Home Blog Pagina 26

SCO snakt naar extra kunstgrasveld na volledige medewerking aan gemeente: ‘We voelen ons enorm belazerd’

SCO is al maar liefst vijf jaar bezig om een extra kunstgrasveld te realiseren om zo het gigantische ledenaantal te kunnen voorzien van goede trainingen en wedstrijden. De vierdeklasser is daarin alle afspraken nagekomen, maar nu blijkt dat de gemeente het budget nog niet op orde heeft. Voorzitter Robert de Vries laat weten dat hij en het bestuur zich belazerd voelen.

De Vries trad zeven en een half jaar geleden aan als voorzitter bij SCO. De 53-jarige kwam daar terecht nadat zijn zoon begon met voetballen bij SCO. Vanuit zijn commerciële visie pakte hij eerst de sponsorzaken op en groeide uiteindelijk uit tot voorzitter. Met een zevenkoppig bestuur zet hij de missie en visie uit bij SCO. “We willen geen kwantiteit, maar kwaliteit uitstralen”, zo laat hij zelf weten.

Als eerste begon De Vries als voorzitter met een aantal kwaliteitsimpulsen in en rondom SCO. Zo werd het complex geüpgraded, werden de kantine en kleedkamers aangepast en waren zij druk met de kwaliteit van de jeugd omhoog te brengen. “Ik kan een hele waslijst aan dingen opnoemen wat we allemaal verbeterd hebben de afgelopen jaren”. Inmiddels heeft de club 900 leden, maar er rest nog één ding wat op het complex aangepast moet worden.

Vijf jaar geleden ontving het bestuur van SCO het verzoek om hun vijfde veld in de hoek van het complex af te staan aan de plaatselijke handboogclub, Sint-Sebastiaan. Daarbij was de inzet vanuit SCO om daarentegen een extra kunstgrasveld te krijgen van de gemeente. Die afspraken werden in een later stadium op papier gezet en zo mocht de handboogclub meteen gebruik maken van het vijfde veld. “Vijf jaar geleden stonden we voor het dilemma, toen de gemeente een locatie voor de schuttersvereniging zocht. Ze wilden bij ons in de hoek zitten op het vijfde veld. We wilden het complex upgraden en zo kwamen we eind 2019 tot elkaar.” Uiteindelijk werd er een akkoord bereikt met de gemeente en zou het vijfde veld naar de schuttersvereniging gaan en kreeg SCO de bevestiging over een kunstgrasveld. Echter stond er in de bevestigingsbrief iets anders dan er werd afgesproken, zo geeft De Vries aan. “In de brief stond niet dat wij dat kunstgrasveld zouden gaan krijgen, maar dat de gemeente ging kijken of er na vijf jaar een mogelijkheid was voor een extra kunstgrasveld. Daar hebben we meteen een melding van gemaakt. De deal was dat als we aan de voorwaarden zouden voldoen van de KNVB, en dat deden we, dat er binnen vijf jaar dat kunstgrasveld er zou staan.”

Nadat De Vries en SCO melding hadden gemaakt van de bevestigingsbrief die niet klopte, kregen zij een lange tijd niets te horen van de gemeente. Uiteindelijk moest er een wethouder aan te pas komen die volgens De Vries alleen maar zei: “Komt allemaal goed. Maar nu is het 2025 en zegt de interim-wethouder dat er niet in de overeenkomst staat dat wij een kunstgrasveld zouden krijgen en er op dit moment geen geld beschikbaar is. Maar wij hebben duidelijk melding gemaakt dat de hele bevestigingsbrief niet klopt.”

Inmiddels is duidelijk dat de gemeente het budget niet in orde heeft en dat de doelstelling om in 2025 een extra kunstgrasveld te realiseren voor SCO uitzichtloos is. Afgelopen jaar heeft de club vier maanden niet getraind of gespeeld op het hoofdveld omdat door de slechte weersomstandigheden, het veld dramatisch was. “We zijn daarna op gesprek geweest bij de gemeente, maar is niets uitgekomen”, vervolgt De Vries. “Ze wilden het daarna groots aanpakken, maar toen bleek dat ze alleen wilden renoveren. Dat was niet de afspraak, we hebben een kunstgrasveld nodig. We gaan het anders niet redden met het aantal teams. Als ze nou zeggen dat het eind 2026 wel komt, dan kunnen zij dat geld voor de renovatie houden, het blijft immers gemeenschapsgeld en kunnen wij onze leden behouden.”

Inmiddels hebben zich ook twee politieke partijen gemeld om SCO te ondersteunen. De VVD en Voor Heel Oosterhout, de partij van Peter Laat, zullen zich hard maken voor het kunstgrasveld van SCO. De Vries hoopt hiermee om een lang hoofdstuk af te sluiten. “Ja, we voelen ons inderdaad belazerd. Dit is vooral ook richting de leden vervelend. Dit gaat ons leden kosten want die hebben maanden niet kunnen trainen. Je probeert dit zo goed mogelijk te faciliteren, maar we hebben ze dit ooit beloofd.”

Klik op SCO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SCO voor meer informatie over de club.

Spanning om te snijden onderin vierde klasse: ‘Ben ervan overtuigd dat Raamsdonk erin blijft’

Het is momenteel enorm spannend onderin de vierde klasse in de regio Oosterhout. Zowel Berkdijk, als Raamsdonk, RCD, SC Emma en Chaam zijn hun leven nog niet zeker. Lars van Strien, aanvoerder van Raamsdonk, vertelde uitgebreid over de spanning en sensatie in de degradatiestrijd.  

