Home Blog Pagina 175

‘Soms mis je iemand die dan opstaat’

In de derde klasse van het zondagvoetbal, bleef het dit seizoen voor Be Ready tot op de laatste seconde spannend. Uiteindelijk bleek een beter doelsaldo genoeg, om directe degradatie te ontlopen en via de nacompetitie te mogen strijden voor lijfsbehoud.

En die boodschap, zorgde ook bij Yorick le Rutte toch wel voor de nodige opluchting. “Je verliest zelf, maar hoort vervolgens dat RCD ook verloren heeft. Uiteindelijk ben je dan natuurlijk blij dat je nog nacompetitie haalt.” Al zag dat er dus heel even niet zo naar uit, vertelt de verdediger. “We hoorden het pas na de wedstrijd. Misschien maar beter ook, voor de focus. Als ze wel hadden gewonnen, waren we gedegradeerd…” Dat is nu dus nog niet het geval, toch blikt de 22-jarige Le Rutte terug op een wisselvallig seizoen. “In de eerste periode, speelden we acht of negen keer achter elkaar gelijk. Dat schiet niet echt op.” 

Jonge ploeg
Ook later in het jaar volgde een mindere fase, daarna kregen ze het bij Be Ready weer aardig op de rit. “We begonnen te scoren en trokken wedstrijden over de streep. Dan komt het vertrouwen vanzelf natuurlijk weer terug.” Vertrouwen dat er voorafgaand aan de competitie, ook zeker was. “We wilden eerst hoog mikken, maar je moet ook realistisch zijn. Uiteindelijk gingen we voor handhaven en dan verder kijken.” En dus: “Zijn we nog steeds bezig met onze missie.” Aan de sfeer, ligt het volgens de student Sportmarketing in Tilburg dan ook zeker niet. “Echt een leuke groep, het seizoen is wat dat betreft voorbijgevlogen. Ik heb nu eigenlijk alweer zin in het nieuwe, haha!” Maar zo ver is het, met een felle strijd in de nacompetitie, natuurlijk nog lang niet. Tijd om de nodige ervaring op te doen, wel. “We hebben best wel een jonge ploeg, dan mis je op lastige momenten wel eens iemand die dan opstaat. En daar horen soms ook individuele foutjes bij.” Dingen om van te leren dus. “Als je geen kampioen wordt, zat er altijd meer in. Veel van de gelijke spelen, hadden we ook kunnen winnen…” Een uitspraak die symbool staat, voor hem als speler. “Ik heb vanaf mijn vijfde altijd in de jeugd gespeeld bij Be Ready, tot mijn vijftiende. Toen ben ik voor vijf seizoenen naar Kozakken Boys gegaan.” De reden? Die was simpel. “Om ergens anders, proberen beter te worden. Daar heb ik veel geleerd, zeker qua voetballend vermogen. Maar ook conditioneel ga je vooruit, het spelletje gaat sneller en tegenstanders zijn natuurlijk beter.” 

Op te merken
Nu, inmiddels alweer drie jaar terug bij de club waar het allemaal begon, plukt Le Rutte daar nog altijd de vruchten van. “Je merkt het aan bepaalde slimmigheidjes; even de bal laten lopen of een duel juist later in gaan. Daardoor ben je ze vaak net een stapje voor.” Spijt van zijn terugkeer, heeft hij dan ook geen moment. “Het is echt een dorpsclub. Ik woon ook zelf in Hank, dus iedereen herkent je. Mensen spreken je aan en dan sta je lekker te kletsen, dat vind ik hartstikke mooi.” Ook als je veel verliest? “Haha, dat hoort er ook bij. Dan heeft iedereen een mening. Alleen als je alles met 10-0 wint, anders hebben ze wel wat op te merken.” Dat deden ze bij Be Ready dit seizoen dus niet, toch is de sfeer nog steeds goed. “We hebben het bij elkaar weten te houden en het gevoel is nog altijd positief.” Mede door het vertoonde spel. “Voetballend gaat het beter, we spelen minder snel de lange bal. Doorschuiven in het centrum, dat is toch wel onze kracht.” Het liefste met hem centraal achterin. “Ik ben een rustige speler, wel fel in de duels en iemand die graag de bal wil hebben. Je komt er niet zomaar langs.” Kwaliteiten genoeg, zou je zeggen. “Als die kans nog een keer komt, om het hoger te proberen, wie weet zou ik dat dan wel willen. Toch zou ik vooral eigenlijk graag een keer kampioen worden of promoveren met Be Ready. Dat zou een mooie afsluiter zijn.” Maar nu dus eerst ‘even’ degradatie zien te voorkomen. “Het voelt iedere keer als een soort finale, we gaan ervoor met z’n allen!”

Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.

