolde zo vervolgens de rol in om steeds meer naast het voetbalveld te gaan doen. Zodoende is ze inmiddels uitgegroeid tot een van de kartrekkers van de damesafdeling. “Binnen de damesafdeling ben ik verantwoordelijk voor de coördinatie en vertegenwoordiging van de meiden- en vrouwenlijn. Ik houd me bezig met de organisatie rondom de teams, de planning en begeleiding van speelsters, en het bewaken van de visie en structuur binnen de afdeling.”

Als het aan Grootenboer ligt, is de damesafdeling van RVVH de afgelopen jaren uitgegroeid tot een ijzersterk fundament wat alleen nog maar groter kan worden. “We willen de meiden een omgeving bieden om beter te worden, met als doel om het maximale uit zichzelf te halen. Of dat nu is om door te groeien naar vrouwen 1 of om op te vallen bij een BVO. Daarom zetten we komend seizoen serieuze stappen binnen onze MO20. We gaan drie keer per week trainen, krijgen ondersteuning van een performance trainer en  gaan onze videoanalyses van de wedstrijd uitbreiden, zowel op team- als individueel niveau. Zo werken we gericht aan technische, fysieke en tactische ontwikkeling, zonder het plezier uit het oog te verliezen.”

Ambitie genoeg dus bij RVVH. Toch benadrukt Grootenboer daarbij dat er een juiste balans moet zijn tussen professionalisme en plezier. “We vinden het belangrijk om het totaalplaatje aan te pakken. Fysiek investeren we in een performance coach en mentaal besteden we aandacht aan vertrouwen, weerbaarheid en teamgevoel. We willen dat onze speelsters zich goed voelen, zodat ze met plezier en zelfvertrouwen kunnen presteren. Fysieke ontwikkeling krijgt aandacht via gestructureerde trainingen Tegelijkertijd stimuleren we zelfvertrouwen en teamgevoel. Een goede sfeer en duidelijke communicatie zijn hierin essentieel.”

Voor Grootenboer is het heel belangrijk dat de vrouwen bij RVVH net zoveel kansen krijgen als de mannen. Zelf maakt ze zich daar regelmatig hard voor bij de Ridderkerkse club. “Ik hou van de sport en ik vind het belangrijk dat er binnen onze club ook voor meiden een volwaardige plek is om hun talent te ontwikkelen. Vrouwenvoetbal verdient dezelfde kansen en aandacht als het mannenvoetbal en ik wil me inzetten om dat binnen onze vereniging waar te maken. Wij hebben hier de steun van het bestuur in en daar zijn we heel dankbaar voor.”

Uiteindelijk moet de volledige missie en visie van Grootenboer en RVVH leiden tot een volledige vrouwenafdeling bij de club. Daarvoor zal zij zichzelf regelmatig inzetten. “
Mijn droom is een volledige meidenafdeling van onderbouw tot vrouwen 1, met duidelijke doorstroommogelijkheden en kwalitatieve begeleiding op elk niveau. Een plek waar speelsters zich op sportief en persoonlijk vlak optimaal kunnen ontwikkelen en waar RVVH weer erkend gaat worden als een toonaangevende club voor vrouwenvoetbal in de regio, wat we altijd geweest zijn.”

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

Heerjansdam viert prachtige mijlpaal: Vierde divisionist bestaat maar liefst tachtig jaar

VV Heerjansdam bestaat maar liefst tachtig jaar. De voetbalclub uit het dorp Heerjansdam is trots om in de regio Barendrecht al acht decennia een toonaangevende club te zijn. Rob van Dijk, medevoorzitter van Heerjansdam, nam ons mee in de historie van de club en bevestigde het vertrek en de komst van een aantal spelers.

Op 13 juni 1945 werd in het dorp Heerjansdam een voetbalvereniging opgericht die zou uitgroeien tot een niet weg te denken onderdeel van de gemeenschap: VV Heerjansdam. Nu, 80 jaar later, viert de club een bijzonder jubileum. Een mijlpaal die niet alleen getuigt van sportief succes en doorzettingsvermogen, maar vooral van een hechte gemeenschap waarin vrijwilligers, spelers, supporters en bestuursleden samen een club hebben gevormd die diep geworteld is in het dorp.

