Home Blog Pagina 106

RKVV Meto trots op organisatie International Tummers Cup ’24

Een mooi internationaal jeugdtoernooi waarbij de eigen jeugd zich mag meten met enkele betaald voetbalclubs. Tijdens de 2e International Tummers Cup ’24 was het voor RKVV Meto op zondag 26 mei opnieuw werkelijkheid. Op de velden in Hoogerheide werd dit internationale jeugdtoernooi voor jeugdteams onder de 15 jaar georganiseerd.

“En daar zijn we als vereniging natuurlijk heel erg trots op! Want hoe vaak komt het nou voor dat je maar liefst zeven teams van betaald voetbalclubs uit Nederland, België en Denemarken op je eigen sportpark aan het werk kunt zien? Laat staan dat er vanuit Meto dan zelf ook nog een team meedoet aan het toernooi? Daarom zijn we hier binnen de club met een grote groep vrijwilligers keihard aan het werk om er een geweldig mooie dag van te maken”, zegt Corina de Bats die als jeugdbestuurslid en vrijwilligster nauw betrokken is bij de organisatie van het toernooi.

Sportpark Jac van Hoek heeft de beschikking over een prima accommodatie met een kunstgras en een natuurgrasveld en bovendien voldoende parkeergelegenheid om een flink aantal bezoekers te kunnen ontvangen. “Het is voor ons als vereniging natuurlijk prachtige reclame om zo’n mooi evenement te mogen organiseren. We zijn ook heel blij dat naamgever Tummers, waarvan het hoofdkantoor hier in Hoogerheide is gevestigd, ons als RKVV Meto de kans heeft geboden deze tweede editie te organiseren. Het vergt heel wat voorbereiding, zowel logistiek maar ook qua menskracht. Maar dat hebben we er graag voor over en we hopen dan ook dat het een onvergetelijke ervaring wordt.”

Vorig jaar vond de eerste editie van dit internationaal BVO-toernooi voor jeugdteams onder de 15 jaar voor het eerst plaats, destijds nog op de velden van SV Dosko, de club waar Tummers Foodprocessing Solutions hoofdsponsor is. “Vanwege de onbeschikbaarheid van de locatie in Bergen op Zoom werden wij als RKVV Meto benaderd of wij voor deze editie de organisatie op ons wilden nemen hier op de club. Voor ons is het de eerste keer dat we zo’n toernooi organiseren, maar die spannende uitdaging wilden we heel graag aangaan.”

En zo konden bezoekers dus op zondag 26 mei aan de Huijbergseweg 76 een hele dag lang genieten van jeugdvoetbal op zijn best. Het deelnemersveld is ook eentje om van te smullen, want onder andere SK Beveren, Roda JC, Beerschot, KV Mechelen, NAC Breda, Union St-Gillis en het Deense Kolding IF zullen acte de préséance geven in West-Brabant, terwijl vanuit RKVV Meto een team van onder 16-spelers de strijd aan ging met de onder-15 voetballers van de zeven BVO’s.

“Vanuit Meto ben ik aanspreekpunt qua organisatie, waarbij ik samenwerk met Joeri van Miert, die bij SK Beveren de scouting doet en tevens werkzaam is bij Tummers. Joeri regelt heel veel met betrekking tot de BVO’s en ik ben zelf vooral bezig om hier bij Meto alles in goede banen te leiden. In totaal vormen vier mensen van Meto en twee vanuit Tummers de organisatiegroep, met daarbij natuurlijk nog een hele hoop vrijwilligers die zich inspannen in het voortraject en op de dag zelf. We willen dan ook echt wel ‘uitpakken’ en het voor iedereen tot een onvergetelijke ervaring maken.”

Klik op rkvv Meto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv Meto voor meer informatie over de club.

Stijn Maas ziet zich nooit ergens anders voetballen dan bij MOC’17

Van de F-pupillen tot en met het eerste elftal, maximaler kan het doorlopen van alle categorieën bij de jeugd tot en met de senioren niet verlopen. Het is exact de voetballende reis die Stijn Maas binnen zijn club MOC’17 heeft afgelegd. Althans, bijna dan toch. Want inmiddels is hij geen speler meer van eerste elftal, maar speelt en traint hij bij het tweede team en dat bevalt hem uitstekend.

