Home Blog Pagina 107

Ivo Peeters: ‘We hebben ontzettend veel lol bij Maasdijk’

0

Ivo Peeters glundert nog steeds als hij praat over de bijzondere wedstrijd van het vierde team van Maasdijk afgelopen zomer tegen de oud-profs van FC De Rebellen. Het duel was live op ESPN, Hans Kraaij deed de interviews, en de voetballiefhebbers kwamen massaal naar de Lange Kruisweg in Maasdijk. “We hadden aardig wat vaten bier ingeslagen, maar we moesten snel weer nieuwe vaten halen”, lacht Peeters.

De voorzitter van de club was trots na dit voor Maasdijk grote evenement. “Het was zo bijzonder. Er waren 3300 mensen op de vereniging, we hadden tribunes gebouwd, er was een horecaplein, een DJ, een band. Echt alles erop en eraan. Wel hard werken, want je hebt ook een vergunning nodig en een bak aan vrijwilligers. Dat verliep allemaal perfect. Ontzettend veel mensen hebben hun steentje bijgedragen. Ook de selectie hielp mee. Het weer was perfect, zo’n dertig graden. Alles echt boven verwachting.”

Bij FC De Rebellen stonden veel bekende oud-profs in het elftal. Ruben Schaken, Royston Drenthe, Ali Boussaboun, Pascal Bosschaart en Sjaak Polak onder meer. Dat het vierde team van Maasdijk niet won, was geen verrassing. FC De Rebellen zegevierde met 5-1. “Maar dat deed er natuurlijk helemaal niet toe”, aldus Peeters.

Waardering

Vijf jaar is Peeters nu voorzitter van Maasdijk. “Ik vind het heel leuk om te doen. De waardering die je van iedereen krijgt, maar ook het kennismaken met zoveel mensen binnen de vereniging en van andere clubs. Je legt zoveel contacten en je doet wat voor de samenleving. Dat vind ik wel belangrijk. We zijn allemaal druk met werken en geld verdienen, maar de amateursport draait op vrijwilligers. Als we allemaal iets doen, blijft het intact, betaalbaar en leuk voor iedereen.”

Onderneming runnen

Toen Peeters vijf jaar geleden instapte als voorzitter had hij helemaal geen ervaring met een bestuursfunctie. “Ik zeg je eerlijk dat ik niet eens wist dat een voorzitter deed. Ik wist dat er één was, maar ik had me er nooit mee beziggehouden. Mensen op de club vonden het wel iets voor mij. De toenmalige voorzitter, Martien de Zeeuw, legde me het één en ander uit en na een weekendje weg met mijn vrouw dacht ik: oké, ik doe het. Het is goed voor je ontwikkeling, je runt toch een beetje een onderneming. Het is enorm leerzaam. En ik doe het niet alleen, bij Maasdijk verdelen we de lasten over veel schouders. Dat maakt het een stuk prettiger.”

Veel lol

In de afgelopen jaren is er veel veranderd bij Maasdijk. “Dat maakt me ook trots. Wat we met z’n allen voor elkaar krijgen. Hoe we corona doorgekomen zijn, hoe we er financieel voor staan en dat we een gezonde vereniging zijn met een berg aan sponsoren. De sponsorborden hangen bij ons drie hoog, daar kan bijna niets meer bij. We hebben het hoofdveld vervangen, er is nieuwe led-verlichting, de kantine en toiletgelegenheden zijn vernieuwd en we gaan de bestuurskamer nog aanpakken. En, niet onbelangrijk, we hebben ontzettend veel lol. Dat is het belangrijkste, plezier hebben. Dan wordt presteren ook makkelijker.”

Het eerste elftal van Maasdijk komt uit in de vierde klasse D. Op bescheiden dus, maar het team kan wel rekenen op de steun van veel trouwe supporters. “Dat is wel grappig. Als we een uitwedstrijd spelen, gaan er zeker 50 a 60 man mee. We hebben echt een stevige achterban. Dat is bij andere verenigingen vaak anders. Dus als wij een uitduel spelen, krijgt de barmedewerker het druk als er ineens vijftig mensen de kantine binnenstormen, ha ha. Ons eerste elftal is erg jong dit jaar. Na afgelopen seizoen zijn er veel oudgedienden gestopt. We hebben al met het jongste Maasdijk-team ooit gespeeld. Een groep met kwaliteit. En toekomst dus.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Joey Loonstijn ziet aanvoerderschap als nieuwe stap in voetbalontwikkeling

Te wisselvallig. Zo laat het huidige seizoen van derdeklasser Prinsenland zich volgens Joey Loonstijn (25) nog het beste omschrijven. Trots is hij dat trainer Natalino Storelli hem mededeelde dat hij vanaf dit jaar de nieuwe aanvoerder is van ploeg uit Dinteloord.

“Ik speel nu zo’n acht seizoenen in het eerste elftal en ben sinds mijn zeventiende ook bijna wekelijks wel basisspeler. Er zijn een aantal ervaren basisspelers vertrokken in de zomer en na een gesprek met de technische staf kwam eruit dat ze vonden dat ik wellicht de aangewezen persoon was om deze groep als aanvoerder te vertegenwoordigen. Op en ook naast het veld. Daar ben ik zeker ook trots op en het is voor mij een nieuwe stap in mijn voetbalontwikkeling. Ik wilde graag op een bepaalde wijze meer verantwoordelijkheid op me nemen en dit is natuurlijk een mooie kans om het ook te laten zien.”

