MIDDELBURG – Het was voor Dominic Cépèro (24) lang de drive om zo hoog mogelijk te willen voetballen en ging het altijd om zo goed mogelijk te presteren. Die prestatiedrang is er nu bij MZVC nog steeds, maar de druk om nog hogerop te willen als voetballer is een stuk minder geworden.
“Dat neemt niet weg, dat ik elke wedstrijd wel het veld in ga om te winnen én om met MZVC zo hoog mogelijk te eindigen. Maar ik koester nu veel eerder nog het kameraadschap en het plezier dat ik ontleen aan het trainen en het spelen van wedstrijden. Niet persé meer met de drang en de druk van het heilige ‘moeten’. Natuurlijk baal ik als we verliezen, maar ik loop er niet meer een heel weekend chagrijnig van zoals ik jaren geleden nog wel deed.”
Cépèro begon in de jeugd van Zeelandia Middelburg en maakte daarna de overstap naar De Meeuwen in Zoutelande. “Ik zat bij de eerste selectie en had daar ook, net zoals de afgelopen seizoenen hier bij MZVC, mijn vader als trainer. Ik speelde in de eerste helft van het seizoen in de basis, maar na de winter niet meer. Ik speelde niet goed en het was terecht dat ik ernaast kwam te staan. Daarna ben ik teruggekeerd richting Middelburg en heb voor MZVC gekozen. En tot op heden zonder enige spijt.”
Bij de zaterdag vierdeklasser speelde hij in eerste instantie als centrale verdediger, maar het afgelopen jaar zag hij zichzelf in een nieuwe rol terug op het tactiekbord. “Dat klopt inderdaad, want waar ik voorheen in de verdediging speelde, daar kreeg ik nu een rol op de ‘tien’, met routinier Geert Bosschaert in mijn rug als controleur. Dat was echt heerlijk voetballen als je iemand achter je hebt met zoveel inzicht en zoveel ervaring. Hij coacht ook constant en is nog zo gedreven. Het is prettig als je zulke spelers, net zoals onze spits Ferhan Topal, met zo’n staat van dienst in je ploeg hebt lopen. Zij laten voetbal soms zo simpel lijken… Daar trekt de rest zich bovendien enorm aan op. Ik hoop dan ook, dat beiden er nog een seizoen aan vastknopen en doorgaan.”
Zelf is hij daarover heel duidelijk: “Ik ga door, want het is en blijft een geweldig spelletje. En pas als je het niet kan beoefenen zoals je gewend bent dat altijd te doen, zoals nu tijdens die hele coronaperiode, dan besef je pas hoezeer je eraan verknocht bent. Lekker met vrienden trainen, een biertje drinken, ouwehoeren in de kantine en daarna met z’n allen naar de stad. Het waren altijd vanzelfsprekende dingen die je deed, tot het niet meer kan zoals nu. We hebben wel altijd doorgetraind. Een keer per week in twee- en viertallen. Maar gelukkig kunnen we nu weer op een iets normalere manier met de groep tot zevenentwintig jaar trainen, al blijft het toch anders. Ik kijk er dan ook enorm naar uit om weer wedstrijden te kunnen spelen, want dat is toch waarvoor je het uiteindelijk doet, waarvoor je traint ook. Ik kijk nu al uit naar het moment dat we weer voor de eerste keer ons wedstrijdshirt mogen aantrekken…”
Klik hier voor meer artikelen over MZVC
