Pagina 1373 – VoetbalJournaal

Aan het woord: Erwin & Jessica Vermeeren

VoetbalJournaal

-

1 januari 1970

Nu is besloten het 90-jarig bestaan van VVR niet in 2021 te vieren, maar in 2022 het feit te vieren dat VVR al 50 jaar is gehuisvest op sportpark De Laguiten. En dan het 91-jarig bestaan van VVR wordt gevierd, worden vanaf nu ook andere coryfeeën van VVR geïnterviewd. Maar uiteraard schuiven we nog steeds geregeld aan tafel van oud-bestuursleden.

Deze week heeft er een dubbelinterview plaatsgevonden, en wel met de tweeling Jessica en Erwin Vermeeren. Zij hopen aan het einde van dit jaar op spetterende wijze hun 30^e verjaardag te gaan vieren en maken deel uit van een echte VVR-familie. Vader Frank heeft vroeger bij VVR gevoetbald en jaren deel uitgemaakt van het bestuur van VVR, terwijl moeder Jacqueline jaren als barhulp heeft gefungeerd. Ook zus Patricia voetbalt bij VVR en als klap op de vuurpijl hebben ze alle drie een relatie met een VVR-speler (Bram en Maarten van VVR 1) of speelster (Zinzi van VVR dames 2). U hoeft niet te raden welk onderwerp er tijdens verjaardagsfeestjes in ieder geval aan de orde komt…….

De maatschappelijke carrières van Jessica en Erwin
Begonnen op de HAVO heeft Jessica met enkele omwegen uiteindelijk op de Academie voor Vastgoed haar makelaarspapieren gehaald en werkt nu al 8 jaar tot volle tevredenheid en plezier bij Schalk Makelaardij in Rijsbergen. Zij mag zich Assistent Register Makelaar Taxateur noemen. Maar naast haar fulltime werkweek studeert ze nog door voor ”gecertificeerd makelaar” en hoopt ze haar papiertje binnen nu en 1,5 jaar in ontvangst te nemen.

Erwin heeft een HBO-opleiding gedaan met als richting commerciële economie. Na een niet geslaagd uitstapje naar de universiteit Tilburg, is hij ruim 6 jaar begonnen bij drukkerij de Jong in Baarle Nassau. Net als zijn zus, heeft Erwin het zeer naar zijn zin bij zijn werkgever. Hij is hier commercieel orderbegeleider en heeft in die hoedanigheid veel contacten met o.a. Franse klanten.

De voetbalcarrières van Jessica en Erwin
Beiden zijn begonnen met voetballen toen ze 7 of 8 jaar oud waren. Jessica is begonnen bij de F-jes in het meisjesteam. Vanaf het allereerste uur heeft ze in hetzelfde team gestaan als Bibi en Tetske. Nu voetballen ze samen bij dames 1. Ze is rechtsbenig en is snel, maar ondanks het feit dat ze vroeger op hoog niveau hard heeft gelopen (bij Loopteam Ed Sligchers), is haar conditie nu niet meer haar grootste kwaliteit (zijn haar eigen woorden!).

Erwin is ook bij de F-jeugd begonnen en het bijzondere is dat sommige teamgenoten nog steeds deel uitmaken van VVR 3, waarin Erwin nu voetbalt. Ook Erwin is een snelle speler, een eigenschap die is overgedragen door hun vader die vroeger onder andere ook van zijn snelheid moest hebben. Ooit begonnen als aanvaller, is Erwin nu een betrouwbare verdediger in het 3^e.

Zij roemen allebei de sfeer in de teams waarin zij spelen. Het zijn echte vrienden/vriendinnen van elkaar, waarin geen sprake is van kliekjesvorming en waarbij sprake is van een goede mix tussen jongere en meer ervaren spelers. Na de wedstrijden is sprake van een gezellige 3^e helft en ook gaan ze geregeld samen stappen, worden er babyborrels e.d. georganiseerd en wordt het seizoen op een gezellige manier afgesloten. De eindfeesten van VVR 3 vormen elk jaar weer een hoogtepunt: van Leuven tot aan Renesse of Valkenburg, ieder weekend heeft zijn eigen mooie verhalen. Bij de dames hetzelfde verhaal: de vele feestjes en trainingsweekenden vormen allemaal hoogtepunten

Andere taken bij VVR
Jessica heeft deel uitgemaakt van de activiteitencommissie voor de jeugd en is ook een aantal jaren jeugdredactielid van de VVR-klanken geweest. Daarna is zij de meisjes van VVR gaan trainen en heeft ze jaren als barhulp gewerkt. Vervolgens heeft ze enkele jaren samen met Karlijn Overbeek sfeerverhogende activiteiten georganiseerd in de kantine en nu is ze voorzitter van de werkgroep Communicatie. Jessica hoopt dat de jonge generatie opstaat en iets wil gaan betekenen voor onze mooie club. Met vrijwilligerswerk kun je niet vroeg genoeg beginnen. Je leert mensen kennen en je doet kennis en ervaring op. Jonge energie, nieuwe ideeën en een frisse wind, Jessica denkt dat VVR dat nodig heeft. Bij interesse en/of vragen mogen ze mailen naar communicatie@vvrijsbergen.nl.

