Home Blog Pagina 21

Smerdiek-talent Giovanni Opree speelt bijna wekelijks twee wedstrijden

sv Smerdiek
-
0
Smerdiek-talent Giovanni Opree speelt bijna wekelijks twee wedstrijden

SINT MAARTENSDIJK – Sinds november 2024 is Giovanni Opree vrijwel wekelijks terug te vinden in de basisopstelling van SV Smerdiek. Opvallend detail: de spelverdeler is pas vijftien! Maar hij doet recht aan het aloude gezegde ‘goed genoeg is oud genoeg’ voor de middenmoter in de 5e Klasse B. Het zijn voor Opree overigens drukke zaterdagen, want naast het eerste speelt hij ook ‘gewoon’ zijn wedstrijden mee bij de JO17.

“Dat is soms wel eens puzzelen, zeker bij uitwedstrijden, maar tot nu toe gaat het over het algemeen wel goed. Ik vind het wel gaaf om bij het eerste mijn kansen te krijgen en mee te doen als basisspeler. Maar ik geniet er ook wel van om ook met mijn vrienden samen te voetballen in de JO17. Aan het eind van het seizoen gaan die jongens allemaal over richting de senioren dus tot juni is dit nog wel prima vol te houden.”

Opree krijgt van trainer Perry Snoep het vertrouwen om in de rol van centrale middenvelder in de hoofdmacht zijn kunsten te vertonen. “Dat is mooi en superleuk. Als jochie keek ik altijd naar het eerste en was het voor mij het doel om ooit daarvoor te kunnen voetballen. Ik had alleen niet verwacht dat het al zo snel zou zijn. Maar de trainer vindt dat ik in het elftal thuishoor en ik probeer elke wedstrijd zo goed mogelijk mijn best te doen. Ik leer op trainingen en tijdens wedstrijden enorm veel van mijn medespelers. Ook in de senioren gaat alles wat harder en sneller, dus daar word ik alleen maar een betere speler van.”

Sinds hij begon met voetballen had hij overigens nooit een andere trainer dan zijn eigen vader Carlo, die al ruim veertig jaar actief is bij de Thoolse dorpsclub. “In dat opzicht is het ook wel leuk om nu bij het eerste elftal voor het eerst te maken te krijgen met een andere trainer dan mijn eigen vader, die naast de JO17 ook trainer is bij het tweede elftal. Ik heb heel veel van hem geleerd en we hebben het dagelijks heel veel over voetbal en over Smerdiek. Maar nu hoor ik ook andere dingen en dat is ook wel verhelderend soms.”

Het jonge talent had zowat van kinds af aan zijn bed nog net niet op Sportpark Haestinge staan en was bijna dagelijks op de club te vinden. “De club is belangrijk voor mij en ook voetbal op zichzelf eveneens. Ik heb voor het restant van dit lopende seizoen op meerdere vlakken nog wel de nodige doelen die ik graag zou willen bereiken. Debuteren in het eerste en ook een paar basisplaatsen krijgen die heb ik inmiddels afgevinkt. Maar ook bij de JO17 heb ik nog wel wat om voor te spelen. We staan bovenaan en het zou heel gaaf zijn om van het jeugdvoetbal afscheid te kunnen nemen met een kampioenschap. Mede ook daarom wil ik graag zoveel mogelijk daar nog meedoen en mijn bijdrage leveren.”

De havo-student speelde tot zijn dertiende als spits en verkaste daarna richting het middenveld. Een switch die hem prima bevalt, mede omdat hij in die rol veel aan de bal komt. “In de jeugd kan ik nog wel heerlijk dribbelen, maar bij de senioren wordt dat snel afgestraft. Ik moet nu vooral proberen sneller te handelen en vooral ook fysiek sterker te worden en te groeien om goed de duels aan te kunnen gaan. Ook qua loopacties en ‘vrijkomen’ zijn facetten die ik wil verbeteren. Gelukkig heb ik daarvoor nog heel wat seizoenen de tijd hoop ik.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

Nieuwe voorzitter Brederodes weet wat besturen inhoudt

vv Brederodes
-
0
Nieuwe voorzitter Brederodes weet wat besturen inhoudt

René Kreeftmeijer (57) is de nieuwe voorzitter van VV Brederodes. Met bijna drie decennia ervaring als leidinggevende bij Defensie weet Kreeftmeijer wat ervoor nodig is om, met een team, leiding te geven aan Brederodes.

