Home Blog Pagina 44

Stijn van der Kroon en Halsteren zaterdag winnen titel in derde klasse

Ooit zette Stijn van der Kroon (21) zijn eerste stapjes op het voetbalveld in de F11 van RKVV Halsteren. Zestien jaar later wint hij met Zaterdag 1 het kampioenschap in de 3e Klasse B. ‘We wilde gaan voor een periode en een plek in de middenmoot maar dat doel hebben we maar bijgesteld.’

De jeugdige verdediger is dus al heel wat jaren drie keer per week op Sportpark De Beek te vinden en voelde nooit de behoefte elders te gaan spelen. “Ik ben hier als klein ventje ooit begonnen in de F’jes nadat ik mijn zwemdiploma A had gehaald. Dat heb ik in sneltreinvaart gedaan, want eerder mocht ik niet op voetbal haha. Vanaf de E-pupillen heb ik daarna altijd in de selectieteams gespeeld tot ik enkele seizoenen geleden een paar keer mocht meetrainen met de Zondag 1. Al snel bleek dat daar voor mij de kansen heel klein zouden zijn, omdat het niveau daar voor mijn gewoon te hoog was. Ik besloot daarop om bij het zaterdagteam aan te sluiten en dat was de beste keus die ik heb kunnen maken. Want ik voetbal vooral om wekelijks ook zoveel mogelijk minuten te maken en die kansen waren daar veel groter.”

In het elftal ziet Van der Kroon zichzelf steevast terug in de basisformatie van de trainers Erik van der Giesen en Anton Verweij. “We wilden in eerste instantie gaan voor middenmoot een meedoen om een periodetitel. Die pakten we begin maart en toen hebben we de blik omhoog gericht.”

In het dagelijks leven pendelt hij tussen Halsteren en Rotterdam waar hij aan de Erasmus Universiteit een master Finance & Investment volgt. “Dan is voetbal een heerlijke manier om je energie kwijt te kunnen en daar geniet ik altijd optimaal van. Het is mijn tweede jaar bij de senioren en merk in alles dat ik nog steeds mezelf ontwikkel. Ik krijg vertrouwen van de staf en speel vrijwel alles. In het verleden was ik altijd middenvelder, maar nu als linksback zie en voel ik de progressie. In het verdedigen, in het kiezen van de juiste momenten ook om mee in te schuiven naar voor. Conditioneel kan ik het aan en ook fysiek sta ik mijn mannetje dus dat ik wel prettig. Het is een geweldig team om in te voetballen en alle puzzelstukjes zijn gewoon dit seizoen in elkaar gevallen.”

Weinig blessures en een kwalitatief goede selectie die na het vertrek van wat ervaren krachten werd aangevuld met vooral jonge spelers. “Dat is ook goed uitgepakt gelukkig. Iedereen knokt voor elkaar en dat zag je groeien gaandeweg het seizoen. Voor volgend jaar komen er een aantal nieuwe spelers bij en zorgt voor extra concurrentie. Dat houdt iedereen scherp.”

Het kampioenschap past ook prima in het beleid van de club dat jaren geleden werd gestart met de zaterdagtak om zodoende als een perfecte brug te kunnen dienen tussen jeugdafdeling en het zondagelftal. “Die stap was altijd gigantisch en heb ik zelf ook ervaren. Nu merk ik geleidelijk aan mee te groeien naar een hoger niveau en dat kan ideaal zijn om de stap te maken. Zelf heb ik nu niet meer direct die ambitie omdat ik hier op mijn plek zit. Ik speel wekelijks en dat was wat ik wilde. Zoveel mogelijk voetballen op een zo mooi mogelijk niveau. Daar zijn we met z’n allen hard op weg naartoe.”

Klik op Halsteren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Halsteren voor meer informatie over de club.

‘We hebben dit seizoen als ploeg teveel domme punten verloren’

Met een aantal sterke ploegen die allemaal in aanmerking wilden komen voor promotie en het kampioenschap wist Jim Kanters dat Prinsenland bijna wekelijks top moest zijn om mee te kunnen strijden. Dat lukte soms wel, maar te vaak ook niet volgens de aanvaller/ middenvelder. ‘We hebben teveel domme punten verloren en dat is doodzonde.’

