Hij was jarenlang trainer in de jeugd en van het tweede van Stolwijk. Een andere club kwam niet in de gedachten van Jan Boer (54) op. “Stolwijk verlaten? Dat is zoiets als vloeken in de kerk.”

De selectie van VV Stolwijk moet het al een tijdje doen zonder de diensten van Boer. De timmerman van beroep is sinds vier seizoenen de vaste verzorger. Hij benadrukt dat hij dat is van de hele club. “Ik maak geen onderscheid. Als een speler uit de JO15 langs wil komen, dan is hij welkom”, zegt hij. “Ik ben als verzorger beschikbaar voor de hele club.”

Dat de activiteiten van Boer even op een wat lager pitje staan heeft te maken met zijn herstel. Begin van dit jaar werd hij opgenomen met klachten. “Ik was wat kortademig en vermoeid.” Het bleek best ernstig. “Dus moest ik meteen blijven. Ik ben heel snel geopereerd aan mijn hart waarbij de chirurg een aantal omleidingen heeft gemaakt. Van het ene op het andere moment was ik een patiënt terwijl ik dacht dat ik gezond was.”

Boer kreeg na zijn geslaagde chirurgische ingreep rust voorgeschreven en intussen is hij begonnen aan zijn revalidatie. “Ik moet mijn conditie weer helemaal opbouwen.” Voor actieve Boer was stilzitten best lastig. Naast een intensief beroep is hij al jaren actief voor Stolwijk. “Ik ben een echte Stolwijk-man. Ik heb nooit de verleiding gevoeld om ergens anders training te gaan geven. Hier heb ik alles wat ik wil.”

Boer kan terugkijken op een mooie carrière als speler. Hij maakte in de jaren negentig deel uit van de gouden generatie, die Stolwijk van de Goudse voetbalbond eerst bracht in de vierde en derde klasse en later zelfs in de tweede klasse. “We hadden een prachtig team”, zegt hij, terwijl hij de namen van Jan Noorlander, Berry Teeuwen en ‘natuurlijk’ Remko Anker opdreunt. “We gingen voor elkaar door het vuur. De beleving in die tijd was heel anders dan nu. Op vakantie gaan? Je keek wel uit. Als je dat deed kon dat je plaatsje kosten.”
Zijn rol in het beste Stolwijk ooit was naar eigen zeggen ‘bescheiden’. “Ik had het voordeel dat ik op veel posities uit de voeten kon. Ik heb daardoor op veel plaatsen in het elftal gespeeld. Meestal was dat op het middenveld, maar ik stond ook wel eens in de verdediging. Ik werkte hard en deed geen rare dingen.” Boer, die nog deel uitmaakte van het tweede zondagelftal, is er niet de man naar om zich in de nostalgie te verliezen. “Tijden veranderen. Wij leefden in die jaren helemaal toe naar de zondag, de dag van de wedstrijd. Dat is nu veel minder bij de spelers, maar waar wij vroeger allemaal werkten in de bouw, studeren ze nu. En ze willen op vakantie. Voetbal staat allang niet meer op nummer één.”

Anders is ook de begeleiding van de medische staf. “Vroeger hadden we een verzorger en dat was al luxe”, vertelt Boeren. “Begeleiding bij een terugkeer van je blessure was er niet. Ga het maar proberen, zo was het. Nu loop ik niet alleen rond bij Stolwijk, maar hebben we ook een hersteltrainer en een fysiotherapeut. Er is veel meer aandacht voor blessurepreventie. We drukken die jongens op het hart om goed voor hun lichaam te zorgen en voor de training en wedstrijden een goede warming-up te doen.”

Klik op Stolwijk voor het laatste artikel over de club.