Home Blog Pagina 132

NEO’25 opnieuw de sterkste in derby tegen SV Capelle

Neo 25
-
0
NEO’25 opnieuw de sterkste in derby tegen SV Capelle

Zaterdag 25 november was NEO’25 de gastheer op sportpark de Gaard, de buren van SV Capelle kwamen op bezoek. Deze derby bevat meestal een aantal ingrediënten, bestaande uit spanning en strijd.

 

Nadat scheidsrechter Koevermans floot voor de aftrap, was het NEO’25 dat aan een offensief begon. Dit resulteerde al in de derde minuut voor een enorme kans voor NEO’25, waar de aanvaller niet afdrukte maar de controle over de bal verloor. Ook bij een tweede kans, binnen tien minuten, kon keeper Verduin erger voorkomen. In de 17e minuut kwam NEO’25 toch op voorsprong.

 

Sam speelde in eerste instantie de bal te ver voor zich uit, maar een enorme inschattingsfout van de doelman en laatste man gaf hem de kans om de 1-0 aan te laten tekenen. In de 27e minuut werd het 2-0, nadat aanvoerder Caron een niet zo handige overtreding maakte op het middenveld. De vrije trap verraste de achterhoede van SV Capelle, waarbij het Mitch was, die slim wegliep en de bal onder de doelman doorschoof.

 

Vervolgens tikte doelman Akkermans nog een kopbal van Van Caem uit de kruising en hiermee was ook de enige kans van de 1e helft benoemd van de gasten. Hierna vergat NEO’25 de score uit te breiden voor de rust.

In de tweede helft was de wedstrijd minder boeiend, want NEO’25 geloofde het wel en speelde met de handrem erop. Hier tegenover hanteerde SV Capelle de lange bal, waarbij de NEO-defensie stond als een huis.

 

Man van de wedstrijd

Een compliment voor de beste man van het veld deze middag in deze derby: scheidsrechter en oud-prof Danny Koevermans had de wedstrijd volledig onder controle en hield de tweede gele kaart diverse keren op zak. In de slotminuut was het Nicky die de 3-0 op het scorebord zette, wat tevens de eindstand werd

Door deze overwinning blijft NEO’25 koploper in 4F en gaat volgende week op bezoek bij de nummer 2 RFC in Raamsdonksveer. De topper begint om 14.30 uur op het gemeentelijk sportpark, Parklaan 1 in Raamsdonksveer en staat onder leiding van scheidsrechter A.C. Vermaas.

 

Klik hier voor meer artikelen over NEO’25 .
Klik hier voor meer over NEO’25.

Klik hier voor meer artikelen over SV Capelle.

 

BRON VERSLAG: NEO’25

BRON FOTO: Anna van Leuveren-Pattipeilohy

‘RSV is normaal blijven, dat past bij de club’

vv RSV
-
0
‘RSV is normaal blijven, dat past bij de club’

Een jubileum, moet je vieren. Helemaal als dat het 90-jarig bestaan van de club betekent. En dus, pakten ze bij RSV maar eens goed uit tijdens het laatste weekend van september. Stef Mol neemt ons mee terug in de tijd én naar de toekomst. “Onze identiteit is nooit veranderd.”

En Mol, die kan het weten. “Als klein jochie ben ik hier begonnen. Uiteindelijk van mijn vijftiende tot mijn 33ste zelf in het eerste gevoetbald. En pas op mijn 50ste echt gestopt.” Zijn grootste kwaliteit? “Hard werken! Op alle posities, behalve keeper. Ik moest het wel echt van mijn inzet hebben. Dan ga je in het veld steeds verder naar achter…” Later werd de 51-jarige inwoner van Rucphen penningmeester én traden zijn kinderen in zijn voetsporen. “Die zijn alle drie bij RSV gestart. De oudste, Fleur, speelt nu bij Excelsior. En de middelste zit bij het eerste. Dus de binding is nog altijd groot.”

Sociale binding

Heel gek is dat, gezien het karakter van de club, ook niet. “Een echte dorpsclub, ons kent ons. Dat is heel belangrijk. Een open vereniging, waar mensen zich welkom voelen.” En dat blijkt, vertelt Mol. “Oud-trainers komen regelmatig nog naar RSV.” Bruisende jeugd, maar ook florerende seniorenelftallen. “Ik voetbalde de laatste vijftien jaar in een lager elftal, dat is een echte vriendenclub.” Eén van de belangrijkste aspecten, vindt Mol. “De sociale binding is enorm. Je komt, door de voetbal, op heel veel plekken in de regio. Daardoor ken je ook veel mensen, dat is leuk.” Want als (reserve) vlagger bij het eerste en lid van de jubileumcommissie, zit hij allesbehalve stil. “En daarnaast ook nog supporter!” Vooral het organiseren van alle festiviteiten, kost tijd “We hebben met het huidige eerste, een wedstrijd gespeeld tegen oud-kampioenen. Toen hebben we vooraf eerst achterhaald wie dat allemaal waren, spelers plus trainers. Nummers gevraagd en een groepsapp gemaakt. Van de 48, kwamen er 44. Het is natuurlijk wel leuk, dat ze nog graag terugkomen.” Een jeugddag vol voetbalspelletjes en prominenten, een feestavond met DJ, natuurlijk een reünie én een pubquiz. Met voetbalvragen over de historie van RSV. Alles kwam in het laatste weekend van september voorbij. “We hebben best wel uitgepakt.”