Nadat Taki Anastassiadis na zes jaar voorzitterschap aftrad bij Brederodes was het tijd voor een nieuwe voorzitter. Sinds eind november is dat Kreeftmeijer. “Ik was op de club, iemand kwam naar me toe en zei dat Taki ermee zou gaan stoppen en de club iemand zocht die het van hem wilde gaan overnemen. Als eerste heb ik toen Taki gebeld om eens te vragen wat volgens hem het voorzitterschap bij Brederodes inhoudt. Na mijn sollicitatie en verschillende gesprekken hebben we een mooi team kunnen formeren waarmee we verder kunnen ontwikkelen.“

Tien jaar geleden verhuisde Kreeftmeijer met zijn gezin vrouw en zoon van Utrecht naar Vianen. Sindsdien is hij te vinden bij Brederodes. Eerst als supporter van zijn neefjes en daarna heeft hij zes seizoenen heeft hij met Erik van der Zwaag training gegeven aan het team van zijn zoon Daan (13). Inmiddels is hij trainer/coach van de Dames 30+. “Een zeer gedreven en leuke groep dames en ontzettend leuk om te doen. Iets wat ik ook per se wilde blijven doen naast het voorzitterschap.”

Het voorzitterschap bij Brederodes is nieuw voor Kreeftmeijer. Wel heeft hij al veel bestuurlijke ervaring opgedaan. “Ik heb op allerlei niveaus in leidinggevende en bestuurlijke functies gewerkt, vooral veel in HR (Human Resources). Ik hoop hiermee als voorzitter van de vereniging het één en ander te kunnen brengen. Wat ik mooi vind aan de vereniging is dat je als club een maatschappelijke rol hebt midden in de samenleving. Als je deze rol sociaal-maatschappelijk goed weet in te vullen als club, kunnen alle doelgroepen, oud en jong, zich op een goede manier blijven ontwikkelen met en door sport en bewegen.”

“Er is afgelopen jaren hard gewerkt om een goede basis voor de vereniging neer te zetten en met succes. Er blijft echter ook ruimte om intern en extern door te ontwikkelen en nog beter aan te sluiten bij maatschappelijke ontwikkelingen. Zo moeten we denk ik een antwoord vinden op de betrokkenheid van en verbinding met de leden, ouders, sponsoren en lokale overheden. Mensen willen best nog iets betekenen voor vereniging, maar lijken het drukker te hebben en willen dat toch op een andere manier betrokken zijn dan dat veel vrijwilligers dat jarenlang hebben gedaan. Niets mis mee, maar het is aan ons om daar een op een moderne wijze toch iets voor te vinden zodat we mensen in staat blijven stellen om de club een handje te helpen.”

“Daarnaast is het belangrijk om in een verenging als Brederodes in een veranderende maatschappij sportiviteit en respect binnen en buiten het veld hoog in het vaandel te houden. Je hoort me niet zeggen dat mensen zich nu slechter gedragen dan vroeger, maar aandacht geven aan het respectvol met elkaar omgaan is en blijft in mijn ogen nodig. Het is niet alleen wat je uitdraagt als vereniging, maar ook weer om die maatschappelijke rol goed te kunnen vervullen.”

Een grote uitdaging voor Brederodes is het realiseren van een nieuw complex. “Je ziet dat de accommodatie gedateerd is en daarmee is het bijna niet meer mogelijk om het op een goede wijze in stand te houden. De grenzen van wat je vellig en fatsoenlijk als accommodatie kan bieden zijn eigenlijk wel bereikt. Het is niet langer een wens, maar een bittere noodzaak geworden om een nieuwe accommodatie te hebben. Het staat ook verdere groei van de club in de weg. We hebben nu wachtlijsten voor de jeugd. Gelukkig heeft de gemeente recent aangegeven om snel weer een doorstart te geven met alle partijen aan de doorontwikkeling van de accommodaties op en rond het sportcomplex Blankensteijn. Een goede ontwikkeling en we hopen daar met urgentie gezamenlijk invulling aan te kunnen geven. Er staat nu namelijk nog geen paal in de grond gepland om het zo maar te zeggen.”

Klik op Brederodes voor het laatste artikel over de club.
Klik op Brederodes voor meer informatie over de club.

Siem van Keijzerswaard op zijn plek bij Vrederust

vv Vrederust
-
0
Siem van Keijzerswaard op zijn plek bij Vrederust

HALSTEREN – Hij is bij vierdeklasser Vrederust inmiddels bezig aan zijn achtste seizoen en is amper nog weg te denken uit het basiselftal. Siem van Keijzerswaard kwam als jeugdspeler over van SV Dosko, maar de middenvelder is nu één van de meest ervaren spelers uit de selectie.

hoewel er de afgelopen jaren al diverse malen clubs hem benaderden voor een overstap, speelt hij nog altijd in het groenwit van Vrederust. “Ieder seizoen, zeker de laatste jaren hebben er clubs geinformeerd. Maar ik voel me hier op mijn plek en voel ook niet de behoefte om elders een klasje hoger te gaan spelen. Destijds heb ik hier de kans gekregen om in het seniorenvoetbal in een eerste elftal te spelen. Elk seizoen heb ik qua ontwikkeling stappen gemaakt, terwijl we in mijn ogen ook als ploeg elk jaar een stukje beter worden. Ook dit seizoen spelen we goed voetbal en doen we bovenin mee.”

