Home Blog Pagina 107

Anita Meeuwsen zorgt bij DSE voor een warm welkom

vv DSE
-
0
Anita Meeuwsen zorgt bij DSE voor een warm welkom

Als jeugdcoördinator van de JO7, heeft Anita Meeuwsen het er bij DSE zo nu en dan maar druk mee. En gelukkig, want met de nodige instroom van nieuwe spelers, kan ze geregeld aan de bak. “We zijn gestart met zes, nu zijn het er meer dan twintig!”

En dus werd er onlangs een tweede JO7-team opgericht. “Dan zorg ik dat alles er is. Alles wat nodig is, om te kunnen voetballen. Van ballen tot aan kleding. En van trainers tot leiders.” Want dat is eigenlijk min of meer haar rol, als jeugdcoördinator. “Ik probeer nieuwe leden een warm welkom te geven en wegwijs te maken. Ook doe ik de communicatie vanuit DSE zelf, door alle info te delen met de ouders.”

Reserve

Een functie die ze nu voor het tweede jaar op rij vervult. En dat is minder logisch, dan het klinkt, lacht de 50-jarige Meeuwsen. “Ik heb geen kinderen die bij DSE voetballen en mijn vriend Marco (van den Abbeelen) ook niet. Hij zat er al wel, dus ging ik met hem mee.” Dat werd een succes. “Het is echt een gezellige club, eigenlijk één grote vriendengroep. Toen werd ik gevraagd, of dit iets voor mij was. Dat wilde ik wel proberen.” Hoe het bevalt? “Heel goed! Het is lekker relaxed.” En daarnaast ook nog eens hartstikke vermakelijk. “Om die kleintjes te zien groeien. Marco is coördinator van de JO8 en JO9, dus je ziet ze gewoon groter en sterker worden. Even lekker alles loslaten en heel wat anders doen dan werk, dat vind ik zo leuk.” Meeuwsen, wonend in Etten-Leur, kan dan ook eigenlijk niet zonder. “Tijdens de training op woensdag ben ik er altijd en op zaterdag wil ik er toch ook vaak nog ‘even’ bij zijn. Sowieso thuis en soms ook uit.” Gesteund door haar vriend. “We zijn eigenlijk elkaars reserve. Als de één een keer niet kan, neemt de ander het over. Dat is natuurlijk wel lekker.” Helemaal als het een keer heel druk is. “Op sommige momenten is het rustig, maar dat was het afgelopen maand niet. Dan ben je zo een paar uurtjes bezig.”

Lol maken

Dat terwijl Meeuwsen zelf, allesbehalve een voetbaldier was. “Ik heb op mijn twaalfde geloof ik, ooit anderhalf jaar gevoetbald. Ik was meer van het tennis.” Toch bevalt het leven bij DSE, haar nu dus meer dan prima. Want, zo ervaart ze. “Hier wordt het heel erg gewaardeerd wat je doet. Je kunt ook echt jezelf zijn.” En plezier maken. “Dat staat bovenaan bij DSE. Tuurlijk speel je om te winnen, maar het is niet zo prestatiegericht. Zeker bij die kleintjes niet. Daar is het gewoon lekker lol maken en tegen een balletje trappen.” Mede dankzij Meeuwsen dus. “Ik vind het leuk om daar een bijdrage aan te leveren. Vooral door ouders er zoveel mogelijk bij te betrekken, dat die drempel lekker laag is. Gewoon door veel te praten.” En een zogeheten ‘kick-off’ te organiseren. “Dat idee miste ik, dus dan stel ik het voor. Dit seizoen hebben we dat voor het eerst gedaan. Alle ouders een avondje bij elkaar en aan de hand van een PowerPoint uitgelegd wat DSE betekent en wat we van elkaar mogen verwachten. Als je kind net op voetbal gaat, weet je dat als vader of moeder misschien nog helemaal niet.” Dat idee werd goed ontvangen, merkte ze. “Dus doen we het straks in september weer.” Met haar er zeker bij. “Volgend seizoen ga ik ook de MO11 en MO13 doen, dus ik wil dit graag doorzetten!”