Leon Oomen hamert vooral op plezier bij JO13-2 van De Markiezaten

Zelf speelt Leon Oomen momenteel nog bij een lager team van FC Bergen, maar komend seizoen draagt hij hetzelfde tenue als dat van zijn zoon die actief is bij de JO13-2 van SJO De Markiezaten. Bij die spelersgroep is hij overigens als trainer/leider/assistent-scheidsrechter al een zestal jaar betrokken. ‘We hebben denk ik echt de leukste groep jongens om te begeleiden en dat doen we met heel veel passie en plezier.’

Oomen raakte betrokken als jeugdleider bij het team van zijn zoon toen hij zes jaar geleden begon met voetballen bij FC Bergen. Toen de jeugdafdeling samenvloeide met Nieuw Borgvliet werd hij bij SJO De Markiezaten daar trainer/leider en doet dat nu nog altijd met het grootste plezier. Op de website van de club staan wekelijks ook leuke sfeerverslagen van de gespeelde wedstrijden. “Daar ben ik een jaar of vier geleden mee begonnen, vooral om de ouders inzicht te geven in hoe het er bij de JO13-2 aan toegaat en ze de verrichtingen van hun kind kunnen volgen. We krijgen daarop leuke reacties en blijkbaar valt het ook anderen op. Ik zou het leuk vinden dat meerdere leiders en trainers dit zouden doen, dat maakt het voetbal bij De Markiezaten nog meer levend en te volgen voor iedereen. Bovendien vinden de spelers zelf het ook leuk om terug te lezen.”

Samen met Dave Cloots en Ivo van Eekelen staat Oomen twee avonden per week op het trainingsveld om de dertien jongens van hun team technische en tactisch te ontwikkelen en gaan ze op zaterdagen vol enthousiasme het veld op, met wisselend succes. “Presteren is leuk, maar wij hameren vooral op plezier. Dat is en blijft voor ons de basis van alles! We hebben zeker niet de beste spelers onder onze hoede, maar we beleven héél veel lol onderling en is misschien nog wel belangrijker dan elke week drie punten pakken. Al is geregeld een wedstrijdje winnen natuurlijk wel leuk.”

Met z’n drieën hebben ze de taken prima verdeeld en dat is ook aan het spel van hun eigen zoons die in het elftal spelen terug te zien. “We spelen nu voor het eerste jaar op een groot veld en daardoor hebben we een nieuwe rolverdeling met elkaar afgesproken. Ivo doet de trainingen en bepaald de opstelling terwijl Dave en ik daarbij assisteren. Ik regel de wedstrijdzaken, het vervoer en ben grensrechter. Ik bemerk nu vooral dat het ten goede is gekomen van het spel van mijn zoon, die beter is gaan voetballen sinds deze verdeling. We behandelen al spelers binnen onze groep ook gelijk en iedereen mag bij ons voetballen. Die gasten zijn echt ook vrienden en willen zo lang mogelijk samen in één elftal blijven.”

Als jeugdleider begon hij destijds in de JO7 en groeide met zijn spelers mee naar de JO13-2 waar hij nu vol tevredenheid wekelijks de progressie ziet die de jongens in al die jaren hebben doorgemaakt. “We zijn met een klein groepje begonnen omdat we toen nog op half veld speelden, maar gaandeweg zochten de spelers zelf nieuwe ploeggenootjes erbij. Op de trainingen zijn ze altijd gedreven en leergierig. Steeds werden ze wat beter en nu zien we ook regelmatig tijdens wedstrijden combinaties terug die we hebben getraind. In dat fasen-systeem speel je soms wel eens boven je niveau en dan moet je soms de winst halen uit complimenten die je krijgt.”

”We speelden onlangs tegen de koploper en verloren. Na afloop kwam hun trainer de kleedkamer in en complimenteerde de jongens over het plezier dat onze jongens uitstraalden en dat het opviel wat een leuk, sportief team we hebben. Dat is misschien nog wel het allermooiste compliment om te krijgen. En die trainer had gelijk, want dan vinden wij over onze spelers ook haha.”

Klik op v.v. De Markiezaten voor de laatste artikelen over de club.
Klik pp v.v. De Markiezaten voor meer informatie over de club.

Prein maakt decennium als hoofdtrainer vol bij WNC

Cor Prein staat ondanks de degradatie van WNC ook na het zomerreces weer voor de groep in Waardenburg. Prein gaat zodoende het decennium als hoofdtrainer op De Korte Woerden, waar hij ook al een jaar assistent was, volmaken.

WAARDENBURG – Van droomstart naar overwerk in het debuutseizoen in de vierde divisie zou de titel van het jaarboek van WNC over de jaargang 2022-2023 kunnen zijn. Want ondanks een geweldige eerste periode op het derde amateurniveau van Nederland geraakte de hoofdmacht van de Waardenburg Neerijnen Combinatie toch steeds meer in de greep van het degradatiespook. Een rechtstreekse terugkeer naar de eerste klasse kon nog vermijden worden, maar de nacompetitie niet met Wippolder als eerste tegenstrever.

