Home Blog Pagina 12

NSVV boekt eerste zege van dit seizoen.

vv NSVV
-
0
NSVV boekt eerste zege van dit seizoen.

Na drie achtereenvolgende nederlagen speelde NSVV afgelopen zaterdag tegen het eveneens laag geklasseerde Unitas uit Gorinchem. Onze tegenstander, die vorig seizoen nog uitkwam in de 4e divisie kende, net als NSVV een tegenvallende start. 

Vorige week behaalden zij het eerste punt. Voor beide ploegen was er alles aan gelegen uit de onderste regionen weg te geraken. Die urgentie leek bij Unitas groter als bij NSVV. De ploeg uit Gorinchem begon voortvarend aan de wedstrijd en creëerde vanaf de aftrap een veldoverwicht. Na een kwartier spelen viel de 0-1 en leek het erop dat het dezelfde kant uit zou gaan met NSVV als de weken daarvoor. 

Het lukte maar moeizaam om de vrije man te vinden en het ontbrak voorin aan stootkracht. Pas na een half uur spelen diende zich de eerste mogelijkheid aan, in een fase van de wedstrijd dat ook Unitas niet meer in de buurt van Jarmo Hartgers kwam. Het leek er zelfs even op dat NSVV uit het niets de gelijkmaker leek aan te tekenen. De goal werd echter afgekeurd wegens buitenspel.

De rest van de 1e helft leverde voor beide ploegen geen kansen meer op.

Het spelbeeld na de rust leek gekanteld in het voordeel van NSVV. Meer balbezit, beter in de duels en nog belangrijker, meer gevaar voor het doel van Unitas. Na 10 minuten spelen was Finn Langerak dicht bij de gelijkmaker. Zijn stift belande net in de handen van de boomlange doelman van Unitas. Een ‘gouden’ wissel in de 68e minuut zorgde voor euforie bij de spelers en aanhang van NSVV. Een diepe bal van achteruit werd door Sander Backx met het hoofd verlengd en Christian Bellassai, koud binnen de lijnen, schoot de doorgekopte bal onhoudbaar in de kruising. 

NSVV ging na de gelijkmaker voortvarend op zoek naar de overwinning. Een hoge bal werd door Jasper Huisman prima gecontroleerd en vervolgens op maat voorgegeven aan de mee opgekomen Christian Bellassai. Zijn schot werd nog door de keeper gekeerd, maar de rebound werd door Finn Langerak binnengekopt. 

Met nog 10 minuten officiële speeltijd op de klok leek de eerste overwinning van dit nog prille seizoen in zicht. Unitas, dat de 2e helft nog geen kans had gecreëerd veerde weer op en dwong NSVV terug. Waar iedereen bang voor was gebeurde. Met een prachtig doelpunt, dat moet gezegd worden, leek Unitas in de 84e minuut toch nog een punt uit het vuur te slepen. 

Jasper Huisman schoot die hoop een goede minuut later aan diggelen. Een dieptepass van Jeroen Voshart belande aan de rechterkant in de voeten van Jasper Huisman. Waar iedereen, ook de keeper, rekende op een voorzet, schoof hij de bal slim bij de eerste paal binnen. Unitas probeerde nog met man en macht de gelijkmaker te forceren, wat aan de andere kant in de counter nog mogelijkheden voor NSVV opleverde. Na 10 nog zenuwslopende minuten blessuretijd was de eerste overwinning van dit seizoen een feit.

Volgende week speelt NSVV een bekerwedstrijd uit tegen ASC uit Oegstgeest, aanvang 15.00 uur.

Opstelling NSVV:

Jarmo Hartgers, Rick Berghout, Kjetil Mol (73e Dave van Leerzem), Jeroen Voshart,  Quinton Burk, Sven Moerland, Davy Snijders (46e Boyd van Andel), Peter Jan Cazander (68e Christian Bellassai), Sander Backx (90e Nathan Bernadina), Dion van Kralingen (68e Jasper Huisman}, Finn Langerak

Ruststand: 0-1

Eindstand: 3-2

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Spirit blijft ongeslagen na zege op EBOH: 2-3

vv Spirit
-
0
Spirit blijft ongeslagen na zege op EBOH: 2-3

Spirit heeft ook de vierde speelronde in winst omgezet. Op bezoek bij EBOH trok de ploeg uit Ouderkerk aan den IJssel met 2-3 aan het langste eind en blijft daarmee ongeslagen koploper in de derde klasse H.

EBOH begint sterk, maar Spirit slaat toe

Op Sportcomplex Schenkeldijk begon de thuisploeg uit Dordrecht sterk. Al vroeg in de wedstrijd kreeg EBOH kansen om de score te openen, maar doelman Sean Luthart hield zijn ploeg met een knappe redding op de been. Even later ging een schot van EBOH net naast het Ouderkerkse doel.

Halverwege de eerste helft kreeg Spirit meer grip op het duel. De ploeg werd aanvallend gevaarlijker en dat resulteerde al snel in de openingstreffer. Thico Addicks veroverde de bal op het middenveld en leverde een perfecte voorzet af, die door Levi de Jong vrij kon worden binnengekopt: 0-1.

