Home Blog Pagina 1336

,,Droge oefenvormen zijn redelijk achterhaald bij JVOZ”

Zes jaar keepte hij er in de jeugd, nu is hij er bezig aan zijn vijfde jaar als trainer. Joshua van Dolder (24) is vergroeid met de JVOZ, waar hij dit seizoen de Onder 12 onder zijn hoede heeft.

Het gesprek met Van Dolder is nog maar net op gang, maar woorden als cognitief, oefenvormen, thema’s en winnaarsmentaliteit zijn dan al meerdere malen de revue gepasseerd. Van Dolder heeft een duidelijke werkwijze die hij graag uiteenzet. Cognitief trainen (werken aan het brein waardoor prikkels makkelijker en sneller kunnen worden verwerkt) vindt Van Dolder belangrijk. En ‘droge oefenvormen’ vindt hij bijvoorbeeld maar niets. ,,Dat vind ik redelijk achterhaald. Bij mij wordt er altijd onder weerstand getraind. Je moet als trainer ook buiten je boekje durven denken; steeds nieuwe oefenvormen vinden. Het is ook niet zo dat ik droge oefeningen helemaal afschrijf. Ik kan er met trainers van de wat oudere stempel zoals John Karelse en Mike But leuke discussies over hebben”, vertelt Van Dolder, die onlangs voor twee jaar heeft bijgetekend bij de opleidingsclub.

Van Dolder is een aanhanger van het gebruik van de zogenoemde thema’s als aanvallen, verdedigen en omschakelen. ,,Alles passeert dan de revue. Zo ook tactische elementen. Ik som dan echt niet alles op, maar doe het vragenderwijs.” Ook vindt Van Dolder dat de winnaarsmentaliteit er al vroeg ingeslepen moet worden. ,,Daar hebben wie hier wel wat trucjes voor. Sowieso moeten de verliezen altijd het materiaal opruimen of extra sprintoefeningen doen. En we doen wekelijks een partijspel waarbij ieder individu punten krijgt. Aan het einde van het seizoen komt daar dan een ranglijst uit.”

De van oorsprong Koudekerkenaar (Van Dolder keept er ook in het eerste van VCK) is in het dagelijks leven werkzaam als regiomanager van een fitnessbedrijf. ,,Ik kan m’n dagen gelukkig zelf indelen. We trainen drie keer per week en ik ben dan om 16.00 uur op de club. Samen met mijn twee assistenten heb ik dan een uur om m’n training voor te bereiden. Wat dat betreft zijn de randvoorwaarden prima. Ik ben ook weleens kritisch op de JVOZ, maar je moet wel reëel blijven. De rode draad binnen de opleiding moet beter zichtbaar worden, maar het is hier organisatorisch gezien juist beter dan toen ik hier als trainer begon.”

SV Meerkerk kan eindelijk aan de slag

SV Meerkerk betekent voor het 3800 zielen tellende Alblasserwaardse dorp het sociale hart van de Gemeente Zederik. Toen de politiek dwars ging liggen bij de verhuizing van het sportpark, was er even sprake van een revolte onder de leden.

MEERKERK –Voor Sjaak Versluis was dit item in september 2016 de aanleiding om voorzitter van de club te worden. De voormalig agrariër werd sportliefhebber vanwege zijn vier voetballende kinderen, Esther, Rebecca, Simone en David. Opmerkelijk genoeg komt het kwartet voor vier verschillende clubs uit. Alleen David speelt wekelijks zijn wedstrijden voor SV Meerkerk. De meiden komen uit voor HSSC’61, Noordeloos en Lekvogels.

,,Twee jaar geleden kwam SV Meerkerk organisatorisch in de problemen omdat er nog maar drie bestuursleden waren. De verhuizing van het sportpark dreigede vast te lopen. Ik heb besloten om de club te helpen en voorzitter te worden. Ik vind het leuk om naast mijn dagelijks werk iets om handen te hebben. Als iedereen wat doet, houden we de samenleving aan de gang. Bovendien houd ik mij vakmatig bezig met projectontwikkeling.”