Loonstijn is afkomstig uit Rotterdam waar hij in het verleden op hoog niveau voetbalde bij DRL. “We verhuisden naar Dinteloord toen ik een jaar of vijftien was. Voetbal was dan voor mij een heel logische plek om op een snelle manier nieuwe vrienden te maken en om in de gemeenschap te integreren. Ik heb toen bij de B-jeugd begonnen. En in het seizoen van de fusie in 2015 maakte ik vanuit de jeugd definitief de overstap naar de senioren en kregen veel jonge spelers de kans om zich te laten zien. Vrij snel wist ik een basisplaats te veroveren op het middenveld en ben er eigenlijk niet meer uit verdwenen.”

Momenteel is de aanvoerder één van de meer ervaren jongens en moet de relatief jonge selectie bij de hand nemen. “Een aantal gasten heb ik als jeugdtrainer bij de JO17 onder mijn hoede gehad, dus ken ze goed. Ze kunnen behoorlijk voetballen, maar moeten in wedstrijden soms nog meer durf tonen in balbezit. Door de jeugdigheid en het wegvallen van de nodige voetbalervaring in de groep is het soms nog te wisselvallig. Heel goede wedstrijden wisselen we af met mindere duels en dat moeten we eruit zien te krijgen. Want ik ben er van overtuigd dat er meer inzit.”

De jeugd van Prinsenland speelt volgens de controlerende middenvelder niet op een heel hoog niveau en ook het tweede elftal is een ploeg in opbouw. Dat heeft tijd nodig, maar in het huidige voetbal is dat juist iets wat je niet krijgt als het gaat om presteren. Je moet er nú staan en dat is soms wel lastig te realiseren. Het eerste elftal kent een basisploeg die volledig bestaat uit jongens uit Dinteloord en na tien jaar reken ik mezelf daar absoluut ook bij. Er is kwaliteit en ik durf wel hardop uit te spreken dat we gewoon moeten meedoen voor promotie. We hebben al een paar keer de nacompetitie gehaald, maar het niet gered. Toch denk ik dat we op termijn best de stap kunnen maken.”

Zelf had Loonstijn wel zijn twijfels na vorig seizoen om elders op hoger niveau voor zijn kansen te gaan. Toch besloot hij in Dinteloord te blijven. “Ik heb we getwijfeld, maar een gesprek met de trainers Natalino en Patrick deed me overtuigen te blijven. De visie is goed, de samenwerking is perfect en ook de klik tussen staf en spelersgroep is perfect. Zolang deze trainers bij Prinsenland blijven, zal ik zeker ook nergens anders heengaan. Er is voldoende om voor te voetballen en iedereen kan zich nog volop ontwikkelen. Dit seizoen minimaal in de top-zes eindigen en hopelijk nog hoger, dat moet haalbaar zijn. En dan zit er denk ik zeker nog veel meer in als we deze groep bij elkaar houden.”

Klik op vv Prinsenland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Prinsenland voor meer informatie over de club.

Van invalkeeper naar hoofdtrainer van vierdeklasser Quintus

0

Ramon Hageraats is sinds dit seizoen trainer van vierdeklasser Quintus. Zijn derde club in het Westland. “Ik heb ook bij Lyra en Maasdijk gezeten en ik vind Quintus wel op die verenigingen lijken. “Alles supergeregeld, veel vrijwilligers, een mooie accommodatie. En veel verbondenheid van de mensen uit het dorp met de club.”

Dat laatste spreekt de 50-jarige Hageraats aan. “Ik heb veel dorpse verenigingen getraind, dat is echt een bewuste keuze. Het zijn clubs met een eigen identiteit. Ik heb een aardige lijst met verenigingen achter mijn naam staan, maar ik ben natuurlijk ook al een tijdje bezig hè.”

Hageraats was 27 jaar toen hij startte aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. “Dat was bij Wippolder. Maar ik wist al op veel jongere leeftijd dat ik trainer wilde worden. Op 16-jarige leeftijd begeleidde ik al F-jes. Dan groei je door, haal je je diploma’s en wordt het allemaal steeds serieuzer. Ik wilde het trainersvak in en stopte zelf met keepen. Op vroege leeftijd, dat klopt, maar ik zag veel in het trainer zijn”, aldus de oud-speler van onder meer Laakkwartier.

Gekeept bij Quintus

Wippolder, Maasdijk, Kagia, Be Fair, Lyra, ESTO, OSV Oud-Beijerland, Olympia, CVC Reeuwijk en nu dus Quintus. “Ik vind het echt leuk dat ik bij Quintus terecht ben gekomen. Het grappige is dat ik ooit nog zes wedstrijden voor deze club gekeept heb. Lang geleden hoor, dat moet ergens in 2005 geweest zijn. Ik was trainer van Wippolder op dat moment en Quintus had een tijdelijk keepersprobleem. De toenmalige trainer, Hans van Heteren, vroeg mij of ik een paar duels onder de lat wilde staan. Dat heb ik toen gedaan.”

