Home Blog Pagina 27

Ron Kromhout neemt afscheid als jeugdvoorzitter VVSB.

VVSB
-
0
Ron Kromhout neemt afscheid als jeugdvoorzitter VVSB.

Na ruim vier jaar stopt Ron Kromhout als jeugdvoorzitter van VVSB. De 54-jarige clubman vindt het tijd om het stokje over te dragen. Niet omdat de passie voor het jeugdvoetbal is verdwenen – integendeel – maar omdat hij gelooft dat vernieuwing nodig is om een vereniging fris en in beweging te houden.

“Ik heb het 4,5 jaar met ontzettend veel plezier gedaan,” vertelt Kromhout. “Maar het is goed als functies binnen de club op een gegeven moment wisselen. Mijn jongste zoon is doorgestroomd naar de senioren, en er staan twee mensen klaar die de jeugdvoorzitterstaken willen overnemen. Allebei hebben ze frisse ideeën en een clubhart. Dat voelt goed.” Van jeugdtrainer tot kartrekker Kromhout raakte zo’n zeventien jaar geleden betrokken bij VVSB, toen zijn oudste zoon begon met voetballen. “Zoals dat gaat in een dorpsclub: je rolt erin,” lacht hij. “Ik begon als jeugdtrainer van mijn zoon, daarna werd ik leider, coördinator en uiteindelijk jeugdvoorzitter.” Die betrokkenheid bleef groeien. Zijn twee zoons zijn nog steeds actief binnen de club. De oudste speelt in Zaterdag 3 en traint daarnaast de Onder 16-1. De jongste voetbalt met vrienden in Zaterdag 11. “VVSB is een club waar je blijft hangen,” zegt Kromhout. “Het is gemoedelijk, je kent iedereen. Niets moet, alles mag. Maar tegelijk is het organisatorisch echt goed geregeld. Er zijn veel vrijwilligers, de jeugdopleiding staat als een huis.”

Sterke jeugdopleiding

Een van de speerpunten tijdens zijn voorzitterschap was het versterken van de jeugdopleiding. “Ik wilde bepaalde veranderingen doorvoeren,” legt hij uit. “Vooral op het gebied van opleiden van onze eigen trainers. Dat is gelukt. We hebben nu 24 jonge trainers die allemaal zelf vanuit de club zijn opgeleid. Ook laten we oudere jeugdteams de jongere teams fluiten. Dat zorgt voor binding en verantwoordelijkheid.”
Kromhout noemt zijn oudste zoon als een mooi voorbeeld van hoe dat kan uitpakken. “Hij heeft via VVSB zijn trainerscursussen gedaan en is nu een gediplomeerde trainer. Dat is precies wat we willen: mensen binnen de club de kans geven zich te ontwikkelen.”
Zelf blijft hij dan ook op de achtergrond betrokken. “Ik ga me bezighouden met het organiseren van opleidingen via de KNVB. Broodje, soepje erbij, gewoon goed geregeld. En ik adviseer de technische commissie waar nodig.”

Overdracht met vertrouwen

Dat hij het voorzitterschap met een gerust hart overdraagt, komt mede door de sterke structuur die inmiddels binnen de jeugdafdeling is opgebouwd. “We hebben goede overdrachtsgesprekken gevoerd,” zegt hij. “De nieuwe voorzitters hebben dezelfde denkwijze en willen doorpakken. Ik blijf beschikbaar om advies teven, maar ik wil af van de vaste verplichtingen en vergaderingen. De club weet me te vinden als het nodig is.”
Kromhout werkt in het dagelijks leven als regiomanager bij een groothandel in bloemen en planten. Die baan combineerde hij jarenlang met zijn vrijwilligerstaken. “Dat ging goed, maar eerlijk is eerlijk: ik zat hier van maandag tot en met donderdagavond én op zaterdag. Het mag iets minder nu.”

Toekomstplannen

De liefde voor het voetbal blijft. “Training geven vind ik nog altijd het leukst,” bekent hij. “Ik heb mijn oudste zoon getraind tot Zaterdag 3. Wie weet pak ik dat ooit weer op.” Hij kijkt met trots terug op zijn tijd bij de club. “We zijn een echte dorpsclub, met meer dan 500 jeugdleden. Er zijn jongens die drie jaar geleden naar een BVO gingen en nu terugkomen. Dan is het contact meteen weer goed. Dat zegt genoeg over VVSB.” Ron Kromhout vertrekt als jeugdvoorzitter, maar blijft VVSB trouw. “Ik loop hier al 17 jaar rond. Ik zal er niet minder vaak zijn, alleen in een andere rol.”

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Rémon van Es zet zich in voor Foreholte: “Alles draait om plezier”

vv Foreholte
-
0
Rémon van Es zet zich in voor Foreholte: “Alles draait om plezier”

Bij Foreholte draait alles om het plezier van de jeugd, en Rémon van Es is daar een van de drijvende krachten achter. De 44-jarige inwoner van Voorhout is inmiddels vijf jaar actief binnen het jeugdbestuur van de club. Samen met andere vrijwilligers zorgt hij ervoor dat alles rondom de jeugdwedstrijden op rolletjes loopt. “Alles draait om het plezier van de kinderen,” vertelt Van Es. “Ik word blij als ik op zaterdag al die kinderen enthousiast op het veld zie staan.”

Zelf voetbalde Van Es vroeger bij SJZ in Zoeterwoude, waar zijn passie voor voetbal begon. “Vroeger leefde je echt toe naar het moment dat het clubblad uitkwam,” herinnert hij zich. “Met wedstrijdverslagen en allerlei andere verhalen. Tegenwoordig gaat alles via social media, dat is toch anders.” Ondanks de veranderde tijden blijft de kern voor hem hetzelfde: voetbal is ontspanning en plezier, zeker voor de jongste spelers.

