Home Blog Pagina 12

Samen uit, samen thuis: MO17-1 van Vriendenschaar kampioen

CULEMBORG – De MO17-1 van Vriendenschaar draait een ijzersterk seizoen. Onder leiding van trainer Laura de Kemp (25) werd het team in twee van de drie seizoensfases kampioen, en in een fase eindigde het qua puntenaantal op gelijke hoogte met de koploper. Volgens De Kemp kan de ploeg trots zijn op een jaar waarin teamgevoel, ontwikkeling en plezier de boventoon voerden.

De Kemp is geen onbekende binnen de club. “Ik ben bij Vriendenschaar begonnen als speelster en geef al tien jaar training. Inmiddels ben ik gymdocent en vervul ik naast het trainerschap ook andere taken binnen de club: van coördinatie tot organisatie van toernooien.” Vriendenschaar voelt als thuiskomen, zegt ze. “Het is een warme, betrokken vereniging. Alles wat ik hier mag doen, doe ik met liefde.”

Het huidige MO17-1-team is in de afgelopen jaren met haar meegegroeid. “Ik ben begonnen met deze groep toen ze nog in de MO9 speelden. Inmiddels hebben we al een flinke weg samen afgelegd.” De kern van het team is hecht, en dat is volgens De Kemp ook de grootste kracht. “Er zijn geen groepjes. Iedereen doet het samen. We maken het spel graag zelf, spelen vanuit de opbouw en hebben voorin veel snelheid.”

Het team speelde een sterk seizoen. In fase één eindigden ze drie punten los bovenaan, en ook in fase twee was de prestatie indrukwekkend: gedeeld eerste met Hooglanderveen, met slechts het doelsaldo als verschil. In fase drie liet Vriendenschaar hier en daar punten liggen – onder meer tegen DESTO en De Meern – maar het kampioenschap werd alsnog veiliggesteld.

Toch gaat het niet alleen om de cijfers. “We willen mooi voetbal laten zien en samen een team zijn. Dat is vanaf de seizoensstart onze insteek geweest,” legt De Kemp uit. Dat lukte, ondanks enkele tegenslagen. “We hadden in de derde fase te maken met blessures en afwezigen door examens. Dan merk je dat het einde van het seizoen in zicht komt – zowel mentaal als fysiek.”

De successen zijn volgens haar te danken aan de sterke teamspirit en de ontwikkeling van de meiden. “Ze groeien ontzettend snel, individueel én als team. In de afgelopen jaren zijn ook enkele meiden doorgestroomd naar BVO’s, zoals Excelsior. Dat onderstreept het niveau én de potentie van deze lichting.”

Belangrijk is dat De Kemp het niet alleen doet. “Chuck en Maud hebben een groot aandeel gehad dit seizoen. Chuck nam trainingen en coaching over als ik er niet was, en vaak deden we het samen. Maud was als assistent betrokken bij zowel trainingen als wedstrijden. Zonder hen was dit seizoen niet hetzelfde geweest.”

Volgende maand begint fase vier – in toernooivorm. “We gaan daar nog een paar mooie wedstrijden spelen”, vertelt De Kemp. “En daarna gaan we knallen in de MO20. Dat wordt een nieuwe uitdaging.”

Wat ze haar speelsters vooral wil meegeven? “Dat ze zichzelf mogen zijn, zich kunnen ontwikkelen en dat voetbal vooral heel leuk moet blijven. Als ze met plezier naar het veld blijven komen, ben ik als trainer al trots.”

Klik op CVV Vriendenschaar voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Vriendenschaar voor meer informatie over de club.

 

Plezier, panna’s en patat: eerste voetbalkamp bij Tricht was een groot succes

TRICHT – Op sportpark Krayensteijn werd in het laatste weekend van mei gelachen, gerend, geslapen en – natuurlijk – volop gevoetbald. Initiatiefnemers Clasina la Vergé (40) en Renske Dijkstra (20) blikken terug op het allereerste voetbalkamp bij VV Tricht. “We wilden iets extra’s doen voor de jeugd. Iets dat blijft hangen en kinderen echt verbindt,” vertelt Clasina enthousiast.

Het tweedaagse kamp, dat plaatsvond op vrijdag 30 mei en zaterdag 31 mei, was bedoeld voor jeugdspelers van Onder-8 tot en met Onder-13. “Al lag het zwaartepunt vooral bij de tien- en elfjarigen”, vult Renske aan. “Voor de iets oudere kinderen is het soms al minder ‘cool’ om mee te doen, maar ondanks dat hadden we uiteindelijk bijna vijftig kinderen op het sportpark. Een mooie eerste editie!”

Het idee ontstond een jaar geleden tijdens Renske’s stage bij de KNVB, waar ze betrokken was bij de organisatie van voetbalkampen. “Ik dacht: waarom zouden wij dit niet kleinschalig bij Tricht organiseren? Ik besprak het met Clasina, die als moeder en jeugdcoach ook volop betrokken is bij de club, en we waren meteen enthousiast. Als wij iets willen, dan gáán we er ook voor.”

