Net als twintig jaar geleden fungeert Henk van Pernis dit seizoen als rechterhand van hoofdtrainer Kenneth Nelstein bij SPV’81. En net als toen zorgt de oer-Rotterdammer voor de peper en het zout als dat nodig is. “Deze rol is me op het lijf geschreven.”

Van Pernis, 63 jaar inmiddels, hoefde zich bij de eerste training van dit seizoen niet of nauwelijks voor te stellen aan de spelersgroep van de vijfdeklasser. “Ze kennen mij allemaal al van het dorp. In het dorp sta ik bekend als ‘gozer’.”

Die bijnaam kreeg hij vrijwel meteen toen hij 36 jaar geleden in Polsbroek kwam wonen. De Rotterdammer streek in Polsbroek neer, omdat hij landelijk wilde wonen. “Ons oog viel destijds op een hoekwoning, een zogenaamde premie C-woning. We wilden weg uit de stad. Pittoresker dan Polsbroek krijg je het dan bijna niet.”

Van Pernis dacht dat het voor de sociale contacten goed zou zijn om lid te worden van de plaatselijke voetbalclub. “Ik werd met open armen ontvangen. Ik speelde bij Xerxes in het tweede elftal. Bij SPV kwam ik meteen in het eerste. Gert Alblas was toen trainer.”

Van Pernis maakte bij SPV vrienden voor het leven. Hij speelde jarenlang in het eerste, kwam ook uit voor het hoogste zaalvoetbalteam van de club en had de Polsbroekse vrouwen in de zaal onder zijn hoede. Ook was hij jeugdtrainer. Hij volgde Gert Alblas eerst als speler – hij speelde drie seizoenen voor vierdeklasser OVS Oudewater – en later als assistent-trainer bij onder meer Bergambacht. En van 2002 tot en met 2007 was hij de assistent van Kenneth Nelstein, die in 2000 in Polsbroek was neergestreken. “Kenneth heeft er destijds voor gezorgd dat er een andere wind is gaan waaien bij de club. Hij is een serieuze trainer die voetbal maar ook bewustzijn in de selectie heeft gebracht. Bovendien is het een prettig mens met wie het goed samenwerken is.”

Daarom ook had Van Pernis weinig bedenktijd nodig toen hem werd gevraagd of hij open stond voor een hereniging met de Rotterdamse oefenmeester. “We hebben allebei onze rollen. Als assistent-trainer sta ik wat meer tussen de groep en Kenneth in. Ik probeer de ploeg te prikkelen waar dat nodig is. Dat betekent dat ik de boel op scherp hou, dat ik soms iemand op zijn nummer zet, maar soms ook een speler een veer in de kont steekt. Noem me maar een aanjager.”

Van Pernis zegt er ook gelijk bij dat hij een hekel heeft aan verliezen. “Vergeleken met twintig jaar geleden is de beleving natuurlijk wel anders geworden. Dat is niet alleen bij SPV, maar overal. Wij proberen de jongens bij te brengen dat ze er negentig minuten voor moeten gaan. Bij sommige zit dat er automatisch in, bij de andere minder en die hebben een duwtje van ons nodig. Je merkt dat het nog een beetje bleu is. Het mag allemaal wat gehaaider. Als de bal uitgaat lopen wij met zijn allen van de bal weg, in plaats van die ingooi te claimen.”

Ondanks de matige competitiestart is eindigen in het linkerrijtje het doel voor Van Pernis en Nelstein. “We hebben wat oudere spelers gemist door blessures en dat raakt meteen de balans in het elftal, maar eenmaal compleet zie ik ons nog veel punten pakken.”

Klik op SPV’81 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPV’81 voor meer informatie over de club.