Het bestuur is weer compleet. Versluis dook met veel energie in de verhuisplannen en stelde vast dat de voetbalclub slachtoffer van politieke tweeslachtigheid dreigde te worden. Het dorp wilde groeien door te gaan bouwen in het plan Weide II. Daarvoor zou de voetbalclub wijken. SV Meerkerk wilde meewerken om te verhuizen en zo ruimte voor woningbouw te maken. Toen opeens bleek dat de kosten voor het project – er moest een miljoen euro bij – wat uit de pas liep, leek het plan vertraging op te lopen. De raad en de voetbalclub zaten niet op uitstel te wachten. Op die beroemde vijfde maart moest de politiek de knoop doorhakken. Kwam er voldoende geld beschikbaar zodat SV Meerkerk per augustus 2019 kan gaan verhuizen. ,,Voor de voetbalclub was het alles of niets. Als de politiek niet was meegegaan waren wij blijven zitten”, is Versluis overtuigd.

Mars naar gemeentehuis
Er volgde een oproep aan spelers, leden, ouders en supporters van ‘SVM’ om op 5 maart via een yellow & black-mars naar het gemeentehuis op te rukken. Daar zou op deze maandagavond het beslissende debat van de gemeenteraad en het college plaatshebben. De mars ging niet door vanwege het overlijden van prominent SV Meerkerk-lid Jan-Willem Versluis. Het gemeentehuis zat wel overladen vol met leden met een geel-zwart hart om de nodige druk op de raadsleden te zetten. De plannen werden unaniem aangenomen en SV Meerkerk kan aan de slag. Straks beschikt SVM over een van de eerste gasloze clubgebouwen (zie bijgaande foto) en drie nieuwe voetbalvelden waarvan twee voorzien van kunstgras. Versluis hoopt dat het nieuwe clubgebouw straks meer multifunctioneel kan worden ingezet.

Sjaak Versluis heeft zelf niet gevoetbald maar begrijpt wel dat men in Meerkerk hoopt dat de voetbalclub het huidige niveau kan vasthouden. ,,Het eerste elftal speelt nu twaalf jaar in de tweede klasse. Dit seizoen gaat het stroef en het lijkt erop dat wij ons moeten gaan voorbereiden op de nacompetitie om ons te handhaven.”

Seizoen FC Binnenmaas in één klap voorbij

Met een stortvloed aan treffers leek FC Binnenmaas in de tweede seizoenshelft in het kielzog van de schier ongenaakbare kampioen NSVV op weg naar promotie richting de tweede klasse. Maar de eerste schifting in de nacompetitie, met daarin Spirit als opponent, bleek meteen ook een te hoge horde op weg naar een niveautje hoger. Een verloren strafschoppenserie, volgend op een 2-2 gelijkspel na officiële speeltijd en verlenging, maakte een einde aan de aspiraties van trainer Fop Gouman en zijn elftal.

Met maar liefst 91 doelpunten, slechts een paar minder dan de meest productieve ploeg van het eiland Oud-Beijerland dat zich volgend seizoen als niveaugenoot gaat ontpoppen, deed FC Binnenmaas nadrukkelijk van zich spreken in het seizoen 2017-2018. De aanvalsmachine van trainer Fop Gouman stond garant voor spektakel, voor attractiviteit, voor zeges en voor succes. Competitiesucces bleef uit, omdat NSVV te constant bleek om afgelost te worden aan de kop van de ranglijst maar FC Binnenmaas ging vol vertrouwen door naar het extra traject van drie wedstrijden dat naar de tweede klasse moest leiden.

In één jaar het verloren gegane terrein herwinnen was een mooie gedachte, maar het kwam uiteindelijk niet uit. ,,In de eerste helft van het seizoen hebben we de nodige punten laten liggen, omdat het ook een kwestie van wennen aan elkaar was’’, had trainer Fop Gouman al eens opgemerkt. Zijn verwachting dat FC Binnenmaas in de tweede seizoenshelft steeds beter op elkaar ingespeeld zou raken en de weg steeds verder omhoog zou vinden, kwam helemaal uit. ,,We hebben met elkaar stappen in de ontwikkeling gemaakt.’’

