Home Blog Pagina 21

Roy de Nooijer hoopt dit seizoen vaker op een basisplaats

MIDDELBURG – Hij maakt al vijf seizoenen deel uit van de eerste selectie, maar een onbetwiste basisspeler is hij in die periode vooralsnog niet geworden. Daar hoopt Roy de Nooijer nu verandering te kunnen brengen. ‘Dat is voor mij als voetballer nu wel het persoonlijke doel voor dit seizoen.’

De Nooijer begon ooit bij de mini’s met voetballen aan de Middelburgse Kruitmolenlaan en is er sindsdien nooit vertrokken. Het eerste halen was als jeugdspeler lange tijd zijn doelstelling. Dié is wel uitgekomen, want de afgelopen seizoenen maakte hij wel de nodige speelminuten bij de ambitieuze derdeklasser. “Helaas ben ik nooit onomstreden geweest en moest ik het voornamelijk doen met invalbeurten. Er was en is bij ons altijd wel de nodige concurrentie maar het is voor mij nooit een reden geweest om elders te gaan voetballen. Dauwendaele voelt voor mij als ‘thuis’ en dat is me veel meer waard nog.”

Voetballen in zijn eigen woonplaats, samen met al zijn vrienden bij dezelfde club. Het zijn voor De Nooijer belangrijke dingen die hij zoekt in het voetbal. “Natuurlijk wil je het liefst elke week in de basis staan, maar dat moet je ook wel zelf afdwingen. Afgelopen seizoen heb ik wel een aantal wedstrijden met het tweede meegedaan, waar ook vrienden spelen. Maar het liefst wil je het allerhoogste halen binnen je hobby, althans ik toch. Daar ga ik dit seizoen alles aan doen om de trainer te overtuigen.”

Alleen in zijn eerste seizoen bij de senioren, nu ruim vier jaar geleden, speelde de middenvelder vrijwel alles. Daarna werd het wekelijks afwachten. “Jammer, maar ik had altijd wel grote concurrentie op mijn posities van spelers als Mart de Kroo en Marijn Wijkhuis. Die waren simpelweg verder en ook beter, dan is het goed te accepteren. Van dat soort spelers heb ik overigens wel heel veel geleerd.”

Dit seizoen is er binnen de selectie ook wel het nodige veranderd. Zo vertrok Wijkhuis bijvoorbeeld naar VCK en kwamen onder meer Geraldi Geerman en Ramon de Vlieger de gelederen bij Dauwendaele versterken. “Ik denk dat we er als geheel wel sterker op geworden zijn. De ambitie is dan ook om vol mee te doen voor de promotieplekken en het liefst voor de titel. Maar deze klasse is enorm sterk en er zijn meerdere teams die de kwaliteiten hebben om voor het kampioenschap te gaan. Het is aan ons om te bewijzen dat we de meest constante ploeg zijn. Dan gaan we absoluut kans maken.”

Hoewel De Nooijer een middenvelder is, heeft hij vorig seizoen onder trainer André Siereveld ook een aantal keren de rol van back ingevuld. “Niet direct mijn positie, maar ik speel waar de trainer het nodig acht. Al komen mijn kwaliteiten beter tot zijn recht in een controlerende- of aanvallende rol centraal op het middenveld. Het is aan mij om daarin stappen te maken in onder meer het coachen en druk zetten zodat de trainer niet meer om me heen kan.”

Brutaler worden, zichzelf meer laten zien en horen. “En nog beter de momenten van druk zetten herkennen. Dat zijn absoluut nog facetten die in mijn spel beter moeten. Ik ben nog maar net drieëntwintig dus heb hopelijk nog heel wat jaren om daarin te ontwikkelen. Het primaire doel is vaker een basisplek in het eerste te bemachtigen en meer speelminuten te maken. Daar ga ik in elk geval vol voor.”

‘Dan gaat het bij ons in het koppie zitten’

0

Een bijzonder seizoen. Zo zou je het afgelopen jaar van Beek Vooruit in de derde klasse zonder moeite kunnen omschrijven. Want nadat de ploeg uit Prinsenbeek beslag legde op de eerste periode, moest het zich uiteindelijk nog bijna zorgen maken om degradatie. Al verbaasde dat Thijs Reimering eigenlijk ook weer niet. “Als we een paar keer verliezen, gaat het bij ons in het koppie zitten.”

