Home Blog Pagina 106

Dennis Louter gedijt bij vrije rol

Hij wil zijn vader graag overtreffen als het gaat om aantal dienstjaren in de hoofdmacht van MVV’27. In dat geval heeft Dennis Louter (25) nog een aantal jaren te gaan. “Die twaalf jaar ga ik halen.”

Een paar dagen na de 0-0 tegen OVV komt er een grote zucht uit de mond van Louter. Dat zijn elftal niet aan klantenbinding heeft gedaan is nog zachtjes uitgedrukt volgens de aanvaller, die zelf ook stempel op de wedstrijd kon drukken. “We waren zwak aan de bal. De meeste jongens hadden een offday. Zulke wedstrijden zitten er wel eens tussen. Als je niet kan winnen, moet je zorgen dat je niet verliest. Zo’n wedstrijd was het.”

Een dag na de wedstrijd hing hij met trainer Hakan Cupur aan de lijn om te kijken waarom het niet liep. “We sparren veel”, zegt Louter. “Ik vind het heerlijk om te praten over voetbal en tactiek. Ik heb altijd mijn mondje klaar. Dat weten ze ook op de club. Ik ben kritisch, maar niet té. Ik vind dat ik als ervaren speler moet helpen om als team beter te worden.”

Als speler in het veld gedijt hij vooral bij een vrije rol. Die vrijheid krijgt hij van zijn trainer, die hem als een ‘voetbalintelligente speler’ beschrijft. “Ik speel officieel als linksbuiten, maar ben geen linksbuiten die, zo gezegd, aan de zijlijn is geplakt. Ik wil graag de bal hebben. En als ik die niet krijg ga ik naar die bal op zoek. Mijn medespelers weten ook dat ik de bal graag in mijn voeten heb. Meestal komt er dan wel iets goed uit, zet ik een medespeler met een steekpassje vrij voor het doel of maak ik zelf een actie.”

Zijn vader schopte het tot twaalf seizoenen in MVV 1 en als het aan de medewerker van een evenementenbedrijf ligt gaat hij daar overheen. “Dat is wel mijn doel. Ik lijk qua voetballer overigens totaal niet op mijn vader, die, als ik de verhalen thuis aan tafel hoor, vroeger vooral een harde werker was.” Hard werken doet Louter zeker ook wel, maar hij probeert vooral vorm te geven aan het Maaslandse aanvalsspel. “Op zoek naar de bal overdrijf ik nog wel eens”, pakt hij de wedstrijd tegen OVV erbij waarin hij zelfs fases vlak voor zijn verdediging te vinden was.

Bang dat Louter sportpark De Commandeur ooit de rug terugkeert hoeft MVV niet te zijn. “Die behoefte voel ik totaal niet”, zegt hij. “Ik heb in de B ruim een seizoen bij Westlandia gespeeld. Dat deed ik zeker niet met tegenzin, maar ik vind voetbal vooral leuk als ik met vrienden kan spelen. Dat heb ik bij MVV. Van mijn lichting in de jeugd zitten tien jongens in de selectie. Dat is mij heel veel waard.”

Hij is tevreden over de ontwikkeling van zijn ploeg dit seizoen. “We zijn vooral veel stabieler geworden. De echte slechte wedstrijden zitten er niet meer tussen. Tegen OVV was het aanvallend matig, maar uiteindelijk weten we er wel een punt uit te slepen. We zijn rijper geworden en daardoor acht ik een top4-klassering in de derde klasse tot een realistisch doel.”

Klik op MVV ’27 voor meer informatie over de club.
Klik op MVV ’27 voor meer artikelen over de club.

 

Ilja Groen is trots op VDL-familie

Ilja Groen is zijn derde jaar als voorzitter van VDL ingegaan. En wat hem betreft blijft de club, die zichzelf graag omschrijft als familievereniging, zich ontwikkelen. “Maar niets gaat vanzelf, hé.”

Oud en nieuw vierde de 45-jarige Groen met vrouw en dochter over de grens in een aantrekkelijk vakantiepark. Even weg van de hectiek en weg uit de drukte. Want naast voorzitter van VDL is Groen in zijn werkzame leven een druk bezet ondernemer die jaren geleden een succesvol bedrijf, dat in brandveiligheid doet, opzette.

Zijn band met VDL is lang en hecht en daarom ook volgde hij in december 2021 Arie Herlaar op als voorzitter. “Mijn vader Bert heeft jarenlang in het eerste elftal gekeept op de zaterdag en zondag”, vertelt de 45-jarige voorzitter. Zelf heb ik jarenlang bij Spijkenisse gekeept, daar waren wij met onze ouders naar toe verhuisd. Toen we in Maassluis zijn gaan wonen, ben ik gaan voetballen in het vierde elftal. Dat was een bijzonder elftal. Ik weet nog goed dat ik mij voor mijn eerste training meldde op donderdag. Er was niemand. Bleek dat ze dat al jaren niet deden.”