Sociale vereniging

Met veel plezier, geeft Hageraats aan. “Ja, dat goede gevoel heb ik altijd wel onthouden. Ik vond Quintus toen al een leuke sociale vereniging, dat is nog steeds zo. Iedereen hier levert een bijdrage, dat vind ik hartstikke belangrijk. Veel clubs kijken vooral naar het eerste elftal, bij Quintus niet, alles en iedereen telt mee. De spelers helpen ook mee. Zo hoort het ook. Toen ik destijds kortstondig keepte bij Quintus, speelden Berry Jansen en Edwin Louwerens in het eerste elftal. Zij maken nu deel uit van de technische commissie. En Roy van Velden was toen een heel jong mannetje. Hij zit nog steeds bij de selectie.”

Hageraats geniet van zijn eerste periode bij Quintus als hoofdtrainer. “We hebben echt een aardig elftal voor de vierde klasse”, vertelt hij. “Kijk, wat er mogelijk is moeten we nog zien. Maar als ik ergens aan de slag ga wil ik wel het maximale eruit halen. En wat dat is verschilt per club. Werken in een plezierige omgeving is voor mij altijd de basis, het leuk hebben met elkaar. Met de spelers en de hele begeleiding. En daarnaast presteren, kijken wat erin zit. We willen met Quintus een stabiele factor zijn in de vierde klasse, met misschien zo nu en dan een uitschieter naar boven toe.”

Bouwen

Bij Wippolder en Be Fair was Hageraats vier jaar de eindverantwoordelijke. “Dat is eigenlijk ook altijd mijn insteek, langer aan een club verbonden zijn. Dat is er in de laatste jaren door omstandigheden niet van gekomen bij mijn laatste verenigingen. Dat kan gebeuren. Bij CVC Reeuwijk ben ik bijvoorbeeld weggegaan vanwege de reisafstand. Ik woon zelf in Wateringen. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt, maar ik ben wel iemand die ervan houdt om te bouwen aan iets moois. Quintus is een mooie club met een eigen identiteit. Met eigen jongens. Dat vind ik heel interessant. Ze zijn bereid een stapje extra voor elkaar te doen, ze kennen elkaar. Dat is echt een kracht.”

Klik op vv Quintus voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Quintus voor meer informatie over de club.

Justin Walpot roemt NOAD’67 om familiaire karakter

Hij is niet de grootste prater van de groep, maar speelt Justin Walpot niet mee bij NOAD’67 dan is het gemis wel voelbaar. Als kilometervreter aan de rechterflank vervult hij veelal een rol in de schaduw. Een rol waar de 25-jarige Fluplander geen enkele moeite heeft. Hij voelt zich op zijn plek bij de club, die hij roemt om het familiaire karakter.

“Zelfs op de momenten dat het minder gaat, dan blijft de sfeer goed. De supporters zijn goud waard en steunen ons door dik en dun. Vooral thuis geven ze ons geregeld een extra boost, maar ook in uitwedstrijden gaan er altijd mensen mee. Dit seizoen gaat het tot nu toe best behoorlijk, maar vorig seizoen en zeker in het seizoen dat we degradeerden hebben we ze niet bepaald getrakteerd op geweldig voetbal… En dan toch blijft het gemoedelijk en ook na de wedstrijden qua sfeer gewoon gezellig. Dat hechte, gezellige en familiaire, daar kan ik van genieten.”

Walpot speelt al sinds zijn gehele tijd bij de geelhemden en maakt al een aantal seizoenen deel uit van de hoofdmacht. In de jeugd speelde hij onder meer als centrale middenvelder en ook een rol als centrale verdediger kreeg de rechtspoot al geregeld toebedeeld. “Momenteel sta ik altijd rechtsback, maar wel in een aanvallende rol. Natuurlijk is het mijn taak om de buitenspeler uit te schakelen, maar de trainer hamert erop dat ik heel veel meters maak langs de lijn en daar waar het kan mezelf in aanvallende zin inschakel. Dat is wel een rol die bij mijn spel past en waar ik me prettig bij voel. Ik heb een behoorlijke lange bal en veel loopvermogen, dus die zaken kan ik op mijn positie prima gebruiken.”

Heel speelden de Fluplanders in de zaterdag derde klasse, tot het twee seizoenen uiteindelijk degradeerde naar het nu laagste zaterdagniveau. Vorig seizoen lukte het niet om direct weer te promoveren. Ondanks het pakken van de derde periodetitel, ging het in de nacompetitie mis. Daardoor speelt Walpot met zijn teamgenoten dit seizoen opnieuw in de vierde klasse. “Nu loopt het een stuk beter. Bepalende spelers zijn terug van lange blessures en dat merken we direct. Onze selectie is niet heel erg groot en we hebben dus iedereen nodig, zéker als je een rol van betekenis wilt spelen en mee wilt strijden om de prijzen. Want het mag duidelijk zijn, dat we ook dit seizoen weer willen proberen om te promoveren naar de derde klasse. Door de versterkte degradatieregeling komen en volgend seizoen weer degradanten bij, dus wordt de kans om te promoveren elk seizoen lastiger.”