Ook Erwin is jaren barhulp geweest op de zaterdagen en zondagen. Hij heeft dit altijd erg leuk gevonden, maar is hier op een gegeven moment mee gestopt. Hij zit nog steeds in de werkgroep van het Meiruh toernooi (Mini toernooi memorial Thijs Vermeeren). Toen het voormalige bestuur ermee stopte, heeft Erwin even moeten nadenken over de vraag of hij lid van het bestuur zou moeten worden. Uiteindelijk heeft hij toch deze stap gezet en is nu secretaris. Een functie die hij erg leuk vindt en ook Erwin spreekt de hoop uit dat hierdoor uiteindelijk meer mensen van zijn generatie ervoor kiezen een bestuursfunctie te gaan bekleden.

Hoogte- en dieptepunten
Voor Erwin is het grootste dieptepunt uiteraard het overlijden van Thijs Vermeeren, een clubgenoot die maar enkele jaren ouder was. Maar ook het overlijden van andere VVR-leden ten tijde van het vorige bestuur staan hem nog goed bij. De promotie van VVR 1 naar de 3^e klasse en de wijze waarop dit vervolgens is gevierd, is voor hem een hoogtepunt. Maar zoals gezegd is de eenheid in VVR 3 ook belangrijk voor hem, dankzij zijn tijd bij VVR heeft hij vrienden voor het leven opgedaan.

Dit geldt ook voor Jessica, zij heeft veel vriendinnen bij de dames van VVR. Voor haar is het grootste dieptepunt het overlijden van Madelon Daamen bij een auto-ongeluk. De bijeenkomst in de kantine na deze tragische gebeurtenis is op haar netvlies gebrand. Van een andere orde is het mislopen van het kampioenschap van dames 1 door een 13-0 overwinning van Steenbergen tegen DSE. Doordat de laatste wedstrijd tegen Steenbergen eindigde in een gelijkspel, ging Steenbergen (op doelsaldo) met de 1^e plaats aan de haal.

Hobby’s
In zijn vrije tijd kruipt Erwin op de fiets om te gaan mountainbiken of gaan hardlopen. Jessica gaat om fit te blijven naar de sportschool, alhoewel dat in deze coronatijden wat lastig is.

bron& foto: VV Rijsbergen

voor meer artikelen over VV Rijsbergen klik hier
klik hier voor meer informatie over VV Rijsbergen

De voorbeschouwing: Rik Luijkx van V.V. Virtus 1

VoetbalJournaal

-

1 januari 1970

0

Rik Luijkx (28) speelt al zijn hele voetballeven bij Virtus. Van toen hij 6 was tot in de B-jeugd als veldspeler en pas daarna begon hij te keepen. Bij Virtus is hij nu bezig aan zijn elfde seizoen, in de selectie van de club uit Zevenbergen. Zijn debuut in de hoofdmacht maakte hij in 2010. Dit deed hij onder trainer Peter Sweres die later dat seizoen vervangen werd door Peter Vrins.

Persoonlijk heeft hij geen echte doelstelling voor dit seizoen. Wel wilt de keeper, het team uiteraard kunnen helpen waar dat mogelijk is. “Ik ben dit seizoen goed begonnen en wil minimaal dit niveau vasthouden om daarmee het team zo ver mogelijk te brengen. Samen met keeperstrainer Albert Jansen probeer ik iedere training de puntjes op de i te zetten. Wanneer ik dan toch een persoonlijke doelstelling moet noemen: Elke week het verdedigend scherp houden en samen met hen zo weinig mogelijk tegendoelpunten incasseren.’’

Met het team wilt Rik groeien en volwassener worden. “Samen met Joshua Broeders, Danny Oomen en Michael Oomen wordt er meer en duidelijker gecommuniceerd dan de afgelopen jaren. De communicatie is vaak kritisch, maar hierbij wordt steeds meer van elkaar geaccepteerd. Iedere wedstrijd groeit het vertrouwen in elkaar. Er zijn duidelijke afspraken, iedereen weet wat zijn taken zijn en wat er van hem wordt verwacht.’’

De goalie van Virtus 1 is van mening dat het belangrijk is om wedstrijd voor wedstrijd te benaderen. “We moeten als team niemand onderschatten en zeker geen illusies maken dat we zo maar in de top kunnen meedraaien. We moeten elke wedstrijd 100% voor elkaar werken. Ik denk dat wij dit seizoen op die manier als team echt wel wat kunnen neerzetten.’’

De vorige wedstrijd, uit tegen RCD 1, eindigde in een 4-1 winst voor Virtus. “Het was een wedstrijd om snel te vergeten. Binnen de minuut kwamen we op achterstand. Het gebeurt ons te vaak dat wij in het begin van de wedstrijd of vlak na rust doelpunten tegen krijgen. Dit moeten we in het vervolg zien te voorkomen. Nog voor rust kwamen we met 1-2 voor. Als je dan vlak na rust de 1-3 maakt, weet je eigenlijk dat je het niet meer weggeeft. Door het goed uit te spelen werd het uiteindelijk nog 1-4. Het was weliswaar geen goede wedstrijd van onze kant, maar toch hebben we achterin weinig weg gegeven en bovendien scoren we vier keer! Dat zegt genoeg over hoeveel rek er nog in deze ploeg zit. ‘Man of the match’ vond Rik in deze wedstrijd lastig om te noemen. “Er stak deze matige wedstrijd niet echt iemand bovenuit. Als team hebben we een mindere pot toch kunnen omzetten in drie punten. Dat is het voornaamste”

De komende zondag neemt Virtus 1 het op tegen Dubbeldam 1 in Zevenbergen. Rik voorspelt 2-1. “Het is een belangrijke pot. Iedereen kan in onze competitie van iedereen winnen. Wij moeten als team zorgen om aansluiting te houden bij de bovenste plekken. Wij moeten hard blijven werken en moeten onze focus op de organisatie binnen ons team houden. Als wij dat zondag doen, blijven de drie punten in Zevenbergen.”