Jaartallen

Maar gelukkig, is er ook tijd om even stil te staan bij een bijzondere mijlpaal. “Ik heb wel iets met jaartallen. Kijk vaak even hoe oud andere clubs zijn. Met RSV zitten we hier al 50 jaar op dezelfde plek, dat is toch gaaf? Maar misschien ben ik een beetje ouderwets.” Al is die trots, natuurlijk meer dan terecht. “Ons sportcomplex is prachtig. Met echte grasvelden, die bomen eromheen. Allemaal onderhouden door onze ‘oudere leden’.” Toch is er in die tijd, natuurlijk wel het één en ander veranderd. “We zijn een stukje groter geworden, Rucphen is en blijft een snelgroeiend dorp. Daarnaast heeft ook het meisjesvoetbal een enorme vlucht genomen.” En is de club een stuk duurzamer geworden. “Zonnepanelen, LED-verlichting, we zijn nu zelfvoorzienend.” De toekomst is zonnig, wat dat betreft. “Die zie ik wel rooskleurig tegemoet! Onze identiteit is nooit veranderd. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg. RSV is echt normaal blijven, met jongens uit Rucphen. Dat past bij de club.”

Kantine

Al zit er daar, voor de zondagclub, misschien nog wel een puntje van zorg. “De tendens overal is natuurlijk wel die van het zaterdagvoetbal. Ik ben benieuwd hoe dat de komende jaren zal zijn. Weekendvoetbal? Dat zorgt ook weer voor een interessante diversiteit.” Welke dag ze ook spelen, Mol is er de komende jaren natuurlijk gewoon bij. “Om de jeugd te kijken of het eerste te volgen. En op donderdagavond, ga ik altijd even langs. Dat is onze gezellige kantine-avond.” Geboren en getogen in Rucphen, komend op het fietsje naar de club, heeft hij het volgende ‘doel’ alweer voor ogen. “Het 100-jarig bestaan zou helemaal uniek zijn. Daar gaan we zeker voor!”

Klik op RSV de laatste artikelen over de club.
Klik op RSV voor meer informatie over de club.

Talenten van Noordhoek kronen zichzelf tot kampioen

vv Noordhoek
-
0
Talenten van Noordhoek kronen zichzelf tot kampioen

Als je kampioen wilt worden, moet je van iedereen kunnen winnen. Klinkt simpel, maar het is precies wat ze vorig seizoen bij de JO9 van Noordhoek hebben gedaan. En als je van iedereen wint, dan ben je dus kampioen. Toch? “We hebben ons uiteindelijk maar zelf zo genoemd”, lacht trainer Peter Dingemans.

Want, zo behoeft de situatie toch wat uitleg. “Niet alle uitslagen worden op deze leeftijd bijgehouden, dat begint pas later. Maar ze waren er niet minder blij mee hoor!” En ook Dingemans (39) zelf, geniet met volle teugen. “Je ziet ze gewoon groeien. Helemaal als je dat vergelijkt met het begin van het seizoen.”

Genieten

En dus geldt ook hier: ‘Never change a winning team’. “We zijn nu de JO10. Ik geef, samen met een andere ouder, training op donderdag. Op dinsdag zijn weer andere ouders aan de beurt. En soms zijn we ook nog leider.” Met een gezellige en fanatieke staf, bestaande uit Koen Dingemans, Niek Wilmsen en Marscha Jongenelen, is de cirkel wat hem betreft mooi rond. “We komen van het dorp af, hè? Dan kun je eigenlijk niet anders. Ik ben hier zelf op mijn vijfde begonnen en heb later als voorstopper of ‘mid-mid’ nog even in het eerste gespeeld.” Blessures gooiden wat selectievoetbal betreft uiteindelijk roet in het eten én ook het bouwen van een huis, hield de begeleider een paar jaar weg van de club. “Tot de kinderen weer op voetbal gaan en ze op zoek zijn naar trainers. Sinds vorig seizoen ben ik echt weer actief.” Met alle liefde. “Mijn zoontje speelt erin, die heeft het goed naar zijn zin. Dat is voor mij natuurlijk het leukste en het belangrijkste. Als zij genieten, dan is het goed.” Hoe ze dat op de training doen? “We beginnen altijd met een warming-up, daarna doen we vaak een soort tikkertje met de bal, een positiespelletje, afwerken en natuurlijk partij.”

