Home Blog Pagina 21

‘Altena is een soort sociale ontmoetingsplek’

vv Altena
-
0
‘Altena is een soort sociale ontmoetingsplek’

Van 25 tot en met 28 juni, doen ze bij voetbalvereniging Altena iedere dag wel ‘iets’. Want als je 80 jaar bestaat, moet dat natuurlijk gevierd worden. En met Amy de Graaf als één van de organisatoren, kan het niet anders dan een groot feest worden. “Het is heel bijzonder als je dat mag meemaken.”

En in haar geval, dus ook organiseren. “Ik heb Media en Entertainment gestudeerd, dus daar heb ik altijd al wel wat mee gehad.” Twee jaar geleden, nam ze dan ook plaats in het bestuur van de club. “Daar doe ik de communicatie en verzorg ik verschillende activiteiten. Zo hebben we al eens een pubquiz of een crazy bingo gedaan. Naast natuurlijk de nodige feestjes.” Feestjes die ook in de week van 25 tot en met 28 juni voldoende op de planning zullen staan. “We doen iedere dag wel iets.” Want 80 jaar, word je ook als voetbalclub maar één keer. “Daar zijn we heel trots op natuurlijk!”

Vol programma

Om die trots te laten blijken, hebben ze bij Altena een fraai programma in elkaar gedraaid, vertelt De Graaf (31). Te beginnen met de reünieavond. “Iedereen die bij ons heeft gevoetbald, is welkom. Om gezellig samen te komen, bij te kletsen en de trekking van de jubileumloterij mee te maken. Dat doen we op woensdag, in de kantine.” Loten voor die loterij zijn te koop via de jubileumpagina op de website van de club, net als kaarten voor de muziekbingo op donderdag. “Die houden we in de grote feesttent.” Ook vrijdagavond, staat de tent als het goed is helemaal vol. “Een speler van het derde elftal bij ons, is ook DJ. Die komt gezellig een feestje bouwen.” Toch zal De Graaf, de volgende morgen weer fris en fruitig moeten zijn. “Dan hebben we eerst een kidsochtend, met allerlei voetbalspelletjes en ‘s middags spelen we een jubileumwedstrijd met oud-spelers, tegen FC De Rebellen.” De zaterdag wordt afgesloten, met de welbekende derde helft. “Dat wordt een ouderwetse Hollandse Avond!” Kortom, het programma zit bomvol. “Het is een hele organisatie, maar gelukkig zijn we toe aan de laatste loodjes. Dat wil zeggen vrijwilligers, maar ook sponsoren regelen.” Hoe dan ook, De Graaf doet het met liefde. “We vinden dat Altena een plek moet zijn waar jong én oud kan samenkomen. Het draait niet alleen om voetbal. Eigenlijk is het een soort sociale ontmoetingsplek. En daar dragen activiteiten in het dorp, alleen maar aan bij.”

Voetbalfamilie

Als speelster van de zeven tegen zeven, kan De Graaf het weten. “Ik ben op mijn 21ste begonnen met voetballen bij de dames.” Rijkelijk laat dus. “Tot mijn twintigste, heb ik op majorette gezeten. Iets compleet anders.” Tot vrienden haar zo ver kregen, om te gaan voetballen. “Meestal sta ik achterin, zodat ik lekker een beetje kan beuken. Ik moet het niet van mijn techniek hebben.” Maar dus wel van haar inzet. Ook buiten het veld. “Bij een vereniging, draait het om vrijwilligers. Dan is het fijn als iedereen zijn steentje daaraan bijdraagt. Dat is ook hard nodig.” In haar geval, is dat overigens ook niet zo gek. “Mijn opa is voorzitter geweest, mijn vader zat in het eerste en mijn broertje is nu aanvoerder. Wat dat betreft kom ik echt uit een voetbalfamilie en voelt Altena als een familieclub. We zijn eigenlijk altijd op de voetbal.” De kracht van de club, is voor De Graaf dan ook allesbehalve moeilijk om te omschrijven. “Die zit hem in de sfeer die leeft. Er staan dan wel geen duizenden supporters meer langs de kant, maar veel jeugd komt terug en wil bij de senioren spelen. En daarnaast, zie je zoveel mensen die dagelijks met de vereniging bezig zijn. Anders hadden we ook nooit 80 jaar bestaan.” De Graaf, voorheen lid van de jeugdcommissie, hoopt dan ook dat het vlaggenschip weer op een hoger niveau gaat spelen. “Dat trekt ook weer mensen én spelers aan.” Al zal ze zelf, sowieso wel blijven komen. “Als het kan, ga ik kijken. Soms ook bij uitwedstrijden.” Haar betrokkenheid, zal dan ook niet snel minder worden. “Hopelijk kunnen we nog lang feestjes blijven organiseren, zodat we de sfeer buiten het voetballen om kunnen behouden. Altena is echt een sociale ontmoetingsplek.” Ook voor de inwoonster van Nieuwendijk zelf. “Ik woon hartstikke dichtbij, dus ik kan lekker lopend naar de club!”

Klik op Altena voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Altena voor meer informatie over de club.

‘We willen weer een leuke dorpsclub worden’

vv Be Ready
-
0
‘We willen weer een leuke dorpsclub worden’

Een volledig nieuwe staf voor het eerste en tweede, een ander beleid en terug naar het zijn van een leuke dorpsvereniging. Joost van Ophoven en Stefan Hoogesteger hebben het er als technische commissie van derdeklasser Be Ready maar druk mee. Toch doen de twee mannen het sinds november vol positieve energie. “Het belang van de club staat altijd voorop.”