Niet veel later was het opnieuw Levi de Jong die trefzeker was. Na een scherpe dieptepass bleef de spits koel en schoof de bal beheerst langs de EBOH-doelman: 0-2.

Tegentreffer voor rust en blessure Luthart

Nog voor rust kwam EBOH terug in de wedstrijd. In een scrimmage voor het Ouderkerkse doel belandde de bal via de paal en een Spirit-verdediger uiteindelijk in het net: 1-2. Ondanks een korte opleving van de thuisploeg hield Spirit de voorsprong vast tot aan de rust.

In de pauze werd duidelijk dat doelman Sean Luthart niet verder kon spelen. Hij kwam vlak voor rust ongelukkig ten val bij het uitkomen. Zijn vervanger was niemand minder dan Bastiaan Haasnoot, de huidige keeperstrainer, die zijn rentree maakte in het eerste elftal. Bastiaan Haasnoot keepte zijn laatste officiële wedstrijd in het seizoen 2020-2021.

Spirit breidt voorsprong uit en houdt stand

EBOH begon de tweede helft opnieuw fel, maar zonder tot uitgespeelde kansen te komen. Spirit bleek effectiever: uit een goed genomen corner kopte Ruben Slooff de 1-3 binnen.

Daarna koos Spirit voor een behoudende speelstijl en probeerde het de wedstrijd gecontroleerd uit te spelen. Dat lukte bijna, al wist EBOH in blessuretijd nog een doelpunt te maken, waardoor de eindstand op 2-3 werd bepaald.

Spirit blijft koploper

Dankzij de overwinning behoudt Spirit de leiding in de derde klasse H. Van de achtervolgers wisten alleen Pelikaan (2-3 bij Perkouw) en Hardinxveld (2-0 tegen Rijsoord) hun wedstrijden te winnen. Zij volgen respectievelijk op twee en drie punten van de Ouderkerkers.

Onderaan de ranglijst speelden Wieldrecht en De Alblas hun eerste gelijkspel van het seizoen. Wieldrecht en Drechtstreek hielden elkaar in evenwicht (3-3), terwijl De Alblas een punt pakte bij CKC (4-4). Beide ploegen bezetten voorlopig nog de onderste plaatsen.

Vooruitblik

Dinsdagavond speelt Spirit voor de beker tegen Poortugaal, de koploper van de vierde divisie. Deze wedstrijd wordt gespeeld op Sportpark Polder Albrandswaard.

De competitie ligt komend weekend stil. Over twee weken hervat Spirit de competitie met een uitwedstrijd tegen Drechtstreek in Papendrecht.

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

Leen Muis (Excelsior’20) : “Een tweede elftal trainen past beter bij mij.”

VoetbalJournaal
-
0
Leen Muis (Excelsior’20) : “Een tweede elftal trainen past beter bij mij.”

Leen Muis (53) begint aan zijn tweede opeenvolgende seizoen als trainer van Excelsior’20 2. Voor hem is het geen onbekend terrein: het is al zijn derde periode bij de Schiedamse club. “Toen ik vorig jaar terugkeerde, kende ik maar een paar spelers. De rest was nieuw, en dat gaf juist weer een mooie uitdaging.”

 

Van speler naar trainer

Muis begon als jeugdspeler bij VDL en stapte later over naar SVV. Een fusie met Dordrecht gooide zijn plannen in de war. Blessures deden de rest: eerst een zware enkelbreuk, later een afgescheurde kruisband. Op 28-jarige leeftijd moest hij noodgedwongen stoppen met voetballen.

Het trainersvak bood een nieuw perspectief. Bij MSV’71 klom hij op van assistent naar hoofdtrainer, maar al snel ontdekte hij dat het leiden van een tweede elftal hem beter lag. “Je werkt met jonge spelers die door willen breken, en met jongens die uit het eerste komen. Je bouwt echt aan een groep. Bovendien houd ik van de gezelligheid eromheen; de derde helft hoort er voor mij gewoon bij en bij een eerste elftal moet je altijd de pers na afloop te woord staan. Als je dan in de kantine komt voor een biertje is de helft van de groep al weg.”

Succesvolle promotie

Onder zijn leiding promoveerde Excelsior’20 2 vorig seizoen naar de eerste klasse. De ploeg pakte een periodetitel en klom via de nacompetitie omhoog. De finale tegen Rhoon leverde een 3-2 overwinning op, na een zenuwslopende blessuretijd. “We stonden 3-1 voor in de 93e minuut en kregen nog een goal tegen. De scheids liet maar liefst tien minuten doorspelen. De ontlading was enorm toen het fluitsignaal eindelijk kwam.”