Zijn oom Jan keepte verdedigde na zijn vader ook jarenlang het doel van VDL 1. En ook de nieuwe generatie van de familie voetbalt. “Desiré Groen, die sinds enige tijd in het bestuur zit, is mijn nichtje.”

Voordat hij voorzitter was, kwam Groen al regelmatig op de club. “We zijn al heel wat jaartjes sponsor. Ik kwam regelmatig kijken naar wedstrijden. Toen ze mij vroegen als voorzitter beschouwde ik dat als een eer. Ik zie dat VDL in veel opzichten nog steeds dezelfde club is als pakweg dertig jaar geleden. Vrijwilligers hebben VDL gemaakt zoals we nu zijn. Dat karakter moeten we beschermen en aan de andere kant moeten we ook mee in onze tijd.”

Familiaire club

De uitstraling van een vriendelijke, familiaire club heeft VDL geen windeieren gelegd. Het ledental is gegroeid naar 750. Die schaalvergroting neemt ook uitdagingen met zich mee, zoals Groen het noemt. “Ik ben enorm trots hoe we alles binnen de club met vrijwilligers alles georganiseerd hebben. We zijn ook enorm trots op de grote meisjesafdeling, die volledig is geworteld binnen de clubcultuur. We hebben daarnaast een prachtige accommodatie waar door de onderhoudsploeg het hele jaar hard aan gewerkt wordt.”

Toch leven er ook wensen bij de voorzitter en het bestuur. “We zouden graag ons clubgebouw willen vernieuwen. Een ruimere bar, ruimere keuken. Maar je kan je geld maar één keer uitgeven. Voorlopig liggen de prioriteiten op het voetbal.”

Daarmee doelt hij op de komst van een derde kunstgrasveld. “We hebben nog één veld met natuurgras. Leuk voor mensen die daarvan houden, maar voor ons als club niet praktisch. Om iedereen genoeg trainingsfaciliteiten te geven hebben we een derde kunstgrasveld hard nodig. met al die regen de afgelopen periode kunnen we niet of nauwelijks gebruik maken van dat veld.”

En dan zijn er nog de sportieve wensen. De degradatie naar de vierde klasse van het eerste elftal ligt nog vers in het geheugen. “Totaal onnodig”, beschrijft de voorzitter de degradatie. “We hebben vorig seizoen zó veel blessures gehad… dat was niet normaal meer. We maakten aan het einde nog een geweldige serie met acht overwinningen. We wonnen daarmee de laatste periodetitel nog, maar dat was niks waard doordat we degradeerden. Hoe bizar kan het zijn.”

Hij is echter vol vertrouwen dat VDL 1 snel het verloren terrein goedmaakt. “Alles is er op gericht te promoveren.”

Klik op VDL Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VDL Maassluis voor meer informatie over de club.

Zure nederlaag drukt Spirit verder in de degradatiezone

Spirit heeft afgelopen zaterdag een zeer onfortuinlijke nederlaag geleden. Op eigen veld leek het er lang op dat de Ouderkerkers een punt zou gaan pakken tegen koploper Oranje Wit, maar in blessuretijd gingen de Dordtenaren er alsnog met de winst vandoor: 1-2.

In de eerste wedstrijd na de winterstop kampte Spirit met een grote hoeveelheid spelers die niet of nauwelijks konden spelen. Zo waren Marijn Advocaat (begrafenis) en Cris de Jong (geblesseerd) niet bij de wedstrijd selectie. Eric Jansen, Stefan Bitter en Daniel van der Zwan waren niet wedstrijdfit, maar stonden wel op het wedstrijdformulier. Niels de Vries was fit genoeg om te starten. De aanvoerder vormde met Timme van Hof en Ruben de Vries het middenveld. Ook in het centrum van de verdediging moest trainer Richard van Cappellen puzzelen. De net fit genoeg zijnde Jochem Schrader kreeg jeugdspeler Thijs Loeve aan zijn zijde. De verdediger uit de JO19-1 maakte daarmee zijn debuut in het eerste elftal van Spirit. In de punt van de aanval stond Lukas Bos. De aanvaller keerde, na een tegenvallend avontuur in Spanje waar hij ging studeren en voetballen, deze winterstop terug bij Spirit.

Het gehavende Spirit begon afwachtend, controlerend, tegen de makkelijk scorende tegenstander. De bezoekers namen het initiatief en kreeg een aantal mogelijkheden voor het doel van Sean Luthart. De doelman kwam echter niet in problemen. De eerste kans voor Spirit was voor Tjerk de Kogel. Een voorzet van Lukas Bos werd door de buitenspeler net naast het doel gekopt.