De clubman is bezig aan zijn achttiende seizoen bij NOAD’67 en hoopt dat nog heel wat jaren te blijven. “Ik mocht op mijn zevende ooit meetrainen en vond het zo leuk dat ik er nooit meer ben gestopt. Het is leuk om met elkaar te trainen en op zaterdagen te proberen het maximale uit jezelf en uit elkaar te halen. Het hoogst mogelijke bereiken, daar cijfer ik mezelf graag voor weg. Hopelijk kunnen we dit seizoen zo lang mogelijk bovenin bijblijven. Ik denk namelijk zeker dat we met deze selectie de stap moeten kunnen maken. We hebben een relatief jonge groep, met enkele ervaren spelers erbij. Die mix is goed en iedereen wil er vol voor gaan. Dat zorgt voor concurrentie en dat is alleen maar goed. Doordeweeks heb ik een kantoorbaan en ik geniet er enorm van om dan drie keer per week op het veld te kunnen staan en de mooiste hobby uit te kunnen oefenen die er is.”

Klik op NOAD’67 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NOAD’67 voor meer informatie over de club.

Twan Maartense: ‘Ik word soms gek van die Feyenoord-liedjes’

0

“We hebben een geweldige groep bij KMD”, zegt Twan Maartense, linksback van het eerste elftal. “Met veel jonge jongens die elkaar al jaren kennen en wat oudere gasten om de boel in het gareel te houden. Nee hoor, dat valt mee, we hebben het gewoon ontzettend tof met elkaar. Op het veld, maar ook zeker na wedstrijden en op trainingskampen.”

Maartense en zijn ploeggenoot Owen Verbeek gaan bij de Wateringse vereniging door het leven als Peppi en Kokki, een komisch Nederlands duo uit de jaren zeventig. “Vorig jaar waren we met de hele selectie op trainingskamp, toen kregen wij die namen. Ik doe graag een beetje gek en Owen ook. Wij trokken daar veel met elkaar op. Haalden we grapjes uit, de bekende voetbalhumor. Ik weet dat Peppi en Kokki twee matrozen waren met een mutsje op. Wij zaten in een restaurant en in een jolige bui deden wij een deksel op ons hoofd en maakten we een foto. Teamgenoten moesten gelijk denken aan een foto van Peppi en Kokki. Sindsdien worden we zo genoemd. Ik weet eigenlijk niet of ik Peppi of Kokki ben, ik ken ze verder helemaal niet, maar dat bekende liedje kan ik inmiddels wel mee neuriën.”

Naar het café

De 22-jarige verdediger kan er wel om lachen. “We maken zoveel lol samen, we lachen heel veel. Met z’n allen, de hele selectie, dus 1 en 2. Op zaterdag is het na de wedstrijden altijd ontzettend gezellig op de club. Eerst in de kleedkamer, daarna in de kantine en vaak ook nog later in Den Haag als we naar Café de Boemel gaan. Daar komen we regelmatig na een voetbalwedstrijd en lachen we door.”

Promoveren

Plezier genoeg, maar op het veld is het een stuk serieuzer, geeft Maartense aan. “Ons doel is om binnen twee jaar te promoveren naar de tweede klasse. Het liefst dit seizoen al, we hopen bij de eerste twee te eindigen of in ieder geval een periodetitel te winnen. Op onze eigen manier. Onze leider, Willem Verwoerd, zegt altijd dat we sambavoetbal moeten spelen. Lekker tikken met veel lopende mensen. Daar hamert trainer Dennis Roerade ook op.”

Maartense speelt al van jongs af aan bij KMD. “Ik zie mezelf niet snel vertrekken bij deze club. Ja, of er moet een vereniging komen met een bak geld”, lacht hij. “Maar dat zie ik niet snel gebeuren. Ik ben helemaal thuis bij KMD. Het voelt als thuis. Ik ken vrijwel iedereen op de club, zij mij ook, we maken allemaal een praatje met elkaar. Ik vind het wel gaaf dat als je op de club komt op zaterdag, je tegen iedereen gedag zegt. Het is een soort familie.”

KMD-familie

En over familie gesproken, Twan is niet de enige Maartense die bij KMD rondloopt. “Het is niet zo dat deze club me met de paplepel ingegoten is van jongs af aan. We kwamen toen ik een paar jaar oud was in de buurt wonen en mijn vader wilde dat ik bij KMD ging voetballen. Een wat kleinere, gemoedelijke club. Maar inmiddels zit zelfs mijn moeder op voetbal, mijn zus ook in het tweede damesteam, en heeft mijn vader lang wedstrijden gefloten. We zijn dus wel allemaal KMD’ers geworden in de afgelopen jaren.”

Feyenoord

Naast fan van KMD is Maartense ook supporter van ADO Den Haag. “Daar ga ik graag kijken. Maar we hebben ook veel fans van Feyenoord in de selectie. Robin van Straten zet in de kleedkamer vaak Feyenoord-liedjes op, daar word ik soms gek van. Dan zet ik weer wat anders op, John Medley ofzo. Vinden we allemaal geweldig. Een paar jongens in de selectie zijn trouwens voor Ajax, maar die zijn de laatste tijd een stuk stiller”, besluit Maartense met een knipoog.

Klik op KMD voor de laatste artikelen over de club.
Klik op KMD voor meer informatie over de club.

Weloverwogen terugkeer Roy van Gils op oude nest bij Steenbergen

Na zeven seizoenen keerde Roy van Gils in de winter van 2022 terug bij Steenbergen. Hij hield er een half seizoen, nadat hij was gestopt bij Cluzona, zijn conditie op peil en besloot definitief de overstap te maken naar de vierdeklasser waar hij ooit begon te voetballen. Daar wil hij dit seizoen proberen om een prijs te pakken en wellicht een stap omhoog te maken.