De twee organiseerden samen een gevarieerd programma waarin voetbalplezier en teambuilding centraal stonden. De vrijdag begon met een energiek bootcamp, verzorgd door een sportieve ouder, gevolgd door verschillende voetbalspellen. ‘s Avonds verzorgde Stichting Welzijn West-Betuwe de activiteiten, zoals boogschieten met softpijlen en lacrosse. Tijdens alle activiteiten ontdekten de kinderen een box en ontstond er spontaan een karaoke-sessie op de tribune: ‘’Ik denk dat iedereen wel een liedje gezongen heeft’’, lacht Renske.

Daarna was het tijd voor patat in de kantine en een overnachting op het veld. “Dat was wel een uitdaging,” geeft Clasina toe. “Je mag niet zomaar kamperen op een voetbalveld, dus we moesten een officiële kampeerontheffing regelen. Maar het is gelukt! De jongste kinderen gingen al wat eerder slapen, de oudere kids iets later. Maar om half vier ‘s ochtends was het alweer raak. Het gefeest en gekeet zette weer voort – zoals dat hoort op een kamp.’’

Op dag twee bleek het warme weer en de beperkte nachtrust voor de kinderen behoorlijk pittig. Waar eerst twee trainingssessies van anderhalf tot twee uur gepland stonden, werd dit losgelaten. Er werd uiteindelijk één trainingsblok gedaan en de rest van de dag stond vooral in het teken van plezier en afkoeling, met onder andere een buikschuifbaan en een stormbaan.

Een belangrijk doel was ook dat de oudere kinderen de jongere spelers zouden helpen. “We hadden oefeningen voorbereid waarbij de ouderen uitleg gaven en hielpen. Dat gebeurde ook echt, met veel plezier”, vertelt Clasina. “Het werkt heel verbindend, oud en jong trekken naar elkaar toe. Dat zie je nu al terug bij de trainingen, waar ze elkaar opzoeken nu er nieuwe vriendschappen zijn ontstaan.”

De reacties van ouders waren unaniem positief. “We kregen alleen maar lof, en veel vragen of het volgend jaar weer kon”, zegt Renske. “Dat geeft ons natuurlijk een enorme boost.” Beide organisatoren hebben dan ook nu al zin in een volgende editie. “We willen het zeker groter en nog leuker maken, maar vooral ook blijven zorgen dat kinderen zich bij VV Tricht thuis voelen”, besluit Clasina.

Klik op vv Tricht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Tricht voor meer informatie over de club.

Na vier seizoenen nieuwe trainer bij Theole: ‘Verwacht geen Tiels tovervoetbal’

TIEL – Vier seizoenen stond Henk Evers (61) met bevlogenheid voor de groep bij TSV Theole. Nu draagt de ervaren trainer uit Druten het stokje over aan Marco Verbeek (42), die met zijn BVO-ervaring een nieuw hoofdstuk begint bij de Tielse club. “Theole heeft in vier jaar enorme stappen gezet”, zegt Evers. “Nu is het aan Marco om verder te bouwen.”

Toen Evers vier jaar geleden werd aangesteld, trof hij een groep in zwaar weer aan. “Het was coronatijd, de sfeer was matig en we stonden een-na-laatste in de tweede klasse”, blikt hij terug. “Samen met enkele jongens uit de O23 hebben we het eerste elftal een impuls gegeven.” De resultaten volgden snel: periodekampioenschappen, aanvallend voetbal en een elftal dat steeds meer respect afdwong in de regio. “We hebben als team een geweldige groei doorgemaakt. Spelers 1 tot 20 zijn individueel én als collectief beter geworden.”

Het dieptepunt was het mislopen van de nacompetitiefinale in zijn eerste jaar. “In de 119de minuut misten we een niet te missen kans, in de 120ste minuut kregen we een penalty tegen. Dat blijft je bij.” Toch overheerst trots. “Wat we nu op het veld laten zien, is mooi om naar te kijken. Veel mensen genieten ervan.”

Het besluit om te stoppen als hoofdtrainer werd in goed overleg met de club genomen. “Na vier jaar is het goed dat er een nieuw gezicht voor de groep komt”, zegt Evers. “En eerlijk is eerlijk: het is ook fijn om straks weer eens rustig te kunnen eten met mijn vrouw.” Komend seizoen blijft hij verbonden aan het voetbal als trainer van derdeklasser SML uit Arnhem.

Met de aanstelling van Verbeek als nieuwe hoofdtrainer kiest Theole voor iemand met een brede achtergrond. De Culemborger werkte onder meer als set-piece coach bij Almere City en Club Brugge, en was voor het laatst hoofdtrainer bij Baronie uit Breda. Maar hij stond ook bij clubs uit de regio voor de groep, zoals RKTVC en VV Tricht. “Ik hou van organiseren, analyseren en verbeteren,” vertelt hij. “Dat begint bij duidelijke communicatie en het creëren van energie in een groep.”