Klik op DSE voor meer artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.

Tweede van Bavel gaat nog steeds voor kampioenschap in tweede klasse

vv Bavel
-
0
Tweede van Bavel gaat nog steeds voor kampioenschap in tweede klasse

Naast het eerste elftal van VV Bavel timmert ook het tweede elftal onder leiding van trainer Rob Adriaansen hard aan de weg. De tweede selectie van de dorpsclub speelt in de 2e klasse en staat bovenaan de ranglijst.

Reden voor VoetbalJournaal om ook de spelers -hun kunsten vertonend in de schaduw van Bavel 1– in het voetlicht te laten treden. Wij spraken met spits Brecht Tielemans.

Tielemans vertelt : ”Rob Adriaansen is de trainer en is zelf ook een paar jaar geleden, jarenlang selectiespeler geweest. Diederik Bal, Jean Pierre Huijskens en Gerwin Gerritsma behoren ook tot de leiders. Ikzelf zit nu voor het 7e jaar bij het tweede wat een goede mix is tussen jonge jongens en meer ervaren spelers. Alle spelers zijn tussen de 20 en 28 jaar oud. De afgelopen 2 jaar zijn er 5 spelers waaronder ik teruggekeerd uit overige senioren teams van de club om een stabiel en gezellig tweede elftal te vormen. Beleid van de club is om jaarlijks jongens van de jeugd laten doorstromen in combinatie met ervaren spelers om een stabiel elftal te creëren voor de 2e/1e klasse. Hierbij ook aanvallend voetbal spelen met veel druk vooruit. Wanneer we spelers te kort hebben wordt dit aangevuld met enkele jeugdspelers.”

 

De doorstroming naar het team van Coen Rijppaert bij 1 zit wel goed dus?

“Regelmatig zitten enkele spelers van tweede op de bank bij eerste om in te vallen. Vanwege de goede prestaties en ontwikkeling van het team is die aansluiting er zeker. Als voorbeeld : Lars Roelands. Hij heeft in de winterstop de overstap naar het eerste gemaakt. Dit kan een gemis gaan worden bij ons elftal, maar het is wel een mooie kans voor hem. We gunnen hem dat van harte uiteraard. Nee, ikzelf heb die ambitie niet. Voetbal mijn hele leven al bij Bavel en ben een jongen van de club. Ik voel mij op mijn plek in dit elftal. Door deze goede mix en goede prestaties heeft het team inmiddels wat weg van een vriendenelftal. Doel? ”Ja, het zou mooi zijn om kampioen te worden, ”besluit sfeermaker Tielemans van Bavel 2 die ook nog niet omgeschreven taak heeft als aanjager van een biertje op donderdag na de training en de in Bavel immer gezellige derde helft.

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

Voor Ad Teunissen is en blijft er maar één club

Unitas 30
-
0
Voor Ad Teunissen is en blijft er maar één club

Hij trainde tot zijn 75ste de jeugd, is nog steeds lid en doet volop vrijwilligerswerk. Ad Teunissen is bij Unitas’30 een clubman in hart en nieren. En dus geniet de voormalig voetballer, wonend ‘op De Leur’ er nog iedere dag van. “Zo kan je toch wat blijven doen voor de club.”

Want de inmiddels 78-jarige Teunissen mag dan net zijn gestopt met het trainen van de jeugd, stilzitten doet de clubman natuurlijk niet. “De kantine, het sportpark en de tribune, ruimen we netjes op. Even schoonvegen, met een groep van een mannetje of acht.” Vol oud-voetballers, vertelt hij. “Samen de wedstrijden doornemen, we zijn eigenlijk een soort sprekende krant.” Want wedstrijden missen, doet de vrijwilliger eigenlijk niet. “Thuis ga ik altijd bij het eerste kijken. Limburg vind ik wat te ver, ben je weer een hele dag van huis af.”