Rik is niet iemand die nu al naar het einde van de competitie kijkt. “We moeten ons elke week blijven richten op de eerstvolgende wedstrijd. Dan moeten we er staan en moeten we zorgen dat de drie punten in Zevenbergen blijven. Aan het einde van het seizoen zien we wel welke plaats in de eindstand dat heeft opgeleverd”.

De voorbeschouwing: Rik Luijkx van V.V. Virtus 1

VoetbalJournaal

-

1 januari 1970

0

Rik Luijkx (28) speelt al zijn hele voetballeven bij Virtus. Van toen hij 6 was tot in de B-jeugd als veldspeler en pas daarna begon hij te keepen. Bij Virtus is hij nu bezig aan zijn elfde seizoen, in de selectie van de club uit Zevenbergen. Zijn debuut in de hoofdmacht maakte hij in 2010. Dit deed hij onder trainer Peter Sweres die later dat seizoen vervangen werd door Peter Vrins.

Persoonlijk heeft hij geen echte doelstelling voor dit seizoen. Wel wilt de keeper, het team uiteraard kunnen helpen waar dat mogelijk is. “Ik ben dit seizoen goed begonnen en wil minimaal dit niveau vasthouden om daarmee het team zo ver mogelijk te brengen. Samen met keeperstrainer Albert Jansen probeer ik iedere training de puntjes op de i te zetten. Wanneer ik dan toch een persoonlijke doelstelling moet noemen: Elke week het verdedigend scherp houden en samen met hen zo weinig mogelijk tegendoelpunten incasseren.’’

Met het team wilt Rik groeien en volwassener worden. “Samen met Joshua Broeders, Danny Oomen en Michael Oomen wordt er meer en duidelijker gecommuniceerd dan de afgelopen jaren. De communicatie is vaak kritisch, maar hierbij wordt steeds meer van elkaar geaccepteerd. Iedere wedstrijd groeit het vertrouwen in elkaar. Er zijn duidelijke afspraken, iedereen weet wat zijn taken zijn en wat er van hem wordt verwacht.’’

De goalie van Virtus 1 is van mening dat het belangrijk is om wedstrijd voor wedstrijd te benaderen. “We moeten als team niemand onderschatten en zeker geen illusies maken dat we zo maar in de top kunnen meedraaien. We moeten elke wedstrijd 100% voor elkaar werken. Ik denk dat wij dit seizoen op die manier als team echt wel wat kunnen neerzetten.’’

De vorige wedstrijd, uit tegen RCD 1, eindigde in een 4-1 winst voor Virtus. “Het was een wedstrijd om snel te vergeten. Binnen de minuut kwamen we op achterstand. Het gebeurt ons te vaak dat wij in het begin van de wedstrijd of vlak na rust doelpunten tegen krijgen. Dit moeten we in het vervolg zien te voorkomen. Nog voor rust kwamen we met 1-2 voor. Als je dan vlak na rust de 1-3 maakt, weet je eigenlijk dat je het niet meer weggeeft. Door het goed uit te spelen werd het uiteindelijk nog 1-4. Het was weliswaar geen goede wedstrijd van onze kant, maar toch hebben we achterin weinig weg gegeven en bovendien scoren we vier keer! Dat zegt genoeg over hoeveel rek er nog in deze ploeg zit. ‘Man of the match’ vond Rik in deze wedstrijd lastig om te noemen. “Er stak deze matige wedstrijd niet echt iemand bovenuit. Als team hebben we een mindere pot toch kunnen omzetten in drie punten. Dat is het voornaamste”

De komende zondag neemt Virtus 1 het op tegen Dubbeldam 1 in Zevenbergen. Rik voorspelt 2-1. “Het is een belangrijke pot. Iedereen kan in onze competitie van iedereen winnen. Wij moeten als team zorgen om aansluiting te houden bij de bovenste plekken. Wij moeten hard blijven werken en moeten onze focus op de organisatie binnen ons team houden. Als wij dat zondag doen, blijven de drie punten in Zevenbergen.”Rik is niet iemand die nu al naar het einde van de competitie kijkt. “We moeten ons elke week blijven richten op de eerstvolgende wedstrijd. Dan moeten we er staan en moeten we zorgen dat de drie punten in Zevenbergen blijven. Aan het einde van het seizoen zien we wel welke plaats in de eindstand dat heeft opgeleverd”.

