Home Blog Pagina 25

El Hajouti weet bij Pelikaan wat knokken is

Z.V.V. Pelikaan
-
0
El Hajouti weet bij Pelikaan wat knokken is

Hoewel ook Mohammed El Hajouti de degradatie van tweedeklasser Pelikaan stiekem wel een beetje zag aankomen, had de linksback toch even de tijd nodig om zijn teleurstelling te verwerken. Helemaal in zijn debuutseizoen bij het eerste. “Tot de laatste wedstrijd hadden we de hoop dat we ons konden handhaven.”

Maar dat gebeurde dus niet, begint de 22-jarige verdediger met vertellen. “Je start natuurlijk nooit met die intentie aan een seizoen, dus wat dat betreft was het wel teleurstellend.” Zijn verklaring voor de degradatie? “Last van blessures en jongens die waren gestopt. Daardoor hadden we een krappe selectie. En het zat in bepaalde wedstrijden gewoon niet echt mee.” Want in eerste instantie, hadden ze veel hoger gemikt bij Pelikaan. “We wilden meedoen in het linkerrijtje…”

Onnodig

Het werd uiteindelijk een elfde plaats en nacompetitie. “Tot de laatste wedstrijd hebben we alles gegeven en hoop gehouden dat we ons konden handhaven. De gedachte dat we écht gingen degraderen was er nooit, wel dat we het konden voorkomen.” IJdele hoop, zo bleek uiteindelijk. “Als je een aantal belangrijke spelers mist en je hebt geen brede selectie, wordt het lastig. Helemaal als je veel verliest. Dan gaan de koppies hangen en wordt het qua team ook minder.” Toch heeft El Hajouti het gevoel dat er meer in had gezeten. “Bepaalde wedstrijden hebben we onnodig verloren, dat heeft ons punten gekost. Zeker tegen concurrenten moet je winnen, anders degradeer je helaas.” In voor hem dus zijn eerste seizoen bij het vlaggenschip. “Persoonlijk ging het goed! In de eerste seizoenshelft heb ik van alle spelers de meeste minuten gemaakt. Daarna kreeg ik last van wat kleine blessures.” Al weet de voormalig speler van IFC, wel wat tegenslagen zijn. “Op mijn achttiende ging ik naar Pelikaan. Uiteindelijk ben ik via het derde en het tweede, in het eerste gekomen. Daar heb ik hard voor moeten knokken en trainen.” Toch is het hem dus gelukt. “Ik ben volwassener geworden, eerst was het nog heel kinderlijk. Niet durven of mezelf niet laten horen.” Ook fysiek, maakte El Hajouti een ontwikkeling door. “Ik heb meer kracht gekregen, onder andere door in de sportschool en voor mezelf te trainen. Dan word je op deze manier beloond!”

Stappen maken

De inwoner van Zwijndrecht heeft het dan ook, ondanks de degradatie, goed naar zijn zin. “Een leuk team, maar ook gewoon de mensen. Ik kom uit de buurt, dus er zaten hier ook al heel wat bekenden.” Mensen die hem inmiddels ook maar al te goed kennen, als linksback dus. “Een hardwerkende speler, die alles geeft en iemand met veel loopvermogen. Mee aanvallen, overzicht houden en altijd 100% fel.” Toch is het voor El Hajouti nog lang niet genoeg. “Ik wil mezelf blijven ontwikkelen, maakt niet uit waar. Stappen maken en uiteindelijk zo hoog mogelijk spelen. Op welk niveau precies? Dat heb ik niet echt in mijn gedachte.” Misschien dat hij daarbij nog wat kan leren, van één van zijn voorbeelden. “Vroeger was ik echt fan van Jordi Alba, al speelde ik zelf toen nog meer als linksbuiten.” Qua doelpunten en assists, zou het dus wel goed moeten zitten. “Dit seizoen heb ik vooral assists gegeven, nu wil ik ook meer goals gaan maken. Beter afronden, zodat ik ook daar mezelf kan belonen!”

Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer artikelen over de club.
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer informatie over de club.

Dave Chong zwaait in september af als voorzitter van Zuidland

vv Zuidland
-
0
Dave Chong zwaait in september af als voorzitter van Zuidland

Dave Chong is al 20 jaar bestuurslid van Zuidland, waarvan 11 jaar voorzitter, maar in september zwaait hij toch echt af. Het is klaar. “Ik zal de club echt blijven supporteren, langs de kant staan met een biertje en instappen waar nodig, maar niet meer in een functie. Dat is vreemd”, geeft hij toe.

Tegelijkertijd staat Chong volledig achter zijn besluit om te stoppen als voorzitter. “Het is goed zo. Om meerdere redenen. Neemt niet weg dat je wel dingen uit handen gaat geven. Dat doe ik al 1,5 jaar een beetje, maar nu voelt het gek, vooral het definitieve ervan. Dit is al 20 jaar een groot deel van mijn leven, maar een nieuw bestuur staat in de startblokken en dat is hartstikke goed. Alle bestuursfuncties zijn ingevuld en dat geeft wel een bepaalde rust. In september, tijdens de bijzondere ledenvergadering, geeft het huidige bestuur het stokje over.”