Weinig veranderd

Al was dat in zijn tijd misschien niet veel anders. “Ik was twaalf jaar en acht maanden, toen werd ik lid. Op 1 januari 1958, ging ik naar de ambachtsschool.” Toch was Teunissen er eigenlijk al veel eerder bij, herinnert hij zich. “Mijn broers voetbalden er al, dus vanaf het moment dat ik kon lopen, liep ik op het voetbalveld. Je mocht alleen niet eerder lid worden.” Ergens anders, voetbalde de ‘linksbinnen’ nooit. “Ik was heel standvastig!” Maar het eerste, bereikte hij eigenlijk niet. “Een paar keer, vaak speelde ik bij het tweede.” Op een positie dus, die je nu eigenlijk niet meer kent. “Dat was heel anders! Net als het voetballen nu.” Maar behalve dat, is er bij Unitas’30 volgens hem maar weinig veranderd. Aan de sfeer dan. “Het is gewoon een geweldige club. En dat blijft het. Eentje waar ik met veel plezier kom.” Sinds vroeger. “Je zat bij de muziek en op voetbal. Meer was er in die tijd niet. Al heb ik ook nog even judo gedaan.” Naast het vele seizoenen trainen van de jeugd dus. “Ik heb alle categorieën gehad. Van die gasten, zijn er al opa’s bij nu.” Ook de lagere elftallen, gaf Teunissen training. Pas op zijn 75ste, vond hij het genoeg. “Met 60 ging ik met pensioen, toen zijn we op woensdagmiddag gaan trainen. Dat was een leuke tijd. Kaboutertjes, die net begonnen met voetballen. Sommige van die jongens, zitten nu in het eerste.”

Sociaal

Ook in het bestuur, vervulde Teunissen jarenlang trouw zijn rol. “Ik ben tien jaar lang de ‘voetbaltechnische man’ geweest.” Toch vond hij één ding het allerleukste: “De sociale contacten. Dat zouden meer mensen moeten doen, niet alleen vrijwilligers. Gewoon gezellig bij elkaar komen, met het hele dorp bijeen. Dat is een sociaal gebeuren, zoiets moet je stimuleren.” En dat niet alleen. “Veel mensen weten niet hoe leuk vrijwilligerswerk is.” Teunissen duidelijk wel. “Op maandag en zondag zijn we op de club. We hebben timmermannen, stratenmakers, lassers en klusjesmannen, dus dat doen we allemaal zelf. Zo helpen we de club ook financieel een handje.” Gewoon simpel door te bellen. “Als er een goal kapot is, bellen ze ons op woensdag op: We hebben weer een klusje. Dan gaan we.” Alles mag en niks moet. “Zo werken wij!” Want één ding is volgens Teunissen zeker. “Het is een prachtige club én een plezierige groep. Dat willen we graag zo houden.” Met hem er als het goed is bij. “Het houd je ook op de been! Gewoon gaan en altijd bezig zijn. Als ik mezelf zo voel, kan ik het prima volhouden en blijven we het lekker doen.” Net als wonen op ‘De Leur’. “Daar blijf ik!”

Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.

Stan Buijsse hoopt zo lang mogelijk eerste keeper te blijven bij HVV’24

H.V.V. 24
-
0
Stan Buijsse hoopt zo lang mogelijk eerste keeper te blijven bij HVV’24

HULST – Een flinke schouderblessure in de derby tegen Steen maakte hoogstwaarschijnlijk een eind aan het seizoen van HVV’24-doelman Nick Rijckaert. Zijn vervanger was de pas zeventienjarige Stan Buijsse. Met de nodige plankenkoorts keepte hij bij de derdeklasser uit tegen SC Gastel (3-0 verlies) zijn eerste wedstrijd als eerste keeper. Daarna liet hij meermaals zien dat hij de ploeg met fabuleuze reddingen over een dood punt heen tilde.

