Home Blog Pagina 39

Gerhadeus getransformeerd van middenvelder tot aanvaller

Op de velden van voetbalvereniging Uno Animo, waar de ploeg mee deed voor de bovenste plekken in de tweede klasse C, is Luuk Gerhadeus genesteld op de rechtsbuitenpositie. Een positie waar hij zich normaal gesproken niet thuis in voelt, want van nature is de 21-jarige Gerhadeus middenvelder en spelverdeler.

Het belangrijkste voor Gerhadeus is altijd al geweest dat hij speelt. Op het middenveld van Uno Animo is dit seizoen nog altijd weinig ruimte. Die ruimte was er ook vorig seizoen niet en dus speelde de aanvallende middenvelder weinig wedstrijden voor de ploeg van Rick van Loon. Al snel maakte hij de stap van de jeugdopleiding naar de senioren. Basisspeler was hij voor dit seizoen nog niet, maar deze jaargang bloeit hij op vanaf de rechtsbuitenpositie. Ook naast het voetballen scoort de ambitieuze Gerhadeus, want een duaal-tijd opleiding Cyber Security & Cloud is iets wat hem druk bezig houdt naast het voetballen. Op de Hogeschool in Utrecht werkt hij een dag per week aan school, heeft hij een dag zelfstudie en mag hij drie dagen per week werken naast zijn studie.

Nacompetitie

Vorig seizoen speelde hij voor het eerst in Uno Animo 1. ,,Het seizoen verliep niet hoe ik had gehoopt’’, vertelt Gerhadeus. ,,Ik was vanuit de jeugdopleiding gewend om altijd in de basis te spelen en veel minuten te maken. Dat lukte in het eerste elftal niet en dus moest ik aan de bak’’, aldus de jonge buitenspeler. Zijn plaats op de reservebank zorgde ervoor dat de jonge voetballer het spelletje minder serieus nam en zijn vrije tijd in andere dingen besloot te stoppen. Tijdens de belangrijke nacompetitiewedstrijd van vorig seizoen besloot de hoofdtrainer om Gerhadeus niet op te nemen in de wedstrijdselectie. De coach mocht 18 namen op het formulier zetten, maar de middenvelder zat er niet bij. Hij besloot met zijn vrienden naar het festival Intents te gaan, in plaats van zijn team te steunen tijdens de belangrijke nacompetitiewedstrijd. ,,Het was mijn keuze. Sommigen begrepen het en anderen ook weer niet’’, blikt hij terug. Of het kwam doordat Gerhadeus niet bij de selectie zat, zullen we nooit weten, maar Uno Animo verloor de kwartfinale van de nacompetitie om promotie met 4-0.

Aanvalslinie

De rol van Gerhadeus in het elftal van Van Loon is dit seizoen compleet veranderd. ,,Ik en de trainer hadden het ook over deze ontwikkeling; ‘van intents naar basis in een paar maanden tijd’, was hetgeen wat we tegen elkaar zeiden’’, vertelt hij. In het nieuwe seizoen ging Gerhadeus namelijk met frisse moed voor een basisplek in het eerste elftal. Die vastberadenheid wierp zijn vruchten af toen het team te kampen kreeg met blessures en een dunne bezetting voorin kreeg. en dun bezet was voorin. Gerhadeus stapte in de rol van rechtsbuiten en toonde meteen zijn potentieel. ,,Tot op heden heb ik basis gestaan op rechtsbuiten’’, zegt Gerhadeus trots. Het aanpassingsvermogen van de jonge flankspeler maken Gerhadeus van grote waarde voor de eerste selectie van Uno Animo. Hoewel hij van oorsprong een middenvelder is, heeft Gerhadeus met zijn nieuwe rol een plaats gevonden in de aanvalslinie. ,,Ik ben niet de snelste en moet het niet van mijn diepgang hebben, dus ik speel een beetje hangend als halve ‘10’’, legt hij uit. ,,Het bevalt nu goed en zolang ons middenveld bezet is, blijf ik spelen als hangende rechtsbuiten’’.

Uno Animo begon sterk aan het nieuwe seizoen. In een 4-3-3 systeem met Gerhadeus als extra ‘10’ eindigde het op de derde plek, maar werd het na de winterstop geplaagd door blessures en schorsingen.