Rotterdam
Er is in de afgelopen jaren veel veranderd voor Chong. Zo is hij vier jaar geleden van Zuidland verhuisd naar Rotterdam. “In het Oude Noorden. Ik woon van iedereen het verst van de vereniging. Voorheen liep ik met mijn honden over een fietspad richting de club. Als het alarm af ging ofzo. Dan ging ik naar de club. Dat is al niet meer. In 2020 wilde ik vanwege mijn verhuizing al stoppen als voorzitter. Dat is uiteindelijk niet doorgegaan. De club was niet eensgezind over mijn opvolging en toen heb ik gezegd: ik maak mijn termijn wel af.”

Dat heeft Chong met veel plezier gedaan. Want ondanks ongetwijfeld ook mindere momenten, kijkt hij terug op een mooie tijd bij de club die in zijn hart zit. “Natuurlijk ga ik dingen missen. Niet het besturen, dat doe ik al zo lang, maar wel de sociale contacten. Veel vrienden en kennissen ga ik minder zien, dat is nou eenmaal zo. Zo werkt dat. Kijk, ik woon al wat jaren in Rotterdam inmiddels, dus ik ben minder op het complex dan vroeger. Dus ergens heb ik al een beetje afstand genomen. Ben ik minder vaak op de club. En ik was er altijd hè, ook met kou, wind of als het zelfs vroor. Dat ga ik niet missen.”

Veel bewerkstelligd
Waar is Chong het meest trots op? “Dat ik het zo lang heb volgehouden, ha ha. Nee. Wat we in de afgelopen jaren voor elkaar hebben gekregen. Met z’n allen. We hebben een pannaveldje aangelegd, 264 zonnepanelen, LED-verlichting op alle velden, een buitenbar, een kunstgrasveld, een sproeinstallatie. En zo kan ik nog wel even doorgaan. We hebben een geweldige onderhoudsploeg. Ik heb tientallen vrijwilligers meegemaakt. Daar draait de club op. Op die vrijwilligers. Dat heeft te maken met het dorpse karakter van Zuidland. Het maakt het voor mij als voorzitter makkelijker om een club te besturen. Als ik even geen tijd had, stonden er altijd mensen op om in te stappen of te helpen.”

Cees Bevaart
Chong looft ook penningmeester Cees Bevaart, die net als de Chong in september een stap terug doet. “De penningmeester zorgt ervoor dat de club er goed voor staat. Ik heb er in mijn periode als voorzitter vier meegemaakt. Allemaal geweldig. Dat meen ik. Een penningmeester houdt de club in het gareel. Een voorzitter is eigenlijk de meest onbelangrijke schakel binnen een vereniging. Misschien overdrijf ik een beetje, maar ik meen wel dat de andere functies binnen een bestuur belangrijker zijn. Wij hebben altijd groene cijfers gedraaid en hebben heel veel kunnen verwezenlijken met onze vrijwilligers.”

“Mijn rol als voorzitter in de afgelopen jaren was ook om iedereen bij elkaar te brengen. Iedereen verdient aandacht. Niet alleen de spelers van het eerste team. Maar jong en oud. Man en vrouw. Daar zitten we als club bovenop. Dat is altijd zo geweest. Alle sponsoren zijn belangrijk, niet één, maar iedereen die ons steunt. We hebben trouwe sponsoren. Ze weten wat ze krijgen. Heel eerlijk; we zijn en blijven een dorpsvereniging. Zuidland  heeft geen businessclub, geen sponsoravonden. Maar de steun is fantastisch.”

Bakkeleien
Als voorzitter is Chong niet een standaardverschijning. Met altijd een blousje aan of een net jasje. Dat zorgde in de afgelopen jaren ook voor bijzondere momenten. “Ik loop er op mijn werk vaak al netjes bij, dus liever niet op zaterdag. Dat was zeker in de eerste klasse not done. Maar ik ben altijd mezelf gebleven. Een voorbeeld: we moesten met Zuidland een keer een uitwedstrijd spelen, bij Drechtstreek, 28 graden was het. Hartstikke warm. Iedereen zag er strak en netjes uit, maar ik had een zwarte korte broek aan en een zwart shirt. Toen ik de bestuurskamer in wilde lopen, en dat was ook nog het sponsorhome, werd ik tegengehouden. Aan de deur vroeg iemand wie ik was. Toen ik vertelde dat ik de voorzitter van Zuidland was, geloofde hij het niet. Ik kwam de bestuurskamer niet in. In de rust van de wedstrijd probeerde ik het weer en stonden we te bakkeleien, ha ha.”