Binnen Foreholte is Van Es op meerdere fronten actief. Naast zijn rol in het jeugdbestuur is hij trainer van de MO13-1, waarin ook zijn dochter speelt. Daarnaast is hij coördinator van de Onder 15-, Onder 16- en Onder 17-teams, en biedt hij waar nodig hand- en spandiensten. “Ik help eigenlijk overal waar ik kan. Foreholte is een vereniging waar iedereen welkom is, ongeacht achtergrond,” legt hij uit. “Een van de sterke punten is dat vrijwilligerswerk niet verplicht is, maar dat je toch altijd op ontzettend veel mensen kunt rekenen. Dat heeft echt te maken met het dorpse karakter van de club.” Zijn ervaring als trainer van de MO13 doet Van Es veel plezier. “Het mooiste is dat je kinderen kunt helpen het beste uit zichzelf én het spel te halen,” zegt hij. “We zijn lekker met sport bezig, leren respectvol omgaan met elkaar en zorgen voor beweging. Dat zijn belangrijke waarden, zowel binnen als buiten het veld.” Toch ziet Van Es ook punten waarop nog winst te behalen valt, met name als het gaat om een gezonde levensstijl. De invoering van een rookvrij sportpark is voor hem een belangrijke stap. “We hebben nu een rookvrij sportpark, dat is een goede ontwikkeling.”

Naast het individuele gedrag speelt ook de rol van ouders een belangrijke factor in de voetbalbeleving van kinderen. “Wat kinderen op zondag op televisie zien, is vaak niet het beste voorbeeld,” stelt Van Es. “Daarnaast is het belangrijk dat ouders een bepaalde afstand bewaren. Zeker beginnende ouders vinden het soms moeilijk om om te gaan met de teleurstelling van hun kind. Het is goed om dat door het team zelf te laten oplossen.”
Met het jeugdbestuur werkt Van Es aan toekomstplannen om de club nog verder te versterken. Een belangrijke wens is het opstellen van uniforme gedragsregels. “Zo creëren we meer eenheid en duidelijkheid voor iedereen,” licht hij toe. Daarnaast is er veel aandacht voor de faciliteiten. “We mogen echt blij zijn met ons sportpark. Twee velden worden binnenkort gerenoveerd. Dat komt de kwaliteit van de trainingen en wedstrijden ten goede.”

Wat Foreholte volgens Van Es uniek maakt, is de brede toegankelijkheid van de sport. “Voetbal is er voor iedereen: voor de fanatiekelingen, maar ook voor de kinderen die gewoon lekker willen bewegen en plezier willen hebben. Het is en blijft een teamsport waarin iedereen zijn plek kan vinden,” zegt hij. Met zijn enthousiasme, betrokkenheid en duidelijke visie is Rémon van Es een onmisbare kracht binnen Foreholte. Gedreven door het plezier van de jeugd, werkt hij dagelijks mee aan een positieve en toekomstbestendige sportomgeving voor alle jonge voetballers.

Klik op Foreholte voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Foreholte voor meer informatie over de club.

Kees Wassenaar: de trotse kracht achter het pareltje van SJC

vv SJC
-
0
Kees Wassenaar: de trotse kracht achter het pareltje van SJC

Bij voetbalvereniging SJC uit Noordwijk is Kees Wassenaar niet weg te denken. Al sinds zijn eenentwintigste is hij actief als vrijwilliger en inmiddels, op 67-jarige leeftijd, nog altijd even betrokken. Tegenwoordig is hij bestuurslid en verantwoordelijk voor de accommodatie, en zijn trots op het complex spat er vanaf. “In de Voetbal International werd ons complex zelfs het ‘pareltje van de amateurverenigingen’ genoemd. Dat zegt genoeg.”

Kees begon op jonge leeftijd met vrijwilligerswerk. “Toen ik achttien was, liep ik al rond bij SJC,” vertelt hij. “In die tijd waren er geen ouders die meeliepen bij de teams, maar jonge senioren coachten de jeugd. Zaterdag een team coachen en zondag zelf voetballen; zo ging dat toen.” Zelf speelde hij tot zijn veertigste, voornamelijk in vriendenteams. “Ik heb het eerste elftal nooit gehaald, maar het plezier was er niet minder om.”

De binding met SJC bleef en groeide zelfs. In de loop der jaren vervulde Kees talloze functies binnen de vereniging: jeugdleider, begeleiding van de jaarlijkse Engelandreis, begeleider van het G-voetbal, secretaris, jeugdvoorzitter, voorzitter van de kantinecommissie en penningmeester. “Eigenlijk heb ik alles wel een keer gedaan,” zegt hij met een lach.

Sinds drie jaar huist SJC in een volledig vernieuwd complex, iets waar Kees zichtbaar trots op is. “Het heeft een hele geschiedenis. In 2012 wilden we al renoveren, maar dat bleek onbetaalbaar. Uiteindelijk is het in 2015, samen met de gemeente Noordwijk, echt in gang gezet,” legt hij uit. “We hebben een relatief kleine kavel, dus alles zit dicht op elkaar. We hebben zelfs een half veld moeten inleveren. Maar bijna alles is nu kunstgras, en dat maakt intensief gebruik mogelijk.”

Als bestuurslid is Kees verantwoordelijk voor het onderhoud van de accommodatie en stuurt hij het team vrijwilligers aan dat daarbij helpt. “Elke dag ben ik er wel even mee bezig,” vertelt hij. “Het geeft mij energie als ik zie dat alles goed loopt. Een dag organiseren waarin alles op rolletjes loopt, dat geeft echt plezier.”

