Home Blog Pagina 23

Plezier houdt Ronald Vlot in ‘Lekkerland’

0

NIEUW-LEKKERLAND – Dat doelman Ronald Vlot nog steeds het maximale uit iedere wedstrijd wil halen, blijkt wel tijdens de eerste avond van het Zilveren Molen-toernooi. Uitgerekend de laatste bal van het duel met De Alblas (1-5 winst) vliegt erin en voorkomt dat hij een clean sheet kan overleggen.

,,Chagrijnig is een groot woord, maar zo’n bal wil je liever niet doorlaten natuurlijk’’, is het commentaar van de 24-jarige sluitpost, die aan zijn derde jaar bij Nieuw-Lekkerland is begonnen na zijn overgang van het Gorcumse Unitas. ,,Zeker als je in een wedstrijd nauwelijks iets te doen hebt gehad, dan is het jammer als er toch nog eentje invliegt.’’

 

Profbestaan

Het tekent de instelling van Ronald Vlot, die nog een mooie toekomst voor zich heeft maar ook al het nodige op voetbalgebied heeft meegemaakt. Zijn periode bij FC Dordrecht springt daarbij natuurlijk in het oog. ,,Dat was wel een andere periode dan nu het geval is’’, verwijst hij niet alleen naar de sportieve resultaten maar ook naar de organisatorische kant. ,,De zaken zijn nu wel een stuk beter geregeld. Ik heb destijds met verschillende trainers te maken gehad: Gérard de Nooijer, Harry van den Ham en Jan Zoutman.’’

Vervolgens koos Vlot voor een gang naar Unitas in Gorinchem. ,,Ik was klaar met mijn studie. Ik had voor mijn gevoel niet veel toekomst bij FC Dordrecht, zonder contract. Ik wilde wat geld gaan verdienen’’, vertelt de loodgieter van professie. ,,Dat is niet te combineren als je om tien of elf uur op het veld moet zijn. Dus het profbestaan heb ik wel uit mijn hoofd gezet, tenzij iemand wel heel veel potentie in me ziet.’’

 

Coaching

Vlot heeft het uitstekend naar zijn zin bij ‘Lekkerland’. Na twee jaar met voormalig hoofdmachtspeler Daam Vuurens gewerkt te hebben, krijgt Vlot nu keeperstraining van Collin de Jong. Diens broer Glenn is medespeler van Ronald Vlot bij Nieuw-Lekkerland. ,,Daam heeft een stap teruggedaan, waarna Collin het is gaan invullen. Hij is er lekker mee bezig, met trainingen met veel variatie. Het is een moderne keeperstrainer, maar veel verschillende oefeningen. Dat werkt prettig. Ik heb het bij Nieuw-Lekkerland ook prima naar mijn zin en heb daarom besloten sowieso nog een jaar te blijven. Het plezier is hier groot. We hebben een superleuke groep. En het is ook niet zo dat ik in de eerste klasse alles met twee vingers in de neus tegenhoud. Ik kan hier nog genoeg leren en voel dat ik nog steeds beter word. Zeker ook op het gebied van coaching. Ik leer daarbij nu veel van Jerry Tieleman, die veel ervaring heeft als verdediger. Als keeper ben ik redelijk stabiel, ik heb niet echt punten waarop ik echt uitblink maar ik zak ook niet door de ondergrens. Veel wedstrijden spelen, dat is erg leerzaam.’’

 

Penaltyreeks

Zijn eerste jaar bij Nieuw-Lekkerland eindigde met de verkiezing tot speler van het jaar. ,,Daar zal de beslissende penaltyreeks in de nacompetitiefinale tegen Brielle, toen we ons op het nippertje handhaafden, alles mee te maken hebben gehad’’, lacht de doelman uit Molenaarsgraaf. ,,Dat seizoen kregen we veel meer kansen tegen dan afgelopen jaar. Dan blink je als keeper veel minder uit.’’

Dit seizoen komt het tot een weerzien met zijn oude club Unitas, die na twee degradaties in de eerste klasse is beland. ,,Voor mij is het grappig, voor Unitas is het minder want twee jaar geleden speelde die ploeg nog derde divisie. Ik heb nog wel een paar contacten daar, maar de selectie is vergeleken met toen ik er zat flink veranderd. Het is redelijk intact gebleven. Ik denk dat we in eerste instantie net zoals vorig jaar zo snel mogelijk genoeg punten moeten halen dat we snel veilig zijn en van daaruit verder gaan kijken. We zitten dit jaar in dezelfde eerste klasse, maar natuurlijk wel met verschillende andere ploegen. Daar ben ik ook benieuwd naar, want het is lastig in te schatten hoe sterk die zijn.’’

Met de club waar hij ooit begon, VVAC in Ottoland, heeft hij nog steeds contact. ,,Maar een terugkeer op termijn, daar denk ik nog niet aan. Ik kom er nog vaak genoeg. Mijn vrienden spelen er, er zijn veel bekenden en familie. Voorlopig wil echter eerder een stap omhoog maken dan naar VVAC.’’

Klik hier voor meer artikelen over Nieuw-Lekkerland
Klik hier voor meer informatie over Nieuw-Lekkerland

Fraai afscheid voor illuster duo

0

PAPENDRECHT – Voor de hoofdmacht van Drechtstreek eindigde het seizoen 2024-2025 weliswaar met de verloren nacompetitiewedstrijd tegen De Meeuwen, maar daarmee zat de jaargang er nog niet helemaal op. De Papendrechtse club had nog een fraai staartje in petto voor twee onvervalste Drechtstreek-spelers, die voor een belangrijk deel het gezicht van de hoofdmacht bepaalden in de afgelopen jaren.

Want ga er maar aan staan: samen speelden Jorn van Drimmelen en Ton Groffen niet minder dan 800 wedstrijden voor de hoofdmacht van Drechtstreek. Twee spelers met een blauw-wit hart dus, die gezamenlijk een deel van de historie van de hoofdmacht van Drechtstreek schreven in talrijke seizoenen.