 

Succesvolle 3e editie van het Atik Stadion  

Bedrijventoernooi in samenwerking met het RBC Netwerk 

Het Atik Stadion stond afgelopen weekend in het teken van sportiviteit en gezelligheid tijdens het Atik Stadion Bedrijventoernooi, georganiseerd in samenwerking met het RBC Netwerk. Het evenement was een groot succes met maar liefst 27 deelnemende bedrijven die in een sportieve sfeer de strijd met elkaar aangingen op het veld in het Atik Stadion.  

De dag begon met een warm welkom voor alle teams en supporters. De sfeer zat er meteen goed in, mede dankzij het mooie weer en de uitstekende organisatie door TIC Toernooien. De teams streden fanatiek, maar met respect voor elkaar, wat zorgde voor spannende en sportieve wedstrijden. 

Tussen al het voetballen door konden de deelnemers en supporters genieten van een heerlijke BBQ, verzorgd door de Catacombe. De culinaire verzorging werd zeer gewaardeerd en droeg bij aan de ontspannen en gezellige sfeer van de dag. 

De feestavond vormde een perfect sluitstuk van het toernooi. Met een spetterend optreden van Marco Kanters werd er volop gedanst en gefeest. De gezellige ambiance en de muziek  zorgden ervoor dat de avond tot in de late uurtjes doorging. 

Dankzij de inzet van alle deelnemers, de fantastische organisatie door TIC Toernooien, en de samenwerking met het RBC Netwerk, was het Atik Stadion Bedrijventoernooi wederom een groot succes.  

Met de positieve reacties van alle betrokkenen kijkt de organisatie nu al uit naar de volgende editie van het toernooi. Het Atik Stadion Bedrijventoernooi belooft een blijvende traditie te worden waar bedrijven uit de regio Roosendaal elkaar in een sportieve sfeer kunnen blijven ontmoeten en uitdagen. Namens de organisatie, alle bedrijven nogmaals bedankt voor jullie deelname! Tot volgend jaar, dan vindt het toernooi plaats op 14 juni 2025!

‘Het liefste staan ze met een bal aan hun voeten’

De jeugd stimuleren en betrokken proberen te houden bij de club. Dat is wat Yvonne Ippel en Sylvia Hoogendoorn van Kozakken Boys samen als activiteitencommissie voor de jeugd doen. En dat lukt in hun eerste seizoen, voorlopig best aardig, vertelt laatstgenoemde. “Ik ben trots op wat we tot nu toe hebben bereikt.”

En dat terwijl Hoogendoorn (34) eigenlijk pas vorige zomer werd gevraagd. “De complete commissie stapte op en doordat mijn kinderen hier voetballen, sta ik midden in de jeugd. Het klonk als een uitdaging, dus ik dacht: waarom niet?” Een uitdaging bleek het te zijn, maar wel een heel mooie, vertelt ze. “Het is bijna een dagtaak, maar wel een leuke. Er gaat geen dag voorbij dat we er niet mee bezig zijn. Iedere dag komt er wel een belletje of appje.”

Stimuleren

Allemaal min of meer aangestoken, door haar drie zoontjes. “Twee voetballen er inmiddels bij ‘de Boys’, dus ik kom er zelf nu zo’n vier jaar.” Sinds dit seizoen dus ook echt als vrijwilliger. “Als lid van de activiteitencommissie en sinds kort ook als onderdeel van de sponsorcommissie. Zodat we daar kunnen zorgen voor een goed budget voor de jeugd.” Want dat is uiteindelijk wel het doel, vertelt Hoogendoorn. “Sporten is gezond, dus willen we kinderen blijven stimuleren. Daarnaast zorgt het ook voor een stukje betrokkenheid bij de club.” Hoe ze dat doen? Bijvoorbeeld door clinics te organiseren. “Dat hebben we onlangs op 22 april nog gedaan. Daar kregen we veel positieve feedback op, dus daar zijn we trots op.” Maar dat niet alleen. “We regelen ook de kleding en hebben de interne voetbalschool voor volgend seizoen binnengehaald, dat is een mooie ontwikkeling.” Bij de club waar Hoogendoorn zich als inwoonster van Werkendam meer dan prima op haar gemak voelt. “Het is gewoon een heel mooie vereniging. En voor een kleine club, is alles best wel groot. De sfeer alom is goed en we hebben een leuke groep met vrijwilligers.”