“Dat is wel de intentie inderdaad toen ik besloot om terug te keren. Maar ik wist ook heel goed waar ik aan begon. Ik heb natuurlijk jarenlang op een hoger niveau gespeeld en dan moet je incalculeren dat je qua niveau soms even moet schakelen. We hebben een hoop jonge gasten in de selectie, maar ik denk zeker dat deze groep absoluut derde klasse waardig. Alleen zullen we daarvoor wel elke wedstrijd scherp en alert moeten zijn, want anders kan je zomaar tegen een paar zeperds oplopen. En dat hebben we tegen Tholense Boys en NOAD’67 onder meer gedaan.”

Van Gils begon in de jeugd van Steenbergen en maakte op zijn twaalfde de overstap naar de jeugdafdeling van RKSV Halsteren. Tot zijn eenentwintigste speelde hij in het geelzwart om toen we terug te keren bij de club uit zijn woonplaats. Een uitdaging bij de zaterdagafdeling van Halsteren deed hem weer terugkeren en werd er onder andere kampioen in de vierde klasse. Het noodlot sloeg er echter ook keihard toe toen hij tegen Krabbendijke zijn kruisband afscheurde. “Een jaar lang revalideren volgde en in die periode werd ik voor de derde keer gevraagd door tweedeklasser Cluzona. De kans om na een goede revalidatie op een hoger niveau te kunnen spelen die wilde ik mezelf niet ontnemen. Alleen werd het niet wat ik ervan had gedacht en gehoopt.”

Na een maand of acht, ging hij opnieuw door zijn knie en werd een deel van zijn meniscus weggehaald. “Ik was er op een gegeven moment echt klaar voor en had minuten nodig om die laatste stap te maken. Maar die bleven uit en toen heb ik besloten om er te stoppen en terug te keren bij Steenbergen om daar te gaan meetrainen. Uiteindelijk vroegen ze of ik niet als speler wilde terugkeren en dan de selectie van de nodige coaching en ervaring te voorzien. Dat vond ik wel een interessante gedachte en zodoende heb ik de stap tot een terugkeer definitief gemaakt.”

De ervaren Steenbergenaar is nu één van de ervaren krachten in een voornamelijk erg jonge selectie. “Maar het is vooral ook een heel leergierige groep. Die jongens willen echt, maar moeten nog veel leren. Slimheid, fysiek op de juiste momenten gebruiken en af en toe écht tot het gaatje durven gaan. Dat zijn zaken die je nodig hebt wil je met Steenbergen dit niveau ontstijgen. Ik heb het doel om het hoogste te halen en dan denk ik zeker dat een klasse hoger erin moet zitten.”

Maar dan moet iedereen in de ogen van de routinier wel wekelijks scherp zijn. “Zonder meer! De club wil over een aantal jaren de stap omhoog maken en dat is interessant om een voortrekkersrol in te spelen op het veld. Naar de derde en wellicht daarna nog tweede klasse dat zou wel heel mooi zijn om nog mee te maken. Als teams zelf voetballen, dan spelen we dit seizoen goed mee. Maar je moet ook af en toe zelf het spel durven en kunnen maken en ook moet het ‘lieve’ er soms nog vanaf. Daarin moet het over de gehele lijn nog beter. Als dat lukt én wanneer we constanter worden, dan zie ik ons zeker erg ver reiken dit seizoen.”

Klik op VV Steenbergen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Steenbergen  voor meer informatie over de club.

Shirley van der Ende: ‘Altijd leuk om vrijwilligerswerk te doen’

0

Dertien jaar was Shirley van der Ende toen ze voor het eerst training gaf aan een team van Maasdijk. Dertien jaar later doet de inmiddels 26-jarige speelster van het eerste vrouwenteam dat nog steeds. Met ontzettend veel plezier. “Ik heb moeite met stilzitten”, lacht ze. “In series kijken op televisie ben ik niet zo goed. Ik wil bezig zijn.”

Dat laatste is Van der Ende bij Maasdijk zeker. Momenteel is ze hoofdtrainer van MO17, voetbalt ze zelf nog en is Van der Ende ieder jaar betrokken bij het voetbalkamp voor de jeugd van de vereniging. Maar hoe combineert ze het trainerschap op zaterdag met zelf voetballen?

“Dat is soms wel lastig ja. Ik heb het op zaterdag altijd druk. Lekker druk zeg maar. Vaak coach ik eerst het MO17-team en speel ik later op de dag zelf een wedstrijd. Maasdijk is niet zo’n grote club, dus er wordt ook met het plannen van duels wel rekening mee gehouden. Maar het komt ook voor dat ik een uitwedstrijd moet coachen en thuis moet spelen, of andersom. Ah joh, het is gewoon leuk.”

Jongens en meisjes

Van der Ende trainde dus al een groep toen ze zelf een jonge tiener was. “Ik begon met de mini’s. Ontzettend leuk om te doen. Op jonge leeftijd vond ik het al belangrijk om vrijwilligerswerk te doen. Iets te betekenen voor de vereniging. Dat deed ik op die manier en inmiddels heb ik verschillende elftallen onder mijn hoede gehad. Meisjes en jongensteams. Ik ben altijd al sportief geweest en heb ook de opleiding Sport en Bewegen gevolgd.”