Heel lang nodig om na te denken, had het duo eind vorig jaar dan ook niet, vertelt Hoogesteger (51). “Joost en ik zijn ondertussen echte Be Ready-mannen geworden, dus we wilden de club niet in de steek laten.” Toch vraagt de situatie, om een nadere uitleg. “Er was een verschil in visie tussen het bestuur en de vorige TC, dus besloten ze uit elkaar te gaan. Daardoor was er op dat moment eigenlijk verder niks. Maar er moest wel met spelers en trainers gepraat worden. Toen hebben wij besloten het op te pakken.” Een aantal maanden verder, wacht het tweetal nog op versterking, vult de 47-jarige Van Ophoven zijn collega aan. “We zijn samen onder andere verantwoordelijk voor alle senioren, dus zoeken eigenlijk nog twee mensen die ons kunnen helpen.”

Eigen middelen

Want naast het voeren van nauw overleg met de hoogste jeugdteams, houden de twee inwoners van Hank zich met name bezig met het eerste en tweede van de club. “Een volledig nieuwe staf, voor allebei de teams, maar ook het inventariseren van de spelers die weggaan of blijven.” En vooral in dat laatste, zit veel tijd, vertellen ze. “Door een nieuw beleid, gaat daar wel het één en ander in veranderen”, legt Van Ophoven uit. “We willen graag weer terug naar een leuke en goede dorpsclub, met minder spelers van buitenaf.” Oftewel. “De jeugd uit Hank de kans geven om in het eerste te komen. Zodat het team voor iedereen uit het dorp een soort spiegel wordt, met herkenbare jongens.” In hopelijk de derde klasse, al wordt dat met de aankomende nacompetitie nog spannend genoeg. “We gaan ervan uit dat we erin blijven.” Al is er anders ook geen man overboord, zegt Hoogesteger. “Be Ready moet minimaal vierde klasse spelen. Dat is de ambitie die we samen hebben uitgesproken. Maar uiteindelijk is ons doel, om met eigen middelen zo hoog mogelijk te spelen.” En dat begint natuurlijk, bij het hebben van een goede spelersgroep. “Daarom hebben we de afgelopen tijd veel gesprekken gevoerd. Om te kijken welke jongens de ambitie hadden om te blijven én om te zien of er spelers zijn in lagere elftallen, die hun kans kunnen grijpen bij het eerste.” Onder meer door ze geleidelijk aan mee te laten trainen, aldus Van Ophoven. “Dat geldt ook voor de jeugd. Vooral om ze te motiveren én te enthousiasmeren.”

Eenheid

Vooral op dat gebied, viel volgens de twee mannen dan ook nog genoeg te winnen. “Be Ready was de laatste jaren een beetje te veel bezig met de korte termijn. Het eerste stond bovenaan en dat zorgde voor een splitsing in de club. Joost en ik, willen graag weer eenheid creëren.” Eenheid, onder meer tussen één en twee. “Daar zat een afstand tussen, waardoor jongens van het tweede niet met het eerste mee wilden doen, bleek uit de gesprekken. Dat moet weer één club worden. Dat is voor ons Be Ready, allemaal samen.” En dat kost tijd. Maar levert vooral ook een hoop plezier op. “Als we af en toe een biertje kunnen doen, zijn we tevreden. We hebben er gewoon heel veel zin in!” Niet voor niks. “Ondanks de vele mutaties, behouden we onze vier seniorenelftallen, plus de JO19. De staf is in principe zo goed als rond, dus we zijn al redelijk geslaagd.” Toch, zo voegt Van Ophoven snel toe. “Behoud van de derde klasse zou helemaal de kers op de taart zijn.” Met de club waar hij sinds een jaar of zeventien komt. “Oorspronkelijk voetbalde ik altijd bij Dussense Boys, tot ik twintig jaar geleden in Hank kwam wonen. Daarna heb ik hier onder meer nog bij de 35+ gevoetbald en ben ik jeugdtrainer geweest.” Hoogesteger, verruilde op zijn beurt heel wat jaren geleden Veerse Boys voor Be Ready. “Uiteindelijk heb ik nog een jaar of zes in de selectie gespeeld, om vervolgens jeugdtrainer en lid van de jeugdcommissie te worden.” Met voetballende kinderen, weet het tweetal dan ook als geen ander hoe belangrijk het hebben van goede jeugdtrainers is. “Die zijn lastig te vinden. En daarnaast, is het ook moeilijk om de jeugd te binden en te zorgen voor aanwas. Ze hebben allemaal wat anders te doen. Dat is een grote uitdaging.” Een uitdaging, die ze de komende jaren maar wat graag aangaan. “Het is nu even veel werk, maar straks komen we in rustiger vaarwater en komen er mensen bij. Het bestuur staat achter ons, dus we willen echt iets neerzetten.” Te beginnen op zondag 17 augustus, ter voorbereiding op het nieuwe seizoen. “Om de vereniging een boost te geven, spelen we dan met de Be Ready Legends, het oud-eerste, tegen het nieuwe eerste. Dat is toch een mooie opening?”

Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.

Trainer Van Mourik bracht BZS van ‘mentaal broos’ naar ongeslagen kampioen

vv BZS
-
0
Trainer Van Mourik bracht BZS van ‘mentaal broos’ naar ongeslagen kampioen

BEUSICHEM – Een ongeslagen kampioen word je niet zomaar. Het is het resultaat van jaren bouwen, bijsturen, leren van tegenslagen en groeien in vertrouwen. Vraag dat maar aan Andries van Mourik (52), die in zijn derde seizoen als trainer van BZS 1 de ploeg naar het kampioenschap van de vijfde klasse leidde. “We zijn mentaal en voetballend enorm gegroeid. Daar ben ik trots op.”