Enthousiast

Die allemaal helpen bij het organiseren van de ‘vaste dingen’. “Zoals het ouder/kind-toernooi, Sinterklaas of het tentenkamp.” Alles voor het plezier én de ontwikkeling. “Uiteindelijk komen ze om te voetballen. Wat je ook doet, het liefste staan ze met een bal aan hun voeten. Dus dat proberen we toch altijd wel te doen.” Hoogendoorn merkt dat het werkt. “Als je de reacties ziet van die kinderen op het veld, hoe enthousiast ze zijn, dat is voor mij het leukste.” Een geslaagd eerste seizoen dus, wat dat betreft. “Dit jaar was een beetje de vuurproef, hopelijk kunnen we alles nu nog naar een hoger niveau tillen. Zo willen we de clinic jaarlijks terug laten komen, maar gaan we bijvoorbeeld ook kijken naar het vernieuwen van het speeltuintje.” Het grootste doel, is volgens Hoogendoorn in ieder geval bereikt. “De voetbalschool komt komend jaar vast training geven, dat zorgt voor groei in kwaliteit van de jeugd.” Het duo staat dan ook in nauw contact met Anne Ippel en Arjen Borsje, verantwoordelijk voor het jeugdvoetbal bij Kozakken Boys. “Dat is ook een stukje voetbalinhoudelijk, waar we ons op willen richten.” Met oog voor de lange termijn. “Ik hoop dit zeker langer te kunnen blijven doen!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Kozakken Boys.

Marcel Van Helmond en NEO gaan door

Marcel van Helmond, de voetbaltrainer en oud-voetballer uit Oosterhout, heeft zijn leven gewijd aan de sport die hij liefheeft, voetbal. Als voormalig profvoetballer en voetbaltrainer heeft de 57-jarige oefenmeester zijn stempel gedrukt op zowel het betaalde als het amateurvoetbal in Nederland.

Van Helmond begon zijn professionele voetbalcarrière bij NAC Breda, waar hij in juni 1985 zijn debuut maakte in de met 2-1 verloren wedstrijd tegen FC Groningen. In totaal speelde hij achttien jaar in het betaalde voetbal. Na vier seizoenen in de Eerste Divisie te hebben gespeeld, maakte hij de overstap naar Fortuna Sittard, gevolgd door periodes bij de Noord-Brabantse voetbalclubs FC Eindhoven, FC Den Bosch en RBC Roosendaal. Na zijn carrière bij de profs, speelde hij twee jaar in de eerste klasse, toen het hoogste amateurniveau van Nederland. In zijn eerste jaar bij Achilles Veen werd hij direct kampioen en promoveerde hij. Van Helmond had zelf niet meer de ambitie om op dat niveau te acteren, dus vertrok hij naar Kozakken Boys, waar hij ook kampioen mee werd en opnieuw promoveerde. ,,Dat waren mooie jaren’’, blikt de oud-prof terug.

Trainersvak

Op zijn 37e hing hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen en zijn we nu twintig jaar verder. Na zijn succesvolle carrière als speler, besloot Van Helmond zijn kennis en ervaring over te dragen als voetbaltrainer. Hij begon zijn trainersloopbaan bij verschillende amateurclubs, waaronder VV WNC, IFC, GRC ’14 en Wilhelmina ’26. Zijn ervaring en passie voor het spelletje kwamen goed van pas bij het trainerschap. Het trainersvak dat hij even later heeft vervolgd bij NEO ’25.

Al drie jaar is hij met veel plezier hoofdtrainer van de ploeg uit Waalwijk. Geen verrassing dus dat hij heeft verlengd bij de club. ,,Ik train een hele jonge, goede groep met veel potentie’’, aldus Van Helmond. ,,Op dit niveau is het belangrijk dat het gezellig en leuk op de club is. Dat is zeker het geval. Het is een hele kleine, maar warme club. Iedereen kent elkaar hier en is er voor elkaar’’. Ook over zijn eigen ploeg is Van Helmond te spreken: ,,De jongens luisteren allemaal goed en zijn leergierig om beter te worden’’, zegt hij. ,,De uitvoering kan vaak nog beter, maar de intentie is aanwezig’’. Ook ziet hij dat zijn jongens goed bevriend zijn met elkaar en naast de voetbal ook veel met elkaar om gaan.