Wat hem aantrok in Theole? “Een club met een eigen identiteit. Ze betalen niet, leiden zelf op, hebben een stevige jeugdafdeling. En het ligt om de hoek: ik woon op twintig minuten rijden. Dat betekent dat ik écht aanwezig kan zijn, ook doordeweeks.” De match met de club voelde meteen goed. “Ik had Dion van Toorn (technische commissie, red.) aan de lijn. Hij kende me niet persoonlijk, maar had zijn huiswerk gedaan. Dat gaf vertrouwen.”

Verbeek wil voortbouwen op de basis die Evers heeft gelegd. “Het elftal kan goed voetballen, dat is duidelijk. Mijn taak wordt om op details winst te boeken: tactisch sterker worden, aandacht voor spelhervattingen, specifieke trainingen. Geen Tiels tovervoetbal, maar procentuele winst.”

De nieuwe trainer is nog voorzichtig met uitspraken over het komende seizoen. “We weten nog niet in welke klasse we uitkomen, en ook niet of er spelers vertrekken. Maar de ambitie in de groep is voelbaar. En als trainer wil ik vooral dat we zichtbaar groeien – in spel, in scherpte en in samenhang.”

Klik op TSV Theole voor de laatste artikelen over de club
Klik op TSV Theole voor meer informatie over de club

Nieuw gezicht op de bank bij Teisterbanders, vertrouwde kracht ernaast

KERK-AVEZAATH – Na twee seizoenen waarin Teisterbanders nét naast promotie greep, wordt er komend seizoen gebouwd aan een nieuwe poging met een frisse technische staf. Roland van Valburg (54) neemt het hoofdtrainerschap over van Gerard van Zwam. De ervaren trainer wordt bijgestaan door clubicoon Gijs van Mourik (60), die als leider en assistent-trainer gaat acteren. “We willen doorgaan op de weg van Gerard. Bovenin meedraaien én onze eigen jongens kansen geven.”

Voor Van Valburg voelt zijn aanstelling als een lang gekoesterde droom die uitkomt. De trainer uit Zoelen deed eerder ervaring op bij SCZ, Theole, RKTVC en EWV. “Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Bij RKTVC heb ik met veel plezier als assistent gewerkt, maar wilde weer graag als hoofdtrainer aan de slag. Toen Teisterbanders belde, wist ik het meteen. Ik heb hier altijd al eens voor de groep willen staan.’’

De club uit Kerk-Avezaath eindigde afgelopen seizoen als vierde in de vijfde klasse en miste via de nacompetitie opnieuw promotie. Van Valburg ziet genoeg potentie om volgend seizoen opnieuw de stap omhoog te wagen, maar komt ook graag uit in de vijfde klasse vanwege de vele mooie derby’s. Of hij het roer om gaat gooien? ‘’Gerard heeft het uitstekend gedaan, daar ga ik niet aan morrelen. Natuurlijk neem ik mijn eigen ideeën mee, maar het fundament is goed.”

Naast hem zal een bekend gezicht plaatsnemen op de bank: Gijs van Mourik. Op 1 juni speelde hij op zestigjarige leeftijd zijn laatste wedstrijd op groot veld. De routinier is al vijftig jaar lid van de club, speelde tot zijn 37e in het eerste, en was jarenlang actief als jeugdtrainer en commissielid. Nu maakt hij de stap naar het vlaggenschip als leider. ‘’Alles kwam mooi samen. Ik stop zelf met voetballen op zondag, Roland ken ik van vroeger, mijn zoon speelt in het eerste en de vorige leider wordt trainer van het tweede.”

Voor Van Mourik betekent het zijn tweede rentree bij het eerste elftal van Teisterbanders. De eerste keer was zo’n 26 jaar terug, rond de geboorte van zijn zoon, toen hij nog een vaste waarde was in het eerste en hij een zware knieblessure opliep. “Ik dacht het seizoen erop weer aan te kunnen haken, maar kreeg een terugslag. Via het tweede elftal begon ik rustig op te bouwen. Toen het eerste spelers tekortkwam, werd ik opnieuw opgeroepen. In mijn eerste minuten terug op het veld raakte de keeper van de tegenpartij de bal verkeerd. Die kwam precies mijn kant op, ik twijfelde geen seconde, haalde uit, en de bal vloog erin. Een week later stond ik weer vast in de basis.”

Nu keert Van Mourik terug in een andere rol. De voormalig laatste man ziet het vooral als zijn taak om het overzicht te bewaren en Roland te ondersteunen. Beide mannen benadrukken het belang van eigen jeugd inpassen. Van Valburg: “Er lopen echt een paar talentvolle jongens rond. Die hebben afgelopen seizoen al kunnen ruiken aan het eerste. Hopelijk bloeit er komend seizoen eentje echt op.” Van Mourik vult aan: “Als een jongen uit de eigen opleiding zich in het eerste knokt, is dat het mooiste wat er is.”