Terwijl de doelpunten als rijpe appelen vielen en de punten binnenstroomden, groeide het besef dat er meer mogelijk was dan als voornaamste uitdager van NSVV te fungeren. In de nacompetitie bleek de eerste hindernis Spirit in Ouderkerk aan de IJssel echter te hoog. Na een zenuwslopende confrontatie, die na 120 minuten in 2-2 finishte nadat de officiële speeltijd in 1-1 was geëindigd, moesten er strafschoppen aan te pas komen om de beslissing te forceren. Daarin was Spirit net even iets beter.

De uitschakeling door Spirit leidde ook meteen het einde van de voetballoopbaan van goaltjesdief Danny Maijers in het eerste team van FC Binnenmaas in. Maijers liet in zijn laatste seizoen bij de fusieclub nog maar eens nadrukkelijk van zich spreken met veel treffers. Toen de noodzakelijk geworden strafschoppenreeks aanbrak zat hij echter aan de kant: Yannick van der Laan was hem al in de tweede helft komen vervangen. De opvolging van Maijers leek daarmee ingevuld, want Van der Laan zette zijn ploeg in de verlenging op voorsprong maar dat bleek niet genoeg om de stap naar de volgende ronde richting promotie te zetten.

Voor Danny Maijers kwam er dus geen glorieus einde. ,,Zuur dat een fantastisch seizoen zo moet eindigen’’, merkte hij op na de eliminatie in de nacompetitie. Als pleister op de wonde werd de schutter uitgeroepen tot speler van het jaar bij FC Binnenmaas en die titel koesterde hij met ere.

In IJsselstein wordt er nog ‘gepoot’ voor de opstelling

Ze zijn er pas anderhalf jaar mee bezig, maar het Walking Football floreert nu al bij de zaterdag tweedeklasser IJFC. De club was al een tijdje met het idee bezig en vond in Henk Bohré de man die het op poten wilde zetten. Bohré (66) die al vanaf zijn 10evoetbalt bij IJFC zette zijn schouders eronder en kan nu bogen op een groep van 20 enthousiaste voetballers variërend  in de leeftijd van 60 tot 83 jaar. ,,Het leuke is dat ik nu weer voetbal met jongens waar ik ook al op mijn tiende meespeelde. Schitterend toch?’’

CLUBMAN
Bohré is een clubman in hart en nieren. Bij IJFC voetbalde hij, deed twintig jaar het clubblad en volgt als supporter alle wedstrijden van het vlaggenschip. Tijdens de uitwedstrijden maakt hij deel van een vaste groep van maar liefst vijftig trouwe aanhangers. Hij verteld vol passie over het spelletje dat Walking Football heet. ,,Het is bedacht voor oudere voetballers vanaf zestig jaar, die nog graag willen voetballen en zo ook de sociale contacten willen behouden. Er wordt gespeeld op een kwart veld, zonder keeper op het doel. De bal mag niet boven de heup komen en lichamelijk contact is verboden.’’

BEGELEIDING
Er wordt bij IJFC niet zomaar wat aangerommeld. Ook aan de begeleiding is zorg besteedt. De mannen worden getraind door Héléne van Heemskerk ( ex-prof FC Utrecht en ADO Den Haag). De ‘sterren’ van weleer beginnen hun sessie met een warming-up van 20 minuten om daarna een partijtje te doen van veertig minuten. ,,Die warming-up is echt noodzakelijk. Het is niet geliefd bij de mannen en dat kun dan ook zien, want na de gym komt de bal erbij en dan zie je die mannen zich ineens als jongelui gedragen. Dan wordt er net als vroeger op straat gepoot voor de opstelling. Wie het beste uitkomt met zijn passen, mag de beste spelers selecteren’’, aldus Bohré, die zich ook gesteund voelt door Gerard Verweij, die vaste scheidsrechter is. ,,Hij fluit goed en is rechtvaardig. Voor hem is het ook een uitje. Hij geniet vooral van de laatste vijf minuten, want dan gaat het op zijn signaal om de ‘winnende’. Dus al sta je met 7-0 voor, dan kun je nog verliezen. Dit maakt het extra leuk.