De 28-jarige Van Strien was pas vier jaar toen hij bij Raamsdonk ging voetballen. De middenvelder die in Raamsdonk ook woonachtig is, is onlosmakelijk verbonden met de plaatselijke voetbalclub. “Ik heb hier altijd gewoond en gevoetbald. Ik ben eenmaal bij de club terecht gekomen en daarna eigenlijk nooit meer weggeweest”, zo vertelde hij zelf.

“Ik heb altijd hier centraal op het middenveld gestaan en af en toe als centrale verdediger. Ik heb een dosis voetbal in mij, maar ik moet het voornamelijk hebben van het harde werken”, voegde hij daaraan toe. Op de vraag waarom hij de aanvoerder van de groep is, reageerde hij lachend: “Ik was heel lang tweede aanvoerder en toen stopte onze aanvoerder ermee. Dusja, dan word je eerste aanvoerder.”

De afgelopen jaren heeft VV Raamsdonk in een transitie gezeten, zo geeft Van Strien zelf aan. Vroeger stond de vierdeklasser in de regio Oosterhout bekend als een club waar de mouwen werden opgestroopt en er voornamelijk gebikkeld werd op het veld. Maar sinds de doorstroming van heel veel jeugd is er veel meer voetbal in de ploeg gekomen. “Inderdaad, de laatste jaren is er echt een omslag gemaakt. We zitten nu in die transitie van meer willen voetballen. Dat gaat een beetje met ups en downs.”

Over de groep heeft Van Strien niets te klagen. Ondanks de grote leeftijdsverschillen, ziet hij dat iedereen goed met elkaar omgaat. “Dat houdt je jong en scherp. We hebben gewoon een leuk en gezellig team. We doen niet bovenin mee, maar op iedere training staan er 18 man. We doen ook leuke activiteiten en we gaan een teamweekend organiseren. Maar waar we naartoe gaan mag niet in de krant, want dat is nog geheim!”

Onderin de vierde klasse zit het heel dicht bij elkaar. De onderste zal rechtstreeks degraderen en de een na laatste zal degraderen. Raamsdonk blijft positief ondanks dat ze nog in de gevarenzone verkeren. “Het is inderdaad lastig, we komen dit seizoen moeilijk tot scoren. Maar we worden nooit echt weggespeeld en we missen een middenvelder die wel een van onze betere spelers was. De laatste paar wedstrijden had ik het gevoel dat het kwartje net niet onze kant opviel. Maar ik heb er vertrouwen in dat dat in de komende wedstrijden wel zal lukken”, zo klinkt Van Strien hoopvol.

Op de vraag of Raamsdonk in de vierde klasse blijft, hoeft Van Strien niet lang te twijfelen. “We hebben echt het gevoel dat we punten kunnen gaan pakken. We moeten er alleen nog hard aan trekken, maar daar heb ik vertrouwen in. Ik denk dat we uiteindelijk in de vierde klasse zullen blijven. De sfeer is enorm goed en we zijn allemaal nog enorm positief. Het kwartje moet gewoon even onze kant op vallen, maar iedereen heeft er nog vertrouwen in.”

De komende duels zal Raamsdonk spelen tegen een aantal directe concurrenten. Dan neemt de vierdeklasser het op tegen onder andere RCD en Chaam die in hetzelfde schuitje verkeren als Raamsdonk.

Klik op de link voor meer artikelen over VV Raamsdonk
Klik op de link voor meer informatie over VV Raamsdonk

Jasper Roovers brengt jeugdteam RFC voor het eerst naar divisie-voetbal: ‘Insteek is de opleiding’

Voor het eerst in de geschiedenis van RFC bereikte een jeugdteam de vijfde divisie. Onder leiding van Jasper Roovers werden zij kampioen in de hoofdklasse, waarna zij promoveerden richting het divisie-voetbal. Roovers vertelde uitgebreid over zijn aanpak als trainer en het plezier waarmee hij zijn JO17-1 onder zijn hoede neemt. 

Roovers kwam er heel snel achter dat hij trainer wilde worden. Zijn laatste seizoenen als A-speler (tegenwoordig JO19), besloot hij de B-junioren al te trainen en zo nam hij een klein voorschot op wat later een succesvolle reeks zal worden met JO17-1. “Het eerste was voor mij als voetballer niet haalbaar en het tweede bijna ook niet. In die andere teams wilde ik niet echt spelen, dus besloot ik om training te geven. Dat vond ik heel leuk, dus ben ik daarmee verder gegaan. Daar ben ik op mijn 18e mee begonnen en nu ben ik 27, dus ik ben er al even mee bezig.”

“Ik was zeker niet de meest getalenteerde voetballer van alle teams waar ik in heb gezeten. Je kan mij omschrijven als iemand die wil werken en het teamgevoel belangrijk vind. Ik was met name technisch niet heel begaafd. Daarom was ik ook verdediger.” Op de suggestie dat de toptrainers allemaal middelmatige voetballers waren reageerde hij bijzonder bescheiden: “Dat klopt wel, maar daar wil ik mijzelf absoluut niet mee vergelijken.”

Het talent van Roovers als trainer viel ook op bij RFC en dus besloot de club uit Raamsdonksveer te investeren in de oud-speler. Zo heeft hij door middel van een opleiding zich ontwikkeld als trainer en behaalde hij als trainer zijn VC2-diploma. “Ik heb de basisprincipes van de KNVB zo geleerd qua het opleiden van spelers. Je kijkt daar hoe je voetbalproblematiek kan aanpakken en zo leg je de weerstand hoger en kijk je hoe je teams binnen het principe van de KNVB beter kan maken. Daar heb ik heel veel van geleerd.”

