Voor Jos Schalk is het eigenlijk zo simpel als wat: “Je woont op een dorp, bent van jongs af aan met voetbal bezig, dan raak je makkelijk betrokken bij een voetbalclub.” En dus is de 61-jarige TPO‘er dat nu nog steeds. “Dat oranje-zwarte hart heb je voor altijd.”

Al is zijn werk als vrijwilliger, de afgelopen jaren natuurlijk wel een beetje veranderd. “Eerst doe je veel met de jeugd, trainingen geven, coördineren en wedstrijdjes fluiten, dat soort dingen. Als je dan wat ouder wordt, ga je wat anders doen. Nu ga ik mee met de dames, organiseer ik een pokertoernooi en schrijf ik stukjes voor de site.” Maar één ding is in die jaren duidelijk niet veranderd: zijn gevoel voor de club. “Het voelt als een grote familie, je trekt al zolang met elkaar op.” Dat begon allemaal in de jaren zestig, van de vorige eeuw. “Op mijn eerste kwam ik naar Moerdijk, toen ik tien of twaalf was ging ik op voetbal.” Bij TPO natuurlijk. “Ik weet niet meer precies wanneer, maar als ik de oude foto’s terugkijk, denk ik ongeveer rond de D of C-jeugd. In ieder geval een jaar of 50 geleden.”

Belangeloos
Een mooi avontuur, vertelt Schalk. “Vanuit de B’tjes kwam ik al snel bij de senioren, daarna heb ik nog een tijdje in het eerste gespeeld.” Maar ook daarbuiten was de clubman meer dan actief. “Tegelijkertijd was ik jeugdcoördinator en trainde ik de jeugd. Via de club heb ik toen ook TC3 gevolgd.” Want eigenlijk, had de vrijwilliger altijd maar één wens: “Ik wilde trainer worden van het eerste. Uiteindelijk heb ik dat drie seizoenen lang mogen doen.” Belangeloos. “Als jeugdtrainer doe je dat ook, waarom zou je bij ‘één’ dan wel geld moeten krijgen?”

Want voor Schalk, is TPO veel meer dan voetbal alleen. “Het is saamhorigheid, een plek om elkaar te ontmoeten.” Gezamenlijk iets betekenen voor de gemeenschap. “Een aantal mensen op het dorp, is nog steeds betrokken bij de vereniging.” Niet voor niks. “Gezellig samen dat ‘potje bier’ drinken. Dat maakt het dorpse.” Hoe actief Schalk ook is voor de club, zelf zou hij dat liever nog een beetje letterlijker zien. “In 2015 ben ik geopereerd aan mijn been, tot die tijd floot ik altijd wedstrijden. Van het tweede, derde of de dames. Dat wilde ik blijven doen, maar is helaas niet meer mogelijk. Die echt actieve bijdrage, mis ik wel.” Toch is hij nog vaak genoeg te vinden bij TPO. “Iedere zondag! Voor mijn dochter en het eerste. Bij thuiswedstrijden schrijf ik altijd een verslag en doen we de ‘Speler van de Week’ verkiezing.”

In het zonnetje
Maar behalve voetbal, heeft hij ook een voorliefde voor pokeren. Een mooie mogelijkheid om die twee passies met elkaar te kunnen combineren. “We organiseren al voor het elfde seizoen de TPO Pokermasters. Elk seizoen hebben we tien toernooien, iedere maand eentje. Een mannetje of 25 tot 35 doen er altijd wel mee. Zo zorg je ook voor binding met de club.” Hij is er vanzelfsprekend trots op. “Dat zijn altijd heel gezellige avondjes, volle bak lachen. Daar maak ik naderhand dan een verslagje van, iedereen een beetje op de hak nemen.”

Dat ondernemende, zat er bij Schalk al vroeg in, vertelt hij. “Van jongs af aan, daarom ben ik ook vroeg begonnen als trainer. In de rol van jeugdcoördinator koos ik altijd een ‘Vrijwilliger van het Jaar’. Het is leuk om mensen in het zonnetje te zetten.” Toch maakt hij zich, wel een beetje zorgen om de toekomst. “Ons eerste elftal, heeft maar weinig spelers van het dorp zelf. Dat maakt je heel kwetsbaar.” En dus denkt hij graag terug, aan betere tijden. “Als speler van het eerste, werden we kampioen. Net op dat moment, was er een groot feest bij de haven van Moerdijk. Werden we met de bus binnengehaald, dat was grandioos. Een onvergetelijk moment.” Net als de 9-0-overwinning in de nacompetitie, als hoofdtrainer. “Dan voel je je de Van Gaal van TPO!”

Klik op TPO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op TPO voor meer informatie over de club.