Klik op Teisterbanders voor het laatste artikel over de club.
Klik op Teisterbanders voor meer informatie over de club.

Grote verbouwing sportpark TEC: ‘Wordt weer dé club van de Betuwe’

TIEL – Het moment waar jarenlang naartoe is gewerkt, is eindelijk daar: de verbouwing van sportpark De Lok gaat officieel van start. TEC zet met een ingrijpende renovatie van het hoofdveld en een volledig nieuw clubgebouw een grote stap richting een toekomstbestendig sportcomplex. “We willen weer dé club van de Betuwe zijn’’, zegt bestuurslid Johan Verweij.

De wens om het sportpark te vernieuwen speelt al sinds de jaren ‘90, maar keer op keer strandden de plannen op financiële of praktische bezwaren. Tot vorig jaar. Tijdens een etentje met een groep sponsors – in aanloop naar het honderdjarig bestaan van de club – werd de knoop doorgehakt: het moest nu gebeuren.

“Onze hoofdsponsor is toen ook benoemd tot erelid”, vertelt Verweij. “En we hebben het hoofdveld naar hem vernoemd. Dat raakte hem zo, dat hij op vakantie direct is gaan tekenen. Toen hij terugkwam, had hij een plan. Dat gaf het project de impuls die het nodig had.”

Met die basis werd een architect ingeschakeld, werd de gemeente betrokken en begon het echte werk: plannen maken, vergunningen aanvragen en draagvlak creëren. “Voor het eerst zagen we alle lichten op groen staan.”

Een belangrijke stap werd onlangs gezet toen de gemeente Tiel instemde met het verplaatsen van het hoofdveld. Dat besluit is cruciaal, omdat het nieuw te bouwen clubhuis anders niet had gepast – een aantal bomen staan in de weg aan de achterzijde. Tevens was de bestaande ondergrond niet geschikt. “De afwatering was slecht”, legt Verweij uit. “In de zomer lag het veld er prachtig bij – ideaal voor BVO’s om op te spelen in de voorbereiding. Maar zodra het herfst werd – als we er zelf op moesten spelen – was het veld onbespeelbaar.”

Daarom wordt het hoofdveld niet alleen verplaatst, maar de grond eronder ook volledig afgegraven: zo’n 2000 kuub grond moet weg om plaats te maken voor een nieuwe, goed drainerende basis. Die wordt voorbereid op een hybride grasmat – de combinatie van natuur- en kunstgras die steeds meer als ideale middenweg wordt gezien. “BVO’s willen op écht gras trainen. Wij willen die faciliteit bieden. Maar we willen er zelf ook plezier van hebben.”

Begin juni startte men met het verplaatsen van het veld, nadat TEC met 25 vrijwilligers zelf al het voorwerk had gedaan: hekwerken, boarding en reclame-uitingen werden weggehaald, zodat de aannemer aan de slag kon.

Parallel aan het nieuwe veld wordt er gebouwd aan een nieuw clubgebouw met moderne voorzieningen: ruime kleedkamers, een fitnessruimte, businessruimtes, een grote kantine, en een overdekte tribune. Voor wedstrijden met teams met een grote aanhang komt er zelfs een apart uitvak, met eigen toiletvoorzieningen en catering. “Denk aan ploegen als Quick Boys, Fenerbahçe of Olympiacos die hier vriendschappelijk willen komen spelen, dan moet je dat gewoon goed geregeld hebben – ook qua veiligheid.”

De renovatie past ook binnen de sportieve ambities van TEC. “We willen terug naar selecties die grotendeels uit eigen jongens bestaan”, zegt Verweij. “Spelers uit de regio moeten weer dromen van een plek in het eerste elftal. Daar hoort een aantrekkelijke accommodatie bij. We willen weer dé club van de Betuwe worden, waar leden, supporters en sponsors welkom zijn.”

Klik op sv TEC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv TEC voor meer informatie over de club.

Oer-Burenaar Hans Brenk (59) pakt met Buren 3 het kampioenschap

BUREN – SV Buren 3 heeft dit seizoen de titel gepakt in de zesde klasse. Hans Brenk (59) leidde de ploeg als aanvoerder en beleefde een seizoen om in te lijsten: 17 overwinningen, 4 gelijke spelen, slechts 1 nederlaag. “Het is prachtig dat we dit met zo’n mix van jong en oud hebben bereikt.”

Brenk, geboren en getogen in Buren, is al sinds zijn jeugd verbonden aan de club. Op zijn vijftiende maakte hij de overstap naar het eerste elftal. “Dat was toen nog op het oude complex”, blikt hij terug. “Ik speelde met mijn neef Pieter in de basis, tussen oudere jongens als Hans van Dalem en Frans Tip. Ze namen je op sleeptouw, en we hadden wel respect voor ze.”