En niet voor het eerst, vertelt de 22-jarige Reimering. “Dat is wel een beetje des Beek Vooruit. Vaak beginnen we altijd wel lekker, hebben we er zin in en komen we na een paar keer winnen in die flow.” Totdat er voor het eerst verloren wordt, dus. “Dan gaat het bij ons in het koppie zitten.” Hoe dat komt? “Dat is het lastige. Als we er een oplossing voor hadden, hadden we er waarschijnlijk al wat aan gedaan…” Toch waagt de inwoner van Prinsenbeek een poging. “We moeten vaker gewoon een wedstrijd uitspelen. Natuurlijk het liefste met mooi voetbal, daar houd ik zelf ook van, alleen kan dat niet altijd.”

Rust aan de bal

Het leverde Beek Vooruit afgelopen jaar uiteindelijk een bijzonder seizoen op, zoals Reimering het zelf noemt. En met zeventien punten uit de eerste acht duels, en slechts twaalf uit de resterende veertien, is dat allesbehalve een understatement. “Als je de eerste periode wint en uiteindelijk achtste eindigt, kun je dat wel zeggen.” De verklaring daarvoor, moet de middenvelder schuldig blijven. “Heel veel mensen vragen dat natuurlijk. Hopelijk kunnen we het dit seizoen voorkomen.” Al had er voor Beek Vooruit, ondanks de flinke dip, stiekem wel meer ingezeten, vindt Reimering. “In de nacompetitie hadden we niet hoeven verliezen.” Zijn teleurstelling, steekt hij dan ook niet onder stoelen of banken. “Je speelt voetbal om prijzen te winnen. We wilden voorafgaand aan het seizoen meedoen voor promotie, terwijl ik zelf dacht dat we misschien wel kampioen konden worden. Dat heb ik een beetje onderschat.” Al was zijn vertrouwen niet gebaseerd op niks. “We hebben een team met veel kwaliteit. Nu moeten we meer samen gaan werken, in plaats van alleen.” Bijvoorbeeld in het verdedigen. “Dat moet je echt met z’n allen doen. Met het mes op de keel. Dat ontbreekt er soms nog wel eens aan.” Een stukje volwassenheid dus. “Ook nu komen er weer een paar jongens van de JO19 bij, dus we hebben een jonge ploeg. Dat betekent dat je moet bouwen.” Desondanks, legt Reimering de lat opnieuw hoog. “Met onze kwaliteiten, moeten we bovenin mee gaan doen.” Kwaliteiten, die nog wel verder ontwikkeld dienen te worden, weet hij. “We moeten veel meer rust aan de bal krijgen. Leren om momenten uit te kiezen. Soms is het niet erg om even een tikkie terug te geven.”

Risico nemen

Iets wat Reimering zelf, leerde in de jeugd van NAC Breda. De club waar hij drie seizoenen voetbalde, met onder meer Bart Verbruggen, Luc Marijnissen, Pepijn van de Merbel en Tika de Jonge. “Ik ben op jonge leeftijd begonnen bij Beek Vooruit en op mijn veertiende ging ik naar NAC.” Tot een doorbraak, kwam het daar echter niet. En dus keerde hij een aantal jaar geleden, terug op het oude nest. “Tuurlijk was dat in het begin heel lastig, want ik had een droom. Anders zit je niet bij NAC.” Vooral mentaal, was Reimering in de tijd ‘gebroken’, vertelt hij. “De trainer zag het niet in mij zitten, daardoor speelde ik weinig en had ik geen plezier meer in voetbal. Daarom heb ik toen besloten om met mijn vrienden bij Beek Vooruit te gaan voetballen. Dat blijft toch het leukste!” Zijn plezier in het spelletje, heeft Reimering dan ook weer helemaal terug. “Ondanks dat ik er nog steeds ziek van ben, als we hebben verloren.” Hoe kijkt hij nu terug op zijn periode in Breda? “Laatst zat ik op de tribune bij NAC, dan denk je toch wel bij jezelf: Stel je voor dat je hier zou spelen…” Of dat er ook echt in had gezeten, weet Reimering niet. “Aan de bal was ik wel één van de beteren en had ik het misschien kunnen redden, alleen conditioneel was ik niet sterk genoeg. Mede door mijn astma. En sowieso vind ik lopen het minst leuke van voetbal.” Liever heeft hij dus de bal. “Ik ben een technische speler en iemand die met veel durf speelt. Soms iets te veel, maar dat is onderdeel van mijn spel. Ik vind het leuk om risico te nemen.” Het liefste als nummer zes. “Al vind ik centrale verdediger ook wel leuk.” Hoe zit het tot slot met zijn ambities? “Mijn droom is nog altijd om prof te worden, want voetballen blijft het leukste wat er is. Maar als je realistisch bent, gaat dat hem niet meer worden.” Toch heeft hij de hoop op een mooie carrière, nog niet helemaal opgegeven. “Als er een leuke kans zou komen, heb ik zeker de ambitie om hogerop te gaan!”