Toch blijft Muis realistisch. “We worden dit seizoen geen kampioen. Als je vorig jaar vierde werd in de tweede klasse, ga je nu niet ineens meedoen om de prijzen. Het gaat erom dat we ons aanpassen aan het hogere niveau.” Het tweede van Excelsior’20 gaat wel mooie wedstrijden spelen tegen onder meer Capelle 2, Barendrecht 2 en Nieuwerkerk 2. Dat zijn toch wel mooie affiches voor Excelsior’20 2.

Familie en toekomst

Ook thuis draait veel om voetbal. Zijn oudste zoon Kaylan speelt in het eerste van Zwaluwen in de derde divisie, terwijl zijn jongste zoon Quinten in de O19-1 van Maasdijk actief is. “Ik probeer ook hun wedstrijden te zien, maar soms moet ik keuzes maken.”

Over zijn eigen toekomst is Muis duidelijk: “Ik heb vaker gezegd dat ik wilde stoppen. Spelers hebben tegenwoordig een andere mentaliteit, daar kan ik me soms aan ergeren. Maar uiteindelijk moeten wij als trainers daarin meegaan. Voorlopig teken ik elk jaar opnieuw bij, maar tegen mijn vrouw heb ik gezegd dat ik wil stoppen als ik 55 ben. Dan is het tijd om samen andere dingen te doen.”

Klik op rksv Excelsior’20 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rksv Excelsior’20 voor meer informatie over de club.

Marja van Steenwijk: verzorgster, oma en voetbalbeest

VoetbalJournaal
-
0
Marja van Steenwijk: verzorgster, oma en voetbalbeest

Ze zegt het zelf: “Ik heet MarJA en ik kan geen nee zeggen.” En dus staat Marja van Steenwijk nog steeds wekelijks klaar als verzorger bij Kethel Spaland. Inmiddels 38 jaar lang masseert, tapet en troost ze spelers. Duizenden benen zijn door haar handen gegaan, maar ook minstens zoveel verhalen en lachsalvo’s. Want naast verzorgster is Marja misschien wel net zo vaak psycholoog, moeder en supporter.

Van rechtsbuiten naar verzorgster

De geboren Rotterdamse, nu woonachtig in Hoek van Holland, begon ooit zelf als rechtsbuiten bij LMO. Ze schopte het zelfs tot het Nederlands dameselftal, totdat gescheurde enkelbanden een streep door de rekening zetten. Een fysiotherapeut stelde voor een cursus sportverzorging te doen – en zo begon een carrière die inmiddels bijna vier decennia duurt.

Tot haar 42e voetbalde Marja nog bij Smitshoek, tussen meiden die soms ruim twintig jaar jonger waren. “Toen ik oma werd, kreeg ik een shirt met ‘Oma’ erop. En zo noemden die meiden me ook. Een keer riep een tegenstandster dat ze tegenover een oma stond – ze heeft geen bal geraakt die wedstrijd.”

Van DRL naar Kethel Spaland

De eerste club waar Marja begon met verzorgen was een jeugdelftal van DRL, daarna volgden Smitshoek en vooral SV Lombardijen. “Een klein volksclubje. Als ze nog bestonden, had ik er nog steeds gezeten.” Na de fusie tot FC IJsselmonde was er geen plek meer, maar de telefoon bleef rinkelen. Via Zestienhoven en DVO’32 belandde ze bij Kethel Spaland, waar ze inmiddels haar vierde seizoen bezig is.

In totaal werkte ze bij talloze clubs en zag ze generaties voetballers voorbijkomen. Haar werk leverde ook bijzondere bedankjes op. Toen ze na zes jaar afscheid nam van Lombardijen, signeerde speler Jonathan Baan zijn boek voor haar met de tekst: “Dank je wel dat je aan mijn benen hebt gezeten.”

Moederrol en fanatisme

Marja is meer dan een verzorger. Ze is vertrouwenspersoon, luisterend oor en soms zelfs therapeut. “Omdat ik een vrouw ben, praten mannen makkelijker tegen me. Als ik zie dat iemand niet lekker in zijn vel zit, dan merk ik dat meteen. Gaat de deur dicht, dan komen de privéverhalen los.”

Langs de lijn is ze bloedfanatiek. Voor de selectie 1, 2 en O23, maar eigenlijk voor de hele vereniging. Donderdag behandelt ze iedereen, zaterdag is ze er voor het eerste. “Soms vraag ik me af of verzorgers van de tegenstander wel weten wat ze doen. Regelmatig vragen jongens van de tegenstander of ik ze wil tapen. Dat doe ik alleen als ik weet waarom.”

Alles meegemaakt

In al die jaren maakte Marja bijna alles mee. Van reanimaties tot een blikseminslag, van aanvaringen met scheidsrechters tot hilarische momenten langs de lijn. “Bij een hoofdblessure ren ik het veld op, fluitsignaal of niet. Daar willen scheidsrechters nog wel eens boos om worden, maar veiligheid gaat voor alles.”

Marja heeft een duidelijke mening. “Trainers die bij een blessure zeggen dat iemand ‘even hard moet stampen’, daar kan ik niet tegen. Stel dat er een scheur zit? Mijn maag draait zich dan om. Eigenlijk zou elke trainer een basiskennis van blessures moeten hebben.”