Oranje Wit kwam na bijna een half uur spelen toch op voorsprong. Er kon niet voorkomen worden dat een Dordtse speler langs de achterlijn kon voorgeven waaruit simpel gescoord werd (0-1).

Vlak voor rust schoot Niels de Vries net over en ging Spirit met een minimale achterstand aan de thee. In de 2e helft nam Spirit het voortouw en kwam al snel op gelijke hoogte. Tjerk de Kogel zette voor op Ruben Slooff die de Oranje Wit doelman in de korte hoek verschalkte: 1-1.

De geel-witten roken kansen op een stunt. Ze creëerden kansen via Lukas Bos (geblokt schot), Ruben Slooff (kopbal), Robbin Brouwer (uithaal) en nogmaals Lukas Bos met een te zwak schot om het tot een doelpunt te bekronen. Timme van Hof zag zijn inzet op de lat belanden.

In de slotfase ging het voor Spirit toch mis. Sean Luthart voorkwam eerst nog een tegenstreffer, maar een verkeerde inschatting op een verre uittrap van de keeper van Oranje Wit werd Spirit in de extra tijd fataal (1-2).

Ondanks de nederlaag kon Richard van Cappellen wel positief terugkijken op de prestatie van zijn team. Kijkend naar het groot aantal potentiële basis-elftalspelers dat ontbrak, heeft Spirit het goed gedaan. ‘Ik denk dat een gelijkspel dik verdiend zou zijn geweest’, zei de afscheid nemende trainer. Volgend seizoen gaat hij als assistent aan de slag van 4e divisionist Smitshoek. ‘Maar eerst gaan we de klus bij Spirit afmaken’, vertelde hij aan RTV Krimpenerwaard. ‘Wij gaan onze punten heus nog wel halen, daar ben ik van overtuigd’, sprak de oefenmeester zijn vertrouwen uit.

Voorlopig bevindt Spirit zich door deze nederlaag nog wel in de gevarenzone. Door de overwinning van Rijsoord op De Alblas (3-0) is het gat naar de ‘veilige’ plaatsen nu 5 punten.

Volgende week gaat Spirit op bezoek bij IFC.

 

RVVH niet bij de les tegen Heerjansdam

RVVH leverde weer drie belangrijke punten in. Thuis tegen concurrent Heerjansdam ging het ondanks een vroege voorsprong voor de rust al mis. Die klap kwamen de Ridderkerkers in deel twee niet meer te boven.

De derby tussen de twee concurrenten om het kampioenschap van vorig seizoen begon met een indrukwekkende minuut stilte voor de met kerst overleden Teus Leenheer, die ruim 71 jaar lid was van RVVH. Daarna ontspon zich een gelijk opgaande strijd waarbij aan beide kanten wat speldenprikjes werden uitgedeeld. Na een kwartier kreeg RVVH echter een penalty na een aangeschoten handsbal in de zestien bij Heerjansdam. Everton Pires Tavares stuurde heel koel keeper Oscar Roos de verkeerde kant op, 1-0. Wie toen dacht dat RVVH door zou gaan en op zoek ging naar revanche voor de eerdere uitnederlaag kwam bedrogen uit.

Het werd er niet beter op en de gasten kwamen steeds wat nadrukkelijker in het spel voor. Nog voor de rust sloegen de “Dammers” binnen tien minuten keihard toe. Na een dik half uur speelde Pires Tavares vanaf het middenveld de bal te zacht terug richting zijn keeper Delano Kortstam, waarvan Lars Brinkman dankbaar profiteerde door de bal op te pikken en hem onder Kortstam door te schuiven, 1-1. Twee minuten later kopte diezelfde Brinkman uit een corner goed in maar redde Jessie Proost op de doellijn. De rebound werd door  Davy Mierop over gekopt. Kort daarna wel de voorsprong voor Heerjansdam. Een vrije trap van Mierop van links werd door de vrijgelaten Mathijn Valster bij de tweede paal binnen gekopt, 1-2. Nauwelijks bekomen van de schrik werd het een minuut later ook nog eens 1-3 toen de op links aangespeelde Toby Obiku een voorzet dan wel schotpoging losliet die tot verbazing van iedereen via de binnenkant van de verste paal binnen viel, 1-3. Na nog een kans voor Brinkman brak de rust aan.

2e helft

Na de rust een direct aandringend RVVH wat via Mohamed el Yakoubi voor dreiging zorgde. Zijn voorzet naar Papito Merencia werd door laatstgenoemde net naast de kruising geschoten. Toch bleken de uitvallen van Heerjansdam ook niet ongevaarlijk. Een voorzet van Gert Jan Plaizier bereikte de ingevallen Milan van den Berg die de bal in handen kopte van Kortstam. Even later schoot Mathijn Valster over.

