Home Blog Pagina 250

Ricky Bergmans gaat nog seizoen door bij nieuwe fusieclub Markiezaten

De jeugd van FC Bergen en Nieuw Borgvliet was al eerder samengesmolten tot De Markiezaten, maar vanaf komend seizoen vloeien ook de seniorenafdelingen in elkaar en ontstaat er de volledig nieuwe fusieclub v.v. De Markiezaten. Aanvaller Ricky Bergmans had aangegeven wellicht te stoppen maar zal na de zomer toch in het nieuwe tenue te bewonderen zijn.

“Ik ben nu op een leeftijd dat ik het van seizoen tot seizoen bekijk en dat had ik ook aangegeven aan de trainer. Maar van de andere kant lijkt het me dan toch ook wel een mooie uitdaging om met de fusieclub te kijken of we komend seizoen misschien écht tot het eind kunnen meedoen om promotie naar de derde klasse. We hoopten om met Borgvliet te kunnen stijgen en dan liefst naar de zaterdag derde klasse. Dat zat er niet in, dus blijven we nu met het eerste elftal ook na de fusie op zondag actief.”

De nieuwe fusievereniging zal naast het eerste elftal op zondag nog zeven seniorenteams en een damesteam in competitie hebben, terwijl er op zaterdag naast alle jeugdelftallen ook nog acht seniorenteams competitie gaan spelen. “We worden dus een flinke vereniging, al is het wel mooi dat we met Borgvliet nog het honderdjarig bestaan hebben kunnen vieren met z’n allen. Jammer dat we het niet met een kampioenschap hebben kunnen afsluiten, maar dat zat er dit seizoen helaas niet in want daarvoor waren we niet constant genoeg.”

Bergmans is overigens afkomstig uit de jeugdopleiding van FC Bergen, dat samen met zijn huidige club Borgvliet dus volledig fuseert. “Ik er heb tot de C-jeugd gevoetbald en ben daarna even gestopt en gaan zaalvoetballen. Daarna op het veld weer begonnen en zelfs ook het eerste gehaald. Maar op het moment toen FC Bergen naar de zaterdag overstapte ben ik samen met een groep vrienden bij SV Dosko in een lager team gaan spelen. Wij wilden graag op zondag blijven spelen en dat was toch bij FC Bergen geen optie. Bij Dosko was het prima, maar werden toen door Borgvliet benaderd met de vraag of we bij hen in het eerste elftal wilden komen spelen. Veel jongens waren ons wel bekend van onze tijd bij de ‘buren’ en we zagen het wel als een mooie nieuwe uitdaging dus zijn we naar Nieuw Borgvliet gegaan.”

Toch was het voor de 33-jarige aanvaller wel een overstap met een duidelijke afspraak. “Ik had aangegeven dat ik zou aansluiten bij trainingen en wedstrijden wanneer ik zou kunnen, want ik had een huis gekocht wat verbouwd moest worden. Dat was geen probleem en heb toen af en toe meegedaan. Dit seizoen was het anders en heb ik op twee duels na alles kunnen spelen en dat is prima bevallen. Ik bekijk het nu steeds per seizoen of ik er nog een jaartje extra aan toevoeg, maar ik ben nog fit en heb het naar mijn zin, dus voorlopig ga ik nog wel door.”

En dan hoopt hij opnieuw van waarde te kunnen zijn voor het elftal van trainer Lazarom net zoals hij dit seizoen bij Borgvliet zijn waarde bewees met goals en assists. “Door de jaren heen ben ik wel wat veranderd qua spel, meer de momenten kiezen en ben ook rustiger geworden. Ik ben niet ontevreden met de achttien goals en aantal assists. Toch had ik wel gehoopt om in deze klasse minimaal twintig doelpunten te maken als zit ik erbij in de buurt. Dat is dan een mooie sportieve uitdaging om na te jagen voor komend seizoen in het shirt van De Markiezaten. En we zullen zien of dat dan in de vierde of derde klasse gaat zijn.”

Klik op RKVV Nieuw Borgvliet voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Nieuw Borgvliet voor meer informatie over de club.