Sinds 2018 komt Prinsenland uit in de derde klasse, nadat het in 2012 als fusieclub tussen DIVO en Dinteloord nog begon als eersteklasser. Toen was Kanters negen jaar oud en was het zijn doel om ooit een rol te vervullen in het eerste elftal. “Dat lukte me toen ik een jaartje of vijftien was, ik bij de selectie kwam en geregeld mee mocht doen. Maar pas sinds vorig seizoen ben ik ook echt basisspeler. Daar geniet ik van ik vind het geweldig om voor deze mooie club te mogen spelen.”

Waar Prinsenland elk seizoen volgens Kanters goed uit de startblokken schiet, sluipt er gaandeweg dan toch vaak een soort nonchalance in het spel. “Dat is niet goed en daardoor lopen we uiteindelijk achter de feiten aan. We denken te makkelijk en soms lijkt het alsof we proberen om op zestig procent wedstrijden te winnen. Dat werkt met de teams in onze competitie natuurlijk niet en dan loop je regelmatig tegen zeperds op. Nu moeten we achtervolgen en hopen dat tegenstanders nog fouten maken, terwijl we zeker in mijn ogen voetballend gezien mee moeten kunnen doen.”

Vooral na de winter was het in de ogen van de flankaanvaller veel te wisselvallig. “We winnen thuis van DVV’09 en De Jonge Spartaan, maar verliezen ook van Alliance. Gaan er uit dik af tegen DVV’09 en spelen gelijk tegen koploper Halsteren. Dus we kunnen ons zeker meten met de topteams maar dan moeten we wel vanaf de start scherp zijn en er vol de focus op hebben. Kwaliteit is er voldoende, maar mentaal is het nog te grillig bij velen. En dat moeten we eruit zien te krijgen willen we in de toekomst een stap voorwaarts kunnen maken.”

Want dat er ambitie aanwezig is bij de gewezen eersteklasser, dat moge duidelijk zijn. Kanters kan zich wel vinden in die ambitie van de club en hij hoopt ook dat het ooit bewaarheid wordt. “Ik zit hier prima op mijn plek en onze trainer Natalino Storelli blijft nog minstens drie seizoenen. Hij heeft aangegeven dat hij de ambitie heeft om ons als groep terug te brengen naar de tweede klasse. Daar wil ik graag bij zijn en proberen om mijn bijdrage aan te leveren.”

Waar Storelli de snelle Kanters veelal op ‘tien’ laat spelen, heeft de jongeling zelf een voorkeur voor een rol als linksbuiten. “Daar denk ik met mijn snelheid en onvoorspelbaarheid van grotere waarde te zijn en voel ik me ook vrijer als speler. Maar de trainer is degene die beslist en probeer de rol die ik krijg van hem zo goed mogelijk te vervullen. Daarom baalde ik wel dat ik er vanwege een keelontsteking en operatie aan mijn amandelen een lange tijd uitlag. Dan sta je aan de kant en kan je niks doen. Op die momenten merkte ik pas hoeveel voetbal voor mij betekent en ga je beseffen dat het toch wel mooi is om wekelijks op een mooi niveau in een eerste elftal te kunnen en mogen spelen. Ik ben gelukkig weer fit en hoop mezelf als Prinsenland-speler de komende jaren nog te blijven doorontwikkelen.”

Klik op vv Prinsenland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Prinsenland voor meer informatie over de club.

Oud-doelman Dennis Uijl nu keeperstrainer én voetballer bij Tholense Boys

Met een rijk verleden als doelman en een bak aan keeperservaring kwam Dennis Uijl twee jaar geleden binnen bij Tholense Boys. Niet om er te strijden voor een plek onder de lat, maar om te gaan voetballen bij Tholense Boys 4. Inmiddels is hij ook keeperstrainer bij de selectie en geeft hij één keer per week training.

“Dat is enorm leuk om te doen en ik probeer om de ervaring die ik in het verleden heb opgedaan als keeper nu over te brengen op de keepers van de selectie. Ik woon inmiddels met mijn vrouw, die uit Tholen-stad komt en onze twee kleine kinderen in een nieuwbouwwijk achter sportpark De Bent, ideaal dus ook.”

Via de jeugd van SPS, RBC en Halsteren kwam Uijl via Halsteren zondag terecht bij VVC’68. Daarna volgde nog v.v. GOES en SV Dosko. Daar kreeg Uijl te maken met serieuze heupklachten en moest hij noodgedwongen de handschoenen aan de wilgen hangen. Voetballen lukt echter nog wel en zodoende is hij bij een groep vrienden in het vierde elftal van Tholense Boys gaan spelen. “Leuk om op deze manier toch nog van het voetbalspelletje te kunnen genieten en gelukkig hebben we met Sander Nagtegaal een prima keeper daar onder de lat staan. Ik ben nu vijfendertig en dan is het van de ene kant jammer dat ik niet meer kan keepen, maar om met vrienden nu puur voor de gezelligheid toch nog lekker een balletje te kunnen trappen dat geeft veel voldoening.”

