Home Blog Pagina 227

Groot-Ammers wil niet opnieuw in de ‘heen-en-weer’

Met het behalen van de titel in de vierde klasse slaagde Groot-Ammers er opnieuw in om de heen-en-weer naar de derde klasse te laten varen. Met dit seizoen als ultiem doel: die vermaledijde denkbeeldige boot, waarmee de geel-zwarten regelmatig tussen twee niveaus bivakkeren, dit jaar aan de kade te houden.

In een geweldige race met Unitas, die tot de slotdag duurde, behield Groot-Ammers uiteindelijk een neuslengte voorsprong om de stap naar de derde klasse te kunnen maken. De nipte 2-3 zege bij ASH zorgde ervoor dat de formatie van trainer Bertus van Schaik de concurrent uit Gorinchem op de eindstreep net voorbleef.  ,,Ik ben ontzettend trots op deze jonge groep. Ze hebben de nodige stappen gemaakt en daar gaan we in de derde klasse verder aan werken’’, liet Van Schaik zich na het behalen van het kampioenschap ontvallen.

De basis voor het succes werd acht jaar geleden gelegd, toen Geert Ouweneel, Peter den Engelsman en Michel van der Weij een beleidsplan geschreven. Opleiding en teamgeest waren belangrijke bestanddelen van die toekomstvisie, die nieuw leven in de club weer blies. Want vooral ook de inbreng van de jeugd was belangrijk bij het meest recente succes. Een aantal spelers uit de JO19 kon doorschuiven. Jesse Noorlandt is daarvan een voorbeeld, maar ook spelers als Sem van der Grijn, Nick Schrijvers en Sven Woudenburg hebben zich zodanig ontwikkeld dat zij inmiddels optredens in de hoofdmacht hebben gemaakt.

De terugkeer in de derde klasse heeft echter ook gezorgd voor een toestroom van spelers. Zo is Yannick de Bondt teruggekeerd op het vertrouwde nest van Gelkenes. De Bondt zwierf in 2002 uit bij Groot-Ammers, om zijn geluk te gaan beproeven bij Schelluinen. Dit jaar bewandelde hij de omgekeerde weg, maar een snel weerzien met zijn oude club gloort reeds aan de horizon want Schelluinen – dat degradeerde uit de tweede klasse – en Groot-Ammers zijn dit seizoen tegenstanders in de competitie.

Ook Gijs van den Berg koos voor een terugkeer van Schelluinen naar Groot-Ammers en datzelfde voorbeeld volgde Kevin Korrel, die eerder uitkwam voor Nieuw-Lekkerland maar via een avontuur op ‘Scalune’ dit seizoen weer in het vertrouwde geel-zwarte tenue te zien is. Korrel liet zich al in scorend opzicht zien voor Groot-Ammers in het bekerduel met Ameide, dat in een 2-2 stand eindigde. Eerder had Stan Folst ‘Ammers’ aan de zege tegen Peursum geholpen (0-1), waardoor de voorbereiding naar de terugkeer in de derde klasse in elk geval redelijk soepel liep.

klik hier voor meer artikelen over Groot Ammers
klik hier voor meer informatie over Groot Ammers

Joost van Wezel is ‘het talent’ van Flakkee

0

Als talent van de club, wordt er al jaren veel van hem verwacht. Maar gezien de gemiddelde leeftijd van de selectie, is hij dat stadium eigenlijk al wel voorbij. Toch hoopt Joost van Wezel dit seizoen bij Flakkee weer mooie dingen te kunnen laten zien. “Mijn ambitie is vooral om hier te promoveren, kijken hoe ver we het kunnen schoppen.”

Het geeft meteen maar even zijn liefde voor de club aan. Want het woord vertrekken, staat bij de twintigjarige Van Wezel niet in zijn woordenboek. “Ik zie mezelf echt niet ergens anders voetballen.” En dat doet hij, eigenlijk al vanaf zijn vierde. “Begonnen bij de kabouters. Het is hier heel hecht, iedereen kent elkaar, ook van naam. Ik houd niet zo van dat grote, dit is veel leuker. Echt dat familiegevoel.”

