Je bent nooit te oud, om vrijwilligerswerk te doen. Dat bewijst Vlasta Hornícek als voormalig clubscheidsrechter bij Kruisland. Want nadat zijn kleinkinderen begonnen met voetballen, ging het ook bij hem een aantal jaar geleden weer kriebelen. “Soms floot ik er wel drie achter elkaar.”
En dat begon voor de inmiddels 80-jarige Hornícek eigenlijk allemaal al heel lang geleden. “In 1988 heb ik mijn scheidsrechtersdiploma gehaald, daarna heb ik altijd bij Steenbergen gefloten én in de zaal.” Tot zijn kleinkinderen in 2006 bij Kruisland gingen voetballen. “Toen ben ik de JO7 gaan fluiten. Aan het einde van afgelopen seizoen, ben ik gestopt. Bij de JO13. Groot veld werd te groot, letterlijk en figuurlijk.”
Veel plezier
Vandaar ook dat Hornícek lang actief was in het zaalvoetbal. “Op het veld werd er vaak ruw gehandeld, dat werd voor mij te veel. In de zaal heb ik zelfs nog hoofdklasse gefloten!” En dat niet alleen. “Zelfs Pierre van Hooijdonk.” Tot een hartinfarct hem op zijn 50ste noopte te stoppen. “Dat moest toen, maar later ben ik weer begonnen.” Eenmaal toch zijn fluit aan de wilgen te hebben gehangen, kwamen zijn kleinkinderen om de hoek kijken. “Die gingen voetballen, toen begon het bij mij toch wel weer te kriebelen.” Ingegeven door schoonzoon Idriss Hassani. “Die was trainer én scheidsrechter van de JO7, dus vroeg hij mij om hulp.” En gelukkig maar, lacht Hornícek. “Ik heb altijd veel plezier gehad. Gewoon de manier van voetballen en met die kindjes bezig zijn.” De voormalig inwoner van Steenbergen, tegenwoordig woont hij in Roosendaal, is dan ook een groot liefhebber van het spelletje. “De zaal vond ik eigenlijk leuker dan het veld, daar had je nauwelijks lichamelijk contact. En het was nooit koud!” Zijn eigen tijd als voetballer, onder andere bij Steenbergen, herinnert hij zich nog goed. “Een positie was toen helemaal niet belangrijk, dat was heel anders. Ik voetbalde nog op leren voetbalschoenen met houten noppen. En je had leren ballen.”
Vrijwilligers
Fluiten doet Hornícek tegenwoordig dus niet meer, zijn kleinzoons aanmoedigen wel. “Ik ga iedere zaterdag kijken. Je moet wat doen, hè?” Alleen vindt hij dat nog niet zo makkelijk, lacht de voormalig arbiter. “Nu moet ik achter zo’n hekje blijven staan. Dan zie je ze fluiten en denk je: sjonge jonge. Dan mis ik het toch wel behoorlijk.” Bij een club die voor Hornícek inmiddels voelt als thuis. “De mensen zijn vriendelijk en de sfeer is gemoedelijk.” Toch maakt hij zich, net als Hassani, af en toe wel een beetje zorgen. “Vrijwilligers zijn er bijna niet, dat is in deze tijd heel moeilijk.” Zijn schoonzoon, eveneens bestuurslid bij Kruisland, vult hem aan. “Dat was voor mij ook de reden om hem te vragen, naast dat het natuurlijk heel leuk is. Het zorgt voor binding én gespreksstof met zijn kleinkinderen. Het was eigenlijk gewoon een leuk uitje.” Als onderdeel van de voorbereiding en eigenlijk ook nabeschouwing. “Dan kun je dat soort dingen toch samen delen.” Een voorbeeld voor velen. “Gewoon even samen koffiedrinken, met andere ouders, opa’s of oma’s. Ook dat zorgt voor saamhorigheid.” Een mooi verhaal, vindt Hassani. “Vlasta was 73 op het moment dat hij begon, toen was het natuurlijk best spannend of hij het nog kon. Gelukkig werd het breed gedragen door zowel vereniging als spelers.” Zag ook Hornícek. “Het is heel belangrijk om vrijwilliger te zijn, omdat je ziet dat de club het daar moeilijk mee heeft. Dan wil je de jeugd toch helpen?”
Altijd eerlijk
Hij dus in ieder geval wel. “Ik voelde me heel gemotiveerd om het te doen. Keek er ook iedere keer weer naar uit.” Iedereen bij de club, wist hem dan ook te vinden. “Kunt u deze wedstrijd ook even fluiten? Vroegen ze dan. Soms deed ik er wel drie achter elkaar.” En altijd eerlijk. “Ik kon natuurlijk niet expres vóór ze gaan fluiten.” Sterker nog, vult Hassani aan. “Hij was meer tegen.” Ook toen Hornícek een keer zijn eigen schoonzoon moest fluiten. “Toen had ik al snel door: ik moet niet al te veel tegen hem zeggen, haha!” Het laat maar zien, hoe leuk die betrokkenheid kan zijn, vindt de jongste van de twee. “Daarom ben je nooit te oud om die stap te maken. Uiteindelijk zijn er alleen maar winnaars.” Waar Hornícek er jarenlang dus eentje van was. “Ik heb er zoveel plezier uit gehaald!”
Klik op SC Kruisland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Kruisland voor meer informatie over de club.