Uitstapje naar Sparta

Van der Ende heeft ook een tijdje bij Sparta Rotterdam gebivakkeerd. Een bijzonder uitstapje. “Ik was assistent van het eerste vrouwenteam. Daar kwam ik terecht na twee jaar te hebben geholpen bij de KNVB-voetbalkampen. Via school kreeg ik destijds een uitnodiging, ik hielp mee met trainingen. Daar vertelde iemand mij dat Sparta een assistent zocht en zo is het balletje gaan rollen.”

Lang duurde het avontuur bij Sparta niet voor Van der Ende. “Ik ben graag bezig, maar dat was iets te veel. Veel trainingen, een wedstrijd op zaterdag. En ik trainde toen zelf ook nog de JO15 bij Maasdijk. Als je met Sparta voor een wedstrijd naar Heerenveen moet, ben je de hele dag weg. Dat wilde ik niet. Ook omdat ik zelf graag weer wilde voetballen.”

Respect

Toch heeft Van der Ende geen seconde spijt van haar avontuur bij Sparta. “Helemaal niet, het was een mooie ervaring. Ik heb ook echt respect voor die meiden. Ze komen overal vandaan. Uit Zeeland of Brabant bijvoorbeeld, en dat vier keer in de week, om te trainen en om op zaterdag een wedstrijd te spelen. Ik heb er veel van opgestoken, ook qua trainingsstof. En het was leuk om op woensdagavond met het team op Het Kasteel (stadion van Sparta, red.) te trainen.”

Voetbalkamp

Volgend jaar juni organiseert Maasdijk weer het voetbalkamp voor de jeugd van 7 tot 13 jaar. “Daar kijk ik altijd naar uit. Het wordt mijn tiende jaar. We zijn vaak naar Loon op Zand geweest, maar afgelopen jaar bleven we op de club en hadden we legertenten neergezet. Weet je wat zo leuk is? De scholen in Maasdijk houden rekening met ons voetbalkamp. De kinderen zijn altijd vrij op vrijdag. Dan komen ze naar de club en maken we er een mooi weekend van. De laatste keer liepen we door de kassen, met toestemming uiteraard, en over sloten heen. De kinderen zagen Maasdijk op een heel andere manier. Het is altijd leuk. Met een bonte avond, een silent-disco, levend stratego of een voetbaltoernooi. Echt genieten. Dat doe ik sowieso bij Maasdijk. De club is niet zo groot, dus iedereen kent elkaar. Dat maakt het supergezellig.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Samenwerking tussen Vosmeer en andere jeugdafdelingen is noodzaak

De stap om te komen tot een samenwerking met enkele omliggende verenigingen op het gebied van de jeugd, het is een gegeven dat steeds vaker in het amateurvoetbal voorkomt. Zo ook bij v.v. Vosmeer. Sinds dit seizoen heeft de Thoolse club een samenwerking met onder meer NVS en NOAD’67. ‘Onontkoombaar voor het voorbestaan. Samenwerken is noodzaak.’

Het zijn de duidelijke woorden van jeugdvoorzitter Leon van ’t Hof van Vosmeer. De seniorentak van de club heeft geen standaardelftal meer en bestaat nog louter uit een 35+ team en een dameselftal. Bij de jeugd daarentegen was nog wel aanwas, maar liepen de teams soms in leeftijden enorm uiteen. Reden om toenadering te zoeken met onder meer NVS uit Nieuw-Vossemeer en NOAD’67 uit Sint Philipsland.

“Het heeft geresulteerd in een prima oplossing voor alle partijen. In de onderbouw hebben we nog altijd teams volledig van onszelf. Zo hebben we een JO7, een JO9, een JO10 én een JO12 van Vosmeer zelf. In de bovenbouw werken we voor onze JO13, JO14 en JO16 samen met NVS en hebben een JO19 die een samenwerkingsverband heeft met NOAD’67. Daar zijn we enorm blij mee en ook de spelers zelf vinden het meer dan prima op deze manier. Ze kunnen op een leuk niveau en vooral met eigen leeftijdsgenoten samenspelen en dat komt zowel de ontwikkeling maar zeker ook het spelplezier absoluut ten goede.”

De nieuwe indelingen hebben zelfs al geleid tot een aanwas van extra leden. Er wordt weer over gepraat, onder andere op school en het beweegt dan ouders of spelertjes zelf om weer de stap te maken naar het voetbalveld. Voor ons als vereniging is dat natuurlijk een heel positieve ontwikkeling, vooral ook richting de toekomst en het voortbestaan van het voetbal hier op het dorp.”

En de samenwerking en het overleg tussen de verenigingen verloopt ook goed. De spelers die samenwerken met NVS die trainen afwisselend bij ons en in Nieuw-Vossemeer, een afstand die ze ook geregeld per fiets overbruggen. Dus logistiek is dat ook meer dan prima zo. Spelers zelf zijn het al goed gewend en ook vanuit de ouders horen we louter positieve geluiden gelukkig. In het verleden was het voor mij als voorzitter veel geregel, constant rondbellen en zorgen dat er wekelijks voldoende spelertjes waren om de teams te vullen. Nu wordt er elke week ‘gewoon’ gevoetbald, is iedereen tevreden en komen ze allemaal aan voetballen toe. Daar hebben we het primair ook voor gedaan. Je ziet deze tendens overigens landelijk steeds vaker gebeuren dat er samenwerkingen noodzakelijk zijn. We doen het liever op deze manier, dan dat je uiteindelijk ontevreden leden hebt die er mee stoppen of dat je te vaak elftallen uit competitie moet halen bij gebrek aan voldoende spelers.”