TIKKIETAK
Na afloop verschijnt het hele gezelschap gedoucht in de kantine voor de derde helft. ,,Dat is een gezellig gebeuren met koffie. Iedere week neemt iemand iets lekkers mee. We halen dan veel verhalen op. De opkomst is elke keer groot’’, weet Bohré, die best nog wat nieuwe leden wil begroeten. Hij adviseert dan wel mannen die een verleden als voetballer hebben te reageren. ,,Want Walking Football is met de bal aan de voet tikkietak spelen en geen lange ballen. Voorlopig is onze limiet 30 deelnemers. Daarna gaan we bekijken, hoe dan verder. ’’

Een kijkje nemen?: Er wordt elke dinsdagmorgen tussen 10 en 11 uur gespeeld.
Lid worden of een proeftraining meemaken? : walkingfootball@ijfc.nl

vv Hellevoetsluis start voorbereiding op 4 Augustus

Met een 2 uur durende training begint de selectie van vv Hellevoetsluis op zaterdag 4 augustus om 11:00 uur o.l.v. trainer Edwin de Koning (9e seizoen) aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Na afgelopen seizoen geëindigd te zijn op een gedeelde 1ste plaats, zijn de verwachtingen voor dit seizoen weer hooggespannen.

vv Hellevoetsluis raakte voornamelijk spelers op de positie 12 t/m 15 kwijt en krijgt daar een aantal potentiële eerste elftal spelers voor terug. De eerste oefenwedstrijd staat voor zaterdag 11 augustus op het programma. Onze vrienden van het Haagse DUNO zijn dan weer te gast op het ING Sportpark om te strijden om de 25-mei bokaal, nu in handen van de Hellevoeters. De finales van het eigen Vestingstadtoernooi staan voor 24 en 25 augustus op het programma en de bekercompetitie begint op 1 september, thuis tegen Meeuwenplaat. De eerste competitiewedstrijd is op zaterdag 22 september.

Klik op de link voor de complete voorbereiding:
https://www.vvhellevoetsluis.nl/wp-content/uploads/2018/06/voorbereiding-seizoen-2018-2019-DEF.pdf

MVV’27 is thuis lief, maar op het veld niet meer

Met het stoppen van belangrijke spelers was het bij MVV’27 tijd voor een nieuwe generatie. In de relatief onervaren selectie van trainer Peter Broekman hebben Leon van Kersbergen (25) en Lars Kloet (26) zich opgeworpen als leiders. “Toen wij jong waren, droegen wij de ballen, maar de jeugd van nu doet dat écht niet meer. Dat mondige, dat vind ik wel goed”, aldus Van Kersbergen.

Twee keurige jongens uit Maasland. Na de training op donderdag zijn de haartjes netjes gekamd en Van Kersbergen loopt zelfs strak in pak. Van het huidige MVV’27 wordt wel eens gezegd dat het een elftal heeft met ‘ideale schoonzonen’.

Kloet schiet in de lach. “We hebben inderdaad het stempel opgeplakt gekregen dat we lieve jongens zijn in het veld, maar inmiddels zijn we echt niet meer zo lief. Thuis zijn we lief, binnen de lijnen zeker niet.”

“We pakken heus wel een kaartje hoor”, vult Van Kersbergen, met wie Kloet op dezelfde school zat (‘We hebben commerciële economie gestudeerd’), aan. “Ik sta op vier. Eén was onnodig, die was voor praten, maar de andere drie waren voor ‘nuttige’ overtredingen.”

De middenvelder wil er mee aangeven dat zijn ploeg langzaam maar zeker volwassen aan het worden is. “Het is nog altijd heel erg jong wat wij hebben. De meeste spelers zijn onder de 23 jaar.”