Van Mourik kwam drie jaar geleden in Beusichem terecht. Na een rustjaar in coronatijd – na eerdere periodes als hoofdtrainer bij Theole en Teisterbanders – werd hij benaderd door een bekende uit het trainersvak. “Het voelde weer goed om aan de slag te gaan. De club had een jonge selectie met potentie, maar ook met een rugzak: een degradatie, twee coronaseizoenen, weinig vertrouwen. Dat was de uitdaging.”

Wat hij aantrof was een talentvolle groep die niet in zichzelf geloofde. “Ze waren fysiek niet fit, mentaal broos en hadden moeite om als team te functioneren.” In zijn eerste seizoen legde Van Mourik daarom de nadruk op fysieke en mentale weerbaarheid. “We lieten het resultaat even los en bouwden aan fitheid en teamgeest. Na de winterstop ging het lopen: we wonnen zeven wedstrijden op rij en pakten de laatste periodetitel.”

Een leerzaam moment volgde in de nacompetitie, waar BZS een voorsprong uit handen gaf. “Dat was pijnlijk, maar ook een teken: we waren er nog niet. Het gaf precies aan waar we mentaal nog stappen moesten maken.”

In seizoen twee streed BZS lange tijd met Hedel om het kampioenschap, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een nacompetitieplek. “We verloren in het seizoen twee keer van Hedel, dus zij waren de terechte kampioen. In de nacompetitie troffen we een sterke degradant uit de vierde klasse. Daar konden we nog niet mee omgaan.”

Het leermoment werd meegenomen naar seizoen drie. “We wilden vaker tegen goede tegenstanders oefenen. In de competitie werden we te weinig geprikkeld, en daardoor mis je weerbaarheid.” BZS zocht daarom oefenduels met vierdeklassers als RKTVC, vv Alem en FC Delta Sports uit Houten. “Dat hielp. We leerden omgaan met weerstand.”

In de competitie bleek BZS al snel ongenaakbaar. “Er kwamen een paar nieuwe ploegen bij, ook uit de vierde klasse. We moesten even aftasten, maar al snel werd duidelijk: wij zijn de dominante ploeg.” Het team bleef het hele seizoen ongeslagen en stelde het kampioenschap ruim voor het einde veilig. “Dat maakt de ontlading iets minder groot dan wanneer je het op de laatste speeldag beslist. Maar het is en blijft een uniek moment.”

Volgens Van Mourik is de groei van het team vooral mentaal zichtbaar. “We kwamen dit seizoen een paar keer op achterstand, maar bleven rustig en geloofden in ons spel. Dat zelfvertrouwen hadden we drie jaar geleden niet.”

Sterk punt van BZS? “Voor dit niveau hebben we veel voetballend vermogen. We durven van achteruit te spelen, creëren overtal via het middenveld. We zijn dynamisch en technisch verzorgd.” Zwakkere punt? “Standaardsituaties tegen. We zijn daar soms wat gemakzuchtig in. Maar in de competitie zijn we er weinig op getest. In de vierde klasse zal dat anders zijn.” Want daar ligt nu de volgende uitdaging. “Elke week tegen een gelijkwaardige tegenstander, dat vraagt om constante scherpte. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we dat aankunnen.”

Klik op BZS voor de laatste artikelen over de club
Klik op BZS voor meer informatie over de club

Topvoetbal in Beesd: LevelUp maakt indruk met MO16- én JO14-toernooi

VoetbalJournaal
-
0
Topvoetbal in Beesd: LevelUp maakt indruk met MO16- én JO14-toernooi

BEESD – Meiden- en jongensvoetbal van hoog niveau, in het hart van de Betuwe. Dat is wat Dadier Casal (26), oprichter van voetbalschool LevelUp, drie jaar geleden voor ogen had toen hij een eigen toernooi begon bij vv BRC in Beesd. Inmiddels zijn de toernooien van LevelUp uitgegroeid tot een vaste waarde in de regio én daarbuiten. In mei organiseerde Casal twee grote evenementen op Sportpark Molenzicht: eerst het MO16-toernooi met onder andere PEC Zwolle, Club Brugge en KRC Genk, en twee weken later een indrukwekkend JO14-toernooi met zestien teams uit Nederland en België.

“Het begon als een extraatje voor onze eigen spelers”, blikt Casal terug. “Maar het werd veel groter dan dat. De animo groeit elk jaar en de wedstrijden worden alleen maar beter. We krijgen aanvragen van profclubs, buitenlandse academies en bekende voetbalscholen – dat zegt genoeg.”

MO16: Derde editie, derde zege De Graafschap

Op zondag 11 mei vond de derde editie van het meidenvoetbaltoernooi plaats, dit keer voor MO16-teams. Het werd een zonovergoten dag vol toeschouwers, indrukwekkend spel en zinderende finales. “Alles klopte: het weer, de sfeer, de organisatie. En natuurlijk was het mooi om te zien hoeveel mensen erop af kwamen”, vertelt Casal.

De openingsceremonie vond plaats om 11.00 uur, waarna op vier velden tegelijk werd afgetrapt. Tien topteams streden om de beker, met als winnaar wederom De Graafschap, dat voor de derde keer op rij de titel pakte. “Ze zijn goed, maar dit keer hadden ze ook geluk”, erkent Casal. “In de finale tegen AZ bleef het 0-0, waarna er maar liefst 18 penalty’s nodig waren om een winnaar aan te wijzen. Negen per team. Dat was zenuwslopend.”

Toch was AZ de ploeg die het meest indruk maakte. “Ze speelden aanvallend, creatief, en wilden de wedstrijd in twintig minuten beslissen. Altijd druk vooruit, altijd op zoek naar de voetballende oplossing.” Niet voor niets werden hun speelster Jet Snoek en keepster Jennifer Leek uitgeroepen tot de beste van het toernooi.