Na een lange carrière – bijna dertig jaar in het eerste – sloot Brenk aan bij het derde elftal, waar hij nog altijd de lijnen uitzet op het middenveld. “Ik speel nu samen met jongens die ik zelf als jochies nog heb zien opgroeien. Dat is toch mooi? En ja, ik ben inmiddels de oudste, maar ik hou ervan. De derde helft hoort er ook bij.”

Als aanvoerder is hij nog altijd bepalend. “Vroeger was ik wel eens té fanatiek. Domme gele kaarten vanwege het praten. Maar ik ben altijd iemand geweest die voorop ging in de strijd, een echte spelverdeler. En ik scoor nog steeds af en toe een goaltje.”

De aanloop naar het seizoen begon zonder duidelijke doelstelling. “We dachten: we zien wel waar het schip strandt. Er kwamen wat nieuwe jongens bij, maar we zaten nog steeds niet breed in de aantallen. Daarom vielen er vaak jonge gasten van de JO19 in.’’

De start was wisselend: één winstpartij, één gelijkspel en één nederlaag in de eerste drie duels. Maar daarna volgde een indrukwekkende reeks: 15 overwinningen op rij. Brenk: “We werden constanter. Achterin stond het goed, spits Ado Mejic deed vaker mee en de jonge jongens vulden het goed aan. Slim gespeeld, linies kort op elkaar, en voorin onze goaltjes meepikken.”

De kampioenswedstrijd thuis tegen BVV werd een formaliteit: 8-0. “Ze kwamen met tien man opdagen, dus heel spannend werd het niet. Maar wij hadden alles geregeld voor een viering achteraf en gelukkig ging het alsnog door. Binnen no-time stond het 4-0.”

Volgens Brenk zit de kracht van het team in de saamhorigheid. “We zijn echt een vriendenteam. Het mooiste vond ik dat de jongens van de JO19 zo vaak wilden invallen. Die spelen op zaterdag, maar kwamen op zondag toch met ons mee. Dat zegt veel over de sfeer bij Buren.”

Het kampioensfeest werd groots gevierd met DJ, zanger, BBQ en – uiteraard – bier. Ook de tegenstander van die middag schoof aan. “Dat was echt genieten. Zonnetje erbij, en de hele dag gezelligheid. Zo hoort het.”

Volgend seizoen blijft de ploeg bijeen. “Iedereen heeft al toegezegd door te gaan. En als het tweede spelers tekortkomt, springen wij gewoon bij. Zo hoort het ook in een dorpsclub.”

En hoe lang gaat Hans zelf nog door? Hij lacht. “Ik word bijna zestig, maar ik heb nog plezier. Zolang dat zo blijft, blijf ik erbij. SV Buren is mijn club. Altijd geweest, altijd gebleven.”

Klik op SV Buren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Buren voor meer informatie over de club.

 

Boudou neemt afscheid van kampioenen: ‘Ik wilde meer zijn dan een trainer’

0

TIEL – Na drie seizoenen vol groei, prijzen en plezier neemt Majid Boudou afscheid van zijn JO15-1 van RKTVC. Zijn ploeg werd dit seizoen ongeslagen kampioen in de hoofdklasse en haalde ook de halve finale van het bekertoernooi. “De schaal ligt hier op zolder’’, zegt Boudou. “Langzaam dringt het tot me door dat ik het echt los moet laten.”

Majid Boudou is vader van vier jongens, financieel adviseur bij de Rabobank en twaalf jaar geleden begonnen als jeugdtrainer bij RKTVC. Ooit voetbalde hij in het eerste van TEC en Theole, tot een beenbreuk een streep zette door zijn ambities. “Na mijn blessure is het nooit meer hetzelfde geworden”, vertelt hij. “Uiteindelijk ben ik op mijn 27e gestopt met voetbal op niveau. Toen mijn op één na oudste zoon, Badr, begon bij RKTVC, kwam ik via het ouderschap het trainerschap binnenrollen.”

Wat begon als ‘papa langs de lijn’, groeide uit tot een passie. Boudou werd jeugdtrainer én heeft daarna drie seizoenen als hoofd jeugdopleiding opgetreden. “Ik ben als trainer niet van alleen maar pionnetjes uitzetten. Ik wilde de kinderen echt leren kennen, ze iets meegeven. Waarom komt een kind te laat? Waarom is iemand druk of juist stil? Daar zit een verhaal achter.”

Met die benadering nam hij drie seizoenen geleden een team over, waarop een aantal trainers de tanden al stuk gebeten had. Maar al snel kwamen de resultaten: ‘’In de JO13 werden we kampioen en wonnen we de beker’, begint Boudou. ‘’Als JO14 sleepten we het tweede kampioenschap binnen en behaalden we de kwartfinale van een JO14/JO15 hoofdklasse/divisie-toernooi. En het JO15-seizoen sloten we af met een ongeslagen titel in de hoofdklasse. We speelden in een zware competitie met ploegen als Theole en BZS. We hebben maar één keer gelijkgespeeld. Ook werden we in de halve finale van de beker nipt verslagen door een team uit de Derde Divisie.”