,,We zijn nog niet klaar met elkaar’’

Onder zijn leiding heeft NEO’25 zich ontwikkeld tot een geduchte tegenstander in het amateurvoetbal. Met zijn manier van spelen, mooi, verzorgd en dominant voetbal, heeft Van Helmond een sterke en hechte ploeg gevormd die klaar is om hogerop te gaan. ,,We willen het graag verder uitbouwen’’, zegt hij vol ambitie. ,,We willen naar de derde klasse en ons laten uitdagen op dat niveau’’, ambieert hij. Voor een kampioenschap in de vierde klasse is er volgens Van Helmond meer nodig dan er nu wordt gegeven. Vorig seizoen degradeerde NEO uit de derde klasse en wil het uiteraard zo snel mogelijk terug omhoog. De ploeg van Van Helmond draait mee in de top, maar heeft het kampioenschap niet meer in eigen hand. ,,We zijn nog te lief en moeten wat gemener zijn. We zijn hierin nog onervaren en de spannende wedstrijden dit seizoen hebben we niet naar een overwinning om weten te zetten’’, aldus de NEO-coach. ,,Er zijn dingen die je niet kan leren, maar alleen beter van kan worden als je het hebt meegemaakt. Nu is het belangrijk dat we de ervaringen van dit seizoen meenemen naar de komende seizoenen en vlieguren maken op dit niveau. En dus zijn we nog lang niet klaar met elkaar’’, sluit de hoofdtrainer af.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van NEO’25

 

Peter Burg verlaat Sparta’30 met gemengd gevoel

Degraderen is nooit leuk en al helemaal niet als dat in je laatste seizoen bij de club is. Het overkwam Peter Burg met derdeklasser Sparta’30. En dus sluit de trainer drie jaar in Andel toch een beetje in mineur af. “Ik vertrek niet met goed voetbal, dat vind ik jammer.”

Toch was het voor de 49-jarige Burg dit seizoen al voor de winterstop duidelijk: “Op een gegeven moment is het tijd voor iets anders. Dat voelde ik, maar ook de club zo. Een andere omgeving, een nieuwe uitdaging. Dat voel je dan gewoon vanbinnen.” Heel lastig was de beslissing dan ook niet. Tot de laatste wedstrijd. “Als je dan degradeert, is het toch een zwarte dag. In je laatste jaar, zo afscheid nemen, dat is niet fijn. Voor niemand niet.”

Onrust

En dat terwijl er in de eerste twee seizoenen onder zijn leiding, heel behoorlijk gepresteerd werd. “Vorig jaar werden we vijfde, dan valt dit zeker tegen. Al moet je ook realistisch zijn”, doelt Burg op de zwaarte van de competitie. “Er zijn een aantal tweedeklasser bijgekomen, daardoor is de concurrentie sterker geworden.” Toch begon Sparta’30 nog prima aan het seizoen. “De eerste zeven wedstrijden waren goed, daarna kwamen we in een slechtere fase. Als je dan acht keer op rij verliest, wordt het allemaal anders. Dan sluipt er onrust in en gaat het in het hoofdje zitten. Op zo’n moment gaan de koppies hangen en wordt winnen steeds lastiger.” Al probeerde Burg dat natuurlijk nog wel om te draaien. “Dan ga je een ander systeem spelen, maar ook dat hielp niet.” Had het toch nog kunnen lukken? “Qua beleving wel, qua voetbal niet. In de loop van het seizoen merk je dat. Als je continu verliest, ga je steeds meer omlaag.” Tot er eigenlijk geen houden meer aan was, herinnert hij. “Onbewust houd je er natuurlijk wel rekening mee. Degradatie speelt dan stiekem steeds meer in je achterhoofd.” Iets waar Burg voorafgaand aan het seizoen, toch niet meteen aan had gedacht. “Je wilt er altijd het maximale uithalen, dan is degraderen het ergste wat kan gebeuren. Laatste worden wil niemand.”

Kritisch

Toch probeert de inwoner van Den Bosch ook vooral positief terug te kijken. “We hebben ook goede wedstrijden gespeeld. Met een leuke spelersgroep, bij een echt mooie dorpsvereniging. De trainingsopkomst was altijd goed en de aanhang massaal aanwezig.” Vol kritische supporters, lacht Brug. “Maar dat hoort erbij!” De bereidheid van zijn spelers, zal de trainer dan ook gaan missen. “De wil om er altijd te zijn. Net als de mensen die regelmatig kwamen kijken. Al met al, heb ik een ontzettend leuke tijd gehad.” Maar kritisch blijven, doet Brug zelf ook tot de laatste snik. “Die degradatie, blijft dan toch hangen. Met matig voetbal. Ik houd van 433, maar ben overgestapt naar 532. Aanvallend voetbal, zat er nu niet in.” En dus vertrekt hij straks richting HRC’14, met een gemengd gevoel. “Ik kan de club niet verlaten met goed voetbal, dat vind ik jammer. Maar ook dat is degradatievoetbal, dan moet je punten sprokkelen…”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Sparta’30.

Maak kennis met de nieuwe hoofdtrainer van FC Drunen

Murat Toksoy, de nieuwe hoofdtrainer van de Drunense hoofdmacht zit vol ambitie en kijkt uit naar het nieuwe seizoen. Na de laatste wedstrijd van dit seizoen is de blik direct gericht op het volgende seizoen en de 38-jarige oefenmeester heeft daar ongelofelijk veel zin in. ,,We sluiten het eerst goed af en gaan daarna gelijk aan de slag’’.

Voor Toksoy is het bijzonder om hoofdtrainer te zijn van een eerste elftal. Als trainer van de hoofdmacht ligt de verantwoordelijkheid volgens hem een stuk hoger. ,,Het is apart om hoofdtrainer te zijn. Het is veel serieuzer en er komt veel bij kijken’’, zegt Toksoy, die geen moment twijfelde om deze job aan te nemen. ,,Ik doe het uit eigen wil. Ik doe alleen dingen als ik ze echt leuk vinden, dus ik doe het volkomen vrijwillig’’.

Vorm en kleur

Hij stapte eerder dit seizoen al in bij de eerste selectie. Na de winterstop heeft de hoofdmacht van de plaatselijke FC Drunen een aantal goede, maar ook mindere wedstrijden gekend. ,,We willen het seizoen nu eerst goed afsluiten met elkaar, daarna gaan we gelijk aan de slag voor volgend seizoen en richten we ons volledig daarop. We hebben daar heel veel zin in’’, aldus Toksoy, die weet met welk materiaal hij kan werken in het nieuwe voetbalseizoen. ,,Er komt gelukkig wat aanvulling. We krijgen wat spelers buiten FC Drunen, komen talentvolle jongens uit de jeugd door en zijn nog niet klaar met het betrekken van nieuwe spelers. De selectie krijgt steeds meer vorm en kleur’’.

Leider op het veld

Toksoy was altijd jeugdtrainer bij FC Drunen. Al heeft hij heel veel verschillende rollen binnen de vereniging vervult. Naast jeugdtrainer was hij ook scheidsrechter, draaide hij kantinediensten, zat hij in het bestuur en regelde hij alle wedstrijdzaken voor de gehele vereniging. Ook als voetballer was hij altijd al actief bij Drunen. Hij ging een jaartje vreemd bij RKDVC, maar speelde voor de rest bij Drunen. Een zwakke enkel zorgde ervoor dat hij vroegtijdig moest stoppen met voetballen op niveau. Zijn vrienden vroegen daarom of hij aan wilde sluiten bij hun elftal. Daar speelde hij zijn laatste wedstrijden als voetballer. Toksoy speelde altijd als verdediger. Vooral het afpakken van de bal en het tackelen waren zijn kwaliteiten. Hij was altijd al een leider op het veld, iets wat hij nu mee neemt in het trainersvak bij de club waar hij opgroeide.

Mentor

De trainingen van het eerste elftal zien er uiteraard anders uit dan die van het eerste elftal. Samen met leermeester Adam, zijn assistent, stomen ze hun spelers iedere week klaar voor een nieuwe wedstrijd. Toksoy kan veel leren van zijn assistent Adam, die hij door en door kent. ,,Ik leer van zijn manier van coachen, het uitleggen van aanvallende situaties, het uitzetten van de trainingen en allerlei andere kleine dingen. Ik krijg er op deze manier iedere dag een stukje ervaring bij. Toen hij vroeger trainer was keek ik altijd al naar hem op. Ik ben een gelukkig man om samen met hem te werken. Hij is mijn mentor’’.