Toen ze uiteindelijk bij de club op zoek waren naar een keeperstrainer was de optelsom ook heel snel gemaakt. “Vanuit de club werd mijn naam geopperd en heb toen een paar goede gesprekken gehad met hoofdtrainer Leon de Witte en het bestuur. Heb direct ook aangegeven dat ik best één avond per week de keepers voor mijn rekening wilde nemen en niet meer dan dat. Want met een drukke baan en een gezin met jonge kinderen zijn de vrije uurtjes spaarzaam. Dat was prima en zodoende ben ik ook in de rol van keeperstrainer terecht gekomen en dat loopt lekker. Het enige jammere is dat we met het vierde op zaterdag nagenoeg altijd op dezelfde tijd spelen als het eerste elftal dus David écht aan het werk zien lukt vaak niet helaas. Toch krijg ik wel voldoende mee hoe het is gegaan en gezien hij de minst gepasseerde goalie is van de competitie, gaat het vrij aardig haha.”

Waar het eerste elftal promoveert naar de derde klasse, daar zit er voor Tholense Boys 4 zeker geen kampioenschap in. “Nee verre van haha. We hebben een groep jongens die allemaal prima kunnen ballen, maar we trainen niet dus dat breekt ons af en toe tegen jongen honden wel eens op. Maar dat mag de lol tijdens wedstrijden niet drukken. We proberen te gaan voor de winst maar niet te koste van alles en al zeker niet van ons spelplezier.”

Dus ondanks de heupklachten als keeper, is het overbrengen van zijn ervaring als keeperstrainer en het heerlijk ‘ballen voor de lol met maten’ de nieuwe voetbalinvulling die Uijl nog even hoopt vol te houden. “Het trainerschap kost niet extreem veel tijd en ik heb lol in wat ik doe nu. Bovendien heb ik geen pijn en dat is me ook heel veel waard terwijl ik de hobby kan blijven uitoefenen waarvan ik het meeste geniet. Wat wil je dan nog meer?”

Klik op Tholense Boys voor meer artikelen over de club.
Klik op Tholense Boys voor meer informatie over de club.

Vaste basisplaats is voor Julian de Heer bij NOAD’67 hét sportieve doel

Het belangrijkste doel was voor NOAD’67 primair om bij de bovenste zes teams in de competitie te eindigen. Die missie is geslaagd al had men, zeker toen men als tweede de winterstop inging, gehoopt kans te maken op meer dan een plek in de subtop. 

In de 4e Klasse D van het zaterdagvoetbal was er, net als in veel andere competities, sprake van een duidelijke tweedeling qua niveau. “Er zat een flink gat tussen de linker- en de rechterrij en daarom hadden we vooraf gehoopt dat we langer een rol bovenin konden vervullen. Maar doordat we toch te maken kregen met flink wat blessures en daardoor bepalende spelers langere tijd niet beschikbaar waren had dat jammer genoeg invloed op de resultaten.”

Voor De Heer was de afwezigheid van basiskrachten juist een kans om zichzelf te profileren en te laten zien dat hij toch meer is dan een ideale twaalfde man. “Ik sta niet wekelijks in de basis en dat is wel eens balen natuurlijk. Want iedereen wil graag zoveel mogelijk minuten maken en wedstrijden spelen. Van origine ben ik eigenlijk middenvelder, maar bij ons is daar de concurrentie dusdanig groot dat ik voornamelijk mijn kansen moet pakken als linksback. Ik maak gelukkig wel elke week mijn minuten maar hoop uiteindelijk toch wel meer te mogen worden dan invaller of basiskracht bij afwezigheid van anderen.”

Toch zal hij als echte Fliplander nooit zeuren of zaniken dat hij niet speelt. “Nee joh, daar heb je niks aan. Ik geniet van elke minuut speeltijd die ik krijg van de trainer en hoop hem daarin te overtuigen dat ik in de basis hoor. Maar ik ben ook realistisch genoeg om te weten dat andere wellicht meer voetballende kwaliteiten hebben dan ik die het vooral van inzet en werklust moet hebben. Op trainingen en op de momenten dat ik speelkansen krijg doe ik mijn stinkende best voor de ploeg en de club en meer kan ik niet doen.”