Gevraagd naar het type trainer dat Roovers is, reageerde hij glashelder: “Ik denk dat ik een toegankelijke trainer ben. Ik probeer ervoor te zorgen dat iedereen zich op zijn gemak voelt. Daarnaast creëer ik een team boven de individuen. Dat kenmerkt mij wel.”

Het afgelopen jaar promoveerden Roovers en consorten naar de vijfde divisie, nadat zij in de hoofdklasse kampioen werden. De trainer van de JO17 zag een team dat langzaam steeds beter werd. “We hebben een hele leuke ploeg en we werden kampioen omdat we niet eens heel goed speelden, maar omdat iedereen voor elkaar wilde werken. Dat is denk het mooiste voorbeeld wat ons team kenmerkt.”

Momenteel proberen RFC en Roovers de balans te vinden in het presteren met de JO17-1, maar tegelijk de jonge jongens ook klaar te stomen voor het eerste elftal. Tot nu toe gaat dat allemaal goed, zo geeft hij zelf aan. “Wij hebben altijd de insteek om bij spelers het beste naar boven te halen. Dus we zijn meer bezig met de opleiding dan de prestatie, maar dat zegt niet dat we de prestaties uit het oog willen verliezen.”

In de derde fase van de divisie zijn Roovers en RFC meteen geconfronteerd met het hoge niveau. “Het is inderdaad een lastig niveau. De tegenstanders zijn tactisch goed onderlegd en heel dynamisch. Ook als trainer is dat soms moeilijk om aan te pakken, maar wij moeten dat gewoon zien als een mooie leerschool.”

Over zijn eigen ambities is Roovers heel duidelijk. Misschien dat hij op lange termijn wil doorstoten naar de senioren, maar voorlopig haalt hij heel veel plezier uit het voetbal met junioren. “Ik heb heel veel verschillende jongens, de ene is wat fysieker dan de ander. Maar het zijn stuk voor stuk leuke gezellige jongens, ze zijn niet op hun mondje gevallen en tegelijkertijd niet onbeleefd. Ze gaan buiten het veld veel met elkaar om en dat is hartstikke mooi om te zien als trainer. Uiteindelijk doen we het voor plezier en dat straalt onze groep wel uit.”

Klik op RFC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RFC voor meer informatie over de club.

Ondernemers bij Olympia’60 voorzien eigen ploeg van trainingspakken.

Het vriendenteam van Olympia’60 2 bestaat uit veel meer dan alleen voetbal. Naast de voetballende verplichtingen in de vierde klasse van de regio Oosterhout hebben de ondernemers in het team, Luuk van den Noort, Jordy Wildhagen, Tomas Baeten en Lorenzo van Gool de ploeg voorzien van een fantastische uitstraling door middel van eigen trainingspakken en teamkleding.

 Een aantal seizoenen geleden is de vriendenploeg van Olympia’60 opgericht. Over het team van Olympia’60 2 valt er genoeg te vertellen. Door de samenkomst van twee vriendengroepen die graag weer samen wilden gaan voetballen, is er besloten om uiteindelijk het team op te richten wat er nu al jaren staat. “Voor en na de wedstrijd is het veel lachen. Als we op het veld staan doen we ons best, maar of we nou winnen of verliezen maakt dat niet heel veel uit”, zo laat Lorenzo weten. En ook al wil het nog niet helemaal boteren in de vierde klasse, als het aan Tomas ligt is de vriendenploeg na afloop niet te stoppen. “Als één iemand uit het team een feest geeft, dan is meteen iedereen afwezig omdat iedereen met elkaar omgaat. Maar over het algemeen is het heel gezellig, leuk en we doen het uiteindelijk wel een beetje voor de derde helft”, voegde Tomas daaraan toe. Voor leider Koen de Bresser is het een groot feest om de managende taken van het team op zich te nemen. “Zelf heb ik door wat blessures besloten om te stoppen en ben ik langs de kant gaan staan. Ik moet ervoor zorgen dat er genoeg man zijn, dat lukt helaas niet altijd, maar het is hier altijd gezellig”, zo vertelde hij lachend.

Naast het voetbal werken Luuk, Jordy, Tomas en Lorenzo als ondernemer. Luuk werkt voor zijn eigen bedrijf Luux als zelfstandig verzorger van het beletteren van onder andere auto’s, keukens en interieur. Daarnaast is Jordy volop bezig om het metselbedrijf van zijn vader, Wildhagen Metselwerken, over te nemen. Tomas adviseert namens TADD voornamelijk zzp’ers over belastingen en dergelijk en is verantwoordelijk voor de administratie van meerdere bedrijven in en rondom Dongen. En als laatste is Lorenzo werkzaam voor zijn eigen onderneming Van Gool Timmerwerken en werkt hij net als Jordy in de bouw. Alle vier dragen zij ook hun steentje bij aan de hele vereniging van Olympia’60 door middel van sponsoringen en dergelijke.