Achtmaal sluit ‘Belgische’ topschutter in de armen

vv Achtmaal

-

1 januari 1970

0

Achtmaal sluit ‘Belgische’ topschutter in de armen

Na drie jaar kwam er vorig seizoen een einde aan het avontuur van VV Achtmaal in de vierde klasse. De dorpsclub hoopt met een nieuwe trainer de weg omhoog weer te vinden en kan rekenen op ‘verloren zoon’ Roel Jongenelis (27), die de afgelopen jaren furore maakte in België.

Op zijn vijftiendedebuteerde Roel Jongenelis al in het eerste team van VV Achtmaal, tot vier seizoenen geleden een vaste klant in de vijfde klasse van het amateurvoetbal. In die tijd kon je als ambitieuze voetballer niet groeien bij de gezellige dorpsclub en de rappe aanvaller verkaste op negentienjarige leeftijd naar het Vlaamse Nieuwmoer. Bij die club groeide hij uit tot een belangrijke speler en de afgelopen zes jaar speelde hij bij het eveneens Belgische Wuustwezel. “Ik speelde in de Eerste en Tweede Provincale, dat niveau is te vergelijken met de eerste en tweede klasse in Nederland. Ik heb in België heel veel gespeeld, veel gescoord en ben daar uitgegroeid tot een betere voetballer”, zegt Jongenelis.

WERK EN STUDIE
Terwijl Jongenelis in België de goals aaneenreeg, zette Achtmaal stappen. De oude kameraden van de flankspeler flikten het in het seizoen 2015/2016 om voor het eerst in de clubhistorie te promoveren naar de vierde klasse. Helaas voor de club degradeerde Achtmaal afgelopen seizoen, maar toch wilde Jongenelis graag terugkeren naar ‘zijn’ club. “Het vele trainen en spelen in België is niet meer te combineren met mijn werk en studie en daarom keer ik terug bij Achtmaal. Het voelt goed om weer met mijn vrienden te spelen.”

Jongenelis merkt dat er veel veranderd is bij Achtmaal. “Tien jaar geleden waren we een echte vijfdeklasser, nu horen we daar niet meer. Op de eerste training merkte ik dat er veel voetbal in de ploeg zit, er zijn ook veel jonge spelers doorgebroken.

Ik denk dat ik met mijn snelheid en ervaring het team kan helpen. Ik ben nog net zo fanatiek als vroeger en denk dat we met deze groep mee kunnen doen om promotie. Ik heb erg veel zin in het nieuwe seizoen.”

Jorik van Run is fanatiek voetballer bij WDS’19 en ondernemer

WDS 19

-

1 januari 1970

0

Sinds één jaar speelt Jorik van Run bij de Bredase club WDS’19. Hij voetbalt in een fanatiek vriendenteam en is een echte NAC-supporter. Naast zijn passie voor de sport is hij een drukke ondernemer. Zes dagen per week is hij bezig met het runnen van twee bedrijven.

De 22-jarige Jorik heeft afgelopen jaren bij SV Terheijden gespeeld. Twee jaar geleden is hij gestopt bij de Terheijdense club. Met een jaar ertussen heeft hij de overstap gemaakt naar WDS gemaakt. Naast zijn bezigheden op het veld kan je hem in het weekend vinden op de tribunes bij zijn favoriete club. “Doordeweeks run ik zes dagen twee bedrijven, REFRESH Reinigingen en Social Vision. In het weekend ga ik naar NAC, spendeer ik zoveel mogelijk tijd met vrienden en voetbal ik elke zondag bij WDS in een fanatiek vriendenteam”, vertelt hij. Bepaalt geen stilzitter dus. Het is niet niks om zoveel activiteiten in de week te hebben, maar de jonge ondernemer lijkt het onder de knie te hebben.

Bezige bij

Met zijn twee bedrijven is hij eigenlijk constant bezig. REFRESH Reinigingen is het bedrijf dat met passie werkt aan het reinigen van auto’s, boten, caravans, campers en meubels. Daarbij houdt het bedrijf rekening met het milieu en verbruiken ze minimale hoeveelheden water. Het is dan ook vrij bijzonder om te zien dat hij daarnaast nog een bedrijf runt, binnen een hele andere tak. Social Vision is een jong en innovatief bureau waarmee hij kijkt en meedenkt over een juiste social media aanpak. Hiermee zijn het niet alleen de sociale kanalen die hij meeneemt, maar ook de website.

Voetbal

Met betrekking tot voetbal heeft hij weinig ambitie zegt hij zelf. “Op mijn tweeëntwintigste in de zesde klasse spelen, zijn ambities niet echt meer aan de orde denk ik”, zegt hij lachend. Toch is er een kans aanwezig zijn ambities wat onderdrukt worden door zijn werkschema. Als zo’n bezige bij, kan dat er wel eens bij inschieten. Ondanks de afwezigheid van ambitie binnen de voetballerij heeft hij het in het vriendenteam bij WDS erg naar zijn zin. Dat is dan ook goed om te horen gezien zijn dagelijkse bezigheden. Zo heeft hij toch een wekelijks ontspanningsmomentje.