“We hebben alles met een groep mensen goed in kaart gebracht, goed besproken met alle betrokkenen. Vrijwilligers en uiteraard ook de ouders. Maar die snapten het volkomen dat dit de enige goede oplossing was.  Voor Vosmeer als vereniging, maar ook met het oog op de leefbaarheid hier op het dorp. Je merkt goed dat er nu weer meer reuring is. Want de club is een mooie ontmoetingsplaats voor veel mensen op het dorp. Ze weten de weg naar het sportpark gelukkig nog altijd goed te vinden en dat hopen we nog lang zo te houden.”

Klik op VV Vosmeer voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Vosmeer voor meer informatie over de club.

Johan Annema over VELO Voetbal Academy: ‘Het komt echt uit de club!’

0

Johan Annema, coördinator van de VELO Voetbal Academy (VVA), kwam zo’n kleine twee jaar geleden met zijn gezin in Wateringen wonen. Korte tijd later benaderde VELO hem. “Mijn vriendin komt uit deze regio. Ze wilde heel graag weer terug. We woonden in Amsterdam. Oorspronkelijk kom ik uit Abbekerk, een klein plaatsje tussen Hoorn en Medemblik in de kop van Noord-Holland. Zegt weinig mensen iets denk ik. We gingen in Wateringen toevallig wonen naast een bestuurslid van VELO, Daan Vogels.”

Net verhuisd stapte Annema voor het eerst het complex op van VELO. “Er was een gat gevallen in de academy, dus werd ik gevraagd om coördinator te worden. Dat heeft ook alles te maken met mijn achtergrond. Ik ben voor mijn werk veel bezig met sport en bewegen. Toen ik dat vertelde tegen mijn buurman, wist hij nog wel iets leuks voor mij, ha ha. Ik doe graag vrijwilligerswerk en vind het verenigingsleven mooi. Daar krijg ik energie van. Waarom niet, dacht ik.

Voetbal leeft

Annema, nu 43 jaar, stopte zelf op 31-jarige leeftijd met voetballen. “Knieproblemen. Ik ben altijd met voetbal bezig geweest. Ik voetbalde bij Medemblik en bij JOS/Watergraafsmeer in Amsterdam in het eerste elftal. Ik heb ook lang in Amsterdam gewoond. Ja, dat is wel wat anders dan Wateringen”, lacht hij. “Wat ik hier mooi vind, is dat voetbal echt leeft. Voetbal heeft een functie, dat is in de grote stad wel minder geworden. Er zijn hier ontzettend veel sportliefhebbers, die passie deel ik. En mijn vriendin, een Westlandse, is weer helemaal op haar plek. Dat vind ik ook fijn.”

Nieuwe energie

De VELO Voetbal Academy richt zich op kinderen tussen de 8 en 14 jaar. “Het idee is fantastisch. In 2017 opgericht door Albert van der Dussen, het is zijn kindje, maar door corona was het leven er een beetje uit. Ik vind het fantastisch om er met een team weer energie in te pompen. We doen het met z’n vieren: Raymond van Asten, Jeremy van der Stap, Dion Duijvestijn en ik, met allemaal onze eigen taken. We organiseren ook alles zelf, dus werken niet met commerciële voetbalscholen. Dat willen we niet. Het komt echt uit de club!”

Laagdrempelig

Maar wat doet de VELO Voetbal Academy? “Wij bieden naast de reguliere trainingen voor de jeugd, extra activiteiten aan. Twee dagen trainen in de herfst- en kerstvakantie bijvoorbeeld, met naast trainingen ook spelletjes tijdens twee voetbaldagen. Sinds dit seizoen geven we ook elke vrijdag extra trainingen. Op een laagdrempelige manier, tegen een kleine vergoeding. Voor leden van VELO, maar ook niet-leden. Het grootste deel komt wel uit Wateringen en is al lid van VELO.”

“De hele jaarkalender is door die vrijdagen gevuld, dat is heel mooi. We richten ons in eerste instantie op jeugd tussen de 8 en 14 jaar. Het is een soort alternatieve kinderopvang, we gaan met de kinderen aan de slag en zorgen dat ze een leuke dag hebben. We proberen er iets leuks van te maken. We geven extra aandacht aan bijvoorbeeld technische vaardigheden of juist aandacht aan motorische vaardigheden. Kinderen kunnen zich verder ontwikkelen als voetballer. Dat is het doel, we zijn niet perse op zoek naar nieuwe talenten.”

Het meer laten bewegen van kinderen bij VELO past geheel in het straatje van Annema. “Ik ben programmamanager bij de Beweegalliantie. Een groot landelijk programma in samenwerking met het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Dat ben ik samen met Carl Verheijen, voormalig topschaatser, gestart. Maar inmiddels werken we met twaalf mensen om meer Nederlanders in beweging te krijgen. Een prachtige baan.”

VELO 5

Bewegen doet Annema zelf ook nog, ondanks een onwillige knie. “Bij het vijfde team van VELO. Ik sla wel veel trainingen over hoor, maar als ik negen of tien wedstrijden speel dit seizoen is dat mooi meegenomen. Het is vooral gezellig.”

