Home Blog Pagina 45

Maartje Marcusse hoopt na zwangerschap weer te voetballen bij NVS

Direct nadat ze wist dat ze zwanger was is november stopte Maartje Marcusse (27) met voetballen bij de dames van NVS. Samen met haar man, eerste elftalspeler Sjoerd, verwacht ze half juli hun eerste kindje. ‘Daarna hoop ik wel om weer terug te keren op het voetbalveld en lekker terug te voetballen bij NVS.’

Ze is afkomstig uit Boxtel en woont samen met Sjoerd in Bergen op Zoom. “Toen Sjoerd destijds door trainer Anton Verweij werd gepolst om bij NVS te gaan voetballen ben ik met de club in contact gekomen. Zelf had ik nog nooit gevoetbald of zelfs maar voetbalschoenen aangehad. Maar doordat je mensen leert kennen en dus ook wat dames kreeg ik de vraag of het niet iets voor mij zou zijn om ook te gaan voetballen. Ik heb het geprobeerd en dat is me meer dan goed bevallen. Het is een geweldig leuke groep meiden en dames en een deel ervan zijn ook echt wel vriendinnen geworden.”

En zo zette Maartje niet als tiener maar als twintiger pas haar eerste stappen als speelster op het voetbalveld van Sportpark De Danen. “Net voor corona ben ik toen begonnen en dat was enerzijds wel goed want toen mochten we alleen maar trainen. Op die manier kon ik geleidelijk aan het spelletje wat onder de knie krijgen. Want ik ging wel altijd kijken bij de mannen, maar om het dan zelf actief op het veld uit te moeten voeren dat was toch wel even andere koek.”

Hoewel ze de basistechniek van jongs af aan heeft gemist, probeerde ze zich zo goed als het ging in te zetten tijdens de wedstrijden. “Als rechtshalf kon ik gebruik maken van mijn snelheid. Natuurlijk kan ik een bal stoppen en passen naar een medespeelster. Maar het echte voetbaltechnische deel, dat is bij mij nog altijd wel een puntje van aandacht. Vraag me niet om twee, drie speelsters voorbij te dribbelen of uit te kappen want daar liggen zeker niet mijn kwaliteiten.”

Inmiddels staat ze dus ook bij de dames al een aantal maanden langs de zijkant en volgt ze aandachtig de verrichtingen van haar ploeggenoten. “Ik ben vanaf het moment dat ik aangaf vanwege de zwangerschap te stoppen altijd bij de ploeg gebleven. Tijdens trainingen maar sowieso altijd bij de wedstrijden ben ik erbij. Ik zorg bij NVS voor de social media en maak filmpjes bij zowel de dames als het eerste elftal van de mannen voor onder meer Instagram. Dat is superleuk om te doen en op die manier de club en de teams onder de aandacht te brengen.”

Dat ze niet uit het dorp afkomstig is maar van buitenaf, dat heeft er nooit voor gezorgd dat ze zichzelf bij NVS een buitenstaander voelde. “Nee, verre van zelfs! Voorheen speelde Sjoerd bij RKSV Halsteren en de sfeer daar was echt geheel anders. Hier bij NVS is het allemaal wat gemoedelijker en persoonlijker. Ik voelde me direct vanaf dag één welkom en dat is sindsdien alleen maar hechter geworden. Dankzij het voetbal en zeker ook dankzij de dames heb ik er een hoop nieuwe vrienden en vriendinnen bijgekregen. Heel waardevol is dat voor mij in elk geval.”

Straks wanneer hun dochter geboren is, hoopt de ambulant begeleidster in de GGZ terug te kunnen keren op het voetbalveld. “Dat is zeker de bedoeling, al weet je natuurlijk nooit hoe alles verloopt en of het qua tijd allemaal nog te combineren valt. Maar ik ga er wel vanuit. Het is gek dat je, ondanks dat ik nog maar vier jaar voetbal, het spelletje mist als je het niet kunt beoefenen. Ik had voorheen nog nooit een teamsport gedaan en kocht pas als drieëntwintigjarige mijn eerste voetbalschoenen maar ik vermoed dat het zeker niet mijn laatste paar zal zijn..”

Klik op NVS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NVS voor meer informatie over de club.