Erg tevreden

Naast dat zijn nieuwe club hem veel plezier brengt, is er ook iemand in zijn team die dat doet. “De club WDS ken ik nog niet goed, ik speel er nog geen jaar. Wel kan ik zeggen dat ik bewonder hoe Vinnie de Laat ons team bij elkaar heeft gekregen en dat zo houdt. Zijn inzet voor het team is bijzonder groot”, aldus Van Run. Een mooi compliment om te geven. Helaas is de tevredenheid voor het voetbal dit seizoen ver te zoeken. “We lagen op koers om de titel te grijpen, maar hebben dat na de winterstop toch zien vervagen. Dit jaar zal het dus helaas niet meer lukken”, vertelt hij. Ondanks dat is er toch een opportunistische kijk naar volgend seizoen: “We zijn al hard aan het bouwen aan een nieuw team voor volgend jaar, waarmee we zeker mee gaan doen om de titel!”

Klik de link voor een recent artikel over WDS’19

Irma Wirken is blij dat ze weer veel bij SAB is: ‘Ze zeggen wel eens: staat jouw bed hier?’

sv SAB

-

1 januari 1970

0

Irma Wirken is blij dat ze weer veel bij SAB is: ‘Ze zeggen wel eens: staat jouw bed hier?’

Voetbalmoeder, teamleider, jeugdbestuurslid én de kantine doen bij SAB. Irma Wirken heeft veel verschillende petten die ze op kan zetten als ze bij SAB is. Het begon ooit toen haar zoon in de jeugd ging voetballen, in wat toen nog de F’jes heette. Sindsdien is ze aangesloten bij de Bredase club en is ze meer en meer gaan doen. En daar is ze maar wat blij mee.

BREDA – Als Wirken het lijstje met werkzaamheden opnoemt, doet ze dat met veel enthousiasme. Ze heeft plezier in wat ze doet. Hoeveel uur het in de week is? Dat weet ze eigenlijk niet. “Maar ze zeggen wel eens: staat jouw bed hier”, zegt ze lachend. “Maar het varieert echt. Soms kom je even een uurtje, het is ook net wat de mensen nodig hebben. Ik vind het wel belangrijk dat je vanuit je rol als bestuurslid gezien wordt. Dus zorg ik dat wanneer mijn zoon niet traint, ik toch ook even binnenloop. En helemaal aan het begin van het seizoen, dan wil je toch dat het allemaal loopt.”

Het begon inmiddels heel wat jaren geleden. Want waar haar zoon gestart is in de F-jeugd, speelt hij nu in de Onder 19. Daar is Wirken ook teamleider. “Ik ben altijd een voetbalmoeder geweest. Ik werd gevraagd teamleider te zijn. Dat vond ik prima, dingen regelen en doen. Ik was er toch iedere wedstrijd. Toen vroegen ze mensen voor in de horeca. Ik kom zelf uit de horeca. Ik hou van gezelligheid, ik hou van mensen en voetbal vind ik ook helemaal geweldig. Dus ben ik diensten gaan draaien. En als je eenmaal binnen bent in zo’n club, krijg je vaker de vraag of je iets kunt doen.”

Zelf gaf ze bij het jeugdbestuur aan dat wanneer het nodig was, ze wel kon helpen. “En als je één vinger geeft, pakken ze je hele hand.” En dat is niet negatief bedoeld, maar juist positief. Wirken heeft het naar haar zin bij SAB. “Ik vind het echt gewoon leuk. Ik haal hier ook echt mijn energie uit.” Dat het afgelopen seizoen qua gezelligheid en activiteiten een minder jaar was, deed wel wat met Wirken, die ook in de horeca werkt bij NAC. “De Onder 19 heeft wel kunnen trainen en onderling wedstrijdjes gehad, dus stond ik af en toe op het veld. Maar dan sta je er met z’n tweeën. Dat is ongezellig. Ik ben blij dat het nu weer allemaal kan, ik heb het echt gemist.”

Nu draait het weer bij SAB. “En voor mij voelt het net of niemand weg is geweest. Je hebt wat meer de vragen hoe het gaat en opmerkingen dat het lang geleden is. Maar het komt allemaal binnen alsof de deuren niet dicht zijn geweest. En dat zijn ze echt wel. Maar dat is ook het voordeel van SAB. Het is echt ons kent ons, een heel klein clubje.”

Vanuit haar functie in het jeugdbestuur heeft ze ook te maken met het feit dat SAB klein is. “Dat heeft voor- en nadelen. Er valt bij ons een gat tussen de Onder 12 en Onder 17. Natuurlijk wil je meer jeugdleden hebben, dat je wat ruimer in de bezetting zit. Maar de teams die we hebben, zitten redelijk vol. En je bent geen nummer. Er zijn clubs waar de trainers elkaar nog niet eens kennen. Hier is het echt ons kent ons, het maakt niet uit op welke dag je binnen komt, iedereen kent elkaar.”

Wat dat betreft zou Wirken ook niet willen dat SAB ineens een extreme groei door zou maken, want juist dat iedereen elkaar kent is een kracht van de vereniging. “Het zou hier niet kunnen, het is de charme van SAB dat het hier gezellig is.”

Voor meer artikelen over SAB, klik hier.

Voor meer informatie over SAB, klik hier.