Van Keijzerswaard is inmiddels ook aanvoerder van het elftal waar hij als aanvallende middenvelder een belangrijke schakel vormt. Hij scoorde dit seizoen al dertien keer en heeft als speler ook de vijftig officiële doelpunten in een standaardelftal al behaald. “Het gaat zeker niet onaardig en ik probeer op een natuurlijk manier een voortrekkersrol te vervullen en te proberen om met Vrederust zo hoog mogelijk te eindigen. Er is geen druk dat we moéten promoveren of kampioen moeten worden. Dat is voor mij een prettige omgeving om te voetballen en met veel plezier mijn hobby te beoefenen.”

Eén jaar speelde de middenvelder in de derde klasse en hij genoot van het niveau. Maar het is voor Van Keijzerswaard geen must om op zo’n podium actief te moeten zijn. “Nee, ik wil vooral plezier hebben en dat we het als groep ook gezellig hebben met elkaar. Maar daarnaast wel allemaal de drive hebben om er als ploeg het maximale uit te halen. Elk seizoen maken we als ploeg stappen in onze ontwikkeling. We willen ook niet te groot groeien, want het kleinschalige is juist wat Vrederust zo uniek maakt. Die identiteit moet behouden blijven. Elk jaar een paar jongens erbij die het niveau wat omhoog brengen en op die manier proberen door te selecteren. Je ziet nu ook dat oudere spelers nu naar het tweede gaan en daar de jongere gasten op sleeptouw nemen. Daar wordt iedereen beter van op termijn.”

De club heeft geen jeugdafdeling, al is er nu wel voor het eerst een JO19 bij de club. “Dat is mooi en die gaan volgend seizoen allemaal overgaan naar de senioren. Op die manier kan je wel toewerken aan de continuïteit van de club en proberen op een mooi niveau actief te zijn en blijven voor de komende jaren. En wat mij betreft blijf ik daar nog een tijd deelgenoot van, want de stap van Dosko naar Vrederust is de perfecte geweest voor mij en ik zie me niet meer zo snel ergens anders voetballen. Daarvoor bevalt het me hier simpelweg te goed.”

Klik op v.v. Vrederust voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Vrederust voor meer informatie over de club.

Floris Verstegen: het hart van het G-team van VV Asperen

vv Asperen
-
0
Floris Verstegen: het hart van het G-team van VV Asperen

Op het veld van VV Asperen staat een jongen die niet alleen ballen tegenhoudt, maar ook harten verovert. Floris Verstegen, 18 jaar, is al tien jaar lang een vertrouwd gezicht in het G-team van de club. Eerst als spits, inmiddels als doelman – en wat voor een.

“Floris is echt een toffe peer,” vertelt één van zijn trainers John Bor. “Hij is iemand die vóór de wedstrijd nog even een peptalk doet, en dan ook echt recht uit het hart. Hij kan goed praten, heeft overzicht, en weet het team te motiveren.”

Ook Floris zelf is overtuigd van zijn kwaliteit: “Als iemand de ballen moet tegenhouden, dan ben ik het wel. Sommige ballen zijn niet te houden, die gaan hard of in de hoek, maar als ik op doel sta, dan gaan ze er meestal niet in. Ik sta er voor mijn ploeg.”

Zijn ontwikkeling als keeper is zichtbaar. Waar hij ooit begon als spits – “ook leuk, maar dit is leuker, omdat ik er goed in ben” – is hij inmiddels een vaste waarde onder de lat. “In het begin keepte ik maar één kant op. Ik kon alleen naar rechts duiken” herinnert hij zich. “Nu kan ik ook naar links duiken en duik ik ze er allemaal uit.”

John lacht: “Hij heeft er gevoel voor. En hij wil winnen ook. Geen vriendschappelijk gedoe, gewoon goed verdedigen. En als er wat gezegd moet worden in het veld, laten we dat aan Floris over.”

“Ik wil gewoon dat er goed gepresteerd wordt,” zegt Floris. “Ik zeg dat ook tegen andere teamgenoten. Meeste mensen zeggen: vriendschappelijke wedstrijd, kan allemaal wel. Maar ik zeg: het moet gewoon goed verdedigd worden.”

De band tussen de spelers is sterk. “Het is zo gezellig,” zegt Floris. “We hebben er laatst weer drie nieuwe spelers bij gekregen. Elke woensdag trainen we, en ook als het regent zijn we er. Het zijn m’n vrienden. Ik spreek sommigen ook buiten het voetbal, in de vakantie bijvoorbeeld.”