Aan de andere kant probeerde RVVH het met een kopbal net naast van Merencia na een korte corner van links. En had El Yakoubi een kansje bij de tweede paal. RVVH bleef het proberen maar had moeite om de juiste man te vinden in de zestien. Een kwartier voor tijd lukte dat blijkbaar wel, want Suently Alberto werd net binnen de berichte lijnen licht aangetikt en ging neer. De strafschop werd vervolgens binnen geschoten door Merencia en gaf weer hoop in de Ridderkerkse harten, 2-3. RVVH voerde de druk op en er ontstonden in de slotfase de nodige mogelijkheden voor de invallers Wessel Verhaar, Daan Blij en Jeremy Moreno maar gescoord werd er niet.

In de tegenstoten kregen ook de gasten nog mogelijkheden op meer maar dat gebeurde ook niet. Zo ging de wedstrijd alsnog weer verloren en schrijven we inmiddels de achtste nederlaag met één doelpunt verschil bij. Hoe zuur ook, ook kleine nederlagen leveren geen punten op en daarom moet RVVH nog vol aan de bak in de tweede seizoenshelft om het hoofd boven water te houden.

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

v.v. NSVV wint net niet van Sparta

v.v. NSVV is goed uit de startblokken geschoten na de winterstop. De eerste helft was in een hoog tempo met veel kansen voor beide teams om op voorsprong te komen. De vele kansen bleven onbenut door spectaculair keeperswerk van zowel Sparta, als NSVV

In de eerste helft begon NSVV geweldig en in de eerste vijf minuten waren er al drie kansen voor NSVV om de score te openen. Eerst zette Wessel van Haren met een schot Sparta keeper Bryce Groenenboom aan het werk, die zijn schot naast tikte. Daarna haalde Kjetil Mol uit en tikte de keeper de bal over het doel. De eerste vijf minuten werden gecomplementeerd door de mee opgekomen Quinton Burk. Zijn omhaal ging over het doel. De ploegen jaagde elkaar goed af en gaven geen millimeter de ruimte. Na een half uur spelen kwam Sparta beter in de wedstrijd en mochten ze tweemaal NSVV-keeper Jarmo Hartgers testen. Eerst tikte Jarmo een bal uit de kruising en daarna moest hij gestrekt naar de hoek voor een schot van dichtbij.

De mooiste aanval van de dag was van NSVV. Boyd van Andel moest zich even Dennis Bergkamp gevoeld hebben toen hij met zijn rug naar zijn tegenstander de bal langs hem tikte en er langs de andere kant vandoor demarreerde. Boyd legde de bal goed terug op de inlopende Finn Langerak. Finn zijn schot was hard en laag in de hoek, maar Sparta keeper Bryce Groenenboom ruïneerde de geweldige aanval. Gestrekt stopte hij het schot in de hoek van zijn doel. NSVV-keeper Jarmo Hartgers dacht wat jij kan, kan ik ook. Net voor de rust mocht Lucas van Oeveren vrij op Jarmo afgaan en via knap voetenwerk wist Jarmo de inzet te keren. Er was veel om tijdens de rust over na te praten. De spelers hadden er aan beide kanten een lekkere pot van gemaakt en de keepers hadden een spectaculair scoreverloop de grond in geboord.

 

In de tweede helft was het andere koek. De vele kansen van de eerste helft waren verleden tijd. De tips van de trainers resulteerde in minder ruimte om voor het doel gevaar te stichten. NSVV heeft met Jasper Huisman een speler met individuele klasse die een wedstrijd kan beslissen. Michael Ouwens speelde Jasper op rechts in. Met de bal aan de voet dribbelde Jasper richting de hoek van het strafschopgebied. De Sparta defensie zat er even niet kort op en de keeper had niet gedacht dat Jasper met links ook de bal geweldig in de verre kruising kan krullen. Jasper verraste Sparta hiermee en bracht NSVV met een schitterend doelpunt op voorsprong.

Sparta voerde de druk daarna op richting het NSVV-doel. NSVV streed goed als team voor iedere meter en het lukte Sparta niet meer om echt gevaarlijke kansen te creëren. De beste kansen waren eigenlijk nog voor NSVV. Peter Jan Cazander zijn afstandsschot kwam op de lat en Boyd van Andel zijn afstandsschot werd uit de kruising getikt. Het leek erop dat NSVV er een knappe overwinning bij ging schrijven. Tot de geweldige NSVV-defensie weer een ingebrachte bal moest verwerken. Deze ene keer ging de bal ongelukkig via de borst en knie van een NSVV-speler precies voor de voeten van Sparta speler Lucas van Oeveren. Gretig speelde hij zich vrij en liet de NSVV-keeper kansloos. De 1-1 eindstand op het scorebord was een goede afspiegeling van de krachtverhouding op het veld.