Geen idee hoelang nog

Hoe lang ze nog doorgaat? Marja lacht. “Geen idee. Eigenlijk zou ik stoppen, maar ze konden geen vervanger vinden. En eerlijk gezegd: ik zou het enorm missen. Dan zit ik alsnog elke zaterdag langs een veld.”

Ondertussen blijft ze trouw supporter van Feyenoord en droomt ze stiekem nog van een keer een meisjesteam trainen. Maar dan wel serieus. “Geen lippenstift en nagellak op het veld. Gewoon voetballen.”

En dat zegt alles: Marja van Steenwijk is een voetbalbeest, met humor, hart en handen van goud.

Klik op vv Kethel Spaland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kethel Spaland voor meer informatie over de club.

Dimitri Hooftman: jonge trainer met een frisse blik bij Victoria’04

VoetbalJournaal
-
0
Dimitri Hooftman: jonge trainer met een frisse blik bij Victoria’04

Victoria’04 heeft er dit seizoen een nieuw gezicht langs de lijn bij: Dimitri Hooftman. Met zijn 36 jaar behoort hij tot de jongere trainers in de regio, maar hij heeft al flink wat kilometers gemaakt in het amateurvoetbal.

Hooftman begon als speler bij Bruse Boys in Zeeland en trok later onder meer naar VVGZ en Kethel Spaland. Toch merkte hij dat het trainersvak hem meer energie gaf dan zelf voetballen in de derde klasse. “Ik dacht altijd al veel na over het spel en was al jeugdtrainer terwijl ik zelf nog speelde,” vertelt hij. Met een afgeronde CIOS-opleiding en de nodige trainersdiploma’s op zak, was de keuze om de stap te maken naar de dug-out snel gemaakt.

Zijn trainersloopbaan startte bij de jeugd van Excelsior Maassluis, maar door corona kwam daar abrupt een einde aan. Vervolgens ging hij aan de slag bij VVGZ, waar hij eerst het tweede elftal onder zijn hoede kreeg en daarna twee seizoenen het eerste elftal leidde. Dit jaar koos hij voor een nieuwe uitdaging bij Victoria’04.

Wat hem meteen opviel in Vlaardingen? “Het voelt hier als een warme familieclub, met veel gezelligheid. De kantine doet soms aan als een bruine kroeg – en daar houd ik wel van.” Sportief gezien is het even zoeken: veel nieuwe spelers kwamen erbij, terwijl er ook zo’n vijftien vertrokken. Inmiddels beschikt Hooftman over een brede selectie van 24 man, met een mix van ervaren krachten en gretige jonge spelers.

Over doelstellingen wil hij zich niet te veel uitlaten. “Alles wat je roept kan tegen je gebruikt worden. Het belangrijkste is zoveel mogelijk wedstrijden winnen en dan zien we waar we eindigen.” In de derde klasse wacht in elk geval een pittige competitie met veel derby’s tegen clubs als HBSS, CWO, Excelsior’20 en Kethel Spaland. Volgens Hooftman zijn er zeker zeven ploegen die aan elkaar gewaagd zijn.

Toch kijkt hij met vertrouwen vooruit. “Als wij het steady kunnen houden dit seizoen, kunnen we er iets heel moois van maken. De brede selectie zou daarin ons voordeel kunnen zijn.”

Ambities als trainer reiken bij Hooftman niet per se tot de hoogste regionen van het amateurvoetbal. “Hoe hoger je komt, hoe minder de gezelligheid vaak wordt. Tweede of derde klasse vind ik prima. Ik wil vooral een club als Victoria’04 verder helpen.”

Naast het voetbal werkt Hooftman al ruim elf jaar als recruiter bij Stone Interim & Detachering in Capelle aan den IJssel. Samen met zijn vrouw en dochter woont hij in Schiedam, dicht bij de club. “Ik vind het heerlijk dat ik gewoon op de fiets naar de club kan. En na afloop smaakt dat Bacootje nog beter.”

Meer informatie over Victoria ’04? Klik hier.
Meer artikelen over Victoria ’04? Klik hier

Oud-prof Marcel van Helmond nieuwe trainer van GVV’63

VoetbalJournaal
-
0
Oud-prof Marcel van Helmond nieuwe trainer van GVV’63

Met ingang van het seizoen 2025/2026 staat GVV’63 uit Gameren onder leiding van een voormalig profvoetballer: Marcel van Helmond. De voormalig profvoetballer, die jarenlang op de velden van de Eredivisie en Eerste Divisie actief was, heeft de uitdaging aangenomen om de geel-zwarten te leiden. Voor de club betekent dit de komst van een ervaren trainer met een indrukwekkend verleden en een brede staat van dienst in het amateurvoetbal.