Thijs Sluijter heeft zin in SV Hillegom

SV Hillegom heeft komend seizoen met Thijs Sluijter opnieuw een ex-prof als trainer. De oud-Heerenveen-speler kijkt uit om op sportpark Zanderij te beginnen. “Ik heb er zin in en hoop het elftal wat stabieler te maken.”

Het gesprek met de 43-jarige oefenmeester vindt plaats daags na de laatste competitiewedstrijd in de eerste klasse. Met zijn ploeg SDZ is Sluijter 20 uur geleden door het oog van de naald gekropen. De Amsterdammers stonden al met één been in de tweede klasse toen AGB diep in blessuretijd nog gelijkmaakte tegen Assendelft. “We hadden onze eigen plicht gedaan door te winnen van De Meer en het was wachten op de uitslag van Assendelft. Dat waren bizarre minuten.”

Sluijter realiseerde zich ook meteen dat de klus nog niet geklaard is. SDZ wacht de nacompetitie. “We moeten vier wedstrijden overleven. Het wordt pittig.”

Als het Sluijter en SDZ meezit, wordt de ‘finale’ op zondag 18 juni gehaald. Dat is precies twee dagen voor zijn eerste training bij Hillegom. “Dat zou een mooie timing zijn”, zegt de oefenmeester. “Ik heb bewust gekozen om al zo vroeg met trainen te beginnen. Van 28 mei naar 13 augustus, als de eerste echte training is, dat is ultralang. Vandaar dat ik een trainingsblok heb ingepland van vier trainingen in juni, waarop we kennis kunnen maken met elkaar en waarbij we kunnen trainen op de teamfuncties.”

Voor Sluijter is Hillegom geen open boek. Met SDZ ontmoette hij de hoofdmacht van de fusieclub twee keer en daarnaast zag hij als toeschouwer zijn nieuwe elftal aan het werk tegen Fortuna Wormerveer. “In die wedstrijd heb ik de goede en minder goede kanten van het team gezien. Voor rust werd met veel power gespeeld, na de pauze was de energie een stuk minder.”

De selectie zal deze zomer op een aantal plaatsen wijzigen. “Een centrale verdediger vertrekt en drie jongens stoppen. Er komen twee spelers van Fortuna Wormerveer erbij, een back van FC Lisse en ook een buitenspeler. We hopen ook nog een spits toe te voegen.”

De nadruk zal in de lijn van de visie van de club liggen om jonge en talentvolle spelers uit de eigen jeugd en regio in te passen. Sluijter is dat gewend. “Bij SDZ is er nog één basisspeler van vorig seizoen over”, zegt hij. Er zijn vier, vijf jongens vanuit de jeugd in één keer doorgestroomd.”

Met dat in het achterhoofd besloot hij dit seizoen snel concessies te doen aan zijn speelwijze. “Ik ben iemand die graag met veel pressie naar voren speelt en probeert zo snel mogelijk op de helft van de tegenstander de bal te veroveren. Maar daar moet je wel de spelers voor hebben. We zijn daarom in de loop van het seizoen realistischer gaan voetballen. Dat heeft zeker vruchten afgeworpen. Na de eerste seizoenshelft hadden we maar vijf punten, uiteindelijk zijn we op 22 punten geëindigd en hebben daarmee rechtstreekse degradatie voorkomen.”

Sluijter is inmiddels een gepokt en gemazzelde trainer. “Dit wordt mijn tiende seizoen alweer. Ik werd op mijn 34ste in één keer van speler trainer bij ADO’20. Dat was een enorm leerzaam proces. We zijn gedegradeerd en het jaar erop weer gepromoveerd.”

Hillegom wil hij in eerste instantie stabieler maken. “Het wordt het eerste jaar van het weekendvoetbal, ik heb geen idee hoe dat gaat worden en hoe vaak we op zaterdag of zondag gaan spelen.”

Klik op SV Hillegom voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Hillegom voor meer informatie over de club.

Druiven voor Bevelanders zuur met rechtstreeks degradatie naar vierde klasse

Op de laatste speeldag van de competitie viel uiteindelijk alsnog het doek voor v.v. Bevelanders. Door de winst van GPC op Lewedorpse Boys wipten de Vlissingers de nacompetitie in en degradeerde het Bevelanders van laatste man Wesley de Haze rechtstreeks.