“En als je zo’n jonge ploeg hebt, weet je dat het spel en resultaten wisselvallig zijn”, vervolgt Kloet. Toch is er steeds meer iets aan het ontstaan wat lijkt op continuïteit. “Van de hoge pieken en diepe dalen zijn we wel af. Tenminste, dat die uitschieters er zijn is niet erg. Het door de ondergrens zakken, dat moet minder en gebeurt ook minder.”

Nogal wat steunpilaren, die ook de leiders waren op het veld, zetten een punt achter hun loopbaan en stopten of gingen lager spelen bij MVV’27. In het gat, dat daardoor ontstond, sprongen Kloet en Van Kersbergen. “Met nog wat oudere jongens hebben we onze verantwoordelijkheid genomen”, vertelt Van Kersbergen.

“Als het niet loopt, moet er iemand zijn die op staat en zegt: tot hier en niet verder.”

“Dat is niet altijd even makkelijk”, erkent Kloet. “Daarom is het ook zo fijn dat we met zijn vieren zijn. Alleen zou ik dat niet kunnen”, aldus de centrale verdediger die de aanvoerdersband draagt van de Maaslandse zaterdagderdeklasser. “Of die band waarde heeft? Ik ben trots dat ik hem mag dragen, maar ik geloof niet in een diepere betekenis. Iemand moet hem dragen. Ik trek niet altijd maar mijn mond open. Zeker als ik zelf niet lekker in de wedstrijd zit, voel ik niet de drang om van alles naar andere spelers te roepen. Eerst zelf goed spelen, dan anderen terechtwijzen.”

Dat past volgens Van Kersbergen in een tijdsbeeld dat je autoriteit niet hebt maar moet verdienen. “In elke wedstrijd weer. De jonge jongens van nu – hoor mij eens praten met mijn 25 jaar –  kijken weer anders aan tegen oudere spelers dan vroeger. Ze zijn mondiger.”

Kloet: “Dat mondige is niet per definitie een negatief iets. Vroeger zaten de oudere en jongere spelers apart in de kantine na de wedstrijd of training. Nu zit iedereen bij elkaar. De teamgeest is daardoor weer groter.”

‘Madese Boys drijft op dit soort vrijwilligers’

Madese Boys is het type vereniging waar de regio met jaloezie naar kijkt. Het heeft als enige voetbalclub in het dorp het monopolie van Made, heeft 900 tot 950 leden en een eerste elftal dat bovenin de tweede klasse meedraait. Daarnaast heeft het genoeg vrijwilligers voor zowel de selectie- als recreatieve teams en het bestuur stipt graag het belang daarvan aan.

De vrijwilligers van de recreatieve teams staan niet zo vaak in de spotlights. Hun teams spelen zelden op het hoofdveld, brengen nauwelijks talenten voort voor de selecties en vallen daarom niet op. Maar toch zijn ze natuurlijk wel van onschatbare waarde voor iedere voetbalvereniging. Dat beseffen ze zich bij Madese Boys maar al te goed. “Die vrijwilligers koesteren we, daar drijft de club op”, vertelt secretaris Winy Broeders.

Op deze woensdagavond is het druk op sportpark De Schietberg. Flink wat jeugdteams trainen vanavond in Made.  Op het kunstgrasveld in de hoek rennen negen jonge knapen enthousiast door elkaar. Het is de JO15-4. Richard van Dinteren probeert alles in goede banen te leiden, maar makkelijk is dat niet. Hij vormt samen met William de Wijs en Theo Walters het begeleidingstrio van de JO15-4 bij Madese Boys. De drie heren hebben allemaal een zoon voetballen in het team, Van Dinterens zoon luistert naar de naam Jesse.

Van Dinteren doet veel voor de club. “Zo hebben wij een heleboel Richards, waar wij van afhankelijk zijn”, aldus secretaris Broeders. Van Dinteren wil het ook niet over zichzelf hebben, daar is hij te bescheiden voor. Broeders: “Maar hij is wel een typisch voorbeeld van een vrijwilliger waar wij op drijven.”