‘Voor Lepelstraatse Boys is de degradatie naar vijfde klasse een zegen’

Een degradatie wordt vaak gezien als een grote teleurstelling. Maar voor Lepelstraatse Boys is de degradatie naar de vijfde klasse van het zaterdagvoetbal volgens Peter Hülters een zegen. ‘We komen simpelweg teveel kwaliteit tekort in de vierde klasse en dan moet je realistisch zijn.’

De club keert met daarmee terug op het niveau waarop het in 2021 afscheid nam van het zondagvoetbal. De laatste competitiezege van de Brabantse formatie dateert alweer van 26 november 2022 toen thuis met 1-0 van SC Welberg werd gewonnen. Vorig seizoen bleven de blauwhemden zonder zege en ook dit seizoen staat de teller nog altijd op nul punten. “Die statistieken zeggen voldoende lijkt me. Dan is degraderen naar een lager niveau helemaal niet zo erg. We hebben een heel erg jonge selectie en die moeten nu steeds op hun tenen lopen, terwijl we zeker tegen de topteams nooit aan voetballen toekomen.”

Het heeft volgens de voormalig speler van SV Dosko ook een duidelijke invloed op de sfeer en het spelplezier. “We zijn een kleine dorpsclub en er heerst altijd wel gezelligheid, maar wanneer je al zolang zonder zege bent dan heeft dat toch invloed. Als je dan ook nog een paar keer wordt ‘getrakteerd’ op dikke nederlagen helemaal. Er zijn een paar ploegen waartegen we meer kans zouden maken zoals Stavenisse, Welberg en wellicht Smerdiek of SPS. Maar zelfs tegen die teams was het dit seizoen gewoon niet goed genoeg.”

Als zestienjarige kwam Hülters destijds over van SV Dosko op voorspraak van een vriend die hem wist te overtuigen om bij Lepelstraatse Boys te gaan voetballen. “Inmiddels is dit mijn negende seizoen, maar als aanvaller is het erg lastig voetballen en om dan ook het verschil te maken. Je bent voornamelijk bezig met tegenhouden en afhankelijk van een paar ballen die kansrijk mijn kant opkomen. De teller staat nog maar op één goal en dat is gewoon weinig. Wat het voor mij nog wel altijd leuk maakt is de onderlinge sfeer in de groep. Die is gelukkig nog steeds goed, want iedereen is ook realistisch en ziet ook dat we kwalitatief tekort komen en dus hopelijk volgend seizoen meer kansen zullen krijgen om eindelijk weer eens wat overwinningen te kunnen boeken of überhaupt eens puntjes te pakken.”

Of de 25-jarige spits dan zelf ook nog van de partij zal zijn dat is voorlopig afwachten vanwege een grote verandering in het privéleven. “Het is een gemoedelijke vereniging en de sfeer die er heerst is fijn. Bovendien is het ook een actieve club die veel dingen organiseert en belangrijk is voor het dorp. Ik woon nu in Bergen op Zoom maar mijn vriendin en ik hebben een huis gekocht in Goes. Binnenkort  gaan we daar naartoe verhuizen, wat toch een stukje verder weg is. Daardoor zal ik niet meer twee keer per week komen trainen en moet ik ook nog bekijken of het qua reisafstand in combinatie met werk en gezin te combineren blijft. Ik ga maakt aan het eind van dit seizoen de beslissing en ga alles goed overwegen. Mocht ik vertrekken dan zal het puur een logistieke keuze worden, want ondanks dat we al twee seizoenen puntloos zijn is Lepelstraatse Boys inmiddels wel echt mijn cluppie geworden.”

Klik op vv Lepelstraatse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Lepelstraatse Boys voor meer informatie over de club.

Teruggekeerde Jippe Bogers beleeft tegenvallend seizoen na degradatie

Hij maakte in het tussenseizoen de overstap van WHS  naar Sportpark Meilust en keerde daarmee weer terug op het oude nest. Maar Jippe Bogers kijkt, net als iedereen bij Dosko overigens, terug op een meer dan tegenvallend competitieverloop met een degradatie naar derde klasse van het zondagvoetbal als vervelende eindconclusie.

 “Het is heel zuur natuurlijk, want bij vlagen hebben we dit seizoen echt wel goed voetbal laten zien maar we hebben het onvoldoende weten om te zetten in resultaat. In een reeks wedstrijden kregen we de kansen maar scoren we niet en krijgen dan ‘uit het niets’ soms ineens een goal om onze oren waardoor je verliest. Soms moet het ook af en toe eens meezitten, maar over het algemeen hebben we te weinig punten gepakt. En die heb je wel nodig wil je in een sterke competitie zoals die van ons overleven. Daarin zijn we helaas niet geslaagd.”

Het is een kraakheldere conclusie van de aanvaller die ooit op als drieënhalf jarig ventje begon met voetballen bij Dosko. Hij bleef er actief tot zijn twaalfde en maakte toen de overstap naar de jeugd van RKSV Halsteren. “De jeugd bij Dosko speelde toen op een lager niveau en ik wilde mezelf graag blijven uitdagen en doorontwikkelen. Die kans zag ik meer bij Halsteren en heb toen die stap gezet. Tot en met de JO19 heb ik daar de jeugdopleiding doorlopen, maar kreeg niet de indruk dat ik kans zou maken om zowel bij het eerste elftal op zondag als zaterdag veel speelminuten te krijgen. Toen kreeg ik de kans om bij WHS een jaar in de tweede klasse te voetballen en dat leek me de perfecte uitdaging.”

Het werd een mooi seizoen met handhaving, maar toen viel het elftal enigszins uit elkaar. “Jasper Gunther en ook Jeremy de Witte vertrokken naar Halsteren een onder andere Wout den Engelsman was toen al vertrokken en Arvin de Witte noodgedwongen gestopt. Op dat moment klopte Dosko aan en dan ging het toch weer kriebelen. Het blijft wel de club waar ik ben begonnen. De gesprekken waren goed en ik zag de kans en uitdaging om hier weer mezelf verder te ontwikkelen op het niveau van tweede klasse in het zondagvoetbal. Dat is sportief gezien helaas niet helemaal gelukt.”

Kijkend naar zijn eigen seizoen is Bogers ook verre van tevreden, mede ook doordat hij altijd erg kritisch is op zijn eigen presteren. “Ik heb het merendeel van de wedstrijden altijd wel in de basis gestaan en daarin had ik zeker dingen beter kunnen en ook moeten doen. Ik kan bij vlagen heel aanwezig en actief zijn tijdens wedstrijden, maar dat aspect is nog niet constant genoeg en niet een hele wedstrijd. Dat wil ik graag verbeteren aan mijn spel. Bovendien vond ik ook zelf dat ik niet altijd de kansen die ik kreeg voldoende op waarde heb geschat. Die scherpte voor de goal is zeker iets waarin ik nog stappen kan en moet maken.”

De doelstelling was volgens de 21-jarige Bergenaar zeker niet om met Dosko kampioen te worden, maar een stabiele tweedeklasser te zijn voor de komende jaren. “Die ambitie moeten we nu echter even bijstellen. Volgend seizoen gaan we onder de nieuwe trainer Kees de Rooij met z’n allen proberen om de weg omhoog weer te vinden. Het was sportief al een aantal seizoenen wat minder en dit seizoen waren er ook een hoop ervaren spelers gestopt. Dat vang je natuurlijk niet zomaar op met jonge jongens. Maar dat we zouden degraderen dat hadden we zeker niet gedacht. Tweede klasse is zeker het niveau waarop Dosko thuishoort. Het is nu aan ons om daar weer terug naartoe te werken met z’n allen.”

Klik op SV Dosko voor de laatste artikelen van de club.
Klik op SV Dosko voor meer informatie over de club.

‘We hadden met VVC’68 niet gedacht om echt mee te doen dit jaar’

Nadat de titelstrijd vorig seizoen in het voordeel werd beslecht van buurman Vrederust, wist het ambitieuze VVC’68 via de nacompetitie alsnog promotie af te dwingen naar de derde klasse van het zaterdagvoetbal. Boven verwachting schoot de ploeg van verdediger Jesper Nuijtemans ijzersterk uit de startblokken en nestelde zich bovenin.

“Dat hadden we vooraf niet gedacht in elk geval. We waren realistisch en wilden gewoon als belangrijkste doelstelling onszelf veilig spelen. In de eerste seizoenshelft hadden we veel meer energie en spirit dan na de winterstop en daar hebben we de basis gelegd voor lijfsbehoud. Maar tegelijk hebben we gaandeweg wel de doelstelling bijgesteld en willen we proberen of er misschien toch nog meer inzit dit seizoen”, zegt 26-jarige Nuijtemans.

Vrijwel zijn gehele jeugd speelde hij bij Halsteren, waarna hij de overstap maakte naar VVC’68 waar hij voorzag meer kansen op speeltijd te krijgen. Nadat hij eerst af en toe zichzelf kon laten zien, is hij de laatste paar seizoenen met grotere regelmaat basiskracht in de verdediging. “Dat we de kwaliteiten in onze selectie hadden om in de derde klasse niet in de problemen te komen dat wisten we wel, maar soms moet het ook gewoon meezitten. We hebben een goede mix van talent en ervaring, maar je moet het dan in wedstrijden wel laten zien. Voor de winter viel het balletje regelmatig onze kant op en dat is altijd lekker voor het vertrouwen.”

Juist dat vertrouwen, dat was bij Nuijtemans in het huidige seizoen niet optimaal. “Vorig seizoen heb ik veel gespeeld en mijn bijdrage zeker gehad. Maar dit seizoen was mijn rol vooral in de eerste seizoenshelft een stuk beperkter. Er is met Peter Remie een nieuwe trainer en zorgde voor een nieuwe situatie. Ik had eindelijk een basisplaats vorig jaar en moest nu weer opnieuw mezelf laten zien en bewijzen. Dat lukte me minder en daardoor maakte de trainer andere keuzes. Daar had ik het in het begin lastig mee, maar nu begint het goede gevoel en het vertrouwen meer en meer toe te nemen. Dat ik vanwege mijn werk als opticien ook af en toe zaterdagen moet werken en dus niet kan voetballen is ook niet optimaal om een vaste basisplaats te veroveren.”

De ambitie van de club is helder, want op termijn wil mijn toch alsnog proberen te promoveren richting de tweede klasse. “Maar ik denk dat we daarvoor nu nog tekort komen. Vanuit de jeugd is er vooralsnog weinig aanwas dus dan moet er nog wel wat versterking bijkomen. Zeker om de concurrentie te vergroten. We hebben nu nog een aantal oudere spelers met veel ervaring, maar die gaan op termijn ook stoppen en met wat zwaar geblesseerden wordt soms de spoeling dunner en zie je vastigheden verdwijnen. Dat kost dan punten en zorgt ervoor dat we niet constant genoeg zijn. Daardoor konden we de strijd bovenin niet meer volhouden jammer genoeg. Zelf zie ik ons liever een paar seizoenen bovenin meedraaien in de derde klasse, zodat je met wat meer ervaring en een goed gevoel wellicht op termijn de stap kan maken.”

Persoonlijk hoopt de defensieve kracht de komende jaren nog vaker dan nu het geval is zijn opwachting te mogen maken. “Of het nou rechts, links of centraal in de verdediging is dat maakt me niet zoveel uit. Ik kan wat dat betreft overal wel uit de voeten. Het is aan mij om te laten zien dat ik vanaf de aftrap in het elftal hoor.”

Klik op VVC’68 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVC’68 voor meer informatie over de club.

Nieuwe preses Martin den Hoed gaat uitdagingen aan bij OSV

Martin den Hoed volgde eerder dit jaar Jack Smeets op als voorzitter van Oud-Beijerland. Daarbij heeft de 46-jarige nieuwe preses grote schoenen om te vullen, aangezien zijn illustere voorganger meer dan een kwarteeuw die functie had vervuld.

Gewetensvraag: gaat Martin den Hoed het net zo lang volhouden als voorzitter als Jack Smeets, die na ruim een kwarteeuw de voorzittershamer hanteerde? Het antwoord is duidelijk: ,,Dat gaat zeker niet gebeuren. Ik vind dat er op een gegeven moment ruimte moet zijn voor een frisse blik.’’

Dit kalenderjaar nam Den Hoed de taak van preses op zich bij OSV, de club waar hij enkele jaren geleden binnenkwam. Als voetballer was de Oud-Beijerlander actief bij plaatsgenoot en buurman SHO. ,,Ik heb alle jeugdelftallen doorlopen, tot aan de selectie. Ik ben toen meegegaan met de toenmalige trainer, ik herinner me Dick van Dijk, naar Maasdam dat destijds nog bestond en heb daar een jaar gespeeld. Barry Schipper, de voormalig hoofdtrainer van OSV die komend seizoen terugkeert, vroeg me vervolgens terug bij SHO toen hij het tweede ging doen. Ook heb ik nog in het Hoeksche Waardse elftal gespeeld, dat in die tijd bestond.’’

Introductie

De kennismaking met OSV kwam toevalligerwijs tot stand. ,,Een jaar of drie à vier geleden kwam ik uit een hele drukke baan, waarbij ik ook veel weg was. Ik kwam voor mijn gevoel terug in Oud-Beijerland, toen Barry Schipper trainer werd bij OSV. Hij vroeg of ik met hem mee wilde gaan, al was ik wel benieuwd in welke hoedanigheid want ik ben geen trainer en wil niet op een trainingsveld gaan staan. Ik wilde wel met hem sparren en helpen waar ik kon. Op zaterdag zat ik naast hem op de bank en dat was mijn introductie bij de club.’’

Bij Oud-Beijerland kwam hij spelers van vroeger als Lars Lijten (momenteel ook bestuurslid, red.) tegen. ,,Zo belandde ik van het een in het ander, want ik werd gevraagd om voetbaltechnische zaken te gaan doen bij OSV. Drie jaar geleden kwam ik zodoende in het bestuur om dus dit jaar de stap naar de functie van voorzitter te maken nadat ik daarvoor benaderd was. Waarbij ik het belangrijk vond dat anderen daar ook achter stonden, want we stonden en staan als club voor nogal wat uitdagingen met elkaar.’’

Plezier

Den Hoed duidt daarmee onder andere op het teruglopende ledental. ,,Vorig jaar is een groep spelers bijvoorbeeld naar Zinkwegse Boys vertrokken. Dat is voor ons ook een punt om na te denken waarom jongens dat doen. Alles en iedereen die bij ons het terrein op komt, moet dat met plezier doen. Daar zijn we hard mee bezig. Je ziet dat bij de jeugd, waar we heel actief zijn op het gebied van social media door te laten zien wat we doen. Als bestuur communiceren we heel open wat we doen en waar we mee bezig zijn.’’

Ook met betrekking tot het eerste team, dat op de voorlaatste plaats staat in de derde klasse, maakt OSV Oud-Beijerland een duidelijke keuze. ,,Het is de realiteit dat we vierdeklasser worden. Wij hebben onszelf de vraag gesteld: is dat erg? We hebben een heel moeilijk, zwaar jaar en moeite om wekelijks een representatief elftal op de been te brengen. We kiezen er bewust voor om met jongens uit Oud-Beijerland en van het eiland verder te gaan. We willen het team weer een Hoeksche Waards gezicht geven en meer binding met mensen uit de regio die de vereniging een warm hart toe dragen.’’

Den Hoed, wiens zoon Loek bij Zinkwegse Boys voetbalt, was tot voor kort vestigingsmanager bij Olympia, maar gaat deze maand een nieuwe maatschappelijke uitdaging aan op het gebied van werving en selectie. Er verandert dus nogal wat dit kalenderjaar in zijn persoonlijk. ,,De opvolging van Jack was ook een grote stap. Hij heeft veel gedaan voor de club. De bouw van de kantine, daar is Jack bijvoorbeeld een grote trekker in geweest. Ik zal niet zo lang als hij voorzitter zijn, dat is zeker.’’

Wel wil Den Hoed op korte termijn in gesprek met zijn collega-bestuurders van de omliggende verenigingen SHO en Zinkwegse Boys en atletiekvereniging Spirit. ,,Om de banden aan te halen en omdat ik geloof dat we van elkaar kunnen leren. Momenteel kunnen drie clubs in Oud-Beijerland naast elkaar bestaan, de toekomst zal uitwijzen of dat ook zo zal blijven. De fusies tot FC Binnenmaas en Fortuna Be Quick hebben bewezen dat verregaande samenwerking mogelijk is.’’

Klik op OSV voor de laatste artikelen van de club.
Klik op OSV voor meer informatie over de club.

Einde seizoen voor Marijnissen: ‘Het ging net lekker’

Langs de kant moeten staan, is voor een voetballer misschien wel het ergste dat er is. Helemaal als ze eigenlijk niet precies weten wat je nou mankeert. Het overkwam Max Marijnissen. De speler van derdeklasser BSC heeft al maanden last van een blessure en voorlopig komt er maar geen licht aan het einde van de tunnel. “Daardoor ging ik met de andere kant compenseren.”

Want het begon eind februari tegen Schijf allemaal nog heel onschuldig. Met een ijsbeentje op zijn rechterkuit. “Daarna was ik misschien iets te eigenwijs en heb ik toch doorgetraind. Het ging net lekker…” Die bewijsdrang zorgde er indirect voor dat de 23-jarige Marijnissen met de andere kant van zijn lichaam, de boel begon te compenseren. “En nu heb ik daar dus last van mijn lies, hamstring en buikspieren. Eigenlijk kan ik niet te veel bewegen.” Bezoekjes aan een sportarts en zijn fysio, leverden niet al te veel op. Een MRI-scan bood onlangs gelukkig wel uitkomst. “Ik heb een ontsteking bij mijn schaambeen, daar was ook veel vocht te zien. Voor nu is het in ieder geval einde seizoen. Het herstel kan weken tot maanden duren.”

Zwemmen

Het verklaart de pijn die de rechtspoot al die tijd voelde. “Heel hoog en diep in mijn lies, een soort steken. Dat geldt ook voor mijn hamstring en buikspieren.” En niet alleen fysiek, doet het hem pijn. “Ik ben er altijd, maar het is vreselijk om langs de kant te staan. Helemaal als de resultaten minder zijn.” Dat terwijl het Marijnissen tot het bewuste moment, aardig voor de wind ging. “Sinds mijn negentiende ben ik eigenlijk volwaardig speler van het eerste. Bas (Antens) was ook al mijn trainer bij het tweede, toen zat ik er nog een beetje tussenin.” Een goede leerschool, herinnert hij zich. “De stap van de jeugd, naar het eerste, was best groot. Je bent gewend om tegen leeftijdsgenoten te spelen, maar dan hebben tegenstanders ineens meer ervaring en zijn ze slimmer. Die jaren na mijn debuut, heb ik echt wel even nodig gehad.” Want inmiddels is Marijnissen, mits hij fit is, niet meer weg te denken uit de basis. “Ik ben beter geworden in de fysieke duels en qua positionering. In de beginjaren was het echt een beetje zwemmen”, vertelt de middenvelder. “Vaak als ‘6 of 8’. Het is een groot verschil met de positiespelletjes bij de jeugd, nu moet je écht goed positie kiezen.”

Top vijf

Aan zijn omgeving kan het in ieder geval niet liggen. “Sinds mijn vijfde voetbal ik bij BSC en ik heb nooit overwogen om ergens anders te gaan spelen. Ik switch niet zo makkelijk, ben behoorlijk honkvast.” En dus voetbalt Marijnissen inmiddels samen met een aantal ‘oude bekenden’. “Met sommige jongens ben je vanuit de jeugd helemaal doorgegroeid, dat zijn nu vrienden.” Vrienden die, ook na de titel van vorig jaar, eveneens in de derde klasse goed presteren. “Al met al is het een heel positief seizoen! We hebben al een periode, dus kunnen hoe dan ook trots zijn. Je kon ook eigenlijk niet verwachten dat we weer meteen voor het kampioenschap zouden spelen.” Toch lukte dat met een tweede plaats, nog bijna wel. “Voetballend hebben we gewoon een goed elftal, onze doelstelling was dan ook top vijf. We hadden vooraf echt wel het idee dat we bovenin mee konden doen, maar wilden onszelf ook niet té hoog inschatten.” Nu de titel uit zicht is, baalt Marijnissen om eerlijk te zijn toch een beetje. “Als je eenmaal van de mogelijkheid om kampioen te worden hebt geproefd, dan verandert de doelstelling wel.”

Volle bak

En niet voor niks, vertelt hij. “We hebben een hechte ploeg, die na het kampioenschap eigenlijk volledig intact is gebleven. Het team was al sterk en we kregen er ook nog jongens bij die het verschil kunnen maken.” Met Marijnissen dus op het middenveld. “Iemand met een aardige longinhoud, die kan blijven lopen en de duels oppakt. Vaak kan ik het laatste half uur nog volle bak blijven gaan.” In de jacht op promotie. “Ik hoop dat we promoveren. Als voetballer wil je toch graag zo hoog mogelijk spelen. Maar als het niet gebeurt, is dat geen drama. Dan blijven we groeien en kunnen we hopelijk volgend jaar wél die titel pakken.” De Roosendaler is er zelf, in ieder geval bij. “Mijn ambitie is om met BSC hoger te gaan spelen. Ergens anders gaan voetballen? Daar ben ik eigenlijk niet zo mee bezig. Als er iets op mijn pad komt, moet dat echt goed voelen, wil ik gaan kijken. Maar ik zou er moeite mee hebben om hier weg te gaan…”

Klik op BSC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BSC voor meer informatie over de club.

R.K.C. Waalwijk-spelers verzorgen training voor RWB JO8-3 en JO8-4

Twee van RKC Waalwijks prominente betaald voetbalspelers, Julian Lelieveld en Reuven Niemeijer, hebben onlangs hun vrije tijd ingezet om een training te verzorgen voor twee jeugdelftallen van RWB. De sessie vond plaats op maandag 27 mei op het sportcomplex van RWB Waalwijk en was een groot succes voor zowel de jonge spelers als de aanwezige trainers en ouders.

De jeugdspelers waren enthousiast over de kans om te trainen met professionele voetballers. Voor de jeugdspelers was het echt een geweldige ervaring om van zulke goede spelers te leren en hebben veel nieuwe dingen geleerd die ze in hun wedstrijden kunnen gebruiken. Het initiatief van Julian Lelieveld en Reuven Niemeijer is een prachtig voorbeeld van de betrokkenheid van RKC Waalwijk bij de lokale gemeenschap en de ontwikkeling van jong voetbaltalent.

Klik op RWB voor meer informatie over de club.
Klik op RWB voor meer artikelen over de club.

Papendrecht G1 klopt ouders en trainers

Alles zat tegen voor de ouders/begeleiders/trainers van Papendrecht G1 op de eerste dag van de meteorologische zomer. Van zomer was geen sprake, het was koud en druilerig. G1 trad met maar liefst 13 spelers aan en was daardoor in een aanzienlijk numeriek voordeel.

Daar was in het begin van de traditionele kraker nog weinig van te merken. De ouders en trainers tikten het balletje lekker rond en kwamen zelfs op een verdiende 0-1 voorsprong. Dat was echter het sein voor G1 om een tandje bij te zetten en daarmee ontspon zich een aantrekkelijk duel waarin het spel op en neer golfde. Met de rust had G1 de orde hersteld en leidde met 3-2. Over de tweede helft kunnen we kort zijn. G1 ging erop en erover en liep uiteindelijk uit naar een 9-5 overwinning. De ouders en trainers bakten er zo weinig van dat menig toeschouwer zich afvroeg wie er hier nu de G-ploeg was.

De ruime blessuretijd bleek een minuscuul doekje voor het bloeden. De ouders/trainers waren aan het eind van hun Latijn en snakten naar het einde en vooral een hapje en een drankje. Die werden, na een verkwikkende douche, uitgebreid genuttigd in het clubhuis en daarmee werd het 8e seizoen rood-zwart G-voetbal afgesloten.

Wil jij komend seizoen ook deel uitmaken van het Papendrechtse G-team? Iedereen met een fysieke en/of geestelijke beperking vanaf 14 jaar is welkom. Het G-team traint iedere maandagavond van 19 tot 20 uur. Stuur een mail naar G-voetbal@vvpapendrecht.nl en we nemen zo snel mogelijk contact met je op.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Ondanks 4-0 overwinning op De Alblas moet Spirit toch nacompetitie gaan spelen

Op de laatste speeldag heeft Spirit zich niet veilig kunnen spelen. Op eigen veld waren de Ouderkerkers heer en meester tegen De Alblas (4-0), maar in afwachting op de resultaten op de andere velden viel de teleurstelling toch rouw op hun dak.

Cvv Zwervers wist de opmars van Alexandria’66, dat bij winst promotiewedstrijden kon gaan spelen, te stoppen. Bij het eindsignaal bij Spirit stond het in Capelle 1-0 voor de thuisploeg. Op het andere veld, bij Rijsoord, stond het op dat moment 1-1, een stand die voor Spirit gunstig was. Maar die in Capelle niet. Er mocht niet gewonnen worden door de Capellenaren, dus werd er hoopvol gewacht op de gelijkmaker van de Rotterdammers. Helaas voor Spirit viel vlak voor tijd de 2-0 en wist het dat het seizoen nog maximaal 3 wedstrijden langer gaat duren om handhaving in de 2 e klasse te realiseren.

Voorafgaand aan de wedstrijd werden Stefan Bitter en Timme van Hof even in het zonnetje gezet. Ondanks het feit dat vele spelers gaan stoppen of Spirit gaan verlaten, heeft Spirit besloten deze 2 spelers er voor dat moment uit te lichten. Beide spelers speelden meer dan 200 officiële wedstrijden voor Spirit 1. Met het oog op hopelijk toen hun laatste wedstrijd, kregen ze uit handen van het bestuur een bos bloemen. Op een later moment zal er ook aandacht worden besteed aan de overige spelers die Spirit 1 gaan verlaten. Richard van Cappellen werd met een bos bloemen ook alvast bedankt voor de 7 seizoenen bij Spirit 1. De vertrekkende trainer gaat volgend seizoen aan de slag bij Smitshoek.

Eerste helft

Voor de wedstrijd tegen De Alblas, die op voorhand gewonnen moest worden om het seizoen mogelijk na deze speelronde af te sluiten, nam keeperstrainer Patrick Bom plaats onder de lat. Sean Luthart was geschorst vanwege zijn rode kaart van vorige week tegen Oranje Wit.

In de eerste helft waren beide ploegen redelijk aan elkaar gewaagd. Naast een paar pogingen van De Alblas die naast of over gingen moest Patrick Bom één keer serieus aan de bak, toen een speler van De Alblas alleen op hem afkwam. De doelman hield het hoofd koel en voorkwam een achterstand.

Spirit kreeg ook wat mogelijkheden. Ruben Slooff zag zijn schot gestopt, net als Niels de Vries die de keeper in de hoek dwong. Ruben de Vries was het dichtstbij een doelpunt. Een vrije trap van Niels de Vries leek op het hoofd te komen van Kevin Kriek, maar werd net door een Oud Alblas verdediger met het hoofd van richting veranderd richting de voeten van Ruben de Vries. Zijn inzet belandde op de paal.

Tweede helft

In de tweede helft nam Spirit meer initiatief. Doordat Lukas Bos vlak voor rust geblesseerd uitviel verhuisde Ruben de Vries naar de spits positie. Het werd uiteindelijk zijn dag. Met een hattrick had hij uiteindelijk een groot aandeel aan de overwinning. In de 50 e minuut tikte hij vlak voor doel de 1-0. Later verschalkte hij de Alblas doelman nog 2 maal. Voor die tijd was het Ruben Slooff die de 2-0 op het scorebord zette. Stefan Bitter kopte een corner nog op de paal en Timme van Hoff zag zijn inzet de buitenkant van de paal raken. Spirit won zeer verdienstelijk met 4-0 en was hoopvol op een goede afloop. Helaas kon Alexandria’66 zichzelf èn Spirit niet helpen.

Spirit zal de knop snel om moeten zetten. Vanaf volgende week staan er 3 ‘finales’ op het programma, die gewonnen moeten worden om volgend seizoen nog steeds in de 2e klasse te mogen uitkomen. Zaterdag staat voor Spirit de thuiswedstrijd tegen MOC’17 op het programma. De ploeg uit Bergen op Zoom eindigde in de 2e klasse E op de 10e plaats.

Bron: Eric de Vendt
Bron foto’s: René Bitter

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.