“Absoluut! Ik heb er dan ook geen spijt van dat ik aan het begin van dit seizoen heb besloten om me volledig op het tweede te gaan richten. Ik ben achtentwintig en heb vorig seizoen heel weinig gespeeld. Dat wilde ik niet meer, want de laatste jaren dat ik nog actief kan voetballen die wil ik wel op een mooi niveau doorbrengen. En dan niet op de bank maar gewoon op het veld. En aangezien ik die kans bij het eerste niet kreeg, was de stap naar het tweede het meest logisch.”

Overwogen om elders op een lager niveau in een eerste elftal te gaan spelen heeft de centrale verdediger geen moment. “Nee joh! Waarom zou ik dat doen? Ik zit bij een geweldige vereniging waar alles voor iedereen perfect is geregeld. Ik heb wel eens een vluchtige vraag gehad van clubs maar dat nooit serieus genomen. Ik voetbal al mijn hele leven hier bij MOC’17 samen met mijn vrienden en dat wil ik nog jaren blijven doen. Met het tweede beleven we een fantastisch sportief jaar dus ik heb helemaal niks te klagen.”

Het tweede elftal speelt nu nog reserve tweede klasse, maar staat op de drempel van het kampioenschap. “We hebben echt de ambitie om naar de eerste klasse te promoveren en wie weet zelfs nog wel de kwaliteiten om tot de reserve hoofdklasse door te stoten. In de jeugd hier loopt echt talent rond en we zijn op die manier ook een ideale springplank voor jonge spelers om zich te ontwikkelen en daarna wellicht de stap te maken naar het eerste elftal. Dat weet je wanneer je bij een tweede speelt dat die kans erin zit en de beteren uiteindelijk alsnog de sprong maken. Volgend seizoen zullen er weer wat jonge jongens kansen krijgen en dat is alleen maar mooi. Een teken ook dat we met het tweede de boel goed voor elkaar hebben.”

Dat MOC2 zich kan meten met sterke teams dat bleek ook wel in de bekercampagne die het elftal heeft afgelegd. Stijn Maas en zijn ploegmaats wisten zelfs de halve finale te bereiken waar ze uiteindelijk tegen VVGZ-2 hun Waterloo vonden. “Dat was wel jammer, maar tijdens het bekertoernooi hebben we ook hoofdklassers uitgeschakeld, dus we hebben zeker wel kwaliteiten in het elftal die verder reiken dan tweede klasse. In de competitie hebben we het ook gewoon goed gedaan en staan we terecht bovenaan. Het is nu zaak om het ook te redden.”

Dat zou het voor de Bergenaar overigens wel helemaal speciaal maken. “Vorig seizoen werd ik als speler bij het eerste kampioen in de derde klasse en dan nu met het tweede team. Hoe vaak maak je het als voetballer nou mee om twee jaar achter elkaar kampioen te worden? Gaaf toch?! Ik ben blij dat besloten heb deze stap te zetten. We spelen op een leuk niveau en hebben in oefenduels ook gewoon reguliere vierdeklasser verslagen. Dus ik had en heb helemaal geen reden om elders te gaan spelen. Laat mij maar lekker wekelijks mijn ding doen voor MOC’17, daar geniet ik met volle teugen van. Elke training en wedstrijd weer opnieuw.”

Klik op MOC’17 voor meer artikelen over de club.
Klik op MOC’17 voor meer informatie over de club.

Dames 30+ van De Markiezaten is meer dan springlevend

Of de dames van De Markiezaten ook komend seizoen nog in competitie zullen zijn, dat is nog even gissen. Maar wat betreft de Dames 30+ die in een 7X&-competitie op vrijdagavonden hun wedstrijden in mini-toernooivorm afwerken is het helder: die tak is volgens Marissa Wessels meer dan springlevend. 

Momenteel is Wessels geblesseerd en is het al even geleden dat ze bij het eerste damesteam wedstrijden heeft gespeeld. Van de fysio mag ze echter wel weer rustig gaan opbouwen bij de Dames 30+. “Dat is toch minder intensief, wordt op een half veld gespeeld in een team van zeven tegen zeven. Dus de kans op te zware belasting is daar een stuk minder aanwezig. Het is ook gewoon leuk om te doen en we merken dat het animo om voor dames daarbij aan te sluiten steeds toeneemt. We hebben soms bij de 30+ meer speelsters dan bij het damesteam.”