De 25-jarige De Heer is al twintig jaar lid bij de club en maakt sinds vijf jaar vast deel uit van de selectie. Een wekelijkse basisplaats heeft hij echter nog altijd niet weten te veroveren. “Dat knaagt wel eens, maar van de andere kant ben ik blij om speler van NOAD’67 te zijn. Mijn vrienden voetballen er en ik kijk er nog altijd wekelijks naar uit om wedstrijden te spelen en te gaan trainen. Doordeweeks heb ik een kantoorbaan, dus dan is het heerlijk om na een dag op kantoor heerlijk op het voetbalveld mijn energie kwijt te kunnen. Doordat ik in de ogen van de trainer veelzijdig inzetbaar ben dan weet ik vooraf niet óf ik speel en op welke positie. Nadeel is soms wel eens dat je niet altijd even constant bent in je prestaties omdat je soms moet schakelen qua positie in het veld. Maar daarin hoop ik nog de nodige stappen te zetten.”

Voor de toekomst is de ambitie bij De Heer meer dan duidelijk: een vaste basisplaats veroveren in het elftal. Dat kan hij dan doen bij de nieuwe trainer Peter van Poortvliet die tussen 2001 en 2025 ook al werkzaam was bij NOAD’67. “Dan begint iedereen weer op nul en dat geeft weer nieuwe kansen, ook voor mij. Want ik denk zeker dat ik als basiskracht voor dit team van waarde kan zijn en daar ga ik ook alles voor doen om dat te realiseren.”

Klik op NOAD’67 voor meer artikelen over de club.
Klik op NOAD’67 voor meer informatie over de club.

‘Bij Stavenisse winnen ze sowieso altijd wel in de derde helft’

Waar het dit seizoen voor SC Stavenisse in de 4e Klasse D verre van crescendo gaat op sportief vlak, daar zijn de kantinedames van mening dat ze toch wekelijks te maken hebben met winnaars. ‘Het is jammer dat ze zo vaak verliezen. Toch mag het hier de pret nooit drukken. Bij Stavenisse winnen ze sowieso altijd wel in de derde helft’, zegt Alice Vogelaar.

 Samen met Paula Ridderhof (moeder van voormalig aanvaller Rudy Ridderhof), Willy Slager en Caroline Dorst (moeder van doelman Sven Dorst) vormen ze het kwartet van kantinedames die wekelijks om toerbeurt klaarstaan om de tapkranen en de frituurpan te bemensen. “Het is voor mij één van de verschillende rollen die ik hier binnen de club voor mijn rekening neem. Doordat de kinderen gingen voetballen bij de club raak je betrokken en voor je het weet is het vrijwilligerswerk zowat een parttime baan haha.”

Alice is namelijk naast kantinedame ook nog actief binnen het hoofdbestuur van de Thoolse dorpsvereniging. “Ik heb een administratieve baan en een aantal seizoenen geleden kreeg ik de vraag of het niet iets voor me was om de rol van secretaris op me te nemen. Ik ben me erin gaan verdiepen en heb toen vier seizoenen geleden besloten om ja te zeggen. Twee jaar geleden ben ik ook in de kantine begonnen als vrijwilligster. Ik zit de hele week op kantoor en dan is het wel leuk om op een actieve manier betrokken te zijn bij de club. Mijn kinderen voetballen hier allemaal en dan is het ook mooi om iets terug te kunnen doen. Als meerderen er zo over zouden denken, dan zou het bij veel clubs een stuk makkelijk worden om alle verschillende taken te kunnen bemensen. Ik vind het bovendien leuk om te doen en je komt ook met heel veel mensen in contact.”

Maar bij het bestuurswerk en het tappen van pilsjes houdt het voor Vogelaar overigens nog verre van op. Want ook het schoonmaken van de kantine op maandagen en het geregeld ook wassen van voetbalkleding staat ook nog op het wekelijkse takenlijstje. “Daarnaast doen we op donderdagen en zaterdagen altijd de kantine open. Ook als er niet getraind of gevoetbald wordt. Het clubgebouw heeft een belangrijke functie op het dorp voor mensen om elkaar te ontmoeten. Dat willen we op deze manier in stand houden en stimuleren, zodat iedereen hier zijn kopje koffie, biertje of borreltje kan drinken. Het is heel gezellig en geeft ook veel energie.”