Marcel van Helmond (60) heeft ervaring in zowel de Eredivisie als de Eerste Divisie. Hij speelde in totaal 144 officiële wedstrijden in de Eredivisie en Eerste Divisie, verdeeld over clubs als NAC Breda, Fortuna Sittard, FC Eindhoven, FC Den Bosch en RBC Roosendaal. Daarmee kan hij terugblikken op een carrière waarin hij zijn sporen ruimschoots verdiende. Van Helmond stond bekend als een betrouwbare en gedreven speler, iemand die altijd oog had voor het collectief.

“Het was een goede tijd, vooral bij Fortuna Sittard. Daar speelden we zelfs mee om Europees voetbal. Daarna ben ik naar Eindhoven gegaan en heb ik in de eerste Divisie gespeeld. Toen ben ik naar Den Bosch gegaan en werden we kampioen en vervolgens haalde Robert Maaskant mij naar RBC. Die promoveerden naar de Eredivisie voor het eerst dus dat was wel heel bijzonder.”

Uiteindelijk besloot Van Helmond om trainer te worden. De man uit Oosterhout vertelt daarover dat hij daarvoor een zetje in de rug nodig had. “Ik voetbalde bij Eindhoven onder Chris Dekker. Die stelde voor dat ik mijn trainerspapieren ging halen omdat hij dacht dat dat goed voor mij zou zijn. En zodoende heb ik dat gedaan. Dat maakte mij als voetballer ook beter, je begint het spelletje beter te begrijpen.”

Die ervaring uit zijn profperiode neemt hij mee naar Gameren. Voor spelers van GVV’63 is het bijzonder om te werken onder een trainer die precies weet hoe het is om op hoog niveau te presteren en hoe je een team mentaal en fysiek naar een hoger plan tilt. Van Helmond geeft aan dat een belletje al voldoende was om overtuigd te raken door GVV’63.

“Een speler van GVV’63 kende ik want die had ik bij Wilhelmina. Zij ambiëren aanvallend voetbal en ik sta daar ook voor. Zodoende hebben ze mij gebeld met de vraag of ik interesse had. Onze visies kwamen goed overeen dus wilde ik het gaan doen.”

Van Helmond is duidelijk over zijn plannen met GVV’63. De kersverse trainer hoopt met aanvallend voetbal hoge ogen te gooien in de vierde klasse. “Ik speel een beetje volgens de ouderwetse school. Op de helft van de tegenstander wil ik met echte buitenspelers en een diepe spits hoog druk zetten en een beetje durven voetballen van achteruit. Dat is wat wij willen.”

Met Marcel van Helmond haalt GVV’63 niet alleen een trainer in huis, maar ook een schat aan ervaring en een echte voetbalman. Hij kent de klappen van de zweep, weet wat er in de kleedkamer speelt en heeft bewezen dat hij groepen kan smeden. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar realistisch: Van Helmond moet de club helpen groeien, stap voor stap.

In Gameren hopen ze dat zijn komst een nieuw hoofdstuk inluidt, waarin GVV’63 sportief vooruitgaat en de band tussen spelers, staf en supporters nog sterker wordt. Eén ding is zeker: met een oud-prof als trainer zal het komende seizoen hoe dan ook met extra belangstelling gevolgd worden.

Klik op GVV’63 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GVV’63 voor meer informatie over de club.

MVV’27 pakt de titel en kijkt vooruit naar de tweede klasse

VoetbalJournaal
-
0
MVV’27 pakt de titel en kijkt vooruit naar de tweede klasse

Een jaar geleden speelde MVV’27 nog in de derde klasse. Onder leiding van trainer Hakan Copur en met een jonge, gretige selectie lukte het de Maaslanders om het kampioenschap in de derde klasse F te behalen. Bestuurslid Technische Zaken Tom Visser blikt terug op een bijzonder seizoen.

Van overleven naar kampioen

Vier jaar geleden raakte MVV’27 in een moeilijke situatie. Een groot deel van de ervaren selectie stopte of ging lager voetballen. Copur, toen nog assistent van hoofdtrainer Marcel van Wieren, kreeg te maken met een jonge en onervaren groep. “We moesten roeien met de riemen die we hadden,” vertelt Visser. Het eerste doel was simpelweg handhaven. De seizoenen erna klom de ploeg langzaam omhoog: van de zevende plaats, via een vijfde plek naar een vierde positie. Vorig seizoen werd de nacompetitie net gemist, dit jaar leverde dezelfde ambitie – het pakken van een periode – onverwacht zelfs een kampioenschap op.

De kracht van het team

De ommekeer kwam pas halverwege het seizoen. MVV’27 ging pas in februari op trainingskamp, maar daarna begon de motor echt te draaien. Van de dertien resterende wedstrijden werden er elf gewonnen. “We hebben een jonge groep die overtuigd moest raken van wat mogelijk was,” legt Visser uit. “Dat geloof kwam toen we opeens de bovenste ploegen versloegen.”

Die zegereeks bracht niet alleen punten, maar ook teamspirit. Waar clubs als KMD met namen op papier favoriet leken, maakte MVV’27 het verschil als collectief. Alleen tegen DHC werd kansloos verloren (3-0), uitgerekend in de wedstrijd waarin de titel kon worden binnengehaald. Maar de Maaslanders herstelden zich en pakten alsnog de hoofdprijs.