 

“Het is allereerst natuurlijk heel erg balen voor Nick. Want je gunt het niemand om een zware blessure op te lopen. Ik hoop dan ook dat hij snel en volledig herstelt en dat we daarna op een sportieve manier met elkaar de concurrentiestrijd kunnen aangaan. Ik vind het fijn dat ik nu de kans heb gekregen van de trainers, het vertrouwen ook voel van mijn teamgenoten en de steun van de supporters. Dan verdwijnen de zenuwen gelukkig vanzelf ook sneller. En daarbij is het ook best lekker dat je met een redding onderscheidend kan zijn en soms de wedstrijd kan kantelen.”

 

Eén van die kantelmomenten beleefde Buijsse in de thuiswedstrijd tegen Breskens. De Hulstenaren waren een half uur lang de onderliggende partij en keken snel tegen een 0-1 achterstand aan. De Bressiaanders kregen een paar grote kansen, maar hét kantelmoment was een katachtige reflex op een kopbal in de korte hoek. Het bleef 0-1 en daarna nam HVV’24 het duel over. Binnen vijf minuten boog de ploeg voor de rust de stand om in een 2-1 voorsprong en uiteindelijk in een dikke 7-2 overwinning. “Dat was wel even een heerlijk momentje ja. Een week eerder had ik ook een redding toen ik een afstandsschot uit de kruising tikte. Op dat soort momenten voel je jezelf wel groeien in de wedstrijd. Al besef ik me ook heel goed dat je als keeper ook de schlemiel kan zijn als je een fout maakt. Dus ik zal zeker met beide benen op de grond blijven, want voor mij begint het allemaal nog maar net.”

Saillant is overigens dat eerstejaars CIOS-student ook in de jeugd een leeftijdsgroep vervroegd wel doorgeschoven vanwege een blessure bij de keeper. “Ook bij de JO19 had de keeper een schouderblessure opgelopen en ging ik van de JO16 naar de JO19. Eigenlijk best bizar als je het nu zo bekijkt. Ik keepte dus al een paar jaar in de JO19 toen ik dit seizoen ook met een oefenwedstrijd al bij het eerste mocht meedoen. Overigens train ik al sinds mijn vijftiende met Ludo Eijsackers, de keeperstrainer bij HVV’24. Hij kende mijn kwaliteiten al en sinds ik bij hem train heb ik echt wel stappen gemaakt in mijn ontwikkeling. Door zijn coaching en trainingen ben ik een betere keeper geworden en nog altijd heeft hij voor mij goede tips die ik probeer mee te nemen en toe te passen tijdens de wedstrijden.”

Want dat het verschil groot is tussen jeugd en het keepen bij een ploeg in de derde klasse, dat is voor de Hulstenaar zo klaar als een klontje. “Het gaat sneller, is fysieker en je moet constant alert zijn en blijven. Ik moet ook meer nog durven coachen en de boel neerzetten. Maar elke wedstrijd is voor mij een flinke bak aan extra ervaringen die ik in mijn rugzak stop. Deze periode pakken ze me niet meer af en ik hoop nu zo lang mogelijk dit niveau vast te houden. Ik hoop dat Nick snel weer fit is en terugkeer, maar mijn plekkie onder de lat geef ik niet zomaar weer cadeau.”

Klik op HVV’24 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVV’24 voor meer informatie over de club.

VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2024

VoetbalJournaal
-
0
VoetbalJournaal Zeeuws Vlaanderen, voorjaar 2024

Milan van Dijk wil zich ontwikkelen bij Meerkerk

sv Meerkerk
-
0
Milan van Dijk wil zich ontwikkelen bij Meerkerk

De 20-jarige spits staat vaak op de goede plek, en maakt met zijn goede schot de ene na de andere goal. In zijn tweede seizoen in de basis bij Meerkerk staat de jonge scherpschutter al op 32 goals en jaagt hij naar meer. ,,Ik ben gedreven om het beste uit mezelf te halen’’.