“Ik heb ook een keer een bestuurslid meegemaakt die tekeer ging tegen de scheidsrechter. Toen heb ik die man weggestuurd. Dan ben ik er echt klaar mee. Daar kan ik echt niet tegen. We zijn als bestuur ook een keer opgestapt bij een vereniging omdat er mensen tekeer gingen tegen een scheidsrechter. Je moet normaal doen. Als mensen beginnen te schelden ga ik weg. Dat kan niet. En het verandert ook niets.”

Gespreid bedje
Chong denkt dat hij elf jaar geleden op het ideale moment instapte als voorzitter. “Ik volgde Gerard van Bochove op. De club was in die periode gepromoveerd van de kelder van het amateurvoetbal naar de eerste klasse. Ik kwam in een gespreid bedje terecht. Eigenlijk had ik twintig jaar geleden nooit verwacht dat ik een bestuursfunctie zou gaan bekleden. Echt nooit. Maar het gebeurde wel. Toen Zuidland verhuisde naar het nieuwe complex, aan de Kerkweg, ging ik al meer doen. Ik regelde een voetbalkamp, kwam in commissies terecht, was teammanager van het tweede elftal. In die periode bemoeide ik me overal wel tegenaan. Dus toen ik voorzitter werd had ik al veel gedaan. Die bagage heeft me wel geholpen. En nu neem ik afscheid. Na veel mooie jaren. Er zijn geen conflicten, er is eensgezindheid. Dat is de kracht van Zuidland.”

Klik op VV Zuidland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zuidland voor meer informatie over de club.

Verhaeren brengt plezier en succes terug naar de O19 van Kethel Spaland

vv Kethel Spaland
-
0
Verhaeren brengt plezier en succes terug naar de O19 van Kethel Spaland

SCHIEDAM – De 019 van Kethel Spaland heeft onder Marc Verhaeren een indrukwekkende tweede seizoenshelft neergezet. Onder zijn leiding kwam het plezier terug in het team en bleven ze ongeslagen tot het einde van het seizoen.

Verhaeren, die vorig seizoen de O18-1 van Kethel Spaland trainde en Schiedams kampioen werd, keerde in februari terug naar het team. “Vorig jaar was ik met dit team de 18-1. Toen zijn we Schiedams kampioen geworden en hebben we de bekerfinale gehaald van de Abel Cup. Daarna wilde ik even mijn tijd aan andere dingen besteden”, vertelt Verhaeren. Zijn terugkeer werd ingegeven door het falen van de nieuwe trainer en de vraag van de club om het roer weer over te nemen.

“Het is een talentvolle groep die vanaf kleins af aan samen speelt, allemaal vrienden van elkaar zijn. Na een half jaar mis je het ook weer, het bezig zijn met die jongens.”

De sleutel tot het succes was volgens Verhaeren het herstellen van de sfeer in het team. “Voor hen is een goede sfeer en voetbal de ideale combinatie. Alleen was de sfeer gewoon niet goed, en daar heb ik gelijk een ‘goede draai’ aan proberen te geven, zegt hij. Een bepalend moment was direct in de eerste wedstrijd onder zijn leiding, waarin het team van een 3-1 achterstand terugkwam en won na strafschoppen. “Vanaf dat moment viel het balletje onze kant op en zetten we een hele goede reeks neer, ook in de competitie.”

De positieve sfeer verbeterde de bereidheid van de spelers om extra stappen te zetten. “De opkomst op de training en de volledige sfeer verbeterden. Deze jongens willen alles geven voor de club en voor het elftal. Het zijn stuk voor stuk echte clubjongens”, aldus Verhaeren.

Verhaeren benadrukt het belang van plezier in het voetbal. “Het fanatieke moet er zeker inzitten, maar ook wel met een lach erbij. Gewoon het plezier erin. Maak maar een fout, dat maakt niet uit, er komt daarna weer een volgend moment en weer een kans.” Hij introduceerde veranderingen, zoals het aanstellen van een nieuwe aanvoerder, om de dynamiek in het team te verbeteren.

“Het gaat erom dat je de juiste snaar raakt. Zo heb ik een andere speler aanvoerder gemaakt, ook om de jongen die voorheen aanvoerder was te ontlasten. Voor hem was het gewoonweg te veel: en zijn spits uitschakelen, en de verdediging leiden en ook nog eens het team aansturen.”

Met het oog op de toekomst heeft Verhaeren de jongens goed voorbereid op hun overgang naar de O23. “Gedurende het seizoen hebben de jongens stappen gezet, ook in teamverband. Bij de bekerwedstrijden stond bijna 400 man, dat maakt het wel bijzonder. Het was een schitterende bekerronde,” vertelt Verhaeren trots.

De overgang naar de O23 en de derde divisie zal fysiek zwaarder zijn, maar Verhaeren heeft er vertrouwen in. “Het tempo zal omhoog moeten volgend jaar, maar ook de balsnelheid en dat soort zaken. De basis van deze ploeg is echt dat we een vriendenteam zijn en dat gaat ze enorm helpen.”