Positieve groei

Al is dat soms lastiger, dan het lijkt. “Helemaal bij een kleine club. We moeten op zaterdag zes spelertjes hebben, vorig seizoen hadden we er zeven. Als er dan eentje ziek is, mag er eigenlijk al niemand anders meer ziek zijn…” Gelukkig zitten ze dit jaar wat ruimer in hun jasje, lacht Dingemans. “Nu hebben we acht man, dat scheelt weer!” Sowieso is er volgens de vrijwilliger sprake van een positieve trend. “Bij de JO15 hebben we nu een voltallig team en ook in de JO7 gaat het goed. Voorheen hadden we echt grote gaten, nu hebben we veel jonge spelertjes. Wat dat betreft groeit het wel.” Ook de samenwerking bij de JO13 met SVC loopt goed en dus ziet Dingemans de toekomst positief tegemoet. “Zolang die jongens het leuk vinden, blijf ik het doen.” Want ook aan zijn eigen enthousiasme en fanatisme, is in al die jaren niks veranderd. “Als ze er zelf maar plezier in hebben. Dat is voor mij het mooiste!”

Klik op V.V. Noordhoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Noordhoek voor meer informatie over de club.

Ammerstol neemt het voetballeven zoals het is

Ammerstolse sv
-
0
Ammerstol neemt het voetballeven zoals het is

Ammerstol nam dit jaar afscheid van het zondagvoetbal. Na 91 jaar wordt er door de ‘piepmuizen’ alleen nog maar op zaterdag gevoetbald. “Het is zoals het is”, stelt clubsecretaris Erwin den Hartog nuchter vast.

Een handjevol mensen staat langs het hoofdveld te kijken naar de verrichtingen van Ammerstol 3, dat speelt tegen een team van SVS. De Capellenaren zijn sterker en nemen voor rust een 2-0 voorsprong. Erwin den Hartog ziet het vanuit de kantine gelaten aan. “Straks speelt ons tweede nog. We hebben vandaag een dubbelprogramma. Dat is wel een voordeel dat het team op zondag naar de zaterdag is gegaan.”

Het voormalige zondagelftal is gebombardeerd tot hoogste team. Omdat Ammerstol niet meer prestatief speelt en in de reserve-klassen acteert, heeft de club geen eerste elftal meer. “De zondag is het tweede geworden”, legt Den Hartog uit. “De harde kern van het elftal bestaat uit oud- eerste elftal-spelers. Ze spelen in de reserve-zesde klasse. Ons zaterdagelftal van vorig seizoen is het derde geworden. Die pakte vorig seizoen in de zesde klasse maar vijf punten. Op een gegeven moment kom je in de situatie dat het belangrijker is om plezier en lol te hebben dan om te presteren. Je wint wat, je verliest wat. Als je veel verliest, ook al speel je in de reserve-zesde klasse, demotiveert dat en kost dat leden.”

De overstap van het enige Ammerstol-team op zondag markeerde een eindpunt van een 91-jarige geschiedenis van het zondagvoetbal in het Lekdorp. De zondag was lange tijd heilig, maar de laatste jaren ook onderhevig van tanende belangstelling. Den Hartog herinnert zich nog de tijd dat er bij zijn club vier zondagelftallen waren. “Nadat we met ons eerste elftal al naar de zaterdag zijn gegaan, is er één team op zondag overgebleven. Dat heeft lang in die hoedanigheid bestaan, maar aan het einde van vorig seizoen bleek er toch behoeften om te verkassen naar de zaterdag. Als bestuur hebben we vooral een faciliterende rol. De overstap is heel geruisloos gegaan. Emoties? Nee, we zitten als club niet in de positie dat we leden dwingen, we zijn een kleine vereniging die leeft bij de dag. Of beter gezegd, van jaar tot jaar leeft. Het kwam ons wel goed uit dat de zondag naar de zaterdag wilde. Van het zaterdagteam dat we hadden zijn er nog maar dertien spelers overgebleven. Iedereen weet dat dat in huidige tijden krap is. Het nieuwe tweede heeft twintig spelers en de afspraak is dat ze elke week één, twee of drie spelers afstaan aan het derde. Dat werkt prima.”

Of Ammerstol ooit nog terugkeert op het standaardniveau durft Den Hartog niet te zeggen. “Ik zie het op korte termijn zeker niet gebeuren. We zijn een kleine vereniging. We hebben vijf jeugdteams, het dorp is vergrijsd. Leuk en gezellig voetbal, dat heeft voor ons prioriteit.”

Toch gaan de gedachten van Den Hartog nog wel eens terug naar de tijd dat Ammerstol 1 nog actief was op standaardniveau. “Ik realiseerde me onlangs dat het zeven jaar geleden is dat we Bergambacht uit de beker knikkerden. We wonnen daar met 5-2. En nog geen vijf jaar geleden stonden we met Sinterklaas tweede in de competitie achter Nieuwerkerk. Na dat seizoen zijn we in één klap acht spelers kwijtgeraakt. Vijf gingen er naar Stolwijk. Toen zijn we op een glijdende schaal terecht gekomen. Als kleine club konden we dat niet opvangen.”

Den Hartog ziet echter een club waar het gezellig is en leuk voetballen is. “Die honderd jaar gaan we halen. Zonder twijfel.”

Klik op Ammerstolse SV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Ammerstolse SV voor meer informatie over de club.

Nieuwerkerk aankleden is een monsterklus

vv Nieuwerkerk
-
0
Nieuwerkerk aankleden is een monsterklus

Jolanda van het Kaar fotografeert bij VV Nieuwerkerk zo’n beetje alles wat los en vast zit inclusief het eerste elftal, maar sinds zij verbonden is aan de verenigingsshop is het echt hard werken. Zeker nu de 2300 leden tellende vereniging is overgegaan naar een andere kledingleverancier. “De grootste hoos is gelukkig geweest.’