Onder grote belangstelling namen de routiniers Ton Groffen en Jorn van Drimmelen op feestelijke wijze afscheid van het selectievoetbal bij Drechtstreek. Tijdens hun indrukwekkende loopbaan beleefden zij talloze hoogtepunten, waaronder de promotie van de hoofdmacht naar de eerste klasse.

Ter ere van het duo werd een afscheidswedstrijd georganiseerd. Voor deze bijzondere gelegenheid kwamen diverse oud-spelers en trainers naar de Oostpolder om samen om het tweetal te eren tijdens een sfeervolle middag vol sportiviteit en herinneringen. Waarbij na afloop duidelijk werd, dat de twee weliswaar afscheid hebben genomen van de hoofdmacht maar voor altijd deel uit zullen blijven maken van de Drechtstreek-familie.

 

Nieuw bestuur voor businessclub

PAPENDRECHT – De businessclub van de Papendrechtse voetbalvereniging Drechtstreek heeft in de afgelopen periode een bestuurswijziging ondergaan. Nadat in februari al bekend werd gemaakt dat een bestuurswisseling op handen zou zijn, besloten de zittende bestuursleden – na een periode van toegewijde inzet en betrokkenheid hun taken neer te leggen.

Concreet hield dat in dat voorzitter Paul Prins, secretaris Peter Krommenhoek en de bestuursleden Wendy Prins, Joop Zwager, Piet van de Merwe en Marcel Sluijter een stap terug hebben gedaan. Zij hebben gezamenlijk aangegeven ruimte te willen maken voor een frisse blik en nieuwe energie binnen de club.

Onder het oude bestuur heeft de businessclub een sterke groei doorgemaakt en met veel plezier en toewijding gewerkt aan een club waar netwerken, gezelligheid en voetbal samenkomen. Het nieuwe bestuur wordt gevormd door voorzitter Robin Nijhuis, secretaris Suzan Squarzina en penningmeester Luuk Bouw. De nieuwe bestuursleden hebben de ambitie uitgesproken om voort te bouwen op het fundament dat de afgelopen jaren is gelegd binnen de businessclub. Er wordt ingezet op verdere professionalisering, uitbreiding van het netwerk en het intensiveren van de onderlinge samenwerking tussen leden. Daarbij is er natuurlijk een stevige samenwerking met het (dagelijks) bestuur van voetbalvereniging Drechtstreek, dat zich dankbaar heeft getoond in de richting het vertrekkende bestuur voor de onvermoeibare inzet, betrokkenheid en visie. Die componenten hebben ervoor gezorgd dat Drechtstreek als vereniging staat waar het nu staat.

Klik op VV Drechtstreek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Drechtstreek voor meer informatie over de club.

Kroon op een prachtige wederopstanding

0

De Zwerver bewees het afgelopen seizoen dat er op sportief gebied altijd licht aan het einde van de tunnel is. Na twee opeenvolgende degradaties sloegen de Kinderdijkers keihard terug door het kampioenschap in de derde klasse J op te eisen. Het verhaal over een bekroonde wederopstanding.

KINDERDIJK – De weergoden werkten op die bewuste meizaterdag niet bepaald mee, want het regende onophoudelijk op het karakteristieke sportpark De Schans. Maar niemand die daar bij de thuisploeg – spelers, technische staf, bestuursleden en supporters – ook maar één seconde om maalde. Daarvoor was de collectieve vreugde veel te groot om het kampioenschap, dat volgde op twee achtereenvolgende duikelingen op de voetballadder. De eerste titel in vijftien jaar bovendien.
Wéér beleefde De Zwerver dus een seizoen van uitersten. Na de surprisepromotie van drie jaar eerder naar de eerste klasse volgden sportief zware jaren, die eindigden met een afzink. Maar in Kinderdijk ging men niet bij de pakken neerzitten en werd de neergaande spiraal met de samenstelling van een sterke selectie gebroken en zelfs sterk omgebogen. Met, op de slotdag van de competitie, via de 3-1 zege op Rijsoord de titel als grandioze beloning.

Voor aanvoerder Lucas Adelino was het een extra bijzonder moment. Immers, vijftien jaar geleden was hij er ook al bij toen De Zwerver voor de laatste maal kampioen werd. ,,Toen was ik eerstejaars senior, dus dat moment heb ik nooit vergeten’’, bekende hij. Om er gelijk aan toe te voegen: ,,Echt ik was zo ontzettend zenuwachtig voor dit moment dat we kampioen konden worden. Na afloop stond ik nog te trillen. Natuurlijk heb ik al heel wat meegemaakt in mijn carrière en bij deze vereniging. Maar dit was toch anders, want dit voelde als een soort van revanche. De afgelopen twee seizoenen was ik ook aanvoerder en degradeerden we twee keer op rij. Deze titel moesten we pakken en dat is ons gelukt’’, glunderde Adelino, die meteen aangaf dat hij er nog een seizoen aan vastplakt op een hoger niveau. ,,Ik wil de tweede klasse weer proeven.’’
Voor Redouan El Akchaoui kwam met het kampioenschap een mooi sluitstuk aan zijn voetbalhoofdstuk in de hoofdmacht van De Zwerver. De routinier was bloednerveus voor de kampioenswedstrijd geweest. ,,Ik heb nauwelijks kunnen slapen’’, gaf El Akchaoui ruiterlijk toe. ,,Daarom was ik ook opgelucht dat het gelukt was. Dit is een mooi moment om te stoppen. Ik heb het zo druk, zeker met twee kinderen. Vorig jaar na de tweede degradatie heb ik tegen de nieuwe trainer (Ferry van Dijk, red.) gezegd dat we er echt spelers bij moesten hebben. Daarin zijn we geslaagd, met dit als resultaat.’’

Tijdens de drukbezochte kampioenswedstrijd, waarin Rijsoord absoluut niet de loper naar de titel had uitgerold, groeide Rick Verloop uit tot de man of the match met twee treffers in de feestwedstrijd. Dat hij zou scoren verraste Verloop eigenlijk niet. ,,Want ik werd de ochtend van de kampioenswedstrijd wakker met het gevoel dat ik zou gaan scoren. En dat gebeurde ook. Zoals het tweede doelpunt dat ik maakte tegen Rijsoord ook identiek was aan een doelpunt dat ik eerder die week tijdens de training had gemaakt. Dus het moest wel goedkomen’’, lachte Verloop, die een deel van het seizoen gemist had vanwege blessureleed. Een gescheurde enkelband hield hem maandenlang aan de kant.
In 2022 was Verloop er ook bij toen De Zwerver een promotiefeestje kon vieren na de opgang naar de eerste klasse. ,,Nee, het is de afgelopen seizoenen nooit saai geweest bij ons. In de tweede klasse dan maar een jaartje rustig in de middenmoot draaien hoeft van mij niet. Dan wil ik daar ook gewoon bovenin meedraaien.’’

Voor trainer Ferry van Dijk was de titel de geweldige afronding van zijn comeback op De Schans, waar hij eerder actief was als speler en als trainer bij de jeugd en het tweede elftal. Van Dijk gooide er tijdens de kampioensfestiviteiten een originele ‘Moonwalk’ à la Michael Jackson uit. ,,Dat was ook een eerbetoon aan die artiest, van wie ik een groot fan ben, dus dit was een mooi moment voor een eerbetoon.
In de slotfase van de competitie dreigde het voor De Zwerver nog faliekant fout te gaan in de wedloop met concurrent Spirit, die twee speeldagen voor het einde Overmaas met 8-0 verpulverde en zo op doelsaldo op kop kwam. Rijsoord vervulde echter de sportieve plicht door Spirit op een gelijkspel te pinnen waardoor De Zwerver op de slotdag met een neuslengte voorsprong richting de finish kon opstomen. ,,Met dank aan Klaas Sels en zijn mannen, die hadden gezorgd voor een perfecte grasmat, konden we het karwei afmaken. We hebben enkele keren het geluk aan onze zijde gehad, bijvoorbeeld tegen ZBC’97 en Wieldrecht met overwinningen in de slotfase, maar uiteindelijk vind ik dat we stonden waar we hoorden te staan: bovenaan.’’

(in kader)
De Zwerver naar West II
De grote vraag waar De Zwerver na de promotie zou belanden, werd duidelijk beantwoord: de formatie van trainer Ferry van Dijk werd gedirigeerd naar West II zonder al te grote reistijden naar de uitwedstrijden. Voor spits en topschutter Glenn Weijts is de indeling helemaal perfect: de goalgetter woont in Brielle, dat één van de tegenstanders is. Ook Hellevoetsluis en Zuidland bevinden zich nabij voor Weijts. Het Zwijndrechtse VVGZ en het Dordtse GSC/ODS zorgen voor de regionaal getinte ontmoetingen in een op het oog zware poule.

Klik op de Zwerver voor de laatste artikelen over de club.
Klik op de Zwerver voor meer informatie over de club.

‘Ik was altijd al bezig met hoe de tegenstander stond’

Na een optelsommetje van verschillende factoren, besloot Donny Klem om afgelopen zomer zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. Niet alleen vanwege de nodige fysieke pijntjes, maar vooral om bij de JO19 van De Jonge Spartaan verder te werken aan zijn trainerscarrière. “Het is iets wat ik altijd al leuk heb gevonden.”

Want nieuw als trainer is Klem (34), die het afgelopen seizoen voor Den Bommel speelde, dan ook absoluut niet. “Vanaf mijn veertiende of vijftiende, ben ik eigenlijk al begonnen met training geven.” Bij De Jonge Spartaan dus, de club waar hij het grootste gedeelte van zijn leven voetbalde. “Ik heb het altijd heel leuk gevonden om bezig te zijn binnen de vereniging. Ook bij het helpen organiseren van dingen. Dat zit gewoon in me.” Ondanks dat hij koos voor een studie Toerisme en Recreatie, lacht de inwoner van Middelharnis. “Toen vroegen mensen zich al af waarom ik geen CIOS ging doen.”

Voetbalgek

Als jeugdtrainer bij De Jonge Spartaan, kwam Klem echter dus alsnog in het trainersvak terecht. Onder meer als trainer van zijn stiefzoon. “Die heb ik twee of drie jaar lang training gegeven, bij de JO12 en JO13.” Maar nadat hij de overstap maakte naar het Zeeuwse Kloetinge, besloot ook de voormalig verdediger een stapje omhoog te doen. “Dit seizoen ga ik de JO19 doen.” En dat niet alleen. “Ik ga ook de VC2-cursus volgen.” Want meer tijd om trainer te zijn, heeft Klem als gestopte voetballer nu logischerwijs wel. “Het was een optelsom van verschillende factoren. Zeker met wat fysieke pijntjes, ga je toch naar de toekomst kijken. Dus wilde ik nu graag aan mijn trainerscarrière gaan werken.” Ambities, hebben ze bij De Jonge Spartaan op dat vlak genoeg. “We willen ambitieuze spelers de mogelijkheid bieden om zich dichtbij huis op een hoger niveau te ontwikkelen. Ons doel is om daarmee zowel de vereniging als het voetbal, een impuls te geven.” Zoals in zijn geval, bij de JO19. “Dat is een heel talentvolle groep! Maar het zal natuurlijk wel even anders worden dan bijvoorbeeld een JO12 of JO13. Op die leeftijd ben je nóg meer bezig met de ontwikkeling van die jongens zelf. Fouten laten maken, vragen stellen en rouleren met posities.” Aan zijn fanatisme, zal het hoe dan ook niet liggen. “Ik ben echt een voetbalgek. Naast mijn huis, heb ik nog een soort werkkamer. Die staat vol met voetbalspullen.” En dat niet alleen. “Tijdens een seizoen, ga ik overal bij wedstrijden kijken. Dat heeft er altijd ingezeten.”

Structuur

In de toekomst, hoopt Klem dan ook werkzaam te zijn bij een seniorenteam. “Juist daarom is de JO19 zo’n mooie uitdaging. Het is super leerzaam om nu nog te werken met jeugd.” Want gelukkiger, kun je hem eigenlijk niet maken. “Ik vind het geweldig om met het spelletje bezig te zijn.” Op een, over het algemeen, rustige manier, vertelt hij. “Spelers mogen fouten maken, dus ik probeer het initiatief en de regie zoveel mogelijk bij die jongens te laten. Maar uiteindelijk, moet je het samen doen.” Hoe was dat als voetballer? “In het veld was ik eigenlijk ook vaak al bezig met hoe de tegenstander stond en hoe we dat dan als team op konden lossen.” Zijn carrièreswitch, deed bij weinig oud-ploeggenoten dan ook de wenkbrauwen fronsen, zo merkte hij. “Die vonden het allemaal wel een logische stap. Die zagen altijd al een trainer in mij.” Net als goede vriend Koen Kwakernaak, sinds dit seizoen trainer van regiogenoot Melissant. “We hebben het dagelijks over voetbal, delen oefeningen met elkaar en gaan regelmatig naar wedstrijden kijken.” Ooit, hoopt het tweetal hun krachten dan ook opnieuw te bundelen. “In het verleden zijn we al samen jeugdtrainer geweest, dus dat zou voor ons allebei wel de droom zijn.” Bijvoorbeeld bij De Jonge Spartaan. “Ik zou het heel tof vinden om hier ooit hoofdtrainer te worden van het eerste elftal.” Zijn liefde voor de club uit Middelharnis, steekt Klem dan ook niet onder stoelen of banken. “We zijn een grote vereniging met 900 leden, dus sinds twee jaar ben ik lid van de jeugdcommissie. Samen zetten we stappen om meer structuur te brengen. Dat wil zeggen een gezamenlijke basis en lijn in trainingen. Gebaseerd op oefeningen, spelprincipes en techniek.” Aan hem de taak om dat komend seizoen bij de JO19, ook zelf in de praktijk te brengen. “Als we met onze ‘eerste’ teams omhoog willen, moet je prestatiegericht gaan denken. Daar hoort selecteren ook bij. En dan mag je best wat van spelers verwachten. Daar zijn we als club aan toe!”

Klik op De Jonge Spartaan voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Jonge Spartaan voor meer informatie over de club.

De Nooijer wil met plezier naar SteDoCo kijken

0

Derdedivisionist SteDoCo beleefde een teleurstellend seizoen 2024-2025, dat afgesloten werd met een negende plek op de ranglijst. Voor de nieuwe voetbaljaargang veranderde er veel, niet alleen in de spelersgroep maar ook ervoor. De Zeeuwse ex-prof Dennis de Nooijer moet als nieuwe oefenmeester voor continuïteit en resultaat zorgen.

HOORNAAR – In een tijdsbestek van een jaar veranderde het gezicht voor de groep in Hoornaar veelvuldig. Rick Adjei ging vorig jaar aan de slag als assistent bij FC Dordrecht, zijn opvolger Gert Jan Karsten verdween tussentijds van het toneel waarna Klaas Wels het seizoen bij SteDoCo afmaakte. In de tussentijd legde ‘td’ Cees Lagendijk Dennis de Nooijer, vorig jaar nog werkzaam bij competitietegenstander GOES, vast als de nieuwe keuzeheer voor het seizoen 2025-2026.

Na Zaamslag, Walcheren, RCS, Philippine, Zeelandia Middelburg, Hoek, Terneuzense Boys en GOES is Dennis de Nooijer aan een nieuwe trainersklus buiten het voor hem zo vertrouwde Zeeland begonnen. De telg van het Zeeuwse voetbalgeslacht – broer Gérard (oud-trainer van FC Dordrecht) is thans werkzaam bij tweededivisionist Hoek – moet SteDoCo weer opstuwen in de vaart der volkeren.

Mutaties

Dat is niet alleen op papier een uitdagende klus. Bij SteDoCo veranderde namelijk veel in de selectie. Het lijstje met mutaties tijdens de overschrijvingsperiode is indrukwekkend: Rick Stuy van den Herik (Sliedrecht), Arwin van Soest (GVVV), Maarten de Fockert (SC Feyenoord), Akram Salhi (SC Kruisland), Djaniny Lopes Mendes (voortijdig weg), Tibeau van Leerdam (FC Dordrecht), Nizar Mekkaoui (Halsteren), Mitchell de Zwart (CSW) en Redouan El Hankouri verlieten de club uit Hoornaar. Daar stond een flinke hoeveelheid nieuwkomers tegenover: Jardell Adamson (SV Parkhout), Jordi Geijsen (Witgoor Sport Dessel), Harold Vrolijk (XerxesDZB), Jesse Wielinga (UNA), Sam van Veen, Jessy Hommersom (beiden ASWH), Lars Bleijenberg (Capelle), Joeri Legemaate (EDO), Thijmen de Haan, René van Middelkoop (beiden Ameide), Sem Rijksen (SteDoCo 2), Mikail El Mahdioui (Turnhout) eKevin Silva (Hoogstraten) kwamen de rood-zwarte gelederen versterken. Vlak voor de afloop van de overschrijvingsperiode kwam daar ook nog Jethro Mashart (Kozakken Boys) bij.

De Nooijer deed echter al het nodige voorwerk voordat hij bij zijn nieuwe club op het trainingsveld aanschoof. ,,Ik ben bij veel spelers thuis geweest of sprak ze op locatie, met als doel hen beter te leren kennen. Daardoor heb ik al een goed beeld van mijn spelersgroep. Zo zag ik Harold Vrolijk met XerxesDZB in de nacompetitie aan het werk tegen Orion en RBC.’’

Vrouwen

Voor De Nooijer was de gang naar Hoornaar overigens niet helemaal nieuw. ,,Aan het einde van de vorige eeuw heb ik al eens training gegeven bij SteDoCo, maar dat was toen aan de vrouwentak en samen met mijn broer Gérard. Dat was toen nog via bemiddeling van toenmalig voorzitter Kid Schuit. Leuk dat ik nu bij deze club terugkeer. Nu zijn alle faciliteiten er om een goede derdedivisieclub te zijn. Het is aan ons om dit waar te maken. Winnen is belangrijk, maar ik wil vooral met plezier naar de wedstrijden van de ploeg kijken. En we zitten in een pittige poule, met verschillende ex-tweededivisionisten maar ook met het gepromoveerde RBC.’’

Klik hier voor meer artikelen over SteDoCo
Klik hier voor meer informatie over SteDoCo

Met fris elan van start bij nieuwe club

0

HARDINXVELD-GIESSENDAM – Hardinxveld deed een seizoen lang mee in de strijd om het kampioenschap en de promotie vanuit de derde klasse, maar stond uiteindelijk met lege handen. Theo de Boon nam afscheid van de Sluiswegclub met een 1-0 nederlaag tegen zijn nieuwe club SVW, die uitgerekend in die confrontatie het kampioenschap pakte.

De Boon gaf derhalve met teleurstelling het stokje door aan zijn opvolger Maarten van Gastelen (foto), die inmiddels vol energie aan de slag is gegaan in Hardinxveld-Giessendam nadat hij het afgelopen half jaar clubloos was geweest. Het laatste seizoen van Van Gastelen bij De Alblas kende namelijk een voortijdig slot. Na viereneenhalf jaar kwam het samenwerkingsverband tussen beide partijen tot een einde.

Van Gastelen gebruikte de periode vanaf het moment van zijn tussentijdse vertrek bij De Alblas tot zijn eerste training bij Hardinxveld om weer energie te tanken. ,,Voor het eerst in zestien jaar trainerschap was het vuurtje bij mij gedoofd. Het kostte mij te veel energie om steeds weer naar de club te gaan. Ik heb daarom voor een time-out gekozen en dat beviel mij prima. Voor mijn gevoel is dat voor De Alblas, het team en mijzelf goed geweest. Ik kon even uitrusten, weer fris worden en naar de nieuwe uitdaging bij Hardinxveld toegroeien’’, liet hij optekenen.

Met Hardinxveld is hij inmiddels in voorbereiding op een nieuw seizoen, met op de tweede speeldag meteen een pikant treffen: aan de Sluisweg ontvangt Hardinxveld dan De Alblas. Van Gastelen is met fris elan gestart bij zijn nieuwe club en heeft de lat op voorhand al hoog gelegd. Want, in de aanloop naar zijn nieuwe trainersklus, liet hij al weten dat hij de hoop had dat voorganger Theo de Boon de ploeg zou brengen naar het niveau waar zij thuishoort: de tweede klas. Aan de vervulling van die wens kan Van Gastelen zelf uitvoering geven.

Klik op VV Hardinxveld voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Hardinxveld voor voor meer informatie over de club.

‘Dat heb ik toch wel het meeste gemist’

Na een vroegtijdig vertrek bij Brielle en een half jaartje aan de zijlijn, stond Hans de Heer te trappelen om weer ergens aan de slag te gaan. Want ondanks dat het hebben van een vrije avond voor even wel lekker was, is de trainer van vijfdeklasser Flakkee blij dat hij dit seizoen weer op het veld staat. “Ik miste de spanning.”

Spanning die hij als voormalig voetballer en tegenwoordig als trainer, altijd heeft gehad. “Lekker trainen op dinsdag en donderdag, en op zaterdag een wedstrijd. Dat zit er al 50 jaar zo in.” Maar de afgelopen maanden, dus even niet. “Ik ben halverwege het seizoen gestopt als assistent bij tweedeklasser Brielle, omdat het niet zo lekker liep.” Een teleurstelling, die De Heer (61) op voorhand niet echt zag aankomen. “Als oud-speler én trainer van Wit Rood Wit, is dat toch wel een beetje mijn club en ik hoopte daar een aantal jaar te blijven. Als een soort John de Wolf.”

Gemoedelijker

Zover kwam het uiteindelijk dus niet. “Het was mijn eer te na om per direct te vertrekken, maar soms is dat beter voor de club. Dan moet je over je eigen ego heen stappen.” Om vervolgens een half jaartje thuis te zitten. “Dat vond ik vooral vervelend. Helemaal op mijn leeftijd, ga je dan wel nadenken wat je nog zou willen.” Al kreeg De Heer op die vraag, al vrij snel een antwoord. “Ik kreeg meteen het gevoel: wat moet ik nu met mijn tijd gaan doen? Op zaterdag ging ik dan vaak wel ergens een wedstrijdje kijken, maar ik miste die spanning.” De voormalig oefenmeester van onder meer Vierpolders, De Jonge Spartaan, Rockanje, NBSVV, Nieuwenhoorn, Hellevoetsluis. Rijnmond Hoogvliet Sport en Melissant gooide dan ook een lijntje uit in de regio. “Als trainer ben ik door mijn verleden best wel bekend in deze omgeving, maar ik was relatief laat.” Gelukkig voor hem, hapte Flakkee toe. “Als voetballer had ik daar altijd al een fijn gevoel bij én de club bestaat natuurlijk ook al honderd jaar.” En dus hield De Heer, die als assistent-trainer ooit in de keuken mocht kijken bij hoofdklasser Nieuwenhoorn, een goed gevoel over aan zijn eerste gesprek. “De verenigingen en mensen hier, zijn anders dan in Rotterdam of bijvoorbeeld Voorne-Putten. Iets gemoedelijker, minder direct en met wat meer normen en waarden.” Toch, raakte de inwoner van Hellevoetsluis nog niet meteen overtuigd. “Ik heb daarna een wedstrijd gezien, daar werd ik niet echt vrolijk van. Al is het natuurlijk ook wel wennen van de tweede naar de vijfde klasse…”

Stuk rustiger

Desondanks, besloot De Heer de knoop door te hakken. “Ze willen, met eigen jeugd, op termijn naar de vierde klasse. Op basis van die verhalen, ben ik ingesprongen.” De uitdaging, is dan ook simpel. “Het beter doen dan vorig seizoen.” En met een twaalfde plaats in de eindrangschikking, moet dat mogelijk zijn, denkt De Heer. “We hebben er een aantal versterkingen bijgekregen, dus wat dat betreft ziet het er goed uit.” Aan hem de taak, om daar een winnend team van te maken. “Ik ben een trainer die transparant, heel eerlijk én bloedfanatiek is. Ik wil altijd winnen.” Al is hij in al die jaren, wel gaan relativeren, lacht hij. “Vroeger was bij een nederlaag heel mijn weekend verziekt, nu duurt dat slechts nog een paar uurtjes.” Ook langs de lijn, is De Heer een stuk rustiger geworden. “Eerst stond ik echt te springen, was ik heel emotioneel en nog te veel voetballer. Nu sta ik meer te analyseren.” Want, zo weet hij als geen ander: “Trainer zijn is een ervaringsvak. Ik ben nu beter dan twintig jaar geleden. Tegenwoordig leg je veel meer accenten tijdens een tactische partij.” En dat is nodig ook. “We zitten in een soort vierde klasse van twee jaar geleden en veel ploegen hebben zich versterkt. Dus het wordt lastig genoeg.” Een doelstelling, vindt De Heer dan ook lastig om te formuleren. “Proberen om in het linkerrijtje te eindigen. Maar of dat reëel is…” Hoe dan ook, kunnen ze bij Flakkee aan de bak. “Als we beter gaan voetballen, meer winnen en minder goals tegen krijgen, ben ik tevreden. Ondanks dat ik een liefhebber ben van het spelletje, draait het natuurlijk wel om winnen.” Al zal ook de club, daarin mee moeten, denkt De Heer. “Kees Breen heeft de vereniging eigenlijk een beetje gered, door met de jeugd aan de slag te gaan. Nu wordt het zaak om stappen te blijven maken, ook organisatorisch.” Aan zijn eigen enthousiasme, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik kijk ernaar uit om weer op het veld te staan en lekker te ouwehoeren in de kantine. Dat heb ik toch wel het meeste gemist.” Want ook na al die jaren, geniet De Heer er nog steeds van om met zijn spelers bezig te zijn. “Daardoor blijf je jong!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

Noordeloos laat droom van een dorp uitkomen

0

De sportbeleving in Noordeloos is immens. Of het nu om kuiltjeknikkeren, wielrennen of voetbal gaat, de gemeenschap leeft intens mee met alles wat naar sport riekt. En dus trokken de dorpelingen massaal naar Nieuw-Lekkerland om hun voetbalhelden van SV Noordeloos te zien promoveren naar de vierde klasse ten koste van het Dordtse SSW (4-1). Waarmee de droom van een dorp uitkwam.

NOORDELOOS – Voorzitter Mark Vonk, die inmiddels acht jaar het bestuurlijke boegbeeld van SV Noordeloos is, zet de kersverse promotie naar de vierde klasse nog maar eens in het juiste perspectief.

,,Het was sowieso een spannende middag, want het was 22 jaar geleden dat we om promotie hadden gestreden en de laatste keer dat we daadwerkelijk gepromoveerd waren was in 1988-1989’’, schetste de preses de voorgeschiedenis nogmaals voor die junizaterdag in Nieuw-Lekkerland waarin Noordeloos eindelijk weer eens collectief voetbalsucces kon bejubelen.

 

Enkele maanden na dato leeft bij Vonk nog steeds het besef dat het die middag heel anders af had kunnen lopen. ,,Want in de eerste twintig minuten hadden we ook met 2-0 achter kunnen komen, maar het bleef bij 1-0 en daarna kwamen we in de wedstrijd en begonnen we weerstand te geven.’’

Uiteindelijk draaide Noordeloos het duel volledig om, met dank ook aan Patrick Slijkoort die zijn bijnaam ‘Hattrick Patrick’ eer aan deed door SSW met drie treffers om de oren te slaan. Samen met zijn teamgenoten zette hij een heel dorp – die middag had men in Noordeloos een speld kunnen horen vallen – in vuur en vlam.

,,We hadden twee bussen geregeld en die zaten nagenoeg vol. Daarnaast waren er veel mensen met eigen vervoer gekomen’’, stipte Mark Vonk aan. ,,De promotie is dus door bijna het hele dorp beleefd. Mooi was ook dat de promotie samenviel met het 80-jarig bestaan. Dat hebben we op een bijzondere manier gevierd: met een verbouwing. De kleedkamers en de kantine zijn opgeknapt. Een deel van de kantine wordt fotowand. Daar komen de hoogtepunten op te hangen van het afgelopen seizoen. Misschien hebben we wel niet genoeg aan één wand. Het betekent in ieder geval dat dit succes nog een aantal jaren wordt meegenomen.’’

 

Trainer Hans Duijzer zat na afloop geëmotioneerd in de dug-out. De emoties van eerder in die week, toen hij zijn vader had begraven, werden hem begrijpelijkerwijs even te veel. Duijzer herpakte zich echter en vierde bij zijn afscheid van het trainerschap de promotie mee. „Toen ik binnenkwam, waren we het lelijke eendje en stonden we met zeven à acht man op de training. We eindigden met dertig. We hebben een mooi verhaal met elkaar neergezet’’, stelde de trainer, die het stokje heeft overgegeven aan Frank Kers.

Voorzitter Vonk gaat sowieso nog een jaar door in de termijn waarin hij zich momenteel bevindt. De preses, die ook regelmatig als scheidsrechter functioneert, heeft de hoofdmacht zich zien opwerken vanaf de bodem van het zaterdagamateurvoetbal (de vijfde klasse) naar een niveautje hoger. ,,Tot de komst van die vijfde klasse hebben we de meeste seizoenen in de vierde klasse gespeeld, dus het is vertrouwd’’, lachte Vonk, die Noordeloos zag belanden in een poule zonder clubs als Arkel en Lekvogels maar wel bij Peursum, de Zwijndrechtse clubs Groote Lindt en ZBC’97 en de Dordtse clubs SC Emma en Dubbeldam. ,,We hadden graag in de Betuwe-competitie gezeten, maar inmiddels is duidelijk dat het niet het geval is. We gaan er desondanks een mooi seizoen van maken. Zo bestaan er al plannen om met een bus naar Fijnaart te gaan. Kunnen we ook meteen op bezoek bij Frans Bauer en de Chinees.’’

De doelstelling voor de nieuwe trainer Frank Kers is handhaven. ,,Daar gaan we ook een beetje van uit. Want dat is misschien wel het gunstige van de competitie waarin we zijn ingedeeld: die telt slechts elf teams. Dat zou betekenen dat er misschien maar één ploeg rechtstreeks degradeert en vergroot de kansen op lijfsbehoud. Het is in ieder geval al een gedenkwaardig jaar, een jubileum waarin het eerste het mooist denkbare cadeau aan ons als club heeft gegeven. De jongens zijn er vol voor gegaan en hebben een prachtig tweede deel van het seizoen neergezet met een geweldige bekroning.’’

 

Peursum wacht nieuw seizoen met uitdagingen

GIESSENBURG – Voor Peursum, in het nieuwe seizoen tegenstander van Noordeloos, wordt de jaargang 2025-2026 een jaar van uitdagingen. Op sportief en op bestuurlijk vlak dan wel te verstaan.

Op sportief gebied beleefde de club uit Giessenburg al een enerverend eerste deel van 2025: Peursum was in de race voor een periodetitel én moest knokken tegen degradatie. Uiteindelijk werd op de slotdag, met een 2-2 deling bij SV Meerkerk dat net naast de titel greep, lijfsbehoud afgedwongen.

Die prestatie betekende ook het slotstuk voor trainer Hans Harmans, die is opgevolgd door Ron Vastenouw die vanuit het tweede is doorgeschoven. Ook binnen de selectie waren er afscheidnemers: doelman Derek Peters zwaaide na dertien seizoenen af en ook verdediger Stephan Ooms heeft besloten er een punt achter te zetten. Ooms blijft echter als ‘opleider’ van de jeugd betrokken bij Peursum.

Niet alleen op het veld wacht Peursum een uitdagende route, ook bestuurlijk gezien is er voldoende werk aan de winkel. Voorzitter Sander Beuzekom heeft aangegeven dat hij zijn positie wil overdragen, mits er zich een opvolger meldt. Penningmeester Jan Zwakhals heeft aangegeven dat hij wil aanblijven en met Mark Krijgsman, Nick van Eeuwijk en Tim Ovington is er een drietal opgestaan dat zich in de toekomst wil blijven inzetten voor de club. In het najaar wordt meer duidelijk over de bestuurssamenstelling.

Klik op SV Noordeloos voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Noordeloos voor meer informatie over de club.

‘Je moet er voor ze zijn en een band opbouwen’

Een band opbouwen, spelers op een leuke manier beter maken en teamgevoel creëren. Tony Grinwis geniet sinds een jaar of twee van zijn rol als jeugdtrainer bij WFB. Dusdanig, dat hij afgelopen seizoen besloot om een cursus te gaan doen. “Ik vind het gewoon heel erg leuk om met kinderen bezig te zijn.”

Dus toen zijn zoontje begon met voetballen, zag de 41-jarige Grinwis dan ook zijn kans schoon. “Een goede vriend van mij was toen trainer van de JO9, maar die zat ineens met zestien kinderen. Als het moet, wil ik wel helpen…” En zo geschiedde. “Ik vind voetbal sowieso interessant én het is gewoon heel erg leuk om met kinderen bezig te zijn. Daar krijg ik veel voldoening van.” Zowel op, als naast het veld. “Je wilt ze graag wat meegeven, ook op sociaal vlak.”

Competitiever

Een rol als jeugdtrainer, lijkt Grinwis dan ook op het lijf geschreven te zijn. Al klinkt dat logischer dan het daadwerkelijk is. “Ik deed vroeger zelf altijd aan zaalvoetbal, maar scheurde op mijn achttiende mijn kruisband af. Daar ben ik vervolgens drie keer aan geopereerd en daarna ben ik gaan fietsen.” Een connectie met WFB, had de inwoner van Ouddorp op voorhand dan ook niet. “Toch kende ik al wel een hoop mensen en vooral de sociale contacten zijn leuk. Mede daardoor wil ik er graag mee doorgaan.” Twee jaar geleden begonnen dus, bij de JO9. Als trainer van zijn zoontje. “Hij neemt gelukkig nog wel dingen van me aan. En thuis, proberen we het niet al te veel over de voetbal te hebben. Het moet natuurlijk geen obsessie worden.” Want aan fanatisme bij Grinwis, geen gebrek. “Vanuit de club kregen we de vraag wie het leuk zou vinden om de VC1-cursus te gaan doen, dus die heb ik afgelopen seizoen gehaald.” Een leerzame ervaring, zo vertelt hij. “Je leert ook weer andere trainers kennen, om mee te overleggen of eens een oefenwedstrijd af te spreken.” Tegenwoordig samen met Dennis Roos en Erwin Tanis verantwoordelijk voor de JO10, ligt de lat dan ook hoog. “We willen als vereniging met de eerste elftalletjes van iedere lichting, toch wel kijken wat er mogelijk is. Het plezier staat altijd voorop, maar we willen graag het niveau wat opkrikken.” Een goede zaak, denkt Grinwis. “Eerst stond plezier hebben écht bovenaan, nu mag het ook wel wat competitiever zijn.” Want uiteindelijk hoort ook dat, bij ontwikkelen. “Je probeert die jongens op een leuke manier beter te maken. Ze zien groeien, blijft het mooiste wat er is.” En dat lukt niet, door alleen keihard te trainen. “Je moet naar ze luisteren, er voor ze zijn en echt een band opbouwen. Zodat ze voor je door het vuur willen gaan.” Juist op zaterdag. “Daarom moet je er een team van zien te maken.”

Boost geven

Voorlopig lukt dat laatste, best aardig. “Je ziet zoveel dingen terug waar we doordeweeks op hebben getraind. Dat merken die jongens zelf ook.” Grinwis, die tijdens wedstrijden vaak de rol van scheidsrechter op zich neemt, draagt daar op zijn eigen manier zijn steentje aan bij, legt hij uit. “Ik kan heel goed met die jongens omgaan. Vaak een dolletje, maar soms ook streng.” Ook tijdens trainingen. “We werken zoveel mogelijk vanuit een vaste basis. Dus een warming-up, een spelelement, techniek en partij. Ondanks dat ze techniek soms lastig of saai vinden, is dat wel heel belangrijk. Je wilt ze continu blijven prikkelen.” Zoals ook Grinwis, dat bij zichzelf blijft doen. “Ik heb al voor de VC2-opleiding gekeken, alleen past dat niet in combinatie met mijn werk.” Ambities, heeft de voormalig zaalvoetballer echter genoeg. “Of het nu bij mijn zoon of bij een ander team is, ik blijf zo lang mogelijk betrokken als jeugdtrainer.” Of als klankbord van de vereniging. “Bijvoorbeeld om ouders te helpen die training geven. Ook dat lijkt me heel leuk om te doen.” Alles met uiteindelijk maar één doel: “Ik heb écht het idee dat we de vereniging samen een stukje omhoog kunnen tillen. Zeker als we ook trainers kunnen gaan begeleiden en opleiden.” Helemaal, met het oog op de toekomst. “Het eerste elftal speelt nu in de vijfde klasse, dat is veel te laag.” Hoe Grinwis dat op de lange termijn zou willen veranderen? “Ik mis bij de jeugd soms nog wel een beetje die competitiedrang. Om echt te willen presteren. Dat mag van mij best een beetje meer zijn. Dus de vraag is: krijgen we de tijd om dat te ontwikkelen of blijven we wat we zijn?” Over een eventuele manier waarop, heeft Grinwis in ieder geval al nagedacht. “Het zou een mooi signaal zijn als er meer betrokkenheid zou zijn tussen de jeugd en de senioren. Dat jongens van het eerste bijvoorbeeld eens bij een training komen kijken en jeugdspelers bij een wedstrijd van het eerste. Dan krijgt de jeugd het gevoel, dat ze ook het eerste kunnen halen. Die wisselwerking, zou jonge jongens echt een boost kunnen geven!”

Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WFB voor meer informatie over de club.

‘Mijn vader heeft er even over moeten slapen’

Dat zijn overstap van WFB naar Stellendam zó goed uit zou pakken? Dat had Bjorn Pape zelf ook niet verwacht. Want ondanks dat de derdeklasser in eerste instantie mikte op handhaving, deed de ploeg tot het laatste moment mee om promotie. En ook de inwoner van Ouddorp zelf, draaide een uitstekend seizoen. “Ik heb nog nooit zoveel gescoord!”

Al heeft dat misschien ook wel een vrij logische verklaring, lacht Pape (22). “Bij WFB heb ik overal wel een beetje gespeeld, dus ik had mezelf bij Stellendam opgegeven als rechtsback.” En niet voor niets. “Ik vind dat een leuke positie en had er onder Leo (de Geus) al eerder gespeeld. Daar dacht ik kansen te kunnen krijgen.” Toch liep het anders, vertelt hij. “Ik kwam terecht in de spits en heel soms op linksbuiten.” Met een hoop doelpunten én assists tot gevolg. “In totaal had ik er een stuk of veertien. Ik heb nog nooit zoveel gescoord!”

Goed gevoel

Het leverde Stellendam uiteindelijk een vierde plaats en de tweede periode op. “Ons doel was handhaven, dus niemand had verwacht dat we het zó goed zouden doen. We bleven veertien wedstrijden op rij ongeslagen en ineens draaiden we mee met de top…” Al kwam dat ook weer niet helemaal onverwachts, moet Pape toegeven. “Het grootste gedeelte van het team speelt al lang samen, dat merk je. Ze zijn heel goed op elkaar ingespeeld.” Mede daardoor, werd de jongeling na zijn overstap van WFB naar eigen zeggen direct goed opgevangen. “Het is een leuk team en ik viel goed in de groep. Daardoor heb ik zelf ook een fantastisch seizoen gehad.” Met als toetje de nacompetitie, voor promotie naar de tweede klasse. “Daarin was WSC voetballend en conditioneel een stapje beter.” Toch kijkt Pape vooral met een goed gevoel terug op afgelopen seizoen. “We hebben ons als klein clubje uit Stellendam toch maar mooi laten zien. Qua voetbal, maar ook qua supporters.” Met een jong team, waar de aanvaller dus pas sinds vorig jaar deel van uitmaakt. “Ik ben fanatiek, dus wilde altijd graag hogerop. En in mijn laatste seizoen bij WFB, liep het niet zo.” Een appje naar zijn voormalig trainer, deed de rest. “Bij WFB had ik al onder Leo gespeeld en dat was goed bevallen. Hij houdt van hard werken en veel lopen. Dat is ook mijn stijl!” Veel twijfel had Pape na een goed gesprek met de club dan ook niet. “Ik kende hier ook al een paar mensen, omdat mijn moeder vroeger in Stellendam woonde.”

Gevoelige overstap

Desondanks moest vader George, aanvankelijk iets langer wennen aan zijn gevoelige overstap. “Mijn vader komt al heel zijn leven bij WFB en is een echte clubman. Dus die heeft er wel even een paar nachtjes over moeten slapen.” Inmiddels, is hij daar overheen, begint Pape te lachen. “Hij komt tegenwoordig nu zelf ook vaker bij Stellendam.” Kortom, spijt heeft de spits allerminst. “Mensen die het in het begin niet zo leuk vonden, zijn nu ook allemaal een stuk positiever. En voor mezelf, had het niet beter uit kunnen pakken.” Maar Pape weet ook, dat de verwachtingen voor aankomend seizoen, een stuk hoger zullen liggen. “We willen nu proberen om echt mee te draaien met de top.” Wat daarvoor nodig is? “Er als team samen voor vechten. Daar moeten we het van hebben.” Helemaal, als hij dan voor de doelpunten zorgt. “Dit jaar wil ik nog vaker scoren én belangrijk zijn. Hopelijk kan ik richting de vijftien gaan.” Aan zijn doorzettingsvermogen, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik loop veel, heb veel uithoudingsvermogen en geef nooit op.” Bleek ook afgelopen seizoen. “Door met mijn snelheid voor diepte te zorgen, heeft de tegenstander drie of vier keer een rode kaart moeten pakken.” Een kwaliteit waar ze bij Stellendam, voorlopig nog wel even van kunnen blijven genieten, als het aan hem ligt dan tenminste. “Ik zit hier lekker op mijn plek.” Alle ingrediënten voor een succesvol seizoen, zijn dus aanwezig. “Als we maar hard voor elkaar werken en positief blijven!”

Klik op VV Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Stellendam voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.