Verhaeren is trots op wat het team heeft bereikt. “De eenheid van het team en het vermogen om zelf in de wedstrijd iets om te zetten maakt mij echt trots. Vanaf maart is de schwung er weer ingekomen en hebben ze topprestaties neergezet: tien wedstrijden gespeeld, acht gewonnen en twee gelijk. Resultaten die staan.”

Klik op vv Kethel Spaland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kethel Spaland voor meer informatie over de club.

Vriendenschaar 1 op haar na gepromoveerd: ‘Mogen erg trots zijn op onszelf’

CVV Vriendenschaar
-
0
Vriendenschaar 1 op haar na gepromoveerd: ‘Mogen erg trots zijn op onszelf’

CULEMBORG – Dat het eerste van CVV Vriendenschaar aan het einde van dit seizoen om promotie zou spelen, stond niet in de lijn der verwachtingen. Op één wedstrijd na was het ze nog gelukt ook. In de finale van de nacompetitie strandde de ploeg van trainer Jordy Waroux (27) tegen HCSC: ‘’Die laatste wedstrijd was geen graadmeter voor ons seizoen.’’

Een schone lei. Daarmee begon CVV Vriendenschaar aan seizoen 23/24. Bijna de hele selectie was vertrokken, slechts vier spelers bleven over, en ook de trainer verliet de club uit Culemborg. Om deze grote exodus op te vangen, werd er een beroep gedaan op ‘eigen jongens’. Spelers uit Vriendenschaar 2 en de O23-1 vulden de selectie aan. Ook de trainer van het opleidingsteam, Waroux, werd doorgeschoven: ‘’Ik had niet verwacht om op deze leeftijd al het eerste te trainen. Wel heb ik altijd gehoopt dat die kans zou komen.’’

Zelf stopte Waroux nog maar twee jaar geleden als speler van het eerste: met zijn werk als personal trainer kon hij het risico niet lopen om geblesseerd te raken. Training geven deed hij al op jonge leeftijd: ‘’Ik vind het mooi om met een groep bezig te zijn, om die groep met bepaalde ideeën het veld in te sturen en die ideeën dan tot uiting te zien komen’’, vertelt Waroux gepassioneerd. Toen Waroux het aanbod kreeg om Vriendenschaar 1 te gaan trainen zag hij dus een kans: ‘’Ik kon vanaf het nulpunt een team volledig naar mijn hand zetten.’’

Met een open vizier ging de kersverse hoofdtrainer het seizoen in: ‘’Vriendenschaar 1 was het seizoen ervoor gedegradeerd, waardoor we in de vierde klasse terechtkwamen. Omdat we een nieuwe selectie hadden, dachten we niet gelijk aan promoveren. Daarom hebben we geen positie op de ranglijst uitgesproken als doel in het begin. Een top vijf klassering had ik voor getekend’’, vertelt Waroux.

Uiteindelijk hebben de Culemborgers het hele seizoen in de top drie gestaan en zijn ze tweede geëindigd. Een hechte teamspirit en een herkenbare speelstijl waren de drijfveren achter hun succes, zegt Waroux: ‘’We hebben met hoge intensiteit en druk op de bal gespeeld. Voor die speelstijl heb je spelers nodig die voor elkaar door het vuur gaan. Dat heb ik veel teruggezien dit seizoen.’’

Het kampioenschap kwam echter iets te vroeg voor de ploeg van Waroux: ‘’Veertien spelers hebben hun debuut gemaakt dit seizoen. We misten een stukje ervaring en dat heeft ons in de wedstrijden waar de spanning er echt op stond parten gespeeld. Zo hebben we twee keer fantastisch gespeeld in de derby tegen Focus’07, maar hebben we maar één keer gewonnen. De week erna speelden we tegen UVV voor de koppositie en lieten we het weer liggen. Tegen de directe concurrenten zag je dat we het moeilijk hadden.’’

Maar door een periodetitel was het seizoen van Vriendenschaar nog niet voorbij. Ze stroomden in de tweede ronde in en troffen JSV Nieuwegein. De ploeg van Waroux kwam terug van een 0-2 achterstand, om op penalty’s te winnen. Daarna wachtte HCSC: ‘’We stonden met de rust al 4-0 achter. Dan speel je een verloren wedstrijd. In de tweede helft lieten we zien wat we kunnen en hebben we ze op 5-1 gehouden. Het is natuurlijk even balen, maar die eerste helft was geen graadmeter voor ons seizoen. We mogen erg trots zijn op wat we bereikt hebben. Alleen de kersen op de taart hebben we gemist.’’

Klik op CVV Vriendenschaar voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Vriendenschaar voor meer informatie over de club.