Natuurlijk merken de dames achter de bar dat de sfeer anders is op het moment dat er, zoals nu het geval is, bijna wekelijks wordt verloren. “Het is misschien wel goed dat de jongens volgend seizoen een klasse lager gaan spelen zodat er weer meer kansen zijn dat er ook op zaterdagen wedstrijden worden gewonnen. Al is het hier wel zo dat jongens het vooral in de kleedkamer er over hebben en met elkaar de teleurstelling bespreken. Zodra ze de deur van de kantine binnenstappen zijn de meesten niet meer echt chagrijnig. Mooi toch?”

Voor haar is de club vooral ook een welkome vrijetijdsbesteding en een plek die ze hoopt zo lang mogelijk in stand te kunnen houden. “De club is belangrijk voor het dorp op meerdere vlakken. Mijn kinderen kunnen hun hobby uitoefenen op het dorp, we hebben een maatschappelijke functie én voor velen is Stavenisse erg belangrijk. Sportief gezien beleven we niet een heel mooi seizoen, maar voor de gemeenschap is en blijft de club van onschatbaar belang. En om daaraan mijn steentje te kunnen bijdragen, dat doe ik graag. En met mij ook de andere vrijwilligers.”

Klik op sc Stavenisse voor meer artikelen over de club.
Klik op sc Stavenisse voor meer informatie over de club.

Het doel is derde klasse dit seizoen voor Heshof en Steenbergen

Dat Steenbergen derde is geworden op flinke afstand van kampioen Tholense Boys is een fikse tegenvaller voor de ploeg van rechtsback Lars Heshof. De 23-jarige Steenbergenaar had met zijn club maar één doel en dat was meestrijden voor het kampioenschap. Dus feitelijk kan worden gesproken van een teleurstellend seizoen.

 “Dat kan je zeker wel stellen! We hebben dit seizoen de punten laten liggen in de topwedstrijden  waardoor we achterop zijn geraakt. En dat verschil hebben we nooit meer weten goed te maken helaas. Vooraf wilden we vol meestrijden voor het kampioenschap maar dat heeft jammer genoeg niet zo mogen zijn.”

Heshof kwam als klein ventje de poorten aan de Seringenlaan doorgewandeld en is er sindsdien nooit meer weggeweest. Alle leeftijdsgroepen doorliep hij, waarna hij alweer vijf seizoenen geleden het shirt van het eerste elftal om zijn schouders trok. Wekelijks laat de verdediger nog altijd de nodige progressie zien in zijn spel. “Sinds ik bij de senioren ben gekomen heb ik mijn kans gekregen en ook gepakt als rechtsachter. In de jeugd speelde ik ook vaak als middenvelder, maar in het eerste heb ik destijds de kans op speelminuten als verdediger met beide handen gepakt.”

Hoewel de ploeg van de vertrekkende trainer Peter van Poortvliet (gaat naar NOAD’67) snel achterop raakte in de strijd voor de titel, daar was degradatie naar de nieuwe vijfde klasse geen moment  aan de orde. “Het is jammer dat er momenteel in deze competitie zo’n groot niveauverschil is tussen de ploegen. Als je kijkt naar de linker en rechterrij dan zegt dat voldoende. Maar wil je zelf zoals wij de stap omhoog maken dan moet je jezelf in de topwedstrijden tegen de sterkere teams vooral laten zien en dat hebben we nagelaten. We begonnen de competitie heel goed met negen uit drie, maar als je dan verderop in het seizoen ziet dat we uit een serie wedstrijden tegen concurrerende teams als NOAD’67, De Fendert en Tholense Boys maar één punt pakken…..”

Niettemin blijft voor de jonge verdediger nog altijd een stap omhoog naar de derde klasse het doel om met de club te bereiken. “Ambitie moet je altijd hebben en durven uitspreken. We hebben een heel jong team, maar zijn in mijn ogen voetballend echt een van de betere ploegen. Maar het probleem zit hem vooral in het ‘killen’ van wedstrijden. Soms moet je er voor zorgen dat je wedstrijden in het slot gooit om resultaat te halen. Dat is een manco en dat breekt je dan uiteindelijk op aan het eind van de rit. We zijn een van de meest scorende ploegen uit de competitie, maar soms worden er andere dingen gevraagd om punten binnen te slepen en dat hebben we onvoldoende gedaan met z’n allen.”