Met het ene punt schoof NSVV nog wel twee plekjes op in de ranglijst naar de vijfde plaats. Nauwlettend houdt NSVV de streep van de negende plaats in de gaten. DCV was en is de nummer negen, maar ze wonnen deze week wel knap van XerxesDZB. Verschil met DCV werd hierdoor wel van zes naar vier punten verkleind. NSVV heeft iedere tegenstander inmiddels gehad, behalve hetzelfde DCV. Dit komt later, eerst gaan we weer beginnen met de tegenstanders van het begin van de competitie.

NSVV begon deze competitie rampzalig met vier rode kaarten in de eerste drie wedstrijden. Inmiddels hebben we het veroveren van kaarten opgelost en winnen we zelfs van de koplopers. De eerst return tegenstander waarin we ons kunnen gaan verbeteren is de thuiswedstrijd aanstaande zaterdag tegen Papendrecht. In de heenwedstrijd stonden we binnen een half uur met tien man en ondanks veel inzet verloren we met 2 – 0. Tel daarbij op dat Papendrecht ook in 2019 van NSVV gewonnen heeft in de nacompetitie wedstrijd voor promotie naar de eerste klasse. Kortom driemaal is scheepsrecht en deze keer wordt het tijd voor een overwinning van NSVV. Speciale aandacht voor Papendrecht trainer Johan Sturrus, die volgend seizoen zijn scepter zal zwaaien over de Numansdorpse ploeg. Zou leuk zijn om hem alvast te laten wennen aan hoe de Numansdorpse supporters overwinningen vieren.

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

v.v. Papendrecht loopt zich stuk op vesting Zuidland

Op zaterdagmiddag 27 januari heeft een onmachtig en slordig v.v.Papendrecht op het eigen Slobbengors de vesting Zuidland niet kunnen slopen. Daar de bezoekers wel in één van de spaarzame aanvallen het net vonden, leed v.v.Papendrecht een 0-1 nederlaag.

Papendrecht had voornamelijk de bal maar creëerde bitter weinig. Een mislukte kopbal van
Justin Beemsterboer en een kopballetje op de lat van collega-spits Lorenzo van Wijk waren
de enige mogelijkheden. Zuidland, dat zeer compact en defensief speelde, creëerde
eveneens weinig maar de eerste de beste kans was direct raak. Een lange aanval eindigde bij de geheel vrijstaande Robin van Buuren die met de bekeken schot in de verre hoek
Papendrecht-doelman Roy Rijntjes kansloos liet.

Vlak voor de rust behoedde Roy Rijntjes met een geweldige redding de gastheren van een 0-2 ruststand. Robin van Buuren kon alleen richting de Papendrecht-aanvoerder maar met een schitterende reflex kon hij de tweede treffer van Zuidland voorkomen.
Na de rust was het speelbeeld hetzelfde als ervoor. Papendrecht had de bal maar kwam tot
geen enkele uitgespeelde kans. In de laatste tien minuten kregen de rood-zwarten wat
kleine kansjes maar Zuidland-keeper Melvin Nagy werd niet echt in de problemen gebracht.
Na het laatste fluitsignaal van de prima leidende scheidsrechter Islam Elsayyad was de
vreugde-uitbarsting bij Zuidland tekenend voor de wedstrijd. Een zwaar bevochten
overwinning tegen een machteloze thuisploeg.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

 

Vlaardingse derby Victoria’04 – DVO’32

0

Een blik vooraf op de stand leerde, dat beide teams in deze Vlaardingse derby baat zouden hebben bij de volle winst. sc Victoria’04 startte behoedzaam. DVO’32 koos meteen voor de aanval en kreeg in de openingsfase enkele goede mogelijkheden, die onbenut bleven.

Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg Victoria’04 steeds meer vat op het spel van DVO’32. De thuisclub kwam wat meer aan aanvallen, maar liep zich stuk in de hechte defensie van de bezoekers. Het spel speelde zich voornamelijk op het middenveld af, doch in de omschakeling bleven echte kansen uit voor de beide doelen.

In de tweede helft golfde het spel over en weer. Terloops kreeg Victoria’04 meer
balbezit. Na een uur spelen maakte Roy Meerten zich knap vrij en met een fraai
schot in de kruising zette hij Victoria’04 op voorsprong: 1-0. Om de gelijkmaker te
forceren zocht DVO’32 met meer mankracht de aanval. Hiermee speelde het
Victoria’04 in de kaart door meer ruimte weg te geven. Victoria’04 profiteerde hiervan
en mocht enkele snelle counters opzetten. In 69ste minuut werd een solo van Roy
Meerten foutief afgebroken binnen de 16-meter. De toegekende strafschop werd
feilloos benut door Nick Rutten: 2-0.