Rugklachten en stralingspijn in het rechterbeen, een euvel waar ze al zo’n twee seizoenen mee kampt maar dus steeds hardnekkiger werd. Stilaan is ze nu op de weg terug en speelt ze weer. “Bij de 30+ heb ik de laatste keer steeds tien minuutjes per wedstrijdje meegedaan en dat ging goed. Op die manier kan ik gedoseerd opbouwen en hopelijk toewerken naar volledige fitheid.”

De 30+-competitie is verdeeld over vijf vrijdagavonden, waar de deelnemende teams onderling steeds wedstrijdjes spelen van twintig minuten. Onder de vlag van Nieuw-Borgvliet werd het team van Wessels vorig seizoen gekroond tot kampioen. “Dat was erg leuk natuurlijk en we merken dat het allemaal net even laagdrempeliger is. Zo is de intensiteit qua trainen lager of wordt er door sommigen niet persé getraind. Voor dames met en drukke of onregelmatige baan en een gezinsleven kan dat toch een mooie gelegenheid zijn om alsnog sportief bezig te blijven. Als je bij een dameselftal voetbalt dan is trainingsarbeid vaak wel noodzakelijker gezien de tegenstand en ook het feit dat je op een volledig veld speelt. Bij de 30+ is het een mix van oud-veldspeelsters die toch nog iets willen doen qua voetbal, speelsters die ook bij de dames nog voetballen of vrouwen die nog nooit hebben gevoetbald. Juist die combinatie maakt het heel erg leuk en gezellig om te doen.”

In het verleden bij Nieuw-Borgvliet was Wessels naast speelster ook als jeugdtrainster verantwoordelijk voor de meidenteams. Van de MO11 tot en met de MO15 trainde ze de meiden, maar daarmee is ze gestopt. Net zoals met haar rol in de activiteitencommissie. “Het werd allemaal wat veel en je moet iets me de volledige overgave doen of niet vind ik. Toen ik merkte dat ik soms de energie en de voldoening ermee verloor heb ik besloten dat stukje los te laten. Nu voetbal ik nog bij de dames op, ben actief bij de 30+, organiseer ik soms nog een kantineactiviteit en train ik op zaterdagochtend de mini’s bij De Markiezaten. Dat geeft me héél veel voldoening en plezier. Dus ik ben nog meer dan genoeg op de club te vinden.”

Voorlopig kijkt ze dus nog af en toe noodgedwongen toe als toeschouwer. En juist dat doet haar beseffen hoezeer ze het spelletje leuk vindt. “Naar voetbal kijken is leuk, maar om het zelf te doen is toch vele malen leuker. Het teamgevoel en de gezelligheid die je met elkaar beleeft, dat zou ik voor geen goud kunnen missen.”

Klik op v.v. De Markiezaten voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. De Markiezaten voor meer informatie over de club.

Na meer dan 260 officiële duels vindt Albert van der Kooij het mooi geweest

De derby ODIO-WVV’67 in oktober vorig seizoen was er eentje met een speciaal randje voor Albert van der Kooij. Het was voor de clubjongen het 250e optreden hoofdmacht. Inmiddels staat de teller op meer dan 260 officiële wedstrijden voor ODIO en vindt hij het welletjes geweest en stopt ermee aan het eind van dit lopende seizoen en sluit aan bij een lager elftal. 

“Dat is wel de bedoeling in elk geval om in een lager team met een groep vrienden te gaan spelen. Het is goed geweest zo voor mij bij het eerste elftal. Het is een combinatie van factoren die me heeft doen besluiten om ermee te stoppen. Ik ben tweeëndertig dus mogen jongere spelers het stokje overnemen en daarbij merk ik ook dat het herstel na een training of wedstrijd gewoon langer duurt dan voorheen. Ik doe ook nog aan ander sport en dat gaat niet altijd even goed samen met geregeld ook blessures en pijntjes tot gevolg. Dus is het nu het juiste moment voor mij. Ik wil graag op maandagochtend een stukje fitter op kantoor binnenlopen. Dat is dit seizoen geregeld wel eens anders geweest…”

Dat het voor de Ossendrechtse vierdeklasser dit seizoen op sportief vlak een stuk minder gaat dan voorgaande jaren heeft geen rol gespeeld in zijn beslissing. “Nee zeker niet. We hebben op momenten in dit seizoen echt wel kansen gehad om de punten te pakken maar dat hebben we door allerlei omstandigheden niet voor elkaar gekregen. Dat je dan onderin staat in de hoek waar vaak de klappen vallen is dan een logisch gevolg. En als je de boel goed bekijkt dan missen we misschien wel de nodige kwaliteit in de breedte.”