Dorpsvereniging zonder fratsen

MVV’27 staat bekend als een echte dorpsclub. Spelers krijgen geen financiële vergoeding; het enige extraatje is een gezamenlijk trainingskamp, waarvoor zelfs een eigen bijdrage wordt betaald. “Tussen de 80 en 90 procent van onze selectie komt uit de eigen jeugd,” zegt Visser. Ook keren soms spelers terug die in hun jeugd de club verlieten. Voor komend seizoen vertrekt er één speler en komt er één terug.

Blijven in de tweede klasse

Het avontuur in de tweede klasse wordt spannend. De doelstelling is helder: handhaven. “We willen een stabiele tweedeklasser worden, maar dat wordt lastig,” aldus Visser. “Als wij compleet zijn, zijn we moeilijk te verslaan. Toch gaat het allemaal net wat sneller dan in de derde klasse. Na een week of acht, negen zullen we zien waar we staan.”

Voor MVV’27 wordt het dus een seizoen van wennen en groeien. Maar het vertrouwen dat de ploeg vorig jaar groot maakte, moet ook nu weer de sleutel zijn.

Bekercompetitie

In de voorbereiding van het nieuwe seizoen stonden er een aantal pittige potjes te wachten voor MVV’27. Tegen Brielle werd een gelijkspel behaald, maar tegen DVV’09 en Nieuwenhoorn werden twee nederlagen geleden.

Klik hier voor meer informatie over MVV ’27
Lees hier meer artikelen over MVV ’27

Nabil Bouchlal en Kerkwijk kunnen elkaar niet loslaten

VoetbalJournaal
-
0
Nabil Bouchlal en Kerkwijk kunnen elkaar niet loslaten

In het amateurvoetbal is het allerminst vanzelfsprekend dat een trainer jarenlang bij dezelfde club blijft. Clubs zoeken vaak naar een nieuwe impuls en trainers zijn dikwijls op zoek naar een nieuwe uitdaging. Toch vormt VV Kerkwijk samen met Nabil Bouchlal een opvallende uitzondering. Met ingang van seizoen 2025/2026 gaat de voormalig profvoetballer namelijk alweer zijn zevende seizoen in als hoofdtrainer van de dorpsclub.

Bouchlal heeft niet alleen een behoorlijke status als trainer, maar ook als voetballer. In de periode van 1992 tot en met 1998 kwam hij uit voor Willem II en Helmond Sport en later kwam hij uit in de amateurklasse voor Unitas’59, Kozakken Boys en Achilles Veen. In totaal speelde hij 34 wedstrijden in de Eredivisie, alleen gooide een blessure roet in het eten. “Ik liep een zware blessure op in mijn derde jaar. Dat duurde zo lang dat ik geopereerd moest worden aan mijn buikspieren. In die periode is er helaas het een en ander langs mij heen gegaan.”

Na te zijn gestopt als voetballer, had Bouchlal eigenlijk nog helemaal niet de ambitie om hoofdtrainer te worden. “Nee, helemaal niet eigenlijk. Ik werd assistent-trainer bij Achilles Veen omdat het mij gevraagd werd, maar ik wist eigenlijk helemaal niet of ik iets in het voetbal wilde gaan doen. Ik ben daar een keer gaan zitten naast Johan van Bijsterveld en dat heb ik uiteindelijk vier jaar gedaan. Daarna besloot ik om op beide benen te gaan staan en toen werd ik trainer bij Kozakken Boys 2 en daarna bij Zuilichem. Vervolgens gingen zij fuseren en vertrok ik naar Kerkwijk.”

Zijn verlenging tot en met het zevende seizoen is daarom niet alleen een formaliteit, maar ook een signaal dat beide partijen vertrouwen in elkaar hebben. Kerkwijk waardeert de stabiliteit en de duidelijke koers die Bouchlal voorstaat, terwijl hijzelf geniet van de hechte sfeer binnen de club.

Over zijn eigen kwaliteiten, is Bouchlal bijzonder bescheiden. Volgens de 51-jarige coach is zijn intentie vooral om de mensen die op Kerkwijk komen, met iets te vermaken. “Het gaat mij erom dat ik iets kan voorschotelen aan de mensen, maar het allerbelangrijkste is winnen. Als je wint, is alles veel leuker. Dus dat is het eerste doel. Voor de rest ben ik wel pragmatisch dus ik kijk wel wat ik tot mijn beschikking heb. En op basis daarvan geef ik invulling.”

Over het algemeen geldt voor trainers in het amateurvoetbal dat ze komen en gaan. De meeste trainers vertrekken na een of twee seizoenen alweer bij hun club. Maar Kerkwijk en Bouchlal blijken twee handen op één buik te zijn. De coach is inmiddels begonnen aan zijn zevende jaar als hoofdtrainer. “Je zal aan de club moeten vragen hoe dat kan. Maar als ik vanuit mijzelf spreek, ik heb het gewoon heel erg naar mijn zin hier. Ik werk met een prettige groep en ik merk dat we steeds weer stappen zetten. De vooruitgang is voor mij wel het belangrijkste. We hebben nog niet echt iets gewonnen, maar bij een club als Kerkwijk ben je ook afhankelijk van andere dingen.”