Naast het onderhoud kijkt Kees ook naar extra inkomstenbronnen voor de club. “Onze kantine wordt doordeweeks verhuurd aan een BSO, en we hebben vergaderzalen die we proberen overdag te verhuren,” legt hij uit. “Structureel is dat nog niet helemaal gelukt, maar er liggen kansen, bijvoorbeeld voor huiswerkbegeleiding.”

De club beschikt nog over één grasveld, en dat heeft zelfs geleid tot een bijzonder succes. “De KNVB gebruikt dat veld voor jeugdinterlands. Dat levert niet alleen geld op, maar geeft ons complex ook extra uitstraling,” vertelt Kees trots.

SJC telt inmiddels 1150 leden, waarvan 900 spelende leden. Financieel staat de club er gezond voor, mede dankzij het harde werk van vrijwilligers zoals Kees. “We zijn echt een familievereniging,” benadrukt hij. “We streven ernaar om zoveel mogelijk zelf opgeleide spelers in het eerste elftal te krijgen. Daar zijn we trots op.”

Het nieuwe clubhuis, centraal gelegen op het complex, is volgens Kees een grote troef. “Vanaf het clubhuis kun je alle velden overzien. De tribune is makkelijk bereikbaar. Alles is ontworpen om de clubbeleving optimaal te maken.”

Naast zijn werk voor SJC werkt Kees nog twee dagen per week buitenshuis. “Je moet jezelf wel een beetje in de gaten houden dat je niet te veel doet,” zegt hij nuchter. Toch is het duidelijk dat zijn hart bij SJC ligt. “Het enorme netwerk en de vele vriendschappen die ik in al die jaren heb opgebouwd, zijn onbetaalbaar. SJC is mijn club.”

Met zijn toewijding, enthousiasme en liefde voor SJC is Kees Wassenaar een prachtig voorbeeld van wat een vrijwilliger kan betekenen voor een vereniging. Zijn inzet zorgt ervoor dat het ‘pareltje van de amateurverenigingen’ blijft schitteren.

Klik op SJC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJC voor meer informatie over de club.

Quick Boys 8: Meer dan voetbal, minder dan serieus – en altijd feest

Quick Boys
-
0
Quick Boys 8: Meer dan voetbal, minder dan serieus – en altijd feest

Als je het aan Willem Kuijt vraagt, is er maar één team waar je écht bij moet zitten als je van gezelligheid, flauwe grappen en af en toe een beetje voetbal houdt: Quick Boys 8. “Voetbal kun je het eigenlijk niet noemen,” zegt hij zelf. “Klooien met de bal is een betere omschrijving. Maar de derde helft? Die winnen we elke week.”

Willem is visser van beroep, al 15 jaar actief op zee, zes weken op, zes weken af. “Ik werk 84 uur per week als ik op zee ben. Orkanen, golven, onzekerheid over wat je vangt – het is avontuurlijk en geen dag is hetzelfde. Een kantoorbaan lijkt me verschrikkelijk.”

Van A3 naar Quick Boys 8: een reis door de lagere regionen
Ooit begon hij als jeugdleider, floot wedstrijden en stond achter de bar bij Quick Boys. In het laatste van zijn 8 seizoenen als jeugdleider was hij trainer van de JO19-3. “We hadden een topseizoen. Kampioen, kwartfinale van de beker gehaald. Daarna ging dat team over naar de senioren en ik ging met ze mee voetballen. Eerst werd dat Quick Boys 11, niet het beste seizoen. Daarna naar 9 – toen werden we kampioen. Dat team viel helaas uit elkaar.”

Wat volgde was een nieuwe start met een vrijwel geheel nieuw team. Inmiddels is Quick Boys 8 alweer zo’n vijf jaar een begrip binnen én buiten de club. “We hebben er 23 op papier staan, maar het is geen gegeven dat je elke zaterdag met elf man bent. Gelukkig zijn we wel een hechte groep. Zelfs de vrouwen worden met kinderwagen en al opgetrommeld.”

TikTok, wodka-bidons en een officiële Heineken-reactie

Waar Quick Boys 8 echt in uitblinkt? Humor. “We hebben geen trainer en trainen ook niet. Onze officiële trainingsmethode heet ‘Biertjes drinken’. We beginnen het seizoen altijd vol goede moed, maar binnen drie weken ligt die goede moed steevast onder de graszoden.”

Het team is inmiddels een klein fenomeen op TikTok, met dank aan teamgenoten Jacko de Vreugd en Dirk-Jan Knetsch. “Zij hebben dat echt aangezwengeld. Ik kijk wel mee wat ze posten, en ik heb een eigen gifje. Een keer hadden ze wodka in een bidon gestopt als prank. We nemen het allemaal niet zo serieus, en dat is juist het mooie.”

Zo opvallend zelfs, dat er een officiële reactie vanuit Heineken kwam, én drie spelers werden uitgenodigd om Nederland-Spanje in De Kuip bij te wonen. Daarnaast heeft het team de kans om mee te doen aan ‘de wedstrijd van je leven’, een idee van ESPN. “Heel soms word ik in de regio herkend. Laatst nog in een café in Leiden: ‘Zit jij niet in Quick Boys 8?’ En tegenstanders herkennen je van Instagram: ‘Jij speelt in dat team!’ Ja, dat klopt.”

Voetbal als bijzaak, vriendschap als hoofdzaak

Hoewel het voetbalniveau binnen Quick Boys 8 fluctueert tussen matig en chaotisch, is de sfeer ijzersterk. “We zoeken elkaar ook buiten de zaterdag op. Ik denk dat uit dit team niemand zo maar zal stoppen. En als hij dat doet zal ‘ie denk ik toch betrokken blijven.”