Ontwikkelen staat op één bij de talentvolle doelpuntenmaker. Met zijn één meter negentig is hij een gevaar voor iedere verdediger in de derde klasse C. Hij is belangrijk voor zijn team in het maken van doelpunten en het vasthouden van de bal, om zijn ploeg onder hem door te laten voetballen. Al vindt hij zelf dat hij daar een stuk sterker in moet worden. ,,Ik ga vaak te veel leunen met mijn rug in de verdediger, waardoor ik naar achter val’’, zegt Van Dijk, die hard traint om de bal vast te kunnen houden en sterk te zijn in de duels. ,,Ik ben ontzettend fanatiek en wil alles uit mezelf halen. Ik wil heel graag beter worden, daar horen natuurlijk doelpunten bij. Ik werk ook aan mijn snelheid en actie om mijn tegenstander te kunnen passeren’’, vertelt hij. Uiteindelijk zijn dat natuurlijk kansen op doelpunten. Iets waar je volgens Van Dijk als spits op wordt afgerekend. ,,Ik voel me daar ook oprecht verantwoordelijk voor’’, zegt hij. Naast het maken van doelpunten, heeft de spits ook een andere rol in het elftal. ,,Ik ben een allemans vriend en kan het met iedereen goed vinden’’, benadrukt hij.

Vrienden voor het leven

Al op zijn zestiende maakte hij zijn debuut voor de Meerkerkers. Het is de vereniging waar hij al heel zijn leven speelt. Vanaf zijn vijfde begon zijn voetbalavontuur in Meerkerk en elf jaar later stond hij opeens op het veld voor het eerste. Nu is hij twintig jaar en belangrijk voor de ploeg van Gert Jan Koekkoek. De club betekent ontzettend veel voor de jonge spits. Bij de voetbalvereniging heeft hij zijn vrienden voor het leven ontmoet en is hij zowat opgegroeid. Ook andere vrienden die het eerste elftal niet hebben gehaald, ziet Van Dijk nog steeds. Vrienden die hij niet had gehad zonder SV Meerkerk.

Oefenmeester

Dat Van Dijk veel te danken heeft aan de vereniging is duidelijk. Maar, Meerkerk heeft ook veel te danken aan hun lange spits. Hij zat namelijk in de activiteitencommissie van de vereniging en zet zich ook op andere manieren in voor Meerkerk. ,,Ik voel me heel betrokken bij de club en zet me graag in’’, zegt hij zelf. Zijn hele week staat in het teken van voetbal. Hij is namelijk ook trainer van de JO12-2. ,,Dat is super leuk’’, vertelt Van Dijk. ,,In de JO9 was ik al trainer van dit elftal. Nu zochten ze weer een trainer en dat wilde ik graag doen. Het is het laatste jaar dat de jongens op een kleiner veld spelen, voor ze naar het grote veld gaan. Het zijn niet de grootste talenten van de club, maar vormen wel een echt team. Ze knokken samen voor de overwinning en doen het echt met elkaar’’, beschrijft de oefenmeester. In de 2e fase van de competitiejaargang werden de jongens zelfs kampioen. ,,Dat was voor velen hun eerste keer, dus het was groot feest’’, blikt Van Dijk terug. ,,Helaas moest ik na het kampioenschap wel gewoon voetballen met mijn eigen team, zoals iedere zaterdag. Het werd een goede sportmaaltijd in plaats van een pilsje’’.

De PABO-student zit duidelijk op zijn plek bij SV Meerkerk. ,,Ik denk er nog niet aan Meerkerk te verlaten. Als ik dat dan toch zou doen moet de club echt bij me passen’’, zegt de ambitieuze aanvalsleider.

Klik op SV Meerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Meerkerk voor meer informatie over de club.