Sinds dit seizoen lopen de spelers van Olympia’60 2 er picobello bij. Door de inbreng van Luux, Wildhagen Metselwerken, TADD en Van Gool Timmerwerken zijn er trainingspakken, tassen en polo’s geregeld voor het team. “We hebben ervoor gezorgd dat we nu een professionelere uitstraling hebben. Niemand loopt meer in hun eigen kleding en in het veld hebben we tenues voor de warming-up en daarna voor tijdens de wedstrijd. En als het zomer is, trekken we lekker de polo’s aan”, aldus Luuk. Ook Jordy kan de trainingskleding bekoren. “We hadden als een van de weinige teams nog niet onze eigen kleding. Toen hebben we de koppen bij elkaar gestoken en het geregeld. Het was belangrijk om de eenheid uit te stralen en het komt netter over. In de derde helft waren we een van de betere ploegen, nu moeten we ervoor zorgen dat er ook sportieve resultaten komen.”

Klik op de link voor meer artikelen over Olympia’60
Klik op de link voor meer informatie over Olympia’60

FC Right-Oh zet Geertruidenberg op de kaart met inclusief voetbalfeest en explosieve groei

In het pittoreske Geertruidenberg, waar voetbal, plezier en gelijkheid hand in hand gaan, is er een club die de afgelopen jaren een opmerkelijke transformatie heeft doorgemaakt. F.C. Right-Oh, een vereniging die bekendstaat om haar hechte sfeer en sterke gemeenschapszin, heeft haar ledenaantal in slechts vijf jaar tijd meer dan verdubbeld: van 290 naar maar liefst 600 leden. Een prestatie die reden genoeg is voor een groot feest: De Bijzondere Voetbaldag op 9 april 2025.

Samir Amrani Nejjar, voorzitter van F.C. Right-Oh, praatte ons bij over de ongelofelijke groei die FC Right-Oh heeft doorgemaakt. De sleutel tot dit succes ligt in de vernieuwde visie van het bestuur, dat vijf jaar geleden de ambitie uitsprak om van F.C. Right-Oh een club te maken waar iedereen zich thuis voelt. “We wilden een clubcultuur creëren waarin iedereen welkom is, ongeacht leeftijd, geslacht, achtergrond of beperking,” aldus Samir Amrani Nejjar, Voorzitter van FC Right-Oh.

Deze visie heeft geleid tot een reeks initiatieven die de club toegankelijker hebben gemaakt voor een breder publiek. Zo zijn er naast de reguliere mannen senioren- en jeugdteams ook dames, meisjes, 30+ dames, 35+ en 45+ heren teams en de walking football-teams opgericht, waardoor ook ouderen de kans krijgen om actief te blijven. Ons jongst lid is 4 jaar en oudst voetballend lid is 80 jaar. Maar de club wil nog een stap verder gaan. “Onze volgende ambitie is mensen met een fysieke of geestelijke beperking de kans te geven om deel uit te maken van onze club.,” vertelt Amrani Nejjar.

Begin dit jaar heeft F.C. Right-Oh de 600 leden aangetikt. Om deze mijlpaal te vieren en de inclusieve visie van de club te benadrukken, organiseert FC Right-Oh op woensdag 9 april een groot voetbalfeest: De Bijzondere Voetbaldag. Deze dag is bedoeld om de verbondenheid met de gemeenschap te vieren én om te laten zien hoe laagdrempelig en welkom voetbal bij F.C. Right-Oh kan zijn – voor jong én oud, met of zonder beperking. Iedereen is welkom om deel te nemen aan clinics, spelletjes en andere activiteiten. “Het gaat erom dat we samen sporten en plezier maken,” benadrukt Amrani Nejjar. “Dat is de kern van het amateurvoetbal.”

🎤 Een opening om trots op te zijn

Om 15.30 uur wordt de dag feestelijk geopend door wethouder Annemiek de Rooij én niemand minder dan Jean-Paul van Gastel.
Een naam die voetballiefhebbers direct zullen herkennen: Van Gastel speelde jarenlang op het hoogste niveau, onder meer bij Feyenoord en het Nederlands elftal. Na zijn spelerscarrière bouwde hij als trainer verder aan zijn reputatie bij onder andere Feyenoord, NAC Breda en Guangzhou R&F in China.

Met de steun van de Buurtsportcoaches en Stichting Villa Frappant, bereidt FC Right-Oh zich voor op een nieuwe, inclusieve toekomst. De langgekoesterde wens om een G-team op te richten, lijkt eindelijk werkelijkheid te worden. “Dankzij de groeiende expertise binnen onze club, voelen we ons nu klaar om deze belangrijke stap te zetten,” aldus de voorzitter. “En de eerste aanmeldingen stromen al binnen! Dit is het begin van iets moois.”

Klik op FC Right-Oh voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Right-Oh voor meer informatie over de club.

Ervaren rot Mounir Maamar aast op kampioenschap met OVV’67: ‘Elke wedstrijd is nu een finale’

OVV’67 is bezig aan een ijzersterk seizoen in de vijfde klasse en lijkt hard op weg naar promotie. De ploeg van trainer Fatih Kaya staat met nog enkele wedstrijden te gaan vijf punten los van de nummer twee, en het kampioenschap lonkt. Eén van de steunpilaren in deze titelstrijd is de 36-jarige aanvoerder Mounir Maamar. Met zijn indrukwekkende ervaring en leiderschap is hij van onschatbare waarde voor de jonge selectie van OVV’67.

Maamar is een echte routinier, die al op jonge leeftijd zijn opwachting maakte op het hoogste amateurniveau. “Ik was vijftien toen ik debuteerde in het eerste elftal. Dat was meteen op een behoorlijk hoog niveau,” vertelt hij. “Na mijn vertrek bij RKC Waalwijk belandde ik bij WSC. RKC richtte zich toen vooral op spelers die afvielen bij grote clubs als Ajax, PSV en Feyenoord. Bij WSC heb ik een aantal jaar in de jeugd gespeeld en uiteindelijk debuteerde ik daar in de hoofdklasse. Dat was toen een serieuze stap.”

