Home Blog Pagina 20

Ron Staal: met militaire precisie voor Excelsior Maassluis

VoetbalJournaal
-
0
Ron Staal: met militaire precisie voor Excelsior Maassluis

Bij Excelsior Maassluis draait het in de jeugd niet alleen om de selectiespelers. Ook de breedteteams verdienen aandacht en structuur. Daar waakt Ron Staal over, sinds twee jaar Hoofd Jeugdopleidingen van de overige selecties. Het gaat om vijftien teams, variërend van JO11 tot en met de dameselftallen. “Het is veel werk,” zegt hij nuchter, “maar het houdt me jong.”

Teams en trainers op orde

Aan het einde van ieder seizoen begint voor Staal de inventarisatie: welke trainers blijven, welke spelers vertrekken of doorschuiven? “In maart kijk je hoe de teams eruit komen te zien. Samen met de coördinatoren zorgen we dat de teams gevuld worden. Als er trainers tekort zijn, proberen we die via sociale media of mond-tot-mondreclame te vinden.” Voor dit seizoen lukte dat opnieuw.

Naast de verdeling van spelers en trainers komt ook het financiële plaatje kijken. Trainers ontvangen een vergoeding, de club huurt daarnaast twee trainers in die hun eigen voetbalschool runnen. Ook werken er stagiairs van het Mondriaan College. “Die jongens begeleid en beoordeel ik, uiteraard in overleg met de trainers.”

Drie keer per jaar is er overleg met alle trainers om ervaringen uit te wisselen en waar nodig bij te sturen. Daarnaast krijgen trainers van Ron regelmatig feedback. “Spelers zijn ook klanten van de club. Dan moet je zorgen dat randzaken goed geregeld zijn.”

Nieuwe systemen

Om discussies met ouders te voorkomen, werd dit seizoen een aanwezigheidsregistratie ingevoerd. Trainers sturen maandelijks door wie er wel en niet op de training was. “Zo kunnen we uitleggen waarom een speler bijvoorbeeld vaker wissel staat.” Ook vullen trainers per speler scoutingsformulieren in met cijfers voor de ontwikkeling. Daarmee houdt de club zicht op de voortgang van ieder individu en is er meer transparantie richting ouders.

Het kost tijd om alles te inventariseren, maar Ron heeft die tijd nu. Sinds een jaar is hij met pensioen. “Vroeger kreeg ik thuis nog wel eens opmerkingen dat het veel tijd kostte. Nu open ik ’s ochtends na het ontbijt mijn laptop en kijk ik wat er moet gebeuren. In de middag stap ik vaak op de fiets.”

Achtergrond in sport en werk

Ron Staal werd geboren in Rotterdam-West en kwam in 1972 in Maassluis wonen. Als jongen voetbalde hij bij Sparta en honkbalde hij ook bij MSV in Maassluis. In 1979 ging hij voetballen bij Excelsior Maassluis. Toen zijn zoon ging voetballen, stond Ron langs de kant. Er waren te weinig trainers, dus hij hielp mee. “Ik heb de trainersopleidingen gevolgd en ben daarna lang trainer geweest. Later werd ik technisch jeugdcoördinator.”

Het trainersvak leverde veel mooie jaren op, al had het ook een keerzijde. “Het enige nadeel is dat ik mijn zoon weinig heb zien voetballen. Dat vind ik achteraf jammer. Later is hij gaan basketballen.” Zelf vond hij de C’tjes het leukst om te coachen: “Die hangen een beetje tussen man en dwaas in.”

Professioneel werkte Ron sinds 1981 bij Defensie. Hij studeerde informatica en eindigde als clusterhoofd bij de luchtmacht op de Kromhoutkazerne in Utrecht, tegenover de Galgenwaard.

Een warme club

Ook buiten de lijnen is er volop beweging. Excelsior Maassluis introduceerde vorig seizoen een puntensysteem voor ouders van jeugdleden onder de 16 jaar. Gezinnen moeten per seizoen tien punten halen door bijvoorbeeld bardiensten, vlaggen of fluiten. In het eerste jaar hingen er geen consequenties aan, maar inmiddels kan het niet halen van voldoende punten gevolgen hebben: in dat geval mogen de kinderen mogelijk niet meer spelen voor Excelsior Maassluis.

Voor Ron staat één ding vast: Excelsior Maassluis is een warme vereniging. “We zijn qua organisatie van ver gekomen. Er ligt een nieuwe structuur en we bouwen verder. Het is gewoon een ontzettend leuke club.”

Klik op Excelsior Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Excelsior Maassluis voor meer informatie over de club.

De dagploeg van Zwaluwen Vlaardingen: stille krachten achter de schermen

VoetbalJournaal
-
0
De dagploeg van Zwaluwen Vlaardingen: stille krachten achter de schermen

Wie in het weekend het complex van Zwaluwen Vlaardingen binnenloopt, treft nette velden, een schoon clubhuis en een verzorgde uitstraling. Achter dat ogenschijnlijk vanzelfsprekende plaatje schuilt echter een vaste groep vrijwilligers: de dagploeg. Negen pensionado’s die zich één of twee keer per week inzetten voor de club en ervoor zorgen dat alles draait.

Schoonmaak en klussen

De basis van het werk is eenvoudig: schoonmaken. Elke maandag- en vrijdagochtend trekt de ploeg het complex door zodat het terrein er in het weekend weer fris bij ligt. Daarnaast pakken ze uiteenlopende klussen op. Van een verstopte wc of een kapotte kraan tot een doucheknop die het begeeft – de dagploeg regelt het. Ook de lijnen op de velden worden door hen getrokken en kleine gaten worden gevuld na intensief gebruik.