VoetbalJournaal Westland, voorjaar 2024

VoetbalJournaal
-
0
VoetbalJournaal Westland, voorjaar 2024

Trainer Marco Klijs vertrekt na 2 jaar uit Galder

rkvv Gesta
-
0
Trainer Marco Klijs vertrekt na 2 jaar uit Galder

Na vorig jaar een degelijk seizoen te hebben gedraaid in de 4e klasse b is het dit jaar kommer en kwel voor de ploeg van Marco Klijs. Gesta speelde 2 x gelijk en verloor 11 van de 13 wedstrijden en slikt gemiddeld 3 goals per wedstrijd. Een gigantisch verval voor de Rood witten die vorig jaar, vooral in eigen huis, moeilijk waren te verslaan.

Routinier Tom van den Donker (31) kan de oorzaken best benoemen, maar weet ook dat het beter moet na de winterstop. De man uit Alphen die bij BMW waakt over de financiën meldt vooral dat het euvel van de afwezige spitsen de kleine club uit de grensstreek opbreekt.

“Gesta is een kleine club en we hebben al jaren een smalle selectie. De afgelopen 2 jaar zijn er flink wat selectie spelers gestopt, zeker aanvallers, en dat merk je wel. Daarnaast zijn onze beide spitsen er niet (blessure en wereldreis red.) waardoor we genoodzaakt zijn anders te voetballen,”aldus de man die eerder actief was bij VV Viola en bij Taxandria ( tegenwoordig fusieclub Trinitas Oisterwijk red. )

Dat zal ook niet bevorderlijk zijn voor de sfeer wellicht?

“Ik heb het bij Gesta nog altijd heel erg naar mijn zin. Het is een leuke club waar gezelligheid voorop staat. Of we nu winnen of verliezen, we blijven altijd één team. Helaas zijn we dat verliezen dit jaar wat gaan overdrijven. Gesta is een kleine club en we hebben al jaren een smalle selectie. De afgelopen jaren zijn er, zoals gezegd, flink wat selectiespelers gestopt. Toch zie je dat we meer kwaliteit hebben dan het aantal punten doet vermoeden. We hebben een aantal goede wedstrijden gespeeld, alleen wel tegen de betere tegenstanders. In de wedstrijden dat wij de punten moesten pakken, speelden we ronduit slecht. En dat verklaart onze positie op de ranglijst. We zullen de tweede seizoenshelft stabieler moeten worden. Dan kunnen we het nog veel clubs lastig maken en wedstrijden gaan winnen. Want dat is wel nodig om het leuk te houden.”

Kan een kleine club als Gesta de selectie voldoende aanvullen?

“Ik zie de toekomst van Gesta wel rooskleurig tegemoet. Er spelen veel jonge gasten in de selectie die nog jaren mee kunnen. De kwaliteit is er, maar het voetbalgogme ontbreekt soms nog. Maar dat moet goedkomen! Voor mij begint het einde wel steeds dichterbij te komen. Maar zolang ik fit ben, blijf ik het leuk vinden om te voetballen op competitief niveau. Maar ik kan slecht tegen mijn verlies, dus we moeten wel meer gaan winnen. Zou mooi zijn als ik bij R.K.V.V. GESTA mijn carrière kan afsluiten. Maar je weet nooit wat er gebeurt haha.”

Klik op RKVV Gesta voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Gesta voor meer informatie over de club.

 

VoetbalJournaal voorjaar 2024, Gorinchem

VoetbalJournaal
-
0
VoetbalJournaal voorjaar 2024, Gorinchem

Hoeven heeft nu ook een echt meidenteam

vv Hoeven
-
0
Hoeven heeft nu ook een echt meidenteam

Met de aanhoudende stroom aanmeldingen van vooral meiden, werden de jeugdteams bij Hoeven eigenlijk een klein beetje te groot. Dus toen er na een oproepje nog eens drie bijkwamen, was mede door de inzet van onder andere Kim Meijer de nieuwe MO10 geboren. En daar zijn ze maar wat blij mee. “Het is hartstikke leuk om te zien!”