En juist in die breedte daar was Van der Kooij sinds hij aansloot bij de senioren juist een enorm waardevolle kracht voor alle trainers die hij voor zich heeft gehad. Nooit was hij onbesproken basisspeler maar meestal vervulde hij een rol als invaller of ‘ideale twaalfde man’. “Ik kan op meerdere positie wel uit de voeten hoewel ik eigenlijk een echte linkspoot ben. Trainers hebben daar door de jaren heen dankbaar gebruik van gemaakt en ik heb daarover ook nooit moeilijk gedaan. Natuurlijk is het leuk om vanaf het begin van trainers met basisplaatsen het vertrouwen te krijgen, maar ik heb in al die jaren toch een respectabel aantal wedstrijden gespeeld. Al denk ik dat van die ruim tweehonderdzestig duels ik er maar zo’n honderdtwintig in de basis ben begonnen.”

Dit seizoen hebben spierklachten en chronische knieontsteking ervoor gezorgd dat hij zijn eigen gestelde sportieve doelen niet heeft kunnen behalen. “Ik had er wel rekening mee gehouden dat het wel eens mijn laatste seizoen bij de selectie zou worden. Daarom wilde ik graag nog één keer meer dan twintig duels spelen. Dat is me helaas niet gelukt en dan moet je eerlijk zijn naar jezelf én naar de groep toe. Er stoppen nog een paar jongens van mijn generatie en er komt met Joost Demmers een nieuwe trainer. Dan kan iedereen een frisse start maken en weer begonnen worden met bouwen aan een nieuw ODIO.”

Behalve keeper heeft hij op vrijwel elke positie in het veld wel eens basisplaatsen of invalbeurten gehad. “Dat kan ook niet iedereen zeggen denk ik! Ik ben trots dat ik tot zo’n enorm aantal officiële wedstrijden ben gekomen en dat ik zo vaak het shirt van het eerste heb mogen aantrekken. Op één jaar vijfde klasse na heb ik sinds mijn debuut in 2011 overigens altijd in vierde klasse gespeeld.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

Matt Luijkx en WVV’67 beleven een prima seizoen in vierde klasse

In het kielzog van v.v. Clinge en v.v. Hoeven kent WVV’67 uit Woensdrecht een meer dan goed seizoen. Als ‘best of the rest’ toont het elftal van centrumverdediger Matt Luijkx aan dat de Woensdrechtse vierdeklasser prima mee kan komen op dit niveau.

“En we zijn dit seizoen zonder enige twijfel de beste ploeg uit de Zuidwesthoek, dat is en blijft toch altijd nog een mooie bijkomstigheid. Maar we kunnen als team denk ik niet anders dan heel tevreden zijn over het huidige seizoen en wat we in de wedstrijden hebben laten zien. We hadden vooraf met z’n allen niet echt een duidelijke doelstelling gezet wat we wilden bereiken. Mede door de wisselende ambities en verwachtingen binnen de groep zijn we gewoon onbevangen de competitie ingegaan en dat heeft heel goed uitgepakt.”

Dit seizoen kreeg de ploeg er in Sander van ’t Hof een bewezen doelpuntenmachine bij in de punt van de aanval. Voor Smerdiek beleefde hij ooit een wereldseizoen door maar liefst 48 goals te scoren in één seizoen. Later speelde hij nog voor WHS, keerde terug bij Smerdiek. Sinds dit seizoen is hij, na een verhuizing naar Woensdrecht, dus doelpuntenmaker voor WVV’67. “Dat ging voor de winter perfect en Sander zorgde met doelpunten ook mede ervoor dat we ons bovenin konden nestelen. Sinds de winterstop is hij echter geblesseerd, scoren we misschien wat minder maar hebben we onze positie bovenin wel kunnen vasthouden gelukkig. Dat zegt ook wel iets over de balans en de kracht van onze selectie.”