In een tijd waarin loyaliteit in het amateurvoetbal zeldzaam is, laat Bouchlal zien dat een langdurige samenwerking wel degelijk kan werken. Zijn zevende seizoen bij VV Kerkwijk onderstreept dat er sprake is van een sterk wederzijds vertrouwen. Voor de club is hij veel meer dan alleen een trainer: hij is een bindende factor die spelers, staf en supporters dichter bij elkaar brengt.

Het lijkt er dan ook op dat Nabil Bouchlal en VV Kerkwijk elkaar nog lang niet beu zijn. Hun samenwerking is een mooi voorbeeld van hoe stabiliteit en persoonlijke betrokkenheid een amateurclub naar een hoger niveau kunnen tillen.

Klik op vv Kerkwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kerkwijk voor meer informatie over de club.

Vlaardingse gastvrijheid trekt Europese topclubs naar CWO

VoetbalJournaal
-
0
Vlaardingse gastvrijheid trekt Europese topclubs naar CWO

Al jaren geldt CWO als een warm bad voor internationale profclubs. Sinds 2022 is het Sportpark CWO-Nieuwelantpark het decor voor zomerse trainingskampen van topteams als Shakhtar Donetsk, Alanyaspor en Olympiacos Pireus. Wat begon met een verrassend mailtje van organisator PR Sport, is inmiddels uitgegroeid tot een bijzondere traditie waar de hele club trots op is.

De start van dit avontuur kwam op een emotioneel moment. In 2022 sloegen veel Oekraïners, op de vlucht voor de oorlog in hun land, tijdelijk hun kamp op in Vlaardingen. Toen Shakhtar Donetsk via PR Sport een trainingslocatie zocht, viel de keuze op CWO. De Oekraïense topclub trainde niet alleen op Vlaardingse bodem, maar speelde ook een oefenduel tegen Fortuna Sittard. Voorafgaand aan die wedstrijd zorgde de elfjarige Veronika Morska voor kippenvel: zij zong het Oekraïense volkslied met zoveel kracht en emotie dat het hele sportpark muisstil werd.

Het bleek het begin van een reeks gedenkwaardige zomers. Shakhtar Donetsk keerde in 2023 terug en speelde tegen FC Utrecht en AEK Athene. Alanyaspor uit Turkije volgde datzelfde jaar en nam het op tegen FC Dordrecht. In 2024 streek het Griekse Olympiacos Pireus neer in Vlaardingen, samen met landgenoot PAS Lamia dat nog een vriendschappelijke wedstrijd tegen Sparta speelde. Ook dit jaar mocht CWO weer twee clubs verwelkomen: het Belgische Zulte Waregem en opnieuw Olympiacos, dat zelfs drie weken lang verbleef in de regio en oefende tegen Norwich City.

De komst van deze topclubs wordt mede mogelijk gemaakt door PR Sport, dat al meer dan 25 jaar gespecialiseerd is in het organiseren van internationale trainingskampen en wedstrijden. De combinatie van hun ervaring, de gunstige ligging vlakbij het Van der Valk Hotel in Schiedam en de uitstekende faciliteiten van CWO maakt Vlaardingen tot een aantrekkelijke bestemming voor profclubs.

Een andere succesfactor is het perfecte veld. Dat is de verdienste van grasmeester Henk en zijn vrouw Anita, die met veel zorg en toewijding dagelijks het gras in topconditie houden.

Ook de leden van CWO leveren een belangrijke bijdrage. Tijdens de trainingskampen en wedstrijden treden zij op als stewards, regelen de ontvangst van supporters, pers en teams en zorgen ervoor dat alles veilig en ordelijk verloopt. Hun inzet geeft de evenementen niet alleen een professioneel karakter, maar benadrukt ook de hechte clubcultuur van CWO.

Dankzij deze gezamenlijke inspanningen heeft CWO zich ontwikkeld tot een vertrouwde partner voor internationale topclubs. Met de zomer van 2025 nog vers in het geheugen kijkt de vereniging al vooruit naar nieuwe hoogtepunten. Eén ding is zeker: Bij CWO zijn de omstandigheden voor topvoetbal altijd van het hoogste niveau.

Klik op sv CWO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv CWO voor meer informatie over de club.

Freddie Beij: van Rossum naar DSC, waar voetbal meer is dan alleen een spel

VoetbalJournaal
-
0
Freddie Beij: van Rossum naar DSC, waar voetbal meer is dan alleen een spel

Voor veel jonge voetballers is de plaatselijke club de plek waar alles begint. Voor Freddie Beij (20), student commerciële economie aan Avans in Den Bosch, is dat niet anders. Toch koos hij niet voor de club in zijn woonplaats Rossum, maar maakte hij samen met zijn vader de overstap naar DSC in Kerkdriel. “We voelden ons niet helemaal meer op onze plek in Rossum,” vertelt hij. “Mijn vader sponsorde hier de tenues en stond jarenlang op het veld als trainer. Ik ben nog altijd blij dat we toen die stap hebben gezet.”