En daar zag het toch halverwege dit seizoen totaal niet naar uit. Integendeel, met 23 punten op het conto na vijftien wedstrijden bivakkeerde WNC tijdens de winterstop stevig in de middenmoot waarbij met name de thuisbalans er blozend uitzag voor de geel-zwarte debutant: vijf van de zeven wedstrijden op De Korte Woerden werden in winst omgezet.

Blessuregevallen
Na de korte onderbreking in de winter sprokkelde de nieuwkomer echter nog maar acht luttele punten bij elkaar. Een sleutelwedstrijd was onbetwist de thuiswedstrijd tegen het eveneens in de zorgen verkerende Achilles Veen. Een 2-0 voorsprong voor de thuisploeg bleek niet voldoende om de zespuntenwedstrijd naar zich toe te trekken. De 2-3 uitkomst zorgde voor opluchting bij Veen en grote zorgen voor WNC, dat op de slotdag naar de Zeeuwse kampioen Kloetinge moest afreizen. Een kansloze missie, want de 7-1 nederlaag bezegelde het lot van Prein en de zijnen.

Waar het WNC aanvankelijk voor de wind ging, daar ondervond het in het tweede competitiedeel nadrukkelijk tegenwind. Tegenstanders, die zich aanvankelijk nog vergist hadden in de kracht van de nieuweling of de klus schromelijk onderschat hadden, waren beter op WNC ingesteld. En dan kreeg Prein ook nog eens te maken met blessuregevallen in de selectie. Zo stond back Melvin van Gestel enige tijd buitenspel.

Prein blijft hoe dan ook aan het roer en zorgt daarmee voor continuïteit bij WNC. Ook zijn vaste assistent-trainer Bennie van Meerte Janse, keeperstrainer Theo van Dungen en verzorger Mars van Mourik hebben hun contract met WNC met een jaar verlengd. Mooi contrast: de voetballer Cor Prein was getuige zijn cv aanmerkelijk minder clubgetrouw: hij voetbalde onder meer bij PSV, NEC, Achilles’29, De Treffers, Lienden, De Bataven en Leones. 

Prein weet zich voor het aankomend seizoen al verzekerd van de komst van nieuwe spelers. De voorhoede wordt versterkt met Steven de Vrede, Zain Mohgal en Ritchie Zinga. Corsin Vögtlander komt van Vriendenschaar en verdediger Maxim Kivaka Ndona keert terug bij WNC.

Klik op de link voor meer artikelen over WNC
Klik op de link voor meer informatie over WNC

Ton Leeggangers is een trotse Vutter

Jeugdleider, jeugdtrainer, organisator van het jeugdkamp, actief in het jeugdbestuur en op dit moment onderdeel van de ‘Vutters’. Je zou kunnen zeggen dat Ton Leeggangers, best wel een band heeft met Be Ready. Of zoals hij het zelf zegt: “Ik kom er al enkele jaren, dus die club is alles voor mij!”

En enkele jaren, is in zijn geval een understatement. “Bijna 50 jaar lid!” Enkel met een korte onderbreking, vertelt hij. “Van mijn negende tot mijn achttiende heb ik hier zelf gevoetbald, toen ben ik in Duitsland gaan werken, in ’77 kwam ik weer terug. Daarna ben ik blijven voetballen, tot mijn 35ste.” Bij het vierde, nooit in het eerste. “Door die periode van afwezigheid, heb ik toch een beetje de slag gemist in de jeugd.” Toch droeg de nu 71-jarige Leeggangers wel altijd het iconische rugnummer tien. “Een middenvelder met een goede techniek en iemand die veel kon lopen. Maar ik had ook mijn beperkingen hoor!”