Helemaal vanuit haar rol in het jeugdbestuur en coach van het team van haar zoon. “We kregen zoveel aanmeldingen binnen, vooral van meiden. De teams werden te groot, dus dachten we: Waarom zetten we geen meidenteam op?” En zo geschiedde. “Toen hebben we een oproepje gedaan, kwamen er nog drie bij en konden we een team maken.” Alleen nog een coach, lacht ze. “Een vader kon maar één keer, maar we wilden graag twee keer trainen. Dus deed ik het een tijdje zelf op maandag.”

Hoop lol

Inmiddels is Meijer trainster af, maar aan de populariteit van het meidenvoetbal doet dat niks af. “Dankzij de Oranjeleeuwinnen, wordt het voetbal steeds populairder. Dat merken we aan de aanmeldingen.” Dus ook bij Hoeven. “We hadden het bij de jeugd nog niet voor elkaar om een meidenteam op te richten, nu met een team van acht dus wel.” Al kan er altijd wat bij, vertelt ze. “In principe zoeken we nog twee meiden.” Ook richting volgend jaar. “Dan wordt dit de MO11, hopelijk spelen we dan wel competitie tegen meiden.” En dus wordt er keihard getraind. “Twee keer per week! Ze hebben zoveel plezier samen en je ziet ze echt ontwikkelen. De meiden weten nu ook al te scoren, dat zorgt voor motivatie.” En een hoop lol. “Het is veel leuker voor ze om echt samen te voetballen, in plaats van met jongens. Dat is hartstikke leuk om te zien.” Maar ook om te trainen, weet Meijer. “Het is een heel andere energie. Lekker kletsen over: ik heb dit gedaan, ik heb dat gedaan. Ze hebben een ander karakter. Dat enthousiasme is mooi om mee te maken.” Helemaal als er ook nog wat opgestoken wordt. “Ze luisteren, doen hun uiterste best én willen leren.” Een mooie ontwikkeling, vindt Meijer. “Als club moeten we zorgen dat we voor meisjes een echt meidenteam kunnen maken. Nu de interesse steeds groter wordt, moeten we dat doortrekken.”

Als team

Want ook dat, is volgens haar belangrijk. “Die sportiviteit wil je op een zo divers mogelijke manier aanbieden. Om te laten zien: ‘Hier besteden we ook aandacht aan’. Met meiden van ons eigen dorp en vaak gewoon bij elkaar uit de klas.” Zaak om ze te gaan binden dus. “Dat verrijkt de club!” En dat terwijl Meijer zelf, nooit iets met voetballen heeft gehad, vertelt ze lachend. “Ik was hockeyster! Op mijn zestiende ben ik daar ook gaan coachen. Heb toch een hart voor een vereniging.” Dat is voor haar dan ook het leukste van trainer zijn. “Met elkaar samenspelen, als een team. Dat probeer ik de jongste jeugd (JO10-3) ook bij te brengen. Je wint een wedstrijd, door elkaar iets te gunnen.” Het geeft de inwoonster van Hoeven nog altijd een ‘kick’. “Samenspel zien op trainingen en in wedstrijden, daar krijg ik een warm hart van.” Hoe ze dat voor elkaar probeert te krijgen? “Door goed te communiceren en uit te leggen. Dat ze duidelijk elkaars rol begrijpen. Als ik er één doorlaat, moet hij dus twee keer scoren.” Want, zo vindt Meijer. “Iedere rol is even belangrijk. Zo probeer ik iedereen te betrekken in het spel. Op een leuke, positieve en kinderlijke manier.” En na vijf seizoenen als trainer, kan ze het weten. “Mijn zoon ging voetballen, sinds dat moment ben ik betrokken.” Maar sinds anderhalf jaar dus niet alleen op het veld. “Binnen het jeugdbestuur trek ik de kar wat betreft jeugdactiviteiten en coördineer ik de plaatsing van spelers. Eigenlijk een soort aanspreekpunt voor de jeugd tot en met de JO12.” En dus blijft ze het zeker doen. “Daar maak ik gewoon tijd voor!”

Klik op VV Hoeven voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Hoeven voor meer informatie over de club.

1...106107108...1.368Pagina 107 van 1.368

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.