Floris droomt van een transfer naar zijn favoriete club Ajax, maar als het aan Floris ligt blijft het niet bij dromen. “Heel veel clubs zijn geïnteresseerd om mij te kopen. Ik hoor wel eens van trainers van andere ploegen dat ze mij willen hebben. Maar ik wil gewoon bij dit team blijven tenzij er een club komt die veel wil betalen of Ajax natuurlijk.” John: “Dan moeten ze mij wel 10 procent geven, toch Floris?” Floris lacht en knikt instemmend.

John: “Elke woensdag ga ik met plezier naar de training van dit team. We hebben spelers van allerlei leeftijden, van 7 tot 37, en van alles ertussenin. En Floris is een van de weinigen die er al zo lang bij zit. Hij voelt het spelletje aan, ook al kan de uitleg soms lastig zijn. Dat geldt overigens voor iedereen hoor. We moeten dingen heel duidelijk zeggen.”

Floris erkent dat niet alles altijd meteen duidelijk is. “Soms snap ik de uitleg niet, maar dan zeggen ze het nog een keer. Of ik zie het vanzelf in het veld. Je leert er gewoon mee omgaan.”

En dat is precies wat hij doet. Niet alleen als keeper, maar als iemand die anderen enthousiasmeert, motiveert, en laat lachen. Zoals Johnny zegt: “Floris houdt niet alleen ballen tegen, hij pept het hele team op.”

Klik op VV Asperen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Asperen voor meer informatie over de club.

HERO VAN DE KOL IS DE NIEUWSTE AANWINST VAN HEROVINA!

vv Herovina
-
0
HERO VAN DE KOL IS DE NIEUWSTE AANWINST VAN HEROVINA!

Er schuilt een groot geheim bij Herovina. Kinderen proberen aan de hand van een paar Nike schoenen te ontdekken wie degene is die zich in het rode panda-pak van Herovina verstopt. Wat de kinderen wél weten, is dat deze rode panda de mascotte is van hun club Herovina. Wat begon als een grap aan het einde van een bestuursvergadering, is werkelijkheid geworden: Herovina heeft een mascotte.

De rode panda werd geïntroduceerd tijdens de uitreiking van de grote clubactie. Door de jeugdleden was er 4728 euro opgehaald voor Herovina. Volgens Monique Steenlage, bestuurslid van de club, was dat hét moment om de mascotte te onthullen. “Elke laatste donderdag van de maand organiseren we een mix-toernooi voor onze jeugdelftallen. We wilden sowieso het bedrag bekend gaan maken dat alle kinderen hadden opgehaald voor de club. Het leek ons een mooi moment om meteen onze nieuwe mascotte te introduceren. Uiteindelijk reikte hij dus de cheque uit met het bedrag erop.”

De kinderen waren meteen onder de indruk van de mascotte en wilden weten wie zich verstopt had in het rode panda-pak. Toen de mascotte de cheque had uitgereikt en zich ging omkleden in één van de kleedkamers, bleven een aantal kinderen wachten voor de kleedkamer. Uiteindelijk moesten ze het toch opgeven en hebben ze zijn ware identiteit nog niet kunnen ontdekken. Wat ze door een raampje wel konden zien, waren twee Nike schoenen met gele accenten. Monique legt uit dat een mascotte bepaalde leefregels heeft: “Het is misschien een beetje een geheimzinnig gedoe, maar als je het doet, moet je het goed doen. Toen we besloten hadden om de rode panda in het leven te roepen bij Herovina, zochten we op hoe andere clubs dat doen met mascottes. Daaruit bleek dat een mascotte bijvoorbeeld nooit mag praten en ook dat zijn identiteit niet bekend mag worden.”

Het idee om een mascotte te introduceren, kwam aan het einde van een bestuursvergadering naar voren. “Zoals dat wel vaker gaat na een bestuursvergadering, blijf je hangen en praten we over van alles en nog wat na. We hebben altijd grootse plannen over hoe we onze vereniging nog mooier kunnen maken en toe opperde iemand het idee dat we een mascotte moesten hebben. We willen niet onderdoen voor een profclub. Ik moet eerlijk zeggen dat we bij Herovina soms last hebben van een klein beetje grootheidswaanzin,” lacht Monique.

De rode kleur van de panda heeft alles te maken met de clubkleur van Herovina. Om de leden van de club een aantal hints te geven dat er een mascotte zou komen, had Monique van alles uit de kast gehaald. “In mijn tuin heb ik bamboetakken. Daar had ik er een paar van weg gehaald, in een kleedkamer gelegd, een foto van gemaakt en geplaatst op onze socials met de vraag of mensen hun groenafval niet wilden weggooien op de club. Later had het gesneeuwd en heb ik online een foto gevonden van een pootafdruk van een rode panda in de sneeuw.  Ook deze foto werd gedeeld met de vraag of mensen hun huisdieren wilden aanlijnen. Er waren al wat mensen die zeiden ‘wat is dit nou voor onzin?’ maar sommigen gingen er in mee. Zo werd er zelfs gedacht dat er een wolf bij ons rondliep op de velden.”