Borstelen
Toen dat boek gesloten was, werd het tijd voor een nieuw hoofdstuk. Dat van ‘super vrijwilliger’. “Twaalf jaar jeugdtrainer en leider, een jaar of twaalf in het jeugdbestuur en 25 seizoenen lang betrokken bij het jeugdkamp.” Een aardig rijtje dus. “Ik zit er gewoon graag tussen. En vrijwilliger zijn, is echt hartstikke leuk.” Ook nu nog. “Op dit moment zit ik bij de ‘Vutters’, voor het onderhoud van de velden. Met een groep van dertien mannen.” Elke maandag, van acht tot twaalf. “Maaien, kanten snijden, blazen of bos kappen. Alles bijhouden op en rond de velden. Maar ook de vuilnisbakken legen. Gewoon zorgen dat alles er weer pico bello uitziet.” En daar komt best een hoop bij kijken, vertelt Leeggangers. “Je moet bijvoorbeeld ook de trekker goed doorsmeren, zodat we hem daarna weer kunnen gebruiken.” Vooral om het kunstgras te ‘borstelen’. “Dat doe ik iedere week, meestal op donderdag of vrijdag. Daar ben ik anderhalf uur mee bezig, maar dat vind ik misschien wel het leukste van alles.” Al maakt het eigenlijk niet uit, wat ze moeten doen. “Het is gewoon heel gezellig met die jongens samen. Veel oud-spelers van het eerste, lekker over voetbal kletsen.” In het ‘Vuttershok’. “Met een bakje koffie en soms een appelflap.” Wonend op een ruime kilometer van het sportpark, weten ze Leeggangers nog altijd maar al te goed te vinden. “De meeste mensen weten niet wat we hier allemaal doen, gelukkig wordt het wel gewaardeerd.” Sterker nog. “In 2016 werd ik benoemd tot lid van verdienste, dat was een hele happening. En twee jaar later, kreeg ik een Koninklijke onderscheiding. Geregeld door de club.”

Mollenvanger
Toch is die erkenning voor Leeggangers, natuurlijk niet het belangrijkste. “Je bent er op deze manier toch bij betrokken. Lekker altijd bezig, dat is voor mij het voornaamste. En links en rechts, maak je toch heel wat meters. Dus het is nog gezond ook.” Zeker ook, omdat het vaak buiten is. “Maar als het regent, gaan we niet buiten staan. Dan zoeken we binnen wel een klusje uit!” Voorlopig is er dan ook nog genoeg op het sportpark te doen. “De oudste van onze groep is nu 83, de meeste mannen zitten tussen de 70 en 80. Zolang ik het kan, wil ik het blijven doen.” Gelukkig, krijgen ze hier en daar ook wat hulp. “Ze hebben het wel een beetje makkelijker gemaakt voor ons. Veel bomen zijn gekapt, dus er is wel wat werk weggenomen.” En, misschien nog wel belangrijker. “We hebben van het bestuur een beregeningsmachine gekregen. Dat is alleen maar even die slang uitrollen en dat ding doet zijn werk. Wel nodig ook, nu met dat warme weer.” Kortom, de ‘Vuttersploeg’ is van alle markten thuis. “We hebben ook nog twee lijnenzetters en zelfs een mollenvanger. We hebben bij Be Ready echt veel last van mollen, maar ook konijnen.” Allemaal in samenwerking met een fijn bestuur. “Die mensen heb ik altijd gerespecteerd, daar kunnen we goed mee opschieten.” Dus ziet Leeggangers de toekomst, en eigenlijk alles, zonnig tegemoet. “Je moet altijd positief blijven denken!”

Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.

Ukken en Euro League levensbron Ter Leede

Bij Ter Leede begint het bij de ukken en de Euro League. Het is de kweekvijver voor de Sassenheimse club. “We vinden het belangrijk om jonge kinderen te laten bewegen en kennis te laten maken met sport.”

“Goed zo!” klinkt het op het veld van Ter Leede, waar enkele tientallen ukken hun ‘training’ aan het afwerken zijn. De lol is zichtbaar groot. “Het is vrije inloop op zaterdag”, zegt Bianca van Harskamp, vandaag één van de trainers en lid van het jeugdbestuur van Ter Leede. “We hebben nu een groep van zo’n veertig kinderen. De ene keer zijn er 25, de andere keer 35.”

De ukkentraining is een  begrip bij Ter Leede. Jaap Schaap, al net zo’n begrip, nam de training jarenlang voor zijn rekening. Dat deed hij niet met ingewikkelde foefjes, maar met prikkelende spelletjes om het ‘voetbalbrein’ te trainen. Schaap is inmiddels met pensioen, maar zijn geest leeft verder op de ukkentraining. “Het gaat om spelen en plezier hebben”, zegt Van Harskamp. “Kinderen kunnen al vanaf drie jaar meedoen. Het gaat om bewegen. We beschouwen het als onze maatschappelijke taak om kinderen van deze leeftijd te laten bewegen en te laten sporten. Natuurlijk hopen we dat ze lid blijven en dat ze bij Ter Leede gaan spelen, maar dat is meer van later.”

De meeste Ukken zijn vier en vijf oud, als ze zes jaar zijn kunnen ze doorstromen naar de Euro League. “Dat is eigenlijk het voorportaal voor het reguliere competitie”, zegt Van Harskamp. “De kinderen van de Euro League trainen op woensdag en spelen op zaterdagmorgen hun wedstrijden tegen andere clubs in de duin- en bollenstreek. Ze spelen dan tegen Foreholte en SJC. De KNVB biedt voor die leeftijd nog geen competitie aan. Op deze manier kunnen de kinderen kennismaken met het spelen van wedstrijdjes tegen andere clubs, maar kunnen ook de ouders ook wennen aan hoe het is  als hun kind aan reguliere competitie gaat meedoen.”