FC De Westhoek heeft degradatie aan zichzelf te wijten

FC de Westhoek
-
0
FC De Westhoek heeft degradatie aan zichzelf te wijten

BURGH-HAAMSTEDE – In voorgaande jaren was FC De Westhoek in de vierde klasse meestal een ploeg dat meedeed in de (sub)top. Met een vijfde, vier keer een vierde- en één derde plek in de laatste acht seizoenen was er ook nu goede hoop op een prijs. Het liep echter totaal anders en door de versterkte degradatieregeling stond het elftal van aanvaller Delano Westerink zichzelf terug ónder de rode streep. Gevolg: degradatie naar de nieuw te vormen vijfde klasse.

“Eigenlijk is dat als je kijkt naar onze selectie onbegrijpelijk. We hebben echt in mijn ogen voldoende kwaliteiten om minimaal vierde klasse te voetballen. Maar als je in de laatste reeks wedstrijden thuis verliest van Brouwershaven, Bevelanders en Duiveland en gelijkspeelt tegen Herkingen….. En dan bedenkt dat je op drie punten van de veilige haven eindigt… Ongekend, maar we hebben deze degradatie als collectief geheel aan onszelf te wijten. Een harde conclusie misschien, maar wel de enige die ik erop los kan laten.”

Nu is het voor Westerink, die zelf als aanvaller nog goed was voor veertien competitiegoals en een handvol assists, samen met zijn ploeggenoten zaak om in het nieuwe seizoen zichzelf te herpakken. De doelstelling is volgens hem simpel: meestrijden voor promotie. “Dat zal echter ook een pittige kluif worden, want door die versterkte degradatieregeling zitten een hoop andere ploegen in hetzelfde schuitje als wij. Ook die willen allemaal weer de stap omhoog zetten, dus het wordt zaak om elke week scherp te zijn en niet te denken dat je ook op zeventig procent de punten kan binnenslepen. Dat werkt niet, zeker niet op ons niveau waar je het ook veelal van knokken en inzet moet hebben.”

De nieuwe vijfde klasse is volgens Westerink, die begon in de jeugd van DFS en daarna via JVOZ, Kloetinge en de amateurs van Sparta Rotterdam weer terugkeerde bij FC De Westhoek, een ‘verkapte’ vierde klasse als je naar de teams kijkt die ze als mogelijke tegenstanders  gaan treffen. “Als je kijkt naar de samenstelling van onze selectie dan horen we er niet in thuis, maar gezien onze prestaties dit seizoen dan hebben we nagelaten om handhaving veilig te stellen. We hebben daarvoor kansen genoeg gehad, maar te vaak lieten we na onszelf te belonen of om een voorsprong vast te houden.”

Met Wouter Zwackhalen als opvolger voor Henk Schouten gaat FC De Westhoek proberen de weg omhoog in te zetten. Dat kan hij doen met een nagenoeg ongewijzigde selectie. “Een aantal oudere spelers zullen een stap terugdoen, maar we willen de boel zoveel mogelijk bij elkaar houden. Zelf ga ik zeker door, want ik wil er alles aan doen om minimaal weer in de vierde klasse terug te keren. Daar hoort FC De Westhoek in mijn ogen gewoon thuis.”

Klik op FC De Westhoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC De Westhoek voor meer informatie over de club.

Met nieuw systeem wil Brouwershaven in vijfde klasse weer ‘meedoen’

ASV Brouwershaven
-
0
Met nieuw systeem wil Brouwershaven in vijfde klasse weer ‘meedoen’

BROUWERSHAVEN – Het duurde afgelopen seizoen even voordat ASV Brouwershaven de goede samenstelling had gevonden voor succes. Een verandering van spelsysteem zorgde voor betere resultaten, maar bleek niet voldoende voor handhaving. ‘Jammer maar we hadden daar door de versterkte degradatieregeling én sterkte van onze klasse wel rekening mee gehouden’, aldus Senna Steenhorst.

De aanvallende middenvelder is realistisch als het gaat om de degradatie van zijn ploeg. “Als je nou met twee teams zou degraderen dan was het zeker zuur en teleurstellend geweest. Maar wanneer je in een sterke competitie zoals die van ons persé bij de eerst zes moet eindigen.. Dan weet je, zeker als je kijkt naar de eindklasseringen van de laatste seizoenen, dat het een hels karwei zou zijn om te overleven. Maar we moeten ons vasthouden aan onze prestaties in de laatste periode. Dankzij de overstap naar een systeem met wingbacks begonnen we te winnen en voelden we het vertrouwen weer terugkeren in de groep. We begonnen met een 1:4:3:3 maar dat gaf niet het gewenste resultaat. Zeker tegen de sterkere ploegen bleven we steeds met lege handen. Maar 1:3:5:2 past goed bij de spelers en geeft vertrouwen voor de toekomst.”

Steenhorst begon afgelopen seizoen een aantal keer in de spits, maar als centrale middenvelder voelt hij zich veel beter op zijn plek. “Ik wil vaak de bal hebben en dat gaat in deze rol tot makkelijker dan wanneer je in de spits veel afhankelijker bent van die paar ballen die je krijgt, zeker wanneer je zelf minder aan aanvallen toekomt. Dus ik ben blij dat we nu op deze manier zijn gaan spelen en me meer in het spel kan betrekken. Binnen de nieuwe speelwijze is er meer beweging aan de zijkanten en heb ik meer afspeelmogelijkheden. Dat leverde ons uiteindelijk ook meer punten op, maar de opmars kwam helaas te laat.”

Net als het overgrote deel van de selectie blijft ook Steenhorst komend seizoen actief bij ‘Brouw’, de club waar de middenvelder al zijn hele leven speelt. “Ik werk in de Vlissingse haven en heb onregelmatige diensten waardoor ik niet altijd kan trainen. Een stap hogerop is dan ook niet realistisch momenteel. Natuurlijk ben ik benieuwd wat er nog meer in zou zitten op een hoger niveau, maar dan moet het écht een stap zijn wil ik hier vertrekken. Ik heb het goed naar mijn zin, voetbal met vrienden en komend seizoen zie ik zeker nieuwe kansen. Met deze groep en nu met dit systeem willen we zeker weer bovenin proberen mee te doen. Daar heb ik wel vertrouwen in.”

Klik op Brouwershaven voor meer artikelen over de club.
Klik op Brouwershaven voor meer informatie over de club.

Erik van de Ridder: ‘Gevoel voor Rozenburg gaat nooit meer weg’

vv Rozenburg
-
0
Erik van de Ridder: ‘Gevoel voor Rozenburg gaat nooit meer weg’

Rozenburg degradeerde in het afgelopen seizoen naar de vierde klasse. Erik van de Ridder stapte in dat jaar tussentijds in, maar slaagde er niet in om de club waar hij al zijn hele leven rondloopt, te behouden voor de derde klasse. Toch zag de 53-jarige trainer veel positieve dingen waar hij mee vooruit kan. “Ook toen degradatie een feit was, verzaakte niemand. Die jongens geven altijd honderd procent.”

Van de Ridder is dus ook in het seizoen 2024/2025 hoofdtrainer van Rozenburg. Bij die club groeide hij op en speelde hij het grootste deel van zijn carrière. Toch lonkte voor Van de Ridder als jonge jongen een carrière in het betaald voetbal. Van de Ridder doorliep de hele jeugdopleiding van Feyenoord en speelde, toen hij net te kort kwam voor de Rotterdamse topclub, nog een jaartje bij SVV.

Wim Jansen, met wie hij samenwerkte bij Feyenoord, haalde hem naar SVV (tegenwoordig FC Dordrecht). “Maar na een jaar vertelde hij eerlijk dat het beter was om weer lekker bij Rozenburg te gaan voetballen. Ik had een goed seizoen gedraaid, zei hij, maar ik kreeg geen contract bij SVV. Jansen wist alles, ook dat Rozenburg toen op het hoogste amateurniveau speelde en hij noemde spelers bij naam. Ik heb altijd heel goed contact gehad met Jansen, bij Feyenoord en SVV”, vertelt Van de Ridder.

1500 mensen
De Rozenburger luisterde naar de man die in 1970 de Europa Cup 1 won met Feyenoord, en keerde inderdaad terug bij de club waar het voor hem als kleine jongen ooit begon. “En bij Rozenburg heb ik de rest van mijn carrière gespeeld. Echt in de hoogtijdagen. Het hoogste amateurniveau, de hoofdklasse. Daarna, toen ik inmiddels dertiger was, zakte de club wat af, ook omdat de club besloot geen spelers meer te betalen. Maar ik heb tot mijn 38-ste jaar gevoetbald. Een prachtige tijd. Ja, daar ben ik wel trots op. Er stonden elke thuiswedstrijd zo’n 1000 tot 1500 mensen langs de lijn. Dat zie je nu niet meer.”

Van de Ridder begrijpt dat veel mensen van buitenaf Rozenburg zien als een vervallen topamateurclub. “Voor een klein groepje oudere Rozenburgers voelt dat nog wel een beetje zo. We worden er vaak mee geconfronteerd, dat is zo, omdat we zo hoog speelden, maar ik denk dat we trots moeten zijn op wat we nu hebben. We zijn nog maar een kleine club en hebben een selectie van een man of 40 voor twee elftallen in de leeftijdscategorie van 18 tot en met 26 jaar. Met een paar uitschieters van boven de 30. Allemaal Rozenburgse gasten. We koesteren het verleden, maar het is destijds een bewuste keuze geweest om spelers niet meer te betalen. Ik had daar nooit moeite mee. Het is logisch dat je dan op een lager niveau speelt. Toen ik zelf stopte met voetballen, stond ik gewoon elke wedstrijd langs de kant te kijken. Ongeacht het niveau, eerste, tweede of derde klasse. En zo staan veel clubmensen er in.”