Het sportieve doel met het elftal is helder: doorstoten naar de derde klasse. Ook persoonlijk heeft Heshof nog voldoende punten waarop hij de komende jaren naartoe wil werken. “Ik speelde in de A-jeugd destijds soms twee wedstrijden per weekend, stond als klein ventje al langs de zijlijn te kijken met als doel het eerste elftal te halen. Nu ik al een paar jaar basiskracht ben is dat doel ‘afgevinkt’. Maar in mijn spel kan en moet het ook nog veel beter, vooral het aanvallende aspect. Verdedigend sta ik mijn mannetje wel, maar in balbezit moet ik nog veel beter leren de juiste keuzes te maken. Meer rust aan de bal, werken aan een betere voorzet en mijn timing bij koppen. Ik ben nog relatief jong en kritisch op mezelf. Er valt nog voldoende om te ontwikkelen en dat hoop ik hier de komende jaren nog te kunnen en mogen doen.”

Klik op VV Steenbergen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Steenbergen  voor meer informatie over de club.

Ad Straver ziet als trainer nog voldoende groeipotentie bij SC Welberg

Na een turbulent seizoen waarin bij SC Welberg voortijdig afscheid werd genomen van trainer Koos Kortland en interim-trainer Tim van de Ree het seizoen afmaakte, staat sinds dit seizoen Ad Straver als hoofdtrainer voor de selectie. De inwoner van Schijf heeft ondanks de degradatie naar de vijfde klasse zijn contract met minimaal één seizoen verlengd.

“Ik zie een jonge en leergierige selectie waarin nog voldoende groeipotentie zit. De jongens hadden naar eigen zeggen behoefte aan een trainer die ze meer handvaten en regels mee kon geven. Allemaal zaken die zouden zorgen voor meer vertrouwen en vastigheden in het veld. Dat de resultaten nog altijd niet zijn zoals we ze zouden willen heeft de groep als geheel en spelers individueel zeker flinke stappen vooruit gemaakt.”

Voordat hij aan het trainerschap begon groeide Straver op bij Roosendaal en later Cluzona alvorens hij de overstap naar SC Gastel maakte. Het was een flinke enkelblessure die ervoor zorgden dat de inmiddels behoorlijk ervaren oefenmeester aan het trainerschap begon. ‘Bij SC Gastel had ik van de F-pupillen tot de A-junioren teams onder mijn hoede en was daarna trainer bij het tweede elftal en assistent van toenmalige hoofdtrainer André Maas. Het was een prima leerschool waar ik de rest van mijn trainersloopbaan tot op heden voordeel van heb.”

Bij SVC uit Standaardbuiten begon hij aan zijn eerste klus als eindverantwoordelijke van een eerste elftal. “Daar ben ik van 2015 tot 2018 werkzaam geweest. Bij MOC’17 was ik trainer van de JO19 en dat combineerde ik als assistent-trainer van Rick Schimmel bij BSC. In de coronaperiode had ik het trainerschap even wat ‘geparkeerd’ tot ik bij Schijf de jeugd ging trainen. Afgelopen jaar deed ik de JO19 van Halsteren en was ik interim-trainer bij SVC. Tot ik telefoon kreeg of ik de uitdaging zag in een rol als eindverantwoordelijke bij SC Welberg. Ik kende de club, had een goed gesprek met het bestuur en raakte heel enthousiast. En dat ben ik nu nog altijd, want er is een prima klik tussen mij en de spelersgroep. Ze zijn leergierig en willen graag vooruit. Dat we komend seizoen in de vijfde klasse uitkomen is niet erg. Van daaruit kunnen we rustig verder gaan bouwen en proberen om met elkaar weer stappen omhoog te zetten.”

Het doel voor de komende tijd is om een groep te vormen waarmee de club nog een flink aantal jaren vooruit kan. “Het was mooi geweest dat we in de vierde klasse hadden kunnen blijven, maar eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het voor de ontwikkeling van de spelers misschien beter is om een stapje terug te doen. We moeten als ploeg veel meer durf tonen om ook zelf te durven voetballen en in balbezit initiatief te tonen. Die opdracht is de belangrijkste voor het elftal. Want dat er voetbal genoeg inzit, daar ben ik van overtuigd. Ik ben open en heel direct in mijn coaching wat ik van de spelers verwacht. Dit seizoen hebben we vaak genoeg momenten gehad om te voetballen tijdens wedstrijden. Maar dan zie ik na een tegengoal de twijfel toeslaan en gaat de rem erop. Dat is doodzonde. Hopelijk nemen ze die leermomenten mee naar het nieuwe seizoen, want daarin willen we graag bovenin meedoen. Want terugkeren naar de vierde klasse met deze club zou heel mooi zijn.”