Luijkx (27) zelf doorliep ooit de gehele jeugd van RKVV METO uit Hoogerheide, maar besloot toch om acht seizoenen geleden vanuit de JO19 de overstap naar ‘buurman’ WVV’67 te maken. “Samen met nog vier andere jongens van METO besloot ik over te stappen naar WVV’67 en daarvan heb ik nog geen seconde spijt gehad. Elk seizoen ben ik hier, vooral door heel veel te kunnen en mogen voetballen, beter geworden en me ontwikkeld tot een stabiele factor achterin de verdediging. Het is ook de positie die ik van kleins af aan heb vervuld en die daardoor het beste past bij mijn kwaliteiten als voetballer. Ik heb sinds mijn overstap één seizoen meegemaakt in de vijfde klasse en daarna alleen maar vierde klasse gevoetbald. Daarin ben ik meegegroeid en wie weet wat er voor deze jonge spelersgroep nog meer in de tank zit.”

Of de derde klasse een niveau is waarop de ploeg zich kan meten is voor Luijkx ook afwachten. “Maar wanneer je als team de kans krijgt  dan moet je dat niet nalaten. Ik denk zeker dat we ook een niveau hoger onze punten zullen pakken, al wordt het velen dan wel aanpoten. Als je zelf nooit hoger dan vierde klasse hebt gespeeld dan ben je toch stiekem wel benieuwd hoe het hogerop aan toegaat en of je daar jezelf ook met tegenstanders kunt meten. Maar voorlopig is het helemaal zo ver nog niet en moeten we vooral koesteren dat we tot op heden een meer dan mooi seizoen beleven met z’n allen.”

Klik op WVV’67 voor meer artikelen over de club.
Klik op WVV’67 voor meer informatie over de club.

‘Ons seizoen in vierde klasse is meer dan tegenvallend te noemen’

Voor v.v. ODIO uit Ossendrecht zweeft het degradatiespook meer dan ooit boven kort boven het hoofd. Na twaalf seizoenen in de vierde klasse degradeert ODIO direct.  ‘Je kan wel spreken van een rampzalig seizoen’, zegt de van een langdurige blessure terugkerende routinier Raf Melsen.

Doorgaans is Melsen, mits fit, aanvoerder in het elftal van trainer Erwin van Schilt. Vanwege een hardnekkige blessure aan spieren en gewrichten, het gevolg van een krachttraining en verkeerde houding, heeft hij dit seizoen geruime tijd aan de kant gestaan. “Ik kreeg steeds meer last van mijn heupen. De combinatie van klassieke krachtsport en voetbal heb ik te lang op een verkeerde wijze samen gedaan en dat heeft geleid tot problemen met de stand van mijn bekken. Te laat heb ik daarin de goede balans gevonden en heeft ertoe geleid dat ik heel veel duels heb moeten missen.”

Een traject bij de fysio volgde, gecombineerd met een uitgebalanceerd schema om beide sporten op een goede manier te combineren. “Sinds de uitwedstrijd tegen Groede half december heb ik niet meer gespeeld. Wel af en toe nog meegetraind, maar vooral toegekeken vanaf de zijlijn. Erg frustrerend om het fout te zien gaan en te zien dat we ons op sommige momenten tekort hebben gedaan waardoor je nu moet hopen alsnog het vege lijf te kunnen redden. De laatste tijd train ik weer mee en in de thuiswedstrijd tegen Groede heb ik een helft meegedaan, maar mis nog conditie. Ik hoop nog op wat meer minuten en wedstrijden dit seizoen.”

Waar vorig jaar ODIO nog keurig zesde werd, daar ziet de sportieve wereld er voor de ploeg heel wat minder rooskleurig uit. “Deze klasse is een stuk sterker dan vorig jaar. Er zijn een aantal derdeklassers bijgekomen en die hebben toch meer kwaliteit dan wij. En als je dan vervolgens  de wedstrijden die je moét winnen ook niet wint, dan weet je dat het een heel lastig seizoen wordt…”

Sowieso gaat de selectie er volgend seizoen een heel stuk anders uitzien dan nu het geval is. Enkele sterkhouders zoals Mitchel Elenbaas en Albert van der Kooij gaan stoppen, terwijl ook dit seizoen al enkele ervaren krachten waren gestopt of in een lager elftal zijn gaan voetballen. “Het is voor mij sportief gezien nog even afwachten hoe de blessure zich ontwikkelt en of ik de balans kan vinden tussen voetballen en de krachtsport. Mocht ik ondanks het uitgebalanceerde schema nog altijd klachten houden en niet meer pijnvrij kunnen voetballen, dan kan het zijn dat ik beslis om te stoppen met voetballen. Ik ben zzp’er in de aanleg van zonnepanelen dus is het belangrijk om er in het dagelijks leven en in mijn werk geen hinder van te ondervinden. Hoe leuk ik voetbal ook vind, mijn gezondheid is me toch meer waard.”