Lang werd er nog nagedacht over de naam van de mascotte. Uiteindelijk werd dat Hero van De Kol. De Kol is het sportpark waar Herovina haar thuiswedstrijden speelt.

Klik op Herovina voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Herovina voor de meer informatie over de club.

Xander Burggraaff heeft plezier in voetbal weer volledig teruggevonden bij Steenbergen

vv Steenbergen
-
0
Xander Burggraaff heeft plezier in voetbal weer volledig teruggevonden bij Steenbergen

STEENBERGEN – Vorig seizoen beleefde Steenbergen een ijzersterke derde periode die recht gaf op nacompetitie. Die wist de ploeg van aanvoerder Xander Burggraaff te winnen waardoor het dit seizoen uitkomt in de 3e Klasse I. Daar draait het mee in de hele brede middenmoot.

“Daar zijn we op zich best tevreden over, al zijn de resultaten soms nog te wisselvallig. We hebben prima wedstrijden en soms zakken we door de ondergrens maar dat is ook inherent aan een jonge ploeg. Na bijna een seizoen in de derde klasse en nu we alle tegenstanders hebben gehad, vind ik zeker dat we op dit niveau thuishoren. Een stabiele middenmoter moet in mijn ogen zeker mogelijk zijn.”

Over zijn eigen seizoen is de centrale verdediger redelijk tevreden. Na een sterke start volgde er een periode met lichte blessures aan de hamstrings. “Maar over het algemeen maak ik wel een stabiel seizoen door. Het belangrijkste is voor mij dat ik het plezier in het voetbal in de derde klasse weer echt heb teruggevonden. Die paar seizoenen in de vierde klasse en een drukke periode op het werk hadden dat plezier in het spelletje even naar de achtergrond geduwd, maar nu is dat weer helemaal terug en dat is de grootste winst.”

Burggraaff (29), die als adviseur werkt in het Rotterdamse Maasstad Ziekenhuis, speelt al sinds zijn vijfde aan de Seringenlaan en is dus met recht een ‘kind van de club’ te noemen. Drie seizoenen geleden bereikte hij al de mijlpaal van 250 officiële duels voor de Brabantse club en draagt al vijf seizoenen de aanvoerdersband. “Ik speel sinds mijn zeventiende in het eerste en dit is dus al mijn dertiende seizoen. Dat ik al vijf jaar aanvoerder mag zijn, daar ben ik wel extra trots op. Het is een geweldige club en ik wilde als jong ventje altijd het eerste elftal halen. Dat ik nu al zo lang mijn club mag vertegenwoordigen en als aanvoerder het veld mag opstappen, daar geniet ik elke week opnieuw van.”

Trots is Burggraaff ook op de ontwikkelingen die zijn club de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. “Als je ziet wat hier de afgelopen jaren allemaal is bereikt en neergezet. Sportief hebben we met een nieuw en jong team de derde klasse bereikt en als je kijkt hoe het sportpark is vernieuwd… Nieuwe velden, kleedkamers, kantine. Iedereen heeft zo hard gewerkt, maar we kunnen nu nog vele jaren vooruit. De club zit echt in de lift en om daar als speler dan onderdeel van te mogen uitmaken is mooi. We zijn nu echt een volwaardige, grote club in de regio.”

In de jeugd speelde hij voornamelijk als middenvelder, maar daarna zagen de trainers meer een centrale verdediger in hem. “Dat ben ik daarna altijd gebleven en ik moet zeggen dat het me prima bevalt. Ik kan opbouwen, heb een goede lange bal, kan van daaruit de boel aansturen en inschuiven waar het kan. Regelmatig een goal meepikken en proberen op die manier een belangrijke bijdrage te leveren. Ik debuteerde in het eerste ooit als back, maar sinds ik er vast bij zit ben ik centrale verdediger en hoop dat nog heel wat jaren hier te blijven. En het liefst op een zo hoog mogelijk niveau.”

Zo spoedig mogelijk nog wat punten bijeen voetballen en handhaven. Dat is in het restant de doelstelling. “Daar hebben we ook de kwaliteiten voor. Het is daarna zaak om de groep bijeen te houden en dan moet de middenmoot ons plekje worden. Een stabiele derdeklasser worden voor de komende jaren, dat moet het doel zijn hier.”

Klik op VV Steenbergen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Steenbergen  voor meer informatie over de club.

