In de eerste competitiewedstrijd na corona bleek Victoria’04 de wil te kunnen opleggen op een goed georganiseerd spelend Blijdorp, dat echter geen kans zag om de Vlaardingse achterhoede pijn te doen.

Victoria’04 controleerde de wedstrijd en kwam vrij snel na de aftrap op een 1-0 voorsprong. Nailey Girigorie werd de diepte ingestuurd, omspeelde zijn tegenstander en verschalkte de doelman van Blijdorp met effectvol schotje. Na 20 minuten spelen werd de snelle spits van Victoria’04 bij een doorbraak door de doelman ten val gebracht. Jur de Visser verzilverde de kalktrap feilloos (2-0). De thuisclub hield het slot op de deur. Doelman Jochem van der Hoff werd nauwelijks op de proef gesteld door Blijdorp.

Na de pauze speelde Victoria’04 tegen de harde wind in, maar Blijdorp wist daarvan niet te profiteren. Na een uur spelen werd Osman Ünnu op maat bediend, die met een heerlijke volley prachtig afrondde: 3-0. De wedstrijd bleek gestreden, Blijdorp werkte wel hard maar schiep zich geen kans. Victoria’04 bleef het beste van het spel houden. Nailey Girigorie werd weer eens met een dieptepass aan het werk gezet, die zijn snelheid uitbuitte en het balletje keurig in het netje lepelde: 4-0. In de resterende tijd wist Victoria’04 de ruime en verdiende overwinning vast te houden.

Opstelling Victoria’04: Jochem van der Hoff, Lars de Visser, Robbin Winsveen, Oscar Knecht, Jordi de Kimpe, Bart van der Hoeven (Michael Blok), Lars Kortleven (Raydrick Kleinmoedig), Jur de Visser, Nailey Girigorie (Jelle Blankenstijn), Osman Ünnu (Nils Gliszmann), Vincent van den Bogerd.

Doelpunten Victoria’04:

Nailey Girigorie (1-0 en 4-0), Jur de Visser (2-0 strafschop), Osman Ünnu (3-0).

Klik op de link voor een recent artikel over Victoria’04

Hij kwam niet aan de bak bij Victoria’04, maar een paar honderd meter verderop ontvingen ze hem met open armen. Calvin Jongejan speelt dit seizoen zijn wedstrijden voor tweedeklasser CION, maar een lange neus naar zijn oude club trekt hij niet. “Het loopt zoals het loopt.” 

Er zijn minder populaire nummers om mee te spelen. Sinds Jongejan (22) voor CION uitkomt prijkt op de achterkant van zijn shirt het nummer veertien. Veel spelers spelen maar wat graag met het nummer dat verwijst naar Nederlands beste voetballer, Johan Cruyff. “Voor mij is 14 gewoon een nummer”, toont Jongejan zijn nuchtere blik. “Ik heb er niet om gevraagd, het shirt lag er gewoon en ik heb ‘m aan getrokken.”

Qua speelwijze lijkt Jongejan in zijn geheel ook niet op de vroegere ‘meester’. “Ik ben een hardwerkende middenvelder, die graag ballen afpakt, maar die ballen ook snel weer inlevert bij de betere spelers. Cruyff was een spelmaker.”

Jongejan voetbalde vrijwel zijn hele jeugd bij Victoria’04, waar hij telkens tot de beste spelers van zijn lichting behoorde. Eén seizoen speelde hij voor Zwaluwen. “Dat was in de B. We speelden in de hoofdklasse tegen mooie tegenstanders.” Jongejan keerde echter snel weer terug op het oude nest, waar hij als eerstejaars A al de overstap maakte naar de selectie en ervaring opdeed in het tweede elftal. Op zijn zeventiende maakte hij zijn debuut in de hoofdmacht. Daarna werd steeds vaker een beroep op hem gedaan door de trainer van het eerste elftal.

Een blessure dreef een wig tussen hem en zijn club. “Ik raakte geblesseerd aan mijn lies. Dat was twee seizoenen geleden. Het was een vervelende blessure waarmee ik lang heb getobt. Toen ik van de pijn verlost was, ben ik rustig fit gaan worden. Ik maakte mijn minuten in het tweede.”

Een vervolg bleef echter uit. De tweede coronalockdown legde de competitie opnieuw stil. “Toen we weer mochten trainen had ik wel verwacht dat ik bij de eerste selectie mocht meedoen. Die uitnodiging kwam echter niet. De trainer gaf me niet het idee dat hij mij nodig had.”

