KOEWACHT – Al vanaf haar zesde voetbalde Esmee Poppe (18) op het dorp. Eerst tussen de jongens en vanaf haar twaalfde in een meisjesteam bij v.v. Koewacht. Tot ze in 2017 overstapte naar het meisjesteam van DKS’17, het samenwerkingsverband tussen de damesafdelingen van Steen, Koewacht en inmiddels ook FC Axel. Vanuit de MO19 kwam ze na het samenvoegen van de twee teams terecht in DKS’17- 3.
“We hebben echt een supergezellig team en spelen in de vijfde klasse. De meeste dames en meiden die bij ons voetballen, die spelen puur voor het plezier en dat vind ik af en toe wel eens lastig. Ik was bij de jongens altijd superfanatiek, want wilde me natuurlijk daar bewijzen dat ik écht wel mijn ‘mannetje’ kon staan. Die instelling heb ik nu nog altijd en dat zou ik graag bij meerdere speelsters wel willen en dat knaagt dan wel eens.”
De verdedigster komt uit een echt voetbalgezin, waarbij opa, vader en broer altijd betrokken waren bij de club en zelf ook voetbalden. “Ik wilde zelf graag iets stoers doen qua sport én in teamverband. Dus dan kwam ik hier op het dorp al heel snel bij de voetbal uit. En daarvan heb ik nog altijd geen seconde spijt gehad! Ook de switch naar het meiden- en damesvoetbal was en logische stap, want steeds meer meiden gingen voetballen hier. Feitelijk is er weinig veranderd sinds we als DKS zijn gaan spelen. Alles is goed geregeld en het is heel gezellig onderling. We spelen alleen in een ander tenue, maar de rest is hetzelfde.”
In teamverband sporten daar geniet ze bovendien erg van. “Je hebt een gericht en ook gezamenlijk doel. Bovendien heb je altijd leuke sociale contacten en dat maakt het extra mooi. Ik ben zelf super competitief en wil altijd winnen. Ik heb ook al een aantal keren met DKS1 meegespeeld, maar dat was flink aanpoten. Bij de MO19 speelden we bovenin mee en stonden we op de drempel van het kampioenschap toen de competitie afgebroken werd. Dat was zuur. Daarna gingen we samen met DKS3 en draait het in ons team voornamelijk om plezier. Hoewel de stap naar het eerste best groot is, zou ik die op termijn best weer willen maken. Na de zomer ga ik ook geneeskunde studeren in Maastricht, dus doordeweeks trainen gaat dan niet meer. Ik blijf sowieso wel lekker voetballen, want daarin kan ik mijn energie én fanatisme prima kwijt. Maar of ik dan nog altijd de drive heb om voor het eerste te kunnen en willen gaan, dat zal dan moet blijken.”
Klik op DKS’17 voor het laatste artikel van de club.