Willem zelf is een echte Katwijker, stevig gebouwd zoals hij zelf zegt, en niet gemaakt voor hogere teams. “Ik doe het vooral voor de gezelligheid. En ja, ik wil ook tijd vrij kunnen maken voor mijn vriendin en kinderen.”

Toekomstplannen? Trainer misschien… maar zo lang mogelijk werkzaam op zee.

“Ik zou ooit best weer trainer willen worden,” zegt Willem. “Dat vond ik altijd onwijs leuk. Maar met mijn werk op zee en m’n gezinsleven is het nu lastig. Wie weet, ooit. Maar voorlopig zit ik hier goed. Quick Boys 8 is misschien niet het beste team, maar wel het leukste.”

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

 

Wim Klok (57) zet zich in voor respect op én naast het veld: “Een goede club kan niet zonder een Normen & Waarden-commissie”

Rijnsburgse Boys
-
0
Wim Klok (57) zet zich in voor respect op én naast het veld: “Een goede club kan niet zonder een Normen & Waarden-commissie”

Binnen de muren van voetbalclub Rijnsburgse Boys is Wim Klok een bekende verschijning. Niet omdat hij de meeste doelpunten heeft gemaakt of op zaterdagmiddag luid langs de lijn staat, maar omdat hij zich al jarenlang inzet voor de club achter de schermen. Als lid van de Normen & Waarden-commissie, en met ervaring als jeugdtrainer, leider, en inmiddels weer actief speler bij de veteranen, kent hij de club én het voetballeven van binnen en buiten.

De nieuwste stap in zijn betrokkenheid is de organisatie samen met anderen van een scheidsrechters clinic, opgezet vanuit de gezamenlijke Normen & Waarden-commissies van vijf clubs uit de gemeente Katwijk: Rijnsburgse Boys, Quick Boys, Katwijk, FC Rijnvogels en Valken ’68. “Een idee dat ontstond tijdens een van onze overleggen,” vertelt Klok. “We zaten met elkaar en vroegen ons af: wat kunnen we concreet doen om het gedrag op en rond de velden te verbeteren? Het antwoord: meer en  scheidsrechters die weten hoe je een wedstrijd positief kan beïnvloeden”

Een sport als afspiegeling van de maatschappij

Voor Wim is het overduidelijk: een voetbalvereniging is de samenleving in het klein. “Voetbal is een sport die emoties losmaakt. Dat is prachtig, maar het heeft ook een keerzijde,” legt hij uit. “Er is meer gedoe dan bij veel andere sporten. Helaas komt het geregeld voor dat een scheidsrechter wordt uitgescholden, genegeerd of zelfs fysiek belaagd. Niet alleen bij de grote clubs, maar ook bij kleinere verenigingen. Dat kunnen we niet laten gebeuren.”

Daarom is hij al vijf à zes jaar actief binnen de Normen & Waarden-commissie van Rijnsburgse Boys. “Toen ik erin stapte, werd er soms wat lacherig over gedaan. Maar ik zeg altijd: een goede club kan niet zonder zo’n commissie. Het gaat niet alleen om mensen aanspreken, het gaat om bewustwording. Om het creëren van een veilige en prettige omgeving voor iedereen.”

Samenwerken over clubgrenzen heen

Inmiddels is er binnen de gemeente Katwijk een bijzonder samenwerkingsverband ontstaan tussen de Normen & Waarden-commissies van de vijf  voetbalclubs. “We zitten regelmatig bij elkaar,” vertelt Klok. “Onze neuzen staan dezelfde kant op, en dat is belangrijk. We delen verhalen, knelpunten, en vooral ideeën. Zo ontstond ook het plan voor deze scheidsrechters clinic .”

Het idee is simpel maar krachtig: vaker en beter fluiten begint bij enthousiasme en kennis. Klok: “Er is sowieso een tekort aan vrijwilligers in de voetbalwereld. En zeker aan scheidsrechters. Vaak zie je dat oudere mannen jarenlang blijven fluiten, tot ze fysiek niet meer kunnen. Maar er komt geen jonge aanwas voor terug. Die kloof willen we dichten.”

Een clinic met karakter

De scheidsrechters clinic die Klok met mensen van Quick Boys en Valken ’68 opzette, wordt dan ook geen stoffige KNVB-module, maar een lokaal initiatief met een persoonlijke benadering. “We willen het laagdrempelig houden. Zodra we vijftien aanmeldingen hebben, gaan we van start – waarschijnlijk ergens in juni.”

De opzet is bewust luchtig en motiverend. “Van elke club komt er iemand vertellen die al jaren fluit – een oude rot met sterke verhalen over wat hij allemaal heeft meegemaakt. En er komt ook een jongeling aan het woord die net is begonnen, om te laten zien dat het ook gewoon leuk is.”

Daarna volgt een praktijkavond, waarop een groep deelnemers gaat fluiten en een andere groep observeert. Aan het einde krijgen deelnemers een certificaat waarmee ze bij hun club aan de slag kunnen als (jeugd)scheidsrechter. “Geen officieel diploma, maar wel een erkenning. En hopelijk een springplank naar meer.”

Respect begint bij begrijpen

Waarom een clinic voor scheidsrechters vanuit een Normen & Waarden-commissie? Volgens Klok is dat geen gekke combinatie. “Een groot deel van het onbegrip op het veld ontstaat doordat mensen niet snappen wat een scheidsrechter eigenlijk doet of moet doen. Als je mensen daarin meeneemt – ouders, trainers, jonge spelers – krijg je meer begrip, en dus meer respect.”

Daarom is de cursus niet alleen voor scheidsrechters in spe, maar ook voor ouders en trainers. “Iedereen die wil snappen hoe het werkt, is welkom. Als het lukt om bij ieder team een ouder te hebben die weet wat de regels zijn en wat het betekent om te fluiten, dan verandert de cultuur op het veld.”

Van viswinkel naar veteranen

Wim Klok is geen theoreticus met een beleidsplan, maar een man van de praktijk. Als zevenjarig jochie wilde hij al voetballen. Quick Boys had een wachtlijst, VV Katwijk mocht niet van z’n ouders – de familie had z’n roots in Rijnsburg. Dus werd het Rijnsburgse Boys. “En ik ben gebleven,” zegt hij.

Op zijn 37e stopte hij met actief spelen vanwege zijn drukke werk in de viswinkel. “Maar het bleef kriebelen. Ik ben leider en trainer geweest, en inmiddels speel ik weer bij de veteranen. Zolang het me energie geeft, blijf ik doorgaan.”

Dat is ook de reden dat hij zich blijft inzetten voor het bredere verenigingsleven. “Het is makkelijk om te zeggen ‘vroeger was alles beter’, maar dat is onzin. De tijden veranderen, en wij moeten mee veranderen. Als je iets probeert, kan er ook iets ten goede veranderen. Daarom moet je altijd blijven proberen.”

Energie uit verbinding

Die energie haalt Klok uit de samenwerking. “Als je ziet dat mensen in beweging komen, vrijwilligers zich aanmelden, ouders betrokken raken – ja, daar krijg ik energie van. Dan weet je: we doen dit niet voor niks.”

De scheidsrechters clinic is voor hem een voorbeeld van hoe je van onderop iets kunt bouwen. Geen groot beleid van bovenaf, maar een initiatief dat direct voortkomt uit wat er speelt op de velden. “We hebben een idee, zetten samen de schouders eronder, en kijken wat er gebeurt. Als je dan ziet dat mensen zich aanmelden en enthousiast zijn, dan is dat goud waard.”

De toekomst: een generatie mét fluit

De hoop is dat deze clinic meer wordt dan een eenmalig project. “We willen het liefst dat hier een nieuwe generatie scheidsrechters opstaat. Jong, betrokken en met liefde voor het spel. Die snappen dat het niet alleen om winnen gaat, maar ook om respect.”

En als het aan Wim ligt, blijft hij zich daar nog lang voor inzetten. “Zolang ik iets kan bijdragen, blijf ik dat doen. Want het voetbal verdient het – en de vrijwilligers ook.”

Meer weten of aanmelden voor de scheidsrechters clinic?

Neem contact op met de Normen & Waarden-commissie van je eigen club of houd de websites van  de van de vijf Katwijkse voetbalclubs in de gaten.

Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.

Patrick Stoffels (39): Sponsor en trainer bij CWO JO11-2

sv CWO
-
0
Patrick Stoffels (39): Sponsor en trainer bij CWO JO11-2

Patrick Stoffels is ondernemer en voetbalgek. Samen met Vincent en Lesley is hij dan ook trainer van het team van zijn zoon. Behalve trainer is hij met zijn bedrijf  Stoffels Foods ook sponsor van het team. We spraken hem over zijn aandeel bij CWO JO11-2

Al drie seizoenen trainer en sponsor bij CWO

“Toen ze vanuit de voetbalsgoals, een voetbalschool bij CWO, is er een team gevormd en was de club op zoek naar een assistent-trainer, trainer en sponsor. Samen met mijn buurman Vincent van der Linden heb ik het trainerschap op mij genomen. Zijn zoon maakt ook onderdeel uit van het team. Dat is nu bijna vier jaar geleden en ondertussen spelen de jongens in de JO O11-2”, begint Stoffels zijn verhaal. Uiteindelijk ging ik ook de kleding, tassen en regenjassen sponsoren voor het team.

Er zijn veel betrokken ouders bij het team

Bij het team zijn de ouders enorm betrokken en wat Patrick betreft is het team en de ouders een uitstekend voorbeeld van hoe ouders kunnen meewerken om hun kinderen lekker te laten sporten. De trainersstaf heeft daar wel vanaf het begin op gehamerd. “Bij andere teams/clubs zie je nog wel dat de kinderen bij de poort worden afgezet en de ouders dan weg gaan. Dat hebben wij als trainers niet geaccepteerd en de ouders hebben dit prima opgepakt”, legt de trainer uit

Sponsoring bij meerdere clubs

Sponsoring is zakelijk via het bedrijf Stoffels Foods. Een specialist in de import en export van exotische groenten, fruit en kruiden. Vanuit die hoedanigheid sponsort Patrick ook de damesafdeling van Victoria’04. Dat kwam omdat zijn broer trainer was bij die club. Stoffels voetbalde zelf bij CION. Alhoewel hij het meer omschrijft als veel bierdrinken. Dat bleek niet helemaal goed voor zijn gezondheid te zijn. Ook daar sponsort hij wel eens een wedstrijdbal en of het niet genoeg is lopen er bij Kethel Spaland acht trainers met jassen met Stoffels Foods op hun rug.

Prestaties en teamgeest

“De teamgeest is superleuk. Onze missie was om naar de eerste klasse te gaan met het team. Dat hebben wij gehaald in de eerste periode van het seizoen. Die klasse is eigenlijk iets te hoog voor het team. We kregen daar in acht wedstrijden 54 doelpunten tegen en werden we laatste. Toch hebben de jongens daar enorm veel van geleerd en nemen ze dat nu weer mee naar de laatste fase van het seizoen”, gaat Stoffels verder over het team.  “Nu spelen we weer in de tweede klasse en zijn de resultaten weer prima. Laatst kregen we met dubbele cijfers klop van Excelsior Maassluis, maar de spelers gaan dan toch met opgeheven hoofd van het veld. Het is een vriendengroep en na afloop beginnen ze onderling al plannen te maken voor de rest van de dag. Ze gaan dan gamen of in de loop van de dag naar CWO om daar de dag verder door te brengen”, zegt de trainer met enige trots in zijn stem.

Een stap terug als trainer

Volgend seizoen zal er wel iets veranderen. Patrick zal niet meer alleen met de buurman het team gaan trainen en coachen. Hij blijft wel onderdeel van het team, maar de overige ouders gaan een grotere rol spelen als trainers, coaches en scheidsrechter. “We hebben dat overlegd en er is altijd wel een ouder die de training kan geven en de ouders zijn daarin ook heel positief en betrokken”, zegt Patrick tot slot.

Klik op sv CWO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv CWO voor meer informatie over de club.

Roel op den Brouw is bij SVC het cement tussen de stenen

vv SVC
-
0
Roel op den Brouw is bij SVC het cement tussen de stenen

Als tweede keeper bij vijfdeklasser SVC, ziet Roel op den Brouw vanaf de bank, dat de resultaten dit seizoen een beetje tegenvallen. Want waar de club uit Standdaarbuiten mikte op het kampioenschap, moet de ploeg in de laatste paar wedstrijden nog keihard knokken voor een plek in de nacompetitie. “Met ons elftal moeten we hoger staan.”

Precies wat ze voorafgaande aan de competitie, stiekem eigenlijk allemaal hadden verwacht. “We dachten dat we ‘makkelijk’ kampioen zouden worden. Maar door verschillende omstandigheden, is dat niet gelukt…” Die omstandigheden, verklaart Op den Brouw (27) graag nog wat nader. “Spelers die niet aanwezig waren of doelpunten in de laatste minuten tegen.” Veel aan de selectie, veranderde er volgens hem echter niet. “Qua groep zijn we redelijk compleet gebleven, ten opzichte van vorig jaar. Dus gingen we voor promotie.”

Jongste debutant

Promotie die ze met een tweede plek, de rangschikking waar SVC afgelopen seizoen eindigde, hadden kunnen bewerkstellingen. “Nu promoveert de nummer twee ook direct. Dat hadden we liever vorig jaar gewild…” Maar met een derde plaats, zit dat er niet meer in. “Met ons elftal moeten we hoger staan. Dan had er gewoon meer in moeten zitten.” Waarom dat toch niet is gelukt? Op den Brouw heeft wel een idee. “Een bepaalde gemakzucht, waardoor ook steeds minder jongens komen trainen. Dat is zonde. Naast een stukje felheid.” Iets waar Op den Brouw vanaf de bank, maar moeilijk zijn bijdrage aan kan leveren. “Ik speel nu twaalf jaar in het eerste en ben één seizoen eerste keeper geweest.” Verder moest hij het voornamelijk doen met een rol op het tweede plan. “Voor mij is het prima zo. Ik vind het gewoon al heel leuk om erbij te zijn.” Iets wat Op den Brouw dus doet, sinds zijn vijftiende. “Daarmee ben ik de jongste debutant van SVC ooit!” 

Ogen dicht

Record of niet, na dit seizoen hangt de inwoner van Standdaarbuiten zijn handschoenen aan de wilgen. “Ik heb tot mijn veertiende getennist, dat wil ik weer gaan proberen op te pakken. En natuurlijk, blijf ik wel bij de voetbal betrokken.” Hoe kan het ook anders, zou je zeggen. “Op mijn zevende ben ik begonnen met voetballen bij SVC, als middenvelder.” Tenminste. “Het was vooral bloemetjes tellen. Daarna werd ik verdediger en schoot ik af en toe een bal weg of maakte ik een lompe overtreding.” Tot er, tijdens een training in de C’tjes, eens behoefte was aan een keeper. “Toen ben ik maar in de goal gaan staan. En ik pakte alles!” Vanaf dat moment, stond hij tussen de palen. “Je hebt meer verantwoordelijkheid, dat vind ik mooi.” Al is het ook een gevaarlijke positie, heeft Op den Brouw gemerkt. “Ik ben twee keer tijdens een wedstrijd knock-out gegaan, dus uitkomen doe ik tegenwoordig met mijn ogen dicht. Maar het liefste, blijf ik op mijn lijn.” Of fungeert hij als het cement tussen de stenen, zoals de sluitpost zichzelf gekscherend noemt. “Op een gegeven moment is het vooral gewoon leuk om erbij te zijn. En je kunt op zaterdag een borreltje meer drinken.” Iets waar hij volgend seizoen, dus nog minder rekening mee hoeft te houden. “Het trainen op donderdag, begint me ook steeds meer tegen te staan. Ook oefenpotjes keepen, heb ik eigenlijk geen zin meer in.” Hoe ‘bevoorrecht’ zijn tijd in de jeugd ook was. “We hebben een keer de beker gewonnen en zijn samen doorgegroeid naar het eerste. Daardoor is dat nu ook één grote vriendengroep.” Een vriendengroep die wat Op den Brouw betreft, wel wat aanvulling kan gebruiken. “Spelers hebben we nooit genoeg, dus daar staan we altijd voor open.” Wat ze bij SVC te bieden hebben? “Een leuke en gezellige club!”

Klik op SVC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVC voor meer informatie over de club.

Papendrecht JO13-1 is kampioen

vv Papendrecht
-
0
Papendrecht JO13-1 is kampioen

Het is de mannen van de JO13-1 van Voetbalvereniging Papendrecht gelukt. Ze zijn kampioen geworden van de eerste klasse! Na 7 overwinningen en 2 gelijke spelen moest er tijdens de laatste competitiewedstrijd van het seizoen gewonnen worden van nummer 4 FC Dordrecht Amateurs JO13-1 om de titel te pakken. Voor een maandagavond was het gezellig druk langs het hoofdveld waar de spanning om te snijden was. D De Papendrechters wisten wat hen te doen stond maar dan moet het nog wel gebeuren. Onder toeziend oog van enkele afgereisde spelers van naaste concurrent Arkel JO13-1 werd er afgetrapt op sportpark Slobbengors.

De spanning was af te lezen van de gezichten van de jongens. Dat resulteerde direct in een veldoverwicht voor de bezoekers. Zij waren stukken beter dan de mannen van Nick en Jimmy. Het duurde dan ook niet lang voordat de 0-1 erin lag. De gasten uit Dordrecht waren er duidelijk niet op uit om zomaar mee te werken aan een Papendrechts feestje. Na een minuut of 20 was er weer een scrimmage voor de goal van doelman Julian Visser. De bal werd maar half weggewerkt door de verdediging van Papendrecht. Een echt zondagsschot volgde en de 0-2 was een feit. Je voelde op de tribune en langs het veld de schrik toeslaan. Het zal toch niet? Vlak voor rust deed Papendrecht dan eindelijk wat terug: 1-2 via Jens van Wijland. Aangeslagen trokken de mannen na het rustsignaal van scheidsrechter Spitsbaard richting de kleedkamer voor een kop thee.

Uw verslaggever was natuurlijk niet aanwezig in de kleedkamer maar vroeg zich gedurende de 2e helft af wat daar in vredesnaam gezegd is. Want zoals wel vaker het geval is met de JO13-1 van VV Papendrecht, was de tweede helft een totaal andere dan de eerste. Via snelle goals van Davelaar en Van Wijland kwamen de rood-zwarten zelfs op voorspong. Ook Niven Kuipers scoorde nog. De 2e helft bracht de feestvreugde op en rondom het veld helemaal terug. Toen scheidsrechter Spitsbaard bij een 5-2 stand affloot, stormde iedereen het veld op. Vuurwerk werd afgestoken, rookpotten en fakkels werden aangestoken. Papendrecht JO13-1 is ongeslagen kampioen geworden. Een prestatie van formaat. De mannen kunnen terugkijken op een uitstekend seizoen. Voor nu kunnen ze een zomerlang genieten van hun kampioenschap. Gefeliciteerd mannen!

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Het Ome Leo toernooi: Eén groot feest voor de jeugd

rksv Excelsior 20
-
0
Het Ome Leo toernooi: Eén groot feest voor de jeugd
Ome Leo Marrevee zou trots zijn geweest als hij zou weten hoe mooi het Ome Leo toernooi bij zijn Excelsior’20 is geworden. Het toernooi dat is vernoemd naar het in december 2019 overleden erelid van de club kent dit jaar maar liefst 200 teams op de deelnemerslijst.
Ome Leo was een echte liefhebber

Ome Leo hield van sport en van Excelsior’20. Iedereen binnen de club kende hem, want hij was er altijd. Als toeschouwer maar vooral als onmisbare vrijwilliger. In 2009 werd Leo Marrevee tot erelid van de vereniging benoemd. Ome Leo was altijd bereid een praatje te maken en het deed er niet toe wat je was. Of je nou de burgemeester was of een meisje dat voor haar allereerste training kwam, Ome Leo brak het ijs en zorgde ervoor dat je je thuis voelde.

Glimlachend ingestemd met voorstel

Kort voor zijn overlijden in 2019 had hij glimlachend ingestemd met het voorstel om het aloude Thurlede toernooi zijn naam mee te geven. Een toernooi waar het plezier voorop staat, want waar Ome Leo kwam was het altijd gezellig. Sportiviteit en respect horen ook bij Ome Leo. Hij speelde om te winnen, had even de pest in na een nederlaag, maar kon dan ook waardering opbrengen voor een betere tegenstander. Zo wilde hij dat er gespeeld werd en daarom heet het toernooi dan ook het Ome Leo toernooi

Groei door mond op mond reclame

Door de coronaperiode kon er een paar jaar niet gespeeld worden, maar in 2023 deden er ongeveer 100 teams mee, in 2024 deden er 120 team mee en dit jaar komen er 200 teams naar Thurlede. Het is wel verdeeld over drie dagen, dus logistiek kunnen we dat allemaal aan zegt jeugdvoorzitter Patrick van Os.  “Alle velden zijn dan vol. We lenen dan ook nog een veld van PPSC. Ik denk dat gezien het aantal teams dit wel één van de grootste toernooien in de regio is”, zeg van Os vol trots. Er worden op die drie dagen 1700 medailles uitgereikt, elke speler uit de onderbouw ontvangt een medaille en in de bovenbouw krijgt ieder team een beker.

Alle leeftijdscategorieën zijn aanwezig tijdens het Ome Leo toernooi

Het is een toernooi voor alle leeftijdscategorieën. Vanaf de O7 t/m de O19 wordt er op 19,20 en 21 april gespeeld. Vorig jaar hebben we het op twee dagen gedaan, dus we hebben het een dag verlengd. Dat komt mede omdat wij ons O7 en O8 toernooi altijd in juni organiseerden en dat hebben we dat naar 19 april gezet. Het deelnemersveld is vooral Nederlands, al is er ook een Belgisch team ingeschreven dit jaar. Een club met een prachtige naam overigens, Football TIgers Antwerp. Verder doen er teams mee van clubs als ASWH, Alexandria’66, Zeeburgia en UVS. In totaal dus ongeveer 200 teams.

Organisatie en vrijwilligers

De organisatie is al in september begonnen met de toernooien vullen en nagenoeg alle toernooien zitten vol. Op de dagen is er een springkussen aanwezig en ook de hamburgers vinden gretig aftrek op het Ome Leo toernooi bij Excelsior’20. Bij Excelsior’20 zijn alle ouders verplicht om iets voor de club te doen. Tijdens het Ome Leo toernooi worden er veel ouders ingezet voor onder meer de bardiensten. In totaal lopen er een stuk 150 vrijwilligers rond op de drie dagen.

Klik op rksv Excelsior’20 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rksv Excelsior’20 voor meer informatie over de club.

DMM-Soccer: De eerste voetbalschool alleen voor meiden

VoetbalJournaal
-
0
DMM-Soccer: De eerste voetbalschool alleen voor meiden

Donna Tholel is op 13 april 19 jaar geworden, maar heeft sinds vorig jaar september haar eigen voetbalschool DMM-Soccer. De school is alleen bedoeld voor meiden en de Barendrechtse traint de meiden op de velden van VV Smitshoek in Barendrecht

Gescout door Feyenoord

Donna Marjorie Magdalena Tholel is haar volledige naam. Dit verklaart ook direct de naam van haar eigen voetbalschool DMM-Soccer. Op haar dertiende begon ze als speelster bij VV Smitshoek in Barendrecht. Daarr speelde de tweebenige vleugelaanvalster bij de MO13 en MO15. Omdat ze uitblonk bij de meiden, vond ze haar uitdaging bij de JO13-1 en daar werd ze gescout door Feyenoord. Donna begon in de MO16 en schoof daarna door naar het belofteteam van de club van Rotterdam-Zuid. In totaal speelde ze vier seizoenen voor Feyenoord en liep ze daarna stage bij AZ en ADO Den Haag. Uiteindelijk koos ze voor ADO Den Haag

De voetbalschool

Donna had een droom en die droom is zij momenteel aan het uitvoeren. Haar droom was om een voetbalschool voor meiden te hebben. Vorig jaar september begon ze met deze school en ondertussen weten al aardig wat meiden de weg naar DMM-Soccer voetbalschool te vinden. Doordat het steeds drukker werd met de voetbalschool kon ze het voetballen bij ADO Den Haag niet meer combineren en stopte ze in maart bij de BVO. Ondertussen traint ze mee met CVV Berkel, de club uit de regio die op het hoogste amateurniveau speelt. Volgend jaar zal ze ook aansluiten bij de damesselectie van de club uit Berkel en Rodenrijs.

Meer dan alleen trainingen verzorgen

Het plan was om na de opleidingen een voetbalschool te starten. Het stopt ook niet bij alleen voetbal overigens, want behalve technische vaardigheden, tactische vaardigheden, fitheidstrainingen is het ook mogelijk om mentale begeleiding te krijgen. “Het gaat bij voetbal niet alleen hoe je de bal schiet of raakt, het gaat er echt om of je een doorzetter bent en of je graag wil. Er zit bij mij een meisje die heel graag profvoetballer wil worden en dan laat ik haar veel mentale dingen doen. Mede ook door mijn eigen ervaringen bij de BVO’s waar ik heb gespeeld”, legt Donna uit.  Ook helpt Donna met eventuele voedingsschema’s voor de meiden als ze dat graag willen. Donna is ondertussen zes dagen per week bezig met haar voetbalschool. Alleen op de zaterdag is er geen training, omdat de meiden dan zelf hun wedstrijden spelen. De meiden trainen, buiten de vakanties om, twee keer per week.

Voetbalschool alleen voor meiden

Donna heeft heel bewust gekozen voor een school met alleen maar meiden. “Er wordt zo weinig aandacht gegeven aan het meidenvoetbal en met name in de begeleiding is het vaak niet goed geregeld”, zegt Donna.  VV Smitshoek heeft de voetbalschool actief gepromoot en werkte heel enthousiast mee. De trainingen worden dan ook verzorgd op het sportpark van Smitshoek in Barendrecht en ze krijgt alle ruimte bij de club. Tijdens haar periode bij Feyenoord behaalde Donna haar pupillentrainer diploma en begon ze ook bij Feyenoord enkele pupillenteams te trainen. Daarna behaalde ze ook het Trainer UEFA-C VC2 papieren

Aanwas via de sociale media

“Ik doe zelf heel veel met tik-tok. Daar heb ik ook een account voor de voetbalschool aangemaakt en heb ik best veel volgers. Daarbij gebruik ik ook Instagram en uiteraard mijn website: www.dmm-soccer.com. De nieuwe speelsters kom eigenlijk allemaal via één van die drie opties. De eerste meiden kwamen vanuit Smitshoek, maar ondertussen komen er meiden uit Zoetermeer, uit Breda en uit Bergen op Zoom.”, vertelt de trainster.  Ze traint meiden vanaf acht jaar tot en met 19.

Doelstelling

“Ik wil nog meer meiden op de voetbalschool en ik vind het echt heel leuk om te doen. Zou het leuk vinden om grote groepen te trainen, maar ook speelsters individueel beter maken vind ik geweldig. Het is absoluut mijn passie om te doen en er een geweldig succes van te maken”, het enthousiasme spat er vanaf.

De voetbalschool over 5 jaar

“Ik zou heel graag een mooi groot wit pand willen hebben, een indoorhal zeg maar.  Met de roze letters van DMM-Soccer, het logo ernaast en er dan een kunstgrasmat in laten leggen. Een ander doel is  dat elk meisje dat bij mij komt trainen met een voldaan gevoel van het veld afgaat”, besluit Donna.

 

1...262728...1.379Pagina 27 van 1.379

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.