Kees Piek zou zonder LRC in een zwart gat vallen

vv LRC
-
0
Kees Piek zou zonder LRC in een zwart gat vallen

Toen Kees Piek (67) tegen zijn vrouw zei dat het genoeg was geweest bij VV LRC Leerdam en hij van plan was te gaan stoppen, keek ze hem verbaasd aan en zei “Jij gaat helemaal niet stoppen. Je komt in een gat te vallen, dat wil je niet weten.” En zodoende bleef Kees aan als materiaalman van het eerste elftal van LRC. Hij waardeert zijn vrouw als geen ander. “Ik ben vrachtwagenchauffeur. Dat betekent dat ik de hele week weg ben. Dat ik dan nog zo’n vrouw heb die het me gunt om naar LRC te gaan, is fantastisch.”

Als materiaalman van het eerste elftal ben je meer tijd kwijt dan je aanvankelijk zou denken. Kees legt uit dat een wedstrijddag voor hem eigenlijk al op vrijdagavond begint. “Dan krijg ik de namen van de spelers door die gaan spelen. Zaterdagochtend rond een uurtje of elf zorg dat ik op de club ben om alles klaar te maken. Wedstrijdkleding, warmloopkleding, fruit, drinken, dekens, pull-overs… We zitten in de vierde divisie, dat is best een aardig niveau. Dus dat hoort er gewoon bij. Om één uur hebben we een maaltijd met z’n allen. Dan begeleid ik de Pupil van de Week. Na de wedstrijd maken we een foto, krijgt hij een oorkonde en een bon voor het pannenkoekenhuis. Als ik afwezig ben wordt alles feilloos overgenomen door Louis Struik.”

Vanwege het voetbal is Kees van Den Helder tot aan Maastricht en van Zeeuws-Vlaanderen tot aan Groningen geweest “Maar het allermooiste voor mij is het respect wat je krijgt van de spelers. Daardoor kan ik dit werk met passie en liefde doen.” Kees noemt nummer tien Timo Lutters in het bijzonder. “Laatst kwam hij bijvoorbeeld de kleedkamer binnen en zegt dan meteen ‘Keesje, ziet er weer lekker uit jongen.’ Laatst liep ik over het veld en sprak zijn moeder me aan. ‘Timo vertelde dat je je werk weer goed gedaan had’ zei ze. Dat is leuk.”

Kees is al 25 seizoenen op rij de materiaalman bij LRC. Hij rolde erin vanwege Marcel Koopman, destijds de aanvoerder van LRC. “Ik was toentertijd vlagger bij het eerste elftal. Ik denk dat ik dat acht á negen seizoen gedaan heb. Het is, om het zo maar te zeggen, niet het allermooiste vak, maar het is altijd fijn als je iets terug kunt doen voor de club. Op een gegeven moment promoveerden we vanuit de eerste klasse naar de hoofdklasse (nu vierde divisie). Dat betekende dat de grensrechters vanaf toen door de KNVB zouden worden aangesteld. Ik was van plan weg te gaan, maar Marcel zei tegen me ‘jij gaat helemaal niet weg. Jij gaat niet stoppen. Word materiaalman, dat is net een baantje voor jou.'”

Na 25 seizoenen was het niet Marcel Koopman maar Ria Piek, Kees zijn vrouw, die Kees motiveerde om door te gaan. “Ze zei dat ik een gat zou vallen, als ik zou stoppen en ze heeft gelijk. Zaterdag is dé dag in mijn leven. Ik haal zo veel energie uit die wedstrijddagen. Ik heb al die jaren enorm veel gelachen. En ook af en toe een traantje moeten laten. We zijn twee keer gedegradeerd en dan gun je het die jongens gewoon niet dat ze dat mee moeten maken. Tegelijkertijd: Als we promoveren kan ik wel huilen van geluk. De laatste keer dat we promoveerden, weet ik nog goed. De eerste twintig minuten werden we van het kastje naar de muur gespeeld en kwamen we 1-0 achter. Op een gegeven moment werd het gelijk en ik ging alvast drinken halen voor de verlenging die er aan zat te komen. Toen we scoorden ging iedereen uit zijn dak, spelers renden het veld op… Het was geweldig. Hopelijk mag ik dat ooit nog meemaken.”

Klik op LRC Leerdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op LRC Leerdam voor meer informatie over de club.

Kethel Spaland heeft staf zo goed als rond voor 2025-2026

vv Kethel Spaland
-
0
Kethel Spaland heeft staf zo goed als rond voor 2025-2026

Eerder verlengde onze hoofdtrainer Paul van Loenen en zijn assistent Roberto Grandazzi hun overeenkomst met een jaar bij onze club. Tevens verlengde 023 jaar trainers Marc Verhaeren, Bob Hersbach en selectie keeperstrainer Raymond Tettero hun overeenkomst. Atilla Sisman werd na een jaar sabbatical bereidt gevonden om de trainingen en de coaching van het 2e elftal op te pakken.