Bergafwaarts

Ook binnen de selectie. Waar hij al sinds zijn zestiende onderdeel van uitmaakt. “In de jeugd speelde je bij ons nooit heel hoog, dus die stap was behoorlijk. Dat was een gigantisch verschil tijdens mijn debuut. Vooral fysiek en het is veel fanatieker.” Wat hij daar precies mee bedoelt? “Het ging er behoorlijk hard aan toe, ze geven je veel makkelijker op je donder. Vooral ‘het oudere deel’ toen nog van Flakkee.” In het begin van afgelopen seizoen, wierp die instelling nog zijn vruchten af, vertelt Van Wezel. “We begonnen heel goed, na het eerste kwart stonden we bovenaan. Richting de winterstop ging het bergafwaarts.” Vooral ingegeven door blessures én vakanties. Ook van hemzelf. “Ik heb toen drie wedstrijden gemist…” Een flinke dip volgde. “Uiteindelijk konden we dat ook niet meer rechttrekken.” Met een achtste plaats, van de elf, in de vijfde klasse tot gevolg. “Er zat echt wel meer in. We deden niet onder voor de bovenste ploegen, als je dan ziet wie er uiteindelijk zijn gepromoveerd…” En dus moet het dit jaar anders, vooral qua discipline. “Dat kun je wel zeggen. Vooral ook bepaalde afspraken.” Maar ook de trainingen, zijn wezenlijk anders, vertelt Van Wezel. “Een stuk zwaarder, zodat we conditioneel sterker worden. Dat is Kees (Breen) nu echt aan het doen. En daar ben ik het wel mee eens!”

Spitsentraining

Want die doelstelling, behaal je natuurlijk niet zomaar. “Minimaal een periode, dat is ons gezamenlijke doel. We weten dat we veel te laag zijn geëindigd, voor wat we kunnen. Dat was niet nodig geweest.” Want stiekem, denkt de jongeling alweer aan de vierde klasse. Helemaal als ze in Zeeland worden ingedeeld. “Van die ploegen, hoeven we echt niet te verliezen.” Zeker niet, als Van Wezel op zijn favoriete positie mag spelen. “Ik speel het liefste op zes, maar we hebben te veel ‘zessen’ in ons team, dus dan sta ik in de aanval.” Ook dat, vindt hij gelukkig niet erg. “Dat heb ik de afgelopen seizoenen al vaker gedaan. In de spits of als tien.” En met negen treffers, gaat hem dat vrij aardig af. Al vond hij dat aantal zelf nog wat tegenvallen. “Ik zou wel een spitsentraining kunnen gebruiken!” Toch beschikt Van Wezel natuurlijk weldegelijk over de nodige kwaliteiten. “Een harde werker én technische voetballer. Zo zou je mij kunnen omschrijven.” Of zoals ze hem bij de club noemen, een talent. “Haha! Dat zeiden ze toen ik zestien was, daarna is het eigenlijk een beetje blijven hangen. Normaal zou je dat op mijn leeftijd kunnen zeggen, maar met twintig, ben je in ons team niet eens zo jong meer.” En in de toekomst, blijft dat voor hem ook zo. Want vertrekken, doet Van Wezel absoluut niet. Al is het maar, omdat het sportpark lekker dichtbij is. “Altijd op het fietsje, dan kun je nog een biertje doen!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

Nino Wielaard van Stellendam hoopt stiekem op een top 5-plek

Een overstap maken, kampioen worden en promoveren naar de derde klasse. Er zijn slechtere manieren om bij je nieuwe club binnen te komen. Maar voor Nino Wielaard van Stellendam, is dat nog lang niet goed genoeg. “Stiekem hoop ik op een plek bij de eerste vijf!”