Voorzitter Lex Boers kent het werk van dichtbij: zijn neef Cees Poldervaart is coördinator van de dagploeg. Hij onderhoudt contact met de gemeente en schakelt onderaannemers in als er een loodgieter of specialist nodig is.

Achtergrond en samenstelling

De groep bestaat uit mannen die in de buurt wonen, al komt Poldervaart zelf van de andere kant van Vlaardingen. Er is geen formele planning; een groepsapp volstaat. Iedereen pakt aan waar mogelijk. “Het is niet alleen koffie drinken,” klinkt het geregeld. Binnen de ploeg zitten drie mannen met een technische achtergrond: een metaalbewerker, een timmerman en Poldervaart zelf, die jaren als elektronicus werkte. Die kennis komt goed van pas bij de vele klussen.

Een bijzondere start

Voor Poldervaart begon het vrijwilligerswerk in coronatijd. Hij zong in een koor dat door de maatregelen niet meer binnen kon repeteren. Op uitnodiging van zijn neef oefende het koor op de tribune van Zwaluwen, waar bleek dat een stopcontact het niet deed. Poldervaart bood aan het te repareren en rolde op die manier de dagploeg in. Inmiddels is hij een vaste kracht. Het betreffende stopcontact is overigens nog steeds niet gerepareerd, vertelt hij met een glimlach.

Complex en club

Zwaluwen telt ruim duizend leden en is daarmee de grootste voetbalvereniging van Vlaardingen. Het complex is volgens de vrijwilligers eigenlijk te klein, maar uitbreiden is lastig. Het onderhoud van de velden ligt officieel bij de gemeente. Sinds de komst van twee maairobots is de kwaliteit vooruitgegaan, al brengen die ook uitdagingen mee: jeugdige spelers drukken nog wel eens op de stopknop van de robots, waardoor het maaien stilvalt.

Waardering en onderlinge band

De dagploeg doet het werk volledig vrijwillig. Er staat geen vergoeding tegenover, hooguit een kerstpakket en een gezamenlijk etentje één keer per jaar. Voor Poldervaart is dat precies zoals het hoort: vrijwilligerswerk moet geen verplichting worden.

De onderlinge band is sterk, met veel humor en soms een flinke dosis cynisme. Frustratie is er ook, bijvoorbeeld over vandalisme of schade aan de velden. Zo reden er fat bikes over het kunstgras, met zichtbare schade tot gevolg.

Breder betrokken

Poldervaart beperkt zich niet tot Zwaluwen. Hij doet ook vrijwilligerswerk bij de Stadsgehoorzaal en een school in Vlaardingen. Toch blijft de dagploeg een belangrijk onderdeel van zijn week. “Zwaluwen is een club waar veel gebeurt, en het eerste elftal is een echt doorgangshuis,” zegt hij. Trainer Luigi Bruins krijgt van hem lof voor zijn prestaties én zijn betrokkenheid bij de hele vereniging.

Zo blijft de dagploeg met Cees, Frans, Anton, Cor, Ad, Wim, Henk, Hans en Joao, grotendeels onzichtbaar voor de buitenwereld, een onmisbare factor bij Zwaluwen Vlaardingen. Dankzij hun inzet kan de rest van de club zich volledig richten op wat er op zaterdag écht toe doet: voetbal.

Klik op vv Zwaluwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Zwaluwen voor meer informatie over de club.

NAC – Transferwindow Zomer 2025 (Seizoen 2025/26)

VoetbalJournaal
-
0
NAC – Transferwindow Zomer 2025 (Seizoen 2025/26)

De zomerse transferperiode liep in Nederland officieel van 16 juni tot en met 2 september 2025. NAC heeft in deze periode volop zakengedaan en de selectie versterkt met ervaring en talent. Hieronder een overzicht van alle inkomende en uitgaande transfers.

Keepers

Kostas Lamprou – transfervrij

De 33-jarige Grieks/Nederlandse doelman sloot zich begin 2025 transfervrij aan bij NAC. Lamprou speelde eerder voor Feyenoord, Willem II, PEC Zwolle, RKC Waalwijk, Vitesse, Ajax en Excelsior. De routinier kwam al tot honderden wedstrijden in het betaald voetbal.

Verdedigers

Rio Hillen – overgekomen van De Graafschap

De 22-jarige centrumverdediger met, naast Nederlandse ook Braziliaanse roots, kwam via Jong Ajax en de jeugdopleiding van AZ bij De Graafschap terecht. Hij heeft inmiddels al 125 wedstrijden achter zijn naam staan.

Jayden Candelaria – overgekomen van Feyenoord

De 21-jarige linksback kwam over van Feyenoord O21 en maakte zijn debuut voor NAC in de wedstrijd tegen N.E.C. Nijmegen, wat tevens zijn eerste optreden in de Eredivisie was. Candelaria speelde ook in de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam.

Middenvelders

Mohammed Nassoh – overgekomen van Sparta Rotterdam

De 22-jarige creatieve middenvelder met, naast Nederlandse ook Marokkaanse roots, is afkomstig uit de jeugdopleiding van PSV en maakte via Sparta Rotterdam de overstap naar NAC. Hij speelde al 143 officiële wedstrijden en heeft inmiddels zijn eerste doelpunt voor de Parel van het Zuiden gemaakt, in het uitduel met FC Twente.

Lewis Holtby – transfervrij

De 34-jarige Duitse middenvelder (voormalig international) zat zonder club en brengt een bak ervaring mee. Holtby speelde eerder voor onder andere Tottenham Hotspur, Schalke 04, Fulham, HSV, FSV Mainz 05 en Blackburn Rovers. In totaal kwam hij al tot meer dan 500 wedstrijden in het profvoetbal.