Voor de meiden van LevelUp zelf liep het sportief wat minder. “We speelden tegen sterke tegenstanders als Groningen, Utrecht en De Graafschap, en verloren helaas alles – behalve de laatste, die ging via penalty’s.” Toch is Casal trots. “Qua techniek en balbehandeling zijn BVO-teams verder. Maar qua inzet en lef hadden wij er meer uit kunnen halen. We hebben pechmomentjes gehad, dat hoort erbij. Maar voor onze meiden was het een geweldige ervaring.”

JO14: Profclubs uit België zorgen voor show

Twee weken later, op 25 mei, was het opnieuw raak op Sportpark Molenzicht. Dit keer met een JO14-toernooi, waarin zestien teams het tegen elkaar opnamen. Opvallend was het brede deelnemersveld, met onder meer bekende voetbalscholen als Soon On Top en Talent Factory, profclubs als Beerschot en KVC Westerlo uit België en een Nederlandse BVO in NEC.

Het toernooi kende een poulesysteem, waarna teams doorstroomden naar een Champions League- of Europa League-route. De CL-titel ging naar Westerlo, en in de Europa League won TVC Breda de finale.

Casal genoot vooral van de Belgische teams: “Beerschot en Westerlo speelden op een ander tempo. We kwamen Beerschot twee keer tegen met LevelUp – de eerste keer werd het 0-0 en hadden we geluk. Ze bleven maar gaan, met veel dynamiek. Dat zijn jongens die zes wedstrijden lang op hetzelfde niveau presteren. Onze jongens zijn dat niet gewend, dus dat was leerzaam.”

LevelUp JO14 draaide een solide toernooi: “In de groepsfase twee keer gelijk, één keer winst – goed voor de tweede plek. Daarna verloren we van finalist Soon On Top (3-1) en van Beerschot (3-0), maar we sloten af met een 1-0 overwinning en werden uiteindelijk zevende. Ons doel was de Champions League bereiken, en dat is gelukt.”

De samenwerking met vv BRC loopt volgens Casal soepel. “Na afloop hebben we geëvalueerd en zij waren tevreden. Geen wanklank gehoord. Het was druk – parkeren tot aan het dorpsplein – maar dat is juist mooi: een levendig sportpark, blije gezichten, meiden én jongens die stralen.”

Wat Casal met LevelUp nastreeft, wordt bij elk toernooi voelbaar. “Wij willen jeugdspelers uit de regio – zowel jongens als meiden – laten voelen hoe het is om op niveau te spelen. Dat je jezelf meet met anderen, dat je groeit, leert en geniet. En dat het meisjesvoetbal daarin net zo belangrijk is als het jongensvoetbal. Het verdient een podium.”

Instappen bij een ploeg zonder punten: ‘Basis gelegd voor volgend seizoen’

DSS 14
-
0
Instappen bij een ploeg zonder punten: ‘Basis gelegd voor volgend seizoen’

VARIK/HEESSELT – Halverwege het seizoen instappen bij een ploeg zonder punten: voor veel trainers klinkt het als een vrij onaantrekkelijke uitdaging. Toch besloot Geoffrey van der Boor (40) in februari zijn geplande entree bij DSS’14 met een halfjaar te vervroegen. ‘’Ik zag het als een kans om alvast te bouwen aan de toekomst.’’

De club uit Heesselt besloot in de winterstop het roer om te gooien en klopte eerder dan gepland bij Van der Boor aan. “We hadden al een akkoord voor komend seizoen. De klik was er direct, zowel met de club als met de aanvoerders. Toen de vraag kwam of ik het al wilde overnemen, hoefde ik niet lang na te denken.” En zo stond de voormalig doelman, die zelf onder meer bij Feyenoord en RKC in de jeugd actief was, plots op dinsdagavond voor de groep.

Het begin was zwaar. DSS’14 had nog geen punt gepakt en kreeg in de eerste weken onder zijn leiding zware klappen te verduren. De uitslagen – 6-0 tegen Noordeloos, 0-4 tegen SVS’65, 0-6 tegen ASH – spraken boekdelen. “Maar ik zag progressie. We moesten conditioneel een enorme inhaalslag maken, zijn spelpatronen gaan inslijpen en hebben volop geïnvesteerd in sfeer. Het gevoel moest weer terug.”

Van der Boor, die eerder hoofdtrainer was bij de JO15-1 van Unitas uit Gorinchem en technische rollen vervulde bij onder andere FC Lienden en SV Buren, gelooft in een opbouwende aanpak. “Geen paniekvoetbal, maar duidelijke trainingsdoelen. Veel positiespellen, werken aan techniek en kracht, en een positieve benadering.”

En die aanpak wierp z’n vruchten af. Hoewel DSS’14 in de eerste zes wedstrijden onder zijn leiding geen doelpunt wist te maken, brak de ban in de slotfase van het seizoen. Tegen Well werd het 3-3, gevolgd door een knap gelijkspel tegen Leerdam Sport (2-2). “Daar viel alles op z’n plek”, blikt hij tevreden terug. “We begonnen te voetballen zoals we dat maandenlang hadden getraind. De jongens voelden het ook: we zijn écht gegroeid.”

Bijzonder is de manier waarop zijn ploeg het geloof vasthield, ondanks de resultaten. “In de wedstrijd tegen Well voelden we dat we iets te verliezen hadden, maar ook dat we het konden. Tegen Leerdam speelden we bij vlagen fantastisch. Vijf grote kansen in de eerste helft, en dan toch met 0-2 achter de rust in. Maar de groep rechtte de rug en knokte zich terug. Dat mentale aspect, die weerbaarheid: daar ben ik het meest trots op.”