De ukken- en de Euro League zijn wel een belangrijke levensbron voor Ter Leede. “De meeste kinderen in de onderbouw stromen op die manier in”, weet Van Harskamp. “Vaak willen ouders dat kinderen eerst hun zwemdiploma halen alvorens ze  bij ons lid worden.”

Ter Leede merkt echter wel dat de stroom voetballertjes in het algemeen geleidelijk aan het afnemen is. “Voetbal is wat minder populair geworden, we hebben er een concurrent bij: het beeldscherm. In Sassenheim hebben we daarnaast een grote korfbalvereniging, een zwemclub en een rugbyclub die aan de weg timmert. Het is ook niet  zo dat er massaal gebouwd wordt in Sassenheim.”

Van Harskamp zou het niet raar vinden als Ter Leede en de goede buren van Teylingen in de toekomst zouden fuseren. “Vroeger was dat vloeken in de kerk, maar we moeten ook realistisch zijn. Het verenigingsleven verandert. Het wordt steeds moeilijk om voldoende vrijwilligers te vinden. Een fusie zou de nieuwe vereniging een boost geven. Ik ben opgegroeid bij Ter Leede en hou van de club, maar op sentiment bouw je geen toekomst. Als we de krachten bundelen kan er iets moois ontstaan. Uiteraard met daarin een plaats voor de ukken en Euro League.”

Klik op VV Ter Leede voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ter Leede voor meer informatie over de club.

Ricky Bergmans gaat nog seizoen door bij nieuwe fusieclub Markiezaten

De jeugd van FC Bergen en Nieuw Borgvliet was al eerder samengesmolten tot De Markiezaten, maar vanaf komend seizoen vloeien ook de seniorenafdelingen in elkaar en ontstaat er de volledig nieuwe fusieclub v.v. De Markiezaten. Aanvaller Ricky Bergmans had aangegeven wellicht te stoppen maar zal na de zomer toch in het nieuwe tenue te bewonderen zijn.

“Ik ben nu op een leeftijd dat ik het van seizoen tot seizoen bekijk en dat had ik ook aangegeven aan de trainer. Maar van de andere kant lijkt het me dan toch ook wel een mooie uitdaging om met de fusieclub te kijken of we komend seizoen misschien écht tot het eind kunnen meedoen om promotie naar de derde klasse. We hoopten om met Borgvliet te kunnen stijgen en dan liefst naar de zaterdag derde klasse. Dat zat er niet in, dus blijven we nu met het eerste elftal ook na de fusie op zondag actief.”

De nieuwe fusievereniging zal naast het eerste elftal op zondag nog zeven seniorenteams en een damesteam in competitie hebben, terwijl er op zaterdag naast alle jeugdelftallen ook nog acht seniorenteams competitie gaan spelen. “We worden dus een flinke vereniging, al is het wel mooi dat we met Borgvliet nog het honderdjarig bestaan hebben kunnen vieren met z’n allen. Jammer dat we het niet met een kampioenschap hebben kunnen afsluiten, maar dat zat er dit seizoen helaas niet in want daarvoor waren we niet constant genoeg.”

Bergmans is overigens afkomstig uit de jeugdopleiding van FC Bergen, dat samen met zijn huidige club Borgvliet dus volledig fuseert. “Ik er heb tot de C-jeugd gevoetbald en ben daarna even gestopt en gaan zaalvoetballen. Daarna op het veld weer begonnen en zelfs ook het eerste gehaald. Maar op het moment toen FC Bergen naar de zaterdag overstapte ben ik samen met een groep vrienden bij SV Dosko in een lager team gaan spelen. Wij wilden graag op zondag blijven spelen en dat was toch bij FC Bergen geen optie. Bij Dosko was het prima, maar werden toen door Borgvliet benaderd met de vraag of we bij hen in het eerste elftal wilden komen spelen. Veel jongens waren ons wel bekend van onze tijd bij de ‘buren’ en we zagen het wel als een mooie nieuwe uitdaging dus zijn we naar Nieuw Borgvliet gegaan.”

Toch was het voor de 33-jarige aanvaller wel een overstap met een duidelijke afspraak. “Ik had aangegeven dat ik zou aansluiten bij trainingen en wedstrijden wanneer ik zou kunnen, want ik had een huis gekocht wat verbouwd moest worden. Dat was geen probleem en heb toen af en toe meegedaan. Dit seizoen was het anders en heb ik op twee duels na alles kunnen spelen en dat is prima bevallen. Ik bekijk het nu steeds per seizoen of ik er nog een jaartje extra aan toevoeg, maar ik ben nog fit en heb het naar mijn zin, dus voorlopig ga ik nog wel door.”