Trouw
Van de Ridder speelde in totaal twintig jaar in de hoofdmacht van Rozenburg. Op 38-jarige leeftijd stopte hij en inmiddels is Van de Ridder 53. Hij is de club altijd trouw gebleven, vervulde diverse functies en was al meerdere keren trainer van het eerste team. “Vorig jaar stapte ik halverwege weer in om de club te helpen. Ik mag met mijn trainingspapieren niet zo hoog trainen. Ik heb die ambitie overigens wel gehad, maar ik deed zoveel andere dingen dat eigenlijk de tijd echt ontbrak om meer trainerspapieren te halen. Na een tijdje ebde de ambitie ook wel weg.”

Klik op VV Rozenburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rozenburg voor meer informatie over de club.

Hooftman bouwt aan een eenheid bij VVGZ

VVGZ
-
0
Hooftman bouwt aan een eenheid bij VVGZ

Na zijn eerste seizoen als hoofdtrainer van tweedeklasser VVGZ, kan Dimitri Hooftman eigenlijk alleen maar heel tevreden zijn. En dus was de teleurstelling na de uitschakeling in de nacompetitie niet eens zo heel groot, vertelt hij. “We hebben nog niet het materiaal voor die eerste klasse.”

Want, zo is de 35-jarige trainer realistisch. “Voor ons ploegje hebben we gewoon een topseizoen gedraaid. Een plek bij de eerste vier én een periode, was het doel. Dat hebben we gehaald, dus daar zijn we super blij mee.” Zelfs als je vervolgens verliest in de verlenging van de nacompetitie. “Als je erin zit, dan wil je winnen, tuurlijk. Maar we hoeven niet, dus de echte teleurstelling viel mee.”

Volwassener

Tevredenheid overheerst, bij Hooftman. “Vooral over de eenheid die we hebben gecreëerd binnen de club, van één en twee. Die groep is nog hechter geworden, juist in moeilijke fases.” En dus kwam VVGZ dit jaar een heel eind, met eigen jongens. “Jongens uit het tweede hebben zich, mede door blessures, echt laten zien. Dat is knap.” Toch legt de ambitieuze trainer uit Schiedam de lat voor volgend jaar nóg net iets hoger. “We krijgen er spelers bij die met doelpunten het verschil kunnen maken, dat ontbrak er nog wel eens aan. Hopelijk kunnen we dan langer meedoen.” In combinatie met de stappen die zijn gemaakt, voor Hooftman wellicht de sleutel tot succes. “We zijn volwassener geworden in het lezen van wedstrijden. Soms even het tempo eruit halen, een wedstrijd doodmaken of tactisch iets aanpassen.” Ook voor hemzelf, was zijn debuutseizoen als trainer van een eerste elftal, leerzaam. “Je hebt natuurlijk veel meer keuze dan bij het tweede. In principe kun je de beste selectie samenstellen en volledig je eigen idee delen.” Iets waar Hooftman van heeft genoten. “Helemaal als dat er dan ook nog eens uitkomt en je het plezier bij die gasten ziet. Jongens hadden het naar hun zin én waren er altijd.” Toch kostte het hem ook de nodige energie, is hij eerlijk. “Er gaat enorm veel tijd zitten in randzaken; trainingen voorbereiden, gesprekken voeren met spelers en kijken bij de jeugd of het tweede. Die omgeving moet je proberen te managen. Wat dat betreft is het een voordeel dat ik de club al goed kende.”

Verwachtingen

Want als oud-speler én dus trainer van het tweede, kent Hooftman VVGZ natuurlijk als geen ander. “Als je zelf bij zo’n club hebt gespeeld, heb je er toch meer mee. Daarom was ook al vroeg bekend dat ik nog een seizoen zou blijven, iedereen was enthousiast.” Net als hij, langs de lijn. “Bij het tweede was ik vaak meer aanwezig, nu ben ik rustiger. Ook omdat spelers op dit niveau zelf meer weten.” En dus liggen de verwachtingen ook hoger, zeker voor volgend jaar. “Mensen verwachten eigenlijk minimaal weer een periode.” Maar, zo blijft Hooftman nuchter. “Druk vind ik altijd wel lekker, daar ga ik goed op. Dat hoort er ook gewoon bij.” Aan hem de taak om dat allemaal te managen. “Meer concurrentie, betekent ook weer meer gesprekken. Spelers weten nu wel al hoe we willen voetballen, dat scheelt.” Hoe dat precies is? “Aanvallend! We trainen niet twee keer per week om vervolgens in te gaan zakken, daar heb ik niet veel mee. Ik wil aanvallers in de één tegen één krijgen en hoog drukzetten, maar wel vanuit een goede organisatie.” Dat alles met een hoop beleving. “Die winnaarsmentaliteit proberen we te stimuleren, onder meer door op een leuke manier te voetballen en eigenlijk nooit aan te passen aan de tegenstander.” Volgend seizoen dus opnieuw in die tweede klasse. “Dat is gewoon een goed niveau, gecombineerd met een stukje gezelligheid. Al ben ik super fanatiek en wil ik alles winnen.” Hoe zit het met zijn eigen ambities als trainer? “Eerst mezelf hier maar eens laten zien en het goed doen met VVGZ, dan zien we wel weer verder.”

