De één is al heel zijn leven lang lid van Seolto, de ander voetbalde voornamelijk bij Klundert. Maar samen zetten ze zich al een aantal jaar als TC-lid en jeugdtrainer in voor de toekomst van de club. “Het is leuk om die ontwikkeling te zien, stapje voor stapje.”
Een jaar of drie geleden, Pieter de Wit (37) weet het nog precies. “In de kantine word je dan, met een biertje in de hand, aangesproken. Of je wat bij de jeugd wilt doen.” Dat zag de oud-speler van het eerste wel zitten en dus begon het balletje te rollen. “Seolto voelt, en dat is een cliché, toch echt als een tweede thuis. Als jong mannetje ging ik zelf mee op zaterdag, nu kun je iets terugdoen.” Voor de 46-jarige Anton Strootman ligt dat iets anders. “Ik ben hier een jaar of tien geleden terechtgekomen, toen mijn zoon op voetbal ging. Dan ga je training geven en rol je er vanzelf in.”
Voetbalklimaat
Nu dus samen als ‘TC’, voor zowel de jeugd als de senioren, vertelt De Wit. “Er zijn twee aparte commissies, die staan los van elkaar, maar schuren toch ook wel weer tegen de ander aan.” En niet voor niks. “Ik heb ooit een keer, tijdens een bijeenkomst van de KNVB, gehoord dat er jaarlijks 40.000 spelers stoppen als ze van de JO19 naar de senioren moeten. Dat is dus een serieus probleem.”
Daar is voor de Technische commissie dan ook een mooie taak weggelegd. “Voor ons zaak om die brug te verkleinen, bijvoorbeeld door ze al eerder met elkaar in aanraking te laten komen. Al is het maar een feestavondje op de club, ook dat helpt.” Wat dat betreft zitten ze bij Seolto in de lift. “Het aanstellen van Thomas de Ridder als Hoofd Jeugdopleiding is ook weer een mooie positieve ontwikkeling. Het is hier gezellig en gemoedelijk, maar spelers moeten natuurlijk ook wel wat leren. Daar heb je goede trainers voor nodig.” Die creëren ze niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten, vertelt Strootman. “Met een sportief voetbalklimaat, een soort pedagogische benadering. Hoe kun je een kind zo begeleiden, dat het zich goed voelt? Moet je selecteren bij de jongste jeugd, of juist niet? Dat soort dingen. De basisbeginselen van het opleiden eigenlijk.”
Videosysteem
Op dat selecteren, heeft de oudste van de twee, wel een antwoord. “Bij de JO7 en JO8 is het juist goed om te mengen, zeker daar moet iedereen het gevoel hebben erbij te horen.” Een stukje extra begeleiding voor de trainers dus. “We organiseren cursusavonden, bekijken trainingen en gaan echt samen aan de slag. Welke aspecten zijn per lichting belangrijk om te leren, dat soort dingen.”
Met het aanstellen van een ‘HJO’ en verschillende coördinatoren, staat de organisatie al aardig op poten, toch is het duo nog lang niet ‘tevreden’. “We hebben de afgelopen jaren een mooie groei doorgemaakt, zijn nu echt een gezonde vereniging. Het is mooi om daar een steentje aan bij te dragen. Nu moet alles naar een nog hoger niveau, in de breedste zin van het woord.” Dat kost tijd en energie, maar geeft vooral veel voldoening, vertelt Strootman. “Die lachende gezichtjes, daar iets in kunnen betekenen.” Zoveel mogelijk plezier en iedereen maximaal opleiden, ieder op hun eigen niveau. Bij Seolto is het einde wat betreft ontwikkelingen nog lang niet in zicht. “Een videosysteem, zodat we wedstrijden kunnen analyseren en een apparaat om snelheden te meten. Dat staat allemaal op de rol. Stapje voor stapje, komen we er wel!”
Klik op Seolto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Seolto voor meer informatie over de club.