En dan hoopt hij opnieuw van waarde te kunnen zijn voor het elftal van trainer Lazarom net zoals hij dit seizoen bij Borgvliet zijn waarde bewees met goals en assists. “Door de jaren heen ben ik wel wat veranderd qua spel, meer de momenten kiezen en ben ook rustiger geworden. Ik ben niet ontevreden met de achttien goals en aantal assists. Toch had ik wel gehoopt om in deze klasse minimaal twintig doelpunten te maken als zit ik erbij in de buurt. Dat is dan een mooie sportieve uitdaging om na te jagen voor komend seizoen in het shirt van De Markiezaten. En we zullen zien of dat dan in de vierde of derde klasse gaat zijn.”

Klik op RKVV Nieuw Borgvliet voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Nieuw Borgvliet voor meer informatie over de club.

Thijs Sluijter heeft zin in SV Hillegom

SV Hillegom heeft komend seizoen met Thijs Sluijter opnieuw een ex-prof als trainer. De oud-Heerenveen-speler kijkt uit om op sportpark Zanderij te beginnen. “Ik heb er zin in en hoop het elftal wat stabieler te maken.”

Het gesprek met de 43-jarige oefenmeester vindt plaats daags na de laatste competitiewedstrijd in de eerste klasse. Met zijn ploeg SDZ is Sluijter 20 uur geleden door het oog van de naald gekropen. De Amsterdammers stonden al met één been in de tweede klasse toen AGB diep in blessuretijd nog gelijkmaakte tegen Assendelft. “We hadden onze eigen plicht gedaan door te winnen van De Meer en het was wachten op de uitslag van Assendelft. Dat waren bizarre minuten.”

Sluijter realiseerde zich ook meteen dat de klus nog niet geklaard is. SDZ wacht de nacompetitie. “We moeten vier wedstrijden overleven. Het wordt pittig.”

Als het Sluijter en SDZ meezit, wordt de ‘finale’ op zondag 18 juni gehaald. Dat is precies twee dagen voor zijn eerste training bij Hillegom. “Dat zou een mooie timing zijn”, zegt de oefenmeester. “Ik heb bewust gekozen om al zo vroeg met trainen te beginnen. Van 28 mei naar 13 augustus, als de eerste echte training is, dat is ultralang. Vandaar dat ik een trainingsblok heb ingepland van vier trainingen in juni, waarop we kennis kunnen maken met elkaar en waarbij we kunnen trainen op de teamfuncties.”

Voor Sluijter is Hillegom geen open boek. Met SDZ ontmoette hij de hoofdmacht van de fusieclub twee keer en daarnaast zag hij als toeschouwer zijn nieuwe elftal aan het werk tegen Fortuna Wormerveer. “In die wedstrijd heb ik de goede en minder goede kanten van het team gezien. Voor rust werd met veel power gespeeld, na de pauze was de energie een stuk minder.”

De selectie zal deze zomer op een aantal plaatsen wijzigen. “Een centrale verdediger vertrekt en drie jongens stoppen. Er komen twee spelers van Fortuna Wormerveer erbij, een back van FC Lisse en ook een buitenspeler. We hopen ook nog een spits toe te voegen.”

De nadruk zal in de lijn van de visie van de club liggen om jonge en talentvolle spelers uit de eigen jeugd en regio in te passen. Sluijter is dat gewend. “Bij SDZ is er nog één basisspeler van vorig seizoen over”, zegt hij. Er zijn vier, vijf jongens vanuit de jeugd in één keer doorgestroomd.”

Met dat in het achterhoofd besloot hij dit seizoen snel concessies te doen aan zijn speelwijze. “Ik ben iemand die graag met veel pressie naar voren speelt en probeert zo snel mogelijk op de helft van de tegenstander de bal te veroveren. Maar daar moet je wel de spelers voor hebben. We zijn daarom in de loop van het seizoen realistischer gaan voetballen. Dat heeft zeker vruchten afgeworpen. Na de eerste seizoenshelft hadden we maar vijf punten, uiteindelijk zijn we op 22 punten geëindigd en hebben daarmee rechtstreekse degradatie voorkomen.”

Sluijter is inmiddels een gepokt en gemazzelde trainer. “Dit wordt mijn tiende seizoen alweer. Ik werd op mijn 34ste in één keer van speler trainer bij ADO’20. Dat was een enorm leerzaam proces. We zijn gedegradeerd en het jaar erop weer gepromoveerd.”

Hillegom wil hij in eerste instantie stabieler maken. “Het wordt het eerste jaar van het weekendvoetbal, ik heb geen idee hoe dat gaat worden en hoe vaak we op zaterdag of zondag gaan spelen.”