Klik op VELO Wateringen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VELO wateringen voor meer informatie over de club.

De Kerstboom van Owen Hol van VV Tricht

Terug van weg geweest, spelerskerstbomen. In deze rubriek laten wij een speler zijn beste opstelling maken met een mooie mix van tegenstanders en medespelers uit het heden en verleden. We beginnen met de opstelling van de speler van VV Tricht, Owen Hol. 

Trainer:

Zoals altijd beginnen we met de trainer die het meest is bijgebleven bij Owen. Voor hem is dit Jacob van Zanten, zijn huidige trainer bij VV Tricht. ”Goede trainer die aanvallend wilt spelen als het kan. Ook is hij ook een trainer die jonge spelers een
kans geeft.”

Keeper:

Na de trainer beginnen wij helemaal onderaan de kerstboom bij de sluitpost. Jamil Kools van WNC wordt gekozen door Owen als absolute nummer één. Zijn uitleg hiervoor is als volgt: ”Hij is een keeper die goed en veel coacht in een wedstrijd. Hij heeft een goede trap en is heel erg sterk in de lucht.”

Verdediging:

In de defensie begint hij bij de linksback positie. Owen kiest hier Denzel Libretto van SVW. Voor Owen was deze keuze makkelijk, want Libretto is snel, sterk en maakt daarnaast ook nog veel goals. Rechts naast de linksback staat zijn teamgenoot bij SVW, Michael Soepnel. ”Een verdediger die rustig is aan de bal. Daarnaast is hij heel snel en staat altijd op de goede plek”. aldus Hol.

Als Owen gaat kijken naar de rechterkant van de laatste linie, dan kijkt hij eerst naar de rechter centrale positie. Dat is zijn huidige ploeggenoot, Harm van Brenk. Volgens hem is van Brenk iemand die altijd 100% geeft en voorop gaat in de strijd. Hol voegt hieraan het volgende toe: ”Hij voert zijn verdedigende taken goed uit en wint hierdoor bijna al zijn
duels.” Op de rechtsbackpositie naast Van Brenk, komt Sjoerd Houdkamp van GJS naar boven. Hol vindt hem een erg complete back, die zowel aanvallend als verdedigend zijn mannetje staat.

Middenveld:

Op het middenveld beginnen wij bij de rechter verdedigende middenvelder. Owen Hol kiest hier voor de huidige middenvelder van Achilles’29, Julian Calor. ”Met zijn behendigheid en loopacties kan hij creativiteit toevoegen aan het team.” Daarbij geeft hij aan dat Calor 90 minuten kan blijven gaan.

Naast de middenvelder van Achilles’29 staat Ilias Zaimi. Hol speelde met Tricht tegen hem. ”Hij is in mijn ogen een complete middenvelder. Hij is sterk in de duels, staat verdedigend altijd goed en is daarnaast ook heel goed met de bal aan de voet.” Zaimi heeft namelijk ook zijn debuut bij FC Den Bosch gemaakt in het verleden en heeft momenteel een mooi rijtje aan clubs gehad. Daarom was het een logische keuze voor Hol.

Om het middenveld compleet te maken zet Hol zijn huidige aanvoerder bij VV Tricht, Rene van Soelen op de rechter positie. Een speler met veel kwaliteiten volgens hem. ”Hij is tweebenig en draait makkelijk van zijn tegenstander weg. Hiernaast is hij een echte leider in het veld, daarom is hij ook onze aanvoerder.”

Buitenspelers of Aanvallende middenvelders:

Op de rechter aanvallende positie staat Frenkie Schaap. De aanvoerder van Nivo Sparta heeft in de jeugd bij PSV gespeeld en is al jaren één van de sterkhouders. Volgens Hol heeft hij veel kwaliteiten. ”Schaap is continu in beweging en zijn eerste aanname is altijd goed. Daarnaast is hij erg sterk aan bal, dus het is lastig om hem te
verdedigen.” Hij zegt dat Frenkie Schaap in deze kerstboomopstelling een soort vrije rol heeft als rechtsbuiten die veel naar binnen het middenveld in komt.

Naast de ervaren Frenkie Schaap komt de linksbuiten van VV Tricht te staan. Zijn naam is Joran Smit. Owen is zelf linksback en vindt het erg fijn om met Joran te spelen. ”Ik voetbal al heel erg lang met Joran, waardoor wij elkaar goed aanvoelen. Joran heeft een geweldige trap en pass en zijn techniek is goed.”

Spits:

In de piek van de boom had Owen Hol eigenlijk maar één keuze en dat is uiteraard zijn aanvalsleider bij Tricht. Tim van Dijk is de naam. Zijn uitleg bevestigt zijn eenvoudige keuze. ”Goede aanvaller die vorig jaar belangrijk is geweest voor Tricht met 31 goals in de competitie. Daarnaast tweebenig en een geweldige actie in huis, dus erg moeilijk te verdedigen.”

Hiermee staat er weer een erg mooie kerstboom. Owen heeft met zijn 20 jaar al een mooi team samen kunnen stellen. Deze kerstboomopstelling is de eerste van een reeks, waarin er ook veel grote namen in het amateur/betaald voetbal voorbij komen. Houd daarom de site in de gaten!

Klik op vv Tricht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Tricht voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.