Aanvallers

Moussa Soumano – overgekomen van AC Ajaccio

De twintigjarige Franse spits doorliep de jeugdopleiding van Ajaccio en speelde al 83 wedstrijden, waarvan 14 in de Ligue 1. Tot nu toe was Soumano goed voor 15 doelpunten en 3 assists in zijn carrière.

Charles-Andreas Brym – overgekomen van Almere City

De 27-jarige Canadese international tekende een contract voor één jaar (met optie). Hij speelde eerder voor Almere City, Sparta, FC Eindhoven, Royal Excel Moeskroen en LOSC Lille B. Tot nu toe kwam hij tot 181 wedstrijden, 46 goals en 19 assists.

Brahim Ghalidi – transfervrij

De twintigjarige Belgisch-Marokkaanse vleugelaanvaller speelde langere tijd bij Standard Luik en wil zijn loopbaan in Breda nieuw leven inblazen.

Juho Talvitie – huur van Lommel SK (1 jaar)

De twintigjarige Finse rechtsbuiten speelde eerder op huurbasis bij Heracles Almelo. Tot op heden kwam hij al vijf keer in actie voor NAC en maakte hij zijn eerste doelpunt tegen Fortuna Sittard (2-1-winst).

Dion Versluis – NAC Jeugd

De 22-jarige centrumspits tekende recent zijn eerste contract bij de Parel van het Zuiden. In het huidige Vriendenloterij-Eredivisieseizoen viel hij al vier keer in.

Pepijn Reulen – NAC Jeugd

Pepijn Reulen is pas zeventien jaar, maar maakt al deel uit van de selectie van Carl Hoefkens. Na een sterke voorbereiding besloot Hoefkens de aanvaller bij de groep te houden en liet hij Reulen zelfs al debuteren in de Kuip.

Vertrokken spelers:

  • ⁠ ⁠Jan Van den Bergh → Júbilo Iwata (Japan)
  • ⁠ Dominik Janosek → Sigma Olomouc (Tsjechië)
  • ⁠ Elias Már Ómarsson → MZ Hakka (China)
  • ⁠ Matthew Garbett → Peterborough United (Engeland)
  • ⁠ ⁠Adam Kaied → Zamalek (Egypte)
  • ⁠ ⁠Roy Kuijpers → RKC Waalwijk
  • ⁠ ⁠Tein Troost → KSC Lokeren (België)
  • ⁠ Aron van Lare → VV Kloetinge
  • ⁠ Lars Mol → TOP Oss (1 jaar huur)

Klik op NAC Breda voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NAC Breda voor meer informatie over de club.

WeLoveFootballShirts nieuwe sponsor VC Vlissingen

VoetbalJournaal
-
0
WeLoveFootballShirts nieuwe sponsor VC Vlissingen

VLISSINGEN –   – Boardingreclame langs het gloednieuwe hoofdveld, toetreding tot de businessclub én tenuesponsor bij de eerste- en tweede selectie van VC Vlissingen. WeLoveFootballShirts uit Roosendaal zal bovendien ook met toestemming van de vereniging een retroshirt produceren uit de proftijd van VCV Zeeland.

 “Heijzoo Retro Sportswear is onderdeel van WeLoveFootballShirts en zal het prachtige shirt uitgeven in een retrolijn. Na SC Amersfoort zal VC Vlissingen, of tenminste VCV Zeeland, de tweede club worden die door Heijzoo belicht zal worden. FC Wageningen volgt in de loop van 2026”, zegt Melvin van Mourik, eigenaar van WeLoveFootballShirts.

Het doel van deze retroprojecten is om de rijke voetbalhistorie te herbeleven en shirtverzamelaars en clubleden de kans te bieden dit shirt toe te voegen aan hun collectie. Heijzoo Retro Sportswear is ontstaan in de jaren ’80, hard gegroeid in de jaren ’90 toen ze kledingsponsor waren van onder andere RKC Waalwijk, FC Den Bosch en FC Wageningen.”

In januari 2005 stopte Heijzoo met hun productiewerkzaamheden en ging het bedrijf ter ziele. Van Mourik nam eind december 2024 contact op met de familie Van der Heijden en nam, na een reeks goede gesprekken, de merkrechten over en werd Heijzoo omgeturnd tot retro cult merk. “We willen daarmee clubs bedienen met mooie 80’s en 90’s uitgaven van hun oudere shirts. Deze kunnen dan worden gebruikt tijdens eventuele jubileumwedstrijden, als ingelijste muurdecoratie of als limited uitgave speciaal voor eigen leden. Naast amateursclubs werkt Heijzoo Retro Sportswear ook nauw samen met supportersmerken van onder meer NAC Breda en RBC.

Volgens Van Mourik is VC Vlissingen een bekende naam in de voetbalwereld en toch ook de enige club met een profverleden in Zeeland. ‘Ondanks de korte periode in het betaalde voetbal, waarbij de club begin jaren negentig twee seizoenen uitkwam in de toenmalige Eerste Divisie, heeft de club wel aantrekkingskracht en historie met bekende Zeeuwse voetbalnamen. Het tenue is uniek en heeft een hoge verzamelwaarde omdat er weinig in de markt zijn. Dat maakt het voor mij als liefhebber en ook voor leden en verzamelaars tot een interessant retro-item.”

In het clubhuis van VC Vlissingen, dit seizoen uitkomend in de  vijfde klasse van het zaterdagvoetbal is het shirt van VCV Zeeland met destijds ‘Houtland’ als shirtsponsor op de borst ingelijst nog te bewonderen. De Heijzoo retro-variant zal richting de decembermaand worden gepresenteerd. “Dat zal gebeuren in onze winkel aan de Passage 16 in Roosendaal én online op de webshop WeLoveFootballShirts.