Na goede gesprekken met de voetbal technische commissie hebben nu ook de overige stafleden aangegeven volgend seizoen door te willen gaan in de rol die zij voor onze club vervullen.

Bij het 1e elftal hebben verzorgster Marja van Steenwijk en teammanager Mitchel den Brinker aangegeven volgend seizoen  beschikbaar te zijn. Geert Lourens en Joop van Schaijk zullen samen de taak van leider van het 1ste elftal op zich gaan nemen en er wordt nog altijd gezocht naar een vaste  grensrechter.

Het 2e elftal heeft in Umut Deniz een nieuwe assistent trainer gevonden. Umut zal Atilla gaan assiteren tijdens trainingen en wedstrijden. Samir Bouchrit heeft aangegeven graag als leider van het 2e elftal te gaan fungeren en kijkt met veel enthousiasme uit naar het nieuwe seizoen. Ook bij het 2e elftal wordt er nog naar een vaste grensrechter gezocht.

Bij de O23 jaar hebben Marc Thienpondt en Jeffrey Hagestein aangegeven door te gaan als leiders en Max den Boogert heeft aangeven te blijven als grensrechter.

Mocht u interesse hebben om een functie bij onze selecties te willen vervullen neem dan gerust contact op met één van bovengenoemde personen of met de voetbal technische commissie selectie via tcsenioren@kethelspaland.nl. Onze club kan niet zonder vrijwilligers en onze begeleiding en spelersgroep zullen u zeer dankbaar zijn voor uw inzet

Klik op vv Kethel Spaland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kethel Spaland voor meer informatie over de club.

VAN ZANDHOOPJES BOUWEN TOT CLUBSCHEIDSRECHTER VAN SVW

gvv SVW
-
0
VAN ZANDHOOPJES BOUWEN TOT CLUBSCHEIDSRECHTER VAN SVW

Nico Zandbergen (61) is een SVW’er in hart en nieren. Al sinds zijn derde loopt hij rond op de club, waar hij ooit begon als doelman die zandhoopjes maakte voor zijn doelgebied. Jarenlang stond hij met overtuiging onder de lat, maar blessures dwongen hem te stoppen. Nu zet hij zich in als scheidsrechter, waar hij met dezelfde passie zijn wedstrijden leidt.

Hoewel hij nog graag zou voetballen, laat zijn lichaam dat niet meer toe. “Ik was altijd keeper bij SVW. Het liefst zou ik nog steeds onder de lat staan, maar dat gaat niet meer. Ik ben twee keer aan mijn knieën geopereerd en had ook veel last van mijn hamstrings. Gelukkig vond ik na het voetbal een andere hobby.”

Zo is Nico nu al meer dan tien jaar scheidsrechter bij SVW. “Ik fluit teams vanaf de JO15-1. In de jongere jeugd mogen de spelers nog in dribbelen en dat soort regels. Het is niet goed dat de KNVB zulke dingen instelt, vind ik. Wat de KNVB dan wel weer goed heeft gedaan, is het invoeren van de regel dat alleen de aanvoerder mag praten tegen de scheidsrechter. En dat werkt goed. Ik merk dat het mopperen echt minder is geworden. Voor een wedstrijd begint, loop ik altijd even beide kleedkamers in en leg ik uit dat alleen de aanvoerder mag praten. Daar houden de meeste teams zich goed aan. Natuurlijk zijn er nog wel eens andere spelers die iets zeggen, en dat mag. Maar als het over de schreef gaat, trek ik een gele kaart.”

Na de wedstrijden ontvangt Nico vaak complimenten over zijn wedstrijdleiding. “Ik wil mezelf niet op de borst slaan, maar ik denk dat ik wel aardig kan fluiten. Het is vooral belangrijk om duidelijk te zijn. Na de wedstrijd krijg ik wel eens complimenten over het feit dat ik onpartijdig heb gefloten. Nu vind ik dat ook de normaalste zaak van de wereld dat een scheidsrechter onpartijdig is.”

Al sinds zijn derde is Nico bij SVW te vinden. Op zijn zevende ging hij op doel staan. “Ik stond niet altijd, moet ik zeggen. In mijn beginjaren, toen ik echt heel klein was, zat ik regelmatig voor mijn doel en was ik bergjes van zand aan het maken.” In het begin was Nico dus nog aan het spelen voor zijn doelgebied, later zou hij uitgroeien tot een begenadigd doelman. Zo haalde hij in de jeugd het regionale elftal van Dordrecht. “Ik was niet bang. Het maakte mij niet uit wie of wat er op me afkwam, ik ging voor niemand opzij. Er zijn nog wel eens mensen meters de lucht in gegaan. In het vijfmetergebied was ik de baas. Ik heb nog een keer mijn eigen laatste man per ongeluk het ziekenhuis ingeslagen na een hoge voorzet.”