In de kledingwinkel van Nieuwerkerk staan nog flink wat onuitgepakte dozen. “Is dit van de JO15”, vraagt Jenny Kiontke aan Van het Kaar als zij één van de dozen opent. “Zou goed kunnen”, is het antwoord van haar collega-vrijwilliger.

In de winkel hangt alles netjes bij elkaar. Shirts, trainingstruien, trainingsjassen, tassen, felle keepersshirts, alles is gerangschikt. Overal hangt een kaartje bij wat het is. “We hebben zo veel”, zegt Van het Kaar, “dat dat wel handig is.”

“Die doet het verrassend goed”, wijst ze naar een trainingstrui dat aan een hangertje hangt te pronken. “We twijfelden nog of we die moesten nemen bij de leverancier. Hij is best prijzig. Nou, ze vliegen de deur uit.”

Uiteraard hangt ook het thuisshirt erbij. “Het is mooi rood van kleur”, zegt Van het Kaar. “Ja, mooier dan het vorige shirt. Dat had een oranje gloed als de zon fel scheen. Dit is echt rood. Nieuwerkerk-rood.”

In het kraagje staat het logo en de oprichtingsdatum van de club. “We hebben er nog even aan gedacht om iets iconisch uit Nieuwerkerk mee te nemen. We wonen hier op het laagste punt van Nederland. Wat zet je er dan op? Een tekst met ‘lager kan je niet zakken’, nee, daar hebben we van afgezien.”

Hoewel de winkel een flinke oppervlakte heeft, hangt en ligt hij vol met kleding. “Dit is nog niet alles hoor”, haast Kiontke zich te zeggen.  “We hebben een groot assortiment. Er moet wel wat te kiezen zijn.”

Kiontke, Van het Kaar en de andere medewerkers van de clubshop hebben van het bestuur respijt gekregen. De switch naar een andere kledingleverancier mag twee jaar duren. “In één keer alles, dat is niet te doen”, weet Van het Kaar. “We hebben meer dan tweeduizend leden en honderd teams. Het gaat geleidelijk. Bovendien wil de club mensen niet op extra kosten jagen. Als je net een setje hebt gekocht van de andere leverancier zou je nu meteen weer verplicht worden om een nieuw setje te kopen.”

Het eerste elftal loopt inmiddels in het nieuwe tenue. Daarnaast zijn Van het Kaar en consorten vooral druk met teamkleding. “Er zijn veel teams met nieuwe sponsors en die willen uiteraard allemaal de nieuwe kleding. Maar dat betekent wel dat een heel team moet passen. Dat is best een gedoe. En we hebben nogal wat teams met een nieuwe sponsor.” Van het Kaar stelt echter dat de grootste drukte voorbij is. “Het is nog wachten op sommige bestellingen. Vanwege de overstap naar de nieuwe kledingleverancier is onze winkel nu geopend op woensdagavond en op zaterdagmorgen. Daar is het een tijdje heel druk geweest, maar die drukte is nu ook aan het afnemen.”

Klik op VV Nieuwerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Nieuwerkerk voor meer informatie over de club.

Bij Schijf voelen ze zich geen underdog

rkvv Schijf
-
0
Bij Schijf voelen ze zich geen underdog

Met een vijfde plaats en bijna ook nog nacompetitie, draaide Schijf andermaal een goed seizoen. Tot verrassing van velen, maar niet voor de ploeg zelf, volgens Gilles Goorden. De aanvaller van de derdeklasser zag het, net als veel van zijn teamgenoten, eigenlijk wel aankomen. “We worden altijd een beetje onderschat.”

En dus keken ze er bij Schijf, allesbehalve raar van op. “Anderen misschien wel, maar wij hadden eigenlijk wel verwacht, dat we het zo goed zouden doen. Het jaar daarvoor deden we dat namelijk ook.” Hoe dat komt? “We zijn echt een team, blijven er vol voor gaan. Soms misschien door de lange bal te hanteren en duels te winnen, maar daar hebben we het genoeg ploegen moeilijk mee gemaakt.”

Balgevoel

Toch is dat een speelwijze, die niet helemaal bij de twintigjarige Goorden past. Als spits. “Weinig goals voor, ook weinig goals tegen. Meestal stonden we vrij verdedigend. Dat is voor mij als spits natuurlijk niet ideaal, als de bal maar weinig voorin komt.” En dus willen ze het bij Schijf dit seizoen toch net een beetje anders aan gaan pakken. “Met vier verdedigers achterin, konden we aanvallend iets meer klaarspelen, merkten we. Dat gaan we nu verder proberen!” Toch is de ietwat behoudendere speelstijl, niet de enige reden van het beperkte ‘balbezit’ van Goorden. “Ik heb de eerste helft van het seizoen gemist, toen zat ik voor mijn studie in Canada. Dat was super en echt genieten, maar natuurlijk niet handig als je net een nieuwe trainer (Aytaç Akkaya) hebt.” En dat niet alleen, lacht de student Sportkunde. “Mijn balgevoel was volledig weg!” Dat de teller voor de spits uiteindelijk stopte bij drie doelpunten, was dan ook niet zo gek. Al is hij daar naar eigen zeggen, niet al te veel mee bezig. “Gewoon lekker spelen én veel minuten maken.” Die kans is dit seizoen, door het vertrek van concurrent Dennis van Nijnatten, in ieder geval een stuk groter geworden. “Een aantal smaakmakers zijn weg, dat weten we ook wel. Toch moeten we in onszelf blijven geloven, dat is juist onze kracht. Intensiteit leveren en voetballend verbeteren.” Welke doelstelling hoort daarbij? “In ieder geval handhaven en dan kijken naar meer.”