Voor Boudou is het extra mooi omdat niet iedereen in het begin geloofde in deze lichting. “Sommigen hadden hun oordeel klaar. Ook binnen de club. Als het over gedrag van een individu ging, dan struikelde men over elkaar om dit te veroordelen. Ging het over het voetbaltalent van deze jongens, dan hoorde je niemand. Dat stoorde mij. Maar kijk wat er nu staat: jongetjes die echt mannen aan het worden zijn. Sommigen maken zelfs de stap naar een BVO. Onze aanvoerder – toen ik net begon als trainer was hij nog keeper – is uitgegroeid tot rots in de branding achterin en gaat naar TOP Oss.”

Het afscheid valt Boudou zwaar, maar hij heeft er bewust voor gekozen. “Ik moet geopereerd worden en het is goed dat er na drie jaar een frisse kracht voor de groep komt. Het is wel pijnlijk dat het team daardoor nu grotendeels uiteen valt. Ik probeer de spelers die vertrekken te helpen bij het kiezen van een nieuwe club die bij ze past. Het is zonde, want dit team heeft de kwaliteiten om uiteindelijk het niveau van het eerste op te krikken.”

Wat hij gaat missen aan het trainerschap? “Dat het om méér gaat dan voetbal. Dat je onderdeel bent van een groep, dat je een ziel in een team kunt leggen. Soms moet je de teugels aanhalen, soms loslaten. Maar altijd met respect en aandacht voor het kind. Ik heb geprobeerd meer te zijn dan een trainer. En als ik dan jaren later nog jongens tegenkom die me omarmen alsof ik ze gisteren nog coachte, dan weet ik dat het goed zit.”

Klik op RKTVC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKTVC voor meer informatie over de club.

Nieuwe trainer MVV’58 hanteert de drie P’s: ‘Progressie, plezier en presteren’

METEREN – MVV’58 krijgt met Gilberto Smit (49) een ervaren en gedreven hoofdtrainer aan het roer. De inwoner van Gameren volgt komend seizoen de huidige technische staf op, ongeacht in welke klasse de ploeg uitkomt. Terwijl de selectie zich voorbereidt op de finale van de nacompetitie tegen RWB 1 uit Waalwijk (zaterdag 7 juni), kijkt Smit alvast vooruit naar zijn start in Meteren.

“De keuze voor MVV’58 voelde meteen goed’’, vertelt Smit, die eerder onder meer actief was als hoofdtrainer bij ASH uit Hellouw en vv Vuren, en als jeugdtrainer bij Nivo-Sparta JO19-1 op divisieniveau. “Een paar jaar geleden hadden we al een gesprek, maar dat liep toen anders. Nu vielen de puzzelstukjes op hun plek. MVV’58 is een club met potentie, een sterke jeugdafdeling, een fraaie accommodatie én een ploeg met jong talent. Daar werk ik graag mee.”

Als voetballer doorliep Smit alle elftallen van GVV’63, waar hij tot zijn 37e uitkwam voor de selectie. Daarna volgde hij zijn zoon naar de jeugdvelden en ontdekte hij zijn liefde voor het trainerschap. “Via hem ben ik erin gerold, en inmiddels ben ik er bijna dagelijks mee bezig. Het is prachtig om spelers te zien groeien, niet alleen in het volhouden van bepaalde voetbalhandelingen, maar ook in hun persoonlijke ontwikkeling en verantwoordelijkheidsgevoel. Voor mij als trainer/coach geeft dat energie om samen verder te bouwen.”

Naast het veld is Smit werkzaam als opzichter bij een woningbouwstichting. “Ook daar draait het om mensen, contact en begeleiding. Dat past bij mij.” Zijn gezin ademt voetbal. “Thuis gaat het vaak over wedstrijden en trainingen. Soms heb ik medelijden met mijn vrouw”, lacht hij, “maar vaak doet ze gewoon mee hoor.” Zijn beide zonen voetballen fanatiek – en vanaf volgend seizoen spelen ze samen in het eerste elftal van GVV’63: “De jongste van 17 sluit dan aan bij zijn broer van 21. Dat is wel bijzonder.”

Als trainer probeert Smit vooral rust uit te stralen. “Ik ben geen schreeuwer langs de lijn. Ik probeer met het team te kijken hoe we onze afspraken uitvoeren. Waarom lukt iets wel of niet? Ik analyseer, stuur bij en geef vertrouwen. Spelers ontwikkelen is voor mij net zo belangrijk als winnen.”

Wat hem opvalt bij MVV’58 is de combinatie van jong talent en ervaren krachten. “Er zit een goede balans, al zou één of twee extra routiniers mooi zijn. Maar het belangrijkste is dat je jongens hebt die het voortouw willen nemen. Misschien zitten er toekomstige leiders tussen die zichzelf nog moeten ontdekken.”