Het kan dus zomaar zijn, dat van de drie broers Nic, Luc en Raf Melsen na dit seizoen misschien geen van hen nog in het ODIO-shirt actief zal zijn. “Nic stopte al eerder, terwijl Luc zijn keuze laat afhangen van wat ik ga beslissen. Ik voetbal al sinds mijn zesde hier bij de club en ben er nooit weggeweest. Trots ben ik ook dat ik aanvoerder ben, maar balen dat ik dit seizoen niet meer van waarde kon zijn om onze relatief jonge ploeg van nodige ervaring te voorzien.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

Manon Rasenberg al tien jaar actief bij vrouwen RKVV Grenswachters

Onlangs was er nog een feestavond met het ‘oude’ team van RKVV Grenswachters toen er werd gevierd dat de damesafdeling bij de Brabantse club alweer tien jaar bestaat. Manon Raseberg stond in 2014 aan de basis van het opstarten van een damesteam en een decennium later is ze al aanvoerster nog altijd volop actief.

 “Ik ben vroeger wel begonnen met voetballen tussen de jongens en ben eventjes gestopt, maar toch begon het voetbal weer te kriebelen en ben ik gaan kijken of het niet mogelijk was bij Grenswachters een damesteam te starten. We hebben eerst een jaartje getraind en daarna zijn we gestart in de vierde klasse. Daar werden we 2019 zelfs een keertje kampioen. Maar momenteel spelen we nog altijd op dit niveau en dat sluit prima aan bij de kwaliteiten van de groep.”

De 27-jarige aanvoerster, een telg uit een echt voetbalgezin waar ondanks het ontbreken van zonen de vier Rasenberg-dochters allemaal lid én speelsters zijn bij de groengele brigade uit Putte. “Het is jammer dat Manouk geblesseerd is, maar ik speel nu nog altijd samen met mijn jongere zussen Maud en Marin. Het zegt veel hoe belangrijk de club en het voetbalspelletje zijn binnen het gezin. Zondag is voor ons allemaal voetbaldag en staat helemaal in het teken van Grenswachters, want ik mag zeker wel zeggen dat het zonder twijfel mijn cluppie is.”

Met Carlos Jubitana, wiens dochter al speelde bij de club voordat hij uiteindelijk trainer werd, heeft volgens Manon het elftal een iemand die de dames echt gericht beter maakt. “Hij heeft eerder op niveau in België getraind in België en heeft een prima kijk op het spelletje, maar weet ook vooral hoe hij het goed op onze groep speelsters moet overbrengen. Ik ben voor de randzaken een verlengstuk voor hem, terwijl hij het volledige voetbalstuk voor zijn rekening neemt en dat werkt perfect. Iedereen gaat nog elk seizoen vooruit en ook ikzelf met dat ik nog steeds nieuwe dingen ontwikkel dus dat maakt het extra leuk.”

Waar in het verleden een dames- en een meidenteam was, daar heeft Grenswachters momenteel nog alleen een damesteam in competitie. “Een aantal jongere meiden zijn doorgeschoven en nu hebben we wekelijks een groep van zo’n zeventien speelsters, mooi genoeg voor ons niveau al hopen we wel dat er toch nog wat nieuw aanwas bijkomt. Dat is ook nodig om de continuïteit te kunnen blijven behouden als het gaat om damesvoetbal binnen de club.”

Waar de zondag volledig in het teken staat van voetbal voor de Manon, daar is ze blij dat doordeweeks niet meer twee maar slechts één trainingsavond op het programma staat. “Ik woon inmiddels in Bergen op Zoom en rijd met heel veel plezier, samen met mijn zus en nog een medespeelsters naar Putte voor de trainingen. In het verleden stonden we vaak maar met een aantal dames op het veld. Nu is vrijwel iedereen er en kan je echt gericht trainen. De kwaliteit gaat omhoog en iedereen is er dan ook bijna. Dat zie je terug in de wedstrijden. Het gaat prima dit seizoen. We staan tweede en wie weet wat nog kan. Al denk ik dat dit niveau prima is voor ons. Het gaat ook vooral op sportief bezig zijn en gezelligheid. Op al die vlakken zit het sowieso wel goed bij Grenswachters. Winnen of verliezen, feestjes worden er altijd we gevierd, want de derde helft die winnen we hier altijd wel.”