Want van die roze wolk, komen ze in Stellendam voorlopig nog niet af. En wat wil je ook, na zo’n seizoen. “Onwerkelijk. Eentje om nooit te vergeten, dit had niemand verwacht. Als je dit aan het begin had gezegd, was je waarschijnlijk uitgelachen…” Toch kroonde de formatie van Robin en Dennis Bredius zich na 24 wedstrijden en een voorsprong van veertien punten tot overtuigende kampioen van de vierde klasse. “Voetballend én als team, waren we gewoon de beste!”

Onderhandelingen

En dat in zijn eerste seizoen bij de club. Een overgang die op een bijzondere manier tot stand kwam. “We speelden met Melissant tegen Stellendam en verloren pijnlijk met 5-1. Tijdens de wedstrijd, kwamen jongens al naar mij toe: Zit je hier nog wel goed?” Die ‘onderhandelingen’ gingen ook na het duel, vrolijk door. “Met een biertje: Kom eens praten Nino!” Een maand later werd ook zijn nummer doorgegeven en daarna ging het snel. “De ambitie van Stellendam stond mij gewoon aan. Een goede lichting, met veel kwaliteit. Met die nederlaag kregen we toen wel heel confronterend het deksel op de neus.” De 24-jarige Wielaard, die in het verleden ook nog het shirt droeg van De Jonge Spartaan, waagde uiteindelijk de sprong en is logischerwijs maar wat blij met zijn keuze. “Iedereen heeft hier een hart voor de club. Bij uitwedstrijden hebben we meer publiek, dan de thuisploeg zelf. Je voetbalt echt ergens voor, voor de mensen langs de lijn. Het is altijd gezellig en de sfeer zit er goed in.” Niet gek ook, als je maar één keer hebt verloren. “Ik weet niet eens hoe het is, om thuis te verliezen. Het is afwachten hoe het dan gaat natuurlijk.” Al was dat afgelopen seizoen, in het begin eigenlijk niet anders. “We gingen eerst voor de top vijf, toen een periode en later het kampioenschap.” Wanneer dat gevoel echt begon te komen? “Na een paar ‘gestolen’ overwinningen. Weinig tegenslagen en we bleven maar winnen. Het was héél lang wachten op onze eerste nederlaag.”

Tegenslagen

Meer dan de terechte kampioen dus. “De relatie tussen spelers en trainers was heel goed, maar ook onderling. Hard werken en we gunnen elkaar alles.” Ook buiten het veld. Toch is dat niet wat hem het meeste is bijgebleven. “De speelstijl en de sfeer, daar haalde ik heel veel plezier uit. Na een doelpunt, al die kinderen die naar je toekomen of de complimenten die je krijgt. Dat is genieten.” Als jeugdtrainer van de JO13, is Wielaard in ieder geval goed geïntegreerd. Tijd voor nieuwe gezamenlijke successen. “We zijn zeker klaar voor een stapje hoger. Eerst handhaven, maar stiekem hoop ik op top vijf. Ik denk echt dat we onszelf zo hoog kunnen inschatten.” Al blijft de grootste vraag: “Hoe gaan we straks om met tegenslagen? Soms willen we nog wel eens gepikeerd op elkaar raken, juist omdat we het allemaal goed willen doen. Dat haalt sommige jongens uit hun spel. Als we beter willen worden, moet dat eruit.” En beter worden, wil de linksbuiten zelf ook altijd. “Eerst stond ik in de spits, tot dit seizoen. Ik vond het geweldig! Nu krijg ik meer ballen in de voeten, daar houd ik van. Acties maken en voorzetten geven.” Met een rendement in de dubbele cijfers, zien ook zijn statistieken er prima uit. “Ik kom graag naar binnen om te schieten. Wat kilootjes afgevallen, dus ook weer wat sneller.” Snel genoeg dus om te scoren of een assist te geven. Wat heeft hij liever? “Mijn visie is wat dat betreft wel een beetje bijgesteld. Nu haal ik ook veel voldoening uit een assist. Eigenlijk maakt het me geen fluit uit.” Als het maar voor Stellendam is, lacht de inwoner van Middelharnis. “Ik zit nu op mijn plek, dus ga echt niet zomaar weg. Mijn ambitie is vooral om zo hoog mogelijk te voetballen. De eerste klasse? Dat zou mooi zijn! Als ik ooit die kans krijg, ga ik er wel over nadenken. Maar eerst hier genieten. Of misschien zelfs afsluiten…”