Het nieuwe seizoen staat inmiddels voor de deur en Van der Boor kijkt er reikhalzend naar uit. “We gaan door op de ingeslagen weg. Deze groep blijft vrijwel intact, en er komen wat versterkingen bij. Als nummer laatst is het natuurlijk al snel gezegd dat we omhoog willen kijken’’, lacht de oefenmeester. ‘’Maar het staat buiten kijf dat we beter willen presteren dan dit afgelopen jaar. De basis is gelegd – nu is het tijd om te oogsten.”

Klik op DSS’14 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DSS’14 voor meer informatie over de club.

De twee passies van Vincent Bieling: voetballen en reizen

vv Vierpolders
-
0
De twee passies van Vincent Bieling: voetballen en reizen

Zijn gevoel voor Vierpolders? “Ik vind dit echt een unieke club. Ons eerste elftal is ook echt een vriendenteam. Met jongens uit Vierpolders en Brielle, die elkaar door en door kennen. Dat werpt ook echt zijn vruchten af. Het is altijd gezellig op de club. Altijd!”, zegt speler Vincent Bieling.

Bieling kwam dit seizoen nog niet heel vaak in actie. Een ingescheurde enkelband zorgde ervoor dat hij zich lang langs de kant stond te verbijten. “Nee, dat is niet heel fijn hè. Het gebeurde in een oefenwedstrijd tegen Brielle. Die enkel was dik en blauw. Ja, dan weet je het wel. Ik heb in  het verleden ook een scheenbeen gebroken. Verder ben ik redelijk blessurevrij. Het is echt vervelend, want je wilt van betekenis zijn voor je club.”

Bieling houdt van voetballen, maar ook van reizen. Mooie verre reizen, het liefst ook net wat langer dan de vaak gebruikelijke twee of drie weken. “Ik kom net terug uit Curaçao met mijn vriendin. Ja, daardoor heb ik weer wat wedstrijden gemist. Een workation. Genieten van het lekkere weer en ondertussen ook werken.”

Afrika

De spits van Vierpolders houdt van voetballen, maar het vliegtuig pakken is minstens net zo’n grote hobby van hem. “Vorig jaar ben ik naar Afrika geweest, een reis met drie vrienden. Ongelofelijk indrukwekkend. Autootje gehuurd en in Botswana en Namibië rondgereden. Een ervaring die ik nooit meer vergeet. De landschappen onderweg, de safaribelevenissen. We hebben alle dieren wel gezien, geloof ik.”

Hij lacht: “Ja, dan ben je daar met je vrienden. Met een tent op het dak van de auto, zo’n enorme landcruiser weet je wel. Soms sliepen we echt in de wildernis, soms wat luxer in een lodge. We zochten wel echt die combinatie. Maakten we een kampvuur, en was er niemand in de buurt. Geweldig, toch? Ik ben ook in Kenia geweest en Zuid-Afrika, maar daar zijn iets meer mensen.”

“Met vrienden was dit de eerste keer, zo’n lange reis. Maar ik hou wel van reizen ja. Ik heb al eens een wereldreis gemaakt, naar bijna alle continenten. Azië, Afrika, Nood-Amerika, Europa… fantastisch! Het meest verraste me Jordanië, maar ook de Filipijnen, de natuur van Costa Rica en de cultuur in Colombia. Hoe mensen daar leven. Maar ik zeg je eerlijk: ik miste het voetbal toen wel hoor. Als je een maandje weg bent is dat minder erg, maar een jaar is lang hoor. Dan mis je de club, je vrienden.”

Topscorer

Het huidige voetbalseizoen kan voor Bieling vanwege het vele blessureleed een beetje als verloren worden beschouwd. “Maar volgend seizoen wil ik weer een lekker jaar draaien. Vorig seizoen zat ik wel lekker in. Ik werd topscorer ook, dat vind ik als spits wel fijn. Dat je ook daadwerkelijk je waarde hebt met goals. Daar heb ik wel een neusje voor. Ik was dat jaar ook echt fit. Ik sportte veel. Padel bijvoorbeeld. Dat wierp echt zijn vruchten af.”

“Als ik volgend seizoen fit ben, en lekker gedreven, kan ik echt wel weer mijn steentje bijdragen”, denkt Bieling. “We hebben echt een elftal met kwaliteit. En misschien moeten we elke wedstrijd als een derby gaan zien. Want dat zie ik wel. Voor een derby kunnen we ons enorm opladen, maar tegen een ploeg die we minder goed kennen, valt het soms wel eens tegen. Dat kan niet. Met dit materiaal, de kwaliteit die we hebben, is er veel meer voor ons uit te halen denk ik.”

De volgende reis? “Naar de landen die eerder opnoemde wil ik zeker nog  een keer terug. Reizen naar onbekende bestemmingen heeft me altijd getrokken. Dat begon al toen ik 16 jaar was, en ik voor een stage naar Bali ging. Op die leeftijd heel eng, maar ook ontzettend gaaf. Ik wilde eigenlijk niet meer terug toen, ha ha. Het is gaaf om andere dingen van de wereld te zien.”

Klik op VV Vierpolders voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Vierpolders voor meer informatie over de club.

Raymond Brekelmans: ‘Voetballen met vrienden is toch het leukste’

sv Simonshaven
-
0
Raymond Brekelmans: ‘Voetballen met vrienden is toch het leukste’

Raymond Brekelmans was er op jonge leeftijd al snel uit. “Ik wil gewoon lekker met vrienden voetballen.” En dat terwijl de nu 27-jarige voetballer bij Spijkenisse alle jeugdselectie elftallen doorliep en er wellicht wel een mooie carrière in het verschiet lag. Via Hekelingen belandde hij bij Simonshaven, waar hij als aanvoerder bezig is aan zijn vijfde seizoen.

Voor het eerst dit seizoen is Brekelmans aanvoerder van Simonshaven, nadat Patrick van Veelen afgelopen zomer met voetbalpensioen ging. “Het aanvoerderschap bevalt me goed, die rol past ook wel bij me. Ik neem graag verantwoordelijkheid op het veld, ben verbaal aanwezig en coach de jongens ook veel.”