Klik op vv Grenswachters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Grenswachters voor meer informatie over de club.

Dani Gladdines over het seizoen van Vrederust

Voor het eerst in 90 jaar wist Vrederust de derde klasse van het zaterdag te bereiken. In een nek-aan-nek race met VVC’68 kroonden Dani Gladdines (27) en Vrederust zich tot kampioen. Maar krap tien maanden later moeten ze vol aan de bak. ‘Het gaat dit seizoen helaas niet zoals we vooraf hadden gehoopt.’

Waar vorig seizoen voor de aanvaller en zijn ploegmaats de bal vaak net de goede kant oprolde, daar ziet de wereld er voor Gladdines een niveau hoger toch een stuk anders uit. “We hebben in ons kampioensjaar momenten gehad dat de goal alsnog viel op het eind of dat een bal via de binnenkant van de paal erin ging. Nu is het tegenovergestelde het geval en zat het ons op cruciale momenten juist tegen. Daarnaast hebben we ook te maken met een reeks aan blessures en beschikken we helaas over een smalle kern. Dat is dan lastig op te vangen en zo loop je een heel jaar eigenlijk achter de feiten aan.”

Het gebrek aan jeugd is dan volgens Gladdines wel een gemis maar ook een gegeven waar iedereen bij Vrederust vooraf weet van had. “Iedereen die meedoet die zet zich voor de volle honderd procent in, maar tegen heel sterke ploegen en tegen clubs waar wel geput kan worden uit jeugdelftallen die op niveau spelen kom je dan tekort. Geen schande maar realiteit. Voor ons is het zaak om elke week te proberen het maximale eruit te halen en hopen dat we op die manier met vechtlust en mentaliteit nog wat punten pakken.”

In de huidige competitie ziet de geboren Tholenaar twee teams die er in zijn ogen echt bovenuit steken met DVV’09 en Klundert. “Ook koploper Halsteren is gewoon heel stabiel en dan zie je dat je daarmee heel ver kunt reiken. Die stabiliteit die missen wij dit seizoen. We zijn een paar keer écht door de ondergrens gezakt zoals tegen DVV’09, Klundert en ook Bruse Boys. Het is niet dat we geen kansen krijgen, maar we maken er dit jaar gewoon te weinig.”

Gladdines groeide op bij Tholense Boys en speelde daarna onder meer een aantal seizoenen bij RKVV Halsteren, waarna hij terugkeerde bij Tholense Boys. De laatste drie seizoenen draagt hij het shirt van v.v. Vrederust. Toch heeft hij sportief gezien al jarenlang een belemmering die er voor kortere of langere periodes voor zorgt dat voetbal even op een lager pitje staat. Noodgedwongen. De oorzaak? Een zeldzame variant van de auto-immuunziekte SLE. “Dat speelt al sinds mijn achttiende ongeveer maar een paar jaar geleden werd het heftiger. Ik kreeg allerlei klachten en vooral gewrichtspijnen. Toen ging in de medische molen in en ben in verschillende ziekenhuizen helemaal binnenstebuiten gekeerd. Een verschrikkelijke periode, waarbij ik niet of nauwelijks iets kon. De afgelopen twee seizoenen heb ik alles gespeeld en in het kampioensjaar had ik een mooi aandeel, dat koester ik en pakt niemand me af.”

Dit seizoen is de bijdrage van de rechtsbuiten een stuk beperkter. “Ik heb nu maar vijf of zes duels gespeeld en is heel frustrerend. Net nu de ploeg elke speler hard nodig is stak de ziekte weer de kop op. Het is de grilligheid en moet het nu per week bekijken. Voetbal is leuk, maar een goed en gezond leven is belangrijker met voldoende energie om er ook thuis te zijn voor het gezin. Maar hopelijk kan ik dit seizoen nog van waarde zijn voor Vrederust. Alles wat ik nog kan en mag spelen is winst.’’