In het laatste kwartier zette DVO’32 een alles-of-niets offensief op. Victoria’04 koos
voor het verdedigen van de voorsprong en kwam enkele keren goed weg bij
gevaarlijke acties voor het doel van sluitpost Jochem van der Hoff. In de 85ste
minuut maakte DVO’32 dankbaar gebruik van een onoplettendheid in de
achterhoede van de thuisclub om de 2-1 aan te tekenen. In de hectische en
spannende slotfase moest Victoria’04 alle zeilen bijzetten om een tweede treffer van
DVO’32 te voorkomen. De overwinning werd echter niet meer uit handen gegeven.

Klik op sc Victoria’04 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sc Victoria’04 voor meer informatie over de club.

 

Opzoek naar aanvulllingen selectie v.v. SJC

0

De voetbalclub v.v. SJC is actief op zoek naar aanvulling van de selectie omdat belangrijke pijlers door onvoorziene omstandigheden halverwege dit seizoen moesten afhaken. v.v. SJC tekende deze week een overeenkomst met Roy van Leeuwen die nu uitkomt bij het Katwijkse Rijnvogels in de 3e divisie.

Van Leeuwen staat bekend als een pijlsnelle buitenspeler met diepgang. Na 6 succesvolle seizoenen in Katwijk maakt hij met reden de keuze voor SJC. Omdat er niet 3 maar 2 keer per week wordt getraind zodat hij wat meer thuis kan zijn, maar hij neemt het voetballen heel serieus en hij heeft nog wel degelijk de ambitie om
maximaal te blijven presteren en maximaal resultaat te halen, Hij heeft daarbij veel
vertrouwen heeft in de sportieve doelstellingen en ambities van SJC die dus naadloos
aansluiten bij zijn ambities.

De assistent accountant koos ook voor SJC omdat hij de overtuiging heeft dat trainer
IJzendoorn en de club SJC beiden heel goed bij hem passen. Hij noemt SJC een warme
familieclub met veel enthousiaste supporters zoals hij die ook al aantrof bij Rijnvogels. De
club die hem het hoogtepunt in zijn voetballoopbaan bezorgde met het kampioenschap in
de hoofdklasse. De technische begeleiding van SJC is blij met de komst van Roy van Leeuwen. Bestuurslid technische zaken Kees Brouwer: ‘Ik ben ervan overtuigd dat Roy gaat slagen. Hij past bij de club en beschikt over het juiste voetbal- DNA.

Trainer Marcel IJzendoorn kende Roy al uit de tijd dat hij bij Rijnsburgse Boys speelde. Toen
viel hij hem mij op door zijn spelinzicht en doelgerichtheid. IJzendoorn: ‘Hij heeft zich bij
Rijnvogels goed ontwikkeld en beschikt nu ook over het nodige scorend vermogen.
Daarnaast is hij ook goed voor een groot aantal beslissende assists’.

Naast Van Leeuwen meldde zich deze week Vincent ter Burg, nu nog uitkomend voor DCS
Putten. De 30-jarige verdedigende middenvelder komt naar SJC omdat hij recent verhuisde
naar Zandvoort. Waardoor hij wekelijks 3 keer de tijdrovende rit naar Putten Gld rijdt. Hij
was eerder lid van asv Dronten maar maakte hij de overstap naar SDC Putten waar hij
inmiddels 6 seizoenen van grote waarde was. Hij koos heel overtuigd voor SJC waarover hij
zegt: ‘Het eerste gesprek met de enthousiaste technische staf beviel direct al goed.
Daarnaast kan ik mij vinden in de sportieve doelen en de onbevangen sfeer.

Bestuurslid Kees Brouwer oordeelt dat er alle reden is om aan te nemen dat deze ervaren
speler die onder andere over een uitstekende trap beschikt van meerwaarde zal zijn voor
SJC. En zegt het bijzonder te vinden dat Ter Burg uit het scala aan clubs rondom Zandvoort
juist voor SJC koos. Brouwer zegt ook dat hij de SJC-selectie nog niet compleet acht en dat er mogelijk nog een tot een enkele extra aanvulling wordt besloten.

Klik op SJC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJC voor meer informatie over de club.

Larssen staat voor laatste stunt met Zuidland

Na vijf seizoenen komt er over een paar maanden dan toch echt een einde aan het huwelijk tussen Tom Larssen en eersteklasser Zuidland. Maar niet voordat de hoofdtrainer er ook in zijn tweede periode bij de club, alles aan heeft gedaan om met een hoogtepunt af te sluiten. Al wordt dat niet gemakkelijk. “Dat wisten we van tevoren.”