En dus steekt Van Dinteren toch maar van wal. “Van begin af aan ben ik als trainer betrokken geweest bij de teams van mijn zoon. Ik heb zelf ook altijd bij Madese Boys gevoetbald, in het eerste en vind het leuk om te zien dat hij er zo veel plezier in heeft.” Makkelijk is het echter niet om een lager team te trainen, merkt Van Dinteren. “Ze zijn wat minder gedisciplineerd dan de selectieteams, die echt gefocust zijn op hun doel. Ik laat mijn spelers in de eerste tien minuten vaak maar even op het doel knallen, dan kunnen ze uitrazen.”

Hij geniet ervan als hij ziet dat de JO15-4 tips van hem overneemt en toepast in een wedstrijd. “Dan sta ik langs de kant te genieten. Afgelopen zaterdag wonnen we weer eens een wedstrijd, het is mooi om te zien hoeveel plezier die jongens dan hebben.”

Volgens Broeders heeft Madese Boys genoeg vrijwilligers op de velden lopen, alleen het werk achter de schermen kan nog wel wat extra handjes gebruiken. Van Dinteren is naast de JO15-4 ook verantwoordelijk voor het wedstrijdsecretariaat bij de selectie, voor dat soort functies heeft de club eigenlijk nog wat te weinig mensen. Van Dinteren: “Ik vind het wel leuk om zo bij de club betrokken te blijven. Dat is dan misschien toch de clubliefde, die je in je moet hebben.”

Broeders meldt dat jeugdcoördinatoren, mensen voor het wedstrijdsecretariaat en iemand voor de voetbaltechnische zaken altijd welkom zijn. Dat soort functies kunnen extra handjes gebruiken. “Dat zijn specifieke rollen waar toch meer werk in gaat zitten dan mensen denken. We merken vooral in de laatste twee jaar dat het lastiger wordt om die taken in te vullen.” Daarom is de club nu druk bezig met een nieuwe visie op het vrijwilligersbeleid. “We hebben een adviesgroep opgericht, die geeft ons advies over het vrijwilligersbeleid en daar gaan wij als bestuur dan over nadenken. We moeten iets doen: het aantal vrijwilligers loopt terug en als we nu niet ingrijpen lopen we op termijn tegen problemen aan.”

Kleedkamerhumor én prestaties bij Wadenoijen 4

Het vierde team van voetbalvereniging Wadenoijen is berucht en beroemd. Waar de spelers in het verleden nog vochten om wie het honderdste tegendoelpunt mocht maken, draaien ze nu aardig mee in de reserve zesde klasse. “Gezelligheid staat bovenaan, dan komen de prestaties vanzelf.”

Als coach van het vierde en tevens laagste seniorenteam van Wadenoijen kan Jaco van Utrecht (45) af en toe zijn lol niet op. “In het begin hadden we een speler die vanaf de aftrap opeens naar ons doel liep en de bal erin schoot. Bleek dat we op 99 tegendoelpunten stonden en hij per se de honderdste wilde maken. En toen was het seizoen nog niet voorbij hè!” Inmiddels gaat het met het niveau beter. De voetbalvereniging doet niet onder voor de betere ploegen in de zesde klasse, dankzij wat aanwas van spelers die daadwerkelijk goed kunnen voetballen en daarmee het niveau van het team omhoog trekken.

De serieuze trainingen van Nick Bouwhuis (34) helpen daar ook aan mee. Hij heeft zijn trainerspapieren en ervaring in een eerste elftal. Hij traint het vierde team op donderdagavond. Tegelijkertijd speelt hij zelf nog mee. “In het begin had ik er wel moeite mee dat jongens na een 5-0-nederlaag met een lach van het veld stapten, maar nadat ik die knop had omgezet ging het alleen maar beter. Inmiddels spelen er meer jongens die op niveau gevoetbald hebben mee.” De opkomst bij de trainingen op donderdag is verbazingwekkend hoog. “We staan altijd wel met een man of twaalf, vaak zijn dat er meer dan bij de selectie.”