In gesprek met Jules van de Pol van SAB

sv SAB

-

1 januari 1970

0

Jules van de Pol is begonnen met voetballen bij SAB toen hij zeven jaar was. Vanaf de E-jeugd tot de A-jeugd heeft hij gevoetbald bij TVC. Sinds afgelopen zomer is hij weer teruggekeerd op het oude nest en daar heeft hij op 17-jarige leeftijd zijn debuut mogen maken.

het uitzendbureau Van de Pol is naast voetballen werkzaam als bezorger bij Sumo Oriental in Breda. Hij woont nog samen met zijn ouders in Princehage. Naast het voetballen bij SAB vindt hij het ook leuk om met zijn vrienden buiten te voetballen en leuken dingen te doen. “Af en toe gamen doe ik ook nog wel eens.”

We vragen Jules naar het verloop van zijn voetbalcarrière. “Op 16-jarige leeftijd speelde ik bij TVC JO19-1. Twee seizoenen zaten we bij de top drie in de eerste klasse. Toen eenmaal het Coronavirus kwam was de tweede seizoenshelft van korte duur. Daardoor begon ik te twijfelen om nog door te gaan. Vrienden van mij zaten bij de selectie van SAB en zeiden tegen me dat ik daar heen moest komen. Ik vond dit een leuk idee, gewoon een gezellig vriendenteam en daarom ben ik teruggegaan naar SAB.”

Het huidige seizoen verliep goed voor hem. “Ik kwam naar SAB om daar in de selectie te spelen maar had niet de intentie om bij het eerste elftal te komen. Na een aantal trainingen goed mijn best te hebben gedaan mocht ik toch een wedstrijd meespelen met het eerste elftal. In de competitie hadden we ook geen pot verloren en mocht ik elke wedstrijd meedoen.”

De 17-jarige middenvelder heeft al mooie, maar ook minder mooie momenten mogen meemaken in zijn nog prille carrière. “Een heel mooi moment voor mij was denk ik de wedstrijd tegen RFC, waarbij ik in de basis mocht beginnen. Ik speelde die wedstrijd voor mijn gevoel heel goed en dit werd mij ook verteld. In die wedstrijd heb ik ook mijn eerste assist gegeven voor het eerste elftal.” Maar ook een minder mooi moment kwam ter sprake. “Helaas begon het jaar bij TVC in de JO17 voor mij met een hamstringblessure waardoor ik een half jaar niet kon spelen. Toen dat half jaar eenmaal voorbij was kon ik eindelijk weer spelen. Na de eerste training schoot het weer in mijn hamstring en kon ik weer op nul beginnen.”

De jonge voetballer vertelt ons wie zijn idool is. “Mijn idool is te allen tijde Andres Iniesta, omdat hij een hele trouwe speler was binnen zijn club FC Barcelona en natuurlijk het overzicht wat hij heeft op het veld. Ook niet te vergeten zijn de passes die hij geeft meestal altijd op maat.” Voetbal is voor Jules erg belangrijk. “Ten eerste zorgt voetballen ervoor dat ik lekker in beweging blijf en dus ook fit blijf. Ten tweede dat ik mijn hoofd even leeg kan maken voor 90 minuten, alle zorgen die ik dan heb vergeet ik even. Tenslotte is het ook altijd gezellig samen en dat vind ik ook erg belangrijk.”

De Bredanaar kijkt hoopvol naar de toekomst. “Ik hoop natuurlijk dat we zo snel mogelijk weer kunnen gaan voetballen en dat het net zo goed gaat als afgelopen seizoen onder trainer Martijn Malinka. Natuurlijk hoop ik ook dat ik nog steeds zoveel mogelijk mag uitkomen voor het eerste elftal.” De middenvelder heeft ook nog een speciaal doel voor ogen. “Ik hoop in de toekomst aanvoerder te kunnen worden van het eerste elftal.”

Klik hier voor meer artikelen over SAB.
Klik hier voor meer informatie over SAB.

Coördinator Philippa: ‘We zijn bij NAC op de goede weg’

NAC Breda

-

1 januari 1970

0

Het gaat de jeugdopleiding van NAC Breda voor de wind. De teams spelen op hoog niveau, steeds meer jeugdspelers tekenen profcontracten en dat zelfs Manchester United in Breda rondkijkt, is een teken aan de wand. Coördinator jeugdopleiding Rens Philippa spreekt vol trots over zijn werk.

Rens Philippa is pas 25 jaar, maar al bijna vier jaar actief in de jeugdopleiding van NAC Breda. Hij is samen met Jordi Dekker verantwoordelijk voor de algemene zaken, waar Eric Hellemons het technische vlak op zich neemt als hoofd jeugdopleiding. “We hebben een heel hecht team, een mooie mix van oud-voetballers, ervaren krachten en jonge gasten die willen leren. Ook de vrijwilligers zijn van grote waarde voor de jeugdopleiding”, zo spreekt Philippa over het kader. “We leren van elkaar, maar er is ook ruimte voor een dolletje. Iedereen erkent de kwaliteiten van de anderen, we helpen elkaar waar nodig. We hebben allemaal hetzelfde doel: de jeugdopleiding van NAC naar een nog hoger niveau tillen.”