De geschiedenis van VV Heerjansdam is er een van pionierswerk. In de beginjaren stonden er mensen op die de basis legden voor wat de vereniging vandaag de dag is. Zonder hun inzet en vastberadenheid was het onmogelijk geweest om de club van de grond te krijgen. Deze grondleggers verdienen het dan ook om tijdens dit jubileum speciaal herdacht te worden. Hun werk is het fundament waarop generaties hebben voortgebouwd.

Door de jaren heen is de club gedragen door talloze vrijwilligers. Mensen die zonder enige vorm van eigenbelang hun tijd, energie en hartstocht hebben ingezet om de vereniging draaiende te houden. Van jeugdleiders tot terreinbeheerders, van kantinemedewerkers tot bestuursleden, iedereen droeg zijn of haar steentje bij. Deze onzichtbare helden zijn het kloppend hart van vv Heerjansdam en verdienen alle waardering die ze krijgen.

Om deze rijke geschiedenis vast te leggen, is ter ere van het 80-jarig bestaan een jubileumboek samengesteld. Club-archivarissen Hans Berkhout, Gert de Koning en Jan van Dalen hebben zich ruim een jaar ingezet om de geschiedenis van de club te verzamelen. Het resultaat is een prachtig document boordevol foto’s, interviews, documenten en verhalen. Dit boek is niet alleen een eerbetoon aan het verleden, maar ook een bron van inspiratie voor toekomstige generaties.

De viering van dit jubileum vindt plaats op zaterdag 24 mei en zaterdag 14 juni 2025. Het wordt een feest voor jong en oud, voor huidige leden en oud-leden, voor iedereen die de club een warm hart toedraagt. Het jubileum is een moment om herinneringen op te halen, om banden opnieuw aan te halen en om samen vooruit te kijken naar de toekomst van de club.

Want hoe indrukwekkend 80 jaar ook is, is Heerjansdam springlevend en heeft nog een lange toekomst voor zich. De club speelt een onmisbare rol in de leefbaarheid van Heerjansdam en de bredere gemeente Zwijndrecht. Het biedt jeugdigen een gezonde vrijetijdsbesteding, stimuleert sportiviteit en kameraadschap, en is een plek waar vriendschappen voor het leven ontstaan.

Maar zoals altijd geldt: een club is niets zonder haar mensen. De inzet van leden en vrijwilligers blijft cruciaal. Alleen samen kunnen zij ervoor zorgen dat het sportpark de Molenwei een plek blijft waar prestaties, plezier en gemeenschapszin samenkomen.

Het jubileumboek vormt een waardevolle herinnering aan alles wat bereikt is. Maar het mooiste is misschien wel dat de viering van 80 jaar VV Heerjansdam niet alleen een terugblik is, maar ook een opmaat naar de toekomst. Een toekomst waarin de club blijft groeien, bloeien en verbinden, net zoals het de afgelopen acht decennia heeft gedaan.

Dit seizoen eindigde Heerjansdam op een achtste plaats in de vierde divisie van de regio Barendrecht. De ploeg van Richard Elzinga zal afscheid nemen van Oscar Roos, Nick Meijboom, Toby Obiku, Milan van den Berg, Mathijn Valster en Anthonio Ilic. Maar zij zullen ook een aantal nieuwe impulsen krijgen. Stefan Kok, Niels Barendregt, Jay-Keane Chukwu en Max Klomp zullen aankomend seizoen de overstap maken naar Heerjansdam.

Klik op VV Heerjansdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Heerjansdam voor meer informatie over de club.

 

VV Pernis versterkt zich met Wesley van Gils: ‘Ik kan niet wachten om te beginnen’

Vanaf volgend seizoen is de 36-jarige Wesley van Gils de hoofdtrainer van VV Pernis. De huidige assistent komt over van Meeuwenplaat, waar hij onlangs kampioen is geworden van de vierde klasse. Van Gils vertelde uitgebreid over zijn verslaving aan voetbal en zijn stap naar Pernis.

Van Gils heeft als speler een CV waar menig jongetje in de regio Barendrecht jaloers op is. Hij begon al op 5-jarige leeftijd met voetballen bij Meeuwenplaat en werd op zijn twaalfde gescout door Feyenoord. Daar speelde hij tot zijn 18e, maar kon door blessures net niet doorstoten. Uiteindelijk besloot hij om het plezier in voetbal terug te zoeken en keerde via RVVH terug bij de amateurs. “Veel vrienden van mij speelden daar en na een jaartje keerde ik weer terug bij mijn oude club Meeuwenplaat”, zo geeft Van Gils zelf aan.

Van Gils kwam puur door toeval in het trainersvak terecht. Nadat hij in de TC bij Meeuwenplaat zat, kreeg hij de kans om interim-coach te worden bij zijn club en zo raakte hij volgens zijn eigen woorden besmet met het trainersvirus. “Vanaf dag één vond ik het fantastisch. We pakten meteen de eerste periode en eindigden toen derde en dan wordt het alleen maar leuker. Toen had ik die klappen nog niet gehad”, zo zei hij lachend. “Ik vond het leuk om te doen. We hadden een leuke groep en sindsdien ben ik er een beetje verslaafd aan geworden”, voegde hij daaraan toe.

Over zijn eigen kwaliteiten is Van Gils duidelijk. “Ik ben wel een mensenmens. De deur staat bij mij altijd open voor als jongens in gesprek willen. Daarbij wil ik ook spelers beter maken en zo ben ik als speler ook altijd geweest. En ik denk dat ik als voetballer de andere kant van de medaille heb gezien en die ervaring helpt mij als trainer.”

Bij VV Pernis hoopt Van Gils zijn vleugels uit te kunnen slaan. Na een aantal goede gesprekken twijfelde de voormalig Feyenoorder niet om bij de vierdeklasser. “Die gesprekken verliepen zo goed van beide kanten dat ik besloot om voor de uitdaging aan te gaan. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en heb er enorm veel zin in om daar de voorbereiding te gaan starten. Trainer zijn is een ervaringsvak dus ook ik zal mijn fouten maken, maar ik zie het echt als een hele leuke uitdaging.”

Bij VV Pernis treft Van Gils een echte dorpsclub waar hij met veel jonge mensen gaat werken. In combinatie met zijn ervaring hoopt hij de club die momenteel aan weg timmert, te verbeteren. “Het is fantastisch, ik heb al gesprekken gehad met een paar jongens en iedereen is enthousiast. Ik ben iemand die tactisch iets wil toevoegen en een paar vaste patronen wil creëren. Ik denk dat wij ons op dat niveau daarin kunnen onderscheiden.”

Van Gils heeft in stijl af kunnen sluiten bij Meeuwenplaat. Op wonderbaarlijke wijze veroverden zij het kampioenschap in de vierde klasse. “Het was fantastisch, echt iets om van te dromen. Ik zit al zolang bij deze club dus dat betekent veel. Meeuwenplaat hoort thuis in de derde klasse dus is het fantastisch dat ik zo afscheid kan nemen.”

Aan ambitie heeft Van Gils totaal geen gebrek. De 36-jarige geeft aan dat het meteen augustus mag worden. “Mijn focus is nu volledig op Pernis. Ik kan niet wachten, nee. Ik ben enorm gretig en wil heel snel beginnen. Mijn ambitie is uiteindelijk om op het hoogste amateurniveau te eindigen als trainer.”

Klik op VV Pernis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Pernis voor meer informatie over de club.

Meeuwenplaat na knotsgekke ontknoping kampioen: ‘Ik dacht al dat het voorbij was’

VV Meeuwenplaat heeft in de vierde klasse op knotsgekke wijze het kampioenschap gepakt. Op de slotdag van de competitie grepen de meeuwen de titel nadat Botlek verrassend genoeg onderuitging tegen WCR. Aanvoerder Gregory Ott vertelde uitgebreid over de zaterdag die voor Meeuwenplaat uiteindelijk historisch werd.