Klik op SC Welberg voor de laatste artikelen over de club
Klik op SC Welberg voor meer informatie over de club

Tummers wil als trotse naamgever vooral jeugdvoetbal een boost geven

Een spontaan idee op het werk tussen Dustin – Dwight Tummers en collega Joeri van Miert om een internationaal jeugdtoernooi te gaan organiseren bleek de opmaat naar een nieuw evenement. Het idee werd verder uitgewerkt en resulteerde in de ‘geboorte’ van de International Tummers Cup. Op zondag 26 mei (eerste Pinksterdag) vond op de velden van RKVV Meto in Hoogerheide de 2e editie plaats.

Joeri van Miert, als scout actief voor verschillende betaald voetbalclubs (BVO’s), wist in 2023 mede dankzij de vele contacten SK Beveren, KFC Turnhout, FC Eindhoven en FC Dordrecht in het Pinksterweekend naar Sportpark Meilust te halen. Daar bonden ze de strijd aan tegen elkaar én tegen jeugdteams van RKVV Meto en SV Dosko. “We hadden destijds gekozen voor SV Dosko omdat we als Tummers Food Processing Solutions hoofdsponsor zijn. Fons Tummers is er voorzitter geweest en is er nu nog altijd voorzitter van de Businessclub. De accommodatie bleek echter dit jaar niet beschikbaar te zijn dus moesten we kijken naar een alternatief. Dat werd dus RKVV Meto uit Hoogerheide. Daar zitten we ook met ons hoofdkantoor en bovendien heeft de club een prachtige accommodatie die prima geschikt is voor een eendaags internationaal jeugdtoernooi”, legt Dustin Tummers uit.

Meerdere redenen lagen er voor Dustin Tummers aan ten grondslag om zo’n toernooi te gaan organiseren. “Voor de jeugd tot vijftien jaar zijn er niet zo heel veel van dergelijke toernooi waaraan ze kunnen deelnemen. Bovendien wilden we het breder trekken en proberen om met een aantal BVO’s jeugdvoetbal van hoog niveau naar de Brabantse regio te halen. De eerste editie trok veel publiek en bleek dus een groot succes. En hoe mooi is het nou om als jong voetballertje van RKVV Meto jezelf te meten met jochies die bij profclubs spelen? Gaaf toch?”

Scouts

De verwachting is ook dat er een flink aantal scouts van BVO’s naar Hoogerheide zullen afreizen om op zoek te gaan naar wellicht nog onontdekt talent. “We zijn als Tummers heel erg betrokken met sporten en bewegen in onze regio. We ondersteunen ook een flink aantal clubs als shirt-, bord- of hoofdsponsor en willen proberen om zoveel mogelijk gezondheid en leefstijl te promoten. Voetbal is een sport die bij velen tot de verbeelding spreekt en hoe gaaf is het om wellicht toch een keer de ‘sterren van de toekomst’ op je eigen sportcomplex in de buurt aan het werk te zien.”

Toen het spontane idee werd uitgewerkt, dacht men in eerste instantie nog aan een tweedaags toernooi, maar voorlopig is het bij een eendaagse editie gebleven. “Dat is vooral vanwege het vele werk wat daar toch bij komt kijken. We hebben een organisatiegroep die niet heel groot is en iedereen heeft het druk, waardoor je niet mensen wilt overbelasten. We willen daar eerst dit eendaagse toernooi goed in de steigers zetten en een aantal edities goed doen verlopen. Daarna kunnen we altijd nog kijken of we het gaan uitbouwen. Met acht gepassioneerde teams uit Denemarken, Nederland, en België die het opnemen tegen onze lokale trots. We hopen elke speler en toeschouwers een onvergetelijke ervaring te geven.”

Goed doel

Tijdens het toernooi zal er ook op verschillende manieren ook geld worden ingezameld voor een goed doel: de Flandrien Challenge voor Tim.   “Tim Janssen was een voetbalvader, docenten groot sportliefhebber en neef van Joeri. Hij overleed in 2023 aan een hersentumor. Met de International Tummers Cup willen we een bijdrage leveren aan een goed doel waar Tim ook trots op zou zijn. We hopen hiermee een bijdrage te leveren om een voetbalkooi te plaatsen op de school waar Tim les gaf.”