“Dat was erg zuur. We hadden het tot de laatste wedstrijd in eigen hand helaas en dan zie je GPC nog over je heengaan. Het was moeilijk maar als we hadden gewonnen van ’s Heer-Arendskerke hadden we alsnog de nacompetitie weten te bereiken. Maar dat lukte helaas dus niet. Al is het ook zo dat je degradeert op basis van een heel seizoen en niet op een wedstrijd…”

En het afgelopen seizoen was het volgens De Haze simpelweg niet goed genoeg. Te weinig scoren, te veel persoonlijke fouten maken en veel te vaak op beslissende momenten niet jezelf belonen als ploeg. “En dan kom je in de problemen is wel gebleken. We speelden ook niet in een kinderachtige klas, want als je ziet hoeveel sterke ploegen erin zaten… Daarvan verliezen is geen schande, maar dan moet je wel zorgen dan je tegen de andere teams de punten pakt en dat hebben we nagelaten.”

Een lijst aan langdurig geblesseerde basiskrachten, waaronder een keeper met een hardnekkige vingerblessure. “Vijf of zes man die je constant mist en die wel de broodnodige ervaring hebben, dat van je niet zomaar op. Jonge gasten die eigenlijk nog moesten rijpen en groeien die speelden constant al in de basis. Dat kan je ze ook niet kwalijk nemen, maar daarvan kan je niet verwachten dat ze de boel op sleeptouw nemen en eventueel een wedstrijd kunnen doodmaken als het moet. Je hebt gewoon in elk linie mensen met ervaring nodig wil je niet in de problemen komen en dat miste bij ons dit seizoen. Dat is geen verwijt maar een realistische constatering.”

Sinds 2017 zit de linkspoot bij de eerste selectie en heeft bij Bevelanders altijd in de derde klasse gespeeld. Nu in de vierde klasse wordt straks ook voor hem een nieuw hoofdstuk. “Dat zal voor ons als ploeg nog lastig genoeg worden, want als je kijkt wat er allemaal terugkomt. Bij ons uit de competitie alleen al zijn de onderste vijf ploegen allemaal gedegradeerd, dus dat gaat nog een fiks karwei worden om bovenin mee te spelen voor de prijzen.”

Zelf hoopt De Haze, die derde aanvoerder is bij de Bevelandse formatie, dan weer fit te zijn. Want een enkelblessure en daarop volgende operatie zorgden ervoor dat hij al sinds november vorig jaar langs de kant staat. “Op de training ging ik er doorheen en uiteindelijk was een operatie noodzakelijk. Banden waren ingescheurd en een stukje bot afgebroken. Het maakte het seizoen des te meer frustrerend als je dan vanaf de kant het ziet misgaan. Je kunt zelf niks doen om te helpen en dat voelt onmachtig. Ik ben er wel altijd zoveel mogelijk bij geweest, ook om spelers te ondersteunen maar het gevoel is dan toch totaal anders.”

Zonder anderen tekort te doen denkt de ervaren centrale verdediger dat de kansen er voor Bevelanders er heel anders hadden uitgezien als er meer ervaren jongens op beslissende momenten wél fit waren geweest. “Dan denk ik wel dat we die nacompetitie hadden kunnen halen. Maar dat was geen garantie dat we het dan alsnog gered hadden. Het is nu zaak voor mij om eerst volledig fit te worden en dan in het nieuwe seizoen weer te proberen om met Bevelanders voor promotie te gaan spelen, want ik ben zeker van mening dat we in de derde klasse thuishoren. Het is nu aan ons om dat te gaan realiseren.”

Klik op vv Bevelanders voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bevelanders voor meer informatie over de club.

Voor Broeren is De Schutters nu zijn clubje

Wat hij allemaal nog doet? “Een beetje van alles.” Voetballen in het vierde, elftalleider bij het eerste, clubscheidsrechter en af en toe met de verzorgingstas lopen op zondag. Kortom, het rijtje functies van Willem Broeren bij De Schutters is lang. “Wat nodig is, doe ik!”  