Manchester United
En dat die jeugdopleiding kwalitatief al een dikke voldoende scoort, bleek afgelopen zomer nog maar eens. Manchester United meldde zich bij NAC, de club wilde Björn Hardley overnemen van de Bredanaars. Een internationale topclub was nieuw, maar dat de Brabantse talenten de aandacht trekken van de grote namen in de voetballerij is al langer bekend. Ajax, Feyenoord en PSV staan regelmatig langs de lijn op het sportpark Heksenwiel van BSV Boeimeer. “Steeds vaker krijgen spelers uitnodigingen voor nationale teams. Onze JO19-1 speelt in de eredivisie, de JO17-1 om promotie naar het hoogste niveau en de JO15-1 hoort bij de beste acht van Nederland. Het geeft aan dat we goed bezig zijn, net als die interesse van topclubs. Het is natuurlijk altijd jammer om spelers te zien vertrekken, maar je houdt het niet tegen als Ajax, Feyenoord, PSV of zelfs Manchester United komt.”

Zelf is Philippa met zijn 25 jaar ook nog jong. Hij is afkomstig uit de regio Hoeksche Waard, kwam bij NAC terecht via zijn opleiding sportmarketing/management. In eerste instantie ging hij zijn afstudeerstage lopen op de commerciële afdeling. “In juni was ik klaar en dacht ik: wat ga ik nu doen? Toen werd ik benaderd voor de functie van medewerker in de jeugdopleiding. Ik werd verantwoordelijk voor de praktische zaken, inmiddels ben ik al twee jaar fulltime aan de slag als coördinator. Eric is eindverantwoordelijke, Jordy en ik zijn er voor de algemene zaken.”

Liefde
Philippa werd op slag verliefd op de beleving binnen NAC. “Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor clubs met een grote achterban, waar supporters heel erg belangrijk zijn. Daardoor wilde ik graag bij NAC aan de slag en het is een heel goede match gebleken.” Hij kende NAC al via een eerder baantje. “Ik werkte voor een zaakwaarnemer en dan kom je in contact met clubs, bezoek je wedstrijden. Het verschil tussen NAC en andere betaald voetbalclubs is echt groot. Het Avondje NAC is enorm belangrijk.”

En ook in de jeugd is de beleving groot. Inmiddels heeft NAC 140 spelers rondlopen in teams vanaf de JO11. Tot de JO19-1 zijn het voornamelijk jongens uit de regio, in het oudste team komen ze ook van verder weg. “Daaromheen hebben we een kader van tachtig man, trainers en vrijwilligers.” Het werd zo druk dat NAC meer ruimte nodig had op het sportpark van Boeimeer, in de wijk Haagse Beemden. “We hebben bijna 200 vierkante meter extra gerealiseerd. We hebben onder meer een krachthonk, videoruimte, bestuurskamer, kantoor, trainers- en medische ruimte ingericht. Dat was een belangrijke nieuwe stap in de ontwikkeling van de club.”

Philippa merkt op dat de jeugdopleiding goed bezig is. “Verschillende spelers hebben een contract getekend en hun debuut gemaakt. We zijn op de goede weg, het is natuurlijk de bedoeling dat ze uiteindelijk structureel basisspeler worden. Wij blijven altijd met dat ene hoofddoel werken: spelers opleiden voor het eerste elftal.”

Jeugdspeler Gilles Joannes droomt over NAC-debuut
Een van die jeugdspelers is de talentvolle Gilles Joannes. De 16-jarige middenvelder uit België speelt inmiddels alweer zes jaar op het middenveld in de jeugdopleiding van NAC Breda. “Daarvoor voetbalde ik twee jaar bij Lierse en Beerschot in België. Je merkt dat het qua complex, materiaal en organisatie allemaal wat beter geregeld is in Nederland.” Hij geniet iedere dag van het spelen in een NAC-shirt. “Mijn eerste jaar was al top en het is alleen maar leuker geworden. Ik vind het nog steeds hartstikke fijn om voor NAC te voetballen.”

De weken van de middenvelder zitten aardig vol: hij staat om 06.00 uur op en is om 18.00 uur pas klaar met school en trainingen, vervolgens wacht de tocht naar huis voor de eindexamenkandidaat. “Het is inderdaad druk, je moet het goed plannen. Dat kost soms wat moeite, maar de samenwerking tussen de club en school is goed. Ik ga nooit met tegenzin naar de training, heb die drukke dagen er graag voor over.” Ook Joannes geniet van de supporters. “Ze zijn geweldig, ik vind het echt mooi dat ze ook de jeugd volgen.”

Hij zit nu in de JO17-1, een team dat na de winterstop speelt om promotie naar het allerhoogste niveau. Stiekem droomt Joannes al verder. “Hoe ouder je wordt, hoe dichterbij het eerste elftal komt. Ik wil dolgraag het profvoetbal halen. Later zou het mooi zijn om nog eens in het buitenland te spelen, maar NAC heeft de prioriteit.”

Wil je meer informatie over de club NAC? Klik hier.
Lees hier de krant van Breda.

JEKA respecteert de keuze van de hoofdtrainer

VoetbalJournaal

-

1 januari 1970

0

JEKA 1 hoofdtrainer Bas Liebregts stopt, zijn keuze wordt betreurd maar ook gerespecteerd.

Bas Liebregts heeft in goed overleg met JEKA besloten om te stoppen als hoofdtrainer van JEKA 1. Reden voor zijn vertrek is dat zijn maatschappelijke carrière, zijn privéleven en zijn taak als hoofdtrainer van JEKA 1 niet meer zijn te combineren. Bas Liebregts: “Met mijn hart wilde ik dolgraag door met dit fantastische team maar met mijn hoofd wist ik dat dat niet verstandig was. JEKA 1 verdient een trainer die elke dag met volle bak kan gaan. Dat kan ik nu niet brengen dus dan moet je eerlijk zijn tegenover jezelf en de club”.