Want met een elfde plaats en slechts twee overwinningen, vallen de resultaten tot nu toe een klein beetje tegen. Al blijven ze bij Zuidland, dat vorig seizoen als nummer twee via de nacompetitie promoveerde, nuchter en realistisch. “Soms heb je een keer een goed jaar, dan ga je naar de eerste klasse”, vertelt Larssen. “Dat zijn heel mooie dingen, maar uiteindelijk zijn we gewoon een tweedeklasser. Zo staan de club en ik er ook in.” Voorlopig ligt hij dan ook nog niet wakker. “Wij worden nooit een stabiele eersteklasser. Dat weten we.” Maar minder fanatiek zijn ze daardoor natuurlijk niet. “Je probeert er altijd het maximale uit te halen, dat is nu handhaving.” Alleen, zo voegt de 63-jarige trainer meteen toe. “Die degradatieregeling is ongelooflijk. Daardoor is het nog moeilijker geworden.”

Te weinig

Toch heeft zijn ploeg al de nodige ‘leuke wedstrijden’ gespeeld, vindt Larssen. “We zijn er nog geen één keer dik afgegaan. Sterker nog, we spelen heel aardig voetbal. Vaak is het eerste uur prima, daarna zakt het wat terug.” Een verklaring, heeft de oefenmeester daar nog niet voor. “In ieder geval niet het conditionele, maar ik weet niet wat wel. Misschien worden we ongeduldig en gaan we uit de positie lopen. Ploegen op dit niveau, blijven dan toch iets meer vanuit de organisatie voetballen.” Al zat het Zuidland tot nu toe ook nog niet echt mee. “Tegen bijna alle ploegen hebben we leuk meegedaan, maar we hebben nog geen wedstrijd te veel gekregen. Geen punt. Eerder zelfs te weinig. Of dat toeval is? Dat weet ik niet.”

Want, zo is de oefenmeester ook eerlijk. “Waar we staan is natuurlijk wel kwaliteit.” Aan hem de taak, om de neuzen dezelfde kant op te houden. “Het is zó makkelijk voor een trainer, als de resultaten goed zijn. Dat wordt lastiger, wanneer het minder gaat. Juist dan moet je als groep blijven functioneren en niet uit elkaar vallen. Gelukkig zit dat bij Zuidland wel goed.” Al heeft dat ook een keerzijde, weet hij inmiddels. “Als wij een keer een weekend niet spelen, heb je meteen drie afmeldingen meer. Dat heb je bij andere clubs iets minder.” Toch is Larssen na zijn eerdere periode van zeven jaar, inmiddels verknocht geraakt aan de vereniging. “Het is een fantastische club, met een fantastische groep. En we hebben de afgelopen jaren natuurlijk geweldig gepresteerd. Van de vierde én derde klasse naar de eerste, wie kan dat nou zeggen?”

Loyaliteit

Al zijn ze daardoor misschien een klein beetje, de dupe van hun eigen succes. “Wanneer je die kans krijgt, wil je er als sportman voor gaan. Dat hebben we nu twee keer achter elkaar gedaan, dan weet je dat zo’n seizoen als dit kan gebeuren.” Maar Larssen zal allesbehalve zelf, vroegtijdig de handdoek gooien. “Het is niet zo dat we kansloos zijn, we gaan er nog steeds voor. De komende weken worden cruciaal, om te proberen twee teams onder ons te houden.” Met een positieve groep én een klein verbeterpuntje. “Zuidland wil er altijd een echte wedstrijd van maken. Dus als het 1-0 staat, vol op zoek gaan naar meer. Juist dan moet je vanuit de organisatie blijven spelen en genoegen nemen met de stand.”

Want, zo heeft de inwoner van Zuidland inmiddels gemerkt. “Andere ploegen hebben minder kansen nodig. Dat is ook kwaliteit. Altijd in het laatste half uur, gebeurt er iets bij ons…” Zaak om daar wat aan te doen, in zijn laatste maanden bij de club dus. “Ik heb er lang over getwijfeld. Het bestuur en de club wilden graag door.” Maar op vakantie, kwam daar opeens het besef. “Sinds mijn 27ste ben ik hoofdtrainer, in al die jaren, ben ik nooit ergens weggestuurd. Het zou jammer zijn als je nu net te lang doorgaat en het dan wel gebeurt.” Helemaal bij Zuidland. “Een geweldige tijd! Met heerlijke gasten. En in totaal vijf of zes keer gepromoveerd.” Mede door het wederzijdse vertrouwen. “Van het bestuur en de spelersgroep. Loyaliteit vind ik heel belangrijk, dat staat bovenaan. Daardoor hebben we samen echt iets opgebouwd. Daar ben ik trots op.” Aan stoppen denkt Larssen voorlopig nog niet. “Al ben ik wel kieskeuriger geworden.” Maar eerst de boel hier mooi afsluiten. “Degradatie zou toch een klein smetje zijn.”

Klik op VV Zuidland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zuidland voor meer informatie over de club.

 

Van Bochove begint zijn plekje te vinden

Bovenin meespelen en heel stiekem misschien zelfs wel een gooi doen naar het kampioenschap. Dat was voorafgaande aan het seizoen bij Simonshaven toch wel de insteek. En dus valt de eerste seizoenshelft van de vijfdeklasser een beetje tegen, vindt Kasper van Bochove. “Ondermaats is overdreven, maar we moeten zeker hoger eindigen dan dit.”

En na een seizoen waarin de club uit Simonshaven via de nacompetitie op een haar na promoveerde naar de vierde klasse, is dat ook niet zo gek. “Tuurlijk zouden we weer om het kampioenschap mee willen spelen, dat is logisch”, vertelt de 23-jarige Van Bochove. “De competitie is misschien sterker geworden, maar onze selectie is dat ook.” Werk aan de winkel dus voor de middenmoter in de vijfde klasse. “Zo hard mogelijk knokken om terug te komen. We zouden beter moeten kunnen dan dit, daar zijn we het allemaal over eens. Alleen hebben we dat tot nu toe nog te weinig laten zien.” Hoe dat komt? “We beginnen te slap, of komen slap uit de rust. Toch een stukje concentratie.”

Even wennen

Desondanks zit de inwoner van Zuidland meer dan goed op zijn plek. In alweer zijn vijfde seizoen bij Simonshaven. “Lekker dichtbij huis en in een gezellig team. Veel bekende gezichten, dus het was eigenlijk als thuiskomen voor mij. En alles is goed geregeld, de shirts hangen altijd klaar.”

Toch begon het voor de student Logistics Management aan de Hogeschool in Rotterdam, ooit dus ergens anders. “In de jeugd voetbalde ik altijd bij Zuidland. Rond de A’tjes ging ik naar SCO’63, omdat we een vriendenteam op wilden starten. Daarna hebben we ook nog even een tweede elftal gevormd, maar dat viel op een gegeven moment uit elkaar.” Peter Hoek zag vervolgens zijn kans schoon. “Die vroeg of ik samen met nog twee vrienden, mee wilde naar Simonshaven. Dat heb ik toen gedaan.” Dit seizoen onder een andere trainer, was het voor Van Bochove even zoeken. “Vooral naar hoe we willen spelen.” Ook voor hemzelf. “Ik ben altijd rechtsbuiten geweest, maar nu spelen we met twee spitsen. Ondertussen heb ik dat aardig opgepakt. Ik sta wel op mijn plekje.” Op voor hem dus weer een nieuw plekje. “Vroeger was ik altijd verdediger. Langzaamaan ben ik steeds verder naar voren gegaan. Ik heb ook nog een tijdje op het middenveld gestaan.”

Vertrouwen

Maar als aanvaller, worden er natuurlijk doelpunten van hem verwacht. “We creëren vaak genoeg, alleen maak ik mezelf er dan ook wel schuldig aan dat ik zo nu en dan een kansje mis…” Tijd om daar verandering in te brengen. “Ik sta nu op vijf goals, dat zijn er meer dan vorig jaar. Natuurlijk hoop ik er nog een paar bij te maken.” Als het maar punten oplevert. “We moeten waken voor onderschatting. Soms denken we er te makkelijk over, zo van dat doen we wel even.” Gemakzucht overboord en vol in de aanval, met hem dus in de punt. “Dat is wel echt anders. Je hebt minder ruimte en altijd iemand in je rug. Dan is het vooral samenspelen met de andere spits.” En zijn snelheid gebruiken. “Ik ben redelijk rap, dus probeer nog steeds vaak de achterlijn te halen en voor te geven. Duels wil ik zoveel mogelijk vermijden, want groot of sterk ben ik niet.”

Maar met ruimte, is hij levensgevaarlijk. “Dan ben ik op mijn best!” Al kan Van Bochove, naast zijn studie werkzaam bij DORC Zuidland, nog beter. “Meer creativiteit in de één tegen één krijgen. Daar mis ik nog een beetje het vertrouwen in mezelf. Terwijl ik gewoon de bal er voorbij kan spelen en dan kan gaan rennen. En misschien een lesje afmaken, dat kan ook geen kwaad…” Vooral dat laatste, is niet heel onlogisch. “Pas sinds een jaar of zes, sta ik voorin. Sinds de laatste jaren bij Zuidland. Daarvoor werd ik een beetje rondgegooid en overal gerouleerd. Daardoor ben ik ook niet echt gewend aan het opzoeken van mijn man.” Als de rappe aanvaller dat over een tijdje wel is, zit er misschien nog wel een mooie nieuwe uitdaging in bij een andere club. “Of ik die ambitie heb? Ik ga er niet zelf naar op zoek, maar zou het ook niet zomaar wegwuiven.”

Klik op SV Simonshaven voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Simonshaven voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.