En dat is door de jaren heen, dus heel wat geweest. Al komt Broeren (53) eigenlijk nog niet eens zo heel gek lang bij de club. “Ik denk nu een seizoen of acht. Mijn zoon ging erheen, toen zei ik: als ik moet helpen, moet je het zeggen.” En dat laatste, heeft hij geweten. “Het begon met helpen als grensrechter en later ook jeugdtrainer. Uiteindelijk ben ik zelf ook gebleven, om de jeugd te fluiten.” Maar dat niet alleen. “Ik voetbal hier nu een jaar of zeven, eerst in het tweede, sinds dit seizoen bij het vierde.”  

Op gemak
Dat terwijl zijn eigen voetbalgeschiedenis, dus niet bij De Schutters ligt. “Oorspronkelijk kom ik uit Etten-Leur, dus ik heb altijd gevoetbald bij DSE. Toen een aantal jaar gestopt en later weer begonnen bij SC Gastel.” Net als zijn zoon. “We wonen in Oud Gastel, maar hij wilde ergens anders naartoe. Hier kende hij al wat jongens.” En al vrij snel was de liefde geboren. “Het is een kleine vereniging, iedereen kent mekaar. Dat gevoel is moeilijk te verklaren, maar ik voel me er gewoon prettig en op mijn gemak.” Dus als je dan wordt gevraagd als vrijwilliger, is het antwoord simpel. ” De toenmalige leider bij het eerste stopte en ze zagen mij vaak toch al, omdat ik kwam kijken bij mijn zoon, toen vroegen ze: wil je anders meehelpen?” Het antwoord laat zich raden. “Zelf voetballen blijft nog altijd het allerleukste, maar met die mannen samen op zondag, zo goed mogelijk voorbereiden. Vind ik toch ook wel heel erg mooi.” Al heeft Broeren daarnaast, een nog heel ander record in handen. Eén waar hij stiekem toch best trots op is. “Ik ben momenteel de oudste actieve voetballer van de club. Alles doet inmiddels pijn, maar ik ga lekker door.” En misschien moet dat ook wel. “Seniorenaanwas is er wel, maar in de jeugd zitten we krap. Net als met vrijwilligers, die groep is niet groot. Uiteindelijk ontkom je er zelf ook niet aan.”

Enthousiasme
Ondanks die allerbeste bedoelingen, is het ieder seizoen weer afwachten, weet Broeren. “Wat voor team er dan weer staat. Kunnen de senioren gevuld blijven? Dat blijft altijd weer de vraag.” Komend jaar zit hij zelf, voorlopig ‘safe’. “Ik ga waarschijnlijk mee naar het derde, dat wordt weer een nieuwe samenstelling.” Maar natuurlijk, blijft het manusje-van-alles, ook gewoon betrokken bij het vlaggenschip én de rest. “Op zondag ben ik altijd heel de dag op de club en zaterdags fluit ik om de week bij de JO14.” Met zijn eigen inzet zit het dus wel goed, en dat is niet voor niks. “We zijn hard op weg naar het 100-jarig bestaan. Daar kijken we allemaal naar uit.” Want, zo is Broeren eerlijk. “Dit is toch wel mijn clubje geworden. Je voelt je ergens thuis, dat is voor mij hier!” Dus doet de vrijwilliger tot slot nog een kleine oproep: “We kunnen altijd leden gebruiken, om te voetballen maar ook voor extra handjes. Het zou leuk zijn als meer mensen langskomen.” Zijn eigen enthousiasme, werkt in ieder geval alvast aanstekelijk. “Donderdag trainen, zondag spelen. Ik heb er iedere week weer zin in!”

Klik op De Schutters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Schutters voor meer informatie over de club.

Sponsor blijft vrouwen Brederodes trouw

De vrouwen van Brederodes spelen ook de komende seizoenen met de sponsornaam van One-expertise op het tenue. Eigenaar Bart van den Elshout van het bedrijf dat gespecialiseerd is in bouwkundige en civieltechnische expertise, advies en onderzoek en de daarmee samenhangende (beroeps)aansprakelijkheid, verlengde het contract tot minimaal 2026.