Het trainerschap bij FC Drunen bevalt de oefenmeester duidelijk goed. ,,Het ging in het begin gelijk goed. Dat gaat het nog steeds. We doen het met de groep die we hebben’’, vertelt Toksoy, die aan het begin van dit seizoen nooit had gedacht voor deze groep te staan. ,,Ik had geen idee. Er werd na de winterstop gevraagd of ik voor de groep wilde staan. Toen ik hoorde dat Adam mee mocht als assistent wist ik zeker dat ik het wilde doen. Ik wilde het alleen niet voor een half jaar doen, dus is er een overeenkomst van anderhalf jaar gekomen’’.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van FC Drunen

Maikel van Baardwijk maakt razendsnelle ontwikkeling door

De 21-jarige rasverdediger kwam op zestienjarige leeftijd pas naar SV Capelle, nadat zijn vorige elftal bij SSC uit elkaar viel. Op de rechtsbackpositie doet hij wat zijn trainer van hem vraagt en maakt hij veel vlieguren in de vierde klasse.

Geboren en getogen in de voetbalwereld, begon de 21-jarige Maikel van Baardwijk zijn reis bij de jeugd van SSC, waar hij zijn eerste stappen op het veld zette tot hij zestien was. Van daaruit maakte hij de overstap naar SV Capelle, waar hij al snel zijn plek vond in de JO17-1. ,,Ons team bij SSC viel uit elkaar’’, blikt Van Baardwijk terug. ,,Ik besloot om de club te verlaten en SSC in te ruilen voor SV Capelle. Bij de Capelse SV belandde hij vervolgens in het hoogste jeugdelftal, waarna hij aan mocht sluiten bij het tweede elftal.

Debuut

Hoewel Van Baardwijk niet altijd bij de basiself begon, liet hij zich niet ontmoedigen. ,,Ik ben begonnen bij het tweede elftal’’, legt hij uit, ,,Al na een half jaar mocht ik doorschuiven naar het eerste elftal’’. Zijn doorzettings- en aanpassingsvermogen werd beloond met een debuut in het eerste elftal. Als rechtsback staat Maikel bekend om zijn taakuitvoering en verdedigende kwaliteiten. ,,Ik ben vooral een echte verdediger’’, zegt hij bescheiden. ,,Niet heel aanvallend of technisch, maar ik ben meer van de duels’’, vertelt hij. Zijn kracht en inzet op rechtsbackpositie maken hem tot een lastige tegenstander voor iedere linksbuiten uit de competitie. Buiten het veld is Maikel een gewaardeerd lid van het team en staat hij bekend als iemand met een vriendelijk en gezellig karakter. ,,Ik ben geen praatjesmaker, maar ik denk dat ik goed in de groep val en gezellig mee kan doen met iedereen’’, lacht hij.

Aanvallende rol

Onder de nieuwe trainers heeft Van Baardwijk zijn positie moeten aanpassen, maar hij blijft vastberaden om door te gaan. ,,De trainer heeft andere keuzes gemaakt’’, legt hij uit, ,,onder de vorige trainer stond ik altijd centraal achterin, maar de nieuwe trainers hebben een ervaren speler in de naam van Ralph Knops teruggehaald naar het eerste. Gelukkig mocht ik blijven staan als rechtsback, hoewel het niet mijn favoriete positie is’’, zegt de verdediger. Als rechtsback is hij taakbewust. Eén van die taken is het pakken van de kopduels. ,,Die gaan allemaal via mij’’, zegt de lange en kopsterke rechterverdediger. Hij is de mandekker en pakt zijn mannelijke duels. Als rechtsback komt hij nu meer in de gelegenheid om mee te doen in het aanvallende spel van SV Capelle. ,,Dat zit eigenlijk niet in mijn natuur, maar moet nu wel gebeuren in deze rol’’, zegt hij.

Met nog een uitdagend programma voor de boeg, blijft Van Baardwijk optimistisch over de handhaving van SV Capelle in de vierde klasse. ,,We moeten bij elkaar blijven’’, zegt hij vastberaden. ,,We houden vaak de nul, maar scoren te weinig. Het is belangrijk dat we het gezellig houden in het team, ook als we verliezen. We begonnen dit seizoen heel goed met vijf gewonnen wedstrijden. Maar goed, het is sowieso een gekke competitie waarin alles kan gebeuren’’, vindt hij.