Uitgedund

Met de club waar Goorden speelt, sinds hij kan zwemmen. “Ik moest van mijn ouders eerst mijn zwemdiploma A en B halen, daarna mocht ik pas op voetbal. Dus toen ik die had, ben ik meteen gegaan! Een jaar of zeven, was ik.” Meer dan lang genoeg natuurlijk, om zich inmiddels helemaal thuis te voelen. “We komen allemaal uit het dorp zelf, dat vind ik fijn. Daardoor kan je het ook goed met iedereen vinden én blijft het team lang bij elkaar.” Toch is het nu even wennen, vertelt hij. “Er is een andere dynamiek in het team. Dat is logisch als er bepaalde jongens weggaan. Misschien dat we daardoor in het begin wat punten laten liggen.” Aan hem de taak, om dat te voorkomen. “Ik moet het hebben van hard werken en op de juiste plek staan. Dat past wel bij Schijf, normaal gesproken. In het veld ben ik veel bezig met waar de ruimte is. Een redelijk schot, maar niet heel technisch.” Genoeg ruimte voor verbetering nog dus. “Hier krijg je ook de tijd én de kans, om verder te ontwikkelen. Geen al te hoge druk, fouten maken mag en de sfeer is fijn.” Al maakt Goorden zich stiekem, misschien wel een beetje zorgen. “Er is weinig doorstroming vanuit de eigen jeugd, er gaan nu eigenlijk vooral spelers af. Daardoor is de groep flink uitgedund. Dat zal misschien nog wel een puntje worden.” Aan zijn liefde voor de club, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik ga nooit weg bij Schijf!” Ook niet als er een andere aanbieding komt? “Als die ooit komt, zal het eerder van een lager elftal zijn. Ik ken mijn kwaliteiten.”

Klik op RKVV Schijf voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Schijf voor meer informatie over de club.

Jeugdtak VV Capelle werkt op volle kracht

vv Capelle
-
0
Jeugdtak VV Capelle werkt op volle kracht

De jeugdafdeling van VV Capelle staat in volle bloei. Illustratief is de groei van dit seizoen, met weer vijf extra teams. “Het geeft iedereen een boost”, aldus jeugdvoorzitter Hester Lugten.

De groei van de jeugdtak heeft zeker ook te maken met de activiteiten die de club voor de voetballende jeugd organiseren. Waar in de week van de herfstvakantie het voetballen bij veel clubs op een laag pitje staat, bruist het op zaterdag op sportpark ’t Slot van de bedrijvigheid. Het lichtjestoernooi van Capelle zorgt voor veel sfeer en voetbalplezier bij de jeugd tot 13 jaar. Dat het regent mag de pret niet drukken. “Dit zijn de leuke extraatjes”, zegt Hester Lugten. “We hebben eten, drinken en iedereen heeft het naar zijn zin.”

De jeugdafdeling van Capelle werkt al een tijdje op volle kracht. De Capelse jeugd kan sinds een paar nog makkelijker de weg naar sportpark ’t Slot als daarvoor. “Vorig seizoen zijn we al gegroeid met vijf teams en ook dit seizoen hebben we weer vijf teams meer ingeschreven voor de competitie”, zegt Lugten. “En voor de volgende fase komt er ook weer een team bij. Er komen elke week weer nieuwe kinderen bij.”

Lugten nam een tijdje geleden de rol van jeugdvoorzitter over van Jan-Willem Kisjes, die voorzitter is geworden van het hoofdbestuur. “Ik zat al in de jeugdcommissie”, vertelt ze. “Ik was secretaris. Mijn kinderen voetballen op de club en ik vind het dan heel normaal dat je je inzet voor de vereniging.”

“De groei is natuurlijk heel leuk en daar zijn we ook heel trots op”’, vervolgt Lugten. “Maar het betekent gelijkertijd ook dat er meer trainers en leiders nodig zijn. Ook het kader moet meegroeien. Vrijwilligers liggen niet op straat, dus moet je actief werven. Niet iedere ouder heeft een voetbalachtergrond en is op de hoogte van hoe een vereniging functioneert. En ook niet elke ouder heeft zeeën van tijd. Dus om het voor die groep makkelijker te maken proberen we de vrijwilligerstaken op te delen. Als je mensen vraagt of ze in een jeugdbestuur willen zitten, houden ze de boot vaak af, uit angst voor grote verplichtingen. Maar voor andere, kleinere taken zijn ouders vaak wel te porren. Zoals bij het lichtjestoernooi in de organisatie of achter de barbecue. We hebben daarom ook wat nieuwe commissies opgericht, zoals een activiteitencommissie en toernooicommissie.”

Op voetbalgebied zorgen de twee hjo’s (hoofd jeugd opleiding) voor de nodige steun en feedback van de trainers. “Zoals bij elke vereniging hebben wij een groep vrijwilligers die veel tijd steken in de club en dat vol liefde doen. Ze zijn onze ruggengraat en dat beseffen we heel goed.”

Het sportpark is inmiddels aardig volgelopen. De drie kunstgrasvelden worden nagenoeg iedere dag gebruikt voor de trainingen. “Keerzijde van die groei is dat langzaam maar zeker tegen een ruimteprobleem gaan oplopen. Ja, het eerste veld zou nog kunstgras kunnen worden, maar dat is een discussie die ze vooral in het bestuur moeten voeren. Voorlopig kunnen we iedereen nog kwijt.”

Opvallend is ook de groei van het aantal meisjesteams. “We hebben er nu zes, in de onder 10, onder 15 en onder 17. Je wilt als club graag stabiliteit en altijd meer”, zegt Lugten. “Het zou natuurlijk leuk zijn als dat op den duur uitmondt in een vrouwenelftal.”

Klik op vv Capelle voor meer artikelen over de club.
Klik op vv Capelle voor meer informatie over de club.

Vooruitblik derby Sprang-Capelle: N.E.O’25 – SV Capelle

Neo 25
-
0
Vooruitblik derby Sprang-Capelle: N.E.O’25 – SV Capelle

Aankomende zaterdag staat de derby van Sprang-Capelle op het programma. De twee ploegen komen momenteel uit in de 4e klasse F. N.E.O’25, de ploeg van trainer Marcel van Helmond degradeerde vorig jaar, maar pakte afgelopen week de eerste periodetitel. Dit weekend zal SV Capelle, de huidige nummer zes, de feeststemming bij hun rivaal willen doorbreken. Collega’s buiten het veld, maar rivalen binnen het veld, Ferry Caron en Robin Rosenbrand blikken vooruit op de derby.

De 5-1 overwinning van N.E.O’25 afgelopen seizoen was ongetwijfeld een bittere pil voor SV Capelle en zijn supporters. Deze nederlaag was niet alleen een sportieve teleurstelling, maar het vestigde ook een ongewenst record als één van de grootste verliespartijen in de onderlinge duels met N.E.O.

HISTORISCHE UITSLAGEN

In het afgelopen decenium hebben de twee rivalen uit Sprang en Capelle elkaar negen keer eerder ontmoet. Het grootste deel van deze wedstrijden eindigde de duels onbeslist. Over doelpunten hoef je dan weer niet te klagen in de onderlinge wedstrijden. Het gemiddelde doelpuntenaantal per wedstrijd staat momenteel namelijk op vier doelpunten per wedstrijd.

VOORBESCHOUWING

Allebei de clubs zullen deze keer geen genoegen nemen met een gelijkspel. N.E.O’25 uit Sprang wil bovenaan in de klasse blijven staan en de ploeg van trainer Erwin Verheij heeft de punten hard nodig om aansluiting bovenaan in de competitie te vinden. De laatstgenoemde ploeg staat vier punten achter op de koploper. Dit zorgt voor een extra lading op de derby. ‘’In deze wedstrijden lopen de emoties weer hoog op. Niemand wil deze pot verliezen, aldus Ferry Caron, de huidige aanvoerder van de formatie uit Capelle.

Ondanks dat de emoties hoog oplopen tijdens deze derby’s kunnen de meeste het buiten elkaar wel goed met elkaar vinden. ‘’Bij N.E.O’25 spelen ook veel vrienden en bekenden, hier wil je uiteraard extra graag van winnen, maar buiten de wedstrijd zijn wij geen vijanden meer en kunnen wij gezellig een drankje doen.’’

Robin Rosenbrand van N.E.O’25 is geen onbekende op het andere sportpark. Rosenbrand zijn vader komt van SV Capelle en kwam daar dus regelmatig kijken, maar zelf vertegenwoordigt hij al zijn hele leven de club uit Sprang.  Er lopen hier ook veel bekende voor hem. Één daarvan is de aanvoerder van de club uit Capelle, Caron. Binnen de lijnen zijn het de grootste rivalen, maar naast het veld werken zij dagelijks samen. ‘’Op het werk lopen meerdere gasten van N.E.O’25, wanneer Ferry verliest, moet die dit nog wel heel lang aanhoren’’, aldus Rosenbrand.

N.E.O’25 wil zich niet aan gaan passen aan het spel van SV Capelle en zich helemaal focussen op hun eigen kwaliteiten. Rosenbrand zegt hier het volgende over: ‘’Wij willen ons nooit aanpassen aan een tegenstander. Wij kennen hun sterke en zwakke punten, maar we gaan ons eigen spel spelen. Kwalitatief hebben wij goede spelers en mogen dingen van elkaar verwachten.’’

VOORSPELLING

Rosenbrand wil de goede reeks die ze momenteel hebben, hervatten met een overwinning op de ploeg uit Capelle. ‘’De laatste ontmoeting hebben wij overtuigend gewonnen. Zij zullen zich dus willen revancheren. Natuurlijk gaan wij voor de winst met onze kwaliteiten en willen wij onze ongeslagen reeks voortzetten.’’ Kijkend naar de ranglijst in de 4e klasse F is de ploeg van Rosenbrand uit Sprang de favoriet. ‘’Alleen het blijven derby’s en die zijn vaak vrij onvoorspelbaar.’’

Ook de aanvoerder van SV Capelle wil zijn vingers niet branden aan een voorspelling. Toch hebben zij er deze week alles aan gedaan om zich maximaal voor te bereiden. ‘’We gaan zaterdag alles geven om N.E.O’25 te verslaan. We moeten vanaf minuut 1 scherp en agressief beginnen om indruk te maken, maar we moeten wel ons koppie erbij houden. Iedereen is er klaar voor en heeft er zin in. We gaan het zaterdag zien.’’

Bron foto: Anna van Leuveren-Pattipeilohy

Klik op NEO’25 voor de laatste artikelen over de club.

Klik op NEO’25 voor meer informatie over de club.

Klik op SV Capelle voor de laatste artikelen over de club.

Klik op SV Capelle voor meer informatie over de club.

Seolto, mede dankzij Danny Kieboom, eerste amateurclub met belijningsrobot

Seolto
-
0
Seolto, mede dankzij Danny Kieboom, eerste amateurclub met belijningsrobot

Steeds meer dingen in het dagelijks leven gaan automatisch. Iets om bang voor te zijn? Wat Seolto betreft niet. De voetbalvereniging uit Zevenbergen maakt sinds dit seizoen als eerste amateurclub in Nederland gebruik van een robot die lijnen kan trekken. “In een half uurtje, is alles gedaan”, vertelt Danny Kieboom.

Dat Kieboom bij het aanschaffen en installeren van een belijningsrobot betrokken is geraakt, behoeft in eerste instantie de nodige uitleg. Die geeft de 37-jarige inwoner van Zevenbergen dan ook graag. “Ik heb jaren geleden bij TPO gevoetbald en ben toen op mijn 21ste hier naartoe verhuisd. Vier jaar later speelde ik in het eerste.” Toch duurde dat niet lang voor de verdedigende middenvelder. “Een paar jaartjes maar, daarna raakte ik zwaar geblesseerd. Gescheurde achillespees en later nog een gebroken enkel.”

Probleem

Kieboom verdween een beetje uit beeld, tot in 2018 zijn kinderen begonnen met voetballen. “Ik kwam weer terug en ben ook meteen vrijwilligerstaken gaan doen. En een seizoen later, ben ik bij het zesde gaan spelen. Daar zit ik nog steeds.” Tot groot genoegen. “Het voelt als thuis, dat is voor mij de reden dat ik het zó naar mijn zin heb. Het familiegevoel en iedereen is betrokken.” Hijzelf dus ook. “Sinds 2019 doe ik, als lid van het bestuur, het facilitaire gedeelte. Onderhoud van het terrein, de kleedkamers, maar vooral het pand.” Een bewuste keuze. “Je merkt dat het qua vrijwilligers lastig is, dus het is maatschappelijk belangrijk om betrokken te zijn. Daarom hebben we ook die belijningsrobot aangeschaft. Daar was niemand meer voor te vinden…” Precies op dat punt, liepen ze bij Seolto dus tegen een probleem aan. Wie moet de lijnen gaan trekken? “Toen ben ik eind vorig seizoen samen met Marc Pellen op zoek gegaan naar alternatieven. Zodat we konden belijnen, zonder al te veel arbeid. Onze ‘oudere mannen’ konden het fysiek niet meer aan.” Het tweetal benaderde vervolgens een aantal partijen, liet ze een demo geven en raakte onder de indruk. “Ik was zo’n robot al een paar keer tegengekomen bij onze voetballeverancier, dus eigenlijk was het puur toeval. We zijn ook de eerste amateurclub in Nederland die er één heeft.” Vooral in Amerika, is de populariteit groot, vertelt Kieboom. “Met name voor American football. Een paar profclubs hebben het hier ook, maar ze willen gaan uitbreiden.”