Maar de kleedkamerhumor blijft natuurlijk bestaan. Zo hebben ploeggenoten Pieter en Jan een weddenschap afgesloten. Pieter laat een tatoeage van het aantal doelpunten dat Jan dit seizoen gescoord heeft op zijn achterwerk zetten, als Jan topscorer wordt. Lukt dat niet, dan moet Jan de initialen van Pieter op zijn kont laten tatoeëren. “En het broertje van Jan, Job, staat maar één doelpunt achter hem op de ranglijst. Dat wordt dus nog heel spannend. Straks moet Jan door zijn broertje een tatoeage laten zetten, haha.”

Ook buiten de voetbal gaat de spelersgroep met elkaar om. Het gros van de teamleden is tussen de 25 en 35 jaar, dus zijn er regelmatig bruiloften te vieren. Het laatste cadeau dat de spelersgroep gaf? Nick: “Dat was aan Leon, die kreeg een emmer waarin 300 euro zat, maar dan in 1, 2 en 5 centjes. Dat ding was dus loeizwaar. Daarnaast bestelt hij altijd frikandellen speciaal voor ons in de kantine, daar hebben we ook een exemplaar van in die emmer gestopt. Alleen maakte hij die de volgende dag pas open. Dat stonk natuurlijk enorm!”

Bouwhuis en Van Utrecht genieten van de gezelligheid binnen het team, dat bestaat uit jongens die vanuit de hele regio komen. En Van Utrecht heeft gelijk gekregen: “Ik zei: ‘Als het gezellig is, komen de prestaties vanzelf.’ Dat blijkt dit seizoen wel!”

Fitte Kamerling wil nog een keer pieken

Nick Kamerling voetbalt weer volop bij Papendrecht. Halverwege dit seizoen was dat wel anders. De 27-jarige verdediger werd plotseling opgeschrikt door hartklachten. Onderzoek in het ziekenhuis bracht al snel een ‘onschuldige’ oorzaak aan het licht: hij maakte zich te druk.

PAPENDRECHT – Nick Kamerling heeft een rijtje met opmerkelijke blessures achter zijn naam staan. De verdediger die al jarenlang uitkomt in de hoofdmacht van Papendrecht kreeg in zijn sportieve loopbaan te maken met kwalen die niet bepaald alledaags zijn voor een voetballer. Zo was hij al eens uitgeschakeld door een hersenschudding en schoot ook zijn elleboog al eens uit de kom.

Dit seizoen voegde hij daar hartklachten aan toe. ,,Het was even spannend, het werd mij afgeraden om te voetballen totdat de onderzoeken waren afgerond’’, blikt Kamerling terug. Uiteindelijk kreeg hij groen licht om toch weer de groene mat te betreden. Op doktersadvies doet hij het in het dagelijks leven wel iets rustiger aan. ,,De oorzaak was namelijk dat ik het een beetje te druk had. Dat zou ook goed kunnen, want heb een druk leventje. Ik ben ambitieus in werk en voetbal en geef soms misschien iets teveel van mijzelf. En als ik op vakantie ga, wil ik het liefste alles zien.’’

Rustiger aandoen gaat Kamerling ondanks zijn levenswijze goed af. ,,De mensen om mij heen accepteren het ook wel. Het gaat tenslotte wel om je gezondheid.’’ Vrezen voor zijn voetballoopbaan deed Kamerling eigenlijk niet. ,,Op het moment dat de uitslag bekend was, was duidelijk dat ik door kon gaan. Ik ben nu 27 jaar en heb hopelijk nog wel een paar jaar te gaan. Men zegt dat je op je 27ste, à 28stejaar op je top bent. Mijn doel voor de komende jaren is om er voor mijzelf en voor Papendrecht het maximale uit te halen. Ik wil nog een keertje pieken. Dit seizoen valt tegen, we kunnen veel beter. Des Papendrechts begonnen we goed, met twaalf punten uit de eerste vier wedstrijden. In alle wedstrijden daarna hebben we dat puntenaantal maar net overtroffen. We kunnen echt beter.