Persoonlijke ambitie

Wat er ook gebeurd, Van Baardwijk speelt volgend seizoen bij de club en heeft de ambitie om dat voor hele lange tijd te blijven doen. ,,Mijn persoonlijke ambitie is om in het eerste te blijven spelen bij Capelle. Ik doe het vooral voor mijn plezier en hoop zo lang mogelijk bij de dragen aan het succes van SV Capelle’’, aldus van Baardwijk.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van SV Capelle

Roy Strengers en JO17-1 al bijna decennia verbonden

Al bijna tien jaar groeit de fanatieke jeugdcoach Roy Strengers mee met het elftal van zijn zoontje. Vanaf de f-jes is hij verbonden aan het elftal van zijn zoon Jayden. De vooruitgang, connectie en overwinningen zijn de dingen die het trainersvak glans geven. ,,Het is gewoon genieten’’.

Zelf stond de oefenmeester al op zijn vijftiende in het eerste elftal van Baardwijk. Zijn zoon, Jayden, is nu zeventien en heeft die stap nog niet kunnen maken. Wel is het volgens zijn vader een echte creatieveling. ,,Hij heeft een basistechniek waar je u tegen zegt’’, volgens Strengers. Hij is volgens zijn trainer verfijnd en flegmatiek. Op de linksbackpositie neemt hij de boel op sleeptouw en is hij druk met praten en het coachen van zijn teamgenoten. Net zoals zijn vader vroeger heel de rechterflank bestreed, doet Jayden dat op de linkerflank. Wel heeft hij een aantal verbeterpunten. Zo moet hij volgens zijn trainer en vader wat harder in duels worden en moet hij nog weleens aangestuurd worden.

Jeugdvrienden

Andere jongens uit het team voetballen ook al lange tijd onder dezelfde trainer. Delano, Yaden, Vince en Mart zijn de jongens die al vanaf de f-jes in hetzelfde elftal zitten en alsmaar samen doorstomen naar de hoogste jeugdelftallen. Het zijn allemaal vrienden van elkaar en komen wekelijks bij elkaar over de vloer. De jongens zijn later samengevoegd met een andere elftal. ,,Ook de nieuwe jongens hebben hun plekje in het elftal weten te vinden en iedereen trekt goed met elkaar op’’. Het team kent nu een JO17-1-waardig elftal met drie trainers en goede selectiespelers. De JO17-1 heeft een serieuze staf, met een performance coach, verzorger, vlagger en materiaalman. Allemaal vaders van spelers uit het team. De vaders vinden dat fantastisch om te doen. ,,We vinden het leuk om betrokken te zijn bij onze kinderen. We zorgen voor spelers van andere teams als dat nodig is, bereiden trainingen voor en regelen oefenwedstrijden en toernooien. Eigenlijk zijn we er zeven dagen in de week mee bezig’’, aldus Strengers.

Potentie

Het is de vooruitgang en het leerproces waar Strengers van kan genieten. ,,Als je zo lang betrokken bent met de jongens, ben je ook onderdeel van hun opvoeding. Je hebt een grote connectie met de gasten. Op voetballend vlak heb je ze ook veel zien groeien. Stuk voor stuk zijn ze leergierig om bij te leren en zichzelf te verbeteren. De één ontwikkelt zichzelf sneller dan de ander, maar iedereen op zijn eigen manier. Iedereen heeft de potentie om het eerste elftal te bereiken’’.

Strengers weet hoe het is om de hele jeugdopleiding onder dezelfde trainer te voetballen. Dat heeft hij namelijk zelf ook gehad in zijn tijd als voetballer. Tot aan het eerste toe speelde hij onder dezelfde coach. ,,Je kent je trainer door een door en speelt een grote rol in hun leven. Alle jongens kunnen ook bij mij terecht als ze met dingen zitten. De thuissituatie, schoolproblemen en voetbal. Alles kan besproken worden met elkaar. We zijn een beetje hun tweede vader. Het respect is er van beide kanten en ze luisteren naar onze normen en waarden. Dat gaat al jaren goed op die manier’’.

Fanatiekeling

De fanatieke jeugdcoach is minimaal tot de onder negentien nog hoofdtrainer van de jonge voetballers. Hij heeft nog niet zijn papieren om ook door te groeien naar de senioren, maar denkt dat wel over na. ,,Het is eigenlijk nog veel te leuk om te toen’’, aldus Strengers, die zelf drie jaar geleden stopte met voetballen toen zijn dochter van twee in aankomst was. Natuurlijk hoopt de coach dat zijn jongens door stromen naar het eerste.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van VV Baardwijk

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.