Programmeren

Mooie theorie, hoe werkt het in de praktijk? “Die robot heeft een GPS-systeem. Je zet hem op een vaste plaats naast het veld en met een tablet, rijd je hem zo het gras op. Een kan met verf erin, veld selecteren en op start drukken. De rest gaat allemaal automatisch.” Als alles vooraf goed is ingesteld, lacht Kieboom. “Eenmalig moet je alles programmeren, met Google Maps, zodat je het veld kunt selecteren.” Een kind kan de was doen. “Een gewoon veld, duurt een half uurtje. Normaal waren die mannen anderhalf uur bezig. In een uurtje of twee, is nu het hele sportpark gedaan.” De gehuurde robot, want kopen is te duur, doet dus uitstekend zijn werk. “Eerst hadden we twee mensen nodig, moest je een touwtje spannen, karretje erachter. Dit is een stuk sneller, nauwkeuriger én netter. Die robot is tot op twee centimeter nauwkeurig!” Eén ding is duidelijk, Kieboom is maar wat blij met zijn apparaat. “We belijnen nu één keer per week. Met veel regen en snelgroeiend gras, is dat ook wel echt nodig. Bij koudere temperaturen is dat minder.” En ook Rinus en Jos van de onderhoudsploeg, zijn tevreden. “Die willen er natuurlijk ook mee werken! Fysiek is dat een stuk minder zwaar voor ze.” Naast de robot, die ze bij Seolto sinds het begin van dit seizoen dus intensief gebruiken, hebben ze tot slot nog een in het oog springende gadget bij de club. “Vorig jaar hebben we een nieuw scorebord gekregen, ook dat is weer een leuk extraatje. Komend seizoen gaan we daarom bij alle teams op het hoofdveld, gifjes en opstellingen gebruiken!”

Klik op Seolto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Seolto voor meer informatie over de club.

‘Liever op de club, dan achter de geraniums’ aldus André Mol

Rood Wit
-
0
‘Liever op de club, dan achter de geraniums’ aldus André Mol

Hij is vrijwel iedere morgen op de club, zorgt dat alles op het sportpark er netjes uitziet en geniet het meeste van de onderlinge gezelligheid. Want dat André Mol nergens liever is dan bij Rood Wit, maakt de terreinknecht al snel duidelijk. “Moet ik dan thuis gaan zitten achter de geraniums? Dat is niks voor mij!”

Kleedkamers schoonmaken, snoeiwerk verrichten of de velden belijnen. Noem het maar op, of de 74-jarige Mol doet het. Al doet de vrijwilliger het zeker niet alleen, benadrukt hij. “Lijnen trekken doe ik altijd met Anthony den Ouden. En onze volledige onderhoudsgroep bestaat uit een vrijwilliger of acht. Drie zijn er bijna iedere ochtend, de rest komt op maandag, woensdag en vrijdag.” Zelf is hij over het algemeen dus dagelijks te vinden op sportpark De Gagelrijzen. “Ik ben het liefste elke morgen op de club. Lekker bezig zijn, sociale contacten. Kom je nog eens jongens van het bestuur tegen.”

Lijnen trekken

Inmiddels dus als vrijwilliger. Nadat Mol jarenlang zelf actief was als voetballer. Natuurlijk bij Rood Wit. “Vanaf het begin van de jaren 90, tot mijn 35ste heb ik gevoetbald. Niet echt in het eerste. We zijn toen een zaterdagelftal voor de senioren begonnen.” Een mooie tijd, herinnert hij zich. “Dat was hartstikke gezellig! Volgens mij hadden we toen tien seniorenteams.” Zelf speelde Mol als laatste man. “Ouderwets, gewoon verdedigen.” Nadat de inwoner van Sint Willebrord eenmaal gestopt was, begon hij zich in te zetten als terreinknecht van de club. “We zijn nu volop bezig met borden schoonmaken. Soms doen we metselen, bijvoorbeeld bij de tribune.” Maar voor hem misschien wel het belangrijkste: lijnen trekken. “Als je daar waardering voor krijgt, is dat toch wel het leukste. Want als ze niet recht zijn, krijg je het ook wel te horen hoor!” Een nog niet zo gemakkelijke klus, vertelt hij. “We doen het altijd met zijn tweeën, Anthony en ik. Lijntje spannen en dan lopen. Op woensdag beginnen we, twee velden per ochtend. In totaal zijn het er vier of vijf. Soms doen we zelfs de trainingsvelden!”

Blijven doen

Onder leiding van kantinebeheerder Toon de Jong, een dankbare taak. “Als club moet je natuurlijk ook blij zijn, dat je al die vrijwilligers hebt.” Vrijwilligers die zich bij Rood Wit onder meer bezighouden met de reclameborden. “De omgeving van de velden is in al die jaren wel veranderd, er zijn heel wat borden bij gekomen. Daar maken wij dan de stellingen voor, om ze in op te hangen.” Sowieso heeft Mol de club natuurlijk wel zien veranderen. “Toen ik begon, liepen hier echt ‘grote voetballers’. Tegenwoordig doen we het vooral met eigen jongens, waardoor de prestaties iets minder zijn geworden. Dat is logisch. Het is wat minder prestatiegericht.” Toch staan ze, ook bij Rood Wit, allesbehalve stil. “In de wandelgangen hoorde ik dat ze bezig zijn met zonnepanelen. Als het goed is, maken wij dat straks nog mee!” Want aan stoppen, denkt Mol voorlopig niet. “Ik doe het graag én heb het naar mijn zin. Dus ik hoop dit nog lang te doen. Als het zo blijft, dan gaat het.” Zijn fiets, waarmee hij dagelijks naar de club komt, staat de komende tijd dan ook gewoon weer voor hem klaar. “De velden komen ze maaien, de rest doen we zelf. Rollen, bladeren opruimen, noem maar op. Ons werk hebben we wel hoor!”

Klik op Rood-Wit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rood-Wit voor meer informatie over de club.

1...131132133...1.344Pagina 132 van 1.344

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.