En toch kwam het voor Brekelmans als een verrassing toen hem gevraagd werd om aanvoerder te worden aan het begin van het seizoen. “Ik was er ook helemaal niet mee bezig. Je bent toch het verlengstuk van de trainer en je moet ook het vertrouwen krijgen van je teamgenoten als aanvoerder. Ja, ik vind het wel leuk.”

Nooit spijt

Spijt heeft de controlerende middenvelder van Simonshaven nooit gehad van zijn vertrek bij Spijkenisse. “Nee, echt niet. Ik heb heel de jeugd bij Spijkenisse doorlopen, tot de A, en speelde ook in de selectie-elftallen. Toen was ik overigens nog centrale verdediger. We speelden landelijk, echt op hoog niveau, maar op een gegeven moment haalde ik er niet veel voldoening meer uit.”

Er is meer dan voetbal, dacht Brekelmans. “Het was pittig, drie keer in de week trainen en de hele zaterdag op pad. Als je landelijk speelt, moet je ook door het hele land wedstrijden spelen. Het werd gewoon te veel. De combinatie met school en later met werk, ik was er wel klaar mee.”

Hekelingen

Brekelmans overwoog om helemaal te stoppen met voetballen, maar belandde uiteindelijk bij Hekelingen. “Eigenlijk wel logisch ook, want mijn vrienden speelden daar. Ze zeiden: ‘kom lekker hierheen joh!’ Nou, dat deed ik. Sommige jongens ken ik al vanaf de eerste klas van de basisschool, daarmee speel ik nu nog samen bij Simonshaven. Ik vind dat toch het leukste. “

Drie jaar speelde Brekelmans bij Hekelingen. “Eerst nog een jaartje A, daarna in de selectie. En vervolgens zijn we met de hele vriendengroep naar Simonshaven gegaan. En ambities om nog op een hoger niveau te voetballen heb ik niet. Eigenlijk dus ook nooit gehad. Ik voetbal puur voor mijn plezier en plezier ik bij deze vereniging.”

Simonshaven heeft een leuke groep, vindt Brekelmans. “Echt een hechte groep. Niet alleen met de spelers, ook de staf en alles eromheen. Met alle vrijwilligers die hier rondlopen. Bij Spijkenisse voelde ik in de jeugd echt de druk om te presteren, om echt het maximale eruit te halen op landelijk niveau, dat is nu minder. Ja, natuurlijk willen we winnen en op een zo hoog mogelijk niveau spelen, maar het is ook plezier hebben met vrienden.”

Verbindingsspeler

Brekelmans is sinds zijn tijd bij Hekelingen middenvelder. “Controlerend. Ik ben echt een verbindingsspeler. Toen ik centrale verdediger was, vond ik dat ook echt een mooie positie. Ik waardeerde die rol ook, maar nu zou ik niet meer van het middenveld af willen. Ik vind het echt een mooie positie.”

Bij Simonshaven voelt Brekelmans zich duidelijk thuis. “Het is een heel warme club. Echt een familieclub. Klein maar gezellig. De prestaties zijn dit seizoen helaas een beetje wisselvallig. We hadden er meer van verwacht, dat zeker. Ik had wel gehoopt dat we constanter zouden zijn, maar echt een rol van betekenis spelen we niet. Dat is jammer!”

Brekelmans is 27 jaar en wil voorlopig ook blijven voetballen. “Zo lang mogelijk. Of ik ooit trainer word weet ik niet, dat vind ik echt een lastige. Eerst gewoon lekker zelf nog wat jaren op het veld staan, dan zien we daarna wel verder.”

Klik op SV Simonshaven voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Simonshaven voor meer informatie over de club.

 

Jubileum voor Almkerk: ‘De voetbal maakt het dorp bruisend’

vv Almkerk
-
0
Jubileum voor Almkerk: ‘De voetbal maakt het dorp bruisend’

Bij een jubileum, horen natuurlijk festiviteiten. En nadat Almkerk het 75-jarig bestaan vanwege corona niet kon vieren, pakt de club vijf jaar later groots uit. De voorbereidingen voor begin juli, zijn dan ook in volle gang, vertelt Leonie van Suijlekom als lid van de activiteitencommissie. “Het geeft veel voldoening als mensen er plezier aan beleven.”

Dat is dan ook precies, wat Suijlekom (35) bij Almkerk al een aantal jaar doet. “Vrienden van mij zaten al in de activiteitencommissie, toen ben ik ook lid geworden.” Met het 80-jarig jubileum en alle activiteiten in juli, nu extra bijzonder. “Door het jaar heen organiseren we allerlei feestjes, maar dit is natuurlijk nog leuker.” En wonend naast het voetbalveld, kan ze het na ruim vijftien jaar bij de club, als geen ander weten. “Als ik te laat ben, kan ik met een sprintje altijd nog net op tijd komen.” Voornamelijk als speelster van de dames. “Ik sta nog steeds op het veld. Volgend seizoen sluit ik aan bij de 30+.”