Daarmee maakt One-expertise bijna een decennium sponsorschap vol, want de sponsoring van de vrouwen van Brederodes startte reeds in 2017. Uit handen van Taki Anastassiadis, voorzitter van  Brederodes, en Jacqueline Oorschot, die lid is van de sponsorcommissie, ontving Bart van den Elshout voor het duel met JSV Nieuwegein (0-3) een ingelijst shirt en een boeket bloemen om de verlenging van de verbintenis te bekrachtigen. In de vierde klasse draaiden de vrouwen van Brederodes dit seizoen mee in de subtop van de ranglijst. Tijdens het seizoen werd bekend dat John de Wit ook volgend seizoen de vrouwenselectie van de club uit Vianen onder zijn hoede zal hebben. De Wit is momenteel bezig aan zijn eerste jaar als trainer van de vrouwen.

Klik op Brederodes voor het laatste artikel over de club.
Klik op Brederodes voor meer informatie over de club.

Pinkstertoernooi is kindje van Peter Durieux

Het Pinkstertoernooi van FC Rijnvogels krijgt steeds meer status en aanzien. Met dank aan Peter Durieux en zijn toernooicommissie. “We kijken altijd kritisch naar onszelf. De organisatie kan altijd nog beter.”

Op tweede Pinksterdag de ontvangstruimte van de club op sportpark De Kooltuin hét epicentrum. Het is een komen en gaan van trainers, leiders en scheidsrechters. 

“Is het alweer tijd”, vraagt Durieux aan één van zijn mede-commissieleden. Als hij een bevestigend antwoord krijgt, nestelt hij zich op de stoel bij de omroepinstallatie. “Het is tijd”, is zijn mededeling. En voordat hij hard op een rode fluit fluit waarschuwt hij de andere mensen in de ontvangstruimte. “Jongens, even de oren dicht.”

Buiten schijn het zonnetje en zijn alle velden volop bezet. Twee dagen later is Durieux (45) nog aan het herstellen. “Toen ik maandag thuis was om acht uur ben ik languit op de bank gaan liggen. Ik was na tien minuten helemaal weg.”

De organisatie van het Pinkstertoernooi van zijn club vraagt dan ook veel energie van Durieux, Alice de Mooij, Frank van Boekel, Edwin Onderwater en Sander Rietveld. Het toernooi is verdeeld over twee dagen. “Vrijdag hadden we de JO15 en JO16, maandag was het helemaal volle bak met de JO7, 8, 9, 10, 11, 12 en 14 en de MO15- en MPO17. We hebben zevenhonderd spelers op de club gehad. Ik denk dat er maandag tussen de 2500 en 3000 bezoekers waren. Die grote getallen waren we niet gewend.”

“We hebben daarvan ook weer geleerd. Logistiek vergde het nogal wat. De keuken heeft het nog niet eerder zo druk gehad. Het was een gekkenhuis. Om een voorbeeld te geven: er is 900 kilo aan patat doorgegaan. Ze hebben in de middag bij moeten halen. We zijn echt overvallen door die drukte. ’s Morgens stond er een grote rij mensen voor de koffie. Voor volgend jaar zullen we daar rekening mee houden. Ik heb nu al dertig punten voor aanpassing in het draaiboek.”

In één facet zal het toernooi niet meer groeien. Met 95 deelnemende teams zit het qua capaciteit aan de limiet, stelt Durieux. “We hebben twintig teams meer dan vorig jaar. We hadden op maandag een ochtend- en middagdeel. Toen ik de prijsuitreiking aan het doen was voor het ochtenddeel zag ik in mijn ooghoek de teams al inspelen voor de eerste wedstrijden van het middagdeel.”

“We hadden zelf geen doelen genoeg, die hebben we geleend van Rijnsburgse Boys. Die zijn we zaterdag gaan ophalen en die zijn inmiddels weer terug op de plek van bestemming. Fijne club, Rijnsburgse Boys.”

Dat Durieux bij zijn eigen club wordt aangesproken met ‘mister toernooi’ komt door zijn enorme inzet voor het toernooi. Hij neemt de uitnodiging van de deelnemende teams volledig voor zijn rekening. “In november begin ik al. Het is de uitdaging om alle poules vol te krijgen. Dat is mij op één poule na niet gelukt. Het lukte maar niet om een laatste MO15-team te vinden. Ik heb ook ver buiten de regio gezocht naar een team. Ik heb het tot zaterdag geprobeerd.”