Freddie speelt inmiddels al zijn hele voetballeven bij DSC en doorliep er de jeugdteams. Waar hij vroeger vooral als controlerende middenvelder op ‘6’ of ‘8’ speelde, is hij tegenwoordig vaker te vinden op de linksmidden- of vleugelpositie. Die flexibiliteit typeert hem: altijd bereid om zich aan te passen aan wat het team nodig heeft.

Meer dan een hobby

Dat voetbal een grote rol speelt in zijn leven, blijkt al snel. “Voor mij betekent voetbal echt veel. Ik ben er eigenlijk altijd mee bezig: of ik nu zelf speel, een wedstrijd kijk of transfernieuws volg op sociale media. Het hoort gewoon bij mijn dagelijks leven.” Die passie vertaalt zich ook in zijn rol binnen DSC 2, het elftal waarin hij nu speelt.

Hoewel hij zichzelf geen uitgesproken leider noemt, voelt Freddie zich een betrouwbaar teamlid. “Ik hoor vaak dat ik een grote mond heb, wat soms voor wat gelach zorgt. Maar ik denk dat mensen mij makkelijk vinden in de omgang. Ik sta misschien niet op de voorgrond, maar ik draag altijd mijn steentje bij.”

Het belang van het tweede elftal

DSC 2 speelt een cruciale rol binnen de club, benadrukt Freddie. Niet alleen omdat het team regelmatig spelers afstaat aan het eerste elftal, maar ook omdat het een belangrijke schakel is voor de doorstroming van jeugdspelers. “Bij ons krijgen O19-spelers sneller de kans om mee te doen dan bij 1, en dat is belangrijk voor hun ontwikkeling. Daarnaast zorgen we ervoor dat jongens die het eerste net niet halen, toch op een goed niveau blijven voetballen. Dat maakt ons elftal waardevol voor de hele vereniging.”

De sfeer in het team noemt hij een van de grote pluspunten. “Het is erg gezellig en iedereen kan goed met elkaar opschieten. Wat dit team bijzonder maakt, is dat we die gezelligheid combineren met inzet op het veld. Iedereen wil ervoor gaan zodra de wedstrijd begint.”

Ambities en rivaliteit

Na enkele seizoenen waarin DSC 2 telkens nét naast promotie greep, leeft er dit jaar een duidelijke ambitie. “We moeten eigenlijk kampioen worden,” stelt Freddie zonder twijfel. “We hebben de kwaliteit, we spelen aanvallender dan vorig jaar en maken onze kansen beter af. Daar draagt ook onze nieuwe aanwinst Tim Coset, afkomstig uit het eerste, aan bij.”

Hoewel hij niet snel een favoriete tegenstander aanwijst, kijkt Freddie wel met extra spanning uit naar ontmoetingen met BVV. “Dat blijft toch altijd een wedstrijd, ongeacht of je hem wint of niet.” Ook TEC heeft de laatste jaren voor bijzondere duels gezorgd, al promoveerde die ploeg onlangs naar een hoger niveau.

Mooie en bizarre herinneringen

Zijn mooiste herinnering bij DSC 2 is opvallend genoeg een verloren finale. “Het klinkt misschien gek, maar die promotiefinale die we verloren was bijzonder. In de kleedkamer voelde je hoe hecht het team was. Ondanks de teleurstelling was dat mooi om mee te maken.”

Naast hoogtepunten zijn er ook momenten die vooral vreemd blijven hangen. Zo herinnert Freddie zich een wedstrijd waarin de scheidsrechter het spel liet doorgaan, terwijl een speler van de tegenstander met een vermoedelijk gebroken scheenbeen naast het doel lag. “Iedereen leek het op dat moment normaal te vinden dat we gewoon doorspeelden. Heel apart.”

Clubgevoel en toekomst

Wat DSC voor hem betekent, vat Freddie eenvoudig samen: herinneringen, vriendschappen en een gevoel van thuis. “Het is een plek waar je mensen ontmoet die je bijblijven. Voor Kerkdriel zelf betekent de club nog meer. Bij spannende wedstrijden van het eerste elftal staat de hele tribune en omheining vol. Het is echt een ontmoetingsplek voor het dorp.”

Als hij vooruitkijkt, ziet Freddie een duidelijke toekomst voor DSC 2. “Ik hoop dat we binnen een paar jaar structureel meedoen om de bovenste plekken. En dat we die stap naar een hoger niveau wél zetten. Want met dit team en de rol die we binnen de club spelen, verdienen we dat.”

Klik op DSC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DSC voor meer informatie over de club.

1...111213...1.413Pagina 12 van 1.413

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.