Gezelligheid

Maar eerst, moet er dus nog een jubileumweek worden georganiseerd. “Eigenlijk ben ik altijd wel een beetje van het organiseren geweest, dat heeft er altijd gewoon ingezeten.” Helemaal in een klein dorp als Almkerk, vertelt ze. “Daardoor is het ook echt een dorpsclub en kom je elkaar overal tegen.” Inclusief de bijbehorende gezelligheid. “Het geeft veel voldoening als het druk is tijdens onze feestjes en mensen er heel veel plezier aan beleven.” Reden genoeg om daar, van 2 juli tot en met 12 juli, in het kader van het jubileum samen voor te zorgen. “We organiseren onder andere een jeugddag, met een workshop voor kinderen, maar ook een bierproeverij met hapjes en drankjes. Puur voor een gezellig samenzijn.” Maar natuurlijk, is er nog veel meer. “Bekende Almkerkers komen, in een pak, optreden tijdens de Masked Singer. Dat kunnen oud-leden, vrijwilligers of trainers zijn. In de coronaperiode hebben we dat al eens digitaal gedaan, dus ik ben heel benieuwd hoe dat uit gaat pakken.” Tot slot wordt het jaarlijkse mixtoernooi van Arie Verwoerdt gehouden, staan er de nodige feesten op het programma, speelt het eerste elftal van de club op 15 juli een wedstrijd tegen FC Den Bosch en mag uiteraard ook een reünie niet ontbreken. “Daarvoor hebben we al veel oud-leden uitgenodigd, maar zijn we ook druk bezig met het verzamelen van foto’s en krantenknipsels. Zodat we samen herinneringen op kunnen halen. Daar zit behoorlijk wat tijd in.” De festiviteiten worden afgesloten, met een reüniewedstrijd. “Dan spelen oud-leden tegen elkaar. Met hopelijk ook een wedstrijd met voormalige vrouwelijke leden.”

Hoogtepunt

Suijlekom zelf, houdt zich vooral bezig met de feestweek, vertelt ze. “De grote dingen, zoals een tent, zijn inmiddels allemaal geregeld. Het zit hem nu vooral in de details, als het regelen van vrijwilligers. Al zit ook daar, behoorlijk wat tijd in. Gelukkig zijn we er behoorlijk ver mee.” Promotie maken en de puntjes op de ‘i’ zetten dus. “Eigenlijk wilden we dit allemaal al doen tijdens het 75-jarig bestaan, maar toen kwam corona.” Stiekem een beetje extra bijzonder, is de verjaardag van de club nu dan ook wel, vindt Suijlekom. “Het is gaaf dat iets al zolang bestaat. In Almkerk draait veel om de voetbal, dat maakt mede het dorp bruisend.” Mede door de komst van het vrouwenvoetbal, lacht ze. “Daar zijn we vroeg mee gestart. En je merkt, dat meiden en dames zorgen voor gezelligheid en binding met de club. Dat is heel belangrijk.” Binding die de verdediger zelf, ook altijd zal houden. Ondanks dat ze na dit jaar stopt met voetballen op zaterdag en als lid van de activiteitencommissie. “Het is mooi geweest. Wat dat betreft, is zo’n jubileum natuurlijk ook wel stoppen op je hoogtepunt!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Almkerk.

Timmermans droomde van debuut bij Achilles Veen

vv Achilles Veen
-
0
Timmermans droomde van debuut bij Achilles Veen

Hoewel hij door een liesblessure de rest van het seizoen aan de kant staat, kan Willem Timmermans bij vierdedivisionist Achilles Veen terugkijken op een geslaagd seizoen. Want nadat de aanvaller begon bij het tweede, maakt het kind van de club de laatste weken steeds meer minuten bij het eerste. “Het is in het begin wel even aanpoten geweest.”

Want ondanks dat de 23-jarige Timmermans ook vorig seizoen al onderdeel uitmaakte van de selectie van Achilles Veen, moest hij lang wachten op de nodige minuten. “Afgelopen jaar ging ik eigenlijk altijd nog met het tweede mee, maar de laatste tijd speel ik heel veel.” Sinds Capelle-uit, kan de aanvaller zich nog goed herinneren. “Toen mocht ik voor het eerst in de basis beginnen en dat ging eigenlijk wel prima. Daarna heb ik acht wedstrijden op rij gespeeld.” En niet voor niks. “De trainingen gingen steeds beter en dan krijg je ook meer vertrouwen. Ik kom natuurlijk ‘maar’ van de jeugd af en heb nooit bij een BVO gespeeld. Dat is in het begin wel even aanpoten geweest.”

Rust pakken

Mede daardoor, voelt zijn doorbraak voor Timmermans extra speciaal. “Ik ben hier op mijn derde begonnen met voetballen, toen ik nog maar net kon lopen.” Het zaadje, werd vervolgens al snel geplant. “Op zaterdagmiddag ging ik altijd bij het eerste kijken en soms ging ik zelfs met de bus mee. Dan is het wel bijzonder, dat je er nu zelf speelt. Dat is stiekem toch altijd wel een droom geweest.” Het moment, kan Timmermans zich dan ook goed herinneren. “Ik mocht mee naar Zwaluwen en op de terugweg, kwamen ze vertellen dat ik het jaar daarop vast bij het eerste zou zitten. Dat was heel mooi.” Toch had de inwoner van Veen wel even nodig om gewend te raken, is hij eerlijk. “Vooral door het verschil in baltempo. Bij het tweede kon je voorin een actie maken, de bal verliezen en even rust pakken. Dat is nu wel anders. Je hebt veel minder momenten om uit te rusten. Mede door de snelheid van het spel en het fysieke aspect.” Inmiddels gaat dat beter. “Dat komt natuurlijk ook door de trainingen.” Helaas zullen ze daar bij Achilles Veen wat dit seizoen betreft, weinig meer aan hebben. “Ik ben tegen Heerjansdam geblesseerd geraakt aan mijn lies, dus het is einde seizoen.”