Klik op v.v. Vrederust voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Vrederust voor meer informatie over de club.

Vivoo is blij dat herontwikkeling van het sportpark gaat beginnen

Bij de Huijbergse voetbalvereniging Vivoo zijn ze bij dat er in juni eindelijk begonnen gaat worden met de herontwikkeling van hun sportpark en de nieuwbouw. In eerste instantie zouden er twee nieuwe kunstgrasvelden komen, maar dat worden er nu anderhalf. Daarnaast worden ook de kleedruimtes en kantine volledig nieuw gebouwd. ‘We zijn blij dat het er na jaren nu echt van gaat komen. De velden waren op en de club was er gewoon aan toe’, zegt voorzitter Rob de Rond.

“De herontwikkeling speelt al ruim vijftien jaar. Er waren altijd plannen en ideeën. Van verhuizen naar een andere locatie tot de aanleg van twee volwaardige kunstgrasvelden. Het heeft het allemaal niet gehaald, maar toch hebben we altijd hoop gehouden dat er iets moois zou uitrollen voor de club. En gelukkig heeft de lange adem effect gehad en gaan ze nu in juni eindelijk starten.”

Doordat de andere locatie natura2000 gebied bleek te zijn moest het dus uiteindelijk toch gebeuren op de huidige plek aan de Veenbes. “Wekelijks heb ik intensieve overleggen gehad met allerlei instanties, bedrijven, omwonenden en gemeente. Dat was tijdrovend en heeft veel gevraagd van een groep mensen die een warm hart hebben voor de club.  Het huidige wedstrijdveld wordt een halve slag gedraaid en achter het veld komt nu een trainingsveld waarop wel competitiewedstrijden voor de jeugdteams kunnen worden gehouden, maar niet voor de seniorenelftallen. Beide velden worden voorzien van verlichting dus dat maakt de mogelijkheden ook een stuk groter.”

Bovendien is de voorzitter blij dat beide velden toch kunstgras worden. “Absoluut. Het trainingsveld was al tijden afgekeurd qua kunstgras en het hoofdveld moest ook dringend worden vervangen. Het betekent dat we nu, ongeachte de wisselende weersomstandigheden de velden altijd kunnen gebruiken om te trainen en wedstrijden te spelen.”

Wat eveneens dringend aan vervanging toe was, dat waren de gebouwen op het complex zoals de kantine, kleedkamers en de bestuurskamer. “Die zijn niet meer van deze tijd, had last van lekkages en was ook niet duurzaam. We hebben daarvoor Bouwmanagement Van Velthoven ingeschakeld om een mooi ontwerp te maken. Daar is BMVV zeker in geslaagd waardoor we een prachtige kantine, zes gloednieuwe kleedkamers en een ruime bestuurskamer krijgen. De bouw daarvan zal in het najaar van 2024 starten en een klein jaar in beslag nemen.”

Het geheel aan werkzaamheden zorgt ervoor dat 250 leden die de club rijk is voor een jaar zullen moeten uitwijken naar andere verenigingen in de gemeente Woensdrecht. “Niet ideaal maar daar zullen we onze weg in moeten vinden met z’n allen. Gelukkig hebben we goede contacten met de omliggende clubs en we zijn blij dat ze ons daarin willen helpen. Het gaat dan met name om het spelen van wedstrijden, want de trainingen blijven we wel zoveel als kan doen hier bij Vivoo. Dat moet kunnen, want met de aanleg van de velden wordt gestart in juni en gaat zo’n drie maanden duren.”

De kosten die gemoeid zijn met de totale metamorfose is flink. Voor de velden moet 1,5 miljoen worden afgerekend, terwijl de kosten van de nieuwe gebouwen is beraamd op 1,3 miljoen. “Dat is fors, maar het is ook iets waarmee we weer een flink aantal jaren vooruit kunnen. De gebouwen laten we doen in eigen beheer en daarvoor schakelen we lokale bedrijven en sponsoren van Vivoo in. Zo krijgt de nieuwe nog een extra blauw Vivoo-tintje mee. Alle inspanningen hebben bloed, zweet en tranen gekost maar als het eenmaal klaar is dan krijgen we er tegen eind 2025 echt iets heel moois voor terug.”

Klik op Vivoo voor meer artikelen over de club.
Klik op Vivoo voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.