Klik op VVGZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

Jacco Lansbergen brengt jeugd van Excelsior’20 naar hoger niveau

rksv Excelsior 20
-
0
Jacco Lansbergen brengt jeugd van Excelsior’20 naar hoger niveau

SCHIEDAM – Onder leiding van Hoofd Jeugdopleiding (HJO) Jacco Lansbergen heeft de jeugd van Excelsior’20 een indrukwekkende sportieve sprong gemaakt. Zijn aanpak, gericht op structuur en de ontwikkeling van zowel spelers als trainers, heeft de jeugdopleiding naar een hoger niveau getild.

“De kern van onze vooruitgang ligt in de manier van opleiden”, begint Lansbergen. “Waar ik mezelf vooral op heb gericht is structuur aanbrengen. Binnen de club waren er te veel eilandjes; trainers die direct na de training naar huis gingen. Ik wilde dat veranderen door meer samenwerking en kennisuitwisseling te stimuleren. We hebben een rode draad door de jeugdopleiding gecreëerd, gericht op speelwijze en spelprincipes. Zo krijgen kinderen een consistente training en speelstijl, waardoor de overstap naar de volgende leeftijdscategorie makkelijker wordt.”

Lansbergen heeft ervoor gezorgd dat trainers actief betrokken zijn bij het proces. “Vanaf het begin heb ik trainers laten meedenken en niet alles van bovenaf opgelegd. Door in gesprek te gaan en samen te werken, hebben we specifieke spelprincipes en -intenties vertaald naar dynamische trainingen. Bij de jongste jeugd richten we ons bijvoorbeeld op situaties met veel balcontact, zoals een-tegen-een of twee-tegen-een, om het spel zo realistisch mogelijk te houden.”

Het bevorderen van zelfstandigheid en plezier bij de spelers is een speerpunt van Lansbergen’s aanpak. “We willen dat trainers vragen stellen aan kinderen, zoals ‘Welke keuze heb je gemaakt en waarom?’. Zo houden we het spel bij de kinderen en stimuleren we hen om zelf keuzes te maken. Plezier in het spel is essentieel; fouten maken hoort daarbij. Creatieve spelers moeten hun acties kunnen uitvoeren zonder bang te zijn voor kritiek. Dit verhoogt niet alleen het spelplezier, maar ook de ontwikkeling.”

Lansbergen benadrukt het belang van een goede voorbereiding op de overstap van half veld naar heel veld. “Voor veel kinderen is deze overstap nog steeds te groot. We bereiden ze beter voor door hen te leren omgaan met grotere ruimtes en situaties. We streven naar een consistente visie door de hele jeugdopleiding, zodat elke trainer en speler weet wat er van hen verwacht wordt.”

Om de samenwerking en kennisdeling onder trainers te bevorderen, organiseert Lansbergen regelmatig trainersbijeenkomsten. “Deze bijeenkomsten zijn interactief en gericht op inhoudelijke voetbalgesprekken. Het resultaat is dat trainers meer met elkaar in gesprek gaan en ideeën uitwisselen. We hebben zelfs nieuwe coachtermen geïntroduceerd, zoals ‘bodyguard’ voor rugdekking, die spelers nu zelf gebruiken.”

Excelsior’20 maakt gebruik van moderne hulpmiddelen zoals ProSoccerData, een spelervolgsysteem waarin de ontwikkeling van spelers wordt bijgehouden. Daarnaast hebben ze een eigen database met trainingsvormen en een videosysteem om wedstrijden te analyseren. “Deze tools helpen trainers om beter te coachen en spelers te ontwikkelen.”

Lansbergen zorgt ervoor dat trainers de aandacht krijgen die ze verdienen. “We bespreken na elke wedstrijd hoe het is gegaan en waar ze tegenaan liepen. Deze ondersteuning helpt niet alleen de trainers, maar ook mij om mezelf verder te ontwikkelen.”

Voor de toekomst heeft Lansbergen duidelijke doelen. “We willen vooral het behoud van de oudste jeugd verbeteren. Plezier in het spel is hierbij essentieel. Daarnaast streven we ernaar om structureel spelers af te leveren aan het eerste elftal en meer trainers op te leiden. Een volledig interne trainersopleiding is een van onze doelen.”

Onder Jacco Lansbergen’s leiding heeft Excelsior’20 niet alleen sportieve successen geboekt, maar ook een solide basis gelegd voor de toekomst. De positieve signalen van binnen en buiten de club bevestigen dat de jeugdopleiding op de goede weg is.

Klik op rksv Excelsior’20 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rksv Excelsior’20 voor meer informatie over de club.

VoetbalJournaal Zwijndrecht, voorjaar 2024

VoetbalJournaal
-
0
VoetbalJournaal Zwijndrecht, voorjaar 2024
1...242526...1.307Pagina 25 van 1.307

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.