Met vier teams van het Duitse TSV Weis heeft FC Rijnvogels zelfs een Duitse afvaardiging. “We hebben overwogen om het een internationaal toernooi te noemen, maar dat ging ons toch wat te ver met één club van buiten Nederland, haha.”

Klik op FC Rijnvogels voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Rijnvogels voor meer informatie over de club.

Hansweertse Boys voorlopig niet terug in het standaardvoetbal

Het was bij Hansweertse Boys al een aantal seizoenen kantje boord als het ging om spelersaantallen. Dat halfweg dit seizoen de mededeling kwam dat men het eerste elftal terugtrok uit de 4e Klasse Ade 0-9 nederlaag tegen Apollo’69 voorlopig de laatste wedstrijd in het standaardvoetbal.

Het was voor aanvang van het afgelopen seizoen al eens de vraag of de stekker er toen al niet uitgetrokken moest worden. Toch gloorde er volgens voorzitter Humphrey Lourens toen plots weer wat hoop. “We kregen er een groepje enthousiaste spelers bij vanuit Goes. Dat ging even goed, maar toen de resultaten tegenvielen, viel ook het plezier weg. Waar er in het begin nog wel een aantal spelers op het trainingsveld stond, werd dat daarop snel minder. De trainer stopte ermee, omdat er vaak ook niet werd afgemeld. Dat was voor ons geen basis meer en dan moet je eerlijk zijn naar alles en iedereen en besloten we de stekker eruit te trekken.”

Een paar spelers sloot aan bij het lagere zondagelftal waarin Lourens ook zelf nog actief is. “Dat was prima en daar gaat het ook goed. Wij trainen wekelijks twee keer en spelen onze wedstrijdjes op zondag. Prettig voor de club is het overigens ook dat we er een elftal bijkrijgen op zaterdag in het nieuwe seizoen. Die gaan ook wel in de reserveklasse spelen en niet in het standaardvoetbal. De bedoeling is dat ook dat elftal gaat trainen en wie weet waar het over een aantal jaren toe zal leiden. Voor de leefbaarheid op het dorp is het in elk geval heel erg fijn dat de er op deze manier toch weer wat meer leven in de vereniging terugkeert.”

Het nieuwe zaterdagteam ziet Lourens met vertrouwen tegemoet. “Het is voor ons vooral zaak dat we de leden aan het voetballen kunnen houden. En dat elftal gaat hier in de buurt tegen veel clubs spelen uit de regio, dus dat maakt het extra interessant. Niet heel ver moeten reizen naar Zeeuws-Vlaanderen bijvoorbeeld, maar gewoon tegen bekende clubs dichtbij.”

Komend seizoen heeft de club dus twee seniorenteams in competitie, terwijl er bij de jeugd alleen nog een JO7 team onder de eigen vlag voetbalt. “De overige jeugd werkt samen met v.v. Kapelle. We kunnen helaas niet ver vooruit kijken in de toekomst, maar ik vind persoonlijk dat een dorp als Hansweert eigenlijk altijd een team moet hebben in de standaardcompetitie. “Helaas is gebleken dat dit niet levensvatbaar was en dat is nu voorbij.  Hopelijk maar voor een bepaalde periode en niet voor altijd. Volgend jaar gaan we eerst spelen in de reserveklasse op zaterdag met jongens uit het dorp en de omgeving. Een vriendenteam en vanuit daar gaan we dan kijken of we ooit weer terug kunnen keren richting die standaardklasse, dat blijft ons doel.”

Klik op vv Hansweertse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Hansweertse Boys voor meer informatie over de club.

Ineens zit Peter Deelen zonder voetbal…

Zijn terugkeer bij vijfdeklasser HSC’28 werd uiteindelijk niet wat hij ervan had gehoopt, én dan moet Peter Deelen tot overmaat van ramp vanwege gezondheidsredenen ook nog eens stoppen als trainer. Het zijn lastige weken voor de inwoner van Hoogerheide. “Je valt toch een beetje in een zwart gat.”