Klik op Beek Vooruit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Beek Vooruit voor meer informatie over de club.

Marlon Moeal nieuwe trainer Zeelandia Middelburg O23

0

MIDDELBURG – Vorig seizoen wilde men bij Zeelandia Middelburg zorgen voor een betere doorstroming van jeugdspelers richting senioren. Dus werd een O23 elftal opgericht. Daarmee werd promotie naar de Derde Divisie gemist. Dit seizoen is die eventuele promotie ook een doel voor de nieuwe trainer Marlon Moeal. Al heeft voor hem ‘spelers doorontwikkelen als team en individueel’ de eerste prioriteit.

“Dat was voor mij ook de voornaamste reden om mijn rol als HJO bij GPC Vlissingen te verruilen voor de rol als hoofdtrainer bij de O23. Als hoofd jeugdopleidingen heb ik in een voor mij nieuwe rol enorm veel geleerd en die bagage neem ik ook nu in deze trainersrol mee. In het verleden ben ik ook al een aantal jaar jeugdtrainer geweest en het is prachtig om nu deze talentvolle groep voor te bereiden om een kweekvijver te worden voor het eerste. Een aantal jongens hebben vorig seizoen op het eind van het seizoen al hun bijdrage geleverd aan de handhaving van het eerste en die zijn ook doorgeschoven. Een aantal is weer in de O23 actief nu en nemen ook die ervaring bij het eerste mee in hun ontwikkeling.”

De voormalig speler van Jong Ambon heeft als jeugd-, assistent- en hoofdtrainer al de nodige ervaring bij clubs als Jong Ambon, Zeelandia Middelburg, SV Walcheren en GPC. En daar is dus recent nog eens drie jaar als HJO bij GPC Vlissingen aan toegevoegd. “Toch wist ik altijd wel dat ik weer als hoofdtrainer ergens op het veld zou komen te staan. Want het geven van de trainingen en de wedstrijdspanning dat begon ik echt te missen.. Het werd nog geen functie in het seniorenvoetbal, maar voor deze mooie klus bij Zeelandia Middelburg in een rol om jongens écht beter te maken en te ontwikkelen. De eerste weken bevallen me in elk geval enorm.”

Meedoen om promotie naar de Derde Divisie zou een prachtig eindresultaat zijn, maar is niet het primaire belang dat de club hecht aan de oprichting van de O23. “Ze hebben bij de club een heel goed jeugdplan opgesteld en een heldere visie waar ze naartoe willen. Freek van der Maas speelt daarin voor mij een voorname rol. Hij is naast club- ook technisch manager en heeft een duidelijke visie. Ik ken hen al vanuit een eerste periode bij de club en hebben altijd goed contact gehouden.”

“Toen Zeelandia en Middelburg in 2001 gingen fuseren werd Moeal trainer bij O15-1. “Ik trainde daarna ook nog de O17-1 en O19-1 en ben er uiteindelijk tien jaar gebleven. Dat waren prachtige en vooral ook succesvolle seizoenen. Daarna was ik drie seizoenen hoofdtrainer bij Jong Ambon en een half jaar interim bij Zeelandia O17. Ik heb ooit ook geprobeerd een sabbatical te nemen maar daarvoor ben ik toch teveel voetbaldier. Vier maanden later stond ik op het trainingsveld bij GPC…. Voetbal is mijn leven en ik geniet ervan om met mensen te werken en om te proberen het maximale eruit te halen. Het is de uitdaging om te zien of én hoe me dat hier in deze trainersrol zal afgaan.”

De Middelburger heeft veel zin én veel vertrouwen in dit seizoen. “Er huist enorm veel talent binnen de jeugdafdeling van Zeelandia Middelburg, maar zeker ook in de groep waarmee ik mag werken. Bovendien zijn de voorwaarden in alle opzichten goed om je als speler, als team en zeker ook als trainer onszelf te ontwikkelen en te presteren. De club zit duidelijk weer in de lift en daaraan wil ik graag een positieve bijdrage leveren voor de komende tijd.”

Klik op Zeelandia Middelburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zeelandia Middelburg voor meer informatie over de club.

Advendo blijft ambitieus: ‘Lastig zonder trainer’

Nadat ze vorig jaar halverwege het seizoen zonder trainer kwamen te zitten en daardoor doordeweeks zelf voor de trainingen moesten zorgen, werd het voor vijfdeklasser Advendo steeds lastiger om te presteren. Maar met een nieuwe hoofdtrainer, is de club uit Breda nu klaar om de torenhoge ambities waar te maken, vertelt Hassan el Farissi. “Onze doelstelling is kampioen worden.”

En dus wordt er keihard getraind, onder leiding van Sebastio Muaxambi. Sinds dit seizoen de trainer van Advendo. “Hij pakt ons allemaal hard aan, dus we moeten ons bewijzen. Maar dat is ook wel nodig.” Zeker na afgelopen jaar, memoreert El Farissi (25). “Halverwege het seizoen hadden we geen trainer meer en het was moeilijk om iemand te vinden.” Sprake van structuur of balans, was er dan ook niet. “Doordeweeks moesten we zelf de training regelen. Alleen op zaterdag, hadden we met Jeroen Ras een interim-trainer. Die kende ik nog van The Gunners.” Verder dan een één na laatste plaats, kwam de vijfdeklasser mede daardoor niet. “Je mist discipline, traint minder hard en krijgt last van blessures.”

Wereld van verschil

Al lag dat niet aan de instelling, vertelt El Farissi. “We pakten het goed op, waren gemotiveerd om te voetballen en ook de opkomst op trainingen was in principe goed. Toch mis je de druk én prikkel van een trainer. Dat merk je aan de intensiteit.” Maar niet aan het spelplezier, lacht de inwoner van Breda. “Voetbal is voor veel jongens bij ons een uitlaatklep. Door dingen die spelen op het werk of thuis, wil je gewoon lekker voetballen en bezig zijn.” Aan de kwaliteit binnen de selectie van Advendo, ligt het in ieder geval niet. “Ik heb zelf in het verleden onder meer tweede klasse gespeeld, en eigenlijk merkte ik geen verschil. Tegenstanders vragen ook vaak: Wat doen jullie zo laag?” En om die vraag dit seizoen te voorkomen, ging El Farissi samen met aanvoerder Rivelino Resort vroegtijdig op zoek naar een nieuwe trainer. “In mei hebben we verschillende gesprekken gevoerd. Het moest iemand zijn met kennis én mentaliteit.”

De keuze viel uiteindelijk dus op Sebastio Muaxambi. Roepnaam Didi. “We hebben bewust gekozen voor een onbekende trainer, maar wel één die de ambitie had om naar de senioren te gaan.” Want met ervaring bij de jeugd, weet Muaxambi volgens El Farissi precies hoe hij met de selectie van Advendo om moet gaan. “Hij neemt geen blad voor de mond en straalt autoriteit uit. Er is weer structuur, intensiteit en je moet op tijd komen.” Een wereld van verschil, merkt de middenvelder. “Het is nu weer hard werken, omschakelen en vechten voor de bal. Dat misten we afgelopen seizoen.”

Familie

En dat is nodig ook, want de doelstelling is duidelijk. “We willen kampioen worden.” Aan vertrouwen, bij El Farissi dus geen gebrek. “Kwaliteit hadden we al, nu hebben we er ook een stukje mentaliteit bijgekregen. Dat heeft ons het juiste duwtje in de rug gegeven. We willen nog steeds allemaal Advendo hogerop helpen.” Al komt dat niet vanzelf, weet ook de voormalig speler van onder meer The Gunners, VVR en JEKA. “Je wint wedstrijden door als beste te verdedigen. Wij verloren wedstrijden door niet hard te werken en alleen maar te willen aanvallen.” Met een aantal ‘harde werkers’ in het elftal erbij, moet dat probleem zijn opgelost, denkt El Farissi. “Daardoor is er nu nog meer een concurrentiestrijd en zijn de trainingen intensiever. Iedereen moet het laten zien.” Ook El Farissi zelf.

Al heeft hij daar over het algemeen weinig moeite mee. “Ik probeer altijd voldoening uit een wedstrijd te halen, door heel veel vieze meters te maken. Om het team te helpen en zodat anderen hun kwaliteit kunnen laten zien.” En als El Farissi zegt veel vieze meters, bedoelt hij ook echt veel vieze meters. “Laatst speelde ik met zo’n tracker, toen had ik veertien kilometer gelopen.” De box-to-box middenvelder zit tijdens zijn tweede seizoen bij de club, dan ook helemaal op zijn plek. “Vorig jaar zijn we met een hele groep, dankzij Rivelino, allemaal naar Advendo gekomen. Ik zocht hiervoor altijd de prikkel om hoger te gaan voetballen, maar daar had ik op een gegeven moment minder plezier in. Daarom wilde ik dat hier graag terugvinden, met jongens die ik ken.” En dat is gelukt. “Het is een stukje betrokkenheid van iedereen. Het zijn gasten waar je samen mee naar school bent geweest, bevriend mee bent, of mee bent opgegroeid. Dat voelt gewoon als familie van elkaar.” Aan een vertrek, dacht El Farissi ondanks de tegenvallende resultaten dan ook niet. “Ik zag de potentie en zie nu het verschil in de trainingen.” Kortom. “Ik zou teleurgesteld zijn als we niet naar die vierde klasse gaan!”

‘Ik was vaak veel te lief in de duels’

0

Met een meer volwassenere ploeg, hoopt Baronie dit seizoen in de Vierde Divisie stabieler te kunnen presteren. Want nadat de club uit Breda vorig jaar vooral tegen de mindere teams punten liet liggen, eindigde het uiteindelijk als zevende. En dat kan beter, denkt Lars de Roos. “We moeten meedoen voor een periode en de top vijf.”

Iets wat er afgelopen seizoen, eigenlijk ook al wel in had gezeten voor Baronie, is de 23-jarige De Roos van mening. “Als je ziet wat we hebben laten liggen. We deden het goed tegen de bovenste ploegen, maar verspeelden vervolgens punten tegen de mindere teams. Daar moeten we proberen meer één lijn in te houden. Dat wisselvallige moet eruit.” En met de ervaren jongens die erbij zijn gekomen, moet dat volgens de inwoner van Breda gaan lukken. “We hebben nu een volwassenere ploeg, dus ik verwacht en hoop dat we het beter gaan doen.”

Ziekenhuis

In zijn inmiddels derde seizoen bij de club, nadat hij ooit begon met voetballen bij Bavel en later het shirt droeg van Kozakken Boys en het Belgische Hoogstraten. Hoe bevalt het tot nu toe op Sportpark De Blauwe Kei? “Ook een beetje wisselvallig. Mede door de verschillende trainers. Ik werd gehaald als centrale verdediger, maar ben daarna op zes gezet. Dat is meer mijn positie.” Ondanks dat De Roos in de jeugd bij Willem II en NAC, eigenlijk altijd verdediger is geweest, vertelt hij. “Ik houd van risico’s nemen, dus op die plek kom ik meer tot mijn recht.” Zeker nu, onder Ad van Seeters. “De trainer vraagt heel veel van ons als middenvelders. We zetten hoog druk, daardoor moet je veel lopen. Dat was ik niet gewend.” Ook niet toen hij over de grens voetbalde, bij het Belgische Zwarte Leeuw. De club die De Roos twee jaar geleden verliet voor Baronie. Sterker nog, daar kende de twintiger de nodige fysieke problemen. “In België heb ik heel veel last gehad van mijn schouders. Eerst schoot bij Hoogstraten mijn linkerschouder door een duw uit de kom, vervolgens gebeurde hetzelfde bij mijn rechter.” Twee operaties volgden. “In totaal zijn mijn schouders misschien wel vijftig keer uit de kom gegaan, dan was op een gegeven moment niet meer te doen…” Toch kon het nog erger. “Na een operatie kreeg ik last van inwendige bloedingen, toen heb ik vijf dagen in het ziekenhuis gelegen.” Inmiddels, is dat alles achter de rug. “Ik heb er nu geen last meer van. Alleen soms nog wat stijfheid, maar dat gaat er niet meer uit.” Angst, heeft De Roos in ieder geval niet. “Als ik aan het voetballen ben, houd ik me zeker niet in!”

Harder zijn

Zijn overstap naar Baronie, heeft dan ook positief voor hem uitgepakt. “In België werd het lastig om aan spelen toe te komen en ik wilde zelf graag weer veel minuten gaan maken. Dus ik was, en ben nog steeds, blij dat ik hier die kans kreeg.” Ook de band met zijn vader Mark, is daardoor een stuk beter geworden. “Hij heeft hier vroeger zelf ook in het eerste gespeeld en komt regelmatig kijken.” Al had het voor De Roos, allemaal ook heel anders kunnen lopen. “Ik heb één jaar in de jeugd van Willem II en vijf jaar bij NAC gespeeld.” Een leerzame periode. “Niet alleen qua voetbal, maar ook qua discipline. En het staat goed op je CV.” Zo vocht De Roos onder meer duels uit met Brian Brobbey, Mohamed Ihattaren en Joshua Zirkzee. En deelde hij de kleedkamer met Bart Verbruggen en Boris van Schuppen. “Die spreek ik nu nog steeds.” Tot een doorbraak in het profvoetbal, kwam het uiteindelijk echter niet. “Tuurlijk is dat altijd een teleurstelling, als je weg moet. Soms kijk ik nog wel eens beelden terug, dan krijg ik het gevoel dat het écht anders had gemoeten. Ik was vaak veel te lief in de duels, moest een stuk harder zijn.” Al speelde een groeiziekte, hem daarbij ook parten, legt hij uit. “Zeker in de jeugd, was ik niet zo groot. Nu gaat dat, door het slikken van medicatie, gelukkig goed.” Na zijn vertrek bij NAC, De Roos was destijds vijftien, kwam hij bij Bavel in het eerste terecht. “Ik maakte al snel mijn debuut en uiteindelijk is dat wel goed voor me geweest. Om van de jeugd naar de mannen te gaan.” Want aan kwaliteit, nog altijd geen gebrek. “Iemand met een goede pass, dribbel en inzicht. Ik neem graag risico en zoek altijd de voetballende oplossing.” Een typische zes dus. Die nog altijd barst van de ambitie. “Een BVO zal het niet meer worden, maar ik wil nog steeds een stap hogerop. Om te kijken wat het hoogst haalbare is.” Wellicht, opnieuw in het buitenland. “België of verder. Ik kon al eens naar Malta. Een nieuw avontuur, zou ik heel leuk vinden!”

Klik op Baronie voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Baronie voor meer informatie over de club.

‘Zeelandia Middelburg moet gewoon vol voor de titel gaan’

0

MIDDELBURG – Voor Joost de Kubber (33) is dit alweer zijn zestiende seizoen bij de senioren. En voor de tweede keer is hij teruggekeerd op het oude nest bij Zeelandia Middelburg. Over het doel wat hij voor ogen heeft is hij glashelder: ‘Zeelandia moet gewoon vol voor de titel gaan. Deze club hoort gewoon op een hoger niveau actief te zijn.’

In de jeugd speelde de verdediger een tijd bij JVOZ en kwam in 2010 in het eerste van Zeelandia Middelburg terecht. Later speelde hij in de goede tijd voor VC Vlissingen. “Daar werd ik kampioen in de eerste klasse en speelden we twee jaar hoofdklasse. Daarna ben ik vier seizoenen weer bij Zeelandia actief geweest in stapte ik na het covidseizoen over naar Oostkapelle. Dat avontuur duurde, ook weer door een afgebroken seizoen, slechts drie competitieduels.”

Na Oostkapelle vertrok De Kubber naar Brabant waar hij twee seizoenen speelde bij SC Kruisland om toen in de Rotterdamse regio, waar hij ook woonachtig is en werkt, te gaan voetballen bij Meeuwenplaat en TAC’90. “Toen had ik voor mezelf eigenlijk het besluit genomen om te stoppen met voetballen. De lol was er een beetje vanaf. Maar toen ging ik kijken bij Middelburg – RCS en kwam ik in gesprek met wat mensen. Die polsten of ik niet weer wilde terugkeren, mede omdat ook andere jongens zoals Milton en Renzo Roemeratoe zouden komen. Daar heb ik over nagedacht en ben ik gesprek gegaan. Ik woon inmiddels in Barendrecht en dat is dus een flink stuk rijden. Daarvoor hebben we een goede oplossing gevonden en zodoende speel ik weer op Veerse Poort.”

Een belangrijke doorslag gaf het gesprek met verenigingsmanager Freek van der Maas en trainer Kevin Hollander. “We hebben afgesproken dat ik gedurende het seizoen één keer train bij Zeelandia en voor het andere trainingsmoment op zoek ga naar een passende oplossing bij mij in de buurt. Smitshoek is dan misschien één van de mogelijkheden. Maar moe we dat exact gaan invullen dat moeten we nog verder in vorm gieten. Maar voorlopig gaat het prima zoals we het nu hebben geregeld.”

De Kubber, die zowel als centrale verdediger en als controlerende middenvelder uit de voeten kan, heeft het uitstekend naar zijn zin. “We hebben een groep met wat ervaren gasten. Verder loopt er heel veel talent rond in de jeugd en in onze selectie. Er waait een nieuwe, frisse wind. We zijn de grootste club van Zeeland en als je dan ziet dat we slechts derde klasse spelen…. Dat kan in mijn ogen echt niet. Daar moet iedereen zich van bewust zijn dat Zeelandia Middelburg absoluut de weg naar boven moet inzetten. Dat zijn we min of meer verplicht als je kijkt naar de omvang van de club én de potentie die er aanwezig is.”

Zelf heeft hij als doel gesteld om mee te helpen de club weer omhoog te brengen. “Ik vind dat Middelburg de beste club van Walcheren zou moeten zijn en dat is nu niet zo. Clubs als VCK, Walcheren en SVOD’22 spelen allemaal hoger, wat niet zo moeten mogen vind ik. Middelburg moet zich daarmee minimaal kunnen meten. Al is dat makkelijker gezegd dan gerealiseerd. We zullen altijd de te kloppen ploeg zijn en daar moeten we mee leren omgaan. Maar het vertrouwen uitstralen en de drive hebben om elke week het maximale eruit te halen is noodzaak. Daarin moeten de ervaren gasten het voortouw nemen en dat is een opdracht waar ik niet voor wegloop.”

“Als we erin slagen om alle kikkers gemotiveerd en in de kruiwagen te houden, dan zie ik de toekomst van de club positief tegemoet. En wanneer we, gezien de kwaliteit die we hebben, geen kampioen worden of promoveren dit seizoen dan hebben we ons als ploeg tekort gedaan en hebben we gefaald.”

Klik op Zeelandia Middelburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zeelandia Middelburg voor meer informatie over de club.

Voorbeschouwing Quick Boys – Spakenburg

Na de ongelukkige puntendeling tegen Koninklijke HFC maakt Quick Boys zich op voor een van de klassiekers in het amateurvoetbal. Op sportpark Nieuw Zuid is Spakenburg te gast, de oude club van Tom Noordhoff en huidige werkgever van Ravelino Junte.

De kraker tussen Quick Boys en Spakenburg begint om 15:00 uur en staat onder leiding van scheidsrechter Luuk Timmer. De inwoner van Apeldoorn wordt geassisteerd door Robin Janssen en Lars Faber, terwijl Bas van Dongen als vierde official is aangesteld. De wedstrijdbal is een schenking van Fix Fisch B.V. uit Rijnsburg. Kom naar Nieuw Zuid en steun de formatie van trainer Adrie Poldervaart in de thuiswedstrijd tegen Spakenburg!

Quick Boys en Spakenburg stonden in het verleden 30 keer eerder tegenover elkaar in competitieverband. De Katwijkers wonnen dertienmaal, verloren twaalf keer en speelden vijfmaal keer gelijk.
Op een bomvol en sfeervol sportpark Nieuw Zuid wisten de blauw-witten de vorige editie met 1-0 te winnen van Spakenburg.

In de eerste helft was Quick Boys de bovenliggende partij en had de thuisploeg meerdere goede kansen om de score te openen. Na de pauze wist Ravelino Junte het net te vinden door op fabelachtige wijze een vrije trap binnen te schieten. De wedstrijd ontbrandde en beide ploegen mistten een aantal keer in kansrijke positie. Uiteindelijk slaagde de Katwijkers erin om de minimale voorsprong over de streep te trekken.

Met elf punten uit zeven duels bezet Spakenburg momenteel de zevende plaats op de ranglijst in de Tweede Divisie. De ploeg van trainer Chris de Graaf won van ACV (4-0), RKAV Volendam (3-1) en Excelsior Maassluis (2-0), deelde de punten met Jong Sparta Rotterdam (4-4) en GVVV (1-1) en verloren van HSV Hoek (1-3) en HHC Hardenberg (2-3).
Quick Boys moest op sportpark Groenendaal in Heemstede, de tijdelijke thuishaven van Koninklijke HFC, genoegen nemen met een punt (1-1).

De blauw-witten domineerden grote delen van de wedstrijd en de openingstreffer van David Garden kwam dan ook niet als een verrassing. Doordat de bezoekers nalieten om het duel te beslissen, kwamen de gastheren langszij. Invaller Tren Drexhage had vervolgens de winnende treffer op zijn schoen, maar zijn inzet belandde op de paal. Eerder had ook Arantis Roep het aluminium getroffen. De ongeslagen status bleef weliswaar gewaarborgd, maar de teleurstelling na afloop sprak boekdelen.

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

 

 

Voorbeschouwing Achilles Veen – Orion

Komend weekend staat voor de Vierde Divisie C de zevende speelronde op het programma. Dat betekent voor Achilles Veen een thuiswedstrijd op zaterdag 4 oktober tegen nummer 8 Orion.

De Nijmegenaren staan weliswaar 5 plaatsen lager op de ranglijst, maar hebben slechts 2 punten minder de groenwitten van Dennis van der Steen. Achilles Veen moest afgelopen zaterdag de eerste nederlaag van het seizoen slikken. Op bezoek bij AWC opende Achilles Veen fantastisch, maar moest uiteindelijk op fysieke kracht en kopkracht het onderspit delven waardoor de wedstrijd met 3-1 verloren ging.

Orion verloor afgelopen zondag thuis met SV Laar met 0-1, maar een week eerder waren het de Nijmegenaren die medekoploper EVV Echt op de knieën kregen. In Limburg werd namelijk met 3-4 gewonnen.

Achilles Veen zal zich dus op moeten maken voor een lastige tegenstander. In het seizoen 23/24 troffen beide teams elkaar ook al in de Vierde Divisie C. Toen wist Achilles Veen in de openingswedstrijd thuis tegen Orion met 1-0 te winnen en op Carnavalszaterdag werd de uitwedstrijd ook gewonnen: 1-2.

Zaterdag op De Hanen Weide dus de aftrap om 14:30 uur! De wedstrijd staat onder leiding van scheidsrechter Christiaan Donners. Hij wordt daarbij geassisteerd door Roy van Aken en Pepijn Meuldijk.

Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.

RBC speelt zaterdagavond tegen Zwaluwen

0

ROOSENDAAL – Zaterdagavond speelt RBC in het eigen Atik Stadion tegen Zwaluwen. De aftrap is om 18:00 uur.

Zwaluwen pakte vorig seizoen de titel in de Vierde Divisie B en debuteert dit seizoen, net als RBC, in de Derde Divisie. De ploeg van trainer Luigi Bruins staat momenteel op de twaalfde plaats met acht punten. Afgelopen zaterdag wisten de Vlaardingers de eerste thuisoverwinning te boeken door UNA met 4-2 te verslaan. Opmerkelijk is wel dat Zwaluwen dit seizoen nog geen enkele uitwedstrijd verloor. Er werd gewonnen bij UDI’19 en gelijk gespeeld bij VVSB en Rijnvogels.

Voor RBC is het van belang om die goede serie van Zwaluwen in uitwedstrijden te doorbreken. Te meer omdat de oranjehemden na de nederlaag bij Scheveningen naar de veertiende plaats zijn gezakt. RBC heeft op dit moment een punt minder dan Zwaluwen.

De wedstrijd staat zaterdag onder leiding van scheidsrechter Jorg Ordelmans uit Borne en de assistent scheidsrechters Brett van Ool uit Someren en Stefan van Zundert uit Kruisland.

Klik op RBC Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RBC Roosendaal voor meer informatie over de club.

Verslag: Kethel Spaland-Victoria’04

Bij Kethel Spaland leed Victoria´04 de eerste nederlaag van het nieuwe seizoen. In de derby kwam de thuisclub binnen een kwartier spelen op een 2-0 voorsprong en wist deze niet meer uit handen te geven. In de slotfase werd de eindstand op 3-0 gebracht.

Victoria’04 kwam matig uit de startblokken en moest het initiatief aan het fanatiekere Kethel Spaland laten, dat meteen een goede kans onbenut liet. Even later was het raak na slecht uitverdedigen door de doelman van Victoria’04: 1-0. Kort hierna kreeg na balverlies bij Victoria´04 op het middenveld een speler van Kethel Spaland zoveel ruimte om na een solo doeltreffend af te ronden: 2-0. 

De Vlaardingse formatie toonde vervolgens veerkracht en zocht steeds meer de aanval, echter zonder succes. De thuisclub legde het accent op het behouden van de voorsprong en trachtte waar mogelijk in de omschakeling Victoria´04 nog meer pijn te doen.

In de tweede helft nam Victoria´04 vaker het initiatief. Maar ondanks het harde werken bleven doelrijpe kansen nagenoeg achterwege. Na een uur spelen wist Mitchell van der Hoeven zich vrij te spelen, waarna zijn schot via de buitenkant van de paal naast ging. Naar mate de wedstrijd vorderde verdween het geloof in eigen kunnen bij de moe gestreden Vlaardingse formatie. Kort tijd kreeg Kethel Spalend een numerieke meerderheid na een rode kaart aan de kant van de bezoekers. De thuisclub profiteerde hiervan volledig door in de slotfase de eindstand op 3-0 te bepalen.

 

Selectie Victoria’04: Gilmario Correia dos Santos, Nick Rutten, Jur de Visser (63: Osman Ünnu), Mitchell van der Hoeven, Jordi de Kimpe, Diego Rivas, Owen Passon (46: Jeroen de Lely), Ronaldo Lindeborg (46: Vico Senchi), Björn Verschoor, Lars de Visser (63: Joeri Kaashoek), Sem van der Leer (2: Bob Planken).

Meer informatie over Victoria ’04? Klik hier.
meer artikelen over Victoria ’04? Klik hier

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.