Een bredere organisatie, meer mensen om op terug te vallen en alles onder één stichting. Als het straks 1 januari is, moet dat het beeld zijn bij OMNI-vereniging VELO. En dus is Ton van den Berg daar samen met voorzitter Richard Wolf nu, op de achtergrond, al meer dan druk mee bezig. “We zijn eigenlijk gewoon een soort bedrijf met bijna 2500 leden.”
Het staat volgens hem allemaal weliswaar dan nog in de kinderschoenen, de plannen zijn duidelijk. En dus neemt de 67-jarige Van den Berg ons daar graag in mee. “We willen bij VELO van twee stichtingen, naar één stichting met een breed bestuur.” Waarom? “Dat is overzichtelijker, zorgt voor een bredere organisatie en meer mensen om op terug te vallen. Zo gaan we samen sterker de toekomst in.”
Noodklok
Want als er iemand is, die dat graag wil, dan is het Van den Berg wel. Op zijn elfde begonnen én nooit meer weggeweest. “VELO is een echte familieclub, van de jeugd tot aan de senioren. Voor de Wateringers voelt dit echt als thuis. Hier zijn heel wat relaties ontstaan, waaronder die van mijn eigen dochters. Zelf heb ik mijn vrouw ook bij de club ontmoet. Mijn vader en broers, hebben er altijd gevoetbald. Net als nu de kleinkinderen.” Zelf was hij een middenvelder die graag aan de bal was, maar ook buiten het veld, was de vrijwilliger van waarde. “Als leider, bestuurslid en later voorzitter van ‘Stichting Vastgoed’.” Precies daar, moet nu dus iets aan gebeuren. Samen met ‘Stichting Exploitatie Accommodatie’. “We zijn, met alles wat we bij VELO hebben, gewoon een bedrijf met bijna 2500 leden. Dat heeft natuurlijk zijn zorgen.” Van den Berg vertelt wat die zijn. “Hoe krijg je de exploitatie rond? Hebben we genoeg vrijwilligers? Mensen die iedere dag het nodige bij onze club doen, die zijn goud waard. Onmisbaar voor onze vereniging.” Maar, zo luidt hij de noodklok. “Die worden ouder, dan moet de jongere generatie het overnemen. Dat is geen vraag meer, maar een must.” En dus is er werk aan de winkel. “We moeten mensen bewustmaken, dat het niet vanzelfsprekend is wat er bij VELO gebeurt. Als dat soort vaste vrijwilligers wegvallen, en er zijn geen opvolgers, is het gewoon klaar.”
Slapende reus
Een bredere organisatie, onder de vlag van één stichting, Van den Berg legt het nog maar eens uit. “Kantine-inkopen, onderhoudswerkzaamheden, verzekeringen, personeelszaken, beveiliging en bankzaken. Net als in een bedrijf, hebben wij daar bij VELO ook mee te maken. Wij doen dat allemaal net zo goed, maar dan met vrijwilligers.” En dat kan overzichtelijker, denkt de Wateringer. “Het managen van dit alles, is onze grootste ‘zorg’. Het is echt veelomvattend. Daar heb je een stichting voor nodig, met daaronder verschillende commissies.” Zodat je op meer mensen terug kunt vallen. “Langzaam maar zeker, gaat iedereen wel beseffen dat het niet vanzelfsprekend is. Dat de ‘ouderen’ het hier allemaal wel even doen.” Enthousiasmeren en gesprekken voeren, Van den Berg is er maar druk mee. “Ik wil best twee of drie jaar de kar trekken, daarna moet de organisatie staan en kunnen anderen het overnemen.” Voor nu richten ze zich op uiterlijk 1 januari van volgend jaar, geen tijd te verliezen dus. “VELO is altijd mijn club geweest, nu heb ik meer tijd, dus vind ik dit leuk om te doen. Vanuit mijn werk heb ik ook altijd in besturen gezeten, daar blijf je mee besmet.” Als Van den Berg dan na een dag organiseren, vergaderen én overleggen op de bank ploft, ziet hij weer waar ze het allemaal voor doen. “Vanuit mijn woonkamer, zie ik de lampen van het trainingsveld. VELO is een slapende reus, die langzaam aan het wakker worden is!”
Klik op VELO Wateringen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VELO wateringen voor meer informatie over de club.