Want wat moet je zonder de voetballerij, als je eigenlijk niet beter weet? Deelen (56) weet zelf het antwoord ook nog niet. “Ik was zes, toen ik begon met voetballen. Na een blessure aan mijn meniscus, ben ik in 1999 de trainerswereld in gegaan. Dat leek ze wel wat voor mij.” Het bleek een understatement. “Ook thuis weten ze niet beter… Nu moet ik voor mezelf echt uit gaan zoeken, wat ik moet gaan doen zonder de voetbal. Veel wandelen en fietsen, denk ik maar.”

Scherpte
En dat allemaal, terwijl Deelen een seizoen of drieënhalf geleden, vol verwachtingen tussentijds instapte bij de club uit Heerle. “Ik vond het een mooie uitdaging, om HSC’28 weer terug te brengen naar die vierde klasse. Waar ze naar mijn mening gewoon horen. Het is uiteindelijk teleurstellend, dat het niet is geworden wat we hadden afgesproken, promotie dus.” Blijven hangen op een zesde plaats in de vijfde klasse, de oefenmeester weet stiekem wel een klein beetje waarom. “Het is een heel leuke vereniging, maar het ontbreekt toch een beetje aan scherpte in de groep. Er net niet alles uit willen halen.” Dat terwijl de trainingsopkomst goed is, vertelt Deelen. “Vaak een mannetje of achttien. Op trainingen gaat het prima, maar in wedstrijden zie je dan toch net niet die 110%. Een stukje duels of echt ballen willen winnen.” En dus, was het soms schrapen. Vooral met spelers. “We hebben ook wel met blessures te maken gehad, zeker van dragende spelers. Uiteindelijk bepaalt de bank, de sterkte van een selectie. Dat hebben we wel een beetje gemist.” Teleurstelling overheerst dan eigenlijk ook. “Vooral dat we geen prijs hebben gepakt. We hebben het zelf niet gehaald, dat is gewoon zonde. Ik ben toen in de winterstop ingestapt, corona was daarna vervelend, waardoor je ook niet echt hebt kunnen trainen.”

Hechte groep
Toch kijkt Deelen terug, met een goed gevoel. “Ik ben hier eerder natuurlijk al trainer geweest en mijn ouders komen van Heerle. Dus die binding heb je. Het is gewoon echt een mooie vereniging.” Eentje waar de oefenmeester na omzwervingen bij Grenswachters 2, VIVOO, ODIO, WVV’67, METO en de jeugd van Krabbendijke, uiteindelijk dus weer terecht is gekomen. “Trots op wat we uiteindelijk hebben neergezet, qua voetbal. Vroeger was het meer werken, nu echt voetballen. Druk vooruitzetten, dat is volgens mij wel gelukt.” Ook qua sfeer. “Een hechte groep creëren, dat was het voornaamste. De trainingsopkomst zegt wat dat betreft veel, zeker op een dorp.” Maar ondanks dat, was Deelen na dit seizoen, toe aan een nieuwe uitdaging. Die vond hij uiteindelijk bij vierdeklasser DVO’60. “Buiten mijn comfortzone, een keer op zaterdag in plaats van zondag, daar had ik echt zin in.” 

Accu
Tot medische ongemakken roet in het eten gooiden. “Begin mei heb ik besloten om te stoppen, vanwege mijn gezondheid.” Een, logischerwijs, lastige beslissing. “Dan val je toch echt een beetje in een zwart gat. Maar ‘mijn accu’ laadt niet meer op en er wordt aangeraden een stapje terug te doen, dan moet je luisteren.” Want, zo weet Deelen inmiddels als geen ander. “Je bent er iedere dag mee bezig, ook als je niet moet trainen of een wedstrijd hebt.” Straks dus niet meer. Toch? “Misschien gaat het met medicatie uiteindelijk beter, maar ik denk niet dat ik nog terugkeer. Al kruipt het bloed, toch altijd waar het niet gaan kan…” En dus nemen we, in ieder geval voorlopig, afscheid van een bevlogen trainer. “Fanatiek, er kort op en iemand van de discipline. Maar ook wel één die kon meebuigen en vooral hield van voetbal!”

Klik op HSC’28 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSC’28 voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.