Bij VC Vlissingen zal de naam WeLoveFootballShirts vanaf dit seizoen verre van onopgemerkt blijven. Het logo zal op de broeken van het eerste- en tweede elftal te zien zijn. In één van de lichtmasten zal een mooie boarding zichtbaar worden, en de bedrijfsuitingen zullen wekelijks worden gedeeld op de schermen in de kantine en de jaarlijkse presentatiegids van de club. “Het is voor ons een mooie samenwerking met een club in Zeeland vol voetbalhistorie. Straks dus ook met een uniek en prachtig retroshirt als pronkstuk.”

Klik op VC Vlissingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VC Vlissingen voor meer informatie over de club.

Jari Kaland mikt met De Noormannen op linkerrijtje in de 4e Klasse A

VoetbalJournaal
-
0
Jari Kaland mikt met De Noormannen op linkerrijtje in de 4e Klasse A

WESTKAPELLE – Een finish in niemandsland, zo kan het afgelopen seizoen van De Noormannen in de 4e Klasse B van het zaterdagvoetbal het best worden genoemd. Een knieblessure hinderde Jari Kaland (27) om te trainen, al speelde hij wel alle competitieduels ‘gewoon’ mee. Teveel onnodige verliespunten deden echter een periodetitel aan de neus van de vierdeklasser voorbij gaan. Dit seizoen is meedoen in de linkerrij het doel.

“Het werd daardoor eigenlijk een seizoen van helemaal niets met een zesde plek. Ik raakte aan het eind geblesseerd aan mijn knie en heb daardoor niet meer meegetraind met de groep. Heb nog wel alle wedstrijden gespeeld, maar dat was natuurlijk niet optimaal en flink balen. Want na de wedstrijden was de knie steeds dik en had ik enorm veel pijn. Het probleem zat aan de binnenkant. Een scan zal nog verder uitsluitsel moeten geven of er wellicht iets aan de meniscus beschadigd is. Al denk ik zelf dat de schade wel meevalt. In de fitness heb ik mijn conditie de afgelopen maanden wel op peil gehouden. Nu willen we als groep gaan voor de linkerrij en leuk meedoen. Alles wat we eventueel extra pakken is dan bonus.”

Kaland speelt al zijn hele leven op Sportpark Prelaat en zal er wat hem betreft ook niet meer vertrekken. “Het is een geweldige club waar ik me prima thuis voel. We beschikken over een mooie groep spelers. Alleen niet heel erg ruim en dat brak ons in wedstrijden soms ook op. Nu zijn er een aantal ervaren krachten gestopt en dat moeten we met jonge jongens zien op te vangen. Dat wordt een uitdaging, al heb ik er wel vertrouwen in dat ons dat lukt. Het is echter wel zaak dat iedereen doordrongen is om wekelijks honderd procent te geven. Als ons dat lukt dan kunnen we het echt iedereen moeilijk maken. Maar doen we dat niet, dan kunnen we ook zomaar van iedereen verliezen. Dat laatste bleek dus wel afgelopen seizoen..”

De 27-jarige controleur op het middenveld doorliep de jeugdlichtingen en kwam op zijn vijftiende bij de selectie. Echt basiskracht werd hij een paar seizoenen later en dat is hij tot op heden nog steeds. Bovendien is hij reserve-aanvoerder als één van de oudere spelers. “Het coachen, aansturen en neerzetten van spelers dat zat er altijd wel in en doe dat van nature. Ik ben ooit achteraan begonnen en speel nu meestal als controleur op zes of acht. Ook in de jeugd speelde ik veelal op het midden of soms in de aanval. Maar dit is wel een rol die het beste bij me past.”

Na vijf studiejaren in Tilburg, woont hij momenteel ook in Westkapelle. En werkt er zelfs. “Dat had ik vooraf nooit gedacht. Ik heb sporteconomie gestudeerd en dacht altijd dat ik een baan in Brabant zou vinden. Dat pakte anders uit en inmiddels werk ik bij Dominicus hier in Westkapelle en ben verantwoordelijk voor marketing van de verschillende bedrijven, de websites en de complete on- en offline marketing. Heel gaaf om te doen in elk geval.”

En terwijl hij hoopt dat hij net als afgelopen seizoen ook nu weer alle competitieduels kan meespelen, zal hij bij De Noormannen zich ook op andere vlakken extra gaan inzetten. “Ik ben sinds twee jaar actief bij de sponsorcommissie, fluit wedstrijdjes bij de jeugd en zal er op het vlak van marketing nog wat taken bijkrijgen. We hoeven ons niet te vervelen in elk geval en het laat zien hoe betrokken we allemaal zijn om ons voor De Noormannen in te zetten met elkaar. Want voor het dorp is deze club gewoon enorm belangrijk. En voor mij persoonlijk ook.”

Klik op De Noormannen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Noormannen voor meer informatie over de club.

‘Zoveel mogelijk kinderen plezier bezorgen’

VoetbalJournaal
-
0
‘Zoveel mogelijk kinderen plezier bezorgen’

Toen Joost van Beek jaren geleden tijdens de UEFA C-opleiding van de KNVB merkte dat er weinig aandacht was voor pedagogiek, begon bij de voormalig voetballer het balletje in zijn hoofd te rollen. En dus richtte hij in 2019 4 Soccer Talent op. Bedoeld om trainers te helpen met het positief coachen van jeugdvoetballers. “Ieder kind moet plezier beleven aan sporten op zijn of haar eigen niveau.”

Iets waar de inmiddels 54-jarige Van Beek, gedurende zijn eigen voetballoopbaan nog wel eens moeite mee heeft gehad. “Op mijn negende ben ik begonnen met voetballen, bij Veerse Boys. Dat is nu RFC. Daarna heb ik onder meer bij Good Luck, Right-Oh en Beek Vooruit in de selectie gespeeld, totdat ik mijn plezier verloor.” De vinger, kan de inwoner van Bavel na al die jaren nog altijd niet helemaal op de zere plek leggen. “Was het door de druk? Of misschien wel faalangst?” Hoe dan ook, voetbalde hij daarna nog als liefhebber in de zaal én besloot hij een coachopleiding te gaan doen. “En om niet die zeurende oude man te worden, die het beter weet, ben ik op mijn 45ste de jongste jeugd van Bavel gaan trainen.”

Gezien worden

Een drempel, die Van Beek voor zichzelf over moest gaan, legt hij uit. “In 2019 ben ik de UEFA C-opleiding van de KNVB gaan doen, maar tijdens die cursus was er weinig aandacht voor pedagogiek. Terwijl ik als jeugdtrainer al had gemerkt, hoe belangrijk het is hoe je als trainer spelers benadert.” Want, zo vertelt hij. “Hoe je zelf op een training aankomt, krijg je als een spiegel terug van die kinderen.” Zijn eerste voetbaltraining, in 2017, herinnert Van Beek zichzelf dan ook nog goed. “Ik had die training van 75 minuten tot in de puntjes voorbereid, maar had te maken met kinderen van zes jaar… Toen ik merkte dat je beter mee kunt bewegen met de energie van de groep, ben ik ze veel meer ruimte gaan geven om zichzelf gewoon lekker te ontwikkelen.” Min of meer was dat voor hem de aanleiding, om uiteindelijk te starten met 4 Soccer Talent. “Vanuit de aandacht voor kinderen.” Maar makkelijk, was dat niet, weet Van Beek nog goed. “Ik ben geen bekende voetballer, dus dan moet je gewoon helemaal vanaf nul beginnen.” Met webinars, in zijn geval. “Die ben ik eerst gaan geven, tijdens corona. Daarna zijn we ‘live’ bij clubs, onder meer Baronie en The Gunners, dezelfde workshops over positief coachen gaan geven.” En met succes. “Inmiddels is het programma omarmd door verschillende gemeentes en NOC*NSF.” Van Beek zelf, weet wel waarom. “Iedereen wil gezien en gehoord worden. Dat lukt alleen, door eerst een band op te bouwen. Daardoor ontstaat vertrouwen. Het draait als trainer om het maken van contact. Die onderlinge relatie, is essentieel.” Met trainingen gebaseerd op autonomie, binding en competentie. “Als spelers zich veilig en vrij voelen, en zelf keuzes kunnen maken, vinden ze dat leuk. Maar ook, wat kunnen ze en bied je oefeningen aan waarbij ze voldoende succeservaringen hebben?”

Puurheid

Want vooral daar, zit volgens Van Beek voor een trainer die bezig is met talentontwikkeling de crux. “De meeste trainers hebben het wel in zich, alleen zijn ze niet gewend om er zo naar te kijken. Hoe ga je het brengen? En hoe ga je om met wat spelers wel en nog niet kunnen?” Uiteindelijk met maar één doel: “Om zoveel mogelijk kinderen plezier te laten beleven.” Iets wat Van Beek nog altijd als jeugdtrainer én vanuit zijn werk, zelf iedere dag ook heeft. “De puurheid van die kinderen, vind ik fantastisch. Ze zeggen gewoon alles.” Daarnaast, zit voor hem het geluk in de stappen die ze maken. “Ik ben altijd iemand geweest die luistert en andere mensen verder helpt. Dat komt samen in het coachen van trainers en kinderen. Daar heb ik echt mijn passie in gevonden.” Al duurde dat wel even. “Het is best een zoektocht en soms ook een behoorlijke worsteling geweest, omdat je als voetballer, maar ook als trainer, altijd beïnvloed wordt door de prestatiekant. En ik ben zelf geen competitief persoon, dus dan kun je met jezelf in conflict raken.” Gelukkig heeft hij daar tijdens het geven van zijn cursus, geen last meer van. “Ik hoop steeds meer clubs te kunnen bereiken met het positief coachen.” Maar dat niet alleen. “Mijn intentie is om een boek te gaan schrijven, over plezier en ontwikkelen in de sport.” Stilzitten, is er voor Van Beek dan ook niet bij. “In totaal ben ik nu bij een club of 30 geweest, dat wil zeggen vijf tot tien clubs per seizoen en ongeveer twintig avonden. Naast mijn dagelijkse werk.” Toch, krijgt hij er vooral veel energie van. “Die diepere drijfveer, om zoveel mogelijk kinderen plezier te bezorgen, is echt iets waar ik blij van word!”

Remie is terug bij TVC Breda: ‘Echt mijn laatste club’

VoetbalJournaal
-
0
Remie is terug bij TVC Breda: ‘Echt mijn laatste club’

Hoewel hij na het eerste belletje nog vriendelijk bedankte, staat Peter Remie dit seizoen toch als trainer voor de groep bij vijfdeklasser TVC Breda. En ondanks dat de groep behoorlijk jong is en er nog genoeg moet gebeuren, is de voormalig speler van NAC vooral blij dat hij terug is bij de club waar het voor hem ooit allemaal begon. “Je komt toch allemaal weer bekenden tegen.”

Voor Remie (61) was dat dan ook, misschien wel de belangrijkste reden om toch toe te zeggen. “Ik ben hier als achtjarig manneke begonnen bij TVC, dan is het heel leuk en bijzonder om weer bij je oude club terug te keren. Zeker na zo’n lange carrière.” Die er, nadat de inwoner van Breda gestopt was als trainer, er toch eigenlijk wel min of meer opzat. “Maar ik miste het veld toch wel, de afgelopen twee jaar…” Gelukkig, kreeg hij toen een berichtje of hij het zaterdagteam van zijn eerste amateurclub onder zijn hoede wilde nemen. “Allemaal leuk en aardig, dacht ik, maar dat ga ik niet doen.” Tot bleek, dat TVC Breda plannen had om een zaterdagclub te worden. “Ze wilden echt opnieuw beginnen. Of ik het dan toch niet zag zitten.”

Enthousiast

Tweemaal, was scheepsrecht. Zo blijkt. “Uiteindelijk waren het de juiste mensen die belden én ik wilde gewoon graag weer op het veld staan. Daardoor werd ik overtuigd.” En zonder spijt. “Op zondag leefde het gewoon niet meer, dan kwam er niemand. Nu speelt iedereen op zaterdag en leeft het weer. Heel de club is enthousiast. Dat is fijn om te zien.” Ook de financiële moeilijkheden van de club zijn inmiddels weer rechtgetrokken en dus kijkt Remie vol goede moed vooruit. “Ik wist dat er veel spelers van de zondag gingen stoppen, dus we doen het nu met eigen jeugd. Echt jongens van de JO19 én zelfs JO17.” Of de voormalig rechtsbuiten dat erg vindt?

Allesbehalve. “Dat is juist alleen maar leuk! Die gasten zijn zo enthousiast.” En hijzelf ook. “Ik ben tien jaar lang jeugdtrainer geweest bij NAC, dan weet je wel hoe je met die jongens om moet gaan.” Op zijn tiende als talent gescout door de club uit Breda en later hoofdtrainer geweest bij onder meer VVC’68, JEKA, The Gunners, Oisterwijk, en Unitas’30, stond Remie bij TVC gek genoeg nooit als eindverantwoordelijke voor de groep. “Daar is wel een paar keer sprake van geweest, maar het is er nooit van gekomen. Ook omdat het op de zaterdag, bij andere clubs, altijd heel goed beviel. Nu, was het wel het juiste moment. Dat trok me over de streep.” Want met een enthousiaste en leergierige groep, ziet Remie het helemaal zitten. “Het zijn goede jongens! Dat merk je ook tijdens de trainingen. Als we dat een paar jaar bij elkaar kunnen houden…”

Prima niveau

Toch hoopt hij natuurlijk al dit seizoen, hoge ogen te kunnen gooien. “Kampioen zullen we niet worden, maar we hebben voor die vijfde klasse echt wel een aardige selectie. Al vind ik het lastig om in te schatten.” Een doelstelling, durft de Bredanaar dan ook eigenlijk niet te noemen. “Het linkerrijtje zou mooi zijn. En wie weet kunnen we voor een verrassing zorgen.” Daarnaast, kijkt Remie vooral uit naar de derby’s tegen onder andere PCP, UVV’40 en The Gunners. “En de wedstrijd tegen de amateurs van Willem II, leeft hier natuurlijk ook wel.” Balen van de degradatie, deed de ervaren oefenmeester dan ook eigenlijk niet. “Dit niveau is prima voor ons om in te stromen. Anders was het meteen heel lastig geworden in die vierde klasse.”

Want hij weet ook als geen ander. “In eerste instantie draait het om plezier. En dat stralen we tot nu toe iedere keer uit.” Ook Remie zelf, is weer helemaal in zijn element. “Vooral de zaterdag heb ik gemist, daar doe je het doordeweeks uiteindelijk toch voor. Het plezier op het veld, en erna. De derde helft is natuurlijk net zo belangrijk.” Aan fanatisme, heeft hij in al die jaren overigens niks ingeboet. “Ik ben nog net zo fanatiek en recht door zee als vroeger! Meedoen gaat helaas niet meer, tips geven uiteraard wel.”

Met maar één doel: “Het team naar een hoger niveau brengen. Dat is uiteindelijk het belangrijkste.” Want alleen dan, kan het voor TVC Breda zomaar eens een mooi seizoen gaan worden. “Als we de selectie bij elkaar houden en we spelen een aantal leuke en gezellige wedstrijden, ben ik meer dan tevreden!” Spijt om in te stappen, heeft Remie dan ook allerminst. “Het bevalt uitstekend, maar dit wordt wel écht mijn laatste club.”

Klik op TVC Breda voor de laatste artikelen over de club.
Klik op TVC Breda voor meer informatie over de club.

DIA viert jubileum: ‘Stabiele dorpsclub geworden’

VoetbalJournaal
-
0
DIA viert jubileum: ‘Stabiele dorpsclub geworden’

Ze moesten er bij DIA even op wachten, maar eind juni was het dan eindelijk zover. De viering van het 80-jarig jubileum van de club. En ondanks dat de plannen eerder vanwege corona moesten worden uitgesteld en al vijf jaar in de kast lagen, was het één groot feest, glundert organisator Nik van Oosterhout. “We hebben met z’n allen een fantastisch weekend neergezet!”

Een weekend, dat dus eigenlijk vijf jaar geleden al op de planning stond. “Maar toen hebben we dat door corona uit moeten stellen en zijn de plannen in de kast beland.” Om ze er een maand of twaalf geleden, weer uit te halen. “Sindsdien zijn we met onze jubileumcommissie één keer in de twee weken bij elkaar gekomen en is het balletje gaan rollen.” Want, zo vertelt de 25-jarige Van Oosterhout. “We wilden met een nóg beter en groter plan komen!”

Dubbelrol

En inmiddels een fantastisch jubileumweekend verder, kan de inwoner van Teteringen de conclusie trekken, dat die missie in ieder geval geslaagd is. “We hebben echt ieder lid, iets aan kunnen bieden. Van een clinic voor het G-team, tot aan toernooien voor de jeugd en de senioren, en natuurlijk de wedstrijd van het huidige eerste, tegen oud-spelers van het eerste.” Om de feestavond, nog maar niet te vergeten. “Al met al, was het een behoorlijk vol en compleet weekend. We wilden iets organiseren, wat 1200 man leuk vindt. Dat is gelukt!” Vrijdag 20 juni tot en met zondag 22 juni, zal Van Oosterhout persoonlijk, dan ook niet zo snel vergeten. En niet voor niks. “Als speler van het eerste, had ik eigenlijk een beetje een soort dubbelrol.” Want naast voetballer, was de linksbuiten ook lid van de jubileumcommissie. Samen met Huub Kerkhof, Huib van Berkel, Rick van Hooijdonk en vader Rob. “Ik speel hier al heel mijn leven en vind het leuk om wat terug te doen voor de club.” Onder andere door feestjes te organiseren. Al was de feestavond tijdens het jubileum, voor Van Oosterhout niet het absolute hoogtepunt. “Op zondag mocht ik tegen ‘Oud DIA’ spelen, dat vond ik ontzettend leuk! Juist omdat dat allemaal spelers waren waar ik eigenlijk mee ben opgegroeid.” Letterlijk en figuurlijk. Als kind van de club. “Op mijn vijfde of zesde ben ik hier begonnen. En nu speel ik zelf, samen met al mijn vrienden in het eerste.” Sterker nog. “Met ons familiebedrijf, zijn we inmiddels hoofdsponsor van de club geworden.”

Professionalisering

Trots op het jubileum, is wat Van Oosterhout betreft dan ook een understatement. “Dat we al zolang bestaan, maar ook dat ik de kans kreeg om het te organiseren. Dat is toch één groot feest, als je zoiets samen met vrienden en dorpsgenoten mag vieren?” Al kostte het de nodige bloed, zweet en tranen, lacht Van Oosterhout. “Een jaar voor het jubileum, zijn we weer bij elkaar gekomen, om te kijken wat er mogelijk was.” En te vergaderen over de financiering, de verkeersplannen en een mogelijk ontruimingsplan. “Tuurlijk kost dat veel energie, maar dat maakt zo’n weekend des te mooier. Het is precies geworden wat we ervan hadden verwacht en gehoopt.” Juist daardoor, bestaat DIA inmiddels 80 jaar, denkt hij. “We zijn natuurlijk een klein dorp, maar als je ziet hoe georganiseerd alles is. Er heerst een positieve vibe bij de club, de faciliteiten zijn top én er wordt goed beleid gevoerd. Iedereen weet altijd wat er gebeurt.” Ook in zijn eigen geval. “Vroeger ben ik jeugdscheidsrechter geweest, en daarna ben ik met de evenementencommissie gestart.” Dat laatste, doet Van Oosterhout tegenwoordig nog steeds. “Vooral om als club iets terug te geven aan de leden. In de vorm van leuke activiteiten.” Want stilstaan, daar doen ze niet aan bij DIA. “In al die jaren dat ik hier nu voetbal, heb ik een enorme professionaliseringsslag gezien. Zo hebben we zelf de kunstgrasvelden aangekocht, lopen alle teams er netjes bij in dezelfde kleding en is er een verenigingsmanager in het leven geroepen. Daardoor heb ik DIA echt van een klein clubje, naar een stabiele dorpsclub zien gaan.” Toch heeft Van Oosterhout, die vanaf zijn balkon de velden kan zien liggen, nog één ding op zijn bucketlist staan. Wat de voetbal dan betreft. “Het zou gaaf zijn als we in de voorbereiding een keer tegen NAC zouden kunnen spelen. Dat is natuurlijk leuk als speler, maar het zou ook een mooi evenement voor de jeugd zijn. Dan staat het hier volle bak!”

Klik hier voor meer informatie over RKVV DIA.
Klik hier voor meer artikelen over RKVV DIA.

Basisplek en pijnvrij blijven enige wat telt voor Dani Helleman

VoetbalJournaal
-
0
Basisplek en pijnvrij blijven enige wat telt voor Dani Helleman

VLISSINGEN – De afgelopen seizoenen had Dani Helleman (22) eigenlijk altijd pijn, groeipijnen wel te verstaan. Die belemmerden hem op veel momenten om optimaal te kunnen presteren, zéker op het voetbalveld. Nu is hij echter pijnvrij en hoopt dat ook te blijven. ‘En natuurlijk nu ook een basisplek te veroveren in het eerste van Walcheren.’

De middenvelder is, na avonturen bij JVOZ (van de E-pupillen tot de O19 en twee seizoenen in de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam sinds 2023 weer terug op Sportpark Bonedijke. “Het feit dat ik constant blessures had heeft daarin wel een grote rol gespeeld. Daarbij vonden ze met name het fysieke deel van mijn ontwikkeling achterwege blijven en zodoende hield het helaas ook op. Voetballend zat het prima, maar ik bleef qua groei achter jammer genoeg. Dankzij medicatie ben ik inmiddels wel doorgegroeid maar écht groot ben ik natuurlijk niet te noemen.”

Helleman is 1.70 centimeter groot maar weet na het achterlaten van de groeipijnen en het stoppen van de medicatie wel om zichzelf te wapenen in de duels en het seniorenvoetbal. “Vorig seizoen was ik ook lid van de eerste selectie bij Walcheren en trainde ook mee. Echter ben ik tussentijds nog een half jaar op buitenlandse stage geweest in Curaçao voor mijn Pabo-opleiding. Daarnaast was ik ook niet honderd procent fit en kon op het veld niet het maximale geven. Daardoor heb ik op de momenten dat ik beschikbaar was voornamelijk bij het tweede elftal gespeeld. In dat team spelen een hoop van mijn vrienden en dat was gezellig. Al ben ik dusdanig ambitieus dat ik liever voor mijn kansen bij het eerste was gegaan.”

Die kansen krijgt hij dit seizoen volop, want in de voorbereiding heeft de handige vormgever al de nodige speelminuten in de benen. Niet alleen op het Walcherse middenveld maar ook in de voorhoede. “Er zijn flink wat middenvelders in de selectie en niet zoveel aanvallers. De trainer wilde me ook eens linksbuiten proberen, al denk ik niet dat daar echt mijn kwaliteiten liggen. Ik voel me meer centrale middenvelder, maar ik ben vooral blij met alle minuten en kansen die ik nu krijg om mezelf te onderscheiden. Uiteindelijk maakt het me niet uit waar ik speel, het gaat vooral om speelminuten maken en ervaring opdoen.”

Maar het voornaamste doel, naast een basisplek en speelminuten, is voor de Vlissinger vooral om pijn- en blessurevrij te blijven. “Dat zijn wel de doelen die rood omcirkeld staan voor mij, zonder twijfel! Het is lang geleden dat ik een seizoen pijnvrij kan spelen, dus hopelijk lukt dat nu wel. Met Walcheren waren we vorig seizoen vierde en dat willen we minimaal evenaren, mocht het lukken misschien wel proberen om voor promotie te gaan. Ik denk dat we voldoende talent en ervaring in de groep hebben om bovenin te kunnen meestrijden. Zelf hoop ik daar nu uiteraard ook een positieve bijdrage aan te mogen leveren. Daar ga ik in elk geval wel alles aan doen.”

Hoewel hij al eens aan het voorportaal van het profvoetbal heeft gestaan bij Sparta Rotterdam, denk de Pabo-student nu niet direct meer aan een bestaan als profvoetballer. “Ik zie dit seizoen vooral als een nieuwe start. Ik heb bijna een jaar niet gevoetbald, dus eerst hier maar eens laten zien wat ik in me heb. Wat er dan ooit nog verder op mijn pad komt dat is voor later.”

Klik op SV Walcheren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Walcheren voor meer informatie over de club.

Kampioenschap VCK bekroning op debuutseizoen Jesse de Waal

VoetbalJournaal
-
0
Kampioenschap VCK bekroning op debuutseizoen Jesse de Waal

KOUDEKERKE – Op papier kende de Zaterdag 3e Klasse H een aantal sterke teams die allemaal in aanmerking kwamen voor de titel. Die ging echter naar ‘outsider’ VCK. De ploeg uit Koudekerke finishte uiteindelijk met acht punten voorsprong op grote favoriet FC Dauwendaele. Het was het bekroning voor het debuutseizoen van trainer Jesse de Waal.

“We wilden heel graag proberen om zo lang mogelijk met de topploegen mee te doen om te prijzen, maar een kampioenschap daar hadden we niet direct rekening mee gehouden. Zeker omdat er gewoon ploegen bijzaten die op papier in hun ontwikkeling al veel verder waren dan wij. Maar als je dan uiteindelijk toch met afstand de titel pakt, dan is dat wel een mooie bekroning van een bijzonder seizoen”, aldus de jonge Zeeuws-Vlaamse trainer.

De Waal is woonachtig in Sint Jansteen, waar hij de voorgaande vijf seizoenen als assistent- én hoofdtrainer actief was. Maar een nieuwe uitdaging in een totaal nieuwe omgeving was waar hij naar op zoek was. “En die heb ik hier bij VCK absoluut gevonden. Ik zag dat er al een groep stond met heel veel kwaliteit. Zowel ervaring als jonge spelers met veel potentie. Bij Steen had ik voor mijn gevoel er wel het maximale uit gehaald en ik was benieuwd of ik mijn visie en voetbalidee ook op een totaal onbekende groep kon overbrengen. Als je dan direct kampioen wordt, dan zijn we daar als staf wel aardig in geslaagd denk ik…”

Een hoge trainingsopkomst, hoge intensiteit, veel concurrentie én vooral een ruime, fitte selectie. Juist die elementen zorgden ervoor dat VCK aan het eind van de rit opnieuw promoveerde naar de tweede klasse. “Het zaterdagvoetbal heeft momenteel wel een iets hoger niveau dan de zondagcompetities en het is voor mij als trainer hier geweldig werken. Een heel ambitieuze en leergierige groep. Bovendien zijn er een aantal jongens bijgekomen in de overschrijvingsperiode. Jongens ook die voor een kwaliteitsimpuls zorgen én dus voor nog meer concurrentie. Dat is alleen maar mooi en ook noodzaak, want we willen dit keer nu wel een keertje langer dan één seizoen op dit niveau blijven.”

Het doel voor dit seizoen is voor De Waal dan ook helder:  “We willen proberen om ons zo snel mogelijk veilig te spelen. Het grootste deel van de selectie is nu tussen de vier- en zesentwintig jaar en hebben al flink wat vlieguren in een eerste elftal in de benen. Die mogen het nu op een hoger niveau laten zien. En nu ben ik benieuwd of we met onze speelwijze ook op een hoger niveau in wedstrijden tegenstanders de wil op kunnen leggen. Als dat lukt dan ben ik er van overtuigd dat we ook op dit niveau kunnen meedraaien.”

In zijn debuutjaar zegt de 32-jarige oefenmeester ook als trainer veel te hebben geleerd. “Die andere cultuur bij een nieuwe club, onbekende jongens meenemen in mijn verhaal. Dat ik nu minder op de inhoud maar meer op gevoel heb gewerkt. Jongens op- en naast het vel leren lezen was heel leerzaam. Daardoor gingen ze uiteindelijk makkelijker mee in mijn visie en dat was voor mij een mooie ervaring. Nu is het mijn doel om een bijdrage te leveren aan de ambitie van de club om uiteindelijk een stabiele tweedeklasser te blijven de komende tijd.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

1...192021...1.418Pagina 20 van 1.418

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.