Klik op SV Hillegom voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Hillegom voor meer informatie over de club.

Druiven voor Bevelanders zuur met rechtstreeks degradatie naar vierde klasse

Op de laatste speeldag van de competitie viel uiteindelijk alsnog het doek voor v.v. Bevelanders. Door de winst van GPC op Lewedorpse Boys wipten de Vlissingers de nacompetitie in en degradeerde het Bevelanders van laatste man Wesley de Haze rechtstreeks.

“Dat was erg zuur. We hadden het tot de laatste wedstrijd in eigen hand helaas en dan zie je GPC nog over je heengaan. Het was moeilijk maar als we hadden gewonnen van ’s Heer-Arendskerke hadden we alsnog de nacompetitie weten te bereiken. Maar dat lukte helaas dus niet. Al is het ook zo dat je degradeert op basis van een heel seizoen en niet op een wedstrijd…”

En het afgelopen seizoen was het volgens De Haze simpelweg niet goed genoeg. Te weinig scoren, te veel persoonlijke fouten maken en veel te vaak op beslissende momenten niet jezelf belonen als ploeg. “En dan kom je in de problemen is wel gebleken. We speelden ook niet in een kinderachtige klas, want als je ziet hoeveel sterke ploegen erin zaten… Daarvan verliezen is geen schande, maar dan moet je wel zorgen dan je tegen de andere teams de punten pakt en dat hebben we nagelaten.”

Een lijst aan langdurig geblesseerde basiskrachten, waaronder een keeper met een hardnekkige vingerblessure. “Vijf of zes man die je constant mist en die wel de broodnodige ervaring hebben, dat van je niet zomaar op. Jonge gasten die eigenlijk nog moesten rijpen en groeien die speelden constant al in de basis. Dat kan je ze ook niet kwalijk nemen, maar daarvan kan je niet verwachten dat ze de boel op sleeptouw nemen en eventueel een wedstrijd kunnen doodmaken als het moet. Je hebt gewoon in elk linie mensen met ervaring nodig wil je niet in de problemen komen en dat miste bij ons dit seizoen. Dat is geen verwijt maar een realistische constatering.”

Sinds 2017 zit de linkspoot bij de eerste selectie en heeft bij Bevelanders altijd in de derde klasse gespeeld. Nu in de vierde klasse wordt straks ook voor hem een nieuw hoofdstuk. “Dat zal voor ons als ploeg nog lastig genoeg worden, want als je kijkt wat er allemaal terugkomt. Bij ons uit de competitie alleen al zijn de onderste vijf ploegen allemaal gedegradeerd, dus dat gaat nog een fiks karwei worden om bovenin mee te spelen voor de prijzen.”

Zelf hoopt De Haze, die derde aanvoerder is bij de Bevelandse formatie, dan weer fit te zijn. Want een enkelblessure en daarop volgende operatie zorgden ervoor dat hij al sinds november vorig jaar langs de kant staat. “Op de training ging ik er doorheen en uiteindelijk was een operatie noodzakelijk. Banden waren ingescheurd en een stukje bot afgebroken. Het maakte het seizoen des te meer frustrerend als je dan vanaf de kant het ziet misgaan. Je kunt zelf niks doen om te helpen en dat voelt onmachtig. Ik ben er wel altijd zoveel mogelijk bij geweest, ook om spelers te ondersteunen maar het gevoel is dan toch totaal anders.”

Zonder anderen tekort te doen denkt de ervaren centrale verdediger dat de kansen er voor Bevelanders er heel anders hadden uitgezien als er meer ervaren jongens op beslissende momenten wél fit waren geweest. “Dan denk ik wel dat we die nacompetitie hadden kunnen halen. Maar dat was geen garantie dat we het dan alsnog gered hadden. Het is nu zaak voor mij om eerst volledig fit te worden en dan in het nieuwe seizoen weer te proberen om met Bevelanders voor promotie te gaan spelen, want ik ben zeker van mening dat we in de derde klasse thuishoren. Het is nu aan ons om dat te gaan realiseren.”

Klik op vv Bevelanders voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bevelanders voor meer informatie over de club.

Voor Broeren is De Schutters nu zijn clubje

Wat hij allemaal nog doet? “Een beetje van alles.” Voetballen in het vierde, elftalleider bij het eerste, clubscheidsrechter en af en toe met de verzorgingstas lopen op zondag. Kortom, het rijtje functies van Willem Broeren bij De Schutters is lang. “Wat nodig is, doe ik!”  

En dat is door de jaren heen, dus heel wat geweest. Al komt Broeren (53) eigenlijk nog niet eens zo heel gek lang bij de club. “Ik denk nu een seizoen of acht. Mijn zoon ging erheen, toen zei ik: als ik moet helpen, moet je het zeggen.” En dat laatste, heeft hij geweten. “Het begon met helpen als grensrechter en later ook jeugdtrainer. Uiteindelijk ben ik zelf ook gebleven, om de jeugd te fluiten.” Maar dat niet alleen. “Ik voetbal hier nu een jaar of zeven, eerst in het tweede, sinds dit seizoen bij het vierde.”  

Op gemak
Dat terwijl zijn eigen voetbalgeschiedenis, dus niet bij De Schutters ligt. “Oorspronkelijk kom ik uit Etten-Leur, dus ik heb altijd gevoetbald bij DSE. Toen een aantal jaar gestopt en later weer begonnen bij SC Gastel.” Net als zijn zoon. “We wonen in Oud Gastel, maar hij wilde ergens anders naartoe. Hier kende hij al wat jongens.” En al vrij snel was de liefde geboren. “Het is een kleine vereniging, iedereen kent mekaar. Dat gevoel is moeilijk te verklaren, maar ik voel me er gewoon prettig en op mijn gemak.” Dus als je dan wordt gevraagd als vrijwilliger, is het antwoord simpel. ” De toenmalige leider bij het eerste stopte en ze zagen mij vaak toch al, omdat ik kwam kijken bij mijn zoon, toen vroegen ze: wil je anders meehelpen?” Het antwoord laat zich raden. “Zelf voetballen blijft nog altijd het allerleukste, maar met die mannen samen op zondag, zo goed mogelijk voorbereiden. Vind ik toch ook wel heel erg mooi.” Al heeft Broeren daarnaast, een nog heel ander record in handen. Eén waar hij stiekem toch best trots op is. “Ik ben momenteel de oudste actieve voetballer van de club. Alles doet inmiddels pijn, maar ik ga lekker door.” En misschien moet dat ook wel. “Seniorenaanwas is er wel, maar in de jeugd zitten we krap. Net als met vrijwilligers, die groep is niet groot. Uiteindelijk ontkom je er zelf ook niet aan.”

Enthousiasme
Ondanks die allerbeste bedoelingen, is het ieder seizoen weer afwachten, weet Broeren. “Wat voor team er dan weer staat. Kunnen de senioren gevuld blijven? Dat blijft altijd weer de vraag.” Komend jaar zit hij zelf, voorlopig ‘safe’. “Ik ga waarschijnlijk mee naar het derde, dat wordt weer een nieuwe samenstelling.” Maar natuurlijk, blijft het manusje-van-alles, ook gewoon betrokken bij het vlaggenschip én de rest. “Op zondag ben ik altijd heel de dag op de club en zaterdags fluit ik om de week bij de JO14.” Met zijn eigen inzet zit het dus wel goed, en dat is niet voor niks. “We zijn hard op weg naar het 100-jarig bestaan. Daar kijken we allemaal naar uit.” Want, zo is Broeren eerlijk. “Dit is toch wel mijn clubje geworden. Je voelt je ergens thuis, dat is voor mij hier!” Dus doet de vrijwilliger tot slot nog een kleine oproep: “We kunnen altijd leden gebruiken, om te voetballen maar ook voor extra handjes. Het zou leuk zijn als meer mensen langskomen.” Zijn eigen enthousiasme, werkt in ieder geval alvast aanstekelijk. “Donderdag trainen, zondag spelen. Ik heb er iedere week weer zin in!”

Klik op De Schutters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Schutters voor meer informatie over de club.

Sponsor blijft vrouwen Brederodes trouw

De vrouwen van Brederodes spelen ook de komende seizoenen met de sponsornaam van One-expertise op het tenue. Eigenaar Bart van den Elshout van het bedrijf dat gespecialiseerd is in bouwkundige en civieltechnische expertise, advies en onderzoek en de daarmee samenhangende (beroeps)aansprakelijkheid, verlengde het contract tot minimaal 2026.

Daarmee maakt One-expertise bijna een decennium sponsorschap vol, want de sponsoring van de vrouwen van Brederodes startte reeds in 2017. Uit handen van Taki Anastassiadis, voorzitter van  Brederodes, en Jacqueline Oorschot, die lid is van de sponsorcommissie, ontving Bart van den Elshout voor het duel met JSV Nieuwegein (0-3) een ingelijst shirt en een boeket bloemen om de verlenging van de verbintenis te bekrachtigen. In de vierde klasse draaiden de vrouwen van Brederodes dit seizoen mee in de subtop van de ranglijst. Tijdens het seizoen werd bekend dat John de Wit ook volgend seizoen de vrouwenselectie van de club uit Vianen onder zijn hoede zal hebben. De Wit is momenteel bezig aan zijn eerste jaar als trainer van de vrouwen.

Klik op Brederodes voor het laatste artikel over de club.
Klik op Brederodes voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.