Al doen we het al wel beter dan vorig seizoen, toen we in de nacompetitie om handhaving moesten spelen’’, vertelt Kamerling. ,,Ik hoop echt nog op betere tijden, zodat ik nog een kampioenschap kan meemaken. Dat zou het voor mij echt af maken. Ooit ben ik begonnen in de selectie toen we in de vierde klasse speelden en daarna maakten we een opmars. De laatste jaren zie je dat er steeds net geen goede klik is tussen onze spelersgroep en de trainer. Er heerst ook een bepaalde vrijblijvendheid in de groep. Aan de ene kant niet gek, want de club betaalt niet en je kunt mensen dan niet verplichten. Maar tegenover elkaar zijn we het moreel wel verplicht. Met de trainer die volgend seizoen komt (Johan Sturrus, red.) heb ik al een paar keer gesproken en we hadden een goede klik. Volgens mij past hij perfect bij onze groep, zowel in strategisch als sociaal opzicht. Ik kijk ernaar uit.’’

BSC JO15-2 stijgt boven zichzelf uit

Bram van Putten, zijn team en voetbalvereniging BSC verbaasden vriend en vijand tijdens het afgelopen seizoen. Het doel vooraf was duidelijk: meer punten halen dan voor de winterstop (5) en dat werd na 2 wedstrijden al behaald. Het zou uiteindelijk de opmaat worden voor een prachtig seizoen!

Begin januari was daar opeens de onverwachte trainerswissel. Na 2 jaar vol inzet besloot Calvin van Crugten afscheid te nemen als trainer van BSC JO15-2. Na een wekenlange zoektocht kwam BSC uiteindelijk terecht bij Bram van Putten. Bram van Putten is geen onbekende bij BSC. Hij heeft er zijn hele leven al gevoetbald maar de aanstelling van van Putten kwam voor de meeste spelers en ouders als een verrassing aangezien hij pas 18 jaar is. 

Bram van Putten na zijn aanstelling: ik ben enorm blij en trots dat ik van BSC de kans krijg om deze geweldige mooie uitdaging aan te gaan. Ik denk dat een jonge trainer een positieve invloed op een spelersgroep kan hebben en ik ben er van overtuigd dat we er alles aan gaan doen om het maximale uit de selectie te halen.

Na een aantal oefenwedstrijden te hebben gespeeld begon op woensdag 23 februari het echte werk voor van Putten en de zijnen. Na een 2-3 overwinning op De Schutters volgde een 1-3 overwinning in en tegen de Fendert.  Het zou de opmaat worden van een prachtig seizoen. Half mei stond het team van Bram van Putten er uitstekend voor. Uit de eerste 7 wedstrijden werd het maximaal aantal punten gehaald (21). 

Tijdens speelronde 8 kwam de eerste uitglijder van het team van van Putten. Zijn team ging verrassend onderuit tegen Unitas (2-1) Maar herstelde zich de week daarna knap. Met als hoogtepunt het binnenhalen van het kampioenschap. Op 26 mei 2018 werd concurrent en stadsgenoot Alliance met 2-0 geklopt.

Bram van Putten na het binnenhalen van het kampioenschap: dit kampioenschap is niet uit de lucht komen vallen hier hebben we week in week uit heel hard voor moeten werken. Het kampioenschap is een kers op de taart. We zijn het hele seizoen een geweldig collectief geweest. De samenwerking tussen BSC, de spelers, de trainer en de ouders is zeer nauw geweest en dat heeft ervoor gezorgd dat we dit toch eigenlijk wel onmogelijke hebben gepresteerd. Ik denk dat niemand dit voorafgaand aan het seizoen aan zag komen.

Ondanks de verrassende aanstelling van van Putten heeft hij dit seizoen bewezen (ondanks zijn jonge leeftijd) klaar te zijn om verder te groeien binnen het trainersvak. Het kampioenschap was een kroon op het werk. Wat was het een ongelooflijk en onvergetelijk seizoen! En wat een resultaat! Wat heeft BSCJO15-2, onder leiding van trainer Bram van Putten er voor geknokt! Een heel seizoen lang. 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.