Hoewel hij er jarenlang heeft gekeept, voelt Nico nu weinig meer voor het eerste elftal van SVW. “Ik ben een echte SVW’er, maar ik heb niet meer zoveel met het eerste elftal. We spelen dan wel op een hoog niveau, maar het is geen herkenbaar elftal. Het zijn allemaal jongens die zijn weggehaald bij andere clubs en hier wat geld kunnen verdienen. Ik zou liever hebben dat we met jongens van onze eigen jeugd spelen. We hebben nu volgens mij zo’n 24 jeugdelftallen dus dat zou moeten kunnen, zou je zeggen. Ik zou liever in de derde of vierde klasse spelen met jongens van eigen bodem. Dan zou het ook veel drukker langs de kant zijn denk ik.”

Klik op SVW voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVW voor meer informatie over de club.

Het wordt tot het eind spannend voor Koen van Velzen en Tholense Boys

Tholense Boys
-
0
Het wordt tot het eind spannend voor Koen van Velzen en Tholense Boys

THOLEN – Na het behaalde kampioenschap in 2024 maakte Tholense Boys weer de sprong naar de derde klasse. Op dat niveau was de club van middenvelder Koen van Velzen meer dan tien voorgaande seizoenen ook al actief. Dit seizoen bivakkeert de ploeg echter diep in de rechterrij en zal het tot het eind toe spannend blijven of Tholense Boys direct degradeert, de nacompetitie ingaat of zich rechtstreeks veilig speelt.

“Het is echt bizar als je ziet hoe dicht de ploegen in de rechterrij allemaal bij elkaar staan. Daar zit maar een paar punten verschil tussen, dus je moet elke week proberen om punten te pakken die aan het eind van de rit heel erg belangrijk kunnen zijn. Na het kampioenschap vorig seizoen ben ik overtuigd dat we op dit niveau wel thuishoren. Alleen is dat tot nu toe nog veel te weinig eruit gekomen. We krijgen echt elke week wel kansen, maar weten ze niet te verzilveren. En de fouten die we dan zelf maken die worden nu, in tegenstelling tot vorig jaar in de vierde klasse, vaak gelijk afgestraft.”

De controlerende middenvelder is één van de jongere spelers in de selectie van trainer Leon de Witte, die verder ook een aantal ervaren krachten herbergt en al heel wat seizoenen in de derde klasse hebben gespeeld. “We hebben in mijn ogen dan ook meer dan genoeg kwaliteit voor deze klasse, ook al zijn we meteen stuk over zeven gasten van begin twintig. Dat zie je soms ook terug in wedstrijden waarin we dan teveel verval laten zien. Het ene moment spelen we geweldig en dan daarna hebben we een periode dat er niks lukt en cruciale fouten maken. Misschien moeten we op dat soort momenten durven om ook harder en kritischer te zijn voor elkaar. Maar dat er nog veel te leren valt en we ervaring soms missen dat lijkt me duidelijk.”

Van Velzen is een product uit de eigen jeugd bij Tholense Boys waar hij vier seizoenen geleden aansloot bij de eerste selectie. “Vorig seizoen heb ik in het kampioensjaar alles gespeeld en ook dit jaar krijg ik van de trainer het volle vertrouwen. Dat is natuurlijk voor mij als jonge speler wel erg prettig. De twee eerste seizoenen zat ik voornamelijk op de bank en moest het doen met invalbeurten. Inmiddels heb ik wel laten zien wat ik in mijn mars heb en geniet ik van de speelminuten die ik wekelijks mag maken.”

Als student Watermanagement loopt Van Velzen stage bij BAM in Gouda en pendelt dus dagelijks heen en weer van en naar Tholen. “Dat zal ik ook na mijn studie blijven doen, want ik heb hier alles. Ik voetbal samen met mijn vrienden hier bij Tholense Boys en dat doe ik al sinds de smurfen. Dat de club ervoor heeft gekozen de eigen jeugd volop kansen te geven dat is mooi toch? Dat geeft ook veel herkenbaarheid naar supporters toe. Ik heb nog volop dingen te leren, moet dwingender worden en constanter zijn in wedstrijden. Soms mezelf ook minder ‘verstoppen’. Maar ik ben blij dat ik al twee seizoenen basiskracht ben bij de club waar ik ben opgegroeid. Daar hoop ik nog een hele hoop mooie seizoenen aan toe te voegen.”

Klik op Tholense Boys voor meer artikelen over de club.
Klik op Tholense Boys voor meer informatie over de club.

1...202122...1.366Pagina 21 van 1.366

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.