Zijn voetbalvisie? “Aanvallend en dominant spelen, maar ook realistisch. Soms moet je je aanpassen aan de tegenstander – zeker als het kwaliteitsverschil groot is. Maar in de basis gaan we uit van eigen kracht. Zonder bal mag je flexibel zijn, maar met bal wil ik initiatief zien.”

Smit heeft MVV’58 het afgelopen seizoen meerdere keren in actie gezien. “Ze begonnen sterk, wonnen de eerste periode, maar daarna was het wat wisselvalliger. Dat hoort ook bij een jong team. Ik denk dat er vooral aanvallend nog winst te behalen is. De defensie staat aardig, maar je moet wedstrijden ook durven beslissen. Als team moet je de overtuiging hebben om in cruciale momenten door te drukken en het initiatief naar je toe te trekken. Dit vraagt om lef, focus en een winnaarsmentaliteit.”

Klik op MVV’58 voor de laatste artikelen over de club
Klik op MVV’58 voor meer informatie over de club

Spits van ongeslagen kampioen BZS werd topscorer én zag eigen pupillen doorbreken

BEUSINCHEM – Met 28 doelpunten was Gill van Beurden (23) dit seizoen de gevreesde spits van de ongeslagen kampioen in de vijfde klasse, BZS. Voor Van Beurden een jaar met dubbele glans: hij kroonde zich niet alleen tot topscorer, maar zag ook jeugdspelers die hij zélf trainde doorbreken in het eerste elftal. ‘’Dat is mijn hoogtepunt van het jaar.’’

De Culemborger doorliep de jeugd van Vriendenschaar en maakte op jonge leeftijd zijn debuut in het eerste. Vier jaar geleden stapte hij over naar BZS. “Ik gaf daar al training bij de jeugd, en dat viel makkelijker te combineren met zelf voetballen. BZS speelde toen weliswaar lager, maar ik zag de potentie.”

Het eerste seizoen was pittig. “We degradeerden direct uit de vierde klasse. Het liep gewoon niet – verkeerde mix, te weinig energie. Maar achteraf was dat het begin van iets nieuws. Jongens uit de jeugd kregen de kans, en die basis zie je nu terug.”

Trainer Andries van Mourik bracht rust en richting. “Hij kwam kort voor de bekerwedstrijden, dus in het begin was nog zoeken. Maar hij maakte duidelijke keuzes. We hielden alleen de jongens over die er écht voor wilden gaan. BZS is van oudsher een club waar bier en gezelligheid centraal staan – mooi natuurlijk, maar ik ben daar zelf wat minder fanatiek in. Ik drink niet, ben altijd met het spel bezig. Die serieuzere aanpak lag mij wel.”

Na een seizoen waarin promotie bijna werd afgedwongen via de nacompetitie – alleen Hedel met versterkingen en budget bleek te sterk – was het dit jaar aan BZS. “We wisten bij de winterstop eigenlijk al dat we kampioen gingen worden. Dat haalt wat spanning weg, maar het is ook een luxe. We wonnen bijna alles. Alleen tegen RKKSV lieten we twee punten liggen.”

Toch was het seizoen méér dan doelpunten en overwinningen. Van Beurden trainde jarenlang de JO17 van de club. “Het mooiste moment? Dat jongens die ik als Onder-14 trainde nu in het eerste stonden. Sten, Seth, Sven – geweldige gasten. Een paar andere jongens hebben ook mogen ruiken aan het eerste, maar hebben hun debuut nog niet gemaakt. Dat is toch waarom je jeugdtrainer wordt.”

De cirkel was rond. Na vier jaar vond Van Beurden het dan ook tijd voor een nieuwe uitdaging. ‘’Helaas valt het team na mijn vertrek uit elkaar. Een aantal jongens gaat terug naar andere clubs, sommigen stoppen. De selectie was klein en het aantal spelers net te krap. Dan valt het snel. Maar ik kijk er goed op terug.” Met een glimlach: “Ik heb eruit gehaald wat erin zat.”

Volgend seizoen maakt hij de overstap naar Focus’07, waar hij de JO17-1 onder zijn hoede neemt. “Een enorm talentvolle lichting. Mijn oom traint daar ook en een goede vriend speelt in het eerste. Ik werd al een paar jaar gevraagd, maar toen had ik nog het gevoel dat ik nog niet alles eruit gehaald had. Dat moment is na dit seizoen wel gekomen.”

Klik op BZS voor de laatste artikelen over de club
Klik op BZS voor meer informatie over de club

Najim Haidary: 25-jarige veldheer bij VV Capelle

0

Hij werd geboren in Amsterdam, groeide op in Capelle aan den IJssel en kwam uiteindelijk uit voor het nationale elftal van Afghanistan. De voetbalcarrière van Najim Haidary (25) is er een met hoogte- en dieptepunten, blessures en buitenlandse avonturen, maar vooral met een diepgewortelde passie voor het spel.