Eenmaal op een zijspoor beland was het voor Jongejan een stuk makkelijker om voor CION te kiezen. “Ik heb altijd al het idee gehad een keer voor CION te voetballen. Mijn opa is ook lid geweest van de club en nog een paar jaar grensrechter van het eerste elftal geweest.”

Sportief gezien maakte Jongejan dus een behoorlijke promotie, van vierdeklasser Victoria’04, waar hij geen uitzicht had op speeltijd, naar de tweede klasse. Hij voelt zich bij zijn club gewaardeerd. “De trainer heeft vertrouwen in mij, vertrouwen is voor elke speler belangrijk.” Maar vertrouwen is weinig waard als er geen prestaties tegenover staat. Jongejan is zich daarvan bewust. “Ik ben een echte teamspeler. Ik maak veel vuile meters. Ik ben op het middenveld de aanjager als er druk gezet moet worden. We hadden niet zo’n goede start, maar we hebben ons in de laatste weken van de competitie enigszins hersteld. Het is altijd lekker als je de derby tegen CWO wint.”

Klik hier voor meer informatie over CION.
Lees hier meer artikelen over CION.

De Kwekkertjes, de jongste tak aan de VFC-boom, viert dit jaar het tienjarig bestaan. Annemieke Bot is ‘poortwachter’ van het eerste uur. “We hebben er jaren voor moeten knokken.”

Twee uur voordat het Oranjevoetbalfestival op het VFC-terrein op 5 mei plaatsvindt, is Bot samen met vele andere vrijwilligers druk bezig met het uitzetten van de oefeningen en opstellen van de spelletjes. VFC verwacht deze middag meer dan honderd kinderen. “We hebben flink ons best gedaan”, zegt Bot. “We hebben honderddertig aanmeldingen. We hebben gigantisch reclame gemaakt. Facebook, twitter. Niet alleen onze jeugdleden komen, maar ook van andere clubs en kinderen die niet gebonden zijn aan een club.”

Bot stond ruim tien jaar geleden aan de basis van de Kwekkertjes, het voetbal voor kinderen vanaf vier tot en met zes jaar. Al veel eerder opperden zij het idee. “CWO had het toen al. Mijn jongste zoon was thuis niet meer te houden en wilde graag op voetbal. Bij VFC was die mogelijkheid er niet. ‘Dan doen we hem nog een jaartje bij CWO op voetbal’, heb ik nog een keer thuis gezegd. Nou, dat ging er bij mijn man Hans, die toen al bestuurslid was bij VFC en nu nog steeds is, niet in. Na een paar jaar aandringen is VFC toch overstag gegaan. ‘Ga je gang maar’, zei Jaap Jongeman, de jeugdvoorzitter. “Bianca van der Slot is er al heel snel bijgekomen. Met zijn tweeën vormen wij de vaste kern. Wij zijn nu met zijn vieren.”

‘De poort van VFC’, noemt Bot ‘De Kwekkertjes’, die zelfs een eigen logo hebben. “Bij ons worden kinderen en ouders wegwijs gemaakt in het voetbal. Kinderen leren de eerste voetbalvaardigheden, ouders kunnen kennis maken met hoe het gaat in een vereniging als de onze.”

Inmiddels heeft Bot ladingen ‘kwekkertjes’ groot gebracht en groot zien worden. “Van de eerste groep kinderen spelen er nu nog een aantal in de JO17. Die hebben maar heel kort bij de Kwekkertjes gezeten, want we zijn toen in mei begonnen en in juni zijn zij al doorgestroomd naar het reguliere voetbal. De groep erachter, nu de JO15, hebben wel het hele traject meegemaakt.”

Vol trots meldt Bot, die naar eigen zeggen de ideale vrouw is (‘ik drink bier en kijk thuis altijd voetbal’), dat spelertjes die de Kwekkertjes hebben doorlopen, ‘een voorsprongetje hebben’. “Tenminste, dat wordt gezegd door de mensen die er verstand van hebben. Ik ben geen trainer die veel verstand heeft van techniek en tactiek hoor. Dat hoeft ook niet voor deze leeftijdsgroep. Plezier staat voorop. Kinderen moet lol hebben en ouders naar de zin. Niet dat we op het veld maar wat doen. Er zit echt wel een idee achter. We proberen de kinderen wel uitdagingen te bieden. Als ze iets goed onder de knie hebben, breiden we de oefening uit. Maar dat doen we altijd via spelletjes. Als we dribbelen doen we dat van stadion naar stadion. De spelertjes zelf mogen de namen van die stadions bedenken. We sluiten altijd af met een wedstrijdje in de ‘kooi’, hierachter. Dat is natuurlijk helemaal het einde.”