Klik op VV Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Stellendam voor meer informatie over de club.

Rene Milot gaat bij WFB genieten van zijn ploeg

0

Na vier jaar als trainer bij ZBVH was Rene Milot toe aan iets nieuws. Dus toen vierdeklasser WFB vrijkwam en op zoek bleek naar een nieuwe oefenmeester, had de ervaren hoofdtrainer maar weinig bedenktijd nodig. “Ik kende de club nog van mijn tijd bij DBGC, het was altijd een ploeg waar je rekening mee moest houden.”

En dus was het voor de 62-jarige Milot eigenlijk een heel simpel rekensommetje. “Goeree trekt, daar heb ik een band mee.” Heel gek is dat gezien zijn historie bij DVV’09 en dus DBGC, ook niet. “De cultuur ken je, dat is een bepaalde mentaliteit. Heel anders dan regio Rotterdam.” Want ook daar maakte de inwoner van Barendrecht furore. Hij kan het verschil daardoor als geen ander omschrijven. “Jongens komen hier uit het dorp en willen echt iets voor de vereniging betekenen. Ze zijn er om te voetballen en blijven ook trouw aan de club.”

Stapje hoger

Veel tijd had Milot na de eerste kennismakende gesprekken, dan ook niet nodig. “Dat voelde meteen goed aan. Toen hebben we bewust een weekje gewacht, nog een keer gezeten met spelers en begeleiding, en vervolgens de knoop doorgehakt.” Om daarna volle bak aan de slag te gaan. Bijvoorbeeld met het formuleren van een doelstelling en het scheppen van verwachtingen. In de vierde klasse. “Er zijn spelers vertrokken en we zitten in een andere competitie, dus dat is lastig te zeggen. Normaal gesproken is regio Zuid iets meer ‘werken’.” En dus is de vraag, waar ga je voor? Milot heeft daar wel een antwoord op. “WFB hoort gezien de jeugd én het aantal leden, eigenlijk een stapje hoger. Iedereen wil natuurlijk kampioen worden, wij ook, maar we moeten minimaal voor een periode gaan.” Gezien de klassering van vorig seizoen, een derde plaats, geen gekke gedachte. “Na een paar wedstrijden, kun je altijd kijken of er meer mogelijk is.” De manier waarop, is in ieder geval alvast duidelijk. “Ik ben een trainer die van voetballen uitgaat. Verzorgd, niet steeds de lange bal en gewoon op proberen te bouwen.” Maar, plaatst hij meteen een kanttekening. “Niet oneindig, van links naar rechts en weer terug. Dan kom je niet naar voor. De derde bal moet vooruit.” Want voetbal, draait voor Milot om meer dan alleen winnen. “Het moet een combinatie zijn. Ik wil vooral ook kunnen genieten van mijn ploeg. Hoog drukzetten en de bal zo snel mogelijk afpakken.”

Met elkaar

Zoals gezegd is WFB allesbehalve een onbekende voor de nieuwe hoofdtrainer, mede dankzij afgelopen seizoen. Toen ze met ZBVH in dezelfde competitie zaten. “We waren min of meer concurrenten van elkaar, dus natuurlijk volg je het dan wel. Het is jammer dat WFB uiteindelijk niet via de nacompetitie is gepromoveerd, je speelt altijd graag een klasje hoger.” Want, zo weet Milot: “De derde klasse is nog leuker!” Aan hem de taak om dat dit jaar wel voor elkaar te krijgen, aan zijn ervaring als trainer zal het in ieder geval niet liggen. “Op 28-jarige leeftijd liep ik zwaar knieletsel op, onder meer een gescheurde kruisband. Vanaf dat moment ben ik het trainersvak ingegaan. Ik was 32 toen ik bij DBGC aan de slag ging, dat was mijn eerste klus als hoofdtrainer.” En sinds die tijd, is er eigenlijk maar weinig veranderd. “De taak van een trainer, is nog altijd om spelers beter te maken. Als je ziet dat je daar een bijdrage aan kunt leveren, blijft dat het leukste!” Zijn plezier is er in al die jaren dan ook geen moment minder op geworden. “Het is niet alleen leuk om een groep goed te zien voetballen, maar het is ook het omgaan met mensen. Het contact.” Helemaal natuurlijk als het goed gaat. “We gaan de komende weken zien, waar we naartoe gaan streven. Wat willen we en wat gaan we daar samen voor doen? Zodat we elkaar ook op zaken aan kunnen spreken en durven te corrigeren. Die doelstelling bepalen de spelers, niet alleen de trainer. Dat doe je met elkaar.”

Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WFB voor meer informatie over de club.

Na vijf jaar hoopt Jesse van Goethem eindelijk compleet seizoen te voetballen bij Hontenisse

Een patellapeesontsteking. Bij Scrabble zou het veel punten opleveren maar Jesse van Goethem (24) hoopt het niet al te veel meer te hoeven uitspreken. De blessure zorgde van zijn achttiende tot zijn drieëntwintigste ervoor, dat de middenvelder niet of nauwelijks wedstrijden kon spelen bij zijn club Hontenisse.

Maar nu de oorzaak én een behandelmethode is gevonden hoopt hij eindelijk eens een heel seizoen te kunnen voetballen. “Dat zou inderdaad wel eens prettig zijn. Momenteel ben ik nog aan het herstellen van dezelfde klachten aan mijn rechterknie. Ik ben nu vierentwintig en heb eigenlijk een jaar of vijf verloren in mijn ontwikkeling. Gelukkig zat er, althans voor mij gelukkig, een coronaperiode tussen. Wat dat betreft heb ik toen weinig gemist, maar dat je gewoon niet fit bent en ook niet pijnvrij dat is enorm frustrerend. Je wilt heel graag van waarde zijn maar steeds is er die blessure die je terugwerpt. Het heeft wel voor een groot gebrek aan vertrouwen in mijn eigen lijf en vooral mijn knie gezorgd.”

Van Goethem speelde in de JO19 wedstrijden van een hoog niveau en leek zich op te kunnen maken voor een mooie toekomst bij de senioren. Maar inmiddels is hij tientallen bezoeken aan artsen en specialisten, een knieoperatie, talloze injecties in het gewricht en een strippenkaart aan fysiotherapiebehandelingen rijker. “Dat is niet het rijtje ervaringen die je op je vierentwintigste wilt kunnen overleggen. Liever had ik assists, doelpunten en basisplaatsen gehad. Maar gelukkig heb ik vorig seizoen wél al mezelf in positieve zin kunnen laten zien. Niet het gehele seizoen, want ook toen kreeg ik na de winterstop weer klachten. Niet aan de linker- maar aan mijn rechterknie dit keer. Het enige wat ik toen dacht was ‘niet weer zo’n lang traject.’ Gelukkig heb ik sinds oktober vorig jaar wel het seizoen kunnen uitspelen. Maar je blijft wel twijfelen of je ooit wel helemaal weer fit wordt.”

Nu richt de centrale middenvelder zich volledig op dit nieuwe seizoen waarin hij de nieuwe trainer Carlo van Grimbergen een extra optie te geven op het middenrif van de derdeklasser. “Het is ongekend dat je met één blessure zoveel ‘vlieguren’ aan ervaring heb gemist en dat ik mezelf als voetballer niet optimaal heb kunnen ontwikkelen. Maar de injecties met Traumeel, een homeopathisch product, die zijn effectief en dat is wel prettig. Ze zijn niet schadelijk en zorgen ervoor dat ik pijnvrij ben. De ontsteking is nu in elk geval weg en het trainen gaat nu goed. Het enige waar het nu nog een beetje aan ontbreekt is vertrouwen. Dat moet ik zien te herwinnen en niet direct wanhopen als ik iets voel in het gewricht. Maar dat zal moeten groeien, want op een gegeven moment heb ik serieus aan stoppen gedacht. Al was dat snel weer weg, want voetbal is wat ik het liefste doe en daar leef ik voor. Het feit dat ik nu weer op het veld sta en met de selectie gericht ergens naartoe werk dat is geweldig.”

De student aan de Tilburgse universiteit wil zich met Hontenisse dit seizoen opnieuw proberen te handhaven in de 3e Klasse A van het zondagvoetbal. Een pittige opdracht. “Dat zal weer niet eenvoudig worden. Vorig seizoen hebben we het gelukkig ook gered, maar nu is de spoeling qua spelers toch iets dunner. Er zijn enkele basisspelers gestopt of vertrokken. Toch zie ik volop kansen dat het ons lukt. Zelf hoop ik vooral een heel seizoen fit te blijven en een basisplaats te veroveren. Als dat allemaal lukt, dan ben ik een gelukkig mens. We gaan er in elk geval alles aan proberen te doen.”

Klik op VV Hontenisse voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Hontenisse voor meer informatie over de club.

Snelle terugkeer moet leiden tot behoud

Direct terugkeren na een degradatie is niet veel ploegen gegeven. De hoofdmacht van Papendrecht slaagde er wel in om het huzarenstukje uit te voeren: binnen de tijdspanne van één seizoen maakte de formatie van trainer Johan Sturrus haar rentree in de eerste klasse. Met als volgend doel: op dat niveau blijven.

Na de onfortuinlijke degradatie in 2022 had Papendrecht voorafgaand aan het vorig seizoen eigenlijk maar één doelstelling: het verloren gegane terrein in één keer weer goedmaken. En het bleef niet bij woorden: vanaf het begin tot het behalen van de titel (en daarna) maakte de selectie van Johan Sturrus de intenties waar en werd het pad naar de terugkeer in de eerste klasse stringent gevolgd.

,,Na elf wedstrijden hadden we al 31 punten en een doelsaldo van 40-8. Daar hebben we de basis voor het kampioenschap al gelegd, maar dan moet je het na de winterstop nog wel even afmaken. We verloren toen van Roda Boys en GJS, waarmee iedereen ook weer wakker geschud was en daarna hebben we nog een prachtige serie neergezet’’, zei Sturrus na 25 van de 27 punten uit de laatste negen duels tot het behalen van de titel bij GRC 14. ,,Thuis kampioen worden was het mooiste geweest, maar het kon maar binnen zijn.’’

Twijfel
Ondanks de belangstelling van buitenaf besloot Sturrus, die in 2018 aantrad op Slobbengors en in zijn eerste seizoen meteen de tweede plek pakte achter Nivo Sparta waarna het bonustraject van de nacompetitie uiteindelijk toch naar promotie naar de eerste klasse leidde, door te gaan bij Papendrecht. Met een selectie die nauwelijks aan mutaties onderhevig was: na het succesjaar met de titel in de tweede klasse haakten alleen Xavier Leenheer en Stephan Bravenboer af. Daar stond de komst van ‘verloren zoon’ Justin Beemsterboer (Achilles Veen),  Wouter van der Werff (Sparta am)
Yessin de Bot (Rijnmond Hoogvliet Sport), Vigo Wolff (Oranje Wit), Tibbe de Roo (Drechtstreek) Amine Benazza (TOGB), Ousmane Souare (ASWH o23) en Abdou Waheb Drame (Moliterno Italy) tegenover.

Doelman Roy Rijntjes twijfelde enige tijd of hij er niet alsnog een jaar aan vast zou plakken. Maar de goalie hakte de knoop door ten faveure van een verlenging van zijn verblijf bij Papendrecht. ,,Op zaterdag ben ik heel de dag weg en op dinsdag en donderdag ga ik vanuit mijn werk in Capelle direct door naar Papendrecht om bij mijn ouders te eten en daarna te trainen. Dan ben ik echt pas laat thuis en die dag zie ik mijn dochter niet. Ik offer dus eigenlijk drie dagen op voor het voetbal, maar ik ben nog geen dertig dus met de eerste klasse in het vooruitzicht was het echt nog te vroeg om te stoppen. Ik heb mijn vriendin wel moeten overtuigen met een paar dure etentjes, maar ze begrijpt gelukkig ook hoeveel voetbal en Papendrecht voor mij betekent’’, aldus Rijntjes, die zijn vriendin Fiona vijf jaar geleden leerde kennen op wintersport in Val Thorens.

Onder leiding van vader Robert Rijntjes, die al jarenlang zijn keeperstrainer is, heeft de sluitpost zich ontwikkeld tot een zekerheidje in het basiselftal van Sturrus. Roy Rijntjes, die eerder actief was bij FC Dordrecht, Excelsior, VVGZ en RVVH, maakte het traject in de afgelopen vijf jaar mee met zijn oefenmeester die zelf op het hoogste amateurniveau bij ASWH speelde. Toch was er even de twijfel of na de tweede promotie in die tijdspanne het avontuur bij Papendrecht niet ten einde kwam. ,,Ik woon tegenwoordig in Woerden, waar mijn vriendin vandaan komt en waar we in 2020 zijn gaan samenwonen. We hebben dit jaar een prachtige dochter gekregen, Joë-Mae. In die situatie ga je wel even afwegen hoe belangrijk voetbal nog is.’’

Belangrijk genoeg dus om door te gaan, want met een versterkte selectie begint Papendrecht aan een nieuw leven als eersteklasser. En met de overtuiging dat het dit keer wel kan overleven in deze competitie.

Kunstgrasmat met ‘klassieker’ ingewijd
Papendrecht en Drechtstreek mogen dan op de competitieleider wat verder van elkaar verwijderd zijn geraakt, de onderlinge ontmoeting tussen de gemeentegenoten en rivalen (die overigens prima met elkaar omgaan) blijft gewoon intact. In de aanloop naar het nieuwe seizoen stonden de hoofdmachten van beide verenigingen tegenover elkaar. Niet op het hoofdveld dit keer, maar op het spiksplinternieuwe kunstgrasveld dat elders op Slobbengors een plek heeft gekregen.

Burgemeester Margreet van Driel van de gemeente Papendrecht was speciaal naar het sportpark gekomen om het kunstgrasveld officieel te openen. In de maanden voor de start van de voorbereiding op het nieuwe seizoen was het kunstgrasveld aangelegd, inclusief een nieuwe drainage. Het veld bestaat uit een vulling van zand, kurk en olijfpitten en is daarmee behoorlijk duurzaam.  Aan de lange zijden staan in totaal vier inklapbare doelen voor het spelen op een half veld. Tevens zijn twee dug-outs neergezet. De veldverlichting is eveneens duurzaam. De lampen boven in de lichtmasten zijn voorzien van led-verlichting en voldoen aan de hoogste eisen. Hierdoor kunnen ook bij kunstlicht wedstrijden gespeeld worden.

Dat kunstlicht hoefde bij de Papendrechtse klassieker niet aangezet te worden. Onder toeziend oog van veel belangstellenden, en na het verrichten van de toss en de aftrap door burgemeester Van Driel, won Papendrecht het plaatselijke treffen met 3-0.

Overigens is de aanleg van het kunstgrasveld niet de enige noviteit op Slobbengors. Bezoekers van het sportpark konden ook een nieuwe overkapping bij de kantine met daaronder een nieuwe bank ontwaren, twee aanwinsten voor het vernieuwde rood-zwarte plein. Met dank aan een aantal vrijwilligers van de club die de overkapping in elkaar hebben gezet na een geste van sponsor Jos vrolijk en van Houthandel Vermeulen. Jan de Leede (vader van een spelend jeugdlid) en zijn bedrijf Vlasblom Meubel & Interieurbetimmering plaatsten een grote houten hoek bank.

Klik op VV Papendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Papendrecht voor meer informatie over de club.

Papendrecht VR1 start competitie met uitzege bij Barendrecht

Papendrecht VR1 begon de competitie met een uitwedstrijd op sportpark De Bongerd in Barendrecht. Tegenstander was Barendrecht VR2.

De Papendrechtse dames gingen het veld op met de opdracht meteen druk op de bal te zetten. Die opdracht werd uitstekend uitgevoerd en leidde al snel tot het eerste doelpunt. Er werd goed gecombineerd en Barendrecht had het nakijken. Af en toe werd er door Barendrecht richting het Papendrechtse doel geschoten maar niet echt gevaarlijk. Na twee nieuwe Papendrechtse treffers werd de rust bereikt met een 0-3 voorsprong.

In de tweede helft werden enkele wisselingen doorgevoerd maar verder was die bijna net zo eenzijdig als de eerste helft. Papendrecht was het meest in balbezit. Omdat er zo gemakkelijk kon worden gespeeld, werd de druk minder richting Barendrecht. De Barendrechtse dames bleven voornamelijk achter. Ze kwamen tot een enkele kleine kans die door de Papendrechtse keepster prima werd gepareerd. Uiteindelijk scoorden de rood-zwarten nog twee keer en wonnen zo met 0-5. Een goed begin voor de Papendrechtse vrouwen. Doelpuntenmakers waren Naomi Klooster (2x), Michelle de Vos, Petra Dugardein en Laura Huijsman. Komende zaterdag speelt Papendrecht VR1 om 14.30 uur thuis tegen NSVV VR1.

Klik op VV Papendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Papendrecht voor meer informatie over de club.

G-team Voetbalvereniging R.W.B. was ook op het GO Waalwijk festival

0

Het GO Waalwijk festival van afgelopen weekend was een leuk familiefeest waar sport en cultuur uit Waalwijk volop gepromoot werd. Het goede weer met in de middag een heerlijk najaarszonnetje zorgde er mede voor dat het overal ook lekker druk was. Het G-team van RWB Waalwijk was er uiteraard ook bij.

Daar waar RWB uit kan dragen dat voetbal er voor iedereen is zijn ze erbij. Zo is voetbal een sport voor jong en oud, meisjes en jongens en is er bij voetbal ruimte voor prestatie en recreatief voetbal. Oftewel, of je nou goed of wat minder goed kunt voetballen, er is altijd wel een team wat aansluit op jou niveau. Voetbal is dus voor iedereen en dus ook voor meisjes/jongens met een lichamelijke of verstandelijke beperking. En die groep, het G-team van RWB, was aanwezig bij het GO Waalwijk festival om hun team te promoten. Gezellig was het in ieder geval wel, samen met jeugd die spontaan mee gingen voetballen, werden er fanatieke en vooral sportieve partijtjes gevoetbald. RWB had daarnaast ook nog een raadactie waarbij men het aantal voetballetjes in een vaas moest raden. Max van Osch zat hier het dichtste bij en wint de leren voetbal.

Heb je een beperking en vindt je voetbal leuk, kom dan een keertje kijken of doe mee met de gratis proeftrainingen. Het G-team traint elke woensdag van 19.30 tot 20.30 uur op Sportpark De Gaard.

Klik op RWB Waalwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RWB Waalwijk voor meer informatie over de club.

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.