Ott is een van de meest ervaren spelers in het eerste elftal van Meeuwenplaat. Al in 2012 kwam hij bij de kersverse kampioen van de vierde klasse terecht in de regio Barendrecht. “Ik ben wel even gestopt vanwege mijn werk en de geboorte van mijn kinderen. Maar later wisselde ik van baan en kon ik weer gaan voetballen. Toen ben ik meteen weer aan de slag gegaan bij Meeuwenplaat waar we zelfs een keer in de derde klasse kampioen wisten te worden”, zo laat Ott weten.

De aanloop naar het kampioenschap was voor Ott alles behalve makkelijk. Met name in de periode dat het met Meeuwenplaat minder ging in de tweede klasse, heeft hij even op zijn tenen moeten lopen. “Ik had een nieuwe baan, twee jonge kinderen en daarnaast deed ik ook nog een HBO-studie. Dat was wel pittig met het voetbal erbij. Het ging ook bij Meeuwenplaat even lastig, maar toen door corona de competities stilgelegd werden, besloot ik om alleen nog in de zaal te spelen.”

Maar door de liefde voor de bal en voor Meeuwenplaat, kon Ott het spelletje toch niet loslaten. Toen alles weer wat stabieler was, besloot hij toch maar weer te gaan spelen voor de club die dicht bij zijn hart ligt. “Ik kwam weer terug op het oude nest. Ik was er even uit geweest. Ik wilde het even aankijken, maar het ging meteen wel weer goed. Ondanks dat we net niet promoveerden, tankten we heel veel vertrouwen door een aantal goede series die we hebben neergezet.”

Nadat een aantal ervaren spelers arriveerden bij Meeuwenplaat, leek de weg weer omhoog te zijn gevonden. Maar dat pakte totaal niet goed uit en de meeuwen degradeerden naar de vierde klasse. “Dat was echt een domper. We hadden zulke hoge verwachtingen en dat deed echt pijn. We hadden dus zeker wat goed te maken.”

Dit seizoen viel uiteindelijk alles op zijn plaats voor Ott en Meeuwenplaat. Na een hoop vertrokken spelers en de komst van meer jeugd, had Ott niet verwacht dat het zo uit ging pakken als wat er gebeurd is. “Ik was inderdaad nog een beetje sceptisch. Ik ging met nul verwachtingen het seizoen in, ik wilde het allemaal nog even zien. Uiteindelijk schoten we uit de startblokken en het begon echt lekker te lopen.”

Maar in de laatste paar wedstrijden werden er punten gemorst, waardoor Meeuwenplaat niet als koploper de laatste wedstrijd inging. “We stonden ineens tweede en hadden het niet meer in eigen hand. We verloren met 3-0 van Strijen en toen dacht ik echt dat het al voorbij was. Ik was er helemaal ziek van.”

Toch waren de wonderen de wereld nog niet uit. Op de laatste speeldag viel alles op zijn plek voor Meeuwenplaat. Zij wonnen met 2-1 van GHVV’13 en iets verderop ging het voor concurrent Botlek helemaal mis. Op miraculeuze wijze gingen zij met 4-5 onderuit tegen WCR, waardoor Meeuwenplaat de koppositie teruggreep en kampioen werd van de vierde klasse. “Het was echt geweldig. Ik ben nog steeds in de euforie. Ik heb zo’n beetje alles hier meegemaakt en dat ik dan de schaal als aanvoerder omhoog mag houden is echt geweldig. Een vriend van mij stond bij Botlek langs de lijn en toen gingen we videobellen. Toen het eindsignaal kwam was het alleen maar ontlading. Om kampioen te worden met je eigen club, is een van de mooiste dingen die er is. Uiteindelijk denk ik dat we terecht hebben gewonnen. We waren 18 van de 22 duels de koploper, dus dat zegt genoeg.”

Klik op de link voor meer artikelen over VV Meeuwenplaat
Klik op de link voor meer informatie over VV Meeuwenplaat

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.