Lijn doortrekken

En daarmee is Timmermans deze competitie zeker niet de enige, bij de vierdedivisionist. “Dat is wel een beetje het verhaal van dit seizoen. We zijn enorm ongelukkig geweest met blessures.” Met een plek vlak boven de nacompetitie voor degradatie, tot gevolg. “Daarnaast hebben we ook een paar keer pech gehad met buitenspelgoals die onterecht werden afgekeurd, dat hadden we drie weken op een rij. Anders hadden we die wedstrijden zomaar kunnen winnen.” Tevreden, zijn ze in het Brabantse dorp dan ook niet. “Met ons team, is een elfde plek gewoon niet goed. We horen minimaal in de top vijf thuis.” Zorgen om degradatie, maakt hij zich echter niet. “Maar dan zullen we nog wel wat punten moeten pakken.” Zonder de inbreng van de rechtsbenige linksbuiten. “Ik ben snel zat en heb genoeg creativiteit, dus ik houd ervan om mijn back op te zoeken.” Kwaliteiten waar ze in Veen al flink wat jaren van kunnen genieten. “Achilles Veen is niet zo’n grote club. Dat is in de jeugd een nadeel, omdat je moeilijk kunt selecteren, maar daardoor is het wel heel gezellig en kent iedereen elkaar.” Aan een vertrek, heeft Timmermans dan ook nog nooit gedacht. Alhoewel. “Als je tussen het eerste en tweede in zit, is het niveauverschil enorm. Daarom wilde ik vorig jaar eigenlijk weggaan, om ergens anders minuten te kunnen maken.” Met in de toekomst mogelijk meer minuten in het verschiet, hoeft dat voorlopig niet. “Ik hoop deze lijn door te kunnen trekken en veel te leren van die andere jongens. Hopelijk word ik dan ooit een vaste basisspeler!”

Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.

Voorzitter: ‘Waar kroegen sluiten en kerken leeglopen, blijft RKDVC verbinden’

RKDVC
-
0
Voorzitter: ‘Waar kroegen sluiten en kerken leeglopen, blijft RKDVC verbinden’

DRUNEN – RKDVC bestaat tachtig jaar, en dat blijft in Drunen niet onopgemerkt. De club pakt deze maand flink uit met een feestweek, sportdagen en een jubileumwedstrijd tegen FC De Rebellen. Maar achter het jubileum zit meer dan alleen een volle feesttent en een druk programma. Voor voorzitter Thijs Fokker (38) staat het jaar symbool voor iets groters: “Onze vereniging verbindt mensen – en dat is anno 2025 belangrijker dan ooit.”

Fokker is zelf sinds zijn jeugd verbonden aan de club. Hij speelde in diverse jeugdteams, was jeugdtrainer, lid van de sponsorcommissie en is inmiddels tweeënhalf jaar voorzitter. “Die ambitie had ik niet,” lacht hij. “Maar mensen dichtten het me al toe toen ik in de A1 zat. Ik heb vaak een mening – dan moet je er ook iets mee doen.”

Onder zijn voorzitterschap zette het bestuur in op verjonging, verbreding en structuur. “We hadden een te smal bestuur met overlappende portefeuilles. Nu hebben we elf functies, negen zijn al ingevuld. Dat maakt de club sterker.” En die club staat er goed voor: RKDVC telt twaalfhonderd leden, meer dan vijftig jeugdteams, een groeiende meidenafdeling én een robuuste organisatie. “Onze jeugdopleiding staat in de top van Nedeland. Dat zegt iets.”

Het jubileumjaar werd op 15 mei feestelijk afgetrapt, precies tachtig jaar na de oprichting in 1945. Fokker, in zijn speech: “Tachtig jaar voetbal. Tachtig jaar kameraadschap. En vooral: tachtig jaar samen herinneringen maken.” De club ontstond na de oorlog uit een fusie van straat- en kloosterjongens en is sindsdien niet meer weg te denken uit het Drunense straatbeeld. “Van kleedkamerloos veld aan de Kanaaldijk naar een modern complex met negentien kleedkamers,” zegt hij trots. “Maar tegelijkertijd is er weinig veranderd. Het is nog steeds een club waar iedereen welkom is.”

In de jubileumcommissie speelde Fokker bewust geen hoofdrol. “Die credits gaan naar anderen, waaronder Martijn van Nunen en Serge Dumoulin. Ik wil in het bijzonder onze archivaris Leon van Bijnen bedanken. Hij weet letterlijk alles van iedereen. Een gouden vent.”

In het jubileumweekend staat onder meer een feestavond, reünie en sportdag op het programma. Ook wordt er gespeeld tegen FC De Rebellen, met bekende namen als Glenn Helder, Stefanie van der Gragt en scheidsrechter Roelof Luinge. “En wie weet sluit ons eerste elftal het weekend wel af met promotie via de nacompetitie,” zegt Fokker hoopvol. “Dat zou het helemaal af maken.”

RKDVC is volgens Fokker meer dan alleen een voetbalclub. “In een tijd waarin verenigingen belangrijker worden – kerken en cafés verdwijnen – blijven wij een plek waar mensen samenkomen.” De club telt inmiddels 337 vrijwilligers. “Of je nu een lijn trekt op het veld of bardienst draait: iedereen draagt bij.”

Toch is niet alles vanzelfsprekend. “Vrijwilligers blijven vinden is een uitdaging. Maar we zien ook: als je mensen vraagt om één taak, zeggen ze sneller ja. Veel handen maken licht werk.” Bijzonder is ook het steunend lidmaatschap: ruim honderd oud-leden of ouders dragen zo jaarlijks financieel bij aan de club.

De club wil de komende jaren blijven bouwen. Niet per se naar een hoger niveau, maar wel aan meer betrokkenheid en verbinding. “Of we ooit de hoofdklasse halen? Misschien. Maar belangrijker is dat RKDVC een plek blijft waar iedereen zich thuis voelt. Waar kinderen leren samenwerken, ouders elkaar ontmoeten en vrijwilligers hun verhaal kunnen vertellen.”

Klik op RKDVC voor de gepersonaliseerde clubpagina.

1...202122...1.385Pagina 21 van 1.385

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.