Bas is echt een kind van JEKA; hij is al meer dan 2 jaar bij de club. Eerst als speler en later als trainer van bijna alle leeftijdscategorieën van de jeugdselectie. In 2017 maakte hij als trainer van de A1 de overstap naar JEKA 1 dat net was gedegradeerd naar de 3e klasse. Paul Hermus (bestuurslid Technische Zaken) “Bas bracht meteen nieuw elan en spelers kregen weer geloof. Er werd een mooi nieuw teamgevoel gesmeed en talenten uit de A1 kregen een kans, met als resultaat een kampioenschap en een promotie naar de 2e klasse”.

Philip Bos (voorzitter): “Bas heeft afscheid genomen van zijn rol als hoofdtrainer maar JEKA heeft geen afscheid genomen van Bas. We gaan elkaar nog vaak tegenkomen, de komende tijd in ieder geval langs de lijn”. “Wij respecteren zijn keuze en gunnen hem een goede balans tussen zijn werk en gezin”.

Bas zijn taken zullen voorlopig worden waargenomen door Orpheo Koulen (assistent trainer JEKA 1). JEKA gaat de komend periode op zoek naar een definitieve oplossing.

DIA investeert in de toekomst op sportpark De Gouwen

VoetbalJournaal

-

1 januari 1970

0

Terwijl alle leden al waren uitgespeeld dit seizoen, boekte DIA in juni toch nog succes. Op de algemene ledenvergadering stemden de leden in met een contributieverhoging, zodat de vereniging een tweede kunstgrasveld kan aanleggen en de accommodatie kan verduurzamen.

DIA telt ongeveer 950 voetballende leden en dus is het al gauw druk bij de snelgroeiende dorpsclub. Door een structureel gebrek in veldcapaciteit tijdens trainingsdagen en op zaterdag moet er wat veranderen op het fraaie sportpark De Gouwen. Tijdens de algemene ledenvergadering (ALV) op 7 juni gingen de clubleden akkoord met een plan om te investeren in het voetbalcomplex. De contributie gaat iets omhoog, maar mede hierdoor kan de club een fonkelnieuw tweede kunstgrasveld aanleggen én starten met duurzaamheidsinvesteringen. “In tien jaar tijd is ons ledenaantal verdubbeld, maar de accommodatie is daar niet op aangepast en de leden hebben bij de aanstelling van dit bestuur in oktober 2017 gevraagd om daar wat aan te veranderen”, aldus voorzitter Edwin Provoost. “Er is nu onvoldoende ruimte om te trainen, de natuurvelden raken overbelast en tegenstander klagen terecht over de matige kwaliteit van de velden. Als we niets doen blijven deze problemen bestaan.”

NIEUW KUNSTGRAS
Maar bij DIA zit men niet stil. In de zomer van 2020 is het gras op veld 2 vervangen door nepsprieten, waardoor die mat voortaan 1.500 uur per jaar bespeelbaar is door de vele teams die de club telt. Bovendien wordt de toplaag van het huidige veld in 2020/2021 vervangen door de gemeente. Daarnaast wil de club veel energie gaan bezuinigen door de lichtmasten te voorzien van ledverlichting en door zonnecollectoren te plaatsen op het sportpark. “Vroeger kon je als club je hand opsteken bij de gemeente, nu moeten we met DIA zelf alle zeilen bijzetten om dit te realiseren, maar dat gaat ons zeker lukken”, aldus Provoost, die tijdens de ALV kon rekenen op een ruime meerderheid die applaudisseerde voor de plannen. “We investeren fl ink en doen dit vanuit een mooie gedachte: ervoor zorgen dat iedereen met een grote glimlach rondloopt bij DIA en kan voetballen op goede velden. Zo willen we ervoor zorgen dat de basisbehoefte is geborgd: alle teams van DIA minimaal tweemaal in de week kunnen trainen. Teteringen blijft de komende jaren nog groeien en in het seizoen 2025/2026 heeft onze club naar schatting 1.200 spelende leden. We moeten klaar zijn voor de toekomst.”

In 2020 bestaat Duc In Altum, dat staat voor: wij zullen steeds hoger gaan, 75 jaar en Provoost kijkt hiernaar uit. “Ongetwijfeld gaan we dit heugelijke feit goed vieren, maar nog meer kijk ik uit naar de aanpassingen aan onze accommodatie. En als kers op de taart: we gaan starten met VoetbalTV. Camera’s op 3 van onze velden fi lmen in de toekomst live alle wedstrijden. Mensen kunnen live online meekijken met de duels, trainers en technische commissie kunnen spelmomenten met elkaar en spelers bespreken.” Provoost is daarnaast tevreden over de ontwikkeling die de diverse teams van DIA doormaken en uiteindelijk de voeding van de jeugd aan de selectie van DIA. “We zijn trots op de vereniging en op alle vrijwilligers die het allemaal mogelijk maken en daarom zijn het verder operationaliseren van het vrijwilligersbeleid en het uitbouwen van de sponsorcommissie en -beleid belangrijke speerpunten.”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief