Home Blog Pagina 128

‘Teisterbander ben je niet voor even, dat ben je voor je leven’

vv Teisterbanders
-
0
‘Teisterbander ben je niet voor even, dat ben je voor je leven’

De Teisterbanders hebben op bestuurlijk vlak een roerige tijd achter de rug. Ze stelden dit seizoen een nieuwe voorzitter aan: Sandra de Kock. In december moest de dorpsclub weer de markt op voor een nieuwe bestuurder. Jeugdvoorzitter Friso Korthouwer stopte wegens privéomstandigheden. De club uit Kerk-Avezaath kwam uit bij clubman Jan van Mourik (35), die het, voor nu, op interimbasis overneemt.

‘’Op één jaar na ben ik er nooit weggeweest’’, geeft Van Mourik zijn band met de Teisterbanders weer. Hij doorliep zowat alle geledingen van de club. Dertig jaar geleden schreef hij zich in als mini, werkte zich op tot speler van het eerste en speelt nu in het derde. Een paar jaar geleden rolde hij per toeval het bestuur in. ‘’Ik heb met Goos van Alphen, de vorige voorzitter, altijd een goede band gehad. Met hem besprak ik het reilen en zeilen van de club. Hij wist dat ik een sterke mening heb’’, legt Van Mourik uit.

Van sparpartner tot bestuurder

Zo sprak Van Mourik zich altijd stevig uit tegen roken, waar Van Alphen meer moeite mee had: ‘’Hij vroeg me of ik het antirookbeleid wilde vormgeven. Daar ben ik mee begonnen. Twee jaar geleden ben ik begonnen met de communicatie over onze vitaliteit richting de gemeente. Ik woonde hier en daar eens een vergadering bij om op de hoogte te blijven. Maar ik vond dat ik elke vergadering moest bijwonen om mijn rol goed te kunnen vervullen. Zo ben ik toegetreden tot het bestuur.’’

In december kwam de vacature voor jeugdvoorzitter open te staan. Van Mourik stapte, op voorwaarde dat het een tijdelijke rol zou zijn, in. ‘’Gezien hoe moeilijk het is om vrijwilligers te vinden, en al helemaal voor een bestuursrol, ben ik ingestapt. Voor nu doe ik het tijdelijk, om te zien hoeveel tijd ik eraan kwijt ben. Ik heb een boerderij en dus weinig vrije tijd. Als je zo’n rol op je neemt, vind ik dat je het wel goed moet kunnen uitvoeren’’, vertelt Van Mourik.

Als jeugdvoorzitter is Van Mourik verantwoordelijk voor alle zaken met betrekking tot de jeugdafdeling, zowel binnen als buiten het veld. ‘’In de ideale situatie hoef je weinig te doen. Maar zo loopt een seizoen nooit!’’, lacht Van Mourik.

Jeugdcoördinator

Zo is de kersverse jeugdvoorzitter nu naarstig op zoek naar een nieuwe jeugdcoördinator. Die positie werd vacant nadat Andries van Mourik (geen familie) de overstap maakte naar BZS. In Beusichem kon hij zijn lang begeerde droom om hoofdtrainer te worden in vervulling laten gaan. Ook de rol van jeugdcoördinator heeft Van Mourik tijdelijk op zich genomen. ‘’We hebben een paar oriënterende gesprekken gevoerd, maar iedereen die zich geroepen voelt, kan nog contact met me opnemen. Bij die taak ligt de focus voornamelijk op het voetbalgebied, een gebied waar ik wel thuis in ben, maar ik heb geen trainerspapieren. Als club vinden we het wenselijk dat die positie door een voetbaltechnisch onderlegd persoon ingevuld wordt. Daarnaast wil je natuurlijk iemand hebben om mee te sparren, dat kan niet in de huidige situatie’’, legt Van Mourik uit.

Trots

Over een aantal zaken voelt de nieuwe jeugdvoorzitter nu al trots. Zo is het jeugdledenbestand dit jaar gestegen van 95 naar 106. ‘’Ook vind ik het mooi dat we bijna nooit spelers kwijtraken aan andere clubs. Spelers bouwen hier een hechte vriendengroep voor het leven op. Onze club draagt bij aan wie de kinderen laten worden’’, glundert Van Mourik.

Klik op Teisterbanders voor het laatste artikel over de club.
Klik op Teisterbanders voor meer informatie over de club.

Jubilarissen TEC 2023 in het zonnetje gezet

sv TEC
-
0
Jubilarissen TEC 2023 in het zonnetje gezet

Zaterdag 6 januari vond in de kantine de nieuwjaarsreceptie van TEC plaats. Zoals elk jaar tijdens de nieuwjaarsreceptie werden ook dit jaar de jubilarissen van de club in het zonnetje gezet. Maar liefst 11 jubilarissen ontvingen dit jaar de uitnodiging om de erespeld van TEC in ontvangst te nemen. 

Een aantal jubilarissen is al lid vanaf de geboorte. Want zo ging dat vroeger. “Na mijn geboorte reed mijn vader eerst naar TEC om me daar lid te maken om daarna door te rijden naar het gemeentehuis om mijn geboorte aan te geven”, aldus Leo de Blank, die afgelopen zaterdag gehuldigd werd voor zijn 75-jarig lidmaatschap. Bestuursleden Wim van Eldik en Natasja Jansen overhandigden de oorkondes, jubilarisspelden en bloemen aan jubilarissen.

20-jarig jubileum

Als eersten werden de jubilarissen met een 20-jarig jubileum naar voren geroepen. Dit jaar was die eer voor Sam van Empel, Alie Zaaijer en Henry Schiltmans.

Henry Schiltmans behoort tot één van de oudsher echte TEC-families, die met vele broers actief waren bij TEC. Als lid, sponsor en trouwe supporter en volger van de club was hij in de afgelopen jaren zowel bij uit- als thuiswedstrijden langs de lijn te vinden. In goede én slechte tijden.

Alie Zaaijer is vanaf haar jongste jaren opgevoed met TEC. Het is dus niet vreemd dat ze zelf ook zeer nauw betrokken is geraakt bij de club. Nog altijd maakt Alie deel uit van een trouwe groep vrijwilligers die onopvallend veel en zeer nuttig werk verrichten bij TEC. Van het schoonhouden van de business club tot het doen van allerlei bijkomende klusjes: Alie is ook weer zo’n stille kracht, je ziet of hoort ze vaak niet maar zijn wel onmisbaar.

Ook Sam van Empel is weer zo’n bijzonder verhaal. Met zijn 20 jaar al 20 jaar lid. Vanaf zijn geboorte lid gemaakt door vader Peter. Sam is een talentvolle voetballer en heeft een groot deel van zijn jeugd ook bij de club gevoetbald. Na een tussenstap bij Theole keerde Sam weer terug bij TEC in O23 en mocht hij zelfs proeven aan het spelen in het eerste. Helaas werd Sam achtervolgt door blessureleed en is hij momenteel actief bij Leones in Beneden Leeuwen. Te bewonderen valt dat Sam altijd lid is gebleven van TEC. Hopelijk zien we hem eens terug keren op De Lok.

25-jarig jubileum
Daarna was het de beurt aan Daniël Schuurman. Naast voetballer is Daniël ook jarenlang actief geweest bij de jeugd van TEC en tot voor kort maakte hij ook deel uit van de staf van TEC 1. Daar verzorgde hij de kleding van de selectie en nam hij ook de nodige administratieve rompslomp, die bij de wedstrijden van TEC 1 kwamen kijken, voor zijn rekening. Met zijn verhuizing van Tiel naar Veenendaal werd het al lastiger om nog veel tijd aan TEC te besteden en toen zijn talentvolle zoon Vince bij De Graafschap ging voetballen ging terecht alle tijd en aandacht uit naar de verrichtingen van zijn zoon. Nu is Daniël nog regelmatig te vinden langs de lijn bij de thuiswedstrijden van TEC 1.

Patrick van Lint, ook 25 jaar lid van TEC, kon helaas niet bij de huldiging zijn en zal op een later tijdstip gehuldigd worden. Patrick is een niet weg te denken speler uit ons G-Voetbal team. Het zegt natuurlijk alles dat je met je 46e nog steeds van vaste waarde bent in ons G-Team. Op zich al een prestatie van formaat wat maar weinige hem kunnen navertellen.

50- en 60-jarig jubileum
Voor Rinie Visee stond de teller al op vijftig jaren. Rinie Visee steunt als trouwe supporter TEC al 50 jaar! Hennie Huliselan doet daar nog 10 jaar bovenop en is een begrip binnen de club. Want iedere TEC-volger en -supporter weet zich de onnavolgbare en supersnelle buitenspeler Hennie Huliselan nog te herinneren. Hennie speelde vele jaren in de hoofdmacht van de ploeg en met zijn snelheid was hij een plaag voor menig tegenstander. Het meest bijzondere aan Hennie was dat hij uit de meest onmogelijke situaties de mooiste doelpunten kon maken en daar tegenover de soms de niet te missen kansen onbenut kon laten. De mooiste en beste periode beleefde Hennie ongetwijfeld samen met spelers als Louis van Tuil, Jan Mulder, Bart van Dee, Toon van Neerbos en ga zo maar door want als je begint met namen noemen dan vergeet je er zeker ook een aantal…

Na zijn actieve voetballoopbaan bij TEC is Hennie de club altijd op de voet blijven volgen en heeft hij zich ook nog ingezet als vrijwilliger bij TEC, waarbij hij met name als clubscheidsrechter zeer goed uit de voeten kon.

65-jarig jubileum
Toen Cor van Tricht geboren werd, was het eerste van vader Dik (een fanatiek TEC supporter) deed zijn net geboren zoon lid maken van TEC. Het voetballen werd Cor dan ook met de paplepel ingegoten en niet zonder succes. Cor wist het met zijn talent te schoppen tot het eerste elftal van TEC waarin hij als spits regelmatig het net wist te vinden. Na zijn actieve voetballoopbaan is Cor ook nog binnen TEC actief geweest als jeugdtrainer en jeugdcoördinator.

Erelid Gerrit Gerritsen is één van de stille krachten bij TEC. En je kunt het zo gek niet bedenken of Gerrit heeft invulling gegeven aan één van de vele functies binnen TEC. Van secretaris tot jeugdleider en van wedstrijdsecretaris tot jeugdtrainer: Gerrit heeft het allemaal gedaan.

Men zegt weleens dat iemand onmisbaar is, in het geval van Gerrit is dat ook echt zo! Ondanks zijn leeftijd is Gerrit nog altijd zeer actief aanwezig bij TEC zowel op wedstrijddagen als ook doordeweeks voor onderhoud, lijnen trekken en noem alles maar op dat het mogelijk maak dat jong en oud kunnen trainen en voetballen. Ook bij Gerrit past de titel “Echte TEC’er”.

75-jarig jubileum
Dat leden 75 jaar betrokken zijn bij een club, is heel bijzonder. De meeste leden van nu zullen dat niet snel meer halen. Leo de Blank en Geurt Hobé wel.

Leo de Blank heeft in het verleden vele functies binnen TEC bekleed: jarenlang in het hoofdbestuur, jeugdbestuur, jeugdleider, bingomaster, kantine vrijwilliger. Wat heeft Leo niet gedaan voor TEC?! Leo heeft zich op vele terreinen belangeloos ingezet voor TEC en is nog altijd een trouw volger van zijn geliefde oranje-witte club. Vaak wordt er al snel gezegd dat iemand een echte TEC’er is maar (ook) Leo komt deze titel echt toe.

Geurt Hobé is de broer van oud-scheidsrechter en TEC-beroemdheid van de helaas te vroeg overleden Jan Hobé. Geurt staat wat minder op de voorgrond maar is met zijn jarenlange steun aan TEC een zeer gewaardeerd lid.

Klik op sv TEC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv TEC voor meer informatie over de club.

 

Ervaren trainer Van Gardingen verlengt: ‘Potentie om stabiele vierdeklasser te worden’

sv Buren
-
0
Ervaren trainer Van Gardingen verlengt: ‘Potentie om stabiele vierdeklasser te worden’

Trainer Rob van Gardingen (58) heeft in november een nieuw contract ondertekend bij SV Buren. Hij blijft een tweede jaar, met optie tot verlenging van nog een jaar. Het bestuur onderkent de opbouwfase waarin het eerste elftal zit en heeft alle vertrouwen in de werkwijze van de Houtense coach.

De 58-jarige Van Gardingen heeft een bewogen trainerscarrière achter de rug. Heel wat clubs staan al op zijn cv, zoals het tweede elftal van Kozakken Boys, VV Hees, SV Hercules, MSV’19, SVF Cothen, SV Zeist, JSV Nieuwegein en WDS. In de zomer stak hij de provinciegrens naar Gelderland over en begon daar aan een nieuw avontuur bij SV Buren. De spelersgroep en het bestuur zijn ondanks de sportieve resultaten zeer positief over de ervaren trainer, wat hem een nieuw contract opleverde. 

Aanstelling Van Gardingen

Vorig seizoen ontliep de Burense voetbalvereniging degradatie na een overtuigende nacompetitie. De ervaren oefenmeester Arie Kraaijeveld (66) legde na het seizoen zijn taken naast zich neer, het was zijn laatste klus geweest, en dus moest SV Buren op zoek naar een nieuwe trainer. De zoektocht kwam uit bij Van Gardingen: ‘’Het verhaal ging dat er een vacature openstond en ik zat zonder club. Ik was namelijk net weg bij het tweede van Kozakken Boys. Via via ben ik in contact gekomen met het bestuur. Na een eerste gesprek met hen en een deel van de selectie zijn we heel snel overeengekomen om een dienstverband te starten’’, legt Van Gardingen uit.

Dat de club snel overtuigd was van de kunde van Van Gardingen was niet geheel onverwacht. Met 24 jaar ervaring haalden zij een heuse vakman binnen. Dat was ook nodig, er stond een flinke klus klaar voor de 58-jarige trainer: ‘’Veel oudere jongens waren gestopt. Eigenlijk moesten we een hele nieuwe selectie opbouwen. Dat betekende veel jonge jongens toepassen in het eerste. Die jongens hadden nog veel te leren, vooral omdat ze voor het eerst mannenvoetbal gingen spelen.’’

Potentie

De eerste maanden bevallen Van Gardingen goed bij zijn nieuwe club. Hij ziet de potentie: ‘’Het is een erg leuke spelersgroep, waar ook veel rek in zit. Vooral op het gebied van fysiek en slim omgaan met je tegenstander. We spelen tegen veel clubs uit Den Bosch, die sterker en slimmer zijn. Ook konden de jongens nog stappen zetten in hun taakbewustheid. Ze moesten leren vanuit de organisatie te spelen. Dat was goed te zien in het begin van het seizoen, we hebben toen twee keer vijf doelpunten om onze oren gehad. Over de laatste zeven wedstrijden ben ik tevreden. Als we verloren, was dat nog maar met 1 of 2 doelpunten verschil. We hebben 5 punten binnen weten te slepen en we zijn wat volwassener gaan spelen.’’

Dat de Burense club de een-na-laatste plaats bekleedt op de ranglijst is geen reden tot paniek voor Van Gardingen: ‘’Al gaan we naar de vijfde klasse. Het gaat er mij om dat de jongens zich ontwikkelen. We hebben een goede lichting en de potentie om ons uiteindelijk door te ontwikkelen tot een stabiele vierdeklasser. Maar dat heeft tijd nodig.’’

Klik op SV Buren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Buren voor meer informatie over de club

De Focus’07-formule: ‘Waarom zou je überhaupt nog naar een andere club willen gaan’

Focus 07
-
0
De Focus’07-formule: ‘Waarom zou je überhaupt nog naar een andere club willen gaan’

1000 leden. Die mijlpaal bereikte Focus’07 in november. Op de heugelijke dag werd het voetballertje, Tom Versteeg, gehuldigd door burgemeester Gerdo van Grootheest. Voorzitter Giel Smits vertelt het verhaal achter het succes van de groeiende, tevens voetballend goed presterende, vereniging.

‘’Apetrots’’. Dat is het eerste wat er in voorzitter Giel Smits (42) opkomt als hij het over de groei van zijn club heeft. Focus’07 zit in de lift en dat is geen toeval. Het ingezette beleid van de fusieclub uit Culemborg werpt zijn vruchten af: ‘’We willen een vereniging zijn voor iedereen. Van ambitieuze voetballers tot gezelligheidsdieren, van ouders tot de jongste jeugd. We willen eigenlijk dat onze leden denken: ‘Waarom zou ik überhaupt nog naar een andere club gaan?’. Dat is aardig gelukt denk ik’’, glundert de Focus’07-bestuurder.

Groeifactoren

Waar komt die groei vandaan? Meerdere factoren spelen daarin een rol. De enige waar het Focus’07-bestuur niet zelf verantwoordelijk voor is, is de aanwas afkomstig uit de nieuwe inwoners van de stad. Gelegen in nieuwbouwwijk Parijsch, waar veel jonge gezinnen zich vestigen, stroomt de jongste jeugd vanzelf binnen. ‘’Maar als je die mensen niet goed faciliteert, kiezen ze toch voor een andere vereniging. De kantine is opnieuw gedaan, de kleedkamers zijn top en we hebben een mooi terras. Daarnaast zorgen we ervoor dat voor alle leden goede materialen aanwezig zijn. Ouders komen bij een club terecht waar het gewoon geregeld is’’, legt Smits uit.

Daarnaast is Focus’07 voor ambitieuze voetballers een interessante omgeving. De JO18, 15,14,13 en 11 spelen allemaal in de hoofdklasse. ‘’Goede spelers zien dat ze bij ons op niveau terecht kunnen. We hebben goede trainers en een camerasysteem waarmee we individuele spelers kunnen analyseren. Dat we op de juiste weg zitten, bewijst zich in het aantal spelers dat bij ons gevolgd wordt door BVO’s. Drie tot vier jongens hebben via ons al een stap gemaakt naar een profclub. Dat heeft een aanzuigende werking’’, vertelt Smits trots. ‘’De jongens in de bovenbouw bieden we een goed perspectief. Kansen om mee te trainen en spelen met het eerste liggen voor het oprapen, dat is te zien aan de gemiddelde leeftijd van ons eerste elftal: 21/22 jaar.’’

‘’Maar de focus op de volledige breedte verliezen we niet uit het oog’’, zegt Smits. Verenigingen hebben vaak moeite met het behouden van 16, 17 jarige leden. Studies in andere steden, vriendinnetjes en uitgaan spelen daarin mee. ‘’Ook voor die leden proberen wij er te zijn. We hebben meerdere JO19 en 18 elftallen en er is ruimte om door te gaan in een gezelligheidselftal na de jeugd. We hebben een activiteitencomité opgericht om ook buiten het voetbal om onze leden te binden. En de derde helften zijn altijd gezellig. Dat maakt dat iedereen graag op de club is’’, legt Smits uit.

Jeugdraad

Met een betrokken jeugd heb je de toekomst. Dat weet Smits ook. Daarom is er een jeugdraad geïntroduceerd bij Focus’07, om zo ook hun perspectief mee te nemen in het beleid. ‘’Ik deel de hoofdpunten uit de ALV met ze, zo hebben we onlangs ‘Het Gouden Idee’ in het leven geroepen. Omdat we een goed jaar achter de rug hebben, loven we tienduizend euro uit voor het beste idee om onze club te verbeteren. De jeugdraad is van plan om met wat ideeën te komen. Maar we laten ze bijvoorbeeld ook meedenken over de nieuwe shirts’’, zegt Smits.

Klik op Focus ’07 voor de laatste artikelen over de club
Klik op Focus’07 voor meer informatie over de club

Combi-elftallen pakken verrassend goed uit: ‘Hechte vriendengroepen geworden’

DSS 14
-
0
Combi-elftallen pakken verrassend goed uit: ‘Hechte vriendengroepen geworden’

Bij DSS’14 en VV Ophemert is iets bijzonders aan de hand. Omdat de aanwas in de jeugd beperkt is bij de dorpsclubs uit Varik en Ophemert kwam het steeds vaker voor dat jongens en meiden in de verkeerde leeftijdscategorie speelden. Daarom zetten de twee gezworen rivalen hun trots opzij en startten twee combinatie-elftallen: de JO15 en de JO16. 

‘’Ik had eigenlijk niet verwacht om ooit weer op een voetbalveld te staan’’, zegt Jeroen van Santen. De Variker speelde zelf ooit bij DSS’14 en Ophemert, net zoals vele anderen in de regio. Maar toen zijn dochtertje Benthe vroeg of ze ook op voetbal mocht, belandde hij toch weer op het sportcomplex in Heesselt. ‘’Ik dacht dit is mijn kans! Op de club kwam ik zo veel oude bekenden tegen. Het was als een warm bad en ik dacht: ‘Hier moet ik meer mee doen’, vertelt Van Santen.

Van het een kwam het ander en hij nam een soort adviseursrol voor het bestuur op zich. ‘’Ophemert kwam met een praktische vraag bij ons bestuur. Zij merkten dat hun onder 15 en onder 16 teams steeds dunner bezet raakten en konden de selecties eigenlijk niet rond krijgen. Wij hadden een soortgelijk probleem. Omdat ik voor beide clubs heb gespeeld vroeg het bestuur me om hier mijn mening over te geven’’, legt Van Santen uit.

Combi-elftallen

Van Santen kwam eigenlijk al snel tot een oplossing: de combi-elftallen. ‘’Ik zette alles opzij en vroeg mezelf: hoe kunnen we die jongens en meiden het beste laten sporten? Er was oprecht één belang en dat was die kinderen aan het voetballen houden. En of dat in een wit of een rood-groen shirtje is, maakte ons echt niks uit’’, vertelt hij.

De samenwerking is sinds de seizoenswisseling van start gegaan. Sindsdien spelen de JO15 en JO16 in een speciaal ontworpen shirt, dat de clubkleuren van beide teams honoreert. Het wit van Ophemert is als canvas gebruikt, daaroverheen lopen drie groene banden met rode randen die de kleuren van DSS’14 representeren. ‘’Benny Reuvers heeft dat gesponsord, waar we hem erg dankbaar voor zijn’’, zegt Van Santen.

‘’Het plezier spat er vanaf’’, zegt Van Santen trots als hij vertelt over hoe de samenwerking verloopt. ‘’De kinderen in de elftallen zijn binnen no-time vrienden geworden, terwijl ze uit andere dorpen en clubs komen. De presentie bij de trainingen en wedstrijden is ook erg hoog, dat zegt wel wat. Het belangrijkste is dat ze het plezier teruggevonden hebben in het spelletje.’’

Omdat de teams redelijk 50/50 verdeeld zijn trainen ze één avond in de week bij VV Ophemert, op dinsdag, en één avond bij DSS’14. Dat beide clubs slechts veertien minuten fietsen uit elkaar liggen, maakt dat dat op zich geen probleem is, legt Van Santen uit: ‘’Thuiswedstrijden doen we ook om en om. We proberen voor de sfeer op de club wel om alle teams op dezelfde dag thuis te laten spelen. Wedstrijdsecretaris Van Bekkum doet daar zijn uiterste best voor. Hij doet erg goed werk.’’

Toekomst

Vanwege de positiviteit die zingt rondom het project worden alle lichtingen nu goed in de gaten gehouden. Dreigen er gaten te vallen, is er immers een goed werkende oplossing gevonden: ‘’We hebben structureel overleg met een groepje mensen op gebied van doorstroming in de jeugd. Tussen de JO10 en de O23 wordt er nauwkeurig gekeken of iedereen op zijn of haar niveau kan voetballen. Ook met het oog op doorstroom naar de senioren. Stoppen spelers namelijk al eerder omdat ze plezier in het spelletje aan het verliezen zijn, dan zullen we dat ook merken in onze seniorenteams. Het is vanwege de korte loop van het project nog niet te zeggen wat voor effecten de samenwerking heeft op dat gebied’’, legt Van Santen uit. 

Wat beide clubs ook voor ogen hebben is het professionaliseren van de jeugd. Nog een manier om de toekomst van de dorpsclubs te waarborgen: ‘’We hebben allebei VTON in gebruik genomen. Dat is een programma dat ook door profclubs gebruikt wordt, met een schat aan trainingsoefeningen, waarmee je een schema kunt creëren. Trainers hebben soms de neiging hun training heel erg te baseren op wat ze bij de laatste wedstrijd gezien hebben. Met VTON kijk je meer naar het lange termijn effect. Met dit plan proberen we weer sponsoren te binden’’, vertelt Van Santen.

De twee clubs zijn dus bewust bezig met hun toekomst. Het woord ‘fusie’ durven beide clubs echter nog niet in de mond te nemen. Van Santen kiest zijn woorden met tact: ‘’Dat er uiteindelijk een verdere samenwerking komt, zou ik niet uitsluiten. De kans is aannemelijk.’’

Klik op VV Ophemert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ophemert voor meer informatie over de club.

Kevin Dercks geeft Excelsior Maassluis nog lang niet op

Excelsior Maassluis
-
0
Kevin Dercks geeft Excelsior Maassluis nog lang niet op

Kevin Dercks speelt al negen jaar op sportpark Dijkpolders en degradeerde in die jaren nooit met Excelsior Maassluis. Dat wil de 32-jarige routinier van de Tricolores graag zo houden. “Er is werk aan de winkel.”

De winterstop is normaal gesproken een moment om uit te rusten en even bij te tanken, maar de stop tussen de eerste en tweede competitiehelft was voor de tweededivisionisten dit keer erg tekort. “Voor ons was die nog korter, omdat we in de week van kerst nog voor de KNVB-beker speelden bij DEM”, zegt Dercks, die 2 januari alweer met Excelsior Maassluis de eerste training afwerkte. “We zijn van 5 tot en met 10 januari op trainingskamp geweest naar Barcelona. Die zaterdag erop stond voor ons alweer de eerste competitiewedstrijd op het programma. Het begint bijna op profvoetbal te lijken.”

Hij zegt dat lachend, want Dercks heeft, ervaren als hij is met voetbal op tweede divisieniveau, wel een mening over de ontwikkelingen die zich volgens hem in razendsnel tempo ontwikkelen. “Geld heeft altijd een belangrijke rol gespeeld, maar je ziet nu ook dat er grote verschillen ontstaan tussen clubs. Toen we bij Spakenburg speelde, stond daar een hele batterij aan trainers klaar, tot aan een speciale warming-up trainer aan toe. Daarmee win je geen wedstrijd, maar je ziet wel een ontwikkeling dat de clubs mét geld steeds meer en beter nadenken hoe zij de spelers kunnen faciliteren. Waar vroeger een speler een berg geld kreeg overgemaakt en drie keer kwam trainen en op zaterdag een wedstrijd ging spelen, werkt hij tegenwoordig een heel programma af, inclusief krachttraining.”

Kapitaalkrachtig

Dercks legt daarmee een direct verband met de situatie van zijn eigen club. Excelsior Maassluis is zoals bekend geen kapitaalkrachte vereniging en moet het vooral hebben in het investeren in jonge eigen talenten. “We hebben het op die manier jaren gered en we hebben ook jaren op een goed niveau meegedraaid in eerst de topklasse en wat nu de tweede divisie heet. We eindigden meestal zo rond de zevende, achtste plek.”

Inmiddels is dat een plek waarvan Excelsior Maassluis kan dromen. De eerste competitiehelft verliep voor de formatie van Dercks uitermate teleurstellend. Met acht punten uit vijftien wedstrijden staat Excelsior op de zeventiende plaats, vlak voor hekkensluiter Kozakken Boys, dat evenveel punten heeft, en kort achter nummer zestien FC Lisse, dat één punt meer verzamelde. Het gat tussen de onderste drie en nummer vijftien Rijnsburgse Boys (achttien punten) is fors. Dercks realiseert zich dat. 

“We begonnen het seizoen best aardig”, reageert de accountant van beroep. “We haalden de eerste zes wedstrijden zes punten. Niet heel goed, maar ook niet heel slecht. Daarna hebben we echter nog maar twee keer gelijkgespeeld. Op één of twee wedstrijden na zijn we nergens zoek gespeeld, feit was wel dat we vrijwel elke wedstrijd met klein verschil verloren. We hebben zeker tegenslag gehad en wat weinig geluk, maar alleen daarachter verschuilen zou niet goed zijn. Het heeft zeker ook te maken met kwaliteit. We zijn als Excelsior vooral afhankelijk hoe jonge spelers zich ontwikkelen.”

Dercks blijft echter positief. “Er is werk aan de winkel, maar we hijsen de witte nog niet”, stelt de middenvelder de aanhang gerust vlag dat het met de strijdlust van hem en zijn ploeggenoten wel goed zit. “Met Darren Maatsen hebben we er in de winterstop een ervaren aanvaller bijgekregen. Hij kent de slagen van de zweep. We hebben een grote inhaalrace te maken, maar we zijn nog niet halverwege.”

Bekersuccessen

Dercks houdt zich bovendien vast aan de bekersuccessen. “De 1-0 overwinning op FC Volendam was natuurlijk hét hoogtepunt, maar daar krijg je jammer genoeg geen punten voor voor de competitie.”

Dercks neemt het woord ‘degradatie’  niet één keer in de mond. Veelzeggend daarvoor is dat hij niet eens weet hoe de degradatieregeling eruit ziet. “Eerst punten halen, daarna ga ik me daarin wel eens verdiepen.”

Rotterdammer Dercks heeft bovendien een veel groter vraagstuk te beantwoorden de komende tijd. Als dertiger heeft hij als voetballer meer verleden dan toekomst. “Ik word in de zomer 33 jaar en dan is het logisch dat je als voetballer op dit niveau gaat nadenken over je toekomst. Ik heb een volledige baan als accountant. Dat is nu al niet altijd te combineren met voetbal. Bij Excelsior weten ze dat ook en geven mij daar de ruimte voor. Tegelijkertijd vraagt die combinatie veel van mezelf en van mijn lichaam. Als je ouder wordt, wordt je als voetballer ook gevoeliger voor pijntjes. Ik heb vorig seizoen een aantal maanden moeten missen vanwege een rugblessure. Gelukkig heb ik dit seizoen veel minder hinder van die rug, maar het blijft wel een zwakke plek.”

Klik op Excelsior Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Excelsior Maassluis voor meer informatie over de club.

Zwaluwen biedt fans volop vermaak

vv Zwaluwen
-
0
Zwaluwen biedt fans volop vermaak

Het is weer leuk langs de lijn bij Zwaluwen. Als het eerste elftal speelt, is dat een garantie voor vermaak. De Vlaardingse vierdedivisionist koppelt dat bovendien met knappe prestaties.

Trainer Henk de Zeeuw had onlangs bij het trainingskamp in Torremolinos alle reden om zijn spelers wat minder hard af te knijpen dan andere seizoenen. “Een trainingskamp moet nuttig en aangenaam zijn. Ik wilde de eerste drie dagen hard trainen en een goede oefenwedstrijd spelen. Daarna mocht van mij de voet van het gaspedaal.”

De oefenmeester kijkt dan ook met veel voldoening terug op de eerste competitiehelft. Zwaluwen maakte daarin indruk en niet alleen met goede prestaties. Het was vooral de manier waarop dat gebeurde. Tegenstanders werden volle bak onder druk gezet en wedstrijden werden gespeeld met een hoge ‘intensiteit’. “Voor het begin van het seizoen had ik hiervoor getekend”, zegt De Zeeuw. “We hebben in de zomer heel gericht spelers gehaald, maar het is altijd maar de vraag hoe spelers het oppikken. Achteraf gezien hebben een geweldige mix van kwaliteiten, waarbij wat betreft vooral het vermogen om te willen leren in het oog springt.”

Zwaluwen is geen club waar het geld tegen de muren klotst en als er de selectie moet worden versterkt, moet dat gebeuren met veelal spelers die niet eerder op het niveau actief waren. “Onze scouting is cruciaal”, reageert De Zeeuw. “We kijken vooral naar spelers op een lager niveau waarvan wij denken dat zij de potentie hebben om door te groeien naar het niveau van vierde divisie of hoger.”

Zo werd de scouting ook begin dit jaar op pad gestuurd. Daarbij lag de nadruk op versterking voor de voorhoede. “We maakten vorig seizoen te weinig goals. We hebben heel erg gekeken naar data. Spelers die makkelijk doelpunten maken, maar ook de nodige assists achter hun naam hebben.”

Spelers als O’neal Maatsen ontwikkelde zich in het eerste half jaar in het zwart en wit stormachtig. Zwaluwen plukte Maatsen weg bij eersteklasser Zwervers uit Capelle aan den IJssel. Wat nog belangrijk was, was dat De Zeeuw aanvallende visie volledig kon uitvoeren met zijn nieuwe selectie. “Vorig seizoen hebben we vooral pragmatisch voetbal gespeeld. Met de kwaliteiten die we nu hebben kunnen we het voetbal spelen dat wij zelf ook graag willen. Vol op de aanval en constant bij de tegenstander de druk erop.”

Dat leverde Zwaluwen in de eerste dertien wedstrijden 23 punten, goed voor een vierde plaats, maar met nog één inhaalwedstrijd te spelen, ook goed voor virtuele tweede plek. De Zeeuw vindt dat zijn elftal zichzelf nog tekort heeft gedaan. “We hebben de kans om de periodetitel te winnen laten liggen. Bij RKAVV speelden we onnodig gelijk, bij LRC Leerdam stond het tot de negentigste minuut 2-2, waarna we vervolgens met 4-2 verloren. Bij FC ’s-Gravenzande kwamen we goed terug van een 2-0 achterstand om alsnog met 3-2 te verliezen. Alles bij elkaar had er nog meer ingezeten.”

De Zeeuw ontwijkt vragen over de ambities voor de tweede competitiehelft. “Ik ben geen trainer die me laat leiden door de ranglijst. Ons doel is zo goed en leuk mogelijk voetbal te spelen. Dat mensen dat herkennen doet me goed, want het wordt steeds drukker bij thuiswedstrijden.”

Jeugdspelers inpassen en spelers met een krasje een tweede kans geven, dat is de visie die hij deel met de club. “We zijn in de zomer met Boy de Jong en Stefano Gonsalves twee ervaren krachten kwijtgeraakt. Die ervaring missen we nog wel eens op momenten. Maar zulke jongens liggen gewoon niet voor het oprapen.”

Klik op vv Zwaluwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Zwaluwen voor meer informatie over de club.

Hans en Ria van der Lugt Victoria’04-pareltjes

sc Victoria 04
-
0
Hans en Ria van der Lugt Victoria’04-pareltjes

Gouden krachten zijn ze voor hun club. Hans en Ria van der Lugt zijn daar twee voorbeelden van bij het Vlaardingse Victoria’04. Hans is al ruim veertig jaar actief als vrijwilliger in de voetbalwereld en Ria ook al geruime tijd.

De 70-jarige Hans is al zestig jaar lid van eerst Fortuna Vlaardigen en na de fusie van Victoria’04. “Ik ben begonnen als tienjarige in de D-pupillen samen met mijn vriendje Frans Beekhuizen. Ik speelde een tijdje in D8 met mijn jongere broer Kees, die veel meer talent had. Hij sloeg een jeugdcontract bij FC Vlaardingen af, want hij had geen trek in reizen naar Roda JC en FC Groningen. Hij bleef bij Fortuna en na zijn diensttijd in Seedorf speelde hij lang in goede elftallen in de jaren tachtig. Hij maakte de promotie vanuit de vierde naar de derde en tweede klasse mee.” 

Voetbalcarrière 

Aan de voetbalcarrière van Hans van der Lugt kwam abrupt een einde. “Ik kwam niet verder dan Fortuna 5 en lagere elftallen. Ik moest stoppen nadat ik tijdens een wedstrijd alles scheurde rond mijn enkelbanden.” Even moet hij nadenken wanneer dat was.  “Toen Linda net geboren was”, helpt zijn vrouw Ria (66) hem herinneren. “Dus op 28-jarige leeftijd. Onze dochter was nog een baby en jij moest gips om en op krukken lopen.”

Gelukkig vond Van der Lugt plezier in het fluiten van wedstrijden bij de RVB. “Oude Maas, Rijnmond, Zwarte Waal, Rhoon, Rockanje, Hellevoetsluis. Ik kwam op vele plekken. Toen ik werk kreeg met meer reizen ben ik gestopt bij de RVB. Ik ben toen bij Fortuna lagere elftallen gaan fluiten en dat deed ik na de fusie ook in de beginjaren van Victoria.” 

Op zijn 62ste stopte hij als arbiter. Daarna trad hij toe tot de werkploeg bij de Vlaardingse club. “Er zijn natuurlijk veel klussen te doen op zo’n groot complex met vijf velden. Wij doen dit vrijwel dagelijks met een handvol mensen. Kees Bouwman, oud-prof bij Fortuna, zorgt voor de eerste verdieping. Wim Mourits (oud-prof bij SVV, red.) en Henk Steenbergen houden op de begane grond de vloeren bij en verven daar van alles. Ik hou mij hoofdzakelijk met de velden bezig, samen met een aannemer. Op onze drie grasvelden moeten we regelmatig de kalklijnen opnieuw aanbrengen.”

”Bij de middencirkel en in het strafschopgebied betekent dit dat één persoon van een duo met een touwtje rondloopt dat goed strak vastgehouden moet worden. Door hobbels en bobbels worden de lijnen soms minder mooi getrokken. Dan krijgen we natuurlijk allerlei opmerkingen. “Dat komt door de kromming van de aarde die ik gevolgd heb”, pareer ik dan. Of ik stel de vraag: Kom je het zelf een keer voordoen? Dan zijn ze vaak snel uitgepraat.”

“Toch is het soms wel teleurstellend dat er zo gereageerd wordt naar vrijwilligers die met hart en ziel het beste voor hun cluppie proberen te doen.”

Zijn vrouw Ria wilde zelf als midtwintiger ook gaan voetballen bij Fortuna. Ze raakte echter zwanger van hun eerste dochter Linda, waarna ook Joyce volgde. “Ik moest er in de beginjaren zijn voor de meiden, maar toen ze nog vrij jong waren begon ik vrijwilligerswerk te doen. Ik ben begonnen met bar- en keukendiensten draaien en klaverjasavonden organiseren. Die keukendiensten waren best zwaar, van half twaalf tot half zeven stond ik dan in de vette baklucht.”

Tegenwoordig ontfermt zij zich over het interieur bij Victoria. “Meestal drinken we met alle vrijwilligers op doordeweekse dagen rond tien uur uur koffie. Maar als we net een doelnet aan het vervangen zijn vergeten we vaak de tijd”. lacht Hans.

Klik op sc Victoria’04 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sc Victoria’04 voor meer informatie over de club.

Arno van de Woestijne laat VDL-keepers groeien

VDL Maassluis
-
0
Arno van de Woestijne laat VDL-keepers groeien

Hij kreeg zelf pas op zijn 24ste zijn eerste keeperstraining. Arno van de Woestijne moest het keepersvak bij VDL vooral zelf ontdekken. Anno 2024 leidt hij de keepers voor de selectie op. “De potentie is groot.”

VDL is in de familie Van de Woestijne wat de klok slaat. Op zaterdag wordt pa (48) bij thuis- en uitwedstrijden van VDL 1 altijd omringd door vrouwlief en zijn jongste dochter. “Mijn jongste dochter keept in het tweede vrouwenelftal, mijn oudste dochter heeft ook gevoetbald bij VDL, maar kreeg al heel snel het advies om te stoppen. Ze scheurde op haar veertiende haar enkelbanden en meniscus. Die knieën zijn wel een familiedingetje.”

Steeds terugkerende knieproblemen verhinderde Van de Woestijne zelf echter niet om een behoorlijke staat van dienst op te bouwen als doelman in de VDL-selectie. “Als je bij VDL vraagt wie de beste keeper is geweest van de club zullen ze mij zeker niet als eerste noemen”, zegt hij. “Eerder een John van der Meij en Tim Teerlink. Ik kijk zelf tevreden terug op mijn periode in de selectie. Ik heb alles bij elkaar toch zo’n honderdvijftig wedstrijden in het eerste gespeeld, totdat ik op mijn 32ste moest stoppen omdat mijn knieën echt aan gort waren.”

Van de Woestijne kreeg de basisplaats in VDL 1 zelden cadeau. “Het is meermaals gebeurd dat er een nieuwe trainer kwam die ook een nieuwe keeper meenam. Uiteindelijk eindigde ik tussen de palen. Ik vond het ook nooit erg om in het tweede te spelen. Op de training liet ik zien dat ik de beste was en daardoor kon de trainer niet meer om mij heen.”

Toen hij was gestopt, ging hij zich al snel ontfermen over de talentvolle keepers bij zijn club. “Ik ben een jaar vertegenwoordiger geweest  van de selectie in het bestuur, maar dat was niks voor mij. Laat mij maar lekker mijn gang gaan met de keepers. Ik heb eerst de jeugd gedaan en later zijn daar de selectiekeepers bijgekomen. Inmiddels train ik de selectie al een jaar of negen.”

Daar was hij een paar jaar geleden bijna mee gestopt. “Ik werkte op booreilanden en dat was zeer onregelmatig. Daardoor miste ik zeker vier van de tien trainingen. Ik vond dat niet eerlijk ten opzichte van de keepers, dat ik serieus heb ik overwogen om te stoppen. Een paar jaar geleden heb ik echter een andere baan gekregen en daardoor kan ik er altijd zijn.”

Van de Woestijne traint op dinsdag de drie selectiekeepers Sjors de Bruijn, Marcel Scheick en Ruben Valstar. “We zitten dit seizoen gelukkig wat beter in de keepers. We hebben jaren van grote keepersproblemen gehad. Vorig seizoen nog heb ik zelf een wedstrijd onder de lat gestaan bij het tweede en een keer bij het eerste op de bank gezeten. Dit seizoen heb ik ook één wedstrijd op de bank gezeten, maar dat kwam meer door een samenloop van omstandigheden. Marcel is deze zomer min of meer komen aanwaaien. Hij is 33, had een paar jaar niet gekeept, maar heeft wel een serieuze achtergrond. Hij werkte echter in de continue-dienst. Dat laatste zorgt er ook voor dat hij minder geschikt is voor het eerste elftal.”

De jonge Sjors de Bruijn (21) maakt dit seizoen volgens Van de Woestijne een betrouwbare indruk. “Hij heeft alle facetten van het keepen redelijk goed onder de knie. Hij keept pas een jaar of vier, vijf en was daarvoor voetballer. Dat zie je in zijn meevoetballen terug. Daarnaast is hij sterk in de lucht en zijn spelhervattingen zijn meer dan uitstekend. Hij legt de bal zo bij spelers op de stropdas.”

Sinds drie maanden zijn ook vier talentvolle jeugdkeepers aangesloten bij de keeperstraining van de Van de Woestijne. “Stuk voor stuk jongens die erg leergierig zijn. Ik vind het belangrijk dat een keeper goed coacht, maar ook bravoure heeft. Zo van ‘daar staat iemand’.”

Klik op VDL Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VDL Maassluis voor meer informatie over de club.

 

Vrijwilligersjacht VFC krijgt een vervolg

VFC Vlaardingen
-
0
Vrijwilligersjacht VFC krijgt een vervolg

Meer menskracht om cruciale verenigingstaken te vervullen. Dat was de inzet van VFC toen de club vorig jaar met een pilot startte om nieuwe vrijwilligers te werven. De pilot krijgt vanwege succes een vervolg.

VFC kampte net als andere verenigingen met een tekort. “Het probleem was niet van vandaag of gisteren en speelde al langer”, vertelt secretaris Rob Vermeer, die met vijf andere betrokken VFC’ers deel uitmaakt van het projectteam ‘Wij zijn VFC’. “We redden het niet met de vaste groep vrijwilligers. We kwamen overal handjes tekort, maar de situatie was vooral nijpend in de commissiekamer en achter de bar op zaterdag. Het was op een gegeven moment zelfs zo erg dat we op het punt waren gekomen dat we gedwongen werden om de commissiekamer dicht te houden en de bar te sluiten. Dat is natuurlijk funest voor je vereniging. Er moeten wedstrijden gespeeld worden en om omzet te draaien moeten bar en keuken open zijn.”

Het zes man en vrouw tellende projectteam kreeg begin vorig jaar de opdracht om over een oplossing na te denken. “We hebben alle opties bekeken, tot het inhuren van mensen achter de bar aan toe”, zegt Wendy Terporten, die eveneens lid is van het projectteam. “Wij kwamen al snel tot de conclusie dat die optie niet paste bij VFC. We willen een echte vereniging blijven, waarbij we willen uitdragen dat die vrijwilligerscultuur een belangrijk goed is. Ga je mensen betalen, dan krijg je ook meteen met andere problemen te maken. De contributie zal omhoog moeten en de vraag rijst ook welke vrijwilliger betaal je wel en welke niet.”

VFC zocht het in een ander model, waarbij leden en ouders van jeugdleden wat Vermeer en Terporten noemen ‘iets dwingerder’ wordt gevraagd om per jaar een bescheiden aantal uur vrijwilligerswerk te doen. “We hebben eerst een rekensom gemaakt. We hebben ingeschat hoeveel uren we aan vrijwilligers nodig hebben achter de bar en in de keuken en in de commissiekamer. Die uren hebben we gedeeld door het aantal leden. We kwamen uit op één of twee keer vier uur een vrijwilligerstaak per seizoen. Dat is prima te overzien.”

Dat is volgens Terporten ook wat zij en haar medeleden van het projectteam terugkrijgen van spelende leden en ouders van jeugdleden. “We zijn nu een tijdje bezig en heel veel mensen zijn enthousiast. Ze leren de vereniging op een andere manier kennen.”

Dat heeft wellicht ook te maken waarop VFC de pilot bij de leden heeft gebracht. “Goede communicatie is erg belangrijk”, benadrukt Terporten. “We hebben via al onze sociale mediakanalen onze leden op de hoogte gesteld van wat we van plan waren. Daarnaast hebben we veel mensen benaderd en aangesproken, vooral rondom de velden. Alles met het doel om zo breed mogelijk draagvlak te creëren.”

VFC heeft ervoor gekozen om de vrijwilligerstaken per team te vervullen. Terporten: “Het betekent in de praktijk dat elk team twee mensen levert op het moment dat het team aan de beurt is. Wie dat zijn regelt het team zelf. Hoe ze dat verder inkleden is ook aan de teams zelf. Er zijn ook teams die vier mensen leveren die dan niet vier uur maar elk twee uur achter de bar of in de keuken staan. We hebben in eerste instantie wel de trainer en leiders benaderd van een team, maar het is wel de bedoeling dat de coördinatie door iemand anders wordt gedaan. We willen voorkomen dat trainer en leider nog meer druk ervaren.”

De invoering van het systeem is zo goed ontvangen bij de club dat de leden inmiddels groen licht hebben gegeven om er mee door te gaan. “In elk geval tot het einde van dit lopende seizoen”, zegt Vermeer. “We gaan nu ook kijken hoe we andere tekort in functies kunnen aanvullen. We willen vooral de boodschap overbrengen aan de leden en de ouders van de jeugdleden dat samen doen ook veel leuker is.”

Klik op VFC Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VFC Vlaardingen voor meer informatie over de club.

 

 

1...127128129...1.368Pagina 128 van 1.368

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.