In de eerste competitiewedstrijd na corona bleek Victoria’04 de wil te kunnen opleggen op een goed georganiseerd spelend Blijdorp, dat echter geen kans zag om de Vlaardingse achterhoede pijn te doen.

Victoria’04 controleerde de wedstrijd en kwam vrij snel na de aftrap op een 1-0 voorsprong. Nailey Girigorie werd de diepte ingestuurd, omspeelde zijn tegenstander en verschalkte de doelman van Blijdorp met effectvol schotje. Na 20 minuten spelen werd de snelle spits van Victoria’04 bij een doorbraak door de doelman ten val gebracht. Jur de Visser verzilverde de kalktrap feilloos (2-0). De thuisclub hield het slot op de deur. Doelman Jochem van der Hoff werd nauwelijks op de proef gesteld door Blijdorp.

Na de pauze speelde Victoria’04 tegen de harde wind in, maar Blijdorp wist daarvan niet te profiteren. Na een uur spelen werd Osman Ünnu op maat bediend, die met een heerlijke volley prachtig afrondde: 3-0. De wedstrijd bleek gestreden, Blijdorp werkte wel hard maar schiep zich geen kans. Victoria’04 bleef het beste van het spel houden. Nailey Girigorie werd weer eens met een dieptepass aan het werk gezet, die zijn snelheid uitbuitte en het balletje keurig in het netje lepelde: 4-0. In de resterende tijd wist Victoria’04 de ruime en verdiende overwinning vast te houden.

Opstelling Victoria’04: Jochem van der Hoff, Lars de Visser, Robbin Winsveen, Oscar Knecht, Jordi de Kimpe, Bart van der Hoeven (Michael Blok), Lars Kortleven (Raydrick Kleinmoedig), Jur de Visser, Nailey Girigorie (Jelle Blankenstijn), Osman Ünnu (Nils Gliszmann), Vincent van den Bogerd.

Doelpunten Victoria’04:

Nailey Girigorie (1-0 en 4-0), Jur de Visser (2-0 strafschop), Osman Ünnu (3-0).

Klik op de link voor een recent artikel over Victoria’04

Hij kwam niet aan de bak bij Victoria’04, maar een paar honderd meter verderop ontvingen ze hem met open armen. Calvin Jongejan speelt dit seizoen zijn wedstrijden voor tweedeklasser CION, maar een lange neus naar zijn oude club trekt hij niet. “Het loopt zoals het loopt.” 

Er zijn minder populaire nummers om mee te spelen. Sinds Jongejan (22) voor CION uitkomt prijkt op de achterkant van zijn shirt het nummer veertien. Veel spelers spelen maar wat graag met het nummer dat verwijst naar Nederlands beste voetballer, Johan Cruyff. “Voor mij is 14 gewoon een nummer”, toont Jongejan zijn nuchtere blik. “Ik heb er niet om gevraagd, het shirt lag er gewoon en ik heb ‘m aan getrokken.”

Qua speelwijze lijkt Jongejan in zijn geheel ook niet op de vroegere ‘meester’. “Ik ben een hardwerkende middenvelder, die graag ballen afpakt, maar die ballen ook snel weer inlevert bij de betere spelers. Cruyff was een spelmaker.”

Jongejan voetbalde vrijwel zijn hele jeugd bij Victoria’04, waar hij telkens tot de beste spelers van zijn lichting behoorde. Eén seizoen speelde hij voor Zwaluwen. “Dat was in de B. We speelden in de hoofdklasse tegen mooie tegenstanders.” Jongejan keerde echter snel weer terug op het oude nest, waar hij als eerstejaars A al de overstap maakte naar de selectie en ervaring opdeed in het tweede elftal. Op zijn zeventiende maakte hij zijn debuut in de hoofdmacht. Daarna werd steeds vaker een beroep op hem gedaan door de trainer van het eerste elftal.

Een blessure dreef een wig tussen hem en zijn club. “Ik raakte geblesseerd aan mijn lies. Dat was twee seizoenen geleden. Het was een vervelende blessure waarmee ik lang heb getobt. Toen ik van de pijn verlost was, ben ik rustig fit gaan worden. Ik maakte mijn minuten in het tweede.”

Een vervolg bleef echter uit. De tweede coronalockdown legde de competitie opnieuw stil. “Toen we weer mochten trainen had ik wel verwacht dat ik bij de eerste selectie mocht meedoen. Die uitnodiging kwam echter niet. De trainer gaf me niet het idee dat hij mij nodig had.”

Eenmaal op een zijspoor beland was het voor Jongejan een stuk makkelijker om voor CION te kiezen. “Ik heb altijd al het idee gehad een keer voor CION te voetballen. Mijn opa is ook lid geweest van de club en nog een paar jaar grensrechter van het eerste elftal geweest.”

Sportief gezien maakte Jongejan dus een behoorlijke promotie, van vierdeklasser Victoria’04, waar hij geen uitzicht had op speeltijd, naar de tweede klasse. Hij voelt zich bij zijn club gewaardeerd. “De trainer heeft vertrouwen in mij, vertrouwen is voor elke speler belangrijk.” Maar vertrouwen is weinig waard als er geen prestaties tegenover staat. Jongejan is zich daarvan bewust. “Ik ben een echte teamspeler. Ik maak veel vuile meters. Ik ben op het middenveld de aanjager als er druk gezet moet worden. We hadden niet zo’n goede start, maar we hebben ons in de laatste weken van de competitie enigszins hersteld. Het is altijd lekker als je de derby tegen CWO wint.”

Klik hier voor meer informatie over CION.
Lees hier meer artikelen over CION.

De Kwekkertjes, de jongste tak aan de VFC-boom, viert dit jaar het tienjarig bestaan. Annemieke Bot is ‘poortwachter’ van het eerste uur. “We hebben er jaren voor moeten knokken.”

Twee uur voordat het Oranjevoetbalfestival op het VFC-terrein op 5 mei plaatsvindt, is Bot samen met vele andere vrijwilligers druk bezig met het uitzetten van de oefeningen en opstellen van de spelletjes. VFC verwacht deze middag meer dan honderd kinderen. “We hebben flink ons best gedaan”, zegt Bot. “We hebben honderddertig aanmeldingen. We hebben gigantisch reclame gemaakt. Facebook, twitter. Niet alleen onze jeugdleden komen, maar ook van andere clubs en kinderen die niet gebonden zijn aan een club.”

Bot stond ruim tien jaar geleden aan de basis van de Kwekkertjes, het voetbal voor kinderen vanaf vier tot en met zes jaar. Al veel eerder opperden zij het idee. “CWO had het toen al. Mijn jongste zoon was thuis niet meer te houden en wilde graag op voetbal. Bij VFC was die mogelijkheid er niet. ‘Dan doen we hem nog een jaartje bij CWO op voetbal’, heb ik nog een keer thuis gezegd. Nou, dat ging er bij mijn man Hans, die toen al bestuurslid was bij VFC en nu nog steeds is, niet in. Na een paar jaar aandringen is VFC toch overstag gegaan. ‘Ga je gang maar’, zei Jaap Jongeman, de jeugdvoorzitter. “Bianca van der Slot is er al heel snel bijgekomen. Met zijn tweeën vormen wij de vaste kern. Wij zijn nu met zijn vieren.”

‘De poort van VFC’, noemt Bot ‘De Kwekkertjes’, die zelfs een eigen logo hebben. “Bij ons worden kinderen en ouders wegwijs gemaakt in het voetbal. Kinderen leren de eerste voetbalvaardigheden, ouders kunnen kennis maken met hoe het gaat in een vereniging als de onze.”

Inmiddels heeft Bot ladingen ‘kwekkertjes’ groot gebracht en groot zien worden. “Van de eerste groep kinderen spelen er nu nog een aantal in de JO17. Die hebben maar heel kort bij de Kwekkertjes gezeten, want we zijn toen in mei begonnen en in juni zijn zij al doorgestroomd naar het reguliere voetbal. De groep erachter, nu de JO15, hebben wel het hele traject meegemaakt.”

Vol trots meldt Bot, die naar eigen zeggen de ideale vrouw is (‘ik drink bier en kijk thuis altijd voetbal’), dat spelertjes die de Kwekkertjes hebben doorlopen, ‘een voorsprongetje hebben’. “Tenminste, dat wordt gezegd door de mensen die er verstand van hebben. Ik ben geen trainer die veel verstand heeft van techniek en tactiek hoor. Dat hoeft ook niet voor deze leeftijdsgroep. Plezier staat voorop. Kinderen moet lol hebben en ouders naar de zin. Niet dat we op het veld maar wat doen. Er zit echt wel een idee achter. We proberen de kinderen wel uitdagingen te bieden. Als ze iets goed onder de knie hebben, breiden we de oefening uit. Maar dat doen we altijd via spelletjes. Als we dribbelen doen we dat van stadion naar stadion. De spelertjes zelf mogen de namen van die stadions bedenken. We sluiten altijd af met een wedstrijdje in de ‘kooi’, hierachter. Dat is natuurlijk helemaal het einde.”

De toernooien zijn de afgelopen jaren een belangrijk uithangbord geworden van Victoria’04. Dankzij Henk van der Zanden, onder wiens bezielende leiding en enthousiasme het toernooivoetbal van de Vlaardingse club een enorme impuls heeft gekregen. “Het kost veel tijd, maar het levert mij energie op in plaats van dat het dat kost.”

Het meest in het oog springende toernooi is vernoemd naar Jan Bouman, de grootste icoon van fusieclub Victoria’04. Bouman was prof bij Fortuna Vlaardingen, Sparta en weer Fortuna Vlaardingen. In het seizoen 1962/1963 werd hij met maar liefst 27 doelpunten topscorer van de eerste divisie. Bij Sparta was hij op het hoogste niveau goed voor zeventien doelpunten in drie seizoenen.

“Je kan gerust zeggen dat hij de beste voetballer is die we als Victoria’04 hebben voortgebracht. We mogen daar best een beetje trots op zijn”, reageert Henk van der Zanden, die het dan ook logisch vindt dat zijn club de oud-icoon met een toernooi eert. Dat toernooi zag drie seizoenen geleden het levenslicht.

In die korte tijd heeft het toernooi voor spelers tot elf jaar al een belangrijke verandering ondergaan. “We zijn van een toernooi voor topamateurclubs naar een betaald voetbal-toernooi gegaan”, zegt Van der Zanden. “Er doen nu nog wel steeds amateurclubs mee, maar het grootste deel van de 32 teams zijn jeugdteams van profclubs.”

Dat was aanvankelijk niet de bedoeling van Van der Zanden, die drie jaar geleden ook instapte als toernooicoördinator. “We wilden een aansprekend toernooi, dat wel. We wilden onze jeugd een toernooi geven waarbij ze eens een keer tegen andere tegenstanders spelen dan normaal in de competitie of toernooien. Het eerste jaar hebben we clubs als Quick Boys en Rijnsburgse Boys uitgenodigd, clubs van naam die iedereen kent.”

Maar Van der Zanden, enthousiast geworden door het succes van de eerste editie, wilde meer. “We zijn bvo’s gaan benaderen.  Die bleken wel oren te hebben om deel te nemen. Vooral het moment vinden ze interessant. Het toernooi staat vast voor eerste weekeinde van september, tenminste in een coronaloos jaar.”

Inmiddels heeft Victoria’04 een model ontwikkeld waarbij op zondag het ‘hoofdtoernooi’ wordt gespeeld en de zondag ervoor er nog een kwalificatietoernooi is. “Op het hoofdtoernooi is plaats voor 32 teams. Dat is de limiet. Meer teams kunnen we niet kwijt op onze velden. Een week voor het toernooi spelen eerst nog een toernooi met amateurclubs waar vier, vijf plaatsen zijn te verdienen voor het hoofdtoernooi. Dat is dus alleen voor amateurclubs, die daardoor ook de kans wordt geboden om aan het grote toernooi mee te doen en tegen de bekende profclubs te spelen.”

Dit jaar werd het toernooi echter in aangepaste vorm gespeeld. “Het was anders dan in andere jaren”, zegt Van der Zanden. “Op het Belgische Turnhout hadden alle buitenlandse club zich afgemeld vanwege corona. We hadden een mooi deelnemersveld met Club Brugge, KV Mechelen, Rot Weiss Oberhausen, Fortuna Köln en Luton Town. Van de Nederlandse betaald voetbalclubs krijgen wij echter al snel het signaal dat ze graag wilden komen. Het kwalificatietoernooi hebben we niet gehouden en op het hoofdtoernooi hadden we iets minder deelnemers. We konden gebruik maken van het complex van CION, waardoor we extra kleedkamers hadden. Uiteindelijk zijn we blij dat we het hebben laten doorgaan. Volgend jaar gaan we weer volle kracht.”

Als het aan Van der Zanden ligt, zijn binnen afzienbare tijd ook Feyenoord, Ajax en PSV bij zijn club te zien. “Het benaderen van de bvo’s kost veel tijd, maar als je eenmaal beet hebt, geeft dat enorm veel voldoening.”

Naast het Jan Bouman-toernooi is Van der Zanden, mét Björn Visser als mede-coördinator, nauw betrokken bij het Paas(onder 13)-, het Hemelvaartstoernooi (onder 11 en 10) en het bekende Ramon de Rond-toernooi. Van der Zanden: “Aan het Hemelvaarttoernooi doen zestig teams mee. Het minimale niveau is hoofdklasse en ook hier hebben we bekende namen als IJsselmeervogels, AFC en Koninklijke HFC.”

Klik hier voor meer informatie over Victoria’04
Klik hier voor meer artikelen over Victoria’04

“Niet te veel doorstrekken”, klinkt het over het veld. Arjan Gijze is bezig de JO13-1 van HBSS een warming-up te geven voor de woensdagtraining. “Preventie, daar gaat het om”, zegt hij even later. “We moeten zuinig zijn op de jonge knieën.”

De Schiedamse club introduceerde begin jaar een revolutionaire warming-up. Een warming-up die standaard in het programma zit en voor alle jeugdtrainingen wordt gegeven. Het doel: het aantal knieblessure terugbrengen tot het minimum.

“We hebben een samenwerking met Joint Forces”, zegt Gijze. “Dat is een bedrijf van fysiotherapeuten, Spomed uit Capelle aan den IJssel, en de praktijk van een orthopeed, dokter Pad. Zij hebben een warming-up ontwikkeld die gebaseerd is op onderzoek in de Verenigde Staten en Zweden. Door deze serie oefeningen voor elke training te doen is het aantal knieblessures met tachtig procent afgenomen.”

“Kinderen van tegenwoordig spelen veel minder vaak op straat. Daardoor is hun motoriek minder. Ze zijn daardoor eerder vatbaar voor blessures. De komst van kunstgras heeft de belasting op het lichaam extra vergroot.”

Gijze (47) is zelf een voormalig kniepatiënt. Hij kwam zelf met een kruisbandblessure terecht bij Pad en de fysiotherapeuten van Spomed. “Ik heb zelf heel veel baat gehad bij die oefeningen. Ik doe ze nog steeds. Ik vind dat je als club, naast voetbalplezier, ook de taak hebt om aan blessurepreventie te doen. Ook dat hoort bij een veilig sportklimaat. Vandaar dat ik voorgesteld heb om het bij HBSS bij alle jeugd te introduceren”, aldus de coördinator van de jeugdcommissie.

Er zijn drie niveau’s oefeningen. “Niveau 1 is voor de allerjongste jeugd. Niveau 3 voor de JO17 en JO19. Op elk niveau zijn er een stuk of tien oefeningen. Rekken en strekken is er niet bij. Er zijn loop-, maar ook springoefeningen. Bij elkaar duur het tien minuutjes. Het is even wennen in het begin voor trainer en spelers. De trainer moet er op letten dat de oefeningen goed worden uitgevoerd.”

Klik hier voor meer informatie over HBSS
Klik hier voor meer artikelen over HBSS

In één jaar tijd groeide het aantal leden van CWO van 560 tot 650. De explosieve groei van het ledenbestand biedt de Vlaardingse fusieclub volop mogelijkheden, maar er zijn ook uitdagingen. “Het gaat er om de groei op een gezonde manier in goede banen te leiden”, aldus Sjaak van der Kroon.

Het lid van het managementteam – CWO werkt met een bestuursstructuur van vier managers – ziet dat zijn club in alle opzichten in beweging is. “Het feit dat we zo aan het groeien zijn is natuurlijk een positieve ontwikkeling. De verwachting is dat we er door de nieuwe wijk de komende jaren nog veel nieuwe leden bij zullen krijgen. Wij denken dat wij er over een jaar vijf tussen de acht- en negenhonderd hebben.”

CWO is daarom hard bezig om een organisatie in te richten die de ledengroei aankan. “Er staat altijd een spanning op je vrijwilligersbestand en dat is ons geval nog wat groter omdat we in een jaar tijd vijftien procent meer leden hebben gekregen”, stelt Van der Kroon. “Nieuwe vrijwilligers vinden is sowieso lastig en in ons geval nóg iets lastiger. Ongeveer zeventig procent van onze jeugdleden zijn van allochtone afkomst en in die groep is het een stuk moeilijker om kader te vinden. We proberen ouders zo veel mogelijk bij de club te betrekken. Onlangs hebben we nog een informatieavond gehouden.” De club heeft ook de hulp heeft ingeroepen van de gemeente Vlaardingen. “De gemeente is bereid om mee te denken en te helpen. We zijn een gezamenlijk plan aan het maken dat één dezer weken handen en voeten moet krijgen. ”

Daarnaast bouwt CWO verder aan een nog beter kwalitatieve club. Om de kwaliteit van de jeugdafdeling te verhogen is met Mark Bresser een nieuwe technische man aangetrokken. “Hij is de Hoofd Jeugd Opleidingen. Hij moet samen met Mike van der Meer, eerste elftalspeler en verantwoordelijk voor de onderbouw, en Fred Romer, die coördinator bovenbouw is, de jeugd een impuls gaan geven. We willen dat onze selectieteams op een hoger niveau komen te spelen. Daarmee voorkom je dat de betere spelers naar andere clubs gaan. Een ander uitgangspunt, wat je daar niet los van kan zien, is het hebben van een herkenbaar eerste elftal. Wij streven naar een team met spelers uit de regio met in de zomer zo min mogelijk verloop. We willen geen doorgangshuis van spelers zijn. In sportief opzicht willen we de stap maken naar de eerste klasse.”

“De basis daarvoor is een goede sfeer en die is er zeker bij de selectie. Op donderdag zit de kantine bomvol. ” CWO zet ook in op de meisjestak dat eveneens fors aan het groeien is. ” We maken daar serieus werk van. We zijn afgelopen seizoen van drie naar vier teams gegaan en er is ruimte om nog meer te groeien. We hebben een damesteam, een MO19-, een MO17- en een MO15. Het liefst hebben we overal twee teams van, we willen geleidelijk daar naartoe groeien.”