Als Wesley van Zundert in de buurt is, kan de lach nooit ver weg zijn. Hij houdt van een grap en een grol op z’n tijd. In de zestien is hij vlijmscherp, maar buiten de lijnen wil toch vooral plezier maken. En juist daarom speelt hij nu weer bij RKVV Roosendaal en gaat hij daar niet meer weg.
Hij was tweeënhalf jaar weg, maakte twee succesvolle seizoenen mee in de Hoofdklasse bij Dosko en een dramatisch half jaar bij RBC. Van Zundert past bij RBC als een glas muntthee bij een discotheek: het is gewoon geen match. “Ik hou van een biertje na de wedstrijd, in mijn jaar bij RBC keek iedereen continu op zijn horloge: om 17.15 uur mochten ze weg.” Na een half jaar hield hij het voor gezien bij de stadionclub en koos hij voor een terugkeer op het oude nest. “Daar werd ik gelijk weer goed opgenomen, zoals dat ook zo was toen ik als 16-jarig mannetje vanuit de jeugd bij het eerste kwam. Ik heb het eerste half jaar alleen meegetraind, maar dat is al prima als je net een half seizoen achter de rug hebt waarin je vol tegenzin naar de voetbal ging.” En hij genoot natuurlijk van de derde helft en de donderdagavonden in de kantine van RKVV.
KAMPIOENSCHAP
Zijn keuze om terug te keren betaalde zich vorig seizoen dubbel en dwars uit. Het was uitgerekend RBC waarmee RKVV Roosendaal een seizoen lang om de titel streed in de derde klasse. Tot de laatste maanden van het voetbaljaar leek de voormalige profclub het kampioenschap te grijpen, maar uiteindelijk raasde RKVV de stadgenoot toch voorbij. “Wij konden op een gegeven moment vrijuit voetballen, omdat de achterstand zo groot was. We hebben in die slotfase van het seizoen alles gewonnen, op één gelijkspel uit in Schijf op een knollentuin na. De laatste twee wedstrijden wonnen we ook niet, maar toen waren we al kampioen.”
Het was voor Van Zundert een mierzoet kampioenschap, hoewel hij geen wrok koestert richting zijn oud-ploeggenoten. “Mooier dan dit gaat het niet worden.” Hij scoorde twintig keer, een ongekend aantal na een moeilijk seizoen met weinig wedstrijdritme. “Ik ben een pure spits, heel lui en hou niet van trainen. Ik werk mezelf de pleuris in de betonbouw, ben aan het einde van de dag helemaal gesloopt. Ik hoor zo vaak dat ik meer moet bewegen, maar zeg dan altijd: ‘Ik sta toch op de goede plek?’” Met zulke statistieken kan niemand daar iets tegenin brengen.
LLORET DE MAR
Aan het kampioensfeest heeft de doelpuntenmaker weinig herinneringen. “De kampioenswedstrijd speelden we uit bij VVR, daarna zijn we snel teruggegaan naar Roosendaal. Wat in de kantine allemaal is gebeurd, weet ik niet meer. Het licht is uit gegaan.” Een week later volgde een ritje op de platte kar door Roosendaal en hoofdsponsor Tosca kwam een belofte na: de selectie zou een weekend weg krijgen bij een kampioenschap. “We zijn in Lloret de Mar geweest, dat was echt geweldig. Zo goed als het hele team was daarbij, dat tekent de sfeer binnen de groep wel.”
TWEEDE KLASSE
Nu wacht het nieuwe seizoen, in de tweede klasse. Van Zundert barst van het vertrouwen. “Ik hoop persoonlijk nog zo’n jaar te draaien en dat we in de nacompetitie om promotie belanden. Als ik zie wat voor jeugdspelers erbij zijn gekomen, die kunnen echt hartstikke lekker voetballen en verder is de selectie redelijk intact gebleven. Wij spelen sowieso altijd ons beste spel tegen betere tegenstanders, dus waarom niet?”
Als Van Zundert over het sportpark, door de vernieuwde kleedkamers, naar zijn plekje in de selectieruimte loopt, blijkt in woord en gebaar dat hij op sportpark Hulsdonk thuis is. “Dit is mijn eerste en laatste club, ik ga hier niet meer weg. Ik heb mooie jaren gehad bij Dosko, maar voetbal niet voor het geld en heb geen zin meer om van 10.00 uur tot 22.00 uur weg te zijn op een zondag. En als we met RKVV ooit de Hoofdklasse halen? Dan maak ik daar natuurlijk graag een uitzondering voor.” Hij is pas 26, maar weet al wat hij gaat doen als hij stopt in de selectie. “Als mijn benen het niet meer doen, ga ik lekker in het derde voetballen.”