Na zijn periode bij WSC maakte hij de overstap naar VV Dongen. “Zij wilden mij heel graag hebben,” herinnert Maamar zich. “Ik heb daar prachtige jaren gehad en het was ook de plek waar ik kennis maakte met Fatih Kaya, onze huidige trainer. We hebben sindsdien altijd contact gehouden.”

Die vriendschap bleek later van grote waarde. Kaya stopte door blessureleed met voetballen bij OVV’67 en ging aan de slag als assistent-trainer onder Piet Gabriëls. Na diens vertrek nam hij het stokje over als hoofdtrainer, met inmiddels de nodige KNVB-cursussen op zak. Dat was voor Maamar het signaal om zich bij OVV’67 aan te sluiten. “Ik had altijd gezegd: als ik ooit lager ga spelen dan de tweede klasse, dan ben jij de eerste die ik kom helpen. En zo is onze hereniging tot stand gekomen. Nu willen we samen deze mooie club naar een hoger niveau brengen. Voetbal is een teamsport: je doet het met z’n allen. Ik probeer mijn ervaring over te dragen op de toekomst.”

Op het veld laat Maamar wekelijks zijn klasse zien. “Ik ben een speler die graag vanaf de flanken of op tien speelt. Ik hou ervan om in de diepte te gaan, mijn man op te zoeken en met snelheid en techniek het verschil te maken. Vrije trappen zijn ook een van mijn specialiteiten.” In de eerste seizoenshelft scoorde hij volop, maar een blessure gooide tijdelijk roet in het eten. “Ik heb toen lang door gespeeld met een blessure, maar uiteindelijk is dat goed afgelopen. Ondanks dat wisten we veel wedstrijden te winnen, wat het belangrijkste is.”

Naast zijn sportieve bijdrage is Maamar ook buiten het veld een belangrijke schakel binnen het team. Hij vindt het mooi om met jonge spelers te werken en hen te begeleiden. “Er zitten zeker een paar jonge gasten in het team. Als aanvoerder probeer ik ze op en naast het veld te helpen. Ik ben veel met ze bezig, probeer de lat hoger te leggen. Tot nu toe gaat dat goed, ze staan overal voor open en dat is fijn. Het is een prettige groep.”

Met nog enkele wedstrijden te gaan, staat OVV’67 er uitstekend voor. Vier overwinningen scheiden de ploeg van het kampioenschap, maar Maamar blijft realistisch. “We staan vijf

punten los van Viola, maar we spelen nog tegen hen. Die wedstrijd kan beslissend worden. Elke wedstrijd is nu een finale. We moeten met beide benen op de grond blijven staan en niet denken dat we er al zijn.”

Toch straalt hij vertrouwen uit. “Ik geloof er heilig in dat we dit kunnen afmaken. Maar we gaan nog niet van de daken schreeuwen dat we kampioen worden. We blijven gefocust, werken keihard en willen het op het veld laten zien.”

Tot slot richt Maamar nog een woord van dank aan enkele sleutelfiguren binnen de club. “Zonder hen is er geen OVV’67. Ik wil Cees Markus (voorzitter), Gerard Verhulst en zijn vrouw Pauline, Cor en Marian den Reijer, en ook de vrouw van Fatih Kaya bedanken. Zij zorgen ervoor dat we niets tekortkomen. Alles draait misschien om voetbal, maar deze mensen zijn zó veel meer. Dat mag ook weleens gezegd worden.”

Met zijn ervaring, doelgerichtheid en leiderschap is Maamar een toonbeeld van wat OVV’67 wil uitstralen: verzorgd voetbal, saamhorigheid en ambitie. De titel is binnen handbereik, nu is het aan de ploeg om de klus af te maken.

Klik op de link voor meer artikelen over OVV’67
Klik op de link voor meer informatie over OVV’67

Mike Dekkers bijna klaar voor het grote werk bij VV ONI: ‘Ik hoop dat ik op mijn twintigste vast in het eerste sta’

Hij is pas 17 jaar, maar Mike Dekkers komt al over als een volwassen vedette. De verdedigende middenvelder timmert momenteel aan de weg, zodat hij bijna klaar is om de stap te maken van de JO19 naar het eerste van VV ONI. Dekkers vertelde uitgebreid over zichzelf tegenover het VoetbalJournaal.

 Al zijn hele leven speelt Dekkers bij VV ONI. Vanaf de kabouters tot aan het hoogste jeugdteam, de JO19-1, vertegenwoordigt hij de oranje-blauwe kleuren van de club uit S’Gravenmoer. Dekkers heeft al een lange tijd de stempel van potentiële speler voor in het eerste elftal en daar reageert hij zelf lachend op: “Dat is alleen maar een compliment he.”

“Al jaren speel ik als verdedigende middenvelder bij VV ONI. Ik ben zelf enorm voorstander van het snelle voetbal over de grond. Dat past perfect bij mijn positie. Ik organiseer de spelverdeling over het veld en is de coaching heel belangrijk. Zo zit ik in elkaar”, aldus Dekkers op de vraag over zijn speelstijl.

De verantwoordelijkheid en volwassenheid die Dekkers met zich meedraagt, viel ook op bij de technische staf van VV ONI JO19-1. En dus werd Dekkers benoemd tot aanvoerder. “Het is gek om over jezelf te zeggen, maar ik denk dat ik al redelijk volwassen ben. Ik ben net de puberteit een beetje voorbij. Op onze leeftijd maken jongens de keuze of ze serieus willen voetballen of dat ze naar een vriendenteam willen. Dus hebben we iemand nodig die verantwoordelijkheid met zich meedraagt. Dat heb ik vorig seizoen onder onze vorige trainer, Jens van Loon, meegekregen. Ik vind het heel leuk in dit team en zolang de jongens ervoor willen werken, wil ik wel aanvoerder blijven. Dat bevalt mij wel.”

“Ik kan wel zeggen dat ik een van de serieuzere jongens ben. Ik werk ook op vrijdagavond, dus kan ik eigenlijk geen alcohol drinken de avond voor de wedstrijd. Ik sta nooit brak op het veld, maar op zaterdagavond lust ik af en toe na de wedstrijd wel een biertje. Dan begint echt mijn weekend”, voegde hij nog daaraan toe.

Momenteel verkeert VV ONI in de middenmoot van de vierde klasse in de regio Oosterhout. De resultaten van de ploeg van Senad Hadzic zijn behoorlijk in balans, ze zijn te goed om te degraderen, maar moeten nog een paar stappen maken om bovenin mee te kunnen doen. Dekkers wil niets liever dan binnen nu en een paar jaar in het eerste spelen.

“Ik moet daar wel reëel in zijn. Daar moet je keihard voor trainen en werken. Er zullen dingen nog beter moeten, maar ik hoop dat ik op korte termijn aan kan haken. Gevraagd naar zijn verbeterpunten reageerde hij glashelder: “Ik ben nu heel erg bezig met mijn snelheid met draaien. En ik moet conditioneel nog beter worden. Als het eerste halfuur erop zit, ben ik geneigd om meer de lange bal te zoeken. Dat is een stukje volwassenheid, maar ook conditioneel.”

Voordat Dekkers de stap naar het eerste maakt, heeft hij nog genoeg te doen bij de JO19-1. In de derde fase van het seizoen, wisten zij na zes duels nog geen overwinning te pakken. Dekkers beaamt dat er inderdaad dingen beter zullen moeten. “Ik denk dat wij onszelf echt te kort doen. De trainer en ik vroegen ons ook af hoe dit mogelijk is. We zijn heel vaak de bovenliggende partij geweest. Het is een stukje volwassenheid waar we nog beter in moeten worden. Maar ik denk wel dat we het om kunnen draaien. We zullen nu een paar potjes spelen tegen teams die we eerder hebben verslagen.”

Nog even en dan is Dekkers klaar om de overstap te maken naar het eerste van VV ONI. De middenvelder heeft zelf al een klein plannetje voor in de komende jaren. “Ik ben nu 17 jaar, ik hoop dat ik op mijn 18e of 19e mijn debuut kan maken. En dan hoop ik op mijn twintigste vaste basisspeler te worden.”

Klik op de link voor meer artikelen over vv Oni
Klik op de link voor meer informatie over vv Oni

TSC stoomt jonge talenten klaar voor het eerste elftal met O23-selecties.

TSC Oosterhout is momenteel volop bezig om de jeugdspelers klaar te stomen voor het eerste elftal. De afgelopen jaren zijn zij gestart met de O23-selecties, om zo de kloof tussen de O19 en het eerste elftal kleiner te maken. Trainer van de O23-1, Ferry Janssen, praat ons bij over de O23-teams, de vooruitgang en de ambities van het eerste elftal uiteindelijk.

 TSC Oosterhout is een voetbalclub met een rijke geschiedenis en een duidelijke ambitie: het ontwikkelen van talenten uit eigen jeugd en het laten doorstromen van deze jonge spelers naar het eerste elftal. De afgelopen jaren heeft de club veel aandacht besteed aan het verbeteren van de jeugdopleiding, wat heeft geleid tot de oprichting van de O23-selecties. Dit initiatief is bedoeld om een brug te slaan tussen de jeugdteams en het eerste elftal, zodat veelbelovende jeugdspelers op jonge leeftijd ervaring kunnen opdoen in een hoger niveau van competitie.

Janssen geeft aan dat de extra O23-teams meer mogelijkheden voor de spelers hebben geboden die vanaf de O19 komen. “Het is dit jaar voor de eerste keer dat het selectie is. Alle jeugdteams hebben op een aardig niveau gespeeld, maar zodra jongens dan richting de senioren gaan ontstond er een soort van vacuüm tussen de O19 en het eerste. Als daar geen teams tussen zitten, dan gaan er toch jongens weg. De stap van de jeugd naar senioren is tegenwoordig best wel groot en ze voetballen ook liever tegen leeftijdgenoten. Nu hebben we ze nog wat extra jaren kunnen laten rijpen.”

TSC wil hoge ogen gooien met hun eigen jeugdspelers. Sterker nog, het eerste elftal moet over een aantal jaar eigenlijk uit bijna alleen maar jeugdspelers bestaan. “We willen tachtig procent eigen jeugd en twintig procent van buitenaf. En dat houdt ook in dat het échte versterkingen moeten zijn”, aldus Janssen.

De O23-selecties spelen hierbij een cruciale rol. Deze leeftijdsgroep, bestaande uit spelers tussen de 18 en 23 jaar, vormt de schakel tussen de jeugd en het seniorenteam. Het biedt jonge spelers de kans om zich verder te ontwikkelen in een competitieve omgeving, onder begeleiding van ervaren trainers en coaches.

Ook op sportief vlak wil Janssen met de O23 van TSC stappen maken. Ondanks het feit dat er continu jongens komen en gaan, denkt de trainer na een promotie naar de derde divisie, nog een stap hogerop te maken. “Dat is zeker weten realistisch. Wij zijn vanuit de vierde divisie samen met ‘T Zand gepromoveerd. We hebben al meerdere keren tegen elkaar gespeeld en dat gaat heel erg gelijk op. Zij staan nu bovenaan en wij op de zevende plaats, maar dat heeft ook te maken met dat er een aantal jongens niet bij waren.”

Janssen is honderd procent bewust van het feit dat zijn team slechts een opleidingsteam van het eerste elftal van TSC is. Hij gaf daarbij ook aan dat hij het helemaal niet erg vindt om in een opleidingsrol te moeten fungeren. “Wij hebben echt als doel om spelers beter te maken voor het eerste elftal. We willen een selectie van 24 spelers creëren en daarvan moeten er tachtig procent uit eigen jeugd er staan. Daar hebben we bewust voor gekozen.”

Over zijn eigen rol binnen de O23 is Janssen bijzonder bescheiden. “Ik ben meer een verbinder dan echt een trainer. Ik moet ervoor zorgen dat ik de jongens goed begeleid en dat we de stap voor de jongens richting het eerste zo klein mogelijk maken. Het is allemaal wat fysieker en het gaat een tandje sneller ondanks dat ze in de jeugd al hoog spelen. We hopen dat er een hoop een meerwaarde kunnen zijn voor het eerste”.

TSC is dus een club die een eigen identiteit wil uitstralen in de regio Oosterhout. Als de jongens geluk hebben, kan het zomaar zijn dat de spelers die gaan doorstromen, volgend seizoen in de eerste klasse gaan uitkomen. De tweedeklasser, die volgend jaar naar de zaterdag zal verhuizen, doet nog altijd mee voor promotie. Mochten zij dat bewerkstelligen, zou het zomaar kunnen dat zij op de zaterdag ook op een hoog niveau kunnen laten zien.

Klik op TSC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op TSC voor meer informatie over de club.

Familie De Jong hofleverancier bij DVVC: ‘Ik ben wel beter dan mijn broer!’

De familie De Jong in Dongen zit diepgeworteld in de vijfdeklasser DVVC. Beide ouders doen in hun vrije tijd veel dingen voor de club en daarnaast spelen de kinderen Roos (bij de vrouwen), Guus en Bas in het eerste elftal. Alledrie vertelden zij over hun band met DVVC en wie nou eigenlijk de beste De Jong is.

Vader René en moeder Neletta zijn beiden actief bij DVVC. René speelde eerder bij de club uit Dongen en nam vervolgens een aantal vrijwilligerstaken op zich, Neletta is nog altijd actief in het bestuur. Logisch dus dat hun kinderen ook al op jonge leeftijd gingen voetballen bij DVVC.

Op zevenjarige leeftijd ging Roos op voetbal. Nadat haar zus en broers al eerder waren begonnen, kon ze weinig anders dan ook het groen-witte shirt aantrekken. Inmiddels zit zij in de vrouwen 1. “Iedereen hier was altijd aan het voetballen en zo ben ik er ook ingerold. Ik begon bij de jongens, maar zit nu in een meidenteam. Ik vind het gewoon heel leuk en gezellig altijd op de club.”

Roos voelt zich thuis bij DVVC in de vrouwen 1. Zelf geeft ze aan dat ze ongeveer al haar vriendschappen eruit heeft gehaald. “Als we in het veld staan willen we natuurlijk wel winnen, maar daarnaast is het heel gezellig. We doen veel dingen samen buiten het voetbal om en hebben ook weleens uitjes.”

Over haar eigen broers, die in het eerste van DVVC spelen, is Roos heel duidelijk. “Ze zijn best wel verschillend. Guus is aanvoerder en neemt het enorm serieus. Als ze tegen Olympia’60 spelen, wat de rivaal is, zal hij nooit een biertje drinken de avond ervoor. En mijn andere broer Bas vindt het gewoon heel leuk. Die wilt wel winnen, maar komt ook voor de gezelligheid. Dat botst trouwens totaal niet, al kan Guus wel heel fanatiek zijn”, vertelt ze lachend.

Guus, aanvoerder en een van de belangrijkere spelers van DVVC, zit net als de rest van de familie op zijn plek bij DVVC. Op 4-jarige leeftijd begon hij al met voetballen bij DVVC en heeft ook een aantal seizoenen bij VV Dongen gespeeld. Maar de aanvaller voelde zich uiteindelijk meer thuis bij DVVC. “Ik ben een creatieve speler denk ik, die op meerdere posities uit de voeten kan. Ik heb liever de bal in mijn voeten dan dat ik er achteraan moet rennen”, zo geeft hij zelf aan.

Over de uitspraken van zus Roos, die zei dat hij serieuzer was dan Bas, reageerde hij: “Is dat zo? Dat is dan denk ik omdat ik ook bij een andere club heb gespeeld”, zei hij lachend. “Ik heb er wel in de jeugd iets meer om gegeven, dus vandaar denk ik”, voegde hij daaraan toe.

Guus is dus een van de uithangborden van DVVC, vanwege het aanvoerderschap. Gezien de band van de familie met de club, vindt hij het alleen maar mooi dat hij de aanvoerder mag zijn. “Ik ben geen typische aanvoerder qua praten denk ik, maar meer qua houding. Ik vind het wel hartstikke leuk natuurlijk. Het is niet zo dat ik het echt een eer vind, maar het blijkt wel dat de trainer vertrouwen in mij heeft.”

Aangezien Bas een aantal jaren ouder is, betekent dat dat hij wel luistert naar zijn jongere broertje? “Jazeker hoor. Wij kunnen goed discussiëren met elkaar. Soms uit de emotie roep ik wel eens wat in het veld, maar thuis is het altijd meteen weer goed.” Op de vraag wie de betere is van de twee reageerde Guus vol zelfvertrouwen: “Ik zal altijd mijzelf zeggen!”

De oudste van de drie, Bas, is net zoals de rest van de familie onlosmakelijk verbonden met DVVC. “Het is gewoon mijn clubje, dus ik zal daar nooit meer weggaan”, aldus Bas. De rechtsback van het eerste erkent de woorden van zijn zus. “Guus kan inderdaad slechter tegen zijn verlies, dat hoort er ook denk ik bij aangezien hij de aanvoerder is. Hij is twee jaar jonger, maar ook ik zal wel moeten luisteren naar hem”, voegde hij daar lachend aan toe.

“Het is natuurlijk geweldig dat we samen in het eerste elftal spelen. We hebben vroeger samen in de tuin en op pleintjes gevoetbald. Om dan nu samen wedstrijden te spelen is echt heel leuk”, vervolgde Bas die enorm bescheiden inging op de uitspraken van zijn jongere broertje over wie de betere van de twee is.

“Helaas, ik moet daar eerlijk in zijn. Hij is wel beter dan ik en dat zal ook wel even blijven. Maar het belangrijkste is dat we samen in de basis zijn. Hij is een van de belangrijkere spelers in ons team. Maar ik kan nu wel zeggen dat ik het meest bescheiden ben!”.

Klik op de link voor meer artikelen over DVVC
Klik op de link voor meer informatie over DVVC

 

 

 

 

 

SV Terheijden hoopt walking football-team uit te breiden

Twee jaar geleden introduceerde SV Terheijden haar eerste walking football-team. En met succes. Momenteel staat de teller op twaalf man en de bedoeling is dat dat er nog meer gaan worden. Peter Snoeren, de trainer van het walking football-team vertelt ons uitgebreid over de voetballers die niets van stoppen willen weten.

Twee jaar geleden werd SV Terheijden een demonstratie gegeven over walking football door dorpsgenoot en concurrent Madese Boys. In eerste instantie werd dat van de tafel geveegd, maar onder aanvoering van Mitchel Boomaars, de coach voor Snoeren, is het uiteindelijk toch opgestart.

Walking Football is een aangepaste vorm van voetbal, speciaal ontwikkeld voor ouderen en mensen die minder intensief willen sporten. Het belangrijkste verschil met traditioneel voetbal is dat rennen niet is toegestaan; spelers moeten altijd wandelen. Dit verlaagt de fysieke belasting en het risico op blessures, terwijl het toch een leuke en sociale manier blijft om in beweging te blijven.

De spelregels zijn aangepast om veiligheid te garanderen. Zo zijn er geen slidings, wordt lichamelijk contact beperkt en mag de bal niet boven heuphoogte komen. Walking Football wordt vaak gespeeld op een kleiner veld met teams van 5 tegen 5 of 6 tegen 6.

Het is niet alleen goed voor de lichamelijke gezondheid, maar ook voor de sociale interactie. Veel clubs organiseren naast het voetballen ook sociale activiteiten, waardoor deelnemers nieuwe mensen ontmoeten en betrokken blijven bij een actieve gemeenschap.

Volgens Snoeren is Terheijden begonnen met walking football om zo ook de ‘oudjes’ binnen de club de mogelijkheid te bieden om nog lekker met de bal te kunnen spelen. “Er was een hoop animo voor en inmiddels hebben we twaalf man. Over het algemeen hebben we acht man en het gaat er nog best fanatiek aan toe”, zo geeft Snoeren aan.

“Mitchel pakte het meteen goed op. we begonnen met een warming-up en echte gymnastiekoefeningen. Daarna doen we nog tien minuten met de bal spelen en een partijtje en we sluiten af met een cooling-down. Het is gewoon goed voor je lijf en ook sociaal is het leuk om te doen”, voegde hij daaraan toe.

Het walking football-team is er dus niet alleen om de oudere voetballers op de been te houden, maar wil ook serieus laten zien wat het kan. Zo geeft Snoeren aan dat er in Terheijden al meerdere derby’s hebben plaatsgevonden. “We spelen twee keer per seizoen tegen Madese Boys. Een keer bij hen en een keer bij ons. Het is niet in competitieverband, maar we spelen natuurlijk wel om te winnen. En na afloop drinken we gezellig een biertje met elkaar, we hebben een gezonde concurrentie.”

Als het aan Snoeren ligt, had Terheijden al veel eerder het walking football-team opgericht moeten worden. “Zeker weten, ik heb tot mijn vijftigste gevoetbald en nu ben ik 77. Twee jaar geleden ben ik ermee begonnen en vind het jammer dat het er niet eerder was. Maarja, het was er nou eenmaal niet.”

Een sociaal avondje voor de senioren in Terheijden en een leuke derby tegen Madese Boys is leuk, maar volgens Snoeren kan het nog meer worden. “Hoofdzakelijk willen we de vrijdagavond in Terheijden aanhouden. Kijk, als er nog een club bij komt waar we ook tegen kunnen spelen, dan is dat leuk. We proberen na afloop dan drie biertjes te drinken en dan is het klaar.”

Klik op de link voor meer artikelen over SV Terheijden
Klik op link voor meer informatie over SV Terheijden

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.