Vroege jaren in Nederland

Najim werd geboren in 1999, twee jaar nadat zijn ouders uit Afghanistan waren gevlucht voor het Talibanregime. Tot zijn zesde woonde hij in Amstelveen, waar hij op vierjarige leeftijd begon met voetballen bij RKAVIC. In 2006 verhuisde het gezin naar Capelle aan den IJssel, waar zijn oma alleen woonde sinds het overlijden van zijn opa. Daar sloot hij zich aan bij CVV Zwervers. Zijn talent viel al snel op, en na twee jaar werd hij gescout door Feyenoord, Sparta én Excelsior. Hij koos uiteindelijk voor Excelsior, mede omdat die club met het openbaar vervoer het makkelijkst bereikbaar was voor zijn moeder, die hem altijd vergezelde.

Van jeugdopleiding naar seniorenvoetbal

Bij Excelsior doorliep Najim de volledige jeugdopleiding tot en met Onder 19. Omdat er destijds nog geen Onder 21-elftal bestond, was de stap naar het eerste te groot. Hij koos daarom voor Barendrecht, waar hij zich op 18-jarige leeftijd bij de selectie voegde. Daar kreeg hij echter te maken met een vervelende hamstringblessure, wat zijn ontwikkeling tijdelijk afremde.

Blessures en tegenslag

Via een bekende trainer belandde Najim bij Jong FC Den Bosch. Hij trainde daar met het eerste elftal mee, maar raakte vlak voor de start van het seizoen ernstig geblesseerd. Een stuk kraakbeen van twee centimeter brak af in zijn knieschijf, wat uiteindelijk operatief verholpen moest worden. In de tussentijd werd FC Den Bosch overgenomen door een Amerikaanse investeringsgroep en moesten er spelers vertrekken. Als geblesseerde speler viel Najim buiten de boot, al kon hij wel bij de club blijven revalideren.

Zwerftocht door binnen- en buitenland

Na zijn herstel volgde een periode met veel wisselingen. Hij speelde bij ASWH, vertrok daarna naar Cyprus, keerde terug naar Nederland, en probeerde het opnieuw bij ASWH. Hoewel hij in de voorbereiding indruk maakte als rechtsbuiten, kwam het niet tot een contract. Vervolgens tekende hij bij het Zweedse Ariana FC, maar ook daar gooide een nieuwe knieblessure roet in het eten. Na opnieuw geopereerd te zijn, besloot hij terug te keren naar Nederland. Een korte periode bij Unitas volgde, waarna hij zich aansloot bij VV Capelle, dicht bij huis. “Ik wilde graag stabiliteit. Bij Capelle voel ik me op mijn plek,” zegt hij. De verdediger blijft dan ook volgend seizoen actief op Sportpark ’t Slot en het moet gezegd worden, Najim Haidary speelt als een echte veldheer in de defensie van de ploeg van trainer Kevin Vink.

Het nationale elftal van Afghanistan

Najim’s band met Afghanistan werd concreet toen hij in zijn tijd bij Excelsior werd opgeroepen voor het nationale elftal van Afghanistan. Op zijn verjaardag werd hij meegenomen op trainingskamp in Turkije. “Het niveau was toen vergelijkbaar met de Keuken Kampioen Divisie,” vertelt hij. Bijzonder detail: bij Afghanistan werd hij als links-centraal verdediger ingezet, terwijl hij in Nederland vooral linksback speelde. Inmiddels heeft Najim al twintig interlands gespeeld voor Afghanistan.

Hoewel hij zich weinig herinnert van zijn drie bezoeken aan Afghanistan – de laatste was met het nationale elftal – is de band met zijn geboorteland sterk. “De thuiswedstrijden van Afghanistan worden tegenwoordig in Saoedi-Arabië gespeeld, vanwege de onveilige situatie. Een bekend gezegde in Afghanistan is: ‘We worden geboren in een oorlog, en we sterven in een oorlog.’ Toch houd ik hoop dat het ooit beter wordt.”

Privéleven en toekomst

Inmiddels is Najim getrouwd en woont hij tegenover zijn ouders in Capelle aan den IJssel. Familie betekent veel voor hem. Hij werkt een aantal dagen per week in de tandartsenpraktijk van zijn zus en geeft twee keer per week training bij voetbalschool Football4U. Hoewel zijn focus lang volledig op voetbal lag, heeft hij uiteindelijk wel zijn MBO 4-diploma afgerond.

“Als je in het buitenland geblesseerd raakt, is dat mentaal zwaar. Je gaat veel nadenken – soms te veel,” blikt Najim terug. Toch blijft hij vechten voor zijn carrière, of dat nu op het veld is, of als inspirerend voorbeeld voor jonge voetballers.

Klik op vv Capelle voor meer artikelen over de club.
Klik op vv Capelle voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.