Dustin en Joeri zijn trots dat iets spontaans is uitgegroeid tot iets blijvends “Het is mooi om het enthousiasme bij iedereen te ervaren. En we zijn als Tummers  dan ook enorm trots om naamgever te zijn van het toernooi. Jeugd in beweging brengen, mensen vermaak bieden in je eigen regio. Daar deelgenoot van zijn kunnen en mogen zijn is prachtig toch?”

Klik op rkvv Meto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv Meto voor meer informatie over de club.

Quincy Hoek beleeft chaotisch seizoen met gedegradeerd WHS

Dat het een moeilijk seizoen ging worden, daar hadden ze vooraf bij WHS wel rekening mee gehouden. Maar dat het zó chaotisch zou zijn dat had niemand voorzien. Maar liefst vijf verschillende trainers voor de selectie die sterk aan kwaliteit had ingeboet en een reeks aan langdurige blessuregevallen, waaronder ook middenvelder Quincy Hoek.

“Het is al bij al een heel teleurstellend en vooral ook chaotisch seizoen geworden. Met maar liefst vijf trainers voor de groep sinds vorige zomer was het nooit echt rustig. Maar we moeten ook realistisch zijn en bekennen dat we gewoon tekort kwamen in kwaliteit. We hebben de afgelopen seizoenen een hoop kwaliteit ingeleverd en ook een brok ervaring. Daarvoor zijn bijna alleen jonge spelers doorgeschoven vanuit het tweede en de jeugd. Dat heeft tijd nodig. Jammer dat we het niet hebben gered, maar anderzijds geeft het nu mogelijkheden om weer opnieuw te gaan bouwen.”

Hoek was zelf bijna het volledige seizoen geblesseerd vanwege een hardnekkige knieblessure. “Mijn hele seizoen was persoonlijk een sportief drama. De wedstrijd tegen Arnemuiden in september was mijn laatste duel dus na twee competitiewedstrijden was het al klaar. Ik moest revalideren, was op de weg terug tot ik me verstapte op het werk. Toen was ik terug bij af en moest weer opnieuw vrijwel vanaf nul beginnen. Enorm frustrerend.”

De voormalig speler van Vosmeer, VVC’68 en Tholense Boys is echter wel in een andere rol het gehele seizoen nauw betrokken gebleven bij de selectie. “Ik zit als assistent-trainer op de bank, ondersteun in de coaching en ook tijdens de trainingen. Heel anders natuurlijk maar voor mij wel een prima manier om dicht bij de groep te blijven. Ik ken de groep, weet wat er leeft en kan op die manier de trainer nu daarin bijstaan. Dat is achteraf met al die wisselingen qua trainers dan wel goed geweest. En ondanks dat het sportief tegenvallend is gelopen voor iedereen is het wel een jaar waarin iedereen in en rondom de selectie veel heeft geleerd.”

De peesblessure in de knie houdt hem dus ongewild al maanden weg van een rol als basiskracht bij de ploeg waar hij vier seizoenen geleden neerstreek en zowel een kampioenschap behaalde als nu dus een degradatie mee beleefde. Toch is het plezier nog altijd aanwezig. “Zeker weten! We hebben een heel jonge maar wel heel leuke spelersgroep. Het was voor iedereen even wennen dat ik nu op een andere manier mijn bijdrage heb en dus ook in de coaching zaken regel. Toen de hoofdtrainer afwezig was heb ik tegen SVOD’22 zelfs een keer alleen de coaching gedaan. Ook dat was weer een bijzonder moment en toch ook wel een leerzame ervaring. Ik geef bij de jeugd WHS overigens ook training aan de MO13, dus die ambitie heb ik voor de toekomst zeker wel om daarin verder te gaan. Maar als het aan mij ligt ben ik liefst zo snel mogelijk ook weer gewoon speler bij WHS.”

Daarvoor moet hij zich dus richten op volgend seizoen en zal het dus vooral zaak zijn om de boel bij elkaar te houden en weer in rustiger vaarwater terecht te komen. Volgend jaar komt Wim Nieuwland naar Sint-Annaland om de eerste selectie onder zijn hoede te nemen. “Hopelijk kunnen we daar met deze jonge selectie weer lekker voetballen en niet constant op de toppen van onze tenen lopen. Ik kan bovendien niet wachten om weer zelf tegen een bal te trappen. Want als ik dit seizoen iéts heb geleerd, dan is het wel dat voetbal het allermooiste is om zelf te kunnen doen.”

Klik op